สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 16
หมวดบัญญัติกับจ่าพนมยืนอยู่ริมหน้าต่างสอดส่องดูที่บ้านเสี่ยเป้ เอกราชเคร่งเครียด นั่งคุยอยู่กับประภาพรรณ
“พี่ไม่เห็นด้วย”
“พี่เอกฟังมิวพูดก่อนนะ มีทางเดียวที่เราจะรู้ว่าบ่อนที่ตำรวจเข้าไปจับ กับบ่อนที่คุณแม่สามีเข้าไปเล่น มันเป็นบ่อนเดียวกันรึเปล่า คือส่งคนเข้าไป แล้วคนๆ นั้นก็คือ มิว”
เอกราชยังส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย
“พี่ให้มิวมาเป็นสายลับนะ มิวก็ต้องแอบทำอะไรลับๆ สิ”
เอกราชก็ยังกังวล ไม่กล้าตัดสินใจอะไรลงไป ประภาพรรณชักโมโห
“โธ่ พี่จะกลัวอะไรนักหนา พี่บอกว่าจะต้องจับพวกมันให้ได้ ก็กล้าๆ หน่อยสิ ไม่งั้นเราก็จับพวกมันไม่ได้ซะที”
เอกราชเริ่มลังเล จ้องหน้าประภาพรรณอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“แล้ว มิวจะเข้าไปยังไง”
ประภาพรรณยิ้มเจ้าเล่ห์ รีบพูดตามที่คิดเอาไว้
“มิวจะตามคุณแม่สามีเข้าไปที่บ่อน ไปสืบดูว่ามันมีวิธีอะไรที่แปลกพิสดาร ถึงตบตาตำรวจไม่ให้จับพวกมันได้ เพราะไปทีไรก็คว้าน้ำเหลว ใช่มั้ยพี่”
เอกราชพยักหน้า ในเหตุผลของประภาพรรณ
“มิวจะหาทางให้พี่เข้าไปจับพวกมันให้ได้เลย”
“แต่พี่ไม่อยากให้มิวเข้าไปคนเดียว มันอันตรายมากนะ”
ประภาพรรณขำๆ
“พี่ไม่ต้องห่วงมิวหรอก มิวเอาตัวรอดได้ ให้บุกน้ำลุยไฟ ทำอะไรยากกว่านี้มิวก็ทำมาแล้ว ที่สำคัญพี่อย่าลืมว่ามิวไปกับคุณหญิงปทุมวดี ใครจะมากล้าสงสัย”
ประภาพรรณสบตากับเอกราชอย่างมุ่งมั่น
“นะพี่ ให้มิวลองดู”
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว”
เอกราชพยักหน้ายิ้มๆ ยอมให้ประภาพรรณทำภารกิจนี้ได้ หญิงสาวดีใจมาก
พันกรนั่งเหงาๆ อยู่ในห้องพัก หยิบมือถือขึ้นมา หยิบรูปถ่ายคู่ของประภาพรรณกับตัวเองในกระเป๋าสตางค์ออกมาดู มองด้วยความตั้งใจ มองรูปถ่ายกับมือถือสลับไปมาว่าจะโทรหาหญิงสาวดีหรือไม่ แล้วเขาก็ตัดสินใจไม่โทร วางมือถือไว้ใกล้ๆ ตัว ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน ถอนหายใจหนักๆ อย่างเซ็งๆ
น้ำมองน้อยกับเดช นั่งกินขนมกรุบกรอบอยู่ในครัว น้อยหน้าตาเบื่อๆ โลก เปิดประเด็นขึ้น
“เนี่ย ป้าบัวเผื่อนกับป้าม้วนยังไม่กลับจากตลาดอีกเหรอ”
“ยังจ้ะ”
“วันนี้พี่สมหมายก็ลากลับบ้าน มันเลยโหวงๆ เศร้าๆ ไม่ครึกครื้นเลยเนอะพี่เดช”
“จะครึกครื้นยังไงล่ะน้อย ตอนนี้บ้านเรามันเงียบยังกับป่าช้า”
“ก็จริง คุณผู้ชายก็ไม่อยู่ คุณกรก็ไม่อยู่ คุณหญิงต้องอยู่บ้านคนเดียว คงเหงาน่าดู”
“ก็ตั้งแต่คุณดวงแก้วกับคุณแพนย้ายออกไป คุณหญิงก็ไม่มีเพื่อนคุยหนุกหนานอีกเลย”
“ก็เหลือแต่คุณมิว”
“แต่พี่มิวก็ออกนอกบ้านแทบทุกวันเลยนะ ไม่รู้ออกไปไหน”
แต้วเดินเข้ามาทันฟังที่น้ำพูดพอดี
“นังมิวเหรอ มันก็ออกไปหาชู้ไง ได้ยินชัดมั้ย”
แต้วเดินไปนั่งแล้วหยิบขนมเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆ
“คอยดูนะถ้าคุณกรกลับมาจากญี่ปุ่น ฉันจะฟ้องว่านังมิวมันออกนอกบ้าน ไปหากิ๊กทุกวัน ให้คุณกรไล่มันออกจากบ้านเลย คุณแพนจะได้เข้ามาเป็นสะใภ้ซะที ดีเริ่ดเลย”
เดชกับน้อยมองหน้ากันไม่เห็นด้วยกับแต้ว
“ข้าว่าไม่ดีมั้งนังแต้ว คุณมิวแกก็ดีออกจะตาย”
“นี่นังแต้ว แกเลิกยุ่งเรื่องของเจ้านายซะทีได้มั้ยวะฉันรำคาญ”
แต้วหันไปถามเดช พยายามหาพวก
“พี่เดชล่ะ รำคาญมั้ย”
“มาก”
