โปรเจ็กต์ เอ็กซ์ แฟ้มลับ เกมสยอง
ตอนที่ 5
บรรยากาศของโรงพยาบาลในตอนกลางวัน โจนั่งรอใครบางคนอยู่ที่ม้านั่ง สักพักหมอหนุ่มคนหนึ่งก็เดินตรงมาหา โจ
"โจมาตรงเวลาดีจริงๆ"
"ผมรบกวนหน่อยนะครับ พี่วิทย์"
โจยิ้มอย่างดีใจ
หมอวิทย์ และโจนั่งคุยกันอยู่ในห้องของโรงพยาบาล แก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะมี มีน้ำเหลืออยู่ค่อนแก้ว น้ำแข็งละลายจนหมดแล้ว
หมอวิทย์พูดต่อ
"นายก็เลยอยากให้เราช่วยพวกนายดูศพว่างั้น"
"ครับ พี่วิทย์พอจะช่วยผมได้มั้ย"
"ได้หน่ะ มันได้อยู่หรอก แต่นายจะไม่ทำให้มันยุ่งยากใช่มั้ยโจ"
"โธ่พี่วิทย์ ...พี่ก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง"
หมอวิทย์ยอมแพ้แววตามุ่งมั่นของโจ
"เอางี้ ได้ความยังไงพี่จะโทร.บอกเรา นะ"
ต่อมา ยีนส์เคาะประตูเรียกตุลย์
"ตุลย์ .....ตุลย์"
ไม่มีเสียงตอบ ยีนส์เคาะอีกครั้ง
"ตุลย์ ... ตุลย์ ยังไม่ตื่นเหรอตุลย์"
ยีนส์รู้สึกใจคอไม่ดี เธอโหมกระหน่ำเคาะประตู ก่อนตัดสินใจเอากุญแจสำรองไขเข้าไปในห้อง ก็พบว่าตุลย์นอนสลบอยู่ที่พื้น
ยีนส์รีบเดินเข้าไปหา
"ตุลย์ เป็นอะไร"
ตุลย์ไม่ได้สติ จนยีนส์ต้องเขย่าตัวให้สติกลับคืน เธอหันมองหน้ายีนส์
"ยีนส์"
"ตุลย์เป็นอะไร เธอเป็นลมเหรอ"
"ไม่รู้สิ เราจำอะไรไม่ได้ ... ทำไมเราปวดหัวจัง"
ยีนส์ประคองตุลย์ขึ้นมา
"ไปหาหมอมั้ย"
ตุลย์เดินไปนั่งที่เตียง
"ไปหาหมอกันดีกว่าตุลย์"
ตุลย์เสียงดัง
"บอกว่าไม่ไงยีนส์ เราอยากอยู่คนเดียว"
ยีนส์ตกใจกับท่าทีของตุลย์
ต่อมา ทีม Project X ประชุมกันอีกครั้ง ขาดแต่เพียงตุลย์เท่านั้น
"ตุลย์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ" ยีนส์บอก
"คงเครียดเรื่องของเด็กผู้หญิงคนนั้นหน่ะ" โจบอก
แพรวบอก
"วิญญาณที่มีแต่ความชอกช้ำและเจ็บปวด เต็มไปด้วยพลังงานลบ ไม่ดีเลยนะ"
"ใช่ ! ยีนส์ เธอต้องคอยจับตาดูตุลย์ดีๆ นะ พลังงานด้านลบ มันก็คือบ่อเกิดของความชั่วร้าย" พราวบอก
"แล้วป้านกคือใครกัน บ้านนี้มีกัน5คนไม่ใช่เหรอ" ติวถาม
"มันต้องมีอะไรที่ซับซ้อนกว่านี้แน่ๆ" บูมบอก
"เอางี้ เรื่องป้านก เดี๋ยวเราจัดการเอง" เต๋าว่า
ป้าเจ้าของร้านชำ ในบริเวณบ้าน 5 ศพ กำลังกวาดเศษฝุ่นเศษใบไม้อยู่หน้าร้าน
"ไวตามิลค์ขวดครับพี่สาว" เต๋าบอก
ป้าเจ้าของร้านยิ้มเขินอายที่เต๋าเรียกเธอว่าพี่
"เรียกน้าก็ได้จ๊ะ"
"เอ่อ น้า ...พอจะรู้จักคนชื่อ นก ที่อยู่บ้านท้ายซอยหรือเปล่าครับ"
