ถ้าไม่ใช่คลิปฉาวคลิปโป๊แล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตเพื่อหวังโด่งดัง บอกได้คำเดียวว่ายาก แค่ได้จำนวนผู้เข้าชมสักหลักร้อยก็ถือว่าหรูแล้ว แต่กลับเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับหญิงสาวทั้ง 5 คนนี้ มีคนคลิกเข้ามาดูพวกเธอเล่นดนตรีด้วยแอปพลิเคชันบนไอแพด-ไอโฟนหลายหมื่นครั้งภายในไม่กี่ชั่วโมงหลังจากอัปโหลดวิดีโอลงยูทูบ และถูกส่งต่อกันไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นคลิปยอดนิยมของประเทศไทยเพียงชั่วข้ามคืน ถ้าคิดว่าหน้าตาคือองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้หลายคนชื่นชอบวง “Apple Girls Band” วันนี้ M-Open พามาพิสูจน์ว่าพวกเธอมีดีกว่านั้น
บ่ายวันอาทิตย์ที่เรานัดเจอกัน เป็นอีกวันหนึ่งที่ไม่ใช่วันหยุดของพวกเธอ ทั้งวอลนัท วาสน์ และตุ๊กตา ต่างเรียนจบและทำงานกันหมดแล้ว จึงหาเวลารวมตัวกับเฟิร์นและแพ็ค รุ่นน้องจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยยากอยู่สักหน่อย และวันที่นัดคุยกันคือวันเดียวกับที่พวกเธอนัดรวมตัวเพื่อซ้อมเพลงที่จะแสดงในงานอีเวนต์ของเช้าวันถัดไป วินาทีแรกที่ไปถึงบานาน่าเรคคอร์ด ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้านหลังเล็กๆ มากกว่าจะเป็นค่ายเพลง สาวหน้าใสทั้ง 5 กำลังสุมหัวกันซ้อมเพลงไปพลางทานซาลาเปาไปด้วย เมื่อเห็นว่าทีมงานพร้อมแล้ว เราจึงถูกเชื้อเชิญให้ร่วมวงขนมจีบซาลาเปา เพื่อให้แต่ละคนบอกเล่าความเป็นตัวเองตามสไตล์ของพวกเธอ
ไม่ได้ตั้งใจดัง
คนที่ได้ดู “First Apple Girls Band from Thailand” คลิปตัวแรกที่ทำให้หลายคนรู้จักพวกเธอ คงคิดว่าหญิงสาวทั้ง 5 คนนี้ไม่ต่างไปจากวัยรุ่นทั่วไปที่อยากดัง เล่นเพลงที่แต่งเองลงบนอินเทอร์เน็ตเพื่อเรียกเรตติ้ง หยิบเอาโปรแกรมเครื่องดนตรีบนไอแพดขึ้นมาสร้างเสียงเพลง ทั้งที่ความจริงแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่เป็นเหตุบังเอิญทั้งสิ้น วอลนัท สายทิพย์ วิวัฒนปฐพี นักร้องนำของวง ย้อนอดีตเล่าที่มาที่ไปให้ฟังว่า สมาชิกในวงรวมตัวกันเพื่อตั้งใจจะปั้นเอ็มวีดันเพลงของวอลนัทเท่านั้นเอง
