โปรเจ็กต์ เอ็กซ์ แฟ้มลับ เกมสยอง
ตอนที่ 4
บรรยากาศยามค่ำ บ้านร้างหลังท้ายสุดของหมู่บ้านเงียบสงบไร้ผู้คนสัญจร บ้านหลังนั้นดูทรุดโทรม ต้นไม้เลื้อยขึ้นทึบปกคลุมทั่วบริเวณ หญิงชรา มองขึ้นไปบนตัวบ้าน เห็นป้ายที่เขียนไว้ว่า ขาย
บ้านหลังนี้ รียกกันว่า "บ้าน 5 ศพ"
มอเตอร์ไซด์สองคันวิ่งเข้ามาจอดตรงหน้าบ้าน
บอย,ดาวและตั้มพวกเขาเป็นเด็กวัยรุ่นที่อยากจะมาทดสอบความกล้า
"หลังนี้ใช่บ้านผีสิงหรือเปล่าอะยาย หนอย ... ถามไม่ตอบ แก่แล้วทำตัวเป็นภาระลูกหลานจริงๆ
กลับบ้านไปเถอะยาย" บอยบอก
พวกมันหัวเราะสนุกสนาน ตั้มยกไม้เบสบอลขึ้นพาดไหล่เดินซ่าส์เข้าบ้านไป บอย จูงมือดาวเดินตามเข้าไปข้างใน
ประตูถูกเปิดออก เสียงเอี๊ยดอ๊าดของประตูไม้บาดเข้าไปในหู ลมพัดวูบใหญ่หอบเอาเศษใบไม้ปลิว
เข้ามาในบ้าน บอยส่องไฟฉายไล่ความมืด แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือ ใช้กล้องถ่ายไล่ไปรอบๆบริเวณ
"ที่นี่ก็คือบ้านผีสิง ที่ลือกันว่าใครมาอยู่ต้องตาย ล่าสุดก็เพิ่งตายไปอีก 5ศพ เฮี้ยนฟุดๆ" บอยบอก
ตั้มเอาไม้เบสบอลกระหน่ำตีไปที่ข้าวของในบ้าน เช่น แจกัน ขวดน้ำ อื่นๆ
"เฮี้ยนนักเหรอจ้ะผีจ๋า มาลองกับตั้ม พรานนกสักหน่อยสิ ใครจะโหดกว่ากัน 555" ตั้มบอก
ดาวบอก
"โซเชียล แคม มาดูกันนะว่า ผีดุกับตั้มที่กำลังเมาของ ผีกับตั้ม ใครจะเจ๋งกว่ากัน บายๆ"
ตั้มเดินพังข้าวของไปเรื่อยๆ อย่างบ้าคลั่ง ปรากฏ เงาผีผู้ชายยืนจ้องอยู่ที่มุมหนึ่ง ดาวเดินกวนๆ จู่ๆก็มีมือมาจับไหล่ ดาวตกใจหันหลังกลับมาเป็นบอย
บอยจับดาวเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม
"บรรยากาศมันได้อารมณ์ … ปล่อยไอ้ตั้มมันดีดกับผีไปก่อนนะ เรามาทำอะไรสนุกๆกันดีกว่า" บอยบอก
บอยจูบดาวอย่างกระหาย มือของมันล้วงไปในกระโปรงตัวจิ๋วของดาว บอยทำหน้าเสียอารมณ์
ดาวบอก
"ปิ๊งป๊อง ติดไฟแดง คุณคือผู้โชคดี 555"
บอยทำหน้าแสยะให้ดาว ก่อนจะเดินถ่ายคลิปต่อไป
"ไอ้ตั้ม มึงยังไง ผีเอาไปแดกแล้วเหรอ" บอยว่า
"แม่ง เรื้อนจริงๆ ไอ้ตั้ม มึงตื่นเลย" บอยบอก
บอยเดินเข้าประคองตั้มขึ้นมาขึ้นมา ตั้มถูกเชือดคอเหวอะ เลือดไหลนองที่พื้น ดาวกรีดร้องและวิ่งออกไป
เงาผีเด็กและผู้หญิงถือมีดซึ่งเป็นแม่ของเด็ก ยืนมองอยู่
ดาววิ่งมาพิงผนัง หอบเหนื่อย วาดกลั วจู่ๆก็มีหยอดเลือดหยดลงมาที่หน้าผาก ดาวจับดูและเห็นว่าเป็นเลือด ก็มองไปที่บนเพดาน เห็น แจน แขวนคอที่เพดานยิ้มมองมาที่เธอ
ดาวหวีดร้อง กลัวจนสติแตก
บอยวิ่งหนีมาที่ประตู เขาผงะ ตกใจ เห็นยายยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า
"เชี้ย แม่งตกใจหมด อีแก่ บ้านช่องไม่กลับนะมึง"
ยายเดินเข้าจนใกล้ และชี้ไปที่รูปถ่ายที่ผนัง
"ก็นี่ แหล่ะบ้านกู"
บอยเหวอแดก หันไปเห็น รูปยายแก่ติดอยู่ที่ผนัง
ภายนอกบ้าน ประตูบ้านปิดเองดัง ปัง เสียงร้องของบอยดังโหยหวนและก็เงียบไป
ที่ป้าย ขายบ้าน ถูกลมพัดแกว่งไปมา บรรยากาศสยองเริ่มต้นขึ้นแล้ว !