ป้าเจ้าของร้าน ตาโต
"บ้านที่ตายยกบ้านอะหน่ะ โอ๊ย ...ไม่อยากจะพูดถึง"
เต๋าเร่งดูดไวตามิลค์หมดขวดอย่างเร็ว
"พี่สาว ขออีกขวดสิ"
ป้าพอใจเต๋าอุดหนุน แกยิ้มๆเดินไปเปิดตู้เย็น
"ก็พอจะจำได้บ้างแล้ว ยัยนกเนี่ย เจ้าของบ้านไล่ออกไปนานแล้ว"
"อ้าว...ทำไมอะครับน้า"
ป้าเจ้าของร้านตีมึน จัดร้านไปมา ดึงราคา เต๋ารีบดูดไวตามิลค์อีกจนหมด
"พี่สาว ขออีกขวด"
ป้าเจ้าของร้านยิ้มๆ
"ยัยนกมันบ๊องๆ ... เพ้อเจ้อ บ้าบอ หนักเข้า เขาก็ไล่มันออกนะสิ"
"แล้ว พี่พอจะทราบมั๊ย เขาย้ายไปอยู่ไปอยู่ที่ไหน"
ป้าเจ้าของร้านยิ้มเนียน มองเต๋าไม่ตอบคำถามใดๆ
เต๋ารีบดูดไวตามิลค์ให้หมด จนพะอืดพะอม
เจ้าหน้าที่สองคนยกศพออกจากช่องเย็น มาวางไว้บนเตียง
"ขอบใจมาก" หมอวิทย์บอก
เจ้าหน้าที่1 บอก
"ถ้าหมอต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกมาได้เลยนะครับ"
เจ้าหน้าที่ห้องชันสูตรสองคน ออกไปจากห้อง
หมอวิทย์เปิดพลาสติกออก ศพของแจนยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์
เหลือเพียงหมอวิทย์เพียงลำพัง เขาลงมือผ่าศพออกดู ตั้งแต่ช่วงอกถึงช่วงท้องแล้วเขาก็แปลกใจ เมื่อเขาตรวจพบอะไรบางอย่าง
ระหว่างนั่นเอง ไฟของห้องก็เกิดดับๆติดๆ อยู่พักใหญ่ แสงกระพริบถี่ๆทำให้หมอวิทย์มองเห็น แจน ยืนอยู่ที่หน้าประตู เมื่อไฟดับและติดอีกครั้ง แจนก็มาอยู่ที่เบื้องหน้าของเขาแล้ว หมอวิทย์ตกใจ ... ทันใดนั้นมือข้างที่ถือมีดผ่าตัดกลับมีอาการเกร็ง หมอวิทย์ควบคุมมือของตัวเองไม่ได้ มีดผ่าตัดในมือค่อยๆ เล็งมาที่คอของหมอวิทย์
หมอวิทย์ร้องด้วยความเจ็บปวด
ตุลย์นอนซมอยู่บนเตียง ยีนส์เดินถือชามข้าวต้มเข้ามาหา
"ตุลย์ ๆ ยีนส์ทำข้าวต้มมาให้ กินซะหน่อยนะ"
ยีนส์ประคองตุลย์ให้ลุกขึ้นมานั่ง แล้วจัดเตรียมข้าวต้มให้
เมื่อตุลย์ได้กลิ่นอาหารก็เกิดอาการคลื่นไส้ เธอลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ ยีนส์เดินตามตุลย์เข้าไปในห้องน้ำ
"ชั้นไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย"
"งั้นชั้นเอาวางไว้ แกหิวก็เวฟ เอาเองนะ ชั้นไปทำงานก่อนล่ะ"
ยีนส์มองตุลย์ด้วยความเป็นห่วงก่อนจะออกไปจากห้อง
ตุลย์เริ่มกังวลใจ ภาพที่เธอถูกปีศาจกำลังเข้ามาหาเธอในฝัน เธอรู้สึกผิดปกติ เธอจับไปที่ท้องของเธอ สีหน้าเธอเป็นกังวล
ส่วนโจดูกระวนกระวายใจ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.