แต้วแอบค้อนเดช
“เออ ก็แล้วแต่พี่เถอะ แต่ฉันไม่ขออยู่ร่วมบ้านกับนังมิวแน่ สกปรก ขยะแขยง”
น้ำแอบยิ้มสะใจที่แต้วด่าประภาพรรณได้แสบสันต์จริงๆ
กลางคืน ปทุมวดีนั่งเหงาๆ อยู่ในห้องนั่งเล่น เปิดแท็บเล็ตดูโน่นนี่ไปตามประสา น้ำเดินถือถาดชาร้อน และของว่างเข้ามา มองไปรอบๆ ยิ้มเจ้าเล่ห์ เพราะไม่เห็นใครอยู่แถวนั้นให้เป็นอุปสรรคที่จะประจบปทุมวดี
“น้ำขิงร้อนๆ ก่อนนอนค่ะคุณหญิง”
“ขอบใจ วางไว้นั่นแหละ”
ปทุมวดีเล่นแท็บเล็ตต่ออย่างไม่สนใจ น้ำเข้าไปนั่งพับเพียบข้างๆ
“น้ำขออนุญาตนวดให้คุณหญิงนะคะ”
“ก็ดี”
น้ำนวดไปเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นว่าปทุมวดีจะสนใจถามเรื่องประภาพรรณ ชักคันปากอยากจะเล่าเต็มแก่
“เอ่อ คุณหญิงคะ”
“อะไร”
“คุณหญิงไม่อยากรู้เรื่องที่น้ำตามไปดูพี่มิววันนี้เหรอคะ”
ปทุมวดีได้ยินชื่อประภาพรรณ ก็กระเด้งขึ้นมานั่งตัวตรง
“เออ อยากรู้ซิ มีอะไรก็เล่ามา”
น้ำยิ้มที่ปทุมวดีสนใจ
“ก็ยังไม่มีอะไรมากคะ น้ำยังไม่แน่ใจว่าพี่มิวจะไปไหนบ้าง หรือมีนัดกับผู้ชายรึปล่า แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ น้ำไม่ปล่อยให้คลาดสายตาแน่”
“ขอบใจนะ ที่เป็นหูเป็นตาเรื่องนังมิวให้ฉัน”
ปทุมวดีหยิบกระเป๋าสตางค์เปิดออกมาหยิบเงินให้น้ำ
“เก็บไว้ใช้”
น้ำโบกมือปฎิเสธไม่ยอมรับเงิน
“น้ำรับไม่ได้หรอกคะคุณหญิง”
น้ำแกล้งมองปทุมวดีด้วยความซาบซึ้งใจอย่างล้นเหลือ
“แค่นี้คุณหญิงก็มีพระคุณกับน้ำ จนน้ำไม่รู้ว่าชาตินี้น้ำจะใช้ให้คุณหญิงหมดหรือเปล่าเลยค่ะ”
ปทุมวดีหัวเราะชอบใจที่น้ำเยินยอ
“ช่วยใครได้ฉันก็อยากจะช่วย ตามประสาคนดี มีเงินเยอะ”
แต้วยืนมองน้ำอยู่ใกล้ๆ ด้วยความหมั่นไส้ รู้สึกเกลียดขี้หน้าน้ำมากขึ้นทุกที
ตอนเช้า ปทุมวดี ประภาพรรณนั่งกินข้าวกันเงียบๆ น้อยกับแต้วยืนรับใช้อยู่ใกล้ๆ ประภาพรรณแอบมองปทุมวดีเป็นระยะๆ ปทุมวดีเริ่มสังเกตว่าประภาพรรณมองอยู่รื่อยๆ ชักรำคาญ แว้ดขึ้นมา
“มองอะไร หน้าฉันมันมีอะไรเหรอ มองอยู่ได้”
ประภาพรรณแกล้งขำๆ
“ก็มองคุณแม่สามีผู้แสนน่ารัก แต่”
ปทุมวดีมองลูกสะใภ้แปลกๆ ว่าจะมาไม้ไหน
“แต่อะไร”
“แต่เสียดาย ที่ไปเข้าบ่อนแล้วโดนบ่อนหลอกอยู่ได้ ซ้ำแล้วซ้ำอีก เสียดายเงินจริงๆ”
ประภาพรรณส่ายหน้ายิ้มเยาะๆ ปทุมวดีฮึดฮัดที่โดนเหน็บแนม แต่ไม่พูดอะไร ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงด้วย ประภาพรรณพูดลอยๆ ขึ้น
“รู้ว่าเงินเยอะนะคะ แต่โดนบ่อนมันเล่นตุกติก โดนโกงทุกวันๆ เงินก็หมดได้นะ คุณแม่สามีW
“เรื่องของฉัน เงินของฉัน”
“ได้ข่าวว่า แหวนแต่งงานก็โดนโกงไปด้วย ไม่รู้จริงอะป่าวน้า”
ปทุมวดีเงียบ นั่งตัวตรงหันหน้าไปทางอื่นไม่สนใจที่ประภาพรรณพูด แต้วกับน้อยตกใจ ต่างเผลอเอามือปิดปากที่รู้ว่าปทุมวดีเสียแหวนแต่งงานในบ่อน ประภาพรรณสังเกตว่าปทุมวดีต้องเสียแหวนแต่งงานไปในบ่อนแน่ๆ รีบขู่ไปอีก
“คุณแม่สามีไม่กลัวคุณพ่อรู้เหรอคะ ถ้าคุณพ่อรู้คงเป็นเรื่องแน่ๆ เลยนะคะ”
ประภาพรรณเห็นปทุมวดียังนิ่งๆ วางฟอร์ม
“แต่ถ้า ให้มิวไปที่บ่อนด้วย มิวมีทางเอาแหวนคืนมาให้ได้นะคะ แล้วคุณแม่สามี ก็ไม่ต้องโดนบ่อนมันหลอกเงินอีกด้วย”
ปทุมวดีหูผึ่ง หรี่ตานิดๆ มองประภาพรรณว่าจะเอาแหวนแต่งงานคืนมาได้ แต่ยังเก็ก แกล้งทำเป็นเฉย
“แต่ถ้าคุณแม่สามีไม่สนใจ ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
