พันธบัตรรัฐบาลเกาหลีใต้

.....ต่อจากฉบับที่แล้ว

หลังจากรับลูกค้ามาทั้งวัน ต้นกล้าก็รีบเคลียร์งานของตังเองให้เสร็จ เพราะเย็นนี้มีสิ่งสำคัญรอเข้าอยู่ที่บ้าน

“อ้าวกลับแล้วเหรอต้นกล้า” เพื่อร่วมงานทัก

“กลับแล้วครับ...พอดีวันนี้มีอะไรพิเศษที่บ้านนิดหน่อยครับ ขอตัวก่อนนะครับ” ตลอดทางกลับบ้าน ต้นกล้าเอาแต่คิดหาวิธีที่จะทำให้พ่อกับแม่เซอร์ไพรส์ที่สุด...ครั้งนี้เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

“กลับมาแล้วครับแม่” ต้นกล้ากวาดสายตาเข้าไปในบ้าน...ไม่มีใครอยู่แล้ว สงสัยแม่จะออกไปจ่ายตลาดแล้ว “แบบนี้ก็เลยเข้าทางเราแล้ว” ต้นกล้าคิดในใจ...เขาเอาเค้กที่แวะซื้อมาระหว่างทางกลับบ้านขึ้นไปเก็บไว้บนห้อง พร้อมกับตั้งใจว่าจะหยิบเอาเมล็ดพันธุ์ผักที่ซื้อมา ขึ้นมาจัดวางตกแต่งให้เหมาะกับเป็นของขวัญวันพิเศษของพ่อกับแม่ซะหน่อย

“กลับมาแล้วกระปุก”ต้นกล้าวางเค้กลงบนโต๊ะ “ทำอะไรอยู่เหรอกระปุก”

“กำลังอ่านข่าวสารการลงทุนที่ต้นกล้าเอามาให้กระปุกอยู่นะ ว่าแต่วันนี้ทำไมกลับเร็วจัง แล้วหิ้วอะไรมาด้วย...ไหนขอดูหน่อยซิ...ขนมเค้ก! อ๋อ ลืมไปว่าวันนี้เป็นวันพิเศษนี่น่า”

“ถูกต้อง”

“ไหนอ่านอะไรอยู่” ต้นกล้าอยากรู้อยากเห็นบ้าง

“ถามมาก็ดีเลย...ช่วงนี้ข่าวกองทุนรวมเล่มไหนเล่มไหน ก็มีแต่ข่าวเปิดขายกองทุนพันธบัตรรัฐบาลเกาหลีใต้กันทั้งนั้นเลย”

“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว...เพราะช่วงนี้เป็นช่วงที่ให้ผลตอบแทนค่อนข้างสูงทีเดียว แล้วแถมยังสูงกว่าเงินฝากและพันธบัตรรัฐบาลบ้านเราเยอะพอดูเลยละ”

“อืมม์เป็นอย่างนี้นี่เอง...แล้วลูกค้าที่แบงก์สนใจซื้อกองทุนพันธบัตรรัฐบาลเกาหลีเยอะไหม?”

“เยอะไม่เยอะตอนนี้ก็เปิดขายไปเป็นสิบกองทุนแล้วละ แถมใช้เวลาเปิดขายแค่วันสองวันก็หมดเกลี้ยงแล้ว”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ...ปรากฏการณ์แบบนี้ เหมือนช่วงที่มีกองทุนที่ลงทุนในตั๋ว ECP ออกมาเยอะๆ เลยนะ

“ทำนองนั้นแหละ...ช่วงที่กองทุนพันธบัตรเกาหลียังให้ผลตอบแทนสูงแบบนี้ บรรดาบลจ. ทั้งหลายก็เลยแห่เปิดขายกองทุนกันเป็นว่าเล่น แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีปัจจัยอะไรมาฉุดผลตอบแทนให้ลดลงเหมือนที่เกิดขึ้นกับ ECP อีกหรือเปล่า” ต้นกล้าพูดพลางหยิบเมล็ดพันธุ์ผักและขวดโหล ลงมานั่งจัดแจงให้ดูเข้าที

“มะ...กระปุกช่วย” กระปุกนั่งลงข้างๆ

“นั่นแหละที่กำลังจะบอก ทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อย”

“ได้ทีเชียวนะ”

“แฮะๆๆๆๆ” ต้นกล้ายิ้ม

“เออนี่ต้นกล้า...คนซื้อกองทุนพันธบัตรเกาหลีเยอะๆ แบบนี้ แสดงว่าความเสี่ยงมันก็ไม่สูงมากซินะ...แต่เท่าที่กระปุกอ่านดู มันก็มีความเสี่ยงอยู่เหมือนกันนะ โดยเฉพาะกองทุนประเภทเครดิตลิงก์โน้ต นายพอจะมีข้อมูลอะไรเล่าให้ฟังบ้างไหม”