“ตอนแรกนัททำเพลงจักรวาลวิทยากับพี่ๆ บานาน่าเรคคอร์ดเอาไว้ เคยเอาซิงเกิลเพลงไปเปิดตัวงานแฟตฯ (เทศกาลดนตรีจัดโดยคลื่น 104.5 แฟตเรดิโอ) ขายซีดีพร้อมของเล่นก็แล้ว แต่ขายไม่ได้เท่าไหร่ หลังๆ เริ่มขายของเล่นแถมซีดีแทน (หัวเราะ) ส่งเพลงไปเปิดตามวิทยุเขาก็เปิดให้บ้างเป็นนิวซิงเกิล แต่น้อยมาก มานั่งคิดกับพี่ต๋อย (เทิดศักดิ์ จันทร์ปาน โปรดิวเซอร์และเจ้าของค่าย) ว่าจะทำยังไงกันดีให้คนได้ฟังเยอะๆ พี่เขาเลยเกิดไอเดีย หยิบเพลงมาเล่นเป็นดนตรีเวอร์ชันไอแพด แล้วถ่ายเอ็มวีลงยูทูบ ตอนแรกพี่ต๋อยกับพี่โจ๊กกะเล่นให้เอง แต่คิดไปคิดมาหนวดครึ้มๆ อย่างนี้คนดูเห็นคงไม่อยากฟัง บอกให้นัทไปหาเพื่อนผู้หญิงมาเล่นแทน เลยไปชวนเพื่อนๆ น้องๆ ที่เคยเล่นด้วยกันในวงซียูแบนด์ (วงดนตรีประจำจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) มาเล่นให้ สุดท้ายก็ออกมาอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ” วอลนัทลำดับภาพให้ฟัง
จากแค่ต้องการให้คนรู้จักวอลนัทผ่านยูทูบ แต่เมื่อโพสต์คลิปลงบนอินเทอร์เน็ตกลับกลายเป็นว่าประสบความสำเร็จเกินคาด ด้วยพื้นฐานด้านดนตรีที่ทุกคนมีบวกกับหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักของพวกเธอ ทำให้สาวๆ ทั้ง 5 คนเป็นที่ชื่นชอบอย่างง่ายดาย ถ้าจะมีใครมองว่าขายหน้าตา พวกเธอก็พร้อมจะเข้าใจและยินดีน้อมรับคำชม เพียงแค่อยากให้รู้ว่าวงนี้มีดีกว่านั้น
“หน้าตาไม่ใช่พอยต์หลักที่เรารวมตัวกันค่ะ เพราะถ้าคิดแบบนั้น วันที่อัดคลิปลงยูทูบครั้งแรกทุกคนคงมาแบบเต็มสตรีมแล้ว แต่นี่มาถ่ายกันแบบหัวยุ่งๆ ไฟก็ดับ ต้องใช้แสงสว่างจากหน้าต่างเอา แล้ววอลนัทก็ไม่ได้เล็งพวกเราไว้ตั้งแต่แรก เห็นว่าชวนมือเปียโนในวงก่อนด้วยซ้ำ แต่ไม่มีใครว่าง เลยชวนนักร้องในวงแทน พอดีว่าทุกคนพอมีพื้นฐานด้านดนตรีกันมาบ้าง เล่นเปียโนพอได้ ร้องเพลงได้ เลยเล่นด้วยกันได้พอดี แต่ถ้าคนอื่นจะมองว่าเป็นวงขายหน้าตาอีกวง ก็แสดงว่าเขาชมเรานะ (ยิ้ม)” ตุ๊กตา จมาพร แสงทอง สาวร่างเล็กพูดทีเล่นทีจริง ก่อนแสดงความคิดเห็นเรื่องหน้าตากับวงการเพลงไทยอย่างจริงจัง
“เพลงมันมีส่วนประกอบหลายอย่างค่ะ คนที่ฟังไม่ลึกอาจจะไม่รู้ว่าอันไหนดีไม่ดี ส่วนใหญ่จะตัดสินจากสิ่งที่รู้ก่อน คือมองก่อนแล้วค่อยฟัง เพราะการมองเป็นวิธีตัดสินที่ง่ายที่สุด เขารู้ว่าอะไรสวยไม่สวยไงคะ แต่คนที่ฟังเป็น เขาจะฟังก่อน หลายคนพูดว่าเดี๋ยวนี้คนเราเลือกกันจากหน้าตา แต่ตุ๊กตาว่าเป็นเพราะคนที่รู้ดนตรีจริงๆ มีน้อยมากกว่า คนส่วนใหญ่ก็เลยเลือกที่จะมองหน้าตาก่อน” ทุกวันนี้พวกเธอจึงต้องซ้อมและทำการบ้านกันอย่างหนักก่อนขึ้นโชว์ เพื่อไม่ให้ถูกมองว่าดีแต่แอ๊บแบ๊วถ่ายคลิปขายหน้าตา แต่ดังได้เพราะฝีมือจริงๆ
ผู้นำทางทุนนิยม?
