โปรเจ็กต์ เอ็กซ์ แฟ้มลับ เกมสยอง
ตอนที่ 12
เช้าวันใหม่ ยีนส์เพิ่งตื่น เธอเดินออกมาจากห้องในสภาพชุดนอน เธอหยิบคอนเฟลคกับนมในตู้เย็นออกมาเทใส่ชามแล้ว นั่งที่โต๊ะกินข้าว
ตุลย์แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเดินออกมาจากห้อง
"นี่จะแกออกไปไหนอีก …ช่วงนี้ทำตัวลับๆล่อๆนะ เรา"
"อืม … เรานัดกานไว้"
"เดี๋ยวก่อนๆ มาคุยกันก่อนสิ"
ยีนส์ลุกขึ้นไปดึงแขนตุลย์มานั่งที่โต๊ะกินข้าว
"มีอะไรที่ชั้นไม่รู้หรือเปล่า"
"แม่ของกาน เค้าต้องเข้าผ่าตัดหน่ะ กาน ...เค้าก็เลย ...อยากให้กำลังใจแม่เค้า"
"ด้วยการขอแกแต่งงาน … ทั้งปีเลยแกนี่ …. แกหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว นะ ตุลย์"
"ก็ กาน เขาอยากให้แม่สบายใจนี่นา"
ยีนส์เซ็งเพื่อน
ในเวลาต่อมา กานนั่งรอตุลย์อยู่ที่มุมนึง ตุลย์เดินเข้ามา กานมีท่าทีดีใจที่ได้เจอ
"รอนานมั้ย กาน"
"ไม่เลย กานก็เพิ่งมาได้สักพักเอง ขอบใจมากเลย ตุลย์ เราจะทำตามสัญญาทุกอย่างเลย"
"แล้วมันจะไม่เป็นปัญหาใช่มั๊ย เธอแน่ใจนะ"
กานยิ้มมั่นใจ
โจดูท่าทางไม่ค่อยสบายใจ เขาเดินไปเดินมาในบ้าน ในมือเขามีโทรศัพท์ เขายกขึ้นมากดโทร.ออก
ที่คอนโดฯ ยีนส์รับสาย
"ตายยากจริงเชียว"
โจคุยกับยีนส์
"คือแบบว่า … พักนี้ ตุลย์เขาเป็นอะไร ทำไมทำตัวแปลกๆชอบกล"
"อยากรู้จริงๆเหรอ เธอแน่ใจนะว่า รู้แล้วจะทำใจรับไหว"
"เอาเหอะน่า ….. หา ว่าไงนะ ตุลย์จะแต่งงานเหรอ ยีนส์เธอล้อชั้นเล่นหรือเปล่า โอเคๆ ได้เดี๋ยวชั้นไปหา"
โจประสาทเสีย เมื่อรู้ว่าตุลย์กำลังจะแต่งงาน
กานพาตุลย์เข้ามาในร้านเสื้อผ้า เขาเดินหยิบเสื้อผ้าผู้หญิงหลายชุด ที่แขวนอยู่ที่ราว ยื่นให้ตุลย์
"อ้าวทำไมอะ ต้องเปลี่ยนชุดด้วยเหรอ"
"แม่กานชอบเนี๊ยบๆ"
ตุลย์เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาให้กานดูหลายชุด กานยิ้มพอใจ กับชุดสุดท้ายที่ทำให้ตุลย์ดูสวยมีเสน่ห์
"ใส่ชุดนี้เลยนะตุลย์"
ตุลย์ยิ้มเฝื่อนๆ แบบไม่มั่นใจ
กานดึงแขนตุลย์พาเข้าร้านเสริมสวย ตุลย์โดนจับแต่งหน้าทำผม กานนั่งมองยิ้มอย่างพอใจ
