“สับปะรด” เป็นหนึ่งในผลไม้ที่ได้รับความนิยม เนื่องจากรสชาติที่อร่อยสีสันที่น่ากิน มีประโยชน์ต่อร่างกาย แต่ด้วยความต้องการที่เพิ่มมากขึ้น จึงทำให้เกิดขยะจากเปลือกสับปะรดที่เหลือทิ้ง กลายเป็นปัญหาในการกำจัด และยังส่งผลต่อสิ่งแวดล้อมหากมีการกำจัดที่ไม่ถูกวิธี ด้วยเหตุนี้ นี้จึงได้เกิดเป็นงานประดิษฐ์ “สบู่จากสับปะรดภูเก็ต” ที่ได้นำสิ่งไร้ค่า ให้กลายเป็นสินค้ามีราคา
นายรัชนนท์ รักษ์ธรรมกิจ นักประดิษฐ์ระดับมัธยมศึกษา โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต เล่าถึงแรงบันดาลใจว่า เห็นว่าที่ จ.ภูเก็ต บ้านเกิด เป็นจังหวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวอันดับต้นๆ ของประเทศไทย มีความนิยมในการกินสับปะรด ทำให้มีเศษขยะจากเปลือกสับปะรดเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก ซึ่งขยะเหล่านี้เป็นขยะอินทรีย์ หากมีการกำจัดที่ไม่ถูกวิธีก็จะเน่าเหม็น สร้างปัญหาให้กับสิ่งแวดล้อม อีกทั้งราคาสับปะรดในปัจจุบัน ก็ยังมีปัญหาราคาที่ตกต่ำ หากขายไม่ได้ก็ต้องทิ้ง เมื่อมองเห็นปัญหาในเรื่องนี้ จึงอยากมีส่วนช่วยในการแก้ไขปัญหาของบ้านเกิดของตนเอง
จากสัปปะรดไร้ค่า เป็นสบู่บำรุงผิว รักษ์สิ่งแวดล้อม
เมื่อเห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้น จึงใช้ข้อมูลพื้นฐานในเรื่องสรรพคุณของสับปะรดมาคิดวิเคราะห์ โดยสับปะรดเป็นผลไม้ที่มีสรรพคุณในเรื่องของการผลัดเซลล์ผิว เนื่องจากเป็นกรดผลไม้อ่อนๆ ที่ชื่อว่า AHA (Alpha Hydroxy Acid) สารตัวนี้จะช่วยกระตุ้นในการผลัดเซลล์ผิวอย่างเป็นธรรมชาติ ดีกว่าการขัดผิวด้วยสครับ และสับปะรดนั้น ยังจัดเป็นผลไม้ที่มีวิตามินซีสูงมาก อีกทั้งยังมีวิตามินเอ รวมถึงแร่ธาตุอื่นๆ ซึ่งวิตามินต่างๆ นี้ จะช่วยบำรุงผิวให้สุขภาพดี จึงได้ใช้จุดเด่นในเรื่องนี้ มาประดิษฐ์เป็นสบู่บำรุงผิว
“เราต่างรู้ดีอยู่แล้วว่า สับปะรดขึ้นชื่อในเรื่องสารอาหารบำรุงผิว การนำสับปะรดมาทำเป็นสบู่ จึงตอบโจทย์การทำความสะอาดร่างกาย พร้อมๆ กับการดูแลผิวพรรณ ซึ่งวิธีในการทำนั้นก็สามารถทำได้ไม่ยาก ใช้ต้นทุนน้อย และยังช่วยตอบโจทย์ในเรื่องการกำจัดขยะและราคาที่ตกต่ำของสับปะรด” .... นายรัชนนท์ ผู้ประดิษฐ์สบู่จากสับปะรด กล่าวเสริม
ทำได้ไม่ยาก ใช้ต้นทุนน้อย ต่อยอดได้มูลค่างาม
ด้วยการที่สับปะรดมีสรรพคุณที่ดีในเรื่องการบำรุงผิว การต่อยอดจึงเป็นเรื่องที่ไม่ยาก เริ่มต้นด้วยการนำสับปะรดทั้งผลมาทำความสะอาด และหั่นให้ละเอียดมาและหมักจนเกิดเป็นหัวเชื้อที่มีค่าเป็นเบสอ่อนๆ หลังจากนั้นก็นำส่วนผสมอื่นๆ เช่น อโรม่าออย กลิ่นดอกไม้ต่างๆ มาผสมเพื่อทำให้เกิดกลิ่นตามที่ต้องการ หรือจะไม่ผสมก็จะได้เป็นสบู่กลิ่นสับปะรดแบบธรรมชาติ
ในเรื่องการนำไปใช้จริงนั้น ได้มีการทำแจกเพื่อนๆ ภายในโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ซึ่งได้มีความคิดเห็นว่า สามารถใช้ได้ดี หลังใช้มีความรู้สึกผิวอ่อนนุ่มขึ้น ลดผื่นคันได้ ทำให้งานประดิษฐ์ชิ้นนี้สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นภายในจังหวัดภูเก็ตได้เป็นอย่างดี ด้วยการมองถึงปัญหาที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็ก แต่กลับเป็นจุดเริ่มต้นในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ที่กำลังเป็นเรื่องใหญ่ในปัจจุบันนี้