แท้จริงแล้วเพลง “จักรวาลวิทยา” ทำขึ้นมาทั้งหมด 3 เวอร์ชันคือแบบปกติ แบบอะคูสติก และเวอร์ชันเสียงอิเล็กทรอนิกส์ 8 Bit คล้ายเสียงเกมแฟมิคอม แต่คนรู้จักเวอร์ชันหลังมากที่สุดเพราะสาวๆ กลุ่มนี้เอามาเล่นกับไอแพด ใช้แอปพลิเคชันดนตรีที่มีอยู่ในเครื่องอย่าง Argon, Synth, NEsynth และ Percussive สร้างเสียงเพลงน่ารักๆ เรียกคนเข้ามาดูคลิปบนอินเทอร์เน็ตได้สำเร็จมาแล้ว เห็นใช้นิ้วจิ้มหน้าจอ สร้างเสียงดนตรีกันได้อย่างคล่องแคล่วอย่างนี้ หลายคนคงคิดว่าทั้ง 5 คนคือสาวกค่ายแอปเปิลตัวยงอีกกลุ่ม ที่ไหนได้เจ้าตัวสารภาพว่าเพิ่งเคยจับไอแพดเพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนถ่ายคลิปเท่านั้น ไม่ได้มีเป็นของตัวเองตั้งแต่แรก ถ้าคิดว่าพวกเธอตั้งใจจะสร้างกระแสดนตรีราคาแพงหรือเป็นพรีเซ็นเตอร์แฝง ต้องบอกว่าเข้าใจผิดอย่างมากเลยทีเดียว
“เพิ่งมีไอแพดกันหลังจากโพสต์คลิปลงแล้วมีคนเรียกตัวไปอีเวนต์นี่แหละค่ะ พี่ๆ เขาซื้อให้จะได้มีไว้ซ้อมไว้เล่นเป็นของตัวเอง ที่เราเล่นก็ไม่ได้ต้องการสนับสนุนให้คนต้องหันมาซื้อ หันมาเล่น ไม่ได้อยากสนับสนุนให้คนฟุ้งเฟ้อจริงๆ ค่ะ แค่คิดว่าตอนนี้เป็นโลกเทคโนโลยีแล้ว ไอแพดก็เหมือนเป็นเครื่องดนตรีสมัยใหม่อีกชิ้น เหมือนสมัยก่อนที่กีตาร์กับกลองเพิ่งออกมา ยังเป็นสิ่งใหม่ ราคายังแพงอยู่ในตอนแรกๆ แต่ถัดไปจากนี้อีก 10 ปี ตามต่างจังหวัดอาจจะเล่นกันเต็มจนกลายเป็นเรื่องปกติก็ได้” ตุ๊กตาอธิบาย ก่อนแพ็ค จิตรลดา คล้ายวงษ์ นักดนตรีรุ่นน้องจะเสริมสั้นๆ ตบท้าย
“เรามองว่ามันเป็นช่องทางใหม่ที่ช่วยนำเสนอเรื่องดนตรีให้น่าสนใจ อยากเอามาทำให้ทุกคนรู้สึกสนุกมากกว่าค่ะ ไม่ได้มองว่าต้องสนับสนุนให้ซื้อของแพงๆ หรือเน้นความเป็นทุนนิยมอะไร”
เทียบกับคนในวัยเดียวกันที่ซื้อเทคโนโลยีแพงๆ เอาไว้ประดับบารมี แต่กลับใช้ฟังก์ชันที่มีได้ไม่คุ้มเท่าที่ควร วาสน์ บุญญาวาสน์ ธนะสมบูรณ์ มือเปียโนของวง แนะนำว่าอยากให้รู้จักประมาณตน ทั้งไอโฟน ไอแพด บีบี รวมทั้งเทคโนโลยีอีกหลากหลายรูปแบบสมัยนี้ ทุกคนสามารถมีได้ แต่ควรใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด หรืออย่างน้อยที่สุดคือต้องไม่ทำให้ตัวเองและครอบครัวเดือดร้อน “มันอยู่ที่ฐานะของแต่ละคนค่ะ ถ้าเขามีทุนจะซื้อ ซื้อแล้วได้ใช้จริงๆ ก็ปล่อยเขาไป แต่ถ้าเก็บเงินซื้อมาแล้วต้องลำบากตัวเองก็ไม่ดี ต้องถามว่าของพวกนี้จำเป็นกับชีวิตเรามากแค่ไหนด้วย”
“อยู่ที่ว่าจะคิดเป็นแค่ไหนค่ะ ตามสมัยตามเทคโนโลยีแล้วทำให้ตัวเองลำบาก ทำให้พ่อแม่ลำบากหรือเปล่า ถ้าซื้อได้ไม่เดือดร้อนก็ซื้อไป ไม่มีใครว่า แต่ถ้ารู้จักใช้ให้มันเป็นประโยชน์ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก” วอลนัท นักร้องนำของวงช่วยเสริม ก่อนปล่อยให้ เฟิร์น พิมพ์ประภา เฉลิมวงศ์วิวัฒน์ สมาชิกอีกคนของวง ประกาศจุดยืนของพวกเธอให้ฟังกันชัดๆ อีกครั้งหนึ่ง “ถ้าจะเรียกพวกเราว่าเป็นผู้นำทางทุนนิยม เพราะเป็นวงแรกที่เอาไอแพด-ไอโฟนมาเล่นเป็นดนตรี อยากให้มองว่าพวกเราเป็นผู้นำที่เอาเทคโนโลยีมาทำในเรื่องสร้างสรรค์ดีกว่าค่ะ”
ขอแค่ได้เล่นดนตรี