ภายนอกร้าน ยีนส์กับโจนั่งหลบๆ อยู่หลังพุ่มไม้ พวกเขามองเข้าไปในร้านซาลอน ทำท่าทางเหมือนนักสืบ ยีนส์หยิบใบไม้ใบใหญ่มาบังหน้าไว้ โจหันมามองในความเว่อร์ของยีนส์ เธอรู้สึกตัวที่โจมอง จึงรีบหยิบใบไม้ใบใหญ่อีกอันยื่นให้โจ
กานพาตุลย์เดินออกมา โจที่แอบหลบอยู่เขามองตุลย์ โจตกอยู่ในภวังค์ ตุลย์ดูสวยมาก เมื่อทั้งคู่เดินลับมุมไปแล้ว ยีนส์รีบดึงแขนโจให้รีบตามไป
ต่อมา กานพาตุลย์เข้าไปในร้านอาหารหรู ซึ่งแม่ของกานนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นลูกชายมากับตุลย์ก็ดีใจ กานเดินเข้าไปหอมแก้มแม่ ก่อนจะแนะนำตุลย์ให้รู้จัก
"แม่ครับ นี่ตุลย์ครับ"
ตุลย์ยกมือไหว้
"สวัสดีคะ"
"สวัสดีจ๊ะ น่ารักจังเลย"
กานเลื่อนเก้าอี้ให้ตุลย์นั่ง พวกเขานั่งคุยกัน บริกรยื่นเมนูให้
โจ ยีนส์ เดินเข้ามา สายตามองหาตุลย์ พวกเขาทั้งสองเลือกที่นั่งที่อยู่ในมุมอับ จังหวะที่ตุลย์หันมา โจและยีนส์ก็หยิบเมนูขึ้นมาบังหน้าของตัวเอง ทำให้ตุลย์ไม่ทันสังเกตเห็น
"นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ลูกชายป้าพาแฟนมาเปิดตัว"
"แม่ครับ ผมว่ารอว่า แม่ผ่าตัดหายดีแล้ว ค่อยจัดงานดีไหมครับ"
"แม่ยังไงก็ได้ … ทั้งนั้นแหล่ะ …. แล้วหนูล่ะว่ายังไงจ้ะ"
"เออ … หนู ก็ ยังไงก็ได้คะ"
ตุลย์สังเกตเห็นโจกับยีนส์เข้าเธอตกใจ ตุลย์ทำท่าบอกให้ยีนส์ ว่าอย่าทำเสียเรื่อง โจทนไม่ไหว เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปหาตุลย์ ยีนส์ตกใจ
"ไม่ไหวแล้ว ต้องถามให้รู้เรื่อง"
ยีนส์ฉุดโจลงมานั่งที่เดิม
ตุลย์ กาน และแม่ ก็ทานข้าวกันต่อไป
สักพักโทรศัพท์ กานก็ดังขึ้น เขามองหน้าจอแล้วใจหาย
"ผมขอตัวคุยโทรศัพท์สักครู่นะครับ"
กานเดินเลี่ยงออกไปนอกร้าน โจทนไม่ไม่ไหว ลุกตามออกไป
โจเห็นกานเดินเข้าห้องน้ำไป เขารีบเดินตาม โจเข้าห้องน้ำไป เขาได้ยินเสียงกานคุยกับชายคนหนึ่งในห้องสุขา
"ก็เราตกลงกันแล้วไง ทำไมคุณไม่เชื่อใจผม" กานว่า
"ผมรู้สึกว่า สิ่งที่คุณทำมันไม่แฟร์เลย คุณกำลังหลอกตัวเองนะ กาน"
โจสงสัยสุดๆ เขาแอบฟังหน้าห้องสุขา
"เชื่อผมสิ ยอมรับความจริงซะ คุณหนีตัวเองไปไม่ได้หรอก"
โจเปิดประตูออกเห็นชายสองคนกำลังกอดกัน โจสะดุ้ง ... ที่แท้ กานเป็นเกย์ !