"ขอสาย คุณหมอวิทย์ครับ ….. หา ว่าไงนะครับครับ ครับ"
โจอึ้ง เขาทรุดกายลงนั่งที่โซฟาร์ ...
โจรีบเข้ามาที่ห้องผู้ป่วย เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็พบหมอวิทย์นอนอยู่บนเตียง ที่คอของเขามีผ้าพันแผลขนาดใหญ่
"พี่วิทย์ มันเกิดอะไรขึ้นพี่"
หมอวิทย์พูดไม่ได้
โจเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ หมอวิทย์พยายามยื่นมือมาหาโจ
โจจับมือหมอวิทย์ หมอวิทย์พยายามเอานิ้วเขียนใส่มือโจ โจมองเขาทำปากพึมพำ “ท้อง”
ตู้ไมโครเวฟดีด ติ้ง ตุลย์เปิดเอาข้าวต้มออกมาวางไว้ เธอพยายามจะกินมัน แต่ก็คลื่นไส้
เธอเปิดตู้เย็นแล้วพบว่ามีเนื้อดิบในแพค ตุลย์หยิบมันออกมาแกะ เธอจับไปที่เลือดที่ชุ่ม เธอแตะและชิมเลือดนั้น ตุลย์อดใจไม่ไหวจึงกินเนื้อดิบๆนั้น
หลังตู้เย็น ตุลย์กำลังจัดการกับเนื้อดิบในแพค
ตุลย์เอามือลูบท้อง ตุลย์รู้สึกได้ว่าในท้องของเธออาจมีสิ่งมีชีวิต
เวลากลางคืนบนถนน บูมขี่มอเตอร์ไซต์
ก่อนหน้านี้ ที่บ้านโจ เต๋า บูม คิว อยู่ด้วยกัน เต๋าส่งที่อยู่ในกระดาษ
"เอ้า เอาไป ที่อยู่ของยัยป้านก ที่พวกแกอยากได้"
"เต๋า แกได้มายังไง"
"ความสามารถส่วนตัววะ เอิ๊ก" เต๋าเรอเป็นกลิ่นนมถั่วเหลือง
บูม คิว ออกไปหาป้านก !
บูม จอดมอเตอร์ไซด์ที่บ้านไม้หลังเล็กหลังหนึ่ง คิวมองกระดาษที่เต๋าให้ บ้านเลขที่ตรงกัน
ทั้งสองคนเดินลงมาที่หน้าบ้าน
บูมตะโกนเรียก แต่ไม่มีใครตอบ
"สวัสดีครับ มีใครอยู่มั้ยครับ"
บูมและคิว สังเกตเห็นที่ตู้จดหมายมีบิลน้ำประปา ค่าไฟฟ้า จดหมาย เสียบอยู่หนาแน่น
"เอาไงดีวะบูม" คิวถาม
"คิว แกดูต้นทางให้เราหน่อย"
คิวทำหน้าตกใจ
"เอางั้นเลยเหรอ"
บูมพยักหน้าแล้วจึงปีนรั้วเข้าไป
บูมเดินเข้ามาในบ้านป้านก ที่เต็มไปด้วยเครื่องรางของขลัง พระพุทธรูป รอบห้องเต็มไปด้วยตัวหนังสืออักขระยันต์เหมือนเธอกำลังป้องกันตัวเองจากสิ่งชั่วร้าย
บูมเดินสำรวจ ภายในบ้านที่ดูเข้มขลัง ลึกลับและน่ากลัว
คิวยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าบ้าน ชาวบ้านคนหนึ่งเดินผ่านมา ถาม
"มาหาคนบ้านนี้เหรอ"
คิวสะดุ้ง
"ค......ครับ"
"ไม่อยู่หรอก ... โดนจับส่งโรงบาลบ้าไปแล้ว"
"บ้ายังไงครับ ลุง"
"เอ้า ถามแปลกๆก็บ้ายังไงล่ะ ก็ถ้าวันๆเอาแต่ร้องโวยวายว่าผีมาตามฆ่า เอ็งว่าบ้ามั๊ย ไอ้หนุ่ม"