ชีวิตจริงกับความฝันมักไม่ค่อยไปด้วยกัน แต่ถ้ายังอยากให้ความฝันสามารถอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงได้ ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเข้าแลก หญิงสาวทั้ง 5 คนนี้ก็มีชีวิตแบบนั้น เรียนไปด้วยเล่นดนตรีไปด้วย บางคนยิ่งเหนื่อยหนักเพราะทำงานแล้ว แค่งานหลักอย่างเดียวก็หาเวลาพักผ่อนแทบไม่ได้ ยังไม่ลืมแบ่งเวลาให้แก่ดนตรีซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเธอรักด้วย แต่ในเมื่อทำแล้วมีความสุข ทุกคนก็พร้อมสู้เต็มที่
วาสน์ คือตัวอย่างของคนที่แบ่งเวลาให้แก่งานประจำและงานดนตรีได้อย่างลงตัว เธอจบคณะบัญชีและได้ทำงานในตำแหน่งวิเคราะห์งบประมาณ ตกเย็นจึงรับจ๊อบเล่นดนตรี การได้ทำสิ่งที่ชอบทั้ง 2 อย่างไปพร้อมๆ กันถือเป็นความสุขที่สุดในชีวิตสำหรับเธอ “รู้สึกเป็นกำไรชีวิตค่ะที่เราสามารถทำอะไรได้หลายๆ อย่าง มันท้าทายกันไปคนละแบบ งานหลักทำงานบริษัท ทำให้รู้สึกภูมิใจว่าเราก็ทำได้เหมือนคนอื่นๆ พอปวดหัวจากงานก็ได้เล่นดนตรีผ่อนคลาย แถมยังได้เงินจากมันด้วย แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้วค่ะ ถ้าไหวก็อยากทำต่อไป ถ้าไม่เหนื่อยตายไปเสียก่อนนะ (หัวเราะ)”
คนที่คอนเฟิร์มได้ดีที่สุดว่าทำแบบนี้เหนื่อยจริง คงหนีไม่พ้นตุ๊กตา เธอพยายามทำงานหลักควบคู่ไปกับงานดนตรี ยอมอดหลับอดนอนทุกวิถีทาง สุดท้ายร่างกายก็รับไม่ไหว บีบบังคับให้เธอเลือกเดินบนเส้นทางใดเส้นทางหนึ่ง เพราะงานประจำที่ทำไม่ใช่ชีวิตที่เข้างาน 8 โมงเช้า ออก 4 โมงเย็น อย่างพนักงานออฟฟิศทั่วๆ ไป แต่ตุ๊กตาเล่าว่า
“ทำงาน 7 วัน เล่นดนตรี 6 วัน ต้องตื่นตี 4 มาเตรียมงาน เพราะทำงานเกี่ยวกับจัดอีเวนต์ไงคะ เลิกงานเที่ยงคืน เสร็จก็ร้องเพลงต่อ ได้นอนอีกทีตอนตี 3 แล้วก็ตื่นตี 4 เป็นอย่างนี้มา 8 เดือน เข้าโรงพยาบาลไป 5 ครั้ง ตอนแรกคิดว่าตัวเองไหว เพราะเป็นคนแอ็กทีฟพอสมควร แต่สุดท้ายก็ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ เลยตัดสินใจลาออกจากงานหลัก ที่คุณพ่อคุณแม่เข้าใจเพราะเราไม่ได้ออกมาแบบไร้แก่นสาร ตุ๊กตาคิดเอาไว้เลยว่าจะทำงานดนตรีให้สุดไปเลยสัก 3 ปี เสร็จแล้วค่อยกลับไปทำงานหรืออาจจะเรียนต่อ วางแผนชีวิตเอาไว้แล้วค่ะ (ยิ้ม)”
แต่ก็ใช่ว่าชีวิตมีทางให้เลือกแค่งานออฟฟิศกับงานดนตรี วอลนัทมีทางออกอีกทางหนึ่งสำหรับคนที่อยากทำงานที่รักไปพร้อมๆ กับสิ่งที่ฝัน “ต้องคิดก่อนว่าเราทำงานออฟฟิศเพราะอะไร ต้องการความมั่นคง หรือแค่ต้องการเงิน อย่างนัทรู้ตัวเลยว่าถ้าทำสองอย่างควบกันจะไม่ไหว ก็เลยเป็นฟรีแลนซ์ เคยทำตั้งแต่ตอนเรียนแล้วค่ะ รับเป็นงานๆ ไป มันอาจจะไม่ใช่งานประจำที่มีรายได้แน่นอน แต่ทำให้เราเลี้ยงตัวเองได้ ไม่เดือดร้อนพ่อแม่ แล้วก็มีความสุขด้วย มีเวลาว่างให้คิดวิเคราะห์ตัวเองว่าต้องการอะไร อย่างตอนนี้นัทต้องการเรียนรู้เพิ่ม ต้องการประสบการณ์หลายๆ อย่างเลยเลือกแบบนี้ค่ะ แต่เลือกแล้วก็ต้องพึ่งพาตัวเองให้ได้ด้วย” สาววัย 22 ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
คิดว่าอะไรทำให้คนชื่นชอบวงของเรา?