"โอ๊ะๆๆ ขอโทษครับ"
โจเขินแทน สองคนนั้น
ภายในร้านอาหาร ตุลย์ประหม่า เมื่อถูกสายตาแม่ของกานมอง
"ตุลย์ แม่ขอบใจมากนะ ที่ช่วยปิดบัง เรื่องของกาน"
"เออ … คุณแม่ทราบแล้วหรือคะ ว่ากาน เขา … "
แม่กานยิ้มใจดี
"แม่เลี้ยงเขามา ทำไมแม่จะดูไม่ออกว่าเขาเป็นอย่างไร แม่ไม่อยากให้เขาปกปิดความจริง
ต้องใช้ชีวิตคลุมเครืออีกต่อไป"
กานเดินกลับมาที่โต๊ะ เขาดูขรึม สีหน้าเขาไม่ค่อยสบายใจ อึดใจหนึ่ง กานก็เปิดปากพูด
"แม่ครับ ผมขอโทษ ผมคงแต่งงานกับตุลย์ไม่ได้แล้วครับ"
"แม่รู้อยู่แล้วล่ะลูก แม่แค่รอว่าเมื่อไหร่ลูกจะบอกแม่"
"แม่ครับ.. ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงครับแม่"
"แม่ไม่เคยคิดจะตำหนิลูกเลยนะ ลูกจะรักใครชอบใคร แม่แค่ห่วงว่าลูกอยู่คนเดียวจะเหงา เพราะแม่ก็แก่แล้ว คงอยู่ได้ไม่นาน"
แม่กานจับหัวลูกชายอย่างเอ็นดู กานน้ำตาไหล
"ตุลย์ ชั้น ขอโทษเธอด้วยที่ทำให้เธอลำบากใจ"
ส่วนที่โต๊ะอีกตัว โจเริ่มหงุดหงิด
ยีนส์บอก
"ชั้นว่าเธออย่าเพิ่งวู่วามนะ โจ"
"แต่ชั้นเห็นมากับตาเลยนะ ยีนส์ ไอ้หมอนั่น มันกำลังหลอกตุลย์"
โจลุกไปที่โต๊ะของตุลย์
"เฮ้ย โจ ใจเย็น"
ตุลย์เมื่อเห็นโจมายืนข้างๆ ตัวก็ตกใจ กานและ แม่ของกานมองมาที่โจ
"ขอโทษนะครับ นี่แฟนผมครับ"
โจสีหน้าจริงจัง เขาจะคว้ามือตุลย์ให้เดินตามเขาออกมา แต่โจคว้ามือผิด เขาคว้ามือของกานแทน
ยีนส์ ยืนมองอ้าปากค้าง
โจตกใจ กานรีบสะบัดมือออก แม่ของกานยิ้มให้โจ
"แฟนแก ก็หน้าตาดี นี่นา มาทานข้าวด้วยกันสิจ้ะ"
โจ งง อะไรกันเนี่ย! ทั้งโต๊ะหัวเราะกัน
"ไม่ใช้แฟนกานหรอกครับแม่ แฟนตุลย์เขาครับ"
ตุลย์หน้าเม้งๆ โจหน้าเหวอๆ เขาทำตัวไม่ถูก หน้าแตก
โจ ตุลย์ ยีนส์ เดินมาที่ลานจอดรถ โจยังเคืองไม่หาย
"นี่เธอสองคนรวมหัวกันหลอกเราใช่มั้ย"
"ชั้นเปล่านะ ก็ตุลย์จะแต่งงานกับกานจริงๆ อะ"
"โจ … นายคิดว่าชั้น ตัดสินใจแต่งงานง่าย ๆ ขนาดนั้นเลยเหรอไง"
"ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ …ชั้นก็แค่สงสัยไง"
ยีนส์บอก
"โจ เธอ นี่ขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย"
โจเขิน ... ทำเก๊กเข้ม
"เอาล่ะ เราหมด ห่วงแล้ว ชั้นกลับก่อนนะ ไปล่ะ"
โจเขินๆ รีบชิ่งก่อนจะโดนอำชุดใหญ่
"จะกลับยังไง กุญแจ รถอยู่ที่ชั้น เนี่ย" ยีนส์บอก
"อ้าว เหรอ แหม เรา นี่จริงๆ เลย"
โจเขินๆ
ตอนกลางคืน ตุลย์นั่งอ่านหนังสือ แต่ใจลอยคิดถึงเหตุการณ์ในร้านอาหาร
"ขอโทษนะครับ นี่แฟนผมครับ"
โจสีหน้าจริงจัง เขาจะคว้ามือตุลย์ให้เดินตามเขาออกมา แต่โจคว้ามือผิด เขาคว้ามือของกานแทนตุลย์ อมยิ้มเธอมีความสุข มีข้อความจากไลน์เข้ามา
"วันนี้ ขอโทษด้วยนะ ทำตัวน่าอายมาก"
"ใช่ทำตัว น่าเกลียดมาก"
โจส่งสติกเกอร์รูปน่ารักๆ ที่สื่อถึง ความเสียใจมาให้
ตุลยิ์มพ์กลับไปว่า "หมวกเก็บไว้ดีๆล่ะ พรุ่งนี้จะไปเอา"
โจ นั่งที่มุมหนึ่งในบ้าน เขามองข้อความที่ตุลย์ส่งมาแล้วยิ้มมีความสุข ....
บรรยากาศของเมืองจากกลางวันไปสู่กลางคืน จนสู่เช้าวันใหม่
ท่ามกลางใบปิดหนังเก่าๆ คัทเอ้าท์หนังเก่าๆ ป้ายโรงหนัง ช่องขายตั๋ว อื่น ๆ ในบรรยากาศหลอนๆ
ทีม Project X ยืนอยู่ที่หน้าโรงหนัง พวกเขาเตรียมพร้อมกับภารกิจใหม่อีกครั้ง...