ประภาพรรณลุกออกจากโต๊ะกินข้าวอย่างอารมณ์ดี ปทุมวดีมองตามไปด้วยความอยากรู้
ประภาพรรณนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ในห้องนั่งเล่น ฮัมเพลงเรื่อยเปื่อยอย่างมีความสุข แอบสังเกตปทุมวดีว่าพยายามเข้ามาหาใกล้ๆ ปทุมวดีเดินไป เดินมา แล้วมานั่งที่โซฟา แกล้งทำโน่นทำนี่แล้วก็เดินไป แล้วเริ่มทนไม่ไหวอยากเข้ามาถามว่าประภาพรรณจะช่วยได้จริงหรือ ปทุมวดีเดินเฉียดประภาพรรณ แกล้งนั่งลงใกล้ๆ
“นี่หล่อน หล่อนจะเอาแหวนแต่งงานมาคืนฉันได้จริงๆ เหรอ”
“มั่นใจที่สุดเลยค่ะ มิวซะอย่าง แหวนแต่งงานของคุณพ่อกับคุณแม่สามี ต้องกลับมาอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของคุณแม่สามีอย่างแน่นอน”
ปทุมวดีจับที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างลืมตัว แอบยิ้มดีใจที่ประภาพรรณจะช่วยเอาแหวนแต่งงานคืนมา “แล้วหล่อนจะทำยังไง”
“ถ้าอยากรู้ ตามมิวมา”
ประภาพรรณเดินมาที่สวนหน้าบ้าน ปทุมวดีตามมาติดๆ ประภาพรรณเดินมองไปมาไม่เห็นใคร ก็หยุดกึกจนปทุมวดีไม่ทันระวังชนเข้าด้านหลังอย่างจัง
“โอ๊ย จะหยุดก็ไม่บอก”
ประภาพรรณรีบบอกให้เงียบ
“งานนี้เป็นความลับ จะบอกให้ใครรู้ไม่ได้นะคะ”
ประภาพรรณมองไปรอบๆ ปทุมวดีลืมตัวมองไปรอบๆ ด้วย
“ฉันไม่บอกใครหรอกน่า”
“คุณแม่สามีต้องให้มิวตามไปที่บ่อนด้วย ไปเป็นคนรับใช้ก็ได้”
ปทุมวดีพยักหน้า
“มิวจะคอยประกบคุณแม่สามีอยู่ใกล้ๆ คอยดูว่าที่บ่อนมันโกงหรือเปล่า แล้วมันโกงยังไง”
ปทุมวดีสงสัยว่าประภาพรรณจะทำได้จริงเหมือนที่พูดหรือไม่
“แล้วถ้ามีจังหวะ มิวจะหาทางเอาแหวนแต่งงานของคุณแม่สามีคืนมา ดีมั้ยคะ”
ปทุมวดีหัวเราะเยาะวิธีของประภาพรรณ
“อย่างหล่อนนะเหรอ จะเอาแหวนมาคืนฉันได้ หล่อนจะไปชนะพวกมันได้ยังไง ถ้าจะบ้า ไร้สาระ”
ปทุมวดีหันหลังเดินไป ไม่อยากสนใจที่ประภาพรรณพูดอีก
“คุณแม่สามี มิวพูดจริงนะ มิวจะต้องทำให้ได้”
ปทุมวดีหันกลับมาหาประภาพรรณด้วยความแปลกใจในความมุ่งมั่นของลูกสะใภ้ ประภาพรรณขยับเข้าไปใกล้ปทุมวดี พูดอย่างอ่อนโยน
“คุณแม่สามีคะ มิวเป็นลูกสะใภ้ของคุณแม่ มิวจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาหลอกหรือมาเอาเปรียบคุณแม่สามีได้ค่ะ”
ปทุมวดีอึ้งกับคำพูดที่ดูจริงใจ จริงจังของประภาพรรณ
“มันเสียเหลี่ยมสะใภ้รสแซ่บอย่างมิวด้วย”
ปทุมวดียืนชั่งใจว่าจะทำอย่างไร
“ถ้าหล่อนคิดว่าช่วยฉันได้ ก็ลองดู”
ประภาพรรณยิ้มดีใจ ทั้งสองคนเดินกลับมาในห้องนั่งเล่น ประภาพรรณเดินเลยปทุมวดีจะขึ้นไปบนห้องนอน
“มิวขึ้นไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”
“อือ จะไปไหนก็ไป”
จู่ๆ ปทุมวดีก็นึกได้ตามประสาแม่ผัวใจร้าย ว่าไม่ควรทำใจดีกับประภาพรรณมากเกินไป เลยเรียกลูกสะใภ้ไว้
“เดี๋ยวก่อน”
“คุณแม่สามีมีอะไรคะ”
“สองสามวันนี้หายหัวไปไหนมา ตากรไม่อยู่ ทำไมไม่รู้จักอยู่บ้านอยู่ช่อง”
“เอ่อ มิวไปหาเพื่อน มิวเพื่อนเยอะค่ะ ตอนคุณกรอยู่ มิวก็ไปไม่ได้ ต้องดูแลสามีไงคะ”
“อย่าให้ฉันรู้นะ ว่าหล่อนออกไปหาผู้ชาย สวมเขาให้ลูกชายฉัน ฉันเอาตายแน่”
ประภาพรรณอึ้งไป รีบทำร่าเริง
“ไม่มี้ มิวไม่ทำอย่างนั้นแน่ค่ะ คุณแม่สามีสบายใจได้ ไปนะคะ”
ประภาพรรณรีบวิ่งหายเข้าไปในห้อง ปทุมวดีจ้องมอง ยังสงสัยในตัวประภาพรรณอยู่ดี
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 16 (ต่อ)
