จันทบุรี - ผู้นำชุมชน และชาวบ้านใน 5 หมู่บ้าน จัดเวทีประชาคมปัญหาความเดือดร้อน เรื่องที่ดินทำกิน และที่อยู่อาศัย เพื่อเสนอให้คสช.ช่วยเหลือ
วันนี้ (1 ธ.ค.) ที่ศาลาการเปรียญวัดโค้งสนามเป้า ต.ท่าช้าง อ.เมือง จ.จันทบุรี นายสมหมาย วิเชียรฉันท์ รองผู้ว่าราชการจังหวัดจันทบุรี เป็นประธานเปิดเวทีประชาคมปัญหาความเดือดร้อนเรื่องที่ดินทำกิน และที่อยู่อาศัย โดยมี นายธีรเดช เนตรมงคล รองเลขาสถาบันการจัดการที่ดิน นายเกษม จันทร์สมปอง ผู้แทนผู้เดือดร้อนเรื่องที่ดินทำกินและที่อยู่อาศัยตำบลท่าช้าง นำชาวบ้าน 5 หมู่บ้าน กว่า 700 หลังคาเรือน ที่ได้รับความเดือดร้อนจากการเวทีประชาคมเรื่องที่ดินทำกินและที่อยู่อาศัย เพื่อเสนอให คสช.ได้ช่วยเหลือ พร้อมกันนี้ มีชาวบ้านกว่า 700 คน มาร่วมลงชื่อ และร่วมในเวทีประชาคม
สำหรับการจัดเวทีครั้งนี้ สืบเนื่องจาเป็นพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์จากคำบอกเล่าของบรรพบุรุษคำว่า ท่าช้าง ท่าอาบน้ำของช้างในสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ในอดีตชาวบ้านส่วนใหญ่ได้เข้ามาตั้งรกรากเพื่อประกอบอาชีพ ปลูกส้ม ปลูกสับปะรด ปลูกยางพารา เพราะท่าช้างเป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างแห้งแล้ง ที่ดินส่วนใหญ่จะมอบเป็นมรดกให้ลูกหลานจากรุ่นสู่รุ่น โดยมีเอกสารที่แสดงสิทธิการครอบครองที่ดิน คือ ใบ ส.ค.1 ออกให้โดยนายอำเภอเมืองจันทบุรี ในปี พ.ศ.2498 ซึ่งชื่อผู้ครอบครองที่ดินก็ยังเป็นชื่อของบรรพบุรุษที่เสียชีวิตไปแล้วเป็นส่วนใหญ่
ดังนั้น ในวันนี้ชาวบ้านตำบลท่าช้างได้ทราบนโยบายคืนความสุขให้แก่ประชาชน จึงได้ร่วมมือกับสภาองค์กรชุมชน ต.ท่าช้าง จัดทีมคณะทำงานเพื่อขับเคลื่อนเรื่องปัญหาที่ดินทำกินและที่อยู่อาศัยเพื่อให้ได้เอกสารสิทธิเพื่อแสดงสิทธิในการครอบครองที่ดินอย่างถูกต้อง โดยมีการค้นหาข้อมูล หลักฐานเชิงประจักษ์ ลงพื้นที่จัดทำข้อมูลพิกัด GPS รายแปลง และรวบรวมจัดฐานข้อมูลผู้เดือดร้อนเรื่องที่ดินทำกินที่อยู่อาศัย หมู่ที่ 3, 4, 5, 8 และ 9 ตำบลท่าช้าง
โดยมีผู้เดือดร้อนทั้งสิ้น 742 ครัวเรือน และได้ทำหนังสือขอความเป็นธรรมต่อคณะรักษาความสงบแห่งชาติ เมื่อวันที่ 9 กันยายน 2557 แล้วนั้น การจัดเวทีประชาคมในวันนี้ก็เพื่อให้ผู้เดือดร้อนได้แสดงตน และเสนอความต้องการพร้อมทั้งแนวทางการแก้ไขปัญหาที่เกิดอย่างเป็นรูปธรรม โดยรวมกับหน่วยงานทั้งภาครัฐ และภาคเอกชน โดยอาศัยพระราชบัญญัติสภาองค์กรชุมชนตำบลท่าช้าง พ.ศ.2551 ในการดำเนินงานเพื่อเป็นที่รวบรวมข้อมูลสภาพปัญหาและจัดเวทีพูดคุยหาทางแก้ไขตามวิถีชุมชน เพื่อให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการจัดการตนเอง และสามารถพึ่งพาตนเองได้อย่างยั่งยืนต่อไปอีกด้วย