สีหน้าแต่ละคน ดูจริงจัง ตุลย์ใส่หมวกที่โจให้
ทั้งหมดแยกกันสำรวจโรงหนัง แยกเป็น 2 ทีม ทีม โจ บูม ตุลย์ ยีนส์กลุ่มหนึ่ง กับทีมของ คิว เต๋า พราว แพรวอีกกลุ่มหนึ่ง
ทีมโจแยกไปสำรวจ ทางหนึ่ง พร้อมเสียงบรรยาย
"โรงหนังชั้นสองแห่งนี้ ... ปิดกิจการไปนานมากแล้ว สาเหตุมาจากมีคนตายสยองมาหลายศพ ทั้งโดดตึกตาย หัวใจวายตาย ขี้ยาโดนตำรวจวิสามัญฆาตกรรม แล้วยังมีพนักงานฆ่าตัวตาย สุดท้ายก็ต้องปิดลง"
ในโรงหนัง เห็นที่นั่งว่างๆ ดูแล้วชวนขนลุก
ทีม คิว สำรวจอีกมุมนึง พร้อมเสียงบรรยาย
"คนแถวนี้ ลือกันว่า บางคืนจะเห็นคนเดินในโรงหนัง บ้างก็นั่งเก้าอี้กันเต็มไปหมด ทั้งๆที่โรงหนังร้างไปแล้ว"
คิวฉายไฟฉายไปที่เก้าอี้นั่ง จนกระทั่งไปเจอ ไอ้เต๋าแกล้งนั่งอยู่ เต๋าทำหน้านิ่งๆแกล้งหลอก คิวสะดุ้ง
"เชี้ย … เต๋า"
"อีบ้า นี่ เอาอีกแล้วนะ" แพรวบอก
"เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก ชั้นบอกได้เลยว่า ที่นี่มีชัวร์ๆ" พราวว่า
คิวฉายไฟฉายไปที่มุมหนึ่งเขาเห็นเงาดำๆเดินหายเข้าห้องน้ำไป
ทีมโจ เดินขึ้นไปยังห้องฉายด้านบน บรรยากาศน่ากลัวสุดๆ ภายในห้องฉาย ยีนส์เห็น หิ้งไหว้เจ้าที่ตรงผนังห้อง เธอยกมือไหว้
"วันพระ ชาวบ้านมักจะได้ยินเสียงหนังฉายในโรงหนังแห่งนี้ ทั้งๆที่มันร้างไปแล้ว" ตุลย์บอก
รอบๆมีภาพโปสเตอร์หนังเก่าๆ อุปกรณ์ต่างๆ ดูน่ากลัว
"แล้วนี่อย่าบอกนะว่าตรงกับวันพระพอดี" ยีนส์ว่า
"จะเหลือเหรอ วันนี้วันพระใหญ่ซะด้วย"
"ถ้าเราจะมาพิสูจน์ มันก็ต้องเลือก วันนี้แหล่ะ" โจบอก
"ไม่รู้วันนี้จะฉายเรื่องอะไร" บูมว่า
"อีบ้า … ปากเสียอีกแล้ว"
ยีนส์ปอดๆ
เต๋า ปวดฉี่ เขาเลยไปห้องน้ำ
"ปวดฉี่วะ เดี๋ยวมานะ"
เต๋าเดินไปทางห้องน้ำ
คิวทักท้วง
"เฮ้ย … เต๋า กูว่า"
คิวจะบอกเต๋าว่าเห็นอะไรแวบๆ แต่เปลี่ยนใจ
"อะไร ของมึง เยี่ยวจะราดแล้ว"
เต๋าไม่สน เดินมาที่ห้องน้ำ
เต๋ามาหยุดที่หน้าห้องน้ำ เขาสังเกตเห็นยันต์ปิดไว้หน้าห้องน้ำ เขาสะดุด แต่ปวดฉี่
ภายในห้องน้ำ สภาพหลอนน่ากลัว แต่เต๋าก็จำยอม เขาฉี่ที่โถ เขารู้สึกเหมือนมีใครเดินผ่านหลังหายเข้าไปในห้องน้ำด้านหลัง
"ไอ้คิว ปวดขี้สิมึง"
เต๋าฉี่เสร็จแล้ว
"กูไปล่ะนะ มึงขี้คนเดียว ระวังนะ"
เต๋าแกล้งคิว สักพักเขาเห็นว่าห้องน้ำมันเงียบผิดปกติ เขาจึงเดินไปเคาะห้องน้ำนั้น