ตาลุงพูดจบก็เดินจากไป คิวเหวอๆ มองเข้าไปทางตัวบ้าน
"บูม บูม ไอ้บูม"
คิวไม่กล้าตะโกน ดัง จะเข้าไปตามบูมก็เสียวๆ แต่ก็ตัดสินใจปีนรั้วเข้าไป
คิวเดินเข้ามา ชะงักกับบรรยากาศน่ากลัวสุดๆ
"นี่มันบ้านคนทรงชัดๆ ไอ้บูม ไอ้บูมกลับเหอะ"
คิวตกใจ มือใครมาจับไหล่
"เชี้ย… ตกใจหมด มาเงียบๆ"
"ขวัญอ่อนนะ มึง"
"ป้าแกไม่ได้อยู่บ้านนี้แล้ววะ แกบ้าไปแล้ว ก็น่าล่ะ มึงดูบรรยากาศสิ กลับเหอะว่ะ"
คิวเดินนำออกอย่างไว บูมยกมือไหว้พระ เขามองเห็นแก้วน้ำพระน้ำแห้ง
"ไอ้คิว รอแป๊บ ขอเติมน้ำถวายพระก่อน"
บูมเดินไปหยิบแก้วน้ำแต่เขาเห็นบางอย่างผิดสังเกต
"คิว มึงมาดูนี่สิ"
คิวเดินมาที่บูม บูมหยิบเทปวีดีโอม้วนเล็กๆ ฝุ่นจับหนา วางไว้บนหิ้งพระ
ทั้งสองคนประหลาดใจ
ทีม Project X ทุกคนยกเว้นตุลย์ โจกดเปิดดูเทปวิดีโอที่บูมกับเต๋าไปพบที่บ้านป้านก
ภาพในทีวี เป็นภาพพ่อของแจน กดบันทึกเทปแล้วลงไปนั่งอยู่หน้ากล้องโดยด้านหลังของเขา มีแจนนอนหลับอยู่ที่เตียงอย่างสงบ
"ช่วงนี้อาการของแจนดีขึ้นมาก หลังจากได้รับตัวยาชนิดใหม่ อาการคลุ้มคลั่งลดลง ไม่หมกหมุ่นกับการฆ่าตัวตายอีกแล้ว แจน หยุดเพ้อ ถึงการกลับมาเกิดใหม่ของเทพเจ้า"
ทางด้านหลังแจนลุกจากเตียงเดินมาหาพ่อ
"ไม่นานครอบครัวเราก็คงจะได้ลูกสาวที่น่ารักกลับคืนมา"
แจนเดินเข้ามาพร้อมกับเชือกรัดไปที่คอของพ่อ เธอกระตุกเชือกรัดคอพ่อจนขาดใจตาย
ทีมที่ดูภาพนั้น ได้แต่มองตาค้าง ตะลึง พูดอะไรกันไม่ออก เธอเดินมาตรงหน้ากล้องและ
"หนูจะปลดปล่อยทุกคนให้พ้นทุกข์ เราจะตาย เพื่อเกิดใหม่อีกครั้ง ท่านเมตตาหนูมาก
ท่านเลือกหนูพ่อ ท่านจะมาเกิดในท้องหนู ทุกคนต้องเสียสละเพื่อท่าน"
ทุกคนอึ้ง นิ่งค้าง
"นี่มันปีศาจชัดๆเลยวะ" บูมว่า
ภายในห้อง ตุลย์นอนอยู่บนเตียง จู่ๆเธอก็ลืมตาโพลง หน้าต่างห้องเปิดอยู่ ลมพัดม่านปลิว เธอเอามือจับท้อง รู้สึกเหมือนกับมีอะไรดิ้นในท้องของเธอ
ตุลย์เริ่มวิตกมากขึ้นทุกที
ทีม Project X ยังคงนั่งดูเทปวิดีโอ ทุกคนดูสลด หดหู่
ภาพจากกล้องวีดีโอ น้องชายของแจนหลับใหล แต่แล้วก็ต้องดิ้นทุรนทุรายเพราะแจนทำบ่วง
แล้วรัดไปที่คอของเด็กชายจนหายในไม่ออก
ยายเดินเข้ามาในห้อง เห็นเหตุการณ์ ทำให้เกิดอาการช็อก แจนยิ้มเหี้ยม เธอเอาเชือกรัดแล้ว