ในบ้านของโจ เวลากลางคืน เต๋าเสียงดัง
"ก็นี่แหล่ะ บ้านกู"
เต๋าเปิดไฟฉายส่องหน้าตัวเองที่กำลังคลุมผ้าห่มอยู่
ยีนส์ คิว แพรว พราว แหกปากตกใจร้องลั่น วิ่งกรูกันออกมาจากเต้นท์หลังใหญ่ ที่กางไว้ริมน้ำ
โจ ตุลย์ บูม นั่งชิวๆ ที่ริมน้ำหัวเราะก๊าก
ยีนส์เดินงอนตูดปัด เข้ามาที่ตุลย์
"ไอ้ห่าเต๋า … ไอ้หน้าปลวก" ยีนส์บอก
"เอ้า…ไปว่ามัน ก็อยากฟังกันเองไม่ใช่เหรอ" ตุลย์บอก
"ก็แค่อยากรู้เรื่องภารกิจใหม่ของพวกเรา ใครจะนึกว่ามันจะมาไม้นี้" แพรวว่า
โจถามความเห็นเพื่อน
"แค่เรื่องเล่ายัง สยองขนาดนี้ ยกเลิกภารกิจดีมั๊ย"
พราวบอก
"โนว์ๆๆเมื่อกี้พวกชั้นไม่ทันตั้งตัว เลยเสียจริตไปหน่อย"
บูมเดินไปจัดเต็นท์หลังใหญ่ของเขา
"พังหมด คิวมึงมาถ่ายรูปให้หน่อยสิวะ จะส่งให้สปอนเซอร์ดู"
"ได้ครับ พี่ ... มึงนี่หลายจ๊อบนะ" คิวว่า
"ก็เขาให้ตังค์มากินหนม ให้ของมาใช้ มันก็ต้องทำงานให้เขาหน่อย
มาถ่ายหมู่ด้วยกันเลยมา ชาวโปรเจ็กต์ เอ๊กซ์"
พวก project X เข้ามาถ่ายรูปหมู่กับเต็นท์และอุปกรณ์แค้มป์ปิ้งของสปอนเซอร์บูม
คิวบอก
"อ้าว … แล้วกูก็ไม่มีรูปเดะ"
"เดี๋ยว กูรีทัชให้" โจบอก
ทั้งหมดหัวเราะสนุกสนานกันระหว่างเพื่อนฝูง มีพลังงานบางอย่างเข้ามาร่วมเฟรมด้วย
วันใหม่ ขณะที่โจกำลัง print รูปถ่ายคดีบ้าน5 ศพจากเวปของมูลนิธิ ยีนส์ช่วยเอารูปแปะบอร์ด
"น่าแปลกอะไรเป็นแรงจูงใจทำให้ผูกคอตายกันทั้งบ้านนะ" โจว่า
ตุลย์พิจารณารูปถ่ายทีละใบ มันเป็นรูปของศพ 5 ศพ ที่ถูกแขวนคอตาย รูปถ่ายของศพทั้ง 5 ถูกวางเรียงกันอยู่
เวลากลางคืน ทีม project x ทั้ง 8 คน ยืนอยู่หน้าบ้านห้าศพ บูมเริ่มบันทึกเทป โจเดินนำเข้าสู่ตัวบ้าน ยีนส์ คิวไปด้วยกัน
โจเริ่มบรรยายถึงที่มาของบ้านหลังนี้ ต่อหน้ากล้องวิดีโอ
"บ้านหลังนี้มีคนตายในบ้าน 5 ศพด้วยกัน พ่อ แม่ ยาย ลูกชาย ลูกสาว ทั้งหมดแขวนคอตายอยู่กลางบ้าน"
คิว หยิบสก็อตเทปสีสะท้อนแสง ออกมาแปะกากบาทไว้ที่พื้น ตรงจุดกลางบ้าน ซึ่งเป็นที่ๆมีศพแขวนคอตาย
อีกมุมนึง เต๋าถ่ายกล้องวิดีโอ ตุลย์เล่าเรื่องหน้ากล้อง พราว แพรวใช้จิตจับพลัง
ตุลย์บอก
"พ่อมีอาชีพเป็นผู้จัดการธนาคาร หนึ่งเดือนก่อนเกิดเหตุ เขาก็ไม่ได้ไปทำงาน เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน"
พ่อกำลังนั่งกลัดกลุ้มอยู่ที่ห้องรับแขก
"แม่เป็นแม่บ้านไม่ได้ทำงานนอกบ้าน คอยดูแลยายที่ชรา ส่วนลูกชายคนเล็กก็เป็นโรคหอบ ลูกสาวเรียนอยู่มัธยมชื่อดัง" ตุลย์บอก
ลูกสาวช่วยแม่ทำอาหารที่ครัว ยายนั่งที่รถเข็น ลูกชายคนเล็กเล่นรถของเล่นอยู่
พราว และแพรว มองไปที่รถของเล่นที่มุมห้อง แพรวเธอหยิบมันขึ้นมา ภาพของเด็กชายก็ผุดขึ้นมา
แพรว เลือดกำเดาไหล พราวเข้ามาเอารถเด็กเล่นออกไปจากมือแพรว
ทั้งหมด เดินมารวมกันที่กลางบ้าน ตรงจุดที่คิวนำสก๊อตเทปมา mark จุดไว้ แต่แล้วก็ต้องตกใจที่มีเงาคนผูกคอห้อยลงมาจากขื่อ
ยีนส์กรีดร้อง
แล้วเงาผ้าคลุมสีขาวก็เปิดออก กลายเป็น เต๋า เขาหัวเราะชอบใจ
"เล่นบ้าอะไรวะเต๋า" ตุลย์ว่า
"เห้ย บูม ก็ record ทันหรือเปล่าวะ" เต๋าว่า
บูมส่ายหัว
"มึงไม่ได้บอกเราก่อนนิว่าจะเล่นมุกนี้"
"ปัดโธ่ ... พลาดช็อตเด็ด"
ระหว่างนั้น พราวเงยหน้าขึ้นไปมองขื่อที่เต๋าแกล้งอำเมื่อกี้ กลับมีเงาดำของคนผูกคอตาย