“ว่าไงนะ” ต้นกล้าทำเสียงหลง “กระปุกจะให้ต้นอธิบายให้ฟังเนี้ยะนะ”

“ทำไมเหรอ? คนที่คลุกคลีและคอยตอบคำถามลูกค้าอยู่บ่อยๆ อย่างต้น น่าจะมีข้อมูลที่ดีกว่าอยู่แล้ว”

“เป็นไปได้ไงนี่ กระปุกมาขอคำแนะนำจากเรา” เข้าเงยหน้าขึ้น พร้อมกับกุมมือทั้งสองข้างไว้ที่หน้าอก แสดงท่าทางดีใจอย่างสุดซึ้งออกมา

“จะเล่าได้หรือยัง”

“คราบผม...สิ่งสำคัญเหนืออื่นใด อันดับแรกต้องดูที่หนังสือชี้ชวนของกองทุนนั้นก่อนว่า เป็นกองทุนที่นำเงินไปซื้อพันธบัตรรัฐบาลเกาหลีใต้โดยตรง หรือเป็นการลงทุนในตราสารการเงินที่มีผู้ออกเป็นสถาบันการเงิน ซึ่งอ้างอิงกับความสามารถในการชำระหนี้ของรัฐบาลเกาหลีหรือเครดิตลิงก์โน้ตที่ต้นกล้าถามนั่นแหละ เพราะการลงทุนทั้ง 2 ประเภท มีความเสี่ยงแตกต่างกันพอสมควร”

“แล้วแบบไหนเสี่ยงกว่ากันละ”

“ถ้าเป็นเครดิตลิงก์โน้ต ก็จะมีความเสี่ยงสองทาง ทั้งจากสถาบันการเงินผู้ออกตราสารนั้น และความเสี่ยงของรัฐบาลที่เป็นผู้ออกตราสารที่สถาบันการเงินนั้นๆ ไปอ้างอิง แถมยังมีเงื่อนไขเยอะแยะมากสลับซับซ้อนอีกด้วย...ส่วนกองทุนที่ลงทุนในพันธบัตรเกาหลีใต้โดยตรง ก็จะมีความเสี่ยงเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือความเสี่ยงของรัฐบาลที่เป็นผู้ออก...แต่เรื่องแบบนี้โอกาสเกิดขึ้นมีน้อยมาก แต่อะไรจะเกิดก็ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าหรอกจริงไหม?”

“แล้วความเสี่ยงเรื่องค่าเงินละ”

“เรื่องนี้ ทั้งกองทุนที่ลงทุนโดยตรงและเครดิตลิงก์โน้ต เขาป้องกันความเสี่ยงเต็ม 100% อยู่แล้ว ดังนั้น หมดห่วงได้เลย”

“หมายความว่าผลตอบแทนที่เราได้มาสูงๆ อย่างเช่น 4% ก็เป็นผลตอบแทนสุทธิหลังจากหักความเสี่ยงค่าเงินแล้วซิ”

“ถูกต้อง”

“แล้วต้นไม่ซื้อกับเขาบ้างเหรอ”

“คือต้นกำลังรอดูว่าผลตอบแทนมันจะสูงกว่านี้อีกไหม”

“ได้ไง...แบบนี้เป็นการเอาเปรียบลูกค้านี่น่า”

“ไม่ขนาดนั้นหรอก เพราะข้อมูลต้นก็อ่านมาจากข่าวเหมือนกระปุกนั้นแหละ ไม่ใช้ข้อมูลอินไซด์ซะหน่อย”

“ระวังเหอะ ถึงเวลานั้นผลตอบแทนลดลงมาแล้วจะเสียใจ”

“แหม! กระปุกคนเรามันต้องมีจุดที่เราพอใจบ้างละน้า”

“แล้วจะคอยดู…ว่าแต่วันนี้ ต้นลืออะไรไปอย่างหนึ่งนะ”

“ลืมอะไรเหรอ”

“กระปุกจะให้โอกาสต้นกล้าคิดทบทวนอีกครั้ง”

ต้นกล้าแหงนหน้าขึ้น...เอานิ้วชี้เคาะริมฝีปากล่างเบาๆเป็นจังหวะ “เอ...ลืมอะไรน้า” เขาลุกขึ้นทำท่าทางเหมือนคนคิดหนัก แต่ก็คิดไม่ออก ก่อนจะเดินอ้อมไปข้างหลังกระปุก “คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก” ระหว่างนั้น เขาก็เอามือล้วงกระเป๋า แล้วควักเหรียญออกมา...ต้นกล้านั่งลงข้างหลังกระปุก แล้วค่อยๆ หยิบเหรียญหยอดใส่กระปุกที่ละเหรียญ