ตอนเช้า ประภาพรรณอยู่ในห้องนอน กดมือถือหาเอกราช
“พี่เอก โอเค.แล้วนะ”
“โอเค โอเค เรื่องอะไรมิว”
“พี่นี่ความจำสั้นจริง ก็เรื่องที่มิวมาหลอกล่อให้คุณแม่สามีพาเข้าบ่อนที่ว่าไง”
“อ๋อ งั้นก็ดี แล้วจะไปกันเมื่อไหร่”
“กำลังจะออกไปนี่แหละ”
“หา ทำไมมันเร็วอย่างนี้ล่ะ”
“เร็วสิดีพี่ เราจะได้รู้ว่าบ่อนเดียวกันมั้ย ถ้าใช่ มิวจะรีบหาเบาะแสในบ่อนดู ว่าทำไมตำรวจถึงจับบ่อนพวกมันไม่ได้ซะที มันมีอะไรที่เราไม่รู้ จะได้จับพวกมันเข้าคุกไวๆ ไง”
เอกราชยังรู้สึกกังวลอยู่ดี
“แต่พี่ก็ยังห่วงมิวอยู่นะ ไม่อยากให้เข้าไปเลย”
“พี่เอกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก มิวสบายมาก”
“มิวจะประมาทไม่ได้นะ บ่อนเสี่ยเป้มันไม่ธรรมดา ระบบป้องกันมันดีมาก ไม่งั้นคงทลายบ่อนพวกมันไปนานแล้ว”
“รู้แล้วน่า พี่เอก”
“ถ้าไม่ไหวก็รีบออกมานะ พี่ไม่อยากเสี่ยงให้มิวถูกจับได้”
“ไม่ต้องกังวลหรอก มิวไปกับคุณแม่สามี มันคงไม่สงสัยอะไร แต่มิวเอาตัวรอดได้น่า แค่นี้ก่อนนะพี่”
ประภาพรรณกดวางสาย มองกระจก จัดแต่งตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปจากห้อง
เดชขับรถเข้ามาด้านหน้าอาคารของบ่อนเสี่ยเป้ ประภาพรรณออกมาจากรถ มองไปรอบๆ ด้วยความสนใจ ทั้งด้านหน้า ด้านข้างตึก สังเกตลูกน้องเสี่ยเป้ที่เฝ้าอยู่รอบๆ พยายามเก็บรายละเอียดของบ่อน ห้าชั้นให้มากที่สุด ปทุมวดียิ้มร่าเริงไม่ได้แสดงท่าทีสงสัยใดๆ ว่าประภาพรรณกำลังจะเข้ามาเป็นสายลับให้กับทางราชการ
ปทุมวดีเดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้ามาในล็อบบี้ของบ่อน ประภาพรรณเดินตามห่างๆ มองไปรอบๆ ล็อบบี้ พึมพำกับตัวเอง
“ต้องใช่ที่เดียวกันแน่ๆ”
ปทุมวดีหันมาเอ็ดลูกสะใภ้เบาๆ
“นี่หล่อน เดินช้าจริงๆ”
ประภาพรรณแกล้งหัวเราะเขินๆ รีบเดินเข้าไปหาปทุมวดี
“มัวแต่มองนั่น มองนี่ ไม่เคยเห็นรึไง ตามมาเร็วๆ เพื่อนๆ คุณหญิงฉันเขาเข้าไปรอในห้องหมดแล้ว”
“ค่ะ”
ปทุมวดีเดินนำไปอย่างเร็ว ประภาพรรณรีบจ้ำตามไป
ภายในห้องวีไอพี.ของบ่อน พวกคุณหญิงเห็นประภาพรรณเดินเข้ามากับปทุมวดี ก็พร้อมใจกันเบ้ปากด้วยความไม่พอใจ
“คุณพี่ไม่น่าพาตัวซวยมาด้วยเลยนะคะ”
“สงสัยวันนี้ต้องเล่นเสียแน่ๆ”
มารศรี สายสมรกำลังจะอ้าปากเห็นด้วยกับราตรีและรัตนา ปทุมวดีรีบยกมือห้าม
“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ วันนี้พี่ขออนุญาตพามาเป็นเด็กรับใช้วันหนึ่ง”
ราตรีคันปากยิบๆ อยากพูดอะไรต่อ แต่ก็เกรงใจปทุมวดี ปทุมวดีหันไปบอกเจ้ามือ
“ฉันเอาคนใช้มาด้วยนะ มีปัญหาอะไรมั้ย”
เจ้ามือยิ้ม ส่ายหน้าว่าไม่มีปัญหาอะไร
“งั้นก็เริ่มกันเลย”
ปทุมวดีนั่งที่โต๊ะเล่นไพ่ ราตรี รัตนา มารศรี สายสมร อยู่กันพร้อมหน้า ประภาพรรณนั่งอยู่ด้านหลังของปทุมวดี คอยจับผิดเจ้ามือ เจ้ามือแจกไพ่ให้ทุกคนบนโต๊ะ ทุกคนเล่นไพ่กันไปเม้าท์กันไปไม่ได้สนใจเจ้ามือ เจ้ามือดูไพ่ตัวของเอง เหล่มองไปทางพวกคุณหญิงแล้วแอบเปลี่ยนไพ่อย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันสังเกตว่าอดีตนักต้มตุ๋นกลับใจอย่างประภาพรรณจับตามองอยู่ เจ้ามือรีบซ่อนไพ่ลงใต้โต๊ะอย่างที่ไม่มีใครทันมอง แต่ก็ไม่พ้นสายตาของประภาพรรณ
ประภาพรรณยิ้มเจ้าเล่ห์ หยิบไพ่สำรับใหม่ที่เตรียมมา ออกมาจากกระเป๋า สะกิดปทุมวดี ปทุมวดีหันมาหงุดหงิด
