ไม่อายทำกิน ไม่มีทางจน! “อาคม คำประเวศน์” หนุ่มหล่อพ่อค้าขนมปลากริมริมทาง

(เกริ่น)..ขนมแม่เอ้ย ขนมปลากริมไข่เต่า
(พูด)..ขนมปลากริมไข่เต่าแม่เอ้ย..
ขนมแม่เอ้ย หวานๆใครทานบ้างครับ
หากใครอยากรับ เชิญครับ ขอเชิญทุกท่าน
ขนมปลากริมไข่เต่า ของผมหวานมัน
เชิญชิมดูซิครับท่าน หากไม่หวานมัน ผมไม่เอาเงิน

เป็นที่ทราบกันดีของชาวชุมชนบางลำพูและพื้นที่ใกล้เคียง ว่าถ้าได้ยินบทเพลงพ่อค้าขนมปลากริมที่ขับร้องโดยสุรพล สมบัติเจริญ ที่ปรากฏมาพร้อมกับชายหนุ่มในชุดสูทสุดสุภาพและรถเข็นคู่ใจที่บรรจุหม้อดินเผาใส่ขนมปลากริมสูตรเฉพาะและดั้งเดิมของตระกูล นั่นคือ “ขนมปลากริมไข่เต่า” ขนมโบราณหาทานยากในยุคปัจจุบันนั่นเอง

อาคม คำประเวศน์ หรือ “แฮ็ค” หนุ่มพ่อค้าแห่งร้านขนมเคลื่อนที่ “ปลากริมเงินล้าน” เขาอายุ 26 ปี ดีกรีการศึกษาวุฒิปริญญาตรี คณะรัฐศาสตร์ และเป็นทายาทรุ่นสองที่สืบทอดการขายปลากริมมาจากคุณพ่อสังวาลย์ ที่ปัจจุบันก็ยังคงเอกลักษณ์ใส่ชุดสูทเข็นขนมปลากริมขายตามถนนเทเวศร์เช่นเดียวกัน

• ได้ข่าวว่าขนมปลากริมเงินล้านนี่เป็นตำนานของบางลำพูเลยใช่ไหมคะ

ใช่ครับ (ยิ้ม) ไปที่ไหนเขาก็รู้จักหมด คือแค่ได้ยินเสียงเพลงก็รู้ว่าเรามาแล้ว ขายได้ทุกเพศ ทุกวัย อย่างเด็กตัวเล็กๆ เขาได้ยินเสียงเพลงก็จะวิ่งมาหาแล้ว เราขายมาตั้งแต่ถ้วยละ 10 บาท มา 15 บาท จนตอนนี้ 20 บาท ก็ยังขายดีเหมือนเดิม (ยิ้ม)

• จุดเริ่มต้นของ “ปลากริมเงินล้าน”

เริ่มจากครอบครัวฝั่งพ่อทำมาตั้งนานแล้วครับ สืบทอดกันมาตั้งแต่ยุคคุณปู่ เมื่อก่อนนู้น พ่อผมขายอยู่ที่บ้านจังหวัดร้อยเอ็ดมาก่อน ขายไปขายมา ทางครอบครัวย้ายบ้านมาอยู่ที่กรุงเทพฯ แถวจรัญสนิทวงศ์ แต่สุดท้ายก็มาขายแถวบางลำพู เพราะรู้สึกว่าขายได้ดีกว่าครับ

ผมเริ่มขายขนมปลากริมกับพ่อมาตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่ผมเรียนอยู่ชั้นประถม 4 เราก็จะช่วยพ่อเวลาปิดเทอม แต่เริ่มมาขายจริงๆ จังๆ ก็ตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีมา ตอนนี้ขายได้ 3-4 ปีแล้วครับ

