ราชพฤกษ์
แดดแรงแต่งเหลืองจนเรืองรุ่ง
‘ลมแล้ง’ระบายทุ่งสุดคุ้งถนน
ดอกคูนพูนสะพรั่งกลางใจชน
ดั่งหยาดฝนหล่นสายมาพรายพรำ
ดงกันดารย่านไหนใดลำเค็ญ
คล้ายฝุ่นแดงแล้งเข็ญพลันเย็นฉ่ำ
เหลืองลออทอทองเหนือท้องน้ำ
ขับเมฆคล้ำระบำฟ้ามาแต่ไกล
ยวบโยนโผนยวนระย้าย้อย
คูนช่อน้อยต้นนั้นคันนาใหญ่
พลิ้วใบเขียวเรียวระบัดลมกวัดไกว
ทั้งดอกใบระดะดวงพวงมาลา
ด้ายสีขาวดาวสีไข่ในคืนค่ำ
เรือนริมน้ำยินคำร้อยถ้อยภาษา
ประนมมือน้อมมนัสเปี่ยมศรัทธา
ไหว้ดินน้ำลมฟ้าด้วยหัวใจ
ร้อยมาลา‘ลมแล้ง’ขึ้นกราบกราน
บูชามหาวิหาร วันพระใหญ่
ราชพฤกษ์ผนึกช่วยอวยพรชัย
ปกป้องผองภัยทั้งปวงเทอญ
คัดจากหนังสือกวีนิพนธ์ ‘มหาวิหารแห่งสุวรรณภูมิ’
โดย บัญชา อ่อนดี