“มีอะไร กำลังเสียอยู่ไม่เห็นเหรอ”
ประภาพรรณเอาไพ่สำรับใหม่ยื่นให้ปทุมวดี แล้วกระซิบ
“ขอเปลี่ยนไพ่ชุดใหม่กับเจ้ามือ ถ้ามันไม่ยอม คุณแม่สามีก็ชวนทุกคนให้เลิกเล่น กลับบ้านเลย”
ปทุมวดีงงๆ แต่ก็รับไพ่มาจากประภาพรรณ ราตรีกับพวกคุณหญิงอารมณ์เสียที่เสียไพ่ตานั้นกันทุกคน
“โอ๊ย แพ้ตลอด”
ปทุมวดีหันมาหาประภาพรรณเพื่อเรียกความมั่นใจ ประภาพรรณพยักหน้า ปทุมวดีสูดอากาศเข้าปอด แล้วโยนไพ่สำรับใหม่ไปตรงหน้าเจ้ามือ
“ตานี้ฉันขอเปลี่ยนไพ่”
ราตรี รัตนา มารศรี สายสมรมองปทุมวดีด้วยความแปลกใจ ปทุมวดีจ้องหน้าเจ้ามือ
“ถ้าไม่ให้เปลี่ยนไพ่ พวกฉันจะกลับแล้วไม่มาเล่นที่นี่อีก”
เจ้ามือตกใจที่เห็นปทุมวดีดูแข็งกร้าว ท่าทางเอาเรื่อง เจ้ามือหันไปมองที่กล้องวงจรปิด ราวกับจะขอความช่วยเหลือจากใครบางคน
ประดิษฐ์ยืนอยู่กับลูกน้องและเจ้ามือไพ่หน้าห้องวีไอพี. หัวเราะอย่างมีอำนาจ
“ให้พวกมันเปลี่ยนไพ่ได้ จะเอามาเองกี่สำรับก็เปลี่ยนให้มันเลย”
ประดิษฐ์แสยะยิ้มแล้วก็หัวเราะขึ้นมาอีก ลูกน้อง เจ้ามือไพ่ก็พลอยหัวเราะเยาะไปด้วย
“พวกคุณหญิงมันเอาชนะบ่อนของกูไม่ได้หรอกโว้ย”
ประดิษฐ์กระชากตัวเจ้ามือไพ่ให้เข้ามาใกล้ๆ
“เดี๋ยวกูจะเข้าไปดูเอง ว่าพวกมันเปลี่ยนไพ่แล้วจะชนะกันมั้ย”
“ครับ พี่ประดิษฐ์”
ประดิษฐ์ระเบิดหัวเราะออกมาอีก ลูกน้องก็หัวเราะตามอย่างสนุกสนาน
เจ้ามือไพ่ ปทุมวดี ราตรี รัตนา มารศรี สายสมรเตรียมพร้อมจะเริ่มเล่นกันใหม่ ประดิษฐ์ยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลังของเจ้ามือ ประภาพรรณยื่นหน้าไปกระซิบปทุมวดี
“ตานี้คุณแม่สามีลงไปเลย ยี่สิบล้าน”
ปทุมวดีตกใจ ตาลุก
“ยี่สิบล้าน”
ประภาพรรณพยักหน้ายืนยัน
“แต่คุณแม่สามีต้องบอกเจ้ามือว่า ถ้ามันชนะก็ให้เอาเงินไปแต่ถ้าคุณแม่สามีชนะ จะขอแหวนแต่งงานคืน”
ปทุมวดีตาโต และก็ตื่นเต้นเป็นสองเท่า ประภาพรรณลูบแขนปทุมวดีพยายามทำให้ให้ผ่อนคลายหายตื่นเต้นแล้วจ้องตาปทุมวดี
“ไว้ใจมิวนะคะ”
ปทุมวดีพยักหน้าเบาๆ ไม่ค่อยแน่ใจ เจ้ามือไพ่กำลังจะแจกไพ่เริ่มเกมใหม่ ปทุมวดีสูดหายใจเข้าเต็มปอด
“เดี๋ยว”
ประดิษฐ์ชักเริ่มรำคาญที่พวกคุณหญิงเรื่องมาก แต่ก็เก็บอารมณ์ไว้
“อะไรอีกครับคุณหญิง”
ปทุมวดีหันมาจ้องตาประดิษฐ์
“ตานี้ฉันขอเล่นยี่สิบล้าน”
ราตรีและพวกคุณหญิงหันมามองปทุมวดีด้วยความตกใจ ประดิษฐ์หัวเราะ ยิ้มเยาะปทุมวดี
“แน่ใจหรือครับคุณหญิง”
“แน่ใจ ถ้าฉันแพ้แกก็เก็บเงินไปเลย แต่ถ้าฉันชนะ ต้องเอาแหวนที่พวกแกเอาไป มาคืนฉัน”
ประดิษฐ์กับปทุมวดีจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ประดิษฐ์หันไปมองเจ้ามือไพ่ที่ยิ้มกว้างอย่างมั่นใจ แล้วหันกลับมาหาปทุมวดี ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“ได้ซิครับคุณหญิง เล่นพนันมันต้องใจถึงแบบนี้”
ประดิษฐ์เข้าไปหาเจ้ามือไพ่ ปทุมวดีรีบกระซิบกระซาบบางอย่างกับราตรี ราตรีพยักหน้า แล้วหันไปกระซิบกับรัตนา รัตนาพยักหน้า กระซิบต่อกับมารศรีและสายสมร พวกคุณหญิงตื่นเต้นมาก
เวลาเดียวกันนั้น เสี่ยเป้นั่งดื่มอยู่ในห้องส่วนตัว หัวร่อต่อกระซิก นัวเนีย คลอเคลียกันอยู่กับบุหงา โดยไม่ทันสังเกตภาพที่จอมอนิเตอร์ของกล้องวงจรปิด ว่ามีประภาพรรณนั่งอยู่ในห้องกับปทุมวดีด้วย
