กว่าจะเป็นนางเอก "เอวี" (จบ) : อนาคตสดใส หรือปลายทางแห่งความมืด

นอกจากทางเดินหน้าเข้าสู่วงการเอวีแล้ว ชีวิตหลังจากนั้นของพวกเธอก็เป็นสิ่งที่หลายคนให้ความสนใจอยู่เช่นเดียวกัน มีนักแสดงสาวจำนวนไม่น้อยที่มีอนาคตสดใส แม้จะเคยผ่านธุรกิจแห่งความบันเทิงประเภทเร้าอารมณ์เพศทำนองนั้นไปแล้ว แต่ก็มีอีกจำนวนไม่น้อยที่ถลำลึกไปไกลยิ่งกว่าเดิม

อนาคตอันสดใส?

แม้จะมีรายได้ที่ดี แต่ทุกคนรู้ว่าการเป็นนางเอกเอวีคงจะไม่ใช่อาชีพที่ยืนยาวได้ อย่างดีอาจจะแค่ 4 – 5 ปี แต่ก็มีดาราสาวบางคนที่ต้องการอยู่ในวงการนี้ให้นานไปกว่านั้น ซึ่งสาว ๆ ส่วนใหญ่ก็หวังว่าวงการเอวีจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งในชีวิต บางคนมองไปถึงวงการบันเทิงกระแสหลัก ขณะที่สาว ๆ บางคนก็วางแผนชีวิตเอาไว้ว่า หากเก็บเงินได้ซักก้อน ความฝันในเรื่องต่าง ๆ ก็มีโอกาสเป็นจริงมากขึ้น

ด้านนักแสดงเอวีที่ขอไปต่อในวงการบันเทิงต้องพูดถึง โซระ อาโออิ ขวัญใจของหลาย ๆ คนด้วยอย่างแน่นอน ดาวเด่นแห่งเอวีรายนี้ทำงานอยู่ 9 ปีเต็มก่อนจะโบกมือลา และพยายามสร้างชื่อในวงการบันเทิงสายหลักต่อไป “ฉันคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ว่าธุรกิจสายนี้คงจะทำไม่ได้จนถึงอายุมาก ๆ แต่ความจริงฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะทำอยู่นานขนาดนี้ แปลกใจตัวเองเหมือนกัน เพื่อนที่เริ่มงานมาด้วยกันบางคนก็ไม่ได้มีเป้าหมายแบบนี้ แต่สำหรับฉันอย่างจะใช้เส้นทางนี้เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการเดินในธุรกิจสายบันเทิงอื่น ๆ ต่อไป”

ขณะเดียวกันหลังยุติบทบาทในวงการเอวีไป สาวบางคนต้องการเริ่มต้นชีวิตใหม่ และเก็บ “เสี้ยวหนึ่งในชีวิต” ในฐานะนางเอกหนังวาบหวามเอาไว้เป็นความลับตลอดกาล แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่บางคนก็ทำสำเร็จ

ซาโอริ ซึจิยะ (ชื่อในวงการ) คือหนึ่งในสาวที่สามารถฝังความลับเรื่องนี้เอาไว้ได้ “ตอนนี้ฉันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยค่ะ เป็นสถานศึกษาเดียวกันกับที่ฉันเคยพักการเรียนเอาไว้ ระหว่างเข้าวงการเอวี ฉันไม่ได้บอกเรื่องประสบการณ์การทำงานในวงการนี้ให้ใครรู้เลย”

“ฉันเริ่มทำงานเป็นนักแสดงเอวีตอนซักปี 2004 และออกจากธุรกิจไปตอนปลาย ๆ 2008” ซึจิยะ กล่าว “ฉันสงสัยอยากรู้อยากเห็นน่ะค่ะ แล้วเงินมันก็ดีด้วย”

ปัจจุบันมีดาราเอวีหลายคน ที่ประสบความสำเร็จบนกับวงการบันเทิงด้านสว่าง สาว ๆ หลายคนได้เล่นหนัง, มีบทบาทในรายการโทรทัศน์ภาคดึก หรือกระทั่งได้ออกซิงเกิลเพลง อย่าง ไอคาวะ นาโอะ นั้นถึงกับได้ร่วมรับงานแสดงในซีรีส์ยอดมนุษย์ โกออนเจอร์ ด้วย ซึ่งเรียกว่าเธอกลายเป็นดาราเอวีรายแรก ๆ ที่ได้เล่นหนังซูเปอร์อีโรกันเลยทีเดียว