เงาดำค่อยๆ จางวูบหายไป
พราวหน้าเสีย มือที่เธอจูงกับแพรวกำแน่นและมีเหงื่อออก แพรวรู้สึกถึงทีท่าไม่ดี
แพรวบอก
"วิญญาณของพวกเขายังไม่ได้ไปไหน"
"ฮันแน่ อย่ามาอำเสริม" เต๋าบอก
โจส่องไฟฉายไปตามผนังเก่าๆจนไปพบรูปถ่ายครอบครัวที่ดูหลอนๆ คิวเอากล้องมือถือถ่ายตาม จนกระทั่งถึงรูปใหญ่รูปหนึ่งเป็นรูปหมู่ครอบครัว แต่ที่น่าตกใจ ทุกคนในรูปไม่มีลูกตาเหมือนถูกเอาคัตเตอร์ตัดแหว่งออกไป
จู่ๆไฟฉายในมือของโจ ก็ดับมืดลง
ลมพัดหน้าต่างปิดดังสนั่น
บนชั้นวางของที่ผนัง กรอบรูปใบหน้าพ่อหล่นแตก
ทุกคนผวาตกใจ แต่โจเดินเข้าไปดู เขาพบว่าด้านหลังรูปพ่อที่ตกนั้น มีช่องมองเข้าไป
อีกห้องหนึ่ง
"มาดูตรงนี้สิ"
ทุกคนช่วยกันเลื่อนชั้นวางออก พบว่ามันเป็นห้องลับที่ซ่อนอยู่หลังตู้วางของ
ภายในห้องลับนี้ มีเตียงและข้าวของเครื่องใช้ ของเด็กผู้หญิง
คิวบอก
"เลวที่สุด ไอ้โรคจิต มันขังลูกสาวไว้ในนี้"
ที่มุมห้องมีวิดีโอตั้งไว้บนขาตั้ง ประมาณว่าใช้บันทึกเหตุการณ์ทั้งหมด
คิวเปิดดู ภาพปรากฏที่ทีวีในห้อง เป็นภาพพ่อกำลังกดอัดแล้วเดินไปยังเตียง ที่มัดแจน
เด็กสาวอายุประมาณ 15 ปีไว้
เธอพยายามดิ้น สะบัด ทั้งถีบ เมื่อผู้เป็นพ่อเข้าใกล้
จู่ๆภาพก็ดับ ตุลย์กดปิดมัน ยีนส์ ซึมน้ำตาไหล พราว แพรวก็เช่นกัน ทุกคนต้องอยู่ในอาการเสียใจ
เช้าวันใหม่ ที่บ้านของโจ บูม กับ คิว นั่งอยู่ที่โต๊ะประชุมด้านล่าง
โจบอกว่า
"ตำรวจสันนิษฐานว่าพ่อเป็นคนลงมือ และผูกคอตายตาม สาเหตุมาจากจิตไม่ปรกติ"
"ถ้าเป็นเรานะ ต่อให้เจอปัญหาหนักแค่ไหน เราก็ไม่มีวันทำร้ายตัวเองและคนที่เรารักโดยเด็ดขาด" คิวบอก
"ทางออกของแต่ละคนใกล้ไกลไม่เท่ากันนะ นายจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้งเปรียบกับคนอื่นไม่ได้หรอก" บูมบอก
บูมหันไปมองปอยที่ยืนหน้าเศร้าอยู่อีกมุม
"สรุปภารกิจนี้ แทนที่จะหลอนเรียกเรตติ้ง กลับเป็นดราม่าเรียกน้ำตาแทน เฮ้อ …" คิวบอก
ณ มุมหนึ่งในบ้านโจ ตุลย์กำลังดูหนังสืออยู่ เธออ่านมาถึงหน้าหนึ่งก็เจอรูปถ่ายของแจนสอดอยู่ เธอหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความสงสารแจน
รูปของแจนในมือตุลย์ เห็นหญิงสาวผู้น่าสงสารเดินเข้ามาในห้อง
"พี่ช่วยหนูด้วย พวกมันจะทำลายหนู"
แจนพูดเสร็จ เลือดก็ค่อยๆทะลักเละที่ท้องของเธอ
ตุลย์ตกใจตื่น ที่แท้เธอฟุบหลับไป เธอมองไปที่รูปของแจนที่เสียบไว้ในหนังสือ เธอครุ่นคิดกังวลใจ
อีกมุมหนึ่งในบ้าน แพรวกับพราว ทั้งสองสาวกำลังทำนายดวงชะตาให้ลูกค้าคนหนึ่ง ผ่านทางโทรศัพท์แบบสปีกเกอร์โฟน
เสียงลูกค้าหญิงบอก
"ดิฉันเคยทำแท้งมาคะ ตั้งแต่นั้นมาไม่สบายใจเลย กลางคืนก็นอนไม่หลับได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ตลอดเวลาเลยคะ พอจะมีวิธีแก้กรรมบ้างมั้ยคะ"
แพรวบอก
"เมื่อก่อกรรมไปแล้ว ขอให้คุณเข้าใจด้วยว่า ผลกรรมนั้น หลีกเลี่ยงไม่ได้นะคะ แต่ทำให้เบาบางลงได้"
"เบื้องต้นอยากให้คุณขออโหสิกรรมต่อวิญญาณเด็กด้วยการจุดธูป 1 ดอกคะ จากนั้นปล่อยปลา ปล่อยเต่า เท่าอายุของคุณ ถวายสังฆทาน กรวดน้ำ หมั่นสวดมนต์ ภาวนาทำบุญอุทิศให้เรื่อยๆ แผ่เมตตาให้เขาทุกคืน" พราวบอก
