ศาล ปค.สูงสุดยืนตามศาล ปค.กลาง ไม่รับฟ้องบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล ที่ขอให้สั่งเพิกถอนระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กของ กฟผ.ชี้บริษัทไม่มีสิทธิ์ทั้งฟ้องคดี และฟ้องคดีเกินระยะเวลา กม.กำหนด
วันนี้ (20 ก.พ.) ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งยืนตามศาลปกครองชั้นต้นไม่รับคำฟ้อง ของบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล จำกัด ที่ยื่นฟ้องคณะกรรมการนโยบายพลังงานแห่งชาติ คณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน คณะกรรมการบริหารนโยบายพลังงาน การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.) ผู้ถูกฟ้องที่ 1-4 กรณีขอให้มีคำสั่งเพิกถอนมติของผู้ถูกฟ้องคดีทั้ง 4 ที่รับทราบและเห็นชอบในการออกระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็ก และเพิกถอนระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียน 2550 และประกาศเรื่องอัตรารับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนลงวันที่ 18 เม.ย. 50
เนื่องจากเห็นว่าการที่ผู้ถูกฟ้องทั้ง 4 ได้รับทราบ และมีมติเห็นชอบให้มีการออกระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กนั้น เป็นเพียงการลงมติรับทราบและเห็นชอบ ยังไม่มีผลกระทบกระเทือนต่อสิทธิและหน้าที่หรือก่อให้เกิดความเดือดร้อนเสียหายแก่บริษัท ไฟฟ้าชีวมวล บริษัทจึงไม่ใช่ผู้เดือดร้อนเสียหายที่จะมีสิทธิฟ้องของเพิกถอนมติดังกล่าวต่อศาลปกครอง
ส่วนการขอให้เพิกถอนระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวีย พ.ศ.2550 นั้น เห็นว่าหลังมีการออกระเบียบฯ กฟผ.ได้มีการออกประกาศ เรื่องอัตรารับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนลงวันที่ 18 เม.ย.และบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล มีหนังสือลงวันที่ 5 ม.ค. 55 ถึงประธานคณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน ว่าอัตราค่าไฟฟ้าตามระเบียบดังกล่าวไม่เหมาะสมกับโครงการไฟฟ้าชีวมวล โดยเสนอให้พิจารณาปรับอัตราค่าไฟฟ้าให้อยู่ในระดับที่เพียงพอให้โรงไฟฟ้าชีวมวลสามารถดำเนินการได้ และมีผลตอบแทนการลงทุนในระดับที่เหมาะสม กรณีย่อมถือได้ว่าบริษัทไฟฟ้าชีวมวลรู้ถึงการมีอยู่ของระเบียบ และประกาศดังกล่าวมาตั้งแต่วันที่ 5 ม.ค. 55 การที่นำคดีมาฟ้องต่อศาลในวันที่ 7 มิ.ย. 55 จึงเป็นการยื่นฟ้องกำหนดเวลา 90 วันนับแต่วันที่รู้หรือควรรู้ตามมาตรา 49 พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครอง และการที่บริษัท ไฟฟ้าชีวมวล อ้างว่าการฟ้องคดีนี้เป็นการฟ้องเพื่อประโยชน์สาธารณะก็ฟังไม่ขึ้น เพราะการฟ้องคดีนี้เป็นการฟ้องเพื่อประโยชน์ของบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล ในฐานะที่เป็นผู้เสนอขายไฟฟ้าให้แก่ กฟผ.และผู้ประกอบการผลิตไฟฟ้าโดยใช้พลังงานหมุนเวียนรายอื่น ที่ไม่ต้องการขายไฟฟ้าตามอัตราที่ กฟผ.กำหนดเท่านั้น
ส่วนที่บริษัท ไฟฟ้าชีวมวล ฟ้องว่า ผู้ถูกฟ้องทั้งหมดไม่ยอมดำเนินการออกระเบียบการรับซื้อฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียน และประกาศเรื่องอัตรารับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็ก เฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนเสียใหม่ตามที่บริษัทร้องขอ เห็นว่าการปรับปรุงแก้ไขระเบียบและประกาศอัตรารับไฟฟ้าเป็นอำนาจของ กฟผ.ที่จะใช้ดุลพินิจตามที่สมควร ศาลจึงไม่อาจออกคำบังคับให้ผู้ถูกฟ้องที่ 4 ปฏิบัติได้ ดังนั้นที่ศาลปกครองชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณาศาลปกครองสูงสุดเห็นพ้องด้วย
วันนี้ (20 ก.พ.) ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งยืนตามศาลปกครองชั้นต้นไม่รับคำฟ้อง ของบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล จำกัด ที่ยื่นฟ้องคณะกรรมการนโยบายพลังงานแห่งชาติ คณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน คณะกรรมการบริหารนโยบายพลังงาน การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.) ผู้ถูกฟ้องที่ 1-4 กรณีขอให้มีคำสั่งเพิกถอนมติของผู้ถูกฟ้องคดีทั้ง 4 ที่รับทราบและเห็นชอบในการออกระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็ก และเพิกถอนระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียน 2550 และประกาศเรื่องอัตรารับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนลงวันที่ 18 เม.ย. 50
เนื่องจากเห็นว่าการที่ผู้ถูกฟ้องทั้ง 4 ได้รับทราบ และมีมติเห็นชอบให้มีการออกระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กนั้น เป็นเพียงการลงมติรับทราบและเห็นชอบ ยังไม่มีผลกระทบกระเทือนต่อสิทธิและหน้าที่หรือก่อให้เกิดความเดือดร้อนเสียหายแก่บริษัท ไฟฟ้าชีวมวล บริษัทจึงไม่ใช่ผู้เดือดร้อนเสียหายที่จะมีสิทธิฟ้องของเพิกถอนมติดังกล่าวต่อศาลปกครอง
ส่วนการขอให้เพิกถอนระเบียบการรับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวีย พ.ศ.2550 นั้น เห็นว่าหลังมีการออกระเบียบฯ กฟผ.ได้มีการออกประกาศ เรื่องอัตรารับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนลงวันที่ 18 เม.ย.และบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล มีหนังสือลงวันที่ 5 ม.ค. 55 ถึงประธานคณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน ว่าอัตราค่าไฟฟ้าตามระเบียบดังกล่าวไม่เหมาะสมกับโครงการไฟฟ้าชีวมวล โดยเสนอให้พิจารณาปรับอัตราค่าไฟฟ้าให้อยู่ในระดับที่เพียงพอให้โรงไฟฟ้าชีวมวลสามารถดำเนินการได้ และมีผลตอบแทนการลงทุนในระดับที่เหมาะสม กรณีย่อมถือได้ว่าบริษัทไฟฟ้าชีวมวลรู้ถึงการมีอยู่ของระเบียบ และประกาศดังกล่าวมาตั้งแต่วันที่ 5 ม.ค. 55 การที่นำคดีมาฟ้องต่อศาลในวันที่ 7 มิ.ย. 55 จึงเป็นการยื่นฟ้องกำหนดเวลา 90 วันนับแต่วันที่รู้หรือควรรู้ตามมาตรา 49 พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครอง และการที่บริษัท ไฟฟ้าชีวมวล อ้างว่าการฟ้องคดีนี้เป็นการฟ้องเพื่อประโยชน์สาธารณะก็ฟังไม่ขึ้น เพราะการฟ้องคดีนี้เป็นการฟ้องเพื่อประโยชน์ของบริษัท ไฟฟ้าชีวมวล ในฐานะที่เป็นผู้เสนอขายไฟฟ้าให้แก่ กฟผ.และผู้ประกอบการผลิตไฟฟ้าโดยใช้พลังงานหมุนเวียนรายอื่น ที่ไม่ต้องการขายไฟฟ้าตามอัตราที่ กฟผ.กำหนดเท่านั้น
ส่วนที่บริษัท ไฟฟ้าชีวมวล ฟ้องว่า ผู้ถูกฟ้องทั้งหมดไม่ยอมดำเนินการออกระเบียบการรับซื้อฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็กเฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียน และประกาศเรื่องอัตรารับซื้อไฟฟ้าจากผู้ผลิตไฟฟ้ารายเล็ก เฉพาะการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียนเสียใหม่ตามที่บริษัทร้องขอ เห็นว่าการปรับปรุงแก้ไขระเบียบและประกาศอัตรารับไฟฟ้าเป็นอำนาจของ กฟผ.ที่จะใช้ดุลพินิจตามที่สมควร ศาลจึงไม่อาจออกคำบังคับให้ผู้ถูกฟ้องที่ 4 ปฏิบัติได้ ดังนั้นที่ศาลปกครองชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณาศาลปกครองสูงสุดเห็นพ้องด้วย