“ความเป็นธรรมชาติ เป็นตัวของตัวเอง ความผิดพลาดที่สนุกสนาน แล้วก็ความแปลกใหม่ค่ะ” สมาชิกทุกคนตอบไปในทิศทางเดียวกันโดยไม่ต้องนัดหมาย ถามว่ามีเคล็ดลับอะไรบ้างที่จะทำให้โพสต์คลิปแล้วได้รับการยอมรับเหมือนอย่างพวกเธอ เฟิร์น มือเปียโนระดับประเทศ ผู้ชนะเลิศเวทีประกวดตั้งแต่สมัยมัธยมฯ ให้คำตอบว่า “ทำสิ่งที่ตัวเองถนัดค่ะ ทำสิ่งที่เราคิดว่าเราทำได้ ไม่ต้องไปก๊อบปี้ใคร เพราะถึงเลียนแบบไปเราก็เก่งไม่ได้เท่าเขา ทำสิ่งที่เราเป็นดีกว่า แล้วดึงศักยภาพของตัวเองออกมา น่าจะดีที่สุด"
“แต่ถ้าจะเลียนแบบ ต้องรู้ว่าจะเอามาดัดแปลงกับตัวเรายังไง มีคนเคยพูดว่าการสร้างสรรค์ก็คือการเลียนแบบนั่นแหละค่ะ หยิบสิ่งที่มีอยู่ นู่นนิดนี่หน่อย เอามาผสมกับสิ่งที่เราคิดสิ่งที่เราเป็น แล้วจะได้เป็นสิ่งใหม่ๆ เอง มันไม่มีใครหรอกค่ะที่คิดสิ่งใหม่ๆ ได้จากการที่ไม่เคยเก็บข้อมูล หรือไม่เคยเรียนรู้จากคนอื่นมาก่อน แค่หยิบมาใช้แล้วต้องใส่ความเป็นตัวเองเข้าไป กลั่นออกมาเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่สำคัญคือต้องรู้จักตัวเราเองให้ดีที่สุด อย่าไปหลงระเริงกับตัวตนของเราบนโลกอินเทอร์เน็ตที่คนอื่นเข้ามาชื่นชม เพราะมันเป็นแค่ตัวตนอีกด้านที่เราสร้างขึ้นมาให้คนรู้จัก เป็นเหมือนวงการมายาอย่างนึงค่ะ แต่ไม่ใช่ตัวตนทั้งหมดของเราจริงๆ” วอลนัท นักร้องสาวเสียงสวยพูดปิดท้าย
สมาชิกในวง
ชื่อ-สกุล: สายทิพย์ วิวัฒนปฐพี
ชื่อเล่น: วอลนัท
อายุ: 22 ปี
ส่วนสูง: 158 ซม.
น้ำหนัก: 50 กก.
ชื่อ-สกุล: บุญญวาสน์ ธนะสมบูรณ์
ชื่อเล่น: วาสน์
อายุ: 21 ปี
ส่วนสูง: 159 ซม.
น้ำหนัก: 44 กก.
ชื่อ-สกุล: พิมพ์ประภา เฉลิมวงศ์วิวัฒน์
ชื่อเล่น: เฟิร์น
อายุ: 21 ปี
ส่วนสูง: 165 ซม.
น้ำหนัก: 46 กก.
ชื่อ-สกุล: จมาพร แสงทอง
ชื่อเล่น: ตุ๊กตา
อายุ: 23 ปี
ส่วนสูง: 153 ซม.
น้ำหนัก: 45 กก.
ชื่อ-สกุล: จิตรลดา คล้ายวงษ์
ชื่อเล่น: แพ็ค
อายุ: 21 ปี
ส่วนสูง: 165 ซม.
น้ำหนัก: 47 กก.
รายงานโดย ทีมข่าว M-Lite / ASTV สุดสัปดาห์
ภาพโดย ธนวิทน์ แก้วศรี
