วาบหวิว สยิวโดนใจไปตามๆ กันกับภาพโป๊เปลือยของสาวสวยที่เปลื้องผ้าให้เห็นชัดๆแบบไม่มีปกปิดที่ปรากฏประกอบเพลงคาราโอเกะ ซึ่งวางขายตามร้านค้าแผงวีซีดีทั่วไปที่มีให้เห็นอยู่ทุกมุมเมือง ทั้งยังมีราคาที่สามารถซื้อหากันได้ไม่แพงมาก จึงทำให้แผ่นเหล่านี้ออกมาว่อนอยู่เต็มตลาดและถึงมือผู้บริโภคได้ไม่ยากนัก
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ที่ได้เห็น ทว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องเก่าเสียด้วยซ้ำ แต่ที่ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นประเด็นกลับกลายเป็นที่สนใจอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากกระทรวงวัฒนธรรมได้ให้ความสำคัญว่า จะมีมาตรการเร่งรัดแก้ไขในเรื่องสาวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ปรากฏเป็นภาพประกอบเพลงคาราโอเกะให้อยู่ในการควบคุมเสียที หลังจากที่ปล่อยแผ่นคาราโอเกะยั่วยวนกามารมณ์เหล่านี้ ถึงมือประชาชนเกือบทั่วประเทศเสียแล้ว
คำถามก็อยู่ที่ว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ในเมื่อเป็นปัญหาเรื้อรังที่มีขึ้นมาอย่างยาวนาน และแผ่นคาราโอเกะเหล่านี้ต่างถูกหยิบไปใช้ในสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นร้านคาราโอเกะทั่วไป หรือห้องคาราโอเกะในสถานบริการเริงรมย์ต่างๆ รวมไปถึงที่มีอยู่ในครอบครองเป็นส่วนตัว หากจะมีการจัดการแก้ไขเรื่องแผ่นคาราโอเกะวาบหวิวที่ว่านี้ จึงเป็นที่น่าสนใจว่าจะมีการจัดการอย่างไร และมีความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหนว่าแผ่นเหล่านี้จะหมดไปจากสังคมไทย
คาราโอเกะวาบหวิวปัญหาที่ค้างคา
ตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวิดีทัศน์ พ.ศ. 2551 คาราโอเกะเป็นวิดีทัศน์ที่มีการบันทึกภาพและเสียง ซึ่งสามารถนำมาฉายให้เห็นเป็นภาพเคลื่อนไหวได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งคาราโอเกะต้องมีภาพประกอบตามกฎกระทรวงฯ
สมชาย มีชูพร รองอธิบดีกรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรมกล่าวว่า สมัยก่อนมี พระราชบัญญัติควบคุมกิจการเทปและโทรทัศน์ ซึ่งผู้ดูแลคือกระทรวงมหาดไทยและตำรวจ และได้มีการส่งมาให้กระทรวงวัฒนธรรมรับผิดชอบในปี 2547 และมีการปรับระเบียบเป็นพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวิดีทัศน์ฯ
“มันมีวิธีการควบคุมเผยแพร่อยู่ ข้างต้นคาราโอเกะจะต้องผ่านการตรวจสอบจากคณะกรรมการพิจารณาภาพยนตร์และวิดีทัศน์ โดยคณะกรรมการที่ตั้งขึ้นโดยรัฐมนตรีมีสิทธิการตรวจพิจารณาทั้งหมด หากเป็นวิดีทัศน์จำพวกคาราโอเกะต้องไม่มีเนื้อหาบ่อนทำลายศีลธรรม หรือกระทบกระเทือนความมั่นคงของรัฐและเกียรติภูมิประเทศไทย แต่ในกรณีที่มีเนื้อหาบ่อนทำลายขัดต่อความสงบเรียบร้อย หรือพวกโป๊ คณะกรรมการฯ จะแจ้งให้ผู้ยื่นตัดทอนเนื้อหาดังกล่าว”
กรณีภาพโป๊เปลือยที่ประกอบขึ้นเป็นคาราโอเกะที่มีการแพร่ภาพอย่างโจ่งครึ่มในร้านคาราโอเกะ ทางกรมฯ ยอมรับว่าที่ผ่านมายังดูแลได้ไม่ทั่วถึง ร้านคาราโอเกะในประเทศไทยนั้นมีอยู่จำนวนมาก เจ้าหน้าที่เองก็เข้าตรวจสอบอย่างไม่ทั่วถึงซึ่งยังเป็นเพียงการสุ่มตรวจสอบ ฉะนั้นก็มีจำนวนไม่น้อยที่เล็ดลอดออกมา
“ต้องเรียนให้ทราบว่าร้านคาราโอเกะในประเทศไทยมีอยู่ 7,000 กว่าแห่ง เราต้องใช้วิธีสุ่ม บางครั้งมีคนร้องเรียนเข้ามาบ้าง แต่กรณีคาราโอเกะที่เป็นสถานบริการนั้นไม่อยู่ในการดูแลของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม”