ขณะเดียวกันพวกเธอหลาย ๆ คนยังมีงานในต่างประเทศรออยู่ โดยเฉพาะเมื่อหนังเอวีของสาว ๆ แต่ละคนกลายเป็นสินค้าออกผิดกฎหมายของญี่ปุ่น ที่แทบจะเดินทางไปในทุกประเทศในแถบเอเชีย สาว ๆ เอวีหลาย ๆ คนจึงกลายเป็นนางในฝันของหนุ่ม ๆ ทั่วทั้งเอเชียไปด้วย

ซาโอริ ฮาระ และ มินามิ อามามิยะ หนึ่งในดาราเอวีที่ได้งานในต่างประเทศ กับการรับเล่นหนังเกรด 3 ของฮ่องกง ส่วน มิยาบิ ก็โด่งดังได้เล่นหนังอินโดนีเซียหลายเรื่อง เช่นเดียวกับ โซระ อาโออิ ที่ได้รับเล่นหนังในเมืองไทย แต่ส่วนใหญ่ยังคงเป็นบทบาทประเภทเซ็กซี่วาบหวาม อาศัยความโด่งดังในการเป็นดาราเอวี มาสร้างจุดขายให้กับงานเสียมากกว่า

ต้องยอมรับว่า “อดีตดาราเอวี” ยากที่จะได้รับการยอมรับนับถือ “เทียบเท่ากับ” ดาราสาวทั่ว ๆ ไป แตกต่างจากดาราหนังเกรด 3 ชาวฮ่องกงอย่าง ซูฉี ที่กลายเป็นนักแสดงกระแสหลักได้อย่างเต็มตัว มีรางวัลการันตี และทิ้งภาพการเป็นดาวโป๊ไปโดยสิ้นเชิง แต่สำหรับสาวเอวีส่วนใหญ่ยังคงไม่สามารถก้าวผ่านกำแพงของความเซ็กซี่ และภาพความเป็นดาราเอวีไปได้

เอวีกับธุรกิจค้ากาม

อย่างไรก็ตามชีวิตไม่ได้มีแต่ด้านที่สดใส ดาราเอวีทุกคนก็ไม่ได้มีเส้นทางสายที่สวยงามรออยู่ทั้งหมด จำนวนไม่น้อยที่ต้องดิ้นรนในวงการนี้ไปอีกนาน บางคนเข้า ๆ ออก ๆ วงการเอวีอยู่หลายหน แม้จะประกาศการถอนตัวจากวงการไปแล้ว เพราะงานอื่น ๆ คงยากที่จะทำเงินให้กับพวกเธอได้ดีอย่างที่ได้รับในวงการเอวี

ขณะเดียวกันเมื่ออายุมากขึ้นค่าตัวก็ต่ำลงเรื่อย ๆ บางคนต้องหันไปเล่นหนังประเภทที่ไม่มีการเซนเซอร์ ซึ่งถือว่าผิดกฎหมายในประเทศญี่ปุ่น และสาว ๆ บางคนถึงขั้นผันตัวเองไปสู่ธุรกิจค้าบริการทางเพศกันเลยก็มี

เมื่อ 2 ปีก่อน Weekly Playboy เคยตีพิมพ์บทความที่ตีแผ่ถึงความเกี่ยวข้องของวงการเอวี และธุรกิจค้าบริการทางเพศ และมีชื่อดาราดังแห่งวงการอย่าง มาเรีย โอซาว่า เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย

บทความดังกล่าวเปิดเผยว่ามีดาราเอวีหลายคนที่ชีวิตต้องเดินทางไปสู่ธุรกิจค้ากาม กับรายได้ค่าตัวประมาณ 30,000 - 50,000 เยน และบางครั้งอาจจะขึ้นไปถึงหลักแสนเยน ที่ถือว่าดีทีเดียวสำหรับพวกเธอ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับหญิงค้าบริการทั่วไปก็นับว่ามากกว่าถึง 3 - 4 เท่าเลยทีเดียว

โดยมีข่าวลือว่า มิยาบิ หรือ มาเรีย โอซาว่า นางเอกเอวีลูกครึ่งญี่ปุ่นแคนาดา ได้ตัดสินใจทำธุรกิจบริการกับคลับหรู Tora no Ana ในย่านชิบูยะ ด้วยค่าตัวประมาณ 150,000 เยนต่อ 70 นาที