เจ้ามือไพ่แจกให้จนครบทุกคน สีหน้าของเจ้ามือไม่ค่อยดีนัก พยายามจะหาจังหวะเปลี่ยนไพ่ ปทุมวดี ราตรีและพวกคุณหญิงนั่งจ้องเจ้ามือจนทำอะไรไม่ถนัด สลับไพ่ก็ไม่ได้ ประดิษฐ์ก็อึดอัด
เวลาผ่านไป เจ้ามือจ่ายราตรี รัตนา มารศรีและสายสมรเพราะแต้มชนะ พวกคุณหญิงต่างยิ้มแย้ม แต่ประดิษฐ์เริ่มเครียด พูดกับเจ้ามือ
“ยังเหลืออีกยี่สิบล้าน ไม่ต้องกลัว”
ปทุมวดีมองไพ่ตัวเองที่ไม่ค่อยดีนัก ทำหน้าเศร้าๆ มือประภาพรรณมีไพ่ซ่อนอยู่ เธอโน้มตัวเข้าไปหาปทุมวดี ยื่นยาดมให้
“ยาดมค่ะ ใจเย็นๆ นะคะคุณแม่สามี”
ประภาพรรณกลับมานั่งข้างหลังปทุมวดี ยิ้มเจ้าเล่ห์เตรียมจะใช้วิชามารเปลี่ยนไพ่ พลางนึกในใจ
“อย่างแกต้องเจอกับฉัน”
ปทุมวดีโบกไม้โบกมือให้เจ้ามือเปิดไพ่เอาเองแบบไม่แน่ใจ พร้อมพึมพำเสียดายเงิน
“ยี่สิบล้าน”
เจ้ามือหยิบไพ่ของปทุมวดี ค่อยๆ หงายขึ้นมาดู
“คุณหญิงชนะครับ”
ปทุมวดีหันขวับไปมองที่ไพ่ แล้วหันไปมองหน้าประภาพรรณงงๆ แต่ก็ดีใจมาก
“ฉันชนะ”
ราตรีกับพวกคุณหญิงก็ดีใจไปด้วย
“ชนะทุกคนเลย”
ประภาพรรณมองปทุมวดียิ้มๆ อย่างโล่งอก ประดิษฐ์เครียดจัด แต่ปทุมวดีดีใจสุดขีด
“ฉันได้แหวนคืนแล้ว”
ปทุมวดีกระโดดกอดกับประภาพรรณอย่างลืมตัว ประภาพรรณยิ้มเขินๆ ประดิษฐ์โกรธมาก เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากห้องไปที่ล็อบบี้ อารมณ์ไม่ดี เดินหายไปทางห้องส่วนตัวของเสี่ยเป้
ปทุมวดีร่าเริงกอดกับประภาพรรณ เดินจับมือลูกสะใภ้ที่ท่าทางเขินๆ ออกมาที่ล็อบบี้เช่นกัน พอเดินมาถึงกลางล็อบบี้ ก็หยุด แล้วยิ้มให้ประภาพรรณเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ประภาพรรณมาเป็นสะใภ้ ด้วยความรู้สึกดีๆ อย่างลืมตัว
ปทุมวดีรู้สึกตัวขึ้นว่าคงจับมือประภาพรรณนานไปหน่อย แกล้งฟอร์มจัด สะบัดมือออกเบาๆ ค่อยๆ หุบยิ้ม แกล้งทำเป็นจัดแต่งเสื้อผ้า หน้าผม ให้เรียบร้อย หลังจากกระโดดโลดเต้นมา
“เอ่อ ขอบใจนะ ที่ช่วยเอาแหวนแต่งงานคืนมา”
ประภาพรรณยิ้มมีความสุข
“ไม่มีปัญหาค่ะสำหรับคุณแม่สามี”
ปทุมวดีกำลังจะหันเดินไป ก็หันมาทำหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย
“แต่หล่อนอย่าคิดนะ ว่าทำดีครั้งนี้แล้วฉันจะดีด้วย ไม่มีทาง”
“ค่ะ เราจะทะเลาะกันไปเรื่อยๆ ใช่มั้ยคะ”
ปทุมวดีค้อนให้ ประภาพรรณส่ายหัวแอบยิ้มกับลีลาของปทุมวดี แล้วคิดอะไรออก
“คุณแม่สามีคะ มิวขอตัวแป๊บนึง ปวดชิ้งฉ่อง เดี๋ยวมิวมาค่ะ”
ปทุมวดีพยักหน้าแบบรำคาญๆ ประภาพรรณยิ้มวิ่งหายไป
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 16 (ต่อ)
บริเวณทางเดินไปห้องน้ำ ประภาพรรณค่อยๆ เดินช้าๆ สำรวจรอบบริเวณอย่างละเอียด มองไปเรื่อยๆ
สังเกตเห็นพนักงานหลายคน เดินเข้าไปที่จุดๆ หนึ่งใกล้ห้องน้ำ เธอคอยแอบดูพนักงานเดินเข้าออกตรงจุดพิเศษจุดนั้น
พนักงานบ่อนคนหนึ่งเดินไปหยุดที่ภาพถ่ายใกล้ๆ ห้องน้ำหญิง มองซ้ายมองขวา แล้วเขยื้อนภาพถ่ายเบี่ยงตัวเองจนหายเข้าไปด้านหลังภาพ ประภาพรรณอ้าปากค้างตาโต รู้ว่านี่คือจุดซ่อนของและคนในบ่อนที่ตำรวจตามหามานานแน่ๆ
“เจอแล้ว”
ประภาพรรณมองไปรอบๆ ไม่เห็นใคร รีบวิ่งไปที่ภาพถ่าย ลองขยับดู เห็นว่าขยับได้ รีบสอดสายตาเข้าไปมองก็เห็นเป็นห้องลับจริงๆ เป็นห้องไว้สำหรับเก็บเครื่องเล่นการพนันทุกอย่าง เวลาตำรวจบุกเข้ามา
“มีห้องลับจริงๆ ด้วย”
ประภาพรรณได้ยินเสียงพนักงานอีกกลุ่มเดินเข้ามา เธอตกใจมาก รีบขยับภาพให้ปิดมาที่เดิมอย่างแรง จนเกิดเสียงดัง