ที่ผ่านมาทางกรมส่งเสริมวัฒนธรรมเอง มีการดำเนินการแก้ไขและกำลังมีการปรับแก้ระเบียบโดยการจัดระเบียบสื่อวิดีทัศน์จำพวกภาพวับๆ แวมๆ โดยการจัดเรตติ้ง แต่ทั้งนี้ก็ต้องรอการประกาศใช้อย่างเป็นทางการ
“ขณะนี้วิดีทัศน์หรือคาราโอเกะยังไม่ได้มีการจัดเรตติ้ง ยังเป็นลักษณะของการเซ็นเซอร์ที่ทางคณะกรรมการฯ จะพิจารณาให้ฉายหรือไม่ให้ฉาย อย่างคาราโอเกะที่ไม่ผ่านการตรวจพิจารณาจะมีความผิด สามารถจะปรับตั้งแต่ 20,000 - 100,000 บาท แต่กรณีที่นำเอาคาราโอเกะที่ไม่ผ่านการพิจารณามาเผยแพร่ก็มีสิทธิที่จะถูกสั่งพักใบอนุญาต ถ้าฝ่าฝืนครั้งต่อไปก็อาจถูกเพิกถอนใบอนุญาต แต่ในอนาคตทางกระทรวงวัฒนธรรมได้เสนอไปที่คณะรัฐมนตรี และส่งกฤษฎีกากลับมาแล้วว่าจะจัดเรตติ้งเหมือนกับภาพยนตร์ เกมและคาราโอเกะ ขณะนี้กำลังรอเข้าสภาฯ อยู่”
ภาพประกอบที่ไม่เข้ากับเนื้อเพลง
สำหรับนักร้องนักดนตรีทั้งหลายแล้ว คงเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ผลงานเสียงร้องของตนเองนั้นถูกนำมาเป็นเพลงที่มีภาพประกอบโป๊เปลือยซึ่งไม่ได้เข้ากันกับเนื้อหาเพลงเลย วินัย พันธุรักษ์ นักร้องนักดนตรีผู้เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งวงดิอิมพอสซิเบิล กล่าวถึงภาพประกอบคาราโอกะที่ออกไปในแนวทางยั่วยวน ที่มีเกลื่อนท้องตลาดในทุกวันนี้
“มันเป็นไปได้ที่ผู้ผลิตเขาไม่อยากทำมิวสิกวิดีโอให้มันเป็นเรื่องเป็นราวสอดคล้องกับเพลง เพราะนั่นเป็นการลงทุนที่มากขึ้น แต่ทั้งนี้ ถ้าเขาจะเลือกเอาพวกภาพวิวทิวทัศน์ ที่ดูสวยงามมาใช้แทนก็ย่อมได้ แต่กับบางเพลงที่มีการเอาภาพที่ไม่เหมาะสมมาใส่ เราไม่มีทางรู้เลยว่าเขาจะเอาไปเปิดที่ไหนบ้าง บางทีมันอาจจะไม่เหมาะกับสถานที่”
วินัยยังกล่าวว่า ในกรณีนี้เขาและนักร้องคนอื่นๆ แทบจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปทำอะไรเลย
“กรณีเหล่านี้เราเข้าไปทำอะไรแทบจะไม่ได้ เพราะเจ้าของลิขสิทธิ์ คือคนที่เขียนเพลง ไม่ใช่เรา นักร้องนั้นรับจ้างร้องเฉยๆ เวลาใครจะทำคาราโอเกะเขาไม่ได้มาขอที่นักร้อง บางทีเพลงเขามีเนื้อหาถึงการมองทะเล แต่ภาพมันกลายเป็นคนนุ่งน้อยห่มน้อยมาเดินในทะเล ทีนี้คนก็ไปมองอะไรกันแน่ ก็ไม่รู้”
หากถามถึงความรู้สึกที่ถูกผู้ผลิตนำเพลงที่ตนร้องไปใส่เข้ากับภาพโป๊วาบหวิวเพื่อธุรกิจแล้วคงไม่เห็นด้วย
“ซึ่งผมว่ามันโป๊เกินไป มันขึ้นอยู่กับผู้ผลิตว่ามีเจตนาอย่างไรหรือเปล่า เราดูเพลงที่เราร้องเราก็เขินเหมือนกันนะ เพราะมันดูยั่วยวนมาก”
ดึงดูดใจโดยใช้ร่างกายหญิง
หากจะพูดไปแล้วเพลงคาราโอเกะนั้นเป็นการดึงดูดความสนใจกลุ่มเป้าหมายที่เป็นลูกค้าผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นกลุ่มผู้ชายที่มักเที่ยวคาราโอเกะหรือซื้อแผ่นคาราโอเกะ
ผศ.กัลยกร วรกุลลัฎฐานีย์ หัวหน้าสาขาวิชาโฆษณา คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้แสดงทัศนะว่าการที่มีภาพผู้หญิงแต่งกายวาบหวิวประกอบเพลงคาราโอเกะเป็นการสร้างจุดขายเพื่อเรียกลูกค้า
“เป็นการใช้ภาพผู้หญิงมาเพื่อดึงดูดใจ เพราะอย่างไรภาพผู้หญิงก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดได้มากกว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่จะเลือกภาพแบบนี้มาดึงดูดลูกค้า อย่างที่เคยได้ยินประโยคว่า ‘Sex sells’ คือเรื่อง sex ก็เป็นเรื่องที่ขายได้”
