ผู้ผลิตภาพยนตร์วาบหวิวของญี่ปุ่นเผชิญภาวะยอดขายฝืดเคือง จนต้องค้นหาวิธีการแปลกใหม่ในการสร้างความตื่นเต้นให้กับผู้ชม ซึ่งสุ่มเสี่ยงต่อการผิดกฎหมายอย่างร้ายแรง
ผลงานล่าสุดของค่ายหนังวาบหวิวแห่งหนึ่ง ที่ได้นำเสนอผลงานล่าสุด โดยให้ ดาราสาวให้มาเล่นเกมแนวไล่ล่ากับชายหนุ่มนับ 100 คน เรียกกระแสจากวงการภาพยนตร์ AV ได้ไม่น้อย หากแต่ก็ถูกวิจารณ์อย่างมากเมื่อดาราสาวในภาพยนตร์เรื่องนี้ ออกมาเปิดเผยว่าถูกทีมงานนำพาไปยังโรงเรียนร้างกลางหุบเขาแห่งหนึ่ง โดยไม่ได้บอกล่วงหน้าจนกระทั่งเมื่อมาถึงสถานที่ถ่ายทำ บรรดาดาราสาวจึงเพิ่งทราบว่าแท้จริงแล้วภาพยนตร์วาบหวิวเรื่องนี้เป็นการเลียนแบบเกมโชว์แนวไล่ล่า ทำให้ดาราสาวหลายคนค่อนข้างไม่พอใจที่ไม่ได้รับการบอกกล่าวล่วงหน้าว่าต้องร่วมในเกมพิสดารนี้ หากแต่ก็ไม่สามารถออกจากพื้นที่ได้ จึงจำเป็นต้องเดินหน้าทำงานต่อ
“ฮงนะกะ” ผู้ผลิตภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ไอเดียมาจากเกมโชว์ “วิ่งเพื่อเงิน” หรือ Run for money ของสถานีโทรทัศน์ฟูจิทีวี ซึ่งเป็นเกมโชว์แนวไล่ล่าที่ได้รับความนิยมอย่างมากโดยสามารถยืดหยัดบนหน้าจอโทรทัศน์ได้ตั้งแต่ปี 2004 จนถึงทุกวันนี้ เกมโชว์นี้ยังได้รับรางวัลเกมโชว์ยอดเยี่ยมแห่งเอเชีย และได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล International Emmy Award ด้วย
ถึงแม้ธุรกิจภาพยนตร์ AV จะเป็นสิ่งถูกต้องตามกฎหมายในญี่ปุ่น หากแต่ค่ายหนังต่างๆต้องเผชิญกับการแข่งขันจากโลกอินเตอร์เน็ต ทำให้จำนวนผู้ที่ควักกระเป๋าจ่ายเงินซื้อความบันเทิงประเภทนี้ลดจำนวนลงอย่างมากจนผู้ผลิตต้องคิดค้นวิธีแปลกใหม่มาดึงดูดผู้ชม โดยแนวทางที่กำลังแรง คือ การเลียนแบบรายการชื่อดัง เช่น ภาพยนตร์แนวไล่ล่าเรื่องอื้อฉาว หรือก่อนหน้านี้ที่มีการจัดเกมโชว์ AV ก็อตทาเลนท์ เพื่อเฟ้นหานักแสดงชายจากไต้หวัน
ผู้กำกับภาพยนตร์วาบหวิวของแดนซามูไรรายหนึ่ง ระบุว่า วงการหนังวาบหวิวไม่เพียงเผชิญกับภาวะที่ผู้ชมไม่คิดจะจ่ายเงินเพื่อซื้อความบันเทิงรูปแบบพิเศษนี้ แต่ยังพ่ายแพ้ให้กับบรรดา “คลิปลับ” “ภาพหลุด” อย่างสิ้นเชิง
ผู้ชมภาพยนตร์แนววาบหวิวเริ่มเบื่อหน่ายกับเรื่องราวที่ “จำลองขึ้น” ทำให้บรรดา “คลิปลับ” ได้รับความนิยมมากกว่า และทำให้ผู้ผลิตภาพยนตร์วาบหวิวบางรายยังหันไปใช้การแอบถ่ายภาพในสถานที่สาธารณะ ซึ่งเป็นเรื่องผิดกฎหมายอย่างแน่นอน
สาเหตุที่ญี่ปุ่นเปิดช่องให้สื่อที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเพศ "แบบอ่อน" เป็นเรื่องที่ถูกกฎหมาย เนื่องจากเห็นว่าการควบคุมสื่อลามกให้อยู่ภายใต้กฎหมาย ดีกว่าปล่อยให้มีการเผยแพร่แบบลับๆล่อๆ นอกจากนี้ยังอยู่บนสมมุติฐานว่า การมี “ช่องระบาย” ให้กับความต้องการทางธรรมชาติของมนุษย์จะช่วยลดอาชญากรรมทางเพศได้
อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดที่สำคัญที่สุด คือ สื่อเหล่านี้เป็น “ความบันเทิงส่วนตัว” แต่ทุกวันนี้บรรดาผู้ผลิตหนัง AV เริ่มหันมาใช้วิธีการที่สุ่มเสี่ยงต่อการผิดกฎหมาย รวมทั้งรูปแบบที่เข้าข่ายวิปริตและล้ำเส้นความเหมาะสม ซึ่งจะเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้รัฐบาลญี่ปุ่นพลิกนโยบายมาควบคุมสื่อประเภทนี้อย่างเข้มงวดเหมือนเช่นประเทศอื่น.