ขึงกับลูกบิดประตู ยายตาเหลือกหมดลม
ภายนอกบ้าน ที่ข้างในกำลังคลุ้งคาวไปด้วยกลิ่นความตาย
ที่กลางบ้านแจนยืนนิ่งโหดเหี้ยม บนคานศพสี่ศพห้อยเรียงกัน เธอยิ้มให้กับภาพตรงหน้า
ในมุมมืดป้านกแอบอยู่ แจนไม่ได้ระวังตัว ป้านกเข้ามาจากด้านหลัง เอาเชือกรัดคอแจน
"ชั้นขอโทษนะ แต่ชั้นจะปล่อยให้มันมาเกิดไม่ได้"
ป้านกน้ำตาไหล ระหว่างรัดคอแจน จนหมดลม
"เฮ้ย … สรุปว่า ป้านกเป็นคนฆ่าแจน"
"ยังไงกันวะ เนี่ย ป้านกแก ฆ่าแจนทำไม" เต๋าบอก
แพรวบอก
"ชั้นว่ามันต้องเกี่ยวกับความเชื่อทางพิธีกรรมโบราณแน่ๆ"
"คำตอบของเรื่องทั้งหมดน่าจะอยู่ที่ป้านก" พราวว่า
โจเดินออกไปจากกลุ่ม
"อ้าว โจ จะไปไหนล่ะ"
ต่อมา ยีนส์เคาะประตูหน้าห้องตุลย์ แต่ไม่มีเสียงตอบ เธอมองหน้าโจ แบบใจคอไม่ดี สักพักลูกบิดก็ถูกบิดออก ตุลย์เปิดประตูออกมา สีหน้าของเธอซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมแกเป็นอย่างนี้วะ"
ตุลย์ทรุดตัวลง โจเข้าไปพยุงเธอกลับไปนอน
โจและยีนส์ นอนอยู่ที่เตียง ร่างกายของตุลย์ดูทรุดโทรมอย่างผิดหูผิดตา ขอบตาดำคล้ำ ใบหน้าซีดเผือดเหมือนคนขาดเลือด
"แกดูแย่มากๆเลยวะตุลย์"
ตุลย์เอามือลูบท้อง
"ชั้นรู้สึกว่ามีบางสิ่งอยู่ในท้องชั้น"
โจเครียดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตุลย์
ภายในห้องผู้ป่วยจิตเภท เจ้าหน้าที่พาแพรว พราว เดินมาตามทาง
"ลูกๆหลานมาเยี่ยมแบบนี้แกคงดีใจ"
เจ้าหน้าที่ไขห้องพักให้พราว แพรวเดินเข้าไป
"ป้านก หลานมาเยี่ยมแนะ"
ป้านกนั่งมองข้างฝาอยู่ไม่สนใจอะไร
พราว แพรว ค่อยๆทัก
"ป้านก คะ คือ พวกหนู …มีเรื่องอยากจะถาม"
ป้านกยังนั่งมองฝาไม่หันมา
"พวกเธอสองคน ต้องการรู้อะไร"
คู่แฝดอึ้ง มองฝา แต่รู้ได้ไงมาสองคน
"ก็เรื่องของบ้านหลังที่ป้าเคยเป็นแม่บ้านนะคะ" พราวบอก
ป้านกหันมาทางสองสาว ดวงตากร้าว
"คือ … คือว่า พวกหนูเจอเรื่องประหลาด" แพรวบอก
"เธอสองคนเห็นเหมือนอย่างที่ป้าเห็นใช่ไหม ป้าดูเธอสองคนก็รู้แล้วว่ามีจิตพิเศษ"
"ใช่คะ บ้านหลังนั้นมัน" พราวว่า
"เต็มไปด้วยความชั่วร้าย"
แพรวบอก
"ที่นั่นหนูรู้สึกถึงความเจ็บปวด ความสูญเสีย"
ป้านกหัวเราะอย่างสะใจ
"ชั้นดีใจจริงๆ ที่ได้บอกเรื่องนี้กับคนที่เข้าใจ … ชั้นรอวันนี้มานาน บ้านหลังนั้นมันทำลายคนที่ป้ารักที่สุด หนูแจนของป้า ป้าจำเป็นต้องทำ ยกโทษให้ป้าด้วยนะ"