ระหว่างที่พราวกำลังบอกวิธีกับลูกค้า แพรวก็รู้สึกได้ว่ามีมือของเด็กเล็กๆ ดึงขาของเธออยู่ที่ใต้โต๊ะ แพรวหลับตารวบรวมสมาธิส่งพลังจิต ทำปากขมุบขมิบท่องบทแผ่เมตตาให้วิญญาณเด็ก
"ขอบคุณมากเลยคะ ดิฉันจะลองทำตามดูนะคะ"
วิญญาณเด็กค่อยๆเลือนหายไป แพรวและพราวถอนใจโล่งอก
ที่บ้านของคิว ห้องของเขาเต็มไปด้วยหนังสือและตำราเรียน คิวหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า แล้วเดินไปหยิบชุดใหม่เข้าแทนที่
เสียงเคาะห้องดังขึ้น
"คร๊าบ น้า"
ประตูเปิดออก น้าชายของคิวนั่งอยู่บนรถเข็น เคลื่อนรถเข้ามาในห้อง
"เพิ่งกลับเข้ามา นี่จะออกไปอีกแล้วเหรอ"
"ช่วงนี้ค่อนข้างวุ่นครับน้า มีภารกิจติดๆกันเลย"
"อืม อย่าหักโหมมากนักล่ะ น้าไม่ว่าอะไรหรอก ที่เราจะไปเล่นเกมส์ในรายการนั้นนะ แต่ต้องดูแล
ตัวเองดีๆ รู้มั้ย ร่างกายเราไม่ได้แข็งแรงเหมือนคนอื่นๆ"
"โอ๊ยน้า ... ตอนนี้คิวไม่ขี้โรคเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะคร้าบ"
คิวยกแขนโชว์กล้ามให้น้าดู อย่างทะเล้น
"ฝากความคิดถึงเพื่อนๆด้วยล่ะ"
"ครับน้า"
บรรยากาศโรงเรียนเลิกในตอนเย็น นักเรียนเดินไปมา ตุลย์เดินอยู่ในโรงเรียน เธอหยิบรูปส่งให้เด็กสาวดู เด็กสาวรับรูปมาดูแล้วทำหน้ารังเกียจก่อนจะเดินหนีไป
ตุลย์เดินต่อไปที่หญิงสาวอีกกลุ่ม เมื่อเห็นรูป
หญิงสาว1 บอก
"ยัยแจน นังปีศาจ"
"ทำไมเรียกเพื่อนอย่างนั่นล่ะ ไหนอาจารย์ประชำชั้นบอกว่าแจนเป็นเด็กเรียน ชอบช่วยกิจกรรม
" ตุลย์ถาม
"มันสร้างภาพนะสิ พี่ เอางี้พี่"
หญิงสาวคนนั้น เขียนบางอย่างลงบนกระดาษแล้วฉีกให้ตุลย์
"แล้วพี่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของมัน"
ตุลย์สงสัย
เวลากลางคืน โจ ยีนส์ บูม คิว เต๋า แพรว และพราว มีปาร์ตี้กันที่บ้านของโจ อาหาร ขนม เครื่องดื่ม วางอยู่บนโต๊ะ พวกเขากินฉลองภารกิจ
"สรุปก็ตรงตามนั้น พ่อ เป็นคนลงมือสังหารคนในครอบครัวทั้งหมด ด้วยการผสมยานอนหลับ จากนั้นใช้เชือกรัดคอผูกไว้กับขื่อ ก่อนที่จะแขวนคอตัวเองตามไปด้วย" คิวว่า
"วิญญาณยังมีอาวรณ์เลยปรากฏให้ผู้คนแถวนั้นได้เห็น" แพรวบอก
"คิดแล้วก็น่าเศร้าเนอะ วิญญาณของพวกเขาคงต้องวนเวียนอยู่แถวนั้น จนกว่าจะหมดกรรม" พราวว่า
"คลิปนี้บูมกับคิว ตัดต่อไปเลยนะ"
คิว กับบูมยิ้ม สองหนุ่มแท็คมือกัน เต๋าลุกออกจากวงสนทนาไปทางเครื่องเล่นเพลง เต๋าเปิดเพลงได้โดนใจ เขาทำตัวเป็น ดีเจ
"ขอต้อนรับ ทีม Project X ที่กำลังโด่งดัง ขอเสียงสาวๆหน่อยจ้า"
สาวๆส่งเสียงกรี๊ด ยีนส์ก็จูงมือโจที่เขินๆไปเต้นด้วยกลางวง
บูมกับคิว ช่วยกันถ่ายภาพ ตุลย์เพิ่งกลับเข้ามา เธอเดินผ่านเพื่อนๆของเธอ สีหน้าดูเหน็ดเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด
ยีนส์บอก
"ไปซะนานเลย ตุลย์ มานี่มะ มาสนุกกัน"
"เราขอตัวนะ รู้สึกเพลียๆอะ"
ตุลย์เดินหลีกเลี่ยงไป โจมองตามด้วยความเป็นห่วง
ในห้องโจ หน้าจอคอมพิวเตอร์ ตุลย์พิมพ์password ในช่อง facebook ตุลย์นั่งดูรูปของแจนหญิงสาวที่ตาย แจนเป็นเด็กเรียน เป็นดาวของโรงเรียน เพื่อนๆรักใคร่
หลังๆ เป็นรูปแจน กับผู้ชายมากหน้าหลายตา ในข้อความมีแต่คำเขียนด่า ว่าแย่งแฟนเพื่อน แรด
อีบ้า นังปีศาจ นางมารร้าย
มีภาพแจน แต่งกายแปลกๆ มีเลือดทาหน้า
ตุลย์สับสน แจนเธอเป็นคนแบบไหนกันแน่ !?
