จะว่าไปเรื่องภัยแล้ง ไม่ใช่เพิ่งจะเกิด แต่เป็นปัญหาเสมือนไฟไหม้ฟาง ต่างคนต่างทำ ขาดการวางแผนระยะยาว หน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องทำงานเชิงรุกไม่ต่อเนื่อง กลับกันเกษตรกรไทยโดยส่วนใหญ่ที่พกนิสัยไทยแท้ติดตัวสืบต่อกันหรือจะเรียกว่าพฤติกรรมก็ได้..ไม่เคยมองไกลเกินกว่าหัวแม่เท้าตัวเองเลยสักครั้ง หรือคิดแล้วแต่ติดปัญหาโน่นนี่นั่น ขาดการทำงานเป็นกลุ่มจึงเกิดปัญหาการจัดการระบบชลประทานตามมา ซ้ำเติมปัญหาการใช้น้ำในพื้นเกษตรกรรมโดยขาดความรับผิดชอบตามมา อาทิ การทำนาปรัง ซึ่งต้องการน้ำอย่างต่อเนื่อง
สิ่งเหล่านี้หน่วยงานรัฐที่มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรง ควรลงพื้นพี่เสริมทักษะให้องค์ความรู้กับเกษตรกรให้มากขึ้น