"เพราะอะไรเหรอป้า หนูยังไม่เข้าใจ" พราวถาม
ป้านก สะอื้น
"ไอ้สิ่งชั่วร้ายนั้นมันรอวันปลดล่อย มันจะมาเกิดอยู่ในโลกของเรา ป้าจำเป็นต้องทำ ป้ายอมให้มันมาเกิดไม่ได้"
โจ เปิดประตูเข้ามา ตุลย์อยู่ข้างหลัง ใบหน้าเธอซูบซีดลงกว่าเดิม
ป้านกหันไปทางตุลย์ทันที สายตาป้านกแข็งกร้าว ป้านกตรงไปที่ตุลย์ทันที
"แก แก ไอ้ปีศาจชั่ว"
ป้านกจะทำร้ายตุลย์ที่ท้องของเธอ
โจเข้าบังตุลย์ไว้ ทุกคนตกใจ จู่ๆ ป้านกก็คลุ้มคลั่ง
เจ้าหน้าที่วิ่งเข้ามาล๊อกตัวป้านก ที่บ้าคลั่ง
"ทำลายมันซะ ทำลายมัน"
ตุลย์กลัวบางสิ่งที่อยู่ในท้องของเธอ
ต่อมา ... ทีม Project X เดินออกมาจากภายในอาคารของโรงพยาบาลจิตเภท
ป้านกนั่งนิ่งมองกำแพง ในมือเธอมีผ้าปูที่นอนมัดไว้เป็นบ่วง เธอตัดสินใจฆ่าตัวตาย
ทีม project X โจ คิว บูม เต๋า แพรว พราว นั่งกระจายอยู่ตามมุมต่างๆในบ้านโจ ทุกคนสีหน้าจริงจัง ครุ่นคิด
แพรวบอก
"ตอนเด็กๆ แม่เราเคยเล่าถึงพิธีกรรมแปลกๆของพวกลัทธิลึกลับที่บูชาความตาย พวกนั้นจะใช้ร่างเด็กสาวบริสุทธิ์มาประกอบพิธี"
"เอาเหอะ … แพรว มันจะเป็นปีศาจจริงๆหรือจะเป็นอะไรก็ตาม ตอนนี้ พวกเราต้องหาทางช่วยตุลย์ชั้นว่าเราต้อง กลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง" โจบอก
บูมเหลือบไปเห็นปอยยืนอยู่ที่มุมนึง
ในมุมลับตาคน ปอยยืนอยู่ บูมเดินเข้ามาหา
"ปอย หายไปไหนมา บูมคิดว่า …"
ปอยยิ้มหวาน
"เราก็อยู่กับบูมตลอดเวลาแหล่ะ"
"แต่เราเป็นห่วงปอยมากนะ กลัวว่าเราจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก"
"ตอนนี้พวกเราคงต้องหาทางช่วยตุลย์ให้พ้นจากสิ่งที่กำลังจะมาเอาชีวิตเธอ"
"ตกลงไอ้สิ่งนั้นมันคืออะไรกันแน่ เธอพอจะบอกได้มั๊ย"
"มันเป็นความชั่วร้ายที่มาจากอดีต อดีตที่มนุษย์ยังบูชาพวกมันอยู่"
บูมนิ่งฟัง เขาเริ่มวิตก
ตุลย์นอนอยู่บนที่นอนในตอนโดฯ เธอซีดเซียวลงกว่าเดิม ยีนส์ เฝ้าดูอาการของเพื่อนอย่างห่วงใย
ตุลย์รู้สึกประหลาดเหมือนมีอะไรดิ้นอยู่ในท้องของเธอ
"เป็นอะไร ตุลย์"
"ไม่ไหวแล้วยีนส์ มันอยู่ในท้องชั้น ยีนส์"
"ใจเย็นๆสิ แก … หมอเขาเอ็กซเรย์แล้ว มันไม่มีอะไรในท้องแกเลย แกทำใจให้สบายๆเถอะ"
"แต่ชั้นรู้สึกจริงๆนะยีนส์ ชั้นไม่ได้คิดไปเอง"