"คิว ไอ้คิว แนะ มึง นี่ จะเล่นกูกลับเหรอ เดี๋ยวจัดให้"
เต๋าเปิดประตูห้องน้ำ เขาแปลกใจมันไม่ได้ล็อก เต๋าแทบบ้า ในห้องน้ำไม่มีใคร เต๋าเหวอ... รีบเผ่นออกมาหน้าห้องน้ำ เกือบชนกับคิว
"กูปวดขี้"
"มึงเชื่อกูเหอะ มึงไม่อยากขี้หรอก ไปเหอะ"
เต๋าฉุดมือคิวเดินหนีไปให้ห่างห้องน้ำนั้น
"ไอ้เต๋า ไอ้สลัด กูจะขี้"
"มึงอั้นไว้ เชื่อกู"
คิว งง ๆ เต๋าลากคิวไปทางอื่น
ทีมโจกำลังแยกกันสำรวจในห้องฉาย จู่ๆ เสียงเพลงไทยเดิมก็ดังออกมาจากลำโพง ทั้งหมดสะดุ้ง ต่างหันมองหน้ากัน ที่มุมหนึ่ง ลุงต๊อก โผล่เข้ามายืนนิ่งๆ ยีนส์ร้องลั่น
"มาทำอะไรกัน"
โจ บูม ตุลย์ ยีนส์ โล่งใจ ลุงต๊อกไม่ใช่ผี
ทั้งหมดมองลุงต๊อกที่ยกของเซ่นไหว้มาวางไว้ที่หน้าจอ
"เจ้าของโรงเขาไม่สนใจแล้ว เขารอคนมาซื้อที่ ทุกวันพระ ลุงจะมาฉายหนังให้เจ้าที่เขาดูกัน กลัวเขาจะเหงา"
แพรวถาม
"เจ้าที่เหรอคะ"
"ก็ใช่นะสิ … เขาก็เหมือนเราๆนั่นแหล่ะ อยู่ที่นี่มาตั้งแต่สร้าง ผูกพันกับโรงหนังนี้มานาน"
"แล้วลุงไม่กลัวเหรอคะ" พราวถาม
ลุงต๊อกนิ่งดูมีเลศนัย
"กลัวทำไม ... ผี คนสิน่ากลัวกว่า พวกเอ็งก็เหมือนกัน จำไว้ล่ะ ผีหลอกคนไม่น่ากลัวเท่าคนหลอกผี"
เต๋า คิว มองกันแปลกๆ
ลุงต๊อกเช็ดทำความสะอาด ที่นั่งดูหนัง
"หมดธุระ ก็กลับกันเหอะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า เขาจะว่าลุงปล่อยให้พวกเอ็งเข้ามา"
"ครับ งั้นผมลาเลยนะครับ ลุง" โจบอก
"กลับบ้านกันดีๆล่ะ"
ทีม Project X ยกมือไหว้ลาลุงต๊อก
ระหว่างเดินออกจากโรงหนังชั้นสองร้าง โจเห็นที่มุมหนึ่ง มีชายหนุ่มท่าทางมีพิรุธ พวกนั้นกำลัง ขนของบางอย่างกันอยู่ เขาบอกให้ทุกคนหลบดูเงียบๆ
บูมถ่ายวีดีโอเก็บเอาไว้
วันใหม่ ทีม Project X ประชุมกันอยู่ ที่ห้องโถงด้านล่าง
"ชั้นมีความรู้สึกว่า ที่โรงหนังนั่น น่าจะเป็นแหล่งซ่องสุมของพวกผิดกฎหมายนะ" โจบอก
"ชั้น …ก็รู้สึกนะ มันไม่เหมือนโรงหนังร้าง ทั่วไปเลย" ตุลย์บอก
บูมหยุดภาพวีดีโอที่ถ่ายไว้ เขาเห็น สัญลักษณ์บางอย่างที่กล่องของเหล่านั้น
"เดี๋ยวก็รู้ ว่าจะใช่ไหม"
"อะไรเหรอ บูม" ยีนส์ถาม
บูมสั่งพิมพ์รูปนั้นออกมา เห็นสัญลักษณ์นั้นชัดเจน
บูมเอารูปที่ถ่ายได้จากสุสานรถออกมาให้ทุกคนดู
"เหมือนกันเป๊ะเลยว่ะ"
แพรวบอก
"หรือจะเป็นกลุ่มเดียวกับพวกแก๊งค์ค้ายา ที่สุสานรถนั่น"
