“รุ้ง” ดีใจคนไม่ลืม ขอร้องให้เลิกอดข้าว แต่ยันร่างกายยังโอเค วอนช่วยกันสร้างแคมเปญใหญ่ บอกทุกคนทั่วโลกให้ช่วยเรียกร้องปล่อยตัวผู้ต้องหา ม.112 กลัวพลังคนข้างนอกเงียบคงต้องอยู่ในคุกตลอดไป
วันนี้ (16 เม.ย. 2564) ทางเฟซบุ๊ก “Panusaya Sithijirawattanakul” ของ น.ส.ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล หรือ รุ้ง ได้มีการโพสต์ข้อความ ว่า ....
“ถึงทุกคน เราเข้าใจทุกคนนะ เข้าใจมากๆ นะ ทั้งคนที่อยากให้เรากลับมากินข้าวได้แล้ว และคนที่ส่งกำลังใจให้ เรายังโอเคนะ ความดันอะไรก็ยังปกติดี เราขอบคุณและเราดีใจที่ทุกคนไม่ลืมเรา
แต่เราไม่อยากให้ทุกคนลืมเหมือนกันว่าเราทำเพราะอะไร ตอนแรกเราไม่อยากทำแบบนี้หรอก เราเคยคุยกับเพนกวิน ว่า เราไม่ทำนะ เราอาจจะไม่ไหว แต่เพนกวินมันแน่วแน่มากว่ามันต้องทำเพื่อประท้วงกระบวนการที่ไม่ยุติธรรมกับเรา และสื่อสารถึงทุกคน รวมถึงมนุษย์ผู้มีอำนาจด้วยว่า การจองจำเราไว้แบบนี้มันเป็นเรื่องที่โหดร้ายและทารุณ
เราสองคนเป็นแค่นักศึกษาปีสามและปีสี่ เราแค่ออกมาพูดให้ทุกคนได้ยินว่าเราคิดอะไรอยู่ และมีความคาดหวังต่อประเทศนี้ยังไงบ้างเรา แค่อยากให้เกิดการพัฒนาไปในทางที่ดี และการเปลี่ยนแปลงบางอย่างอย่างเหมาะสม แต่สุดท้ายคุณก็เอา 112 มาใช้กับเรา และไม่ใช่แค่กับเรา แต่รวมตั้งแต่วัยแก่ยันเด็ก เด็กที่สุดอายุ 14 ปี ที่โดนยัดข้อหานี้ โดยที่เจตนาของทุกคนมันไม่มีอะไรไปมากกว่าเขาอยากจะมีชีวิตที่ดีขึ้น และอยากจะมีสถาบันกษัตริย์ที่เขาสามารถกราบไหว้และเทิดทูนได้อย่างเต็มใจ
เมื่อมันมีสิ่งที่ควรปรับปรุงเมื่อมันมีสิ่งที่ผิดพลาดไปเราในฐานะเป็นมนุษย์ด้วยกันย่อมต้องพูดคุยกัน แนะนำกันเพื่อให้สังคมนี้ไปต่อได้ และมีการปรับปรุงไปในทางที่ดีขึ้น เป็นสิ่งที่เพื่อนมนุษย์ควรกระทำต่อกันไม่ใช่เหรอ
การอดอาหารประท้วงของเราสองคนตอนนี้ มันไม่ใช่แค่เพื่อตัวเราเองที่เรากำลังบอกว่า เราอยากให้เขาปล่อยตัวชั่วคราวเรา ให้เราได้สู้คดีอย่างเต็มที่ แต่มันก็เพื่อคนทุกคนที่ถูกดำเนินคดีทางการเมืองในตอนนี้ มันไม่มีใครเลยที่สมควรจะโดนกระทำแบบนี้
เราขอบคุณแล้วเราเข้าใจในความห่วงใยของทุกคน ก่อนหน้านี้ เรากลัวว่าทุกคนจะลืมว่าเราอยู่ในนี้จนถึงวันนี้เราอยู่ในเรือนจำมาเกือบ 40 วันแล้ว เรากลัวคนลืมว่าเรากำลังประท้วงด้วยการอดอาหารอยู่ แต่พอมีแคมเปญนี้เกิดขึ้นเราดีใจนะ ดีใจมากที่ทุกคนไม่ลืมกัน
แต่เราอยากจะขอร้องทุกคนว่าตอนนี้สิ่งที่ทางเราและทุกคนที่เห็นข้อความนี้ต้องทำ คือ การบอกกับคนทั้งโลกว่าพวกเราถูกกักขังอยู่ในนี้ เพราะว่าอะไรและเรียกร้องให้ปล่อยตัวเราออกไป
ทุกคนจำได้ไหมเมื่อปลายปีที่แล้วที่เกิดการชุมนุมขึ้นมากมายเกิด กระแสขึ้นมากมายข่าวการชุมนุมในประเทศไทยดังไปถึงต่างประเทศทั่วโลก โดยความช่วยเหลือของพวกเราทุกคนนี่แหละ ที่ทำให้ตอนนั้นเราสามารถพูดถึงการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ได้อย่างเปิดเผย มันเป็นเพราะทุกคนจริงๆ ตอนนั้นเราถึงกล้าออกมาพูดและเรายังถึงคงพูดอยู่เพราะมีทุกคนสนับสนุนเรื่องนี้ไปด้วยกัน ตอนนั้นเรารู้สึกขอบคุณทุกคนจริงๆ
และในตอนนี้เราก็ต้องการการสนับสนุนจากทุกคนอย่างเต็มที่เหมือนตอนนั้นอีกครั้งหนึ่ง เราไม่รู้ว่ามันมากเกินไปไหม แต่ขอได้ไหม ทำให้พวกเราได้ออกไปที บอกทุกคนในประเทศนี้ บอกทุกคนในโลกที ว่าตอนนี้เรากำลังถูกทารุณด้วยกระบวนการอยุติธรรม ทำให้มันเป็นแคมเปญใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งได้ไหม
ถ้าหลังจากข้อความนี้จบลงแล้วมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราคิดว่าเราคงได้อยู่ในนี้ตลอดไป เราเชื่อในพลังของคนข้างนอก”
รุ้ง ปนัสยา
16 เม.ย. 64
(โพสต์โดยพี่สาวน้องรุ้ง)