• เรียนจบปริญญาตรี คณะรัฐศาสตร์ มาแล้วไม่อยากทำงานตรงสายที่เรียนจบมาเหรอคะ

ตอนแรกก็ว่าจะไปทำงานด้านนี้เหมือนกัน ก็มีเพื่อนติดต่อมาให้เราไปทำงานตรงนี้เหมือนกัน แต่คุณพ่ออยากให้เรามาสืบทอดต่อ แล้วทำตรงนี้ก็ได้เงินเยอะกว่าด้วย ผมเลยตัดสินใจมาเข็นรถขายปลากริมดีกว่า แต่จริงๆ ก่อนหน้านี้ ผมก็เคยทำงานบริษัทมานะครับ แต่ทำได้ไม่นาน ไม่ถึงปี เราก็ออกมาขายขนม มันอิสระดีครับ

ตอนแรกที่มาเดินขาย ผมก็อายนะครับ ก็มีคนดูถูกเราเยอะ บางคนถามเหมือนกันว่าน้องไม่อายคนเหรอ ซึ่งผมมาคิดๆ ดู ว่าทำไมผมจะต้องอาย เพราะเราก็ทำมาหากินสุจริต ผมไม่อายนะครับ เพราะพ่อสอนมาตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้าอายเราก็อด

อย่างบางคนเขาก็พูดแรงนะครับว่า มึงไม่ไปหางานดีๆ ทำล่ะ ทำอย่างนี้มันได้เท่าไหร่เอง ร้อนก็ร้อน หรือบางคนก็จะพูดประมาณว่าน้องทำไมไม่ไปทำงานในห้องแอร์ล่ะ ดีกว่ามาเดินขายอย่างนี้ แต่เราชอบการค้าขายตั้งแต่เด็กแล้วครับ ซึ่งถ้าให้ไปทำงานประจำตอนนี้ผมก็ไม่เอาแล้วครับ ขายขนมอย่างนี้มีความสุขดี ไม่เป็นลูกจ้างใคร เราอยากจะหยุดวันไหนเราก็หยุด อยากกลับบ้านไปต่างจังหวัดวันไหนเราก็ไป ไม่ต้องขอลาหยุดงาน ซึ่งตอนนี้ผมแทนพ่อได้แล้ว เพราะพ่อก็อายุมากแล้ว ผมโอเคแล้วทุกอย่างเพราะมันอยู่ได้ เราได้เงิน ได้ความสุข มีทุกอย่างแล้ว (ยิ้ม)

• รายได้ดีกว่า?

เอาจริงๆ บางทีคนอาจจะมองว่า ค้าขาย เห็นเข็นขายก็บอกว่า น้องทำไมไม่ทำงานที่ดีกว่านี้ มาขายขนมได้วันละเท่าไหร่เอง เขาก็ถามผมว่า วันละ 400-500 บาท พอได้ไหม ก็ได้นะครับ เผลอๆ ได้มากกว่าด้วยนะครับ เพราะเราขายราคา 20 บาท วันหนึ่งประมาณ 160 กล่อง ก็ได้ 3,000 กว่าบาทแล้ว 3,000 กว่าบาทนี่ต้นทุนก็ประมาณหนึ่งพันบาท ส่วนที่เหลือก็กำไรครับ แต่ของคุณพ่อจะขายได้เยอะกว่า วันหนึ่ง 300 ถ้วย รวมกันก็ได้เยอะ ก็วันละหมื่นกว่าบาทได้ครับ

อีกอย่างวันหนึ่งก็มีขายส่งด้วยครับ วันธรรมดาก็ 60-100 ถ้วย ถ้าศุกร์ -อาทิตย์ ก็ 100 กว่าถ้วย ซึ่งทำส่ง เขาจะมารับที่บ้านครับ

ทุกๆ วันเราจะตื่นมาทำขนมตอนตีสองครึ่ง เพราะต้องตื่นมาทำส่ง แต่วันไหนถ้าไม่มีทำขายส่งก็จะตื่นตีสาม แล้วเข็นออกมาขายตอน 6 โมงเช้า ซึ่งเร็วสุด 8 โมงเช้าก็หมดแล้ว หรือถ้าไม่หมด ผมก็จะเข็นขายไปตามซอย มันจะมีตลาดวันชาติตรงสะพานวันชาติ อย่างวันอาทิตย์เป็นวันหยุด คนก็ไม่ออกมา เราก็เดินเข้าไป ขายหมดก็กลับบ้าน