"แต่ชั้นว่า พวกนี้น่าจะรายใหญ่กว่าพวกที่สุสานรถนะ น่ากลัวจริงๆ" พราวว่า
"มันบังเอิญมากเลยว่ะ" ยีนส์บอก
"ชั้นว่า มันไม่บังเอิญหรอก ชั้นคิดว่า ภารกิจที่แอดมินเลือกให้เราไปพิสูจน์ มันต้องมีเบื้องหลังบางอย่างซ่อนไว้" โจว่า
"งั้น คืนนี้ เราจะกลับไปที่โรงหนังอีกครั้ง" ตุลย์บอก
ทุกคนไร้ความหวาดกลัวใดๆ
ผ่านเวลา ฟ้ามืดสนิท พวก Project X แอบเข้ามาสำรวจ ภายในโรงหนังสยองอีกครั้ง
โจบอก
"เราแยกย้ายกัน ระวังกันด้วยล่ะ ถ้าเห็นถ้าไม่ดี ก็อย่างเสี่ยงนะ"
ทั้งหมดแยกกันเป็น 2 ทีมเหมือนเดิม พวกเขาแยกกันไปสำรวจตามมุมต่างๆ
โจ ตุลย์ ยีนส์ เดินมาที่ห้องหนึ่ง มันดูแล้วน่าสงสัย โจใช้กุญแจผีไฮเทคของเขาเปิดเข้าไป ภายในห้องนั้น เหมือนแลปผลิตยาเสพติด สารเคมีตั้งไว้มากมาย
ตุลย์สำรวจข้าวของในห้องนั้น
บูมบอก
"เจอรังแม่ เข้าจนได้"
"นี่มันแหล่งใหญ่ เลยนะเนี่ย" ตุลย์บอก
"ชั้นจะลองเก็บข้อมูลซักหน่อย" โจว่า
โจเข้าไปที่คอมพิวเตอร์ที่ตั้งไว้ เขาเปิดหาข้อมูลสำคัญ
ยีนส์ระวังตัว
"ชั้นว่า เราแจ้งตำรวจเถอะนะ เดี๋ยวพวกมันจับได้จะยุ่ง"
ส่วนเต๋า คิว แพรว พราว ย่องๆ มาถึงหน้าห้องหนึ่ง เต๋าทำสัญญาณว่าจะในห้องนี้น่าสงสัย เต๋าโชว์เก๋าเอากุญแจผีไฮเทคขึ้นมา ไขประตูออก
เต๋ามาดนักสืบ เปิดประตูแล้วทำท่าให้ทุกคนตามเขามา ผ่าง ๆๆ
ในห้องนั้น พวกแก๊งค์นักเลง นั่งดื่มกินกันอยู่ข้างใน
เต๋าและพวกโผล่เข้ามา หน้าเสีย
"ไอ้เต๋า ไอ้ชิบหาย"
คิววิ่งนำที่เหลือตามออกไป พวกแก๊งค์ไล่ล่า ชักปืนออกมา
โจกำลังดูดข้อมูลในคอมพ์ เสียงปืนดังลั่นเข้ามา ปัง ! ทุกคนตกใจ มองหน้ากัน
แก๊งค์กลุ่มหนึ่งเข้ามาที่ห้อง พวกมันเห็นโจกำลังดูดข้อมูล
"ไอ้ห่านั่น มันกำลังเอาข้อมูลไป เล่นแม่งเลย"
การตะลุมบอนก็เกิดขึ้น บูมช่วยต่อสู้ป้องกันสาวๆ โจพลาดท่า โดนซัดแต่ยังไม่ถูกแย่ง flashdrive ไป
บูมเข้าโจมตี พวกมันเสียจังหวะ โจ ตุลย์ ยีนส์ จึงหนีออกไป
พวกมันชักปืนออกมา ทั้งหมดวิ่งหนีลงทางบันไดไป
ทางด้านแพรว พราว เต๋า คิว คลานหลบอยู่แถวที่นั่งดูหนัง พวกแก๊งค์ตามหา พวกมันหมายเอาถึงตายแน่ถ้าจับได้
แพรว พราว คลานมาเจอแก๊งค์คนนึง แพรว พราวตกใจ มันยกปืนจะยิง แต่ชายลึกลับก็เข้ามาช่วยไว้ทัน เขาบิดมือมันจนปืนหล่นและจัดการมันจนสลบไป ...