ตุลย์รู้สึกเหมือนมีคนที่ด้านหลัง เธอเห็นใบหน้าลางๆ เบลอๆบิดๆเบี้ยวๆ ของชายที่ดูคล้ายปีศาจ กำลังยืนจ้องเธอ มันเดินตรงเข้ามาหาตุลย์อย่างประสงค์ร้าย
ตุลย์ตกใจสะดุ้งตื่น รีบลุกขึ้นในอาการป้องกันตัว
ใบหน้าที่บิดเบี้ยวและเบลอนั้นกลายเป็นโจ
"เป็นอะไร ตุลย์ ฝันร้ายเหรอ"
ตุลย์หายใจแรง เธอฝันเหมือนจริงมาก
"โทษนะ โจ เราคงไม่ค่อยสบายนะ"
โจ ลงไปนั่งข้างๆและเห็นคอมฟ์เปิด facebook ของแจนทิ้งไว้
"เรื่องมันจบไปแล้วนะ ตุลย์"
"มันแปลกมาก ชั้นว่าเรื่องฆ่าตัวตายหมู่ที่บ้าน มันยังไม่จบ ชั้นรู้สึกว่า แจน กำลังต้องการให้ชั้นช่วยอะไรบางอย่าง"
โจพับฝา notebook ปิดลง
"พอแล้วตุลย์ เธอเครียดเกินไปแล้วนะ เชื่อชั้น เรื่องมันจบแล้ว"
โจเหมือนจะกอดไหล่ตุลย์ แต่ก็ห้ามใจ ตุลย์ก็เช่นกัน อยากจะซบไหล่โจแต่ก็ต้องห้ามใจ
พราว แพรว ยีนส์กำลังเม้าท์กันอยู่ที่มุมหนึ่งในบ้าน
เต๋าเดินผ่านกล้องวิดีโอที่เอามาจากบ้าน5ศพ เขามองมันแล้วนิ่งเหมือนถูกสะกด เต๋าไปหยิบมัน
มาเสียบสายเข้าทีวี
บูมเดินเข้ามาเห็น
"มึงจะทำอะไร"
"กูยังสงสัยวะ" เต๋าบอก
"มึงจะสงสัย อะไร มันก็ชัดอยู่แล้วว่า พ่อแม่งโรคจิต ข่มขืนลูกสาว"
พราว แพรว ยีนส์ได้ยินจึงเดินมาดู
"ทำแบบนั้น มันเหมือนกับการไปลบหลู่คนตายนะ" แพรวบอก
"เออๆ ก็กูผิดไปแล้ว…แล้วอยู่ๆกูไปหยิบมาเปิดทำบ้าไรวะเนี่ย" เต๋าว่า
เต๋าแปลกใจสิ่งที่ตัวเองทำลงไป โจ ตุลย์ลงมาเห็นเข้า ตุลย์สีหน้าไม่พอใจมาก
"พวกแกมันแย่ที่สุดเลยวะ ชั้นจะเอามันทิ้ง" ตุลย์บอก
ตุลย์ตรงไปที่กล้องวิดีโอ กำลังเอื้อมมือไปจะหยิบ ภาพจากทีวีก็ play ขึ้นเอง ทุกคนประหลาดใจ
แจนถูกมัดไว้บนที่นอนกำลังคลุ้มคลั่ง พ่อเธอกำลังเตรียมเข็มฉีดยาไปฉีดให้เธอ
"แจน อดทนหน่อยนะ"
"ไอ้สัตว์ มึงจะทำอะไรกู"
ตุลย์จะปิดวิดีโอ โจจับมือตุลย์ไว้
พ่อฉีดยาเสร็จสักพัก แจนก็สงบลง พ่อเดินมานั่งที่หน้ากล้อง
"การรักษากินเวลามาหลายเดือนแล้ว แต่ยาที่ได้มาก็แค่ทำให้เธอสงบลงเท่านั้น อาการประหลาดของแจน ไม่ดีขึ้นเลย"
ใบหน้าของพ่อแจน เปี่ยมไปด้วยความทุกข์
เพื่อนๆในทีมมองหน้ากันอย่างประหลาดใจกับเรื่องราวใหม่คาดไม่ถึง
ตุลย์เดินออกไปจากกลุ่มไปนั่งคนเดียว เธอหยิบรูปของแจนออกมาดู
บูมปั่นจักรยานมุ่งหน้าผ่านถนนใหญ่ จนถึงแยกไฟแดง เขาใช้จักรยานผาดโผนข้ามผ่านหุ่นจ่าเฉยหน้าป้อมตำรวจอย่างสวยงาม
จ่าโจ้ ตำรวจในป้อมยามรีบวิ่งออกมา
"เด่วเถอะนะวัยรุ่น"
แต่บูมหันไปยิ้มกวนๆ ก่อนจะปั่นจักรยานไปต่ออย่างไม่สนใจ
บูมปั่นจักยานเลี้ยวเข้ามาที่บ้านพักคนชรา
ณ บริเวณสวนหย่อม แม่ของบูมนั่งอยู่บนรถเข็นโดยมีพยาบาลดูแลอยู่ข้างๆ ที่มือของแม่มีดอกเข็มถืออยู่ บูมยิ้มดีใจที่ได้เจอ แม่ของบูมหันมามองบูมแล้วยิ้มให้
"อ้าวคุณสุ คุณเพิ่งทานข้าวไปเมื่อกี้นะคะ" พยาบาลบอก
บูมยิ้ม เขาชินกับท่าทีของแม่
"เด่วผมพาแม่กลับเข้าห้องเองครับคุณพยาบาล"
พยาบาลพยักหน้าแล้วเดินจากไป
บูมนั่งข้างๆแม่ของเขา จู่ๆ
"สวยจังเลยนะแม่หนู"
บูมตกใจ เขาหันมองหน้าปอย แม่ของบูมมองดอกไม้ในมือ
"สวยจังเลยนะ แม่ดอกเข็ม"
บูมโล่งอก เขาหันไปยิ้มให้กับปอย
บูมค่อยๆ เข็นรถเข็นพาแม่ของเขาเดินชมสวน โดยมีวิญญาณของปอยอยู่ใกล้ๆ
ตุลย์ โจ นั่งอยู่ในห้องทำงานของจิตแพทย์
"เคสของแจน แปลกมาก เธอเพ้อถึง แต่เรื่องการพลีร่างกายให้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ศรัทธาใหม่จะมากำเนิด ในครรภ์ของเธอ หมอเลยแนะนำให้ไปบำบัดที่โรงพยาบาลจิตเภทจะดีกว่า"
โจ ตุลย์ นิ่งฟัง เรื่องราวของแจน
"หมอยังจำเสียงสวดของเธอได้อยู่เลย"
"เสียงสวดอะไรเหรอคะ" ตุลย์ถาม
"แจนบอกว่าเป็นเสียงสวดที่มนุษย์ธรรมดาไม่มีวันเข้าใจ เธอกำลังสวดให้กับสิ่งที่จะถือกำเนิด ในครรภ์ของเธอ อืม … แล้วตอนนี้ อาการ ของ แจนเป็นอย่างไรบ้างล่ะ"
ทั้งสองคนลำบากใจที่จะตอบ
ผ่านเวลา ... ในบ้านโจ ยีนส์ กำลังนั่งเล่นเกมส์ใน ipad อยู่เพลินๆ ก็เห็นร่างเด็กเดินผ่านแล้วหายไป เธอสะดุ้ง ขยี้ตาไม่แน่ใจว่าตาฝาดไปหรือเปล่า ยีนส์นั่งเล่น ipad ต่อไป
เด็กคนนั้นมานั่งบนพนักพิงของยีนส์ เด็กผีมองเกมส์อย่างสนใจ โดยที่ยีนส์ไม่รู้เรื่องอะไร
บริเวณหน้าเต็นท์ของบูม แฝดสาวปูผ้าดูไพ่ยิปซี ให้บูมอยู่ คิวรอดูต่อเป็นรายต่อไป
"บูม ชีวิตนาย มันไพ่อัศวินต้องสู้เอง หวังพึ่งคนอื่นยาก" แพรวบอก
บูมยิ้มๆ มันน่าจะตรงกับสิ่งที่เขาเป็น
"เรื่องรักล่ะ เข้าประเด็นเลยดีกว่า" คิวถาม
"แล้วจะไปเผือกเรื่องคนอื่นทำไมล่ะแก" พราวว่า
"อยากรู้ไง … เมื่อไหร่เพื่อนจะสมหวัง"
แพรวเปิดไพ่ออกมาเป็นไพ่ The lover แพรวยิ้มมองบูม
"อะไร แพรว แกยิ้มอะไร"
"The lover ขึ้น แกมีความรักอยู่นี่หว่า ยังไง ยังไง บอกมาเลยดีกว่า"
"อะไร พวกแกมั่วแล้ว"
บูมยิ้มมองไปที่ปอยที่ยืนเหม่อมองที่ริมน้ำ คิวดันบูมจากที่นั่ง บูมเดินไปทางปอย
"ตาชั้นบ้างแระ เอาเรื่องรักอย่างเดียวอย่างอื่นไม่สน" คิวว่า
แพรวเก็บไพ่ขึ้น
"วันนี้เหนื่อยแระ ไว้วันหลังจะดูให้นะ คิว"
"เฮ้ย ๆๆ ได้ไงวะ เราจ่ายค่าหมอสองเท่าเลยก็ได้ พราวดูให้เราหน่อยนะ แม่หมอพราวแม่นที่สุด
แม่นกว่ายัยแพรวอีก นะนะ"
คิวออดอ้อน พราว เลยใจอ่อน
"ก็ได้ ก็ได้ แต่ถ้าไพ่มันบอกว่า ชาตินี้หาแฟนไม่ได้ แกอย่าโดดน้ำตายนะ"
"เอาน่า แจกเลย แจกเลย"
"ไม่ใช่ป๊อกเด้งนะเว้ย มันต้องใช้สมาธิ" พราวว่า
พราวจัดสำรับไพ่ในมือ ตุลย์ เข้ามากับโจ
"ดูให้ชั้นหน่อยสิ พราว" ตุลย์บอก
"ต่อคิวเดะ มาแซงคิวได้ไง"
คิวมองหน้าตุลย์จริงจัง เลยยอมขยับที่ให้ตุลย์นั่งแทน
"ไหน แกจะดูเรื่องอะไร บอกมา"
"ไม่ได้ให้ดูชั้น แต่ดูให้คนนี้"
ตุลย์ส่งภาพถ่ายให้ แจน ให้ พราว
"แก จะให้ชั้น ดูไพ่ให้คนตาย เนี่ยนะ กำ"
ตุลย์สีหน้าจริงจัง
"เอางี้ พราว เราสองคนมาช่วยกัน"
"ตุลย์แกทำจิตสื่อถึงเด็กคนนี้ไว้ เมื่อพร้อม แกจับไพ่ขึ้นมาใบนึง"
ตุลย์พยักหน้ารับคำ เธอหลับตานิ่งในมือมีรูปของแจนถืออยู่
แพรว กับพราวรวมจิต มือของทั้งสองประคองไพ่ไว้ และวางมันลงตรงผ้าและคลี่มันไพ่ออก
ตุลย์เลือกไพ่ขึ้นมาหนึ่งใบ
แพรว เปิดไพ่ ตุลย์จับได้ไพ่The Death
"ไพ่ The death แปลตามตัวเลย ความตาย" คิวว่า