ถือเป็นเรื่องปกติที่สาว ๆ จากวงการเอวีจะเดินหน้าเข้าสู่ธุรกิจทำนองนี้ แต่ส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นกับดาราชื่อเสียงระดับรอง ๆ ลงไปเสียมากกว่า นายูกะ มิเนะ อดีตนักแสดงเอวีอีกคน กล่าวว่า “มันเป็นเรื่องธรรมดาของดาราเอวีชื่อไม่ดังส่วนใหญ่อยู่แล้วค่ะ แต่ก็เป็นเรื่องหายากอยู่เหมือนกัน ที่จะมีคนดังแบบเธอมาเปิดตัวในวงการนี้ แฟน ๆ ของเธอจะต้องตื่นเต้นกันแน่ ๆ”

นอกจากนั้นก็ยังมีดาราสาวหน้าอกโต ฮิโยริ ชิราอิชิ อีกคนที่ไปไกลกว่าวงการเอวี โดยเธอเคยหันหลังให้กับวงการไปถึง 6 ปี ก่อนจะกลับมารับงานแสดงอีกครั้ง และยังไปหาลำไพ่พิเศษที่คลับแห่งหนึ่งในย่านมินาโตะวอร์ดในแถบโตเกียวด้วย ...

“หลังถอนตัวจากวงการไป เธอกลายเป็นสาวออฟฟิศธรรมดา ๆ แต่นี่คือการกลับมาด้วยเหตุผลพิเศษ เราไม่สามารถให้รายละเอียดอะไรผ่านเว็บไซต์ได้ เธอจะมาที่นี่เดือนละสองครั้ง ราคาอยู่ที่การเสนอของลูกค้า ซึ่งเธอจะรับหรือปฏิเสธก็ได้ เพราะฉะนั้นจะไม่มีการจ่ายค่าล่วงหน้า อย่างไรก็ตามมีคนสนใจในตัวเธอมาก ซึ่งคงทำให้เธอไม่ค่อยว่างซักเท่าไหร่นัก" เป็นคำแถลงจากคลับถึงเรื่องการรับงานพิเศษของ ชิราอิชิ

ซึ่งคนในวงการมองว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นสะท้อนถึงผลกระทบโดยตรงของความเปลี่ยนแปลงในวงการเอวี ที่ค่าตัวของสาว ๆ ลดลง หลังการเข้ามาตีตลาดจากสื่ออินเตอร์เน็ต ที่มีผลทำให้ทุนสร้างของหนังแต่ละเรื่องลงลดไปด้วย “รายได้ของสาว ๆ เอวี เริ่มลดลง ในช่วงซัก 2 – 3 ปีที่ผ่านมานี่ ทุนสร้างของหนังแต่ละเรื่องจาก 3 – 4 ก็เหลือแค่ 2 – 3 ล้านเท่านั้น กับการทำงานในคลับและได้เงินมาง่าย ๆ 400,000 เยนต่อวัน ก็ถือว่าไม่เลวเลย”

แต่ก็ต้องจำเอาไว้ให้ดีด้วย อย่างที่คนวงในธุรกิจประเภทนี้ในญี่ปุ่นบอกเอาไว้ สุดท้ายลูกค้าอาจจะรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอก หากเดินทางไปถึงที่ แล้วพบว่าสาวเอวีที่เล็งเอาไว้ ไม่ได้ทำงานอยู่ที่นี่อย่างที่มีการโฆษณากัน เพราะในบางครั้งชื่อ และภาพของพวกเธอ ก็เป็นเพียงลูกไม้ในการประชาสัมพันธ์ กับการเรียกร้องความสนใจ ดึงดูดลูกค้าเท่านั้น

จบชีวิตเอวี

อย่างไรก็ตามดาราเอวีหลายคนอาจจะพบกับเรื่องเศร้ามากไปกว่านั้น แม้อาชีพในวงการเอวีจะเป็นสิ่งถูกกฎหมาย ได้รับการยอมรับในสังคมอยู่ระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นการยอมรับอย่างเต็มร้อย สาว ๆ บางคนไม่สามารถหันหน้ากลับบ้าน พบกับพ่อแม่ได้อีก ขณะที่บางคนความกดดัน และประสบการณ์ในธุรกิจบันเทิงสายนี้ ก็สร้างบาดแผนชนิดไม่สามารถเยียวยาได้ จนต้องจบชีวิตไปก่อนวัยอันควร