“ต้นไม่ลือหรอกนะกระปุก” เขากระซิบเบาๆ

“นึกว่าจะลืมซะแล้ว”

เสียงเปิดประตูหน้าบ้านดังเข้ามาทางหน้าต่าง ต้นกล้าชะโงกออกไปดู เห็นคุณนายสุขใจกำลังหอบหิ้วของพะรุงพะรัง เต็มไม้เต็มมือ “แม่กลับมาแล้ว เดี๋ยวต้นลงไปช่วยแม่หิ้วของก่อนนะ…วานดูของขวัญด้วยละ”

“อืม”

“ขอบใจมาก” กระปุกยิ้มให้หลังต้นกล้าที่เดินออกไป เขาเองดีใจที่เห็นต้นกล้ามีความสุขกับครอบครัว โดยที่ไม่ต้องมาคิดมากับเรื่องของเขา

*********************

“หวัดดีครับแม่...ผมช่วยครับ ซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียว”

“อ้าวเจ้าต้น...ทำไมวันนี้กลับมาเร็วนักละลูก”

“วันนี้เป็นวันพิเศษของพ่อกับแม่นี่ครับ” ต้นเปิดดูของที่แม่ซื้อมา ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นของโปรดของคนบ้านนี้กันทั้งนั้น

“สองแม่ลูกทำอะไรกัน” เสียงพ่อดังมาจากข้างหลัง

“อ้าวพ่อ” ทั้งแม่และต้นอุทานขึ้นมาพร้อมกัน “หวัดดีครับพ่อ” ต้นกล้ายกมือไหว้ “กลับบ้านไวเหมือนกันนะพ่อเรา”

“ได้ไงละวันนี้วันพิเศษของพ่อนี่น่า”

“ของแม่ด้วยพ่อ”

******************************

หลังจากอิ่มหน่ำสำราญกับอาหารค่ำมื้อที่อร่อยที่สุดมื้อหนึ่งแล้ว ทั้งสามคนก็มานั่งย่อยกันที่โซฟาหน้าทีวี

“พ่อครับแม่ครับ...เดี๋ยวต้นขอตัวขึ้นไปบนห้องสักแป้บนะครับ”

“จ๊ะลูก” แม่ตอบกลับมา

สักพักต้นกล้าก็เดินลงมาพร้อมกับเค้กและของขวัญที่เขาเตรียมเอาไว้...ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังง่วนอยู่กับหน้าจอทีวีจนไม่ทันสังเกตเห็นต้นกล้าที่เดิมอ้อมเข้ามาข้างหลัง

“สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานครับพ่อ..แม่” พ่อกับแม่หันมาตามเสียงของต้น...ตอนนี้ทั้งสองท่านเซอร์ไพรส์อย่างที่ต้นกล้าตั้งใจเอาไว้แล้ว

พ่อกับแม่หันไปสบตากันและกัน ก่อนจะลุกขึ้นรับเค้กที่มีเปลวไปส่องสว่างจากเทียนที่ปักอยู่...พ่อหันไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ “สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานจ๊ะแม่...พ่อรักแม่นะ”

“แม่ก็รักพ่อจ๊ะ”

ต้นกล้ายืนยิ้มอยู่ข้างหลัง ก่อนจะยื่นของขวัญออกมาเซอร์ไพรส์อีกรอบ “นี่ของขวัญสำหรับวันพิเศษของพ่อกับแม่ครับ”

“อะไรเหรอลูก” แม่ถามพลางเปิดออกดู “นี่มันเมล็ดพันธุ์ผักนี่นา”

“ใช่ครับเพื่อสุขภาพของพ่อกับแม่ และก็ผมด้วย”

“ขอบใจมากจ๊ะลูก” แม่น้ำตาซึม...เธอดึงต้นกล้าเข้ามาสวมกวดด้วยความรัก พร้อมกับหอมแก้ไปฟอดใหญ่ “ผมรักแม่ครับ” พ่อเดินเข้ามาสวมกอดอีกคน “ผมรักพ่อครับ"

“พ่อกับแม่ก็รักลูกจ๊ะ” แม่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเพราะความตื้นตัน...ไม่มีความความสุขที่ไหนจะหาได้เท่ากับความสุขของคนในครอบครัวอีกแล้ว

....อ่านต่อฉบับวันจันทร์หน้า