หน้ากากนางเอก ตอนที่ 21

หน้ากากนางเอก ตอนที่ 21 
ทั้งหมดเละเทะไปหมด
"คุณเป็นยังไงบ้างเอี๊ยม"
"ไม่เป็นไรคะ"
"เอี๊ยม ทำไมไม่พูดอะไรมั่งห๊ะ ตัวเองไม่ได้ทำอะไรแท้ๆ" เวฬุยาว่า
"ฉันพูดได้ด้วยเหรอ"
"แต่ที่เธอไม่พูดแบบนี้ คนเค้าก็ยิ่งจะหาว่าเธอเป็นคนทำจริงๆนะ"
"ใครจะคิดยังไงก็ช่าง แต่ฉันรู้ตัวว่าฉันไม่ได้ทำ"
"เธอก็ควรจะพูดนะ ว่าเธอไม่ได้ทำ!" เขมปัญฑาบอก
เธอหันมามองหน้าทุกคนอย่างซึ้งๆ
"ขอบคุณนะคะคุณวรรษ ขอบคุณทุกคนนะ...เอี๊ยมขอตัวก่อน"
เธอเดินกลับห้องไป ทุกคนมองตามเอี๊ยมไปอย่างเห็นใจ

ตอนเย็น เบอร์รี่ดูข่าวในโทรทัศน์แล้วปิดทีวีอย่างสะใจ
"ฮ่าๆๆคิดจะลองของใครไม่ลอง มาลองของเบอร์รี่...หึ๊...แต่อย่าคิดนะว่าฉันจะอยู่เฉยๆรอให้แกเอาตัวรอดไปได้..ฉันจะเป็นคนช่วยตอกฝาโรงให้แกเอง..นังเอี๊ยม"

เจ๊เต่า เขมปัญฑา เวฬุยา วรรษชลที่นั่งคุยกันอยู่
"โอ๊ย ให้มันได้อย่างนี้สิ เคาะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรนักหนา เรื่องคุณแจ๊ดฟ้องยังไม่ทันจะเคลียจบ ก็มาถูกถอดจากละคร แล้วนี่ยังจะมาโดนหาว่าเป็นฆาตกรอีก...โอ๊ย"
"เรื่องที่คุณแจ๊ดฟ้อง คดียังไม่เคลียร์อีกเหรอครับ"
"ยังเลยค่ะ พวกเราพยายามไกล่เกลี่ยอยู่ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล" เขมปัญฑาว่า
ไคดีเก่ายังไม่ทันจะจบ คดีใหม่ก็มารอซะละ เคลียร์กันไม่ทันเลย" เวฬุยาบอก
"เอาอย่างนี้ไหมครับ เดี๋ยวผมกับเพื่อนๆจะช่วยจัดการเรื่องของคุณแจ๊ดเอง ส่วนเรื่องอื่นเราค่อยๆช่วยกันคิดหาทางออก"
"แต่...เรื่องคุณแจ๊ดไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะคะคุณวรรษ" เขมปัญฑาว่า
"จะมากแค่ไหนพวกผมก็ทำให้ได้ครับ ถ้ามันจะแลกเอาความสบายใจของพวกคุณทุกคนคืนมา"
"แล้วสองคนนั้นจะเห็นด้วยกับคุณวรรษเหรอคะ" เขมปัญฑาว่า
" ผมคิดว่าปราชญ์กับแทนก็คงจะคิดไม่ต่างจากผมนะครับ พวกคุณก็รู้ดีนี่ครับว่าสองคนนั้นรู้สึกยังไงกับพวกคุณ"
สองสาวมองหน้าวรรษชลอย่างรู้ในใจว่า สองหนุ่มคิดยังไง สองสาวครุ่นคิด เวฬุยากลบเกลื่อน
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยพวกเรา"
"ครับ...ว่าแต่ตอนนี้เอี๊ยม"
ทุกคนมองหน้ากันนึกถึงอรัญภัทรอย่างเป็นห่วง



หน้ากากนางเอก ตอนที่ 21 (ต่อ)
ภายในห้อง อรัญภัทรกำลังเศร้าอยู่ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอรีบเช็ดน้ำตา แล้วหันมาเห็นว่าเป็นวรรษชลที่เข้ามาในห้อง
"คุณวรรษ"
"คุณโอเคใช่ไหม"
เธอฝืนพูดแบบหลบตา "ก็... โอเคคะ"
วรรษชลมองอย่างรู้ทัน
"เอี๊ยม...กับผมน่ะ คุณไม่ต้องทำเป็นเข้มแข็งหรอก ผมรู้ว่าคุณกำลังเสียใจมาก"
เธอเงยหน้าขึ้นมอง
"คุณวรรษ" เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ น้ำตาไหล "คุณวรรษ"
วรรษชลเข้ามากอด เอี๊ยมร้องไห้โฮ
"ทำไมทุกคนต้องว่าเอี๊ยมด้วย เอี๊ยมไม่ได้ทำอะไรเลย ถึงเอี๊ยมจะเกลียดเค้ามากแต่เอี๊ยมก็ไม่เคยคิดที่จะฆ่าเค้า เอี๊ยมไม่เคยคิดอยากให้เค้าตาย เอี๊ยมไม่ได้อยากให้เค้าตาย...เอี๊ยมไม่ได้ทำ คุณได้ยินไหมว่าเอี๊ยมไม่ได้ทำ...เอี๊ยมไม่ได้ทำ...ฮือๆๆ"
วรรษชลจับตัว มองหน้า เอามือเช็ดน้ำตาให้
"เอี๊ยม...คุณฟังผมนะครับ ใครจะคิดยังไง ก็ช่างเค้า ขอแค่คุณรู้ว่าพวกเราทุกคนเชื่อในตัวคุณก็พอ..เอี๊ยมของผมเป็นคนเข้มแข็ง คุณเชื่อผมสิว่าเดี๋ยวเรื่องทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปได้"
เธอมองหน้าวรรษชลซึ้งก่อนจะโผเข้ากอดเขาอีกครั้ง