มาคิโนดะ อายะ เป็นอดีตสมาชิกของวง L☆IS ศิลปินแนว Jpop ในยุค 90s ที่ไม่ประสบความสำเร็จ ต้องยุบวงไปหลังจากรวมตัวกันได้เพียงแค่ 2 เดือนเท่านั้น จนเธอต้องผันตัวไปรับงานประเภทเรซควีน หรือนางแบบในการแข่งขันรถยนต์แทนและหายหน้าหายตาไปพักใหญ่ ก่อนได้กลับมามีผลงานอีกครั้ง เป็นการสลัดผ้าถ่ายอัลบั้มนู้ด ซึ่งออกจำหน่ายไปเมื่อปี 2008 และหลังจากนั้นอีกเพียงปีเดียว เธอจึงก้าวเข้าสู่วงการหนังโป๊เอวีอย่างเต็มตัว จนในปี 2010 จึงมีรายงานข่าวการเสียชีวิตของเธอ

มาคิโนดะ ปลิดชีพตัวเอง ด้วยการกระโดดลงมาจากตึกสูงชั้นที่ 25 หลายฝ่ายเชื่อว่ามีสาเหตุมาจากอาการป่วยทางจิต ขณะที่คนในวงการเอวีได้ให้ข้อมูลว่า ระยะหลังมักจะมีรอยแผลปรากฏที่บริเวณข้อมือ และแขนของเธอ นอกจากนั้นในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมาร่างกายของ อายะ ยังดูผ่ายผอมลงเป็นอย่างมาก ซึ่งหลายฝ่ายตั้งข้อสงสัยว่าเธอ อาจกำลังป่วยเป็นโรคซึมเศร้าด้วย

โนโซมิ โมโมอิ ก็เป็นดาราเอวีอีกคนที่ต้องจบชีวิตก่อนวัยอันควร เป็นการตายที่ผิดปกติ สาวที่ได้รับความนิยมด้วยคุณสมบัติ "หน้าใส+หน้าอกใหญ่" คนนี้ มีผลงานร่วม 100 เรื่อง และไม่ลังเลเลยที่จะรับบทประเภทต้องห้ามต่าง ๆ แต่สุดท้ายในปี 2002 ชื่อของเธอกลายเป็นข่าวใหญ่ กับการเสียชีวิตลงอย่างกะทันหันด้วยอุบัติเหตุถูกไฟคลอกตายในรถยนต์ เป็นการจากไปอย่างปริศนา ซึ่งเจ้าหน้าที่ไม่สามารถหาคำตอบได ว่าเหตุดังกล่าวจะเป็น อุบัติเหตุ, การฆ่าตัวตาย หรือฆาตกรรมกันแน่ และเกิดเสียงลือว่า ดาราสาวคนสวย อาจจะเป็นเหยื่อของพวกยากูซ่า ที่ต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู แต่ก็ไม่มีใครยืนยันอะไรได้… ซึ่งหลังเสียชีวิตผลงานประเภทที่ "อันเซ็นเซอร์" ของเธอจำนวนมากมาย ก็หลุดไปสู่ตลาดมืดของธุรกิจเอวีญี่ปุ่นโดยทันที

ยังมี อิจิมะ ไอ คนดังที่จบชีวิตตัวเองไปโดยไม่มีใครสามารถหาคำตอบได้ ว่าเพราะอะไรกันแน่ ส่วน มิยูกิ อาซาโอะ เด็กสาวจากตระกูลดี, ศิษย์เก่าของโรงเรียน Gakushuin ที่มีผลการเรียนเยี่ยม แต่กลับตัดสินใจเข้าวงการเอวี หลังการหย่าร้างของพ่อแม่ ว่ากันว่าเธอมีปัญหาชีวิตมากมาย เคยกรีดข้อมือตัวเองมาแล้ว ก่อนจะจบชีวิตด้วยการรมแก๊ส เป็นชีวิตที่เพื่อนสนิทคนหนึ่งบอกว่า เธอแทบจะไม่เคยมีความสุขเลย

คงไม่สามารถสรุปได้ว่าการเสียชีวิตของสาว ๆ เหล่านี้มีส่วนเกี่ยวพันอยู่กับอาชีพเป็น “นางเอกเอวี” ของพวกเธอเสียทั้งหมด แต่มันก็น่าจะมีอิทธิพลต่อชีวิตของพวกเธอส่วนหนึ่ง กับอาชีพที่แม้จะถูกกฎหมาย ได้รับการยอมรับจากสังคมอยู่บ้าง แต่คงยากที่จะเรียกว่าเป็นอาชีพที่ “ปกติธรรมดา”