ซึ่งผศ.กัลยกร มองว่า ภาพประกอบเพลงที่วาบหวิวในคาราโอเกะเป็นผลพลอยได้ สำหรับคนที่ร้องคาราโอเกะ แท้จริงแล้วคงอยากจะร้องเพลงมากกว่าสนใจภาพเหล่านี้ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วก็สามารถพบเห็นภาพโป๊ทั้งหลายเหล่านี้ได้ตามสื่อหลักทั่วไป ทั้งโทรทัศน์ ภาพยนตร์ หรือตามแผงนิตยสารต่างๆ ไม่จำเป็นต้องดูในคาราโอเกะ
แต่อย่างไรก็ตามการเผยแพร่ภาพประกอบคาราโอเกะเช่นนี้ ก็เป็นการหาประโยชน์กับเพศหญิงมาเรียกความสนใจเพื่อขายสินค้า และมองว่าการหาประโยชน์จากเพศหญิงนั้นมีในสื่อต่างๆอย่างแพร่หลายไม่ได้มีเฉพาะในคาราโอเกะเท่านั้น
ส่วนประกอบที่น่าสนใจ
สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการร้องคาราโอเกะแล้ว การได้เห็นภาพโป๊เหล่านี้ก็เป็นเหมือนของแถมที่น่าลิ้มลองเพื่อเพิ่มอรรถในการดูเพิ่มขึ้น บัวรุด สุนลี พนักงานรักษาความปลอดภัยบริษัทแห่งหนึ่ง ให้ความคิดเห็นว่า โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนชื่นชอบการร้องเพลงคาราโอเกะ เพราะได้สังสรรค์ และเป็นการคลายเครียดได้ดี
“ร้องเพลงแล้วทำให้มีความสุขสนุก และหากเครียดมาร้องแล้วก็ช่วยให้คลายเครียดได้”
ส่วนภาพประกอบที่ปรากฏในมิวสิกวิดีโอนั้นก็มีความแตกต่างกันไปในด้านความเหมาะสม แต่หากพูดถึงเพลงเก่าๆ ที่มีภาพประกอบผู้หญิงแก้ผ้าโป๊เดินในชุดวาบหวิวมันก็เป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น
"ชอบเนื้อหาของเพลงมากกว่าภาพประกอบเพลง แต่เวลาเราเปิดก็ต้องดูก่อนว่ามีเด็กดูอยู่ด้วยรึเปล่า เพราะถ้ามีเด็กดูอยู่ด้วยก็อาจจะมองดูไม่เหมาะสม เพราะเด็กอาจจะมองว่าเป็นภาพโป๊ อนาจารได้”
เช่นเดียวกับ ฝน วิเวกจวง เจ้าของสวนผลไม้ในตัวจังหวัดอุตรดิตถ์ ผู้ชื่นชอบการร้องเพลงในร้านคาราโอเกะเป็นชีวิตจิตใจ กล่าวว่าตนชอบไปร้องเพลงที่ร้านคาราโอเกะในตัวจังหวัดอยู่เป็นประจำ เพราะถือเป็นกำไรชีวิต ซึ่งตนก็อายุมากแล้ว ไม่มีภาระอะไรที่ต้องรับผิดชอบมากมาย
"เราไม่มีภาระหน้าที่ที่ต้องมานั่งกังวล จึงสามารถออกไปร้องเพลงเที่ยวที่ร้านคาราโอเกะ ซึ่งจะมีห้องคาราโอเกะให้บริการเพลงและภาพวาบหวิวบ้างบางเพลง ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติของร้านคาราโอเกะทั่วไปอยู่แล้ว เวลาไปเที่ยวไปร้องเพลงคาราโอเกะในเพลงจะมีภาพสาวๆ โชว์เนื้อหนังมังสา ส่วนใหญ่จะเป็นเพลงเก่าๆ ในรุ่นผมด้วย ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่าผู้ชายก็ต้องชอบมาร้านแบบนี้ บางคนก็อาจแค่อยากมาร้องเพลง ซึ่งก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละคน แต่ร้านคาราโอเกะถือได้ว่าเป็นแหล่งนัดพบของเพื่อนๆ รุ่นราวคราวเดียวกัน”
………
การจัดการแก้ไขภาพโป๊เปลือยของสาวๆ ที่อวดองค์ทรงเครื่องในแผ่นจะเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหนก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าสามารถไปจัดการกับแหล่งผลิตต้นตอของแผ่นคาราโอเกะพวกนี้ได้อย่างไร? และสถานที่ที่มีแผ่นอยู่ในครอบครองเหล่านี้จะจัดการหรือไม่ หากมีเพียงมาตรการควบคุมเท่านั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่เมืองไทยจะกำจัดคาราโอเกะปลุกใจเสือป่า...
>>>>>>>>>>>
……….
เรื่อง : ทีมข่าว CLICK
ภาพ : ทีมภาพ CLICK
