เหงื่อหยดนั้น
กราบเหงื่อเม็ดนั้นปลายสันจมูก
ที่เคยปลูกภูมิพลังทั่วทั้งหล้า
พระราชวังครบถ้วน ฟาร์ม สวน นา
มิให้รักศรัทธาได้อย่างไร
กราบรอยเท้าเคยทอดวางบนทางฝุ่น
ธุลีละอองยังอบอุ่นอยู่ใกล้ใกล้
เหมือนยินอยู่คู่เคียงเสียงหายใจ
เคยสดับทั่วไทยเสมอมา
กราบหัวใจตรากตรำทำแต่งาน
ยิ่งกันดาร ยิ่งเยือนย่ำ ยิ่งนำหน้า
เหนือเกล้า เหนือนิรันดร์ เหนือกาลเวลา
จำติดตาหยดเหงื่อเหนือหัวใจ
โดย บัญชา อ่อนดี