แก๊งค์คนหนึ่งเห็นชายลึกลับจึงยิงใส่ แต่ชายลึกลับว่องไวดุจเงาผี มันมาโผล่ข้างหลังแก๊งค์คนนั้นแล้วหักคอมัน
เต๋า คิว วิ่งเข้ามาที่แพรว พราว
"แพรว พราว ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย" คิวถาม
แพรว พราวยังคงหวาดกลัว
ฝ่ายโจ บูม ตุลย์ ยีนส์ วิ่งลงมาทางบันได พวกมันไล่ล่ามาจากด้านหลัง ทุกคนมาถึงทางตัน ประตูเปิดออกไม่ได้
แก๊งค์คนหนึ่งชักปืนขึ้นมาจะยิง ทุกคนสีหน้าหมดหวัง คงตายแน่นอน แต่ชายลึกลับคนเดิมก็เข้ามาช่วยได้ทัน การต่อสู้ก็เกิดขึ้น
ตุลย์เข้าไปช่วยชายลึกลับคนนั้นด้วยศิลปะการต่อสู้ระยะประชิด ตุลย์และชายลึกลับใช้ท่าทางการ
ต่อสู้คล้ายกัน
พวกแก๊งค์ล้มระเนระนาด ชายลึกลับสบตากับตุลย์นิดหนึ่ง แค่เสี้ยววินาที ก่อนจะหลบหนีออกไปตุลย์จะตามไป
"อย่าตามไปเลยตุลย์ เรารีบออกจากที่นี่เถอะ" โจบอก
ตุลย์ยังสงสัย ชายลึกลับคนนั้น !
"เราคิดว่า เค้าคนนั้นคือ พ่อเรา"
โจจับไหล่ตุลย์
ผ่านเวลา ที่หน้าโรงหนัง รถตำรวจจอดอยู่ กลุ่มตำรวจกำลังเข้าตรวจสอบพื้นที่ ทีม Project X อยู่ด้านนอก
"ชั้นชักจะเชื่อ นายแล้วว่า ภารกิจเราชักจะมีอะไรแปลกๆ" คิวบอก
บูมบอก
"ไอ้แก๊งค์ค้ายาที่สุสานรถร้าง กับโรงหนังผีสิง เนี่ย มันกลุ่มเดียวกันเลย ภารกิจนี้ มันเหมือนจงใจให้พวกเรามาเปิดเผย"
"มันชัก จะอันตรายมากขึ้นนะ เนี่ย" ยีนส์บอก
แพรวบอก
"ตอนนั้นเราคิดว่าไม่รอดแล้วนะ อยู่ๆ ก็มีคนเข้ามาช่วย"
"แปลกนะ ใครกันนะ ที่คอยช่วยเหลือพวกเรา" พราวว่า
โจมองตุลย์ ทั้งสองคนคิดคล้ายๆกัน
ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามา
"พี่คงต้องรบกวนขอเทปวิดีโอของพวกน้อง มาใช้เป็นหลักฐาน เพิ่มเติมนะ"
"ยินดีครับ"
"พวกเธอ นี่สุดยอดจริงๆ ช่วยตำรวจได้หลายคดีแล้วนะ ยังไงก็ต้องระวังตัวกันบ้างล่ะ"
ตำรวจชม ทุกคนปลื้มๆ
เด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง เดินถือของไหว้มาที่โรงหนัง
"ไม่ไหว เกิดเรื่องตลอดอย่างนี้ ต้องไหว้เจ้าที่ ซะหน่อยแล้ว"
"ไหว้เจ้าที่หรือครับ" โจถาม
"มันเฮี้ยน เหลือเกิน … มีแต่เรื่อง คนแถวนี้จะอยู่กันไม่ได้แล้ว …. เดี๋ยวคน เดี๋ยวผีวุ่นวายกันไปหมด"
"แล้ว นี่ลุงต๊อก ไม่มาไหว้ด้วยเหรอครับ"
เด็กวัยรุ่นนิ่งจ้องหน้าโจ
"ตลกแล้วไง … ลุงต๊อก แกจะมาไหว้ได้ยังไง แกตายไปตั้งนานแล้ว"
พวกโจได้ยินก็อึ้ง
"แต่ไม่กี่วัน พวกผมยังเจอลุงเขามาฉายหนังอยู่เลยนี่ครับ" คิวบอก
"เอาอีกแล้วเหรอ โดนลุงต๊อกเล่นให้ซะแล้วล่ะ"
ทั้งคณะหน้าเสีย โดนผีลุงต๊อกหลอกตั้งแต่ต้น เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้
วันใหม่ บริเวณห้องโถงด้านล่าง โจ ตุลย์ บูม นั่งทำงานกันอยู่ ตุลย์แปะรูปเคสสุสานรถ ที่พบสัญลักษณ์แก๊งค์ และภาพจากโรงหนังเฮี้ยนที่มีสัญลักษณ์เดียวกัน บนกระดานมีรูปภาพอื่น ดูแล้วคล้ายกับกำลังวางแผน
บูมบอก
"ชั้นเริ่มจะสงสัยแล้วล่ะว่า … แอดมิน Project X ไม่ได้ต้องการให้พวกเรา พิสูจน์แค่เรื่องลี้ลับ"
"ชั้นรู้สึกแบบนั้นมานานแล้วล่ะ ตุลย์ ชั้นจะต้องกระชากหน้ากากแอดมินลึกลับให้ได้ อยากจะรู้จริงๆ มันต้องการอะไรกันแน่" โจบอก
โจหยิบ flashdrive ที่มีข้อมูลของแก๊งค์ค้ายามาดู
"ชั้นนึกว่านายให้ตำรวจไปแล้วซะอีกนะ เนี่ย" ตุลย์บอก
"เธอไม่อยากรู้เหรอว่า ข้างในมีข้อมูลอะไร" โจบอก
โจยิ้ม เขาเสียบ flash drive เพื่อดูข้อมูล
เสียงกรีดร้องของยีนส์ก็ดังเข้ามา
"เสียง ยีนส์ นี่ เกิดอะไรขึ้น"
ตุลย์รีบนำออกไป
ที่มุมหนึ่ง ยีนส์ยืนตัวสั่นอยู่ ที่ผนังมีสีคล้ายเลือดละเลงไว้ ดูน่ากลัว
โจ บูม ตุลย์ เข้ามา
"ตุลย์ แกดูนี่สิ โรคจิต ชัดๆ"
"ใครทำวะ … มันบุกเข้ามาถึงในบ้านเลยเนี่ยนะ" บูมบอก
ตุลย์เดินเข้าไปดูภาพที่ผนังใกล้ๆ
"ฝีมือไอ้พวกแก๊งค์นั่น ดูนี่สิ" ตุลย์บอก
ตุลย์ชี้ให้เห็นสัญญลักษณ์แบบเดียวกันกับที่พบในเคสต่างๆ
โจ เขาสังเกตเห็นตัวอักษรคล้ายกับรหัสลับ
"ตามลิงค์นี้ไป"
ทุกคนรีบไปทางมุมทำงาน
โจพิมพ์คอมพ์อย่างรวดเร็ว มันเป็นลิงค์ที่พาให้เข้าไปดูภาพจากกล้องวงจรปิด เป็นภาพ เต๋า คิว แพรว พราว ถูกแขวนคอไว้ที่เสาเหมือนนักโทษที่กำลังรอประหาร
"เฮ้ย … นี่มันอะไรกันเนี่ย" ยีนส์ว่า
ภาพจากกล้องวงจรปิด มีชายลึกลับปิดหน้าเดินเข้ามาและมองมาที่กล้อง
"เรามาเล่นเกมส์กันหน่อยนะ สี่ชีวิตนี้ แลกกับข้อมูลที่แกขโมยไป"
ใกล้ที่เท้าของเพื่อนๆยืนอยู่บนน้ำแข็งก้อนใหญ่ ที่กำลังละลายอย่างช้าๆ
"แกมีเวลาไม่มากนะ อากาศในนี้ร้อน น้ำแข็งละลายเร็ว และถ้าแกตุกติก ชั้นก็จะช่วยให้เกมส์ของพวกแกจบเร็วขึ้น เอาละ เริ่มเกมส์"
สีหน้าของ โจ ตุลย์ ยีนส์ บูม ดูเครียดมาก
"โจ แฮคที่อยู่มันสิ" ตุลย์บอก
โจเข้ารหัสเจาะหาที่อยู่ของพวกมัน เขาพยายาม แต่ก็เข้าถึงได้ยาก
ภาพจากวงจรปิด ถ่ายให้เห็น สีหน้าที่หวาดกลัว ของ เต๋า คิว แพรว พราว ...
โปรดติดตาม "โปรเจ็กต์ เอ็กซ์ แฟ้มลับ เกมสยอง" ซีซั่นต่อไป