ยีนส์เข้าไปประคองปลอบใจ
เวลากลางคืน เจ้าหน้าที่ชาย เดินผิวปากเข้ามาในห้องห้องชันสูตรศพอย่างอารมณ์ดี เขาเดินตรงมาที่ศพของแจนที่ตั้งอยู่กลางห้อง
เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น
"เอ่อ เดี๋ยวกูตามไป ยุ่งอยู่ .... อยากรู้จริงเหรอ"
เจ้าหน้าที่ชายมองมาที่ใบหน้าของแจน
"กูอยู่กับหญิง ... 555 ใสๆ วัยน่ารัก อย่าอิจฉา ขอร้อง เดี๋ยวจัดการเธอเสร็จแล้วจะตามไปเมาด้วย
เออ ๆ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านนะแหล่ะ"
เจ้าหน้าที่ชายเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกง แล้วเข็นศพออกไป
ต่อมา เจ้าหน้าที่ชายล้างมือ ล้างแขนอยู่ในห้องน้ำ เขารู้สึกเหมือนมีใครมองเขาอยู่ เขามองไปรอบๆ ไม่พบใคร เขาล้างมือต่อไป
เจ้าหน้าที่ชายตกใจ เมื่อมองไปที่กระจกเห็นผีแจนยืนอยู่ด้านหลังของเขา
เจ้าหน้าที่ชายร้องลั่น
คืนเดียวกัน ทีม Project X ไปที่ บ้าน5ศพ
โจ คิว บูม ใช้เครื่องวัดพลังงานตรวจจับหาพลังชั่วร้าย มันพาเข้าไปในที่ต่างๆ ภายในบ้าน จนเข็มตีกระดิกรัวอย่างรุนแรง
เต๋าแยกไปกับ พราว แพรว สองสาวใช้พลังในการจับพลังงานชั่วร้าย
ภายในบ้าน เกิดปรากฎการน่ากลัว เสียงกรีดร้อง เสียงสวดประหลาดดังขึ้นมา แต่ทุกคนตั้งสติและควบคุมความกลัวได้
ทั้งสองกลุ่มมาพบกันที่หน้าห้องลับ เข็มตรวจจับพลังกระดิกจนเข็มขาด
แพรว พราวเลือดกำเดาไหล พราวหมดสติ
"อยู่ในห้องนี้แหล่ะ " แพรวบอก
โจเดินเข้าไปในห้อง ภายในห้องข้าวของหล่นแตก โต๊ะสั่น ล้มลง เสียงสวดลึกลับดัง กังวาน
โจมองเห็น วิญญาณของพ่อ แม่ ยาย และเด็กชาย ภายในห้องนั้น
ผ้าปูที่นอนบนเตียงเลือดสีแดงซึมขึ้นมา แดงฉาน
โจเข้าไปดู เขาได้พบว่า ใต้เตียงของแจน มีห่อผ้าซ่อนไว้ เขาหยิบมันออกมาดู และพบว่า
เป็นเทวรูปโบราณแกะสลักด้วยไม้ ถูกห่อไว้ด้วยผ้าที่เขียนอักขระโบราณ
ทุกคนมองเทวรูปนั้นด้วยความกลัว
ในห้องชันสูตร ศพของแจน สั่นและลืมตาขึ้น ในห้องนอน ที่คอนโดฯ ตุลย์ร้องกรีด ยีนส์วิ่งมาดู
โจ เต๋า บูม พราว แพรว คิว นำมันออกไปนอกบ้านและเผามันทิ้ง
เทวรูปไม้ ไฟลุกกระจกบ้านสั่น ปิด กันโครมคราม
"จบสิ้นกันซะที" โจบอก
ทุกคนมอง เทวรูปที่กำลังไหม้ไฟ อยู่อย่างใจจดจ่อ