“เสียงอะไรวะ”
พนักงานรีบเร่งฝีเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ประภาพรรณรีบหลบออกมาหวุดหวิด แล้วเดินกลับมาทางล็อบบี้ ถอนหายใจโล่งอก
ประภาพรรณเดินเข้ามาหาปทุมวดีซึ่งนั่งเล่นพักผ่อนอย่างสบายใจอยู่ ปทุมวดีเหลือบมองแต่ก็ไม่ได้ทำท่ารังเกียจอะไร
“คุณแม่สามีคะ”
“อะไร”
ประภาพรรณมองปทุมวดีอย่างเป็นห่วง
“ที่นี่มันมีทางเข้าออกตรงประตูด้านหน้าที่เดียวเหรอคะ”
“งั้นมั้ง ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะไม่ใช่คนงานก่อสร้างที่นี่นะ”
ประภาพรรณขำๆ กับความยียวนกวนประสาทของปทุมวดี
“มิวทราบค่ะ ว่าคุณแม่สามีไม่ใช่คนงานก่อสร้าง คุณแม่สามีไม่ลองถามพนักงานดูเหรอคะ ว่านอกจากประตูข้างหน้า แล้วยังมีทางออกตรงไหนอีกมั้ย”
“แล้วฉันจะต้องอยากรู้ไปทำไม ว่าที่นี่มันมีกี่ประตู กี่หน้าต่าง เข้ารูไหน ออกรูไหน หา”
“คุณแม่สามีไม่กลัวเหรอคะ ถ้าสักวันมีตำรวจเข้ามาจับ แล้วคุณแม่สามีไม่รู้จะหนีไปรูไหน ออกจากบ่อนก็ไม่ได้ ถูกตำรวจจับใส่กุญแจมือ ออกข่าวใหญ่โตแน่”
ปทุมวดีสะดุ้งตกใจ
“นี่หล่อนจะมาขู่ฉันทำไม หะ”
ประภาพรรณรีบขู่ต่อให้ปทุมวดีกลัว
“มิวไม่ได้ขู่ค่ะ แต่คิดดูสิคะ คุณพ่อกับคุณกรจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน สามีเป็นถึงรัฐมนตรี ลูกชายก็เป็นตำรวจ แต่คุณหญิงปทุมวดี คุณหญิงแม่พระถูกจับในบ่อน แล้ว”
“พอๆๆๆ”
ปทุมวดีวิตกกังวลขึ้นมาอย่าเห็นได้ชัด
“เพราะฉะนั้น คุณแม่สามีควรที่จะ”
“ฉันจะลองถามดู”
ประภาพรรณแอบยิ้ม
เสี่ยเป้หงุดหงิด ฉุนเฉียว เดินวนไปวนมาในห้อง เขย่าตัวประดิษฐ์ด้วยความโมโห
“เสียเงินให้นังพวกคุณหญิงเกือบสองล้าน แล้วต้องคืนแหวนให้นังคุณหญิงปทุมวดีอีก”
เสี่ยเป้ผลักประดิษฐ์จนเซออกไป ชี้หน้าประดิษฐ์
“อั๊วไม่คืนแหวนให้มันโว้ย”
“ไม่คืนไม่ได้นะเสี่ย นังคุณหญิงพวกนี้มันพวกไฮโซ รู้จักพวกนักการเมือง พวกตำรวจเยอะ ถ้ามันไปบอกตำรวจหรือปล่อยข่าวว่าบ่อนเราโกง จะแย่เอานะเสี่ย”
เสี่ยเป้เดินมาทุบโต๊ะ โมโหที่ทำอะไรไม่ได้ บุหงาสะดุ้งตกใจเห็นเสี่ยเป้อารมณ์ไม่ดี รีบเข้าไปปลอบใจ
“ใจเย็นๆ นะคะเสี่ย”
เสี่ยเป้ยังเหวี่ยงใส่ประดิษฐ์
“แล้วพลาดได้ยังไงวะ”
ประดิษฐ์ทำหน้าเหี้ยมรีบบอกเสี่ยเป้ด้วยความหงุดหงิดเหมือนกัน
“วันนี้นังคุณหญิงปทุมวดี มันพาคนใช้มาด้วย แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นลูกสะใภ้มันมากกว่า ดูท่าทาง มันก็ฉลาดเอาเรื่องอยู่ อาจจะเล่นตุกติกอะไร แต่เราก็จับไม่ได้”
บุหงาหันขวับมาทางประดิษฐ์ ทันทีที่ได้ยินว่าลูกสะใภ้ปทุมวดี
“นังมิว”
“รู้จักด้วยเหรอ”
“ตัวแสบเลยล่ะเสี่ย”
ประดิษฐ์หันมาทางบุหงา
“ใช่ เพราะมันนี่แหละที่ช่วยนังพวกคุณหญิง เราเลยหลอกเอา เงินมันไมได้ แถมต้องเอาแหวนคืนมันด้วย”
บุหงายิ้มร้าย เข้าไปอ้อนเสี่ยเป้
“นังมิวมันเจ้าเล่ห์ มันร้ายที่สุดเลยค่ะเสี่ย ต้องเป็นแผนของนังมิวมันแน่ๆ ค่ะ นังคุณหญิงปทุมวดีมันถึงเอาแหวนคืนไปได้”
เสี่ยเป้ยืนกัดฟันด้วยความโกรธ
เสี่ยเป้นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ กระดกเหล้าเข้าปากเพื่อดับความหงุดหงิด บุหงาเดินตามเสี่ยเป้ออกมานั่งข้างๆ เอาอกเอาใจ
“เสี่ยต้องจัดการมันนะคะ อย่าเอามันไว้”
“นังสะใภ้คุณหญิงน่ะเหรอ”
เสี่ยเป้ยกเหล้าดื่มอีกอึกใหญ่ๆ
