ปลานิล
สิบตัวจากแดนไกลซากุระ
รอดตายราวกับพระมาชุบช่วย
วาสนาปลานิลสินธุ์อำนวย
จึงโตด้วยร่มบุญไทยขยายพันธุ์
จากเวียงวังมหาวิหารสู่บ้านไพร
ทุกแหล่งน้ำน้อยใหญ่ได้แบ่งสรร
จากขวานทองสู่ผองประเทศเขตติดกัน
จึงสุวรรณภูมิศรัทธาบารมี
จากสายน้ำสู่สายน้ำแม่ร่ำไหล
คือสายใจสู่สายใจอันไหลรี่
นิลเพียงนามนอกนั้นวาวราวมณี
เลี้ยงชีวีด้วยวิถีที่ยั่งยืน
ยืนอย่างรู้พอดีมีสติ
ซึ่งจะผลิผลสุขทุกแผ่นผืน
ที่ดำริจึงดำรงส่งคุณคืน
รู้จักยื่นก่อนจะรับสดับใจ
ประทับไว้ในสำนึกอย่างลึกซึ้ง
ปลานิลคือเรื่องหนึ่งของกาลสมัย
ด้วยปัญญาด้วยสมองมองการณ์ไกล
ใครจะ ‘ให้’ ทั้งมิใช่หน้าที่เลย
ผลพวงจากห่วงใยได้รับรู้
อัญเชิญสู่ใจแล้วดวงแก้วเอ๋ย
เหนื่อยนักสักคำครั้งยังไม่เคย-
ได้ยินเปรย... แต่มีใครจะไม่รู้
จากวันนั้นสู่วันนี้กี่ปีผ่าน
ทุกเม็ดเหงื่อเพื่องานการกอบกู้
ทั้งทฤษฎีแล้วตอกย้ำทำให้ดู
เพื่อหยัดสู้ทุนบ้าคลั่งอย่างยั่งยืน
สิบตัวจากแดนไกลซากุระ
ปลานิลยังชนะด้วยรู้ตื่น
เป็นคนต้องรู้ ‘ให้’ สิ่งใดคืน
ทั้งแผ่นพื้นทำดีเถิดประเสริฐคุณ
คัดจากหนังสือกวีนิพนธ์ ‘มหาวิหารแห่งสุวรรณภูมิ’
โดย บัญชา อ่อนดี
