พิจิตร - เหมือนตายแล้วเกิดใหม่..พลัง “บ ว ร - บ้าน วัด โรงเรียน” ร่วมลงขันลงแรงฟื้นสถานะ “ร.ร.วัดฆะมัง” สถานศึกษาขนาดเล็กใกล้ชุมชนที่ถูกยุบไปตั้งแต่ปี 62 ล่าสุดระดมปรับปรุงสถานที่-ทาสีใหม่ทุกอาคาร พร้อมเปิดการเรียนการสอนรอบใหม่ 1 พฤศจิกายนนี้
นางสาวนันทนี มีแดนไผ่ นายกองค์การบริหารส่วนตำบลฆะมัง อ.เมือง จ.พิจิตร พร้อมด้วยพระครูพิพิธธรรมเวทย์ เจ้าอาวาสวัดฆะมัง และชาวบ้านละแวกใกล้เคียง รวมพลัง “บ ว ร - บ้าน วัด โรงเรียน” และส่วนราชการ ช่วยกันฟื้นฟูโรงเรียนวัดฆะมัง ให้กลับมาใช้เป็นที่เรียนที่สอนหนังสือให้แก่เด็กๆ อีกครั้ง หลังจากที่ถูกปิดโรงเรียนยุบรวมเมื่อปี 2562 ที่ผ่านมา ด้วยสาเหตุเด็กมีน้อยและเหลือคุณครูเพียงแค่คนเดียว
ล่าสุด พระภิกษุสงฆ์และชาวบ้านรวมถึงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้ระดมกำลังกันดำเนินการซ่อมแซมอาคารสถานที่เพื่อให้โรงเรียนวัดฆะมังแห่งนี้ได้กลับมาเป็นโรงเรียนของชุมชนที่มีคุณภาพ ให้ความรู้แก่เด็กๆ ในตำบลฆะมัง โดยใช้เงินเรี่ยไรบริจาคที่มีพระสงฆ์เป็นแกนนำและได้รับการสนับสนุนในระบบราชการจาก อบต.ฆะมัง และสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิจิตร เขต 1 พิจิตร ที่จะจัดอัตรากำลังครูและผู้บริหารมาให้
สำหรับโรงเรียนวัดฆะมังแห่งนี้มีพื้นที่ 5 ไร่ ตั้งอยู่ติดกับวัดฆะมัง “วัดหลวงพ่อพิธ” มีประวัติบันทึกไว้ที่หลักศิลาหรือเสาปูนที่ตั้งอยู่หน้าอาคารโรงเรียนว่า โรงเรียนวัดฆะมังแห่งนี้ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2443 โดยพระณรงค์ เรื่องเดช และ ขุนประพันธ์วุฒิราษฎร์ เคยอาศัยศาลาวัดฆะมังเป็นสถานที่เล่าเรียน
พระครูพิพิธธรรมเวทย์ เจ้าอาวาสวัดฆะมัง เล่าประวัติโรงเรียนแห่งนี้เพิ่มเติมว่า ในอดีตคงราวประมาณ 60-70 ปีก่อน โรงเรียนวัดฆะมัง ถือเป็นโรงเรียนพิจิตรพิทยาคม ที่ปัจจุบัน ร.ร.พิจิตรพิทยาคมคือโรงเรียนประจำจังหวัดที่ย้ายมาตั้งอยู่ในเมืองพิจิตรนั่นเอง และเมื่อปี 62 เปิดการเรียนการสอน ตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาล-ประถมศึกษาปีที่ 6 มีนักเรียน 40 คน ครู 1 คน จึงถูกยุบไปรวมที่ ร.ร.บ้านสวนแตง ที่อยู่ห่างจากโรงเรียนวัดฆะมังประมาณ 5-7 กม. โดยมีรถรับ-ส่งบริการ
แต่ผู้ปกครองและคนในชุมชนก็อยากให้เด็กๆ ได้เรียนในโรงเรียนใกล้บ้าน น.ส.นันทนี นายก อบต.ฆะมัง เป็นแกนนำปลุกพลังชาวบ้าน ร่วมกันฟื้นฟูอาคารสถานที่ ที่มีอาคารเป็นอาคารไม้เรือนแถว 1 หลัง และอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้สองชั้น 1 หลัง อาคารอเนกประสงค์ 1 หลัง พร้อมทั้งเสาธง-สนามหน้าโรงเรียน บนทำเลที่ตั้งพื้นที่ 5 ไร่ ให้กลับมาเปิดให้บริการทางการศึกษาให้ได้อีกครั้ง
โดยกำหนดเปิดการเรียนการสอนวันแรกในวันที่ 1 พ.ย. 2565 นี้ ซึ่งจะมีนักเรียนชุดแรก 26 คน และเด็กๆ ในหมู่บ้านที่ไปเรียนโรงเรียนอื่นๆ อีกประมาณ 20 กว่าคน ก็จะขอกลับมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ด้วย จึงนับได้ว่า “โรงเรียนแห่งนี้ เหมือนตายแล้วได้เกิดใหม่อีกครั้ง”