“นังมิวนั่นแหละค่ะ เสี่ยต้องให้ลูกน้องลากมันไปซ้อม จิกหัวตบๆๆ ให้มันกลัว จะได้ไม่กล้ามาที่บ่อนอีก”
เสี่ยเป้ยังนิ่งๆ แต่ดูกังวล สายตาครุ่นคิดบางอย่าง บุหงาก็พูดพล่ามต่อไปเรื่อยเปื่อย ตามแรงแค้นประภาพรรณ
“เสี่ยต้องเอานังมิวมาตัดหัวเสียบประจานที่หน้าบ่อน ให้ลูกน้องเสี่ยไปยืนฉี่รดหัวมัน แล้วพอครบเจ็ดวันก็”
“พอๆ เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว นังนั่นมันเป็นลูกสะใภ้ของรัฐมนตรี เสี่ยไม่อยากยุ่ง”
บุหงาฮึดฮัด ไม่เห็นด้วยกับเสี่ยเป้อย่างแรง
“แล้วเสี่ยจะปล่อยให้มันเข้ามาป่วนในบ่อนแบบนี้เหรอคะ”
เสี่ยเป้ยิ้มโหด
“มันไม่กล้าทำอะไรมากหรอก มันเองก็ต้องระวังตัว”
“มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองนะคะเสี่ย”
เสี่ยเป้ยังนิ่ง บุหงาหงุดหงิดที่ไม่ได้ดั่งใจ
“เสี่ยอ้ะ ไม่ตามใจแพนเลยนะ”
เสี่ยเป้ชักหมั่นไส้บุหงาที่เรื่องมาก
“ขอเสี่ยดูก่อนละกัน แต่ตอนนี้คงทำอะไรมากไม่ได้ เสี่ยมีงานใหญ่รออยู่”
ปทุมวดีมองแหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างปลื้มปิติ
“โฮ้ย ในที่สุดก็ได้กลับมาแล้ว”
ปทุมวดีฉีกยิ้มร่า มองแหวนในมือ มีความสุขมาก
“มิวเอาแหวนคืนให้คุณแม่สามีแล้ว งั้นมิวขอไปทำธุระบ้างนะคะ”
ปทุมวดีปรายตามองอย่างไม่สบอารมณ์ ตอบแบบแกนๆ
“จะไปไหนก็รีบไป รีบกลับก็แล้วกัน”
ประภาพรรณยิ้ม รับปากด้วยความดีใจ
“ขอบคุณค่ะคุณแม่สามี”
ประภาพรรณรีบไหว้ลาปทุมวดี แล้ววิ่งไปขึ้นแท็กซี่ด้านหน้า ปทุมวดีมองท่าทางเริงร่าของลูกสะใภ้อย่างหมั่นไส้
“ธุระอะไรของมัน”
ปทุมวดีบ่นกระปอดกระแปด
ประภาพรรณเปิดประตูเซฟเฮ้าส์เข้ามา เอกราชรีบเข้ามาหาด้วยความตื่นเต้น
“ได้เรื่องอะไรมั้ยมิว”
“มิวรู้ห้องลับในบ่อนของเสี่ยเป้แล้ว”
เอกราชตื่นเต้นมาก
“เข้ามาข้างในดีกว่า จะได้เล่าให้หมวดบัญญัติกับจ่าพนมฟังด้วย”
เอกราชเดินนำประภาพรรณเข้าไปด้านใน ประภาพรรณเดินผ่านโซฟารับแขก วางกระเป๋าไว้ตรงนั้น โทรศัพท์มือถือของเธอโผล่ออกมานอกกระเป๋า มีการสั่นเตือน แล้วมีแสงสว่างวูบวาบโชว์เบอร์พันกรอยู่สักพักก็ดับไป ในขณะที่พันกรกดวางสายหน้าเครียด
“ทำไมไม่รับสายนะ”
พันกรหน้าเครียดๆ ชักเป็นห่วง
“เป็นอะไรรึเปล่า”
พันกรหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้งจะกดเบอร์ประภาพรรณ ลูกค้าของพ่อเดินเข้ามาพอดีเขาวางมือต้อนรับแขกของพ่อ เชิญเข้าในห้องอาหาร
“สวัสดีครับ คุณพ่อรออยู่ด้านในแล้วครับเชิญครับ”
พันกรพาแขกเข้าไปด้านใน ใจยังกังวลเรื่องประภาพรรณ
บุหงาทิ้งตัวนั่งบนโซฟาด้วยความหงุดหงิด ดวงแก้วนั่งชันเข่ากินมะม่วงน้ำปลาหวานอยู่ใกล้ๆ อย่างหงุดหงิด พลางบ่น
“ฮึ่ย เสี่ยนะเสี่ย แค่จะยืมมือกำจัดนังมิวแค่นี้ก็ไม่ได้”
“โฮ้ย แล้วแบบนี่เมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นสะใภ้ไฮโซ เป็นเมียคุณพันกรซะทีล่ะแม่”
“มันต้องมีทางสิ แกเองก็จะยอมแพ้อีนังมิวนั่นไม่ได้นะ”
“ฉันไม่มีทางยอมมันหรอก ฉันจะกำจัดมันออกไปจากคุณกรให้ได้ แม่คอยดูนะ”
บุหงามุ่งมั่นมาก
ตอนเย็น เดชขับรถเข้ามาจอด ปทุมวดีเดินลงจากรถ น้ำและแต้วฉีกยิ้มร่าออกมารับ ทั้งสองคนลอบส่งสายตาเขม่นใส่กัน ไม่ถูกชะตา
“คุณหญิงกลับมาเหนื่อยๆ จิบน้ำใบเตยหน่อยนะคะ แต้วทำเองกับมือเลยค่ะ”
แต้วกำลังจะยื่นแก้วน้ำให้ปทุมวดี ปทุมวดีกำลังจะรับ
“ว้าย หนูน้ำ จะทำอะไร”
ปทุมวดีสะดุ้งตกใจ ก