"คิว แกอย่ามามั่ว ไพ่ใบนี้ มันบอกได้ถึงความตายก็จริงนะ แต่อีกนัยหนึ่งมันก็แสดงถึงทุกข์ทรมาน
เจ็บปวด กับการสูญเสีย การพลัดพราก การไร้ความเมตตา" แพรวบอก
"บางตำราก็ว่าเป็นการเกิดใหม่ เริ่มต้นใหม่ๆก็ต้องพร้อมที่จะจบ ในบางครั้ง มันหมายถึง การฟื้นตัวขึ้นมาใหม่ หลังจากหลับใหลไปเป็นเวลานาน" พราวว่า
ตุลย์ มองหน้าโจทันที
"งั้นชั้นขอถามอีกข้อ เธอทุกข์ทรมานจากอะไร และอะไรคือสิ่งที่จะฟื้นตัวขึ้นมาใหม่"
"แก ทำสมาธิ ส่งจิตไปที่เด็กคนนั้น แล้วจับไพ่มาอีกใบ"
ตุลย์มองรูปถ่ายในมือ เธอหลับตารวบสมาธิ โจ คิว มองหน้ากัน ตุลย์เลือกไพ่มาใบหนึ่ง
แพรว พราว จิตเป็นสมาธิเธอเหมือนรู้ว่าไพ่มันมีพลังชั่วร้ายเผยออกมา แพรวชักมือกลับ
"ชั้นว่าเรา พอก่อนดีกว่านะ ชั้นเหนื่อยชอบกล" แพรวบอก
ตุลย์เปิดไพ่ใบนั้นเอง มันคือภาพ The Devil
ยีนส์เล่นเกมส์เสร็จ เธอปิดหน้าจอ ที่หน้าจอสีดำสะท้อนให้เห็นหน้าของเด็กผี ยีนส์กรีดร้องลั่น
เพื่อนวิ่งเข้ามาด้านใน
"ชั้นเห็นผี …ผีเด็กที่ตายในบ้านนั้น"
ยีนส์วิ่งเข้าไปหาตุลย์
"ตุลย์ ยีนส์เห็นจริงๆนะ"
ตุลย์ มองไปหาโจ สายตาทั้งคู่บ่งบอกความกังวล
แพรว พราว เริ่มรู้สึกประหลาดกับสิ่งที่เกิดขึ้นภายในบ้าน เธอทั้งสองมองไปรอบๆบ้านโจ เหมือนกับอยากรู้ว่า บ้านโจมีผีซ่อนอยู่หรือเปล่า
บ้านโจยามค่ำ ตุลย์ยืนมองที่บอร์ดแปะรูป ข้อมูลเกี่ยวกับบ้าน 5 ศพ สีหน้าเธอดูเครียด ครุ่นคิด
ก่อนวางถ้วยกาแฟและเดินออกไปจากภาพเหล่านั้น
กลางคืนต่อมา ... ภายนอกบ้าน5ศพ แสงจันทร์ส่องกระทบ เพิ่มความสยองให้กับบรรยากาศที่แสนจะเงียบเหงา วังเวง ตุลย์เดินเข้ามา มองไปที่ตัวแล้วเดินเข้าบ้านไป
ตุลย์เดินเข้ามาในบ้าน เธอมองไปทั่วบ้าน ใช้ความคิด
บ้านก็ยังใหม่เป็นปกติ พ่อกำลังนั่งอ่านหนังสือที่ชุดรับแขก มีลูกชายเล่นเกมส์อยู่ที่พื้น
อาม่านั่งดูทีวี แม่เอาขนมออกมาให้กินกัน
มุมหนึ่ง แจนในชุดเรียบร้อยน่ารักมองตุลย์อยู่ เธอเดินไปทางหนึ่ง
ตุลย์เดินตามไปเหมือนถูกสะกด
แจนยืนอยู่ที่หน้าห้องลับ เธอรอตุลย์ เมื่อตุลย์เดินมาถึง เธอก็เดินเข้าห้องลับไป
ตุลย์ตามเธอเข้าไปในห้องนั้น แจนกำลังนั่งอ่านไดอารี่อยู่บนเตียงของเธอ ตุลย์นั่งลงที่โต๊ะแต่งหน้า มองสะท้อนกระจกไปเห็นแจนบนเตียง
จู่ๆ แจนก็มองไปที่ประตู เธอหวาดกลัว ตัวสั่น หวาด เกร็ง
"ไม่นะ อย่าทำอะไร ชั้นเลย ชั้นขอร้อง"
ตุลย์เห็นภาพนั้นก็สะเทือนใจ เธอลุกขึ้นและเอาขวดโรลออน ปาไปที่กระจกแตกเพล้ง ภาพในกระจกแตกสะท้อนภาพเตียงที่ว่างเปล่า ไม่มีแจนนอนอยู่ตรงนั้น
ตุลย์สับสนกับภาพมายาที่หลอนเธอ
แจนมองตุลย์อยู่ที่ประตู แจนร้องไห้และเดินจากไป ตุลย์เดินตามออกไป
โจเดินมาที่ด้านล่าง มองเห็นถ้วยกาแฟวางไว้ เดินเข้ามาจับ รู้สึกได้ว่า แก้วยังอุ่นๆ เขาคิดได้
โจรีบออกไปทันที
แจนเดินนำ ตุลย์เดินตามมาที่กลางห้อง พ่อ แม่ ลูกชาย ยาย หยุดหันมองมาที่ตุลย์ แจนส่งเชือกให้ ตุลย์รับไว้ แล้วมองขึ้นไปบนขื่อกลางบ้าน ตุลย์ขึ้นไปบนเก้าอี้ เพื่อจะผูกคอตาย !