ต่อมาที่คอนโดฯ ตุลย์กำลังนอนอยู่ ลมพัดวูบเข้ามาปลุก ให้เธอตื่น วิญญาณของแจนในชุดเรียบร้อยและสะอาด ใบหน้าของเธอดูสดใสเธอยิ้มให้ตุลย์
ตุลย์ยิ้มให้แจน และเลือนหายไป
ฝ่ายหมอวิทย์อาการทุเลาลงแล้ว แผลที่คอเริ่มหายดี เขาเข้าอยู่ในห้องชันสูตร หมอวิทย์เช็กร่างของแจนอีกครั้ง แต่คราวนี้เขากลับประหลาดใจ สิ่งที่เขาเคยค้นพบว่า แจนเคยท้องนั้น ปรากฏว่าตอนนี้มันหายไป
หมอวิทย์เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร. หาโจ
"โจ เหรอ นี่พี่หมอนะ ที่พี่บอกว่ามีตัวอ่อนของเด็กอยู่ ในศพ …. สงสัยพี่ จะตาฝาดไปเองนะ"
ภาพศพแจนปกติเหมือนสงบนิ่ง
โจคุยโทรศัพท์อยู่มุมนึงในห้อง
"ครับพี่หมอ ขอบคุณมากเลยนะครับ แล้วผมจะแวะไปเยี่ยมพี่นะครับ"
โจยิ้มให้ตุลย์
ตุลย์หายเป็นปกติ กลับมาสดใสเหมือนเดิม เธอนั่งอยู่กับเพื่อนๆ
"เนี่ย ไปสืบมาว่า .... เจ้าของบ้านคนเก่านับถือ ลัทธิประหลาด ภายหลังเกิดเหตุฆ่าตัวตายยกบ้าน บ้านก็ถูกขายต่อๆกันมา จนมาถึงล่าสุด ก็เคสผู้คอตายตาย 5ศพ แต่ที่ประหลาดที่สุดก็คือใครมาอยู่บ้านนี้ ก็จะต้องมีจุดจบ ในบ้านทั้งสิ้น" คิวบอก
"สยองจริงๆ เลย" ยีนส์ว่า
"เทวรูปนั้น แจนน่าจะบังเอิญไปพบเข้าและเกิดเรื่องราวเลวร้ายกับเธอ" โจบอก
"จบเรื่องร้ายๆซะที … เย็นนี้เรามาฉลองกันหน่อยดีกว่า" แพรวบอก
"กู๊ดไอเดีย โจ อยากกินอะไร เดี๋ยว ยีนส์จัดให้"
"อืม … ชั้นว่าไปหาร้าน ชิวๆ กินกันดีกว่า ยีนส์จะได้ไม่ต้องเหนื่อย" โจบอก
"ไม่เหนื่อยหรอกน่า"
"ไอ้โจ มึงก็บอกไปตรงๆเหอะว่า เข็ด กินข้าวฝีมือยีนส์ทีไร ท้องเสียทุกที" เต๋าว่า
ยีนส์หันขวับไปที่เต๋า
"อีเต๋า … แกอย่ามาใส่ร้ายชั้น ตุลย์แกบอกเลย มื้อที่แล้วปิ้งย่างที่ชั้นทำแกไม่ท้องเสียใช่มั๊ย"
ตุลย์หน้าแบบลำบากใจ
"ตุลย์แกบอกมาตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจ"
"บอกได้คำเดียวว่า …. แทบตาย"
ยีนส์ งอน สะบัด
"จริง ชั้นเงี้ย ขี้ไหลไม่หยุด 555" คิวบอก
"ใครถามแก อีคิว"
ยีนส์เอาของเขวี้ยงปา ไปที่คิว คิวก็กวนตีน เล่นกันสนุกสนาน เพื่อนๆหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
โจกับตุลย์สบตากันอย่างมีความหมาย
แม้จะจบเรื่องราว ... แต่บรรยากาศหน้าบ้าน 5 ศพ ยังคงสยองอยู่เช่นเดิม ลมพัดป้ายที่เขียนว่า“ขาย” แกว่งไกวอยู่ ราวกับรอคอยผู้มาเยือนใหม่
อ่านต่อตอนที่ 6