• มองว่าจุดเด่นหรือเคล็ดลับของขนมปลากริมร้านปลากริมเงินล้านอยู่ที่อะไรคะ

จุดเด่นขนมปลากริมร้านผมอยู่ที่ความหวานมันครับ บางทีลูกค้าที่มาซื้อเขาบอกว่าเจ้าอื่นมันไม่กลมกล่อม ไม่หวานมัน ก็ทำให้มันอร่อย ลูกค้าก็ติดเรา ไม่อยากเสียลูกค้า และสูตรเราก็จะปรับพัฒนาไปเรื่อยๆ ด้วยครับ อีกอย่าง ภาพลักษณ์ก็เป็นเรื่องสำคัญครับ เราแต่งตัวสะอาด เวลาคนเดินมา เขาเห็นว่าแต่งตัวสะอาดและน่ากิน เขาก็ซื้อ พอเห็น ปิ๊ง เดินมาเขาก็ซื้อเลย

เอกลักษณ์ของผมกับพ่อจะอยู่ที่การแต่งกายครับ เราจะใส่สูทขาย ผมกับพ่อจะมีสูทครบวันเลย 7 วัน 7 ตัว ซึ่งผมกับพ่อจะมีร้านตัดสูทประจำอยู่แล้ว แม่ก็จะช่วยดูการแต่งกายให้ด้วย อย่างแต่ก่อนคุณพ่อผมเขาก็แต่งตัวธรรมดาๆ นะครับ เหมือนพ่อค้าธรรมดา ตอนผมอยู่มัธยมต้น ผมมาปิ๊งไอเดียออกว่าร้านเรายังไม่มีจุดขาย จะขายแบบนั้นมันธรรมดาไป ผมเลยไปบอกให้พ่อซื้อสูทมาใส่ ซึ่งพอเราเปลี่ยนมาใส่สูท ลูกค้าก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มีรายการโทรทัศน์ มีสื่อต่างๆ ติดต่อมาบ้าง ซึ่งผมก็รู้สึกดีใจนะครับ เวลาที่เข็นไปขายตรงไหน เขาก็รู้เอกลักษณ์ของเรา มีเจ้าเดียวด้วย เข็นไปเรื่อยๆ บางทีลูกค้าเขามารอ เพราะเขาบอกต่อๆ กันด้วย (ยิ้ม)

• นอกจากเข็นรถขายแถวบางลำพูแล้ว ขายส่งแล้ว เรามีเพิ่มยอดขายอย่างไรอีกบ้างไหมคะ

ตอนนี้นอกจากเดินขายแล้ว ผมก็มีขายส่งหลายเจ้า เริ่มมีคิดว่าอยากจะเปิดแฟรนไชส์ คิดไว้แล้ว และทุกวันนี้ก็เริ่มบ้างแล้ว แล้วก็มีออกงานแต่ง งานบุญ งานศพ ผมรับหมด แล้วก็มีออกบูทขายตามห้างฯ ทุกเดือนด้วยครับ ซึ่งเดือนนึงก็เยอะอยู่ครับ (ยิ้ม) ถ้าสนใจหรืออยากขายปลากริมก็สามารถติดต่อมาที่เฟซบุ๊กปลากริมเงินล้าน ได้ครับ ตอนนี้ก็มีคนติดต่อมาบ้างแล้วครับ

• แล้วในอนาคตอยากต่อยอดอะไรต่อไปอีกบ้างไหมคะ

ผมก็จะขายขนมปลากริมแบบนี้ไปเรื่อยๆ ครับ แต่ก็จะพัฒนาไปเรื่อยๆ เช่นกัน (ยิ้ม)


เรื่อง : วรัญญา งามขำ
ภาพ : วชิร สายจำปา