ตัดไป
โจขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน 5 ศพ เขารีบวิ่งเข้าไปในบ้าน
ตุลย์กำลังเอาคอเชือกผูกไว้ที่คอ แจนมองดูตุลย์อย่างพอใจ โจวิ่งเข้ามา เห็นตุลย์กำลังจะถีบเก้าอี้ให้ล้ม โจรีบวิ่งเข้าไปอุ้มขาตุลย์ไว้ทันพอดี
หน้าต่างในบ้านปิดกระแทก ปึงปัง ข้าวในบ้านหล่น
โจประคองตุลย์ลงมา
"ตุลย์ ทำไมถึงทำแบบนี้"
ตุลย์ไม่ตอบ เธอตกอยู่ในอาการช็อก เธอจับไปที่คอของตัวเอง ตุลย์มองไปที่เชือกบนขื่อที่เกือบจะปลิดชีวิตเธอ
โจพาตุลย์เดินออกมาจากบ้าน
"นี่ถ้าเธอมาไม่ทัน ชั้นคงได้เป็นตำนานแน่ๆ"
"ยังจะมาปากดีอีกนะ ใจหายหมดเลย นี่เธอ จำอะไรไม่ได้เลยจริงๆเหรอ"
ตุลย์พยักหน้า
"ก็แบบลางๆ ไม่ปะติดปะต่อ"
"เดี๋ยวกลับไปจะจูนให้นะ"
ตุลย์เอาศอกกระแทกโจ ทั้งสองคนยิ้มๆให้กัน
จู่ๆ เงาเด็กชายก็วิ่งผ่านหน้าและหายเข้าไปในสวนรกหลังบ้าน ทั้งสองคนตามไป
ตุลย์และโจพบว่าในสวนหลังบ้านเป็นที่รกและลับตาคน มีมุมคล้ายๆกับสนามเล็กๆ ที่จัดไว้นั่งทำกิจกรรมประหลาดๆ โซฟาร์เก่า ของใช้เก่าๆ ถูกเชือกมัดปมด้วยเงื่อนต่างๆ มันถูกมัดผูกไว้ ราวกับศิลปะแบบจิตหลุดๆ ดูน่ากลัว
ตุลย์และโจตกใจ เมื่อเห็นตุ๊กตาผู้หญิงถูกแขวนคอ อยู่ตามต้นไม้มากมาย
ชั่วแว่บนึงที่ตุลย์เห็นตุ๊กตาเหล่านั้นเคลื่อนไหวได้ ต้นไม้ไหว เสียงนกกรีดร้องอย่างน่ากลัว
วิญญาณเด็กผู้ชายยืนจ้องมาที่ตุลย์และโจ ก่อนจะวิ่งลับไป
ตุลย์รีบวิ่งตาม จนไปถึงกำแพงหลังบ้าน อีกมุมนึง มันเป็นภาพวาดลายมือของเด็ก วาดรูปคนในครอบครัว พร้อมกับเขียนชื่อกำกับไว้ ประกอบไปด้วย พ่อ แม่ ยาย พี่แจน น้องอาร์ม และป้านก
ทั้งสองคนมองไปตามภาพวาดนั้นและสงสัยว่าป้านกคือใคร
"ชั้นคิดว่าบ้านนี้อยู่กันแค่ 5คนเสียอีก แล้วป้านกนี่คือใคร" โจว่า
ตุลย์ใช้กล้องโทรศัพท์ถ่ายภาพวาด แฟลชวาบ กระทบที่ผนัง
ที่คอนโดฯ ตุลย์ ทั้งคู่เดินมาตามทางจนมาถึงหน้าลิฟท์
"โจ วันนี้เราขอบคุณนายมากนะ"
"นี่ไล่กลับบ้าน ว่างั้น … ถามจริง กลัวยีนส์เห็นใช่มั๊ย"
ตุลย์ไก๋ๆ
"บ้าน่า … นายเหนื่อยมามากแล้ว กลับไปพักผ่อนซะ"
ลิฟท์ลงมาจอด
"ตุลย์ …. ทีหลังจะทำอะไรเสี่ยงๆอีกล่ะก็ บอกกันบ้างนะ รู้มั๊ย"
ตุลย์ยิ้มให้โจและก้าวเข้าลิฟท์ไป
โจยืนมองลิฟท์อยู่ตรงนั้น เขาดีใจที่ได้แสดงความรู้สึกกับตุลย์ออกไป
ตุลย์ค่อยๆแง้มประตูห้องยีนส์ออกดู เห็นยีนส์นอนหลับสนิท เธอจึงปิดประตู ตุลย์มานั่งที่โชฟาร์อย่างอ่อนเพลีย เธอจับไปคอของเธอซึ่งมีรอยเชือกรัด
ตุลย์เอนหลังและหลับตาพักผ่อน แต่เห็นแจนมายืนขอให้เธอช่วย ที่ท้องของแจนมีเลือดไหล
"พี่ช่วยหนูด้วย พวกมันจะทำลายหนู"
เห็นรูปแจนในเฟสบุ๊กที่ดูสดใสน่ารัก
ทำไม หญิงสาว1ถึงบอกว่า "ยัยแจน นังปีศาจ"
ภาพใบหน้าแจนถูกทาไปด้วยเลือดสีแดง
ตุลย์นอนบนเตียงแจน ตุลย์ถูกมัดอยู่ ตุลย์หวาดกลัวเมื่อเห็นร่างบิดเบี้ยว หน้ากลัวดั่งปีศาจ กำลังเดินตรงมาหาเธอ
ตุลย์หวาดกลัว พยายามดิ้นรน ให้พ้น ตุลย์น้ำตาไหลพราก เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องตกเป็นเหยื่อของมัน
ตุลย์สะดุ้งตื่น ตุลย์เหนื่อยหอบ มองไปรอบๆห้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอสำรวจร่ายกาย กระดุมเสื้อก็ยังกลัดไว้เรียบร้อย ตุลย์กุมขมับกับสิ่งที่หลอนเธอ
ต่อมา ฝักบัวถูกเปิด น้ำไหลพุ่งลงมายังร่างของตุลย์ เธอกำลังชำระล้างร่ายกายและความรู้สึกเลวร้าย ตุลย์เจ็บปวดใจที่ถูกกระทำจากปีศาจ แม้ว่าจะเป็นความฝัน แต่เธอก็เข้าใจความรู้สึกของแจน
ตุลย์ทุบผนังกระเบื้องด้วยความเจ็บปวด เธอร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บใจ
อ่านต่อตอน 5