เจ๊เต่ากำลังนอนพาดตัวยาวอยู่ที่โซฟาอย่างหมดแรง รู้สึกว่าคราวนี้ไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ เขมปัญฑากับเวฬุยาก็อยู่คนละมุมอย่างครุ่นคิด ทั้งสามคนอยู่ในมุมความคิดของตัวเอง เสียงโทรศัพท์ของอรัญภัทรที่อยู่ในกระเป๋าดังขึ้น ทั้งสามยังนิ่ง เสียงโทรศัพท์ยังดังไม่หยุด จนเจ๊เต่าหงุดหงิด
"นี่...จะปล่อยให้มันดังอีกนานไหมย๊ะ...โทรศัพท์น่ะ"
"โทรศัพท์เราที่ไหนละเจ๊....ของยัยเอี๊ยมต่างหาก คงจะไม่ได้ถือเข้าห้องไปด้วยตั้งแต่เมื่อ
วาน"



หน้ากากนางเอก ตอนที่ 21 (ต่อ)
โทรศัพท์ยังดังไม่หยุด เจ๊เต่ารำคาญจึงดีดตัวลุกขึ้น เปิดหาโทรศัพท์ใหนกระเป๋าอรัญภัทร
"โอ๊ย....เจ้าของเค้าไม่รับก็ยังตะบี้ตะบันรอสายอยู่ได้" เธอหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าไปบ่นไป "นี่ถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญนะ ชั้นจะแทรกตัวไปตามสายไล่กัดถึงที่เลยคอยดู คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วย." ครั้นจะรับสายเห็นเป็นเบอร์อานนท์ "ว๊าย ขุ่นพร่อ" เลยรีบลนลานรีบกดรับ ดัดเสียงเต็มที่ "สวัสดีคะคุณพ่อขา...พอดีว่า....อ่า....ห๊ะ! คุณพ่อว่าอะไรนะคะ"
ทั้งสองสาวมองดูเจ๊เต่าอย่างสนใจว่าเจ๊เต่าตกใจอะไร เจ๊เต่าตาโต
เจ๊เต่ากำลังนั่งอึ้ง สองสาวกำลังเค้นถามว่าเกิดอะไรขึ้น อรัญภัทรเดินลงมาเห็นพอดี
"มีอะไรกันเหรอ"
เจ๊เต่าหยุด อึ้งหันมองอรัญภัทรแล้ววิ่งเข้าไปหาอย่างลนลาน
"เอี๊ยม...เจ๊ว่าเราหนีกันเถอะ ปะเร้ว"
เจ๊เต่าจะลากเอี๊ยมไป
"หนีอะไร หนีไปไหนเจ๊"
"ก็หนีตำราจนะสิ ตอนนี้ตำรวจกำลังจะมาเอาตัวเธอไปสอบสวนที่โรงพักนะเอี๊ยม เจ๊ไม่
ยอมให้เธอถูกจับหรอก...ปะ...เราหนีกันเถอะ" เจ๊เต่าพยายามดึงแขนเธอ
"ไม่...ทำไมเราจะต้องหนี...เอี๊ยมไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย เอี๊ยมจะไปโรงพัก"
"ไม่ได้...ยังไงก็ไปไม่ได้...ไม่รู้ว่าป่านนี้จะมีนักข่าวกี่กองทัพมารออยู่ แล้วไหนจะพวกแอนตี้
อีก โอ๊ย งานนี้เธอเละแน่ยัยเอี๊ยม"
"เละก็เละสิ...ก็ในเมื่อเราไม่ได้ทำผิด มีอะไรที่เราต้องกลัวด้วยล่ะ"
"ยัยเอี๊ยม...ทำไมเธอถึงได้ดื้อขนาดนี้ห๊ะ...แล้วถ้าเกิดเธอติดคุกขึ้นมาจะทำยังไง เธอเป็นบ้า
ไปแล้วรึไงห๊ะยัยเอี๊ยม"
"ติดก็ติดสิ...จะได้รู้กันไปว่าไม่มีความยุติธรรมเหลืออยู่ในโลกนี้อีก"
"ยัยเอี๊ยม...ทำไมเธอคิดอะไรบ้าๆแบบนี้ โอ๊ย ตาย ตาย ตาย ใครก็ได้ช่วยเจ๊ที เจ๊ปวดกระโหลก"
สองสาววิ่งเข้าพยุงตัวเจ๊เต่า...
อรัญภัทรสีหน้ามุ่งมั่น แต่แอบหนักใจที่ทำไมมีแต่เรื่อง ทุกคนได้แต่ยืนนิ่งสีหน้าเครียดกังวล
มีเสียงเคาะประตู ทุกคนตกใจ อรัญภัทรทำหน้าพะวักพะวง

อ่านต่อตอนที่ 22