“เทพมนตรี” แจงแผนที่อัตราส่วน 1 : 200,000 ที่กัมพูชาชอบนำมาอ้างอิง ทั้งแผนที่ 11 ระวาง และ 5 ระวาง ล้วนเป็นแผนที่เก๊ทั้งหมด ศาลโลกไม่ได้พิจารณา เพราะคณะ กก.ปักปันฯ ไม่ได้ลงนามรับรอง ไม่มีมาตราส่วน ไม่มีสัญลักษณ์หลักเขต
เมื่อเวลา 23.15 น. วันที่ 16 ก.พ.54 นายเทพมนตรี ลิมปพยอม นักวิชาการอิสระด้านประวัติศาสตร์ เปิดเผยผ่านเฟซบุ๊ก Thepmontri Limpaphayom อธิบายถึงแผนที่อัตราส่วน 1 : 200,000 ทั้งหมดว่าเป็นแผนที่เก๊ โดยแผนที่ 11 ระวาง (ซึ่งรวมระวางดงรัก) แม้จะมีการจัดพิมพ์ขึ้นมา แต่คณะกรรมการปักปันฯ ไม่ได้ลงนามรับรองจึงไม่สมบูรณ์ และแผนที่อีก 5 ระวางก็ไม่มีมาตราส่วน และสัญลักษณ์หลักเขต ก็ถือเป็นแผนที่เก๊เช่นกัน แม้กัมพูชาจะเอาไปอ้างในศาลโลก แต่ศาลโลกก็ไม่ได้พิจารณาแผนที่ ผู้พิพากษาบางคนยังบอกว่าเส้นบนแผนที่ไม่ถูกต้อง และไม่มีการลงนามรับรอง ซึ่งฝ่ายไทยก็ได้โต้แย้งไปในตอนนั้นมีหลักฐานในบันทึกท้ายฟ้อง โดยนายเทพมนตรีได้อธิบาย ดังนี้...
“ผมขอทำความเข้าใจให้ถ่องแท้อีกสักหน่อย เกี่ยวกับเรื่องแผนที่ 1 : 200,000 ที่ปรากฏอยู่ในหนังสือลงวันที่ 9 มิถุนายน 2543 และบันทึกข้อความลงวันที่ 12 มิถุนายน 2543 ก่อนลงนาม MOU 43 ที่กัมพูชาในวันที่ 14 มิถุนายน 2543 มีข้อความสำคัญ กล่าวว่า พื้นฐานทางกฏหมายซึ่งผูกพันกฎหมายระหว่างประเทศ (1.อนุสัญญา 1904 (2.สนธิสัญญา 1907 และ (3.แผนที่ที่เป็นผลงานของคณะกรรมการปักปัน
ความเข้าใจที่ต่อเนื่องสัมพันธ์ก็คือ แผนที่เก๊ที่ว่านั้น เป็นผลงานจากอนุสัญญา และสนธิสัญญาดังกล่าว เพราะมีการตั้งคณะกรรมการฯ ขึ้นมาล้อตามอนุสัญญา และสนธิสัญญาทั้ง 2 ฉบับ ชุดแรกได้สร้างแผนที่ 11 ระวาง ชุดที่ 2 สร้างแผนที่ 5 ระวาง
แผนที่ชุดแรก 11 ระวาง พิมพ์เสร็จแล้วส่งกลับมา ไม่ได้เข้าที่ประชุมคณะกรรมการฯ และไม่ได้ลงนาม จึงไม่สมบูรณ์ ผมจึงเรียกว่า เก๊
ส่วนชุดที่ 2 สร้างแผนที่ 5 ระวาง เพื่อแสดงหลักเขต แต่เมื่อพิมพ์เสร็จแล้วไม่มีมาตราส่วน และไม่มีสัญลักษณ์หลักเขตที่ 1-73 ในแผนที่ ดังนั้น แผนที่ทั้งหมดถือเป็นแผนที่ที่ไม่สมบูรณ์ หรือเก๊
เมื่อกัมพูชานำแผนที่ระวางดงรัก ในแผนที่ 11 ระวาง กัมพูชาได้อ้างว่า แผนที่ชุดนี้คือผลงานของคณะกรรมการฯ นำไปฟ้องไทยเรื่องปราสาทพระวิหาร ศาลโลกไม่ได้พิจารณาแผนที่ และผู้พิพากษาบางท่านลงความเห็นว่า เส้นเขตแดนที่ปรากฏบนแผนที่ไม่ถูกต้อง แถมยังไม่ได้ผ่านที่ประชุมคณะกรรมการฯ จึงไม่ได้มีการตรวจความถูกต้อง และไม่ได้ลงนาม
ด้วยเหตุนี้ ใครก็ตามพยายามที่จะบิดเบือน ผมถือว่าต้องทำการศึกษาให้ถ่องแท้ อนึ่ง มีผู้นำหนังสือนำส่งแผนที่ 50 ชุด ลงนามโดย ม.จ.จรูญศักดิ์ กฤษดากร มาทำการเผยแพร่ และบอกว่าไทย/สยามยอมรับ แต่ความจริงแล้ว เราต้องกลับไปดูรายงานการประชุม และความไม่สมบูรณ์ความถูกต้องของแผนที่ตั้งแต่แรกเริ่ม ไม่ใช่ไปหยิบบางประเด็นในการบรรยายฟ้องของฝ่ายกัมพูชา ซึ่งฝ่ายไทยก็ได้อธิบายแก้ฟ้องเหล่านี้ไปแล้วในการโต้แย้งกันตอนขึ้นศาลโลก ปรากฏตามหลักฐานของบันทึกท้ายฟ้อง หาดูได้ในเว็บไซต์ ICJ *
ขอบคุณนะครับ ถ้าใครมีความเห็นหรือไม่เข้าใจตรงไหน ถามมานะครับ”
...
* (http://www.icj-cij.org/docket/index.php?p1=3&p2=3&code=ct&case=45&k=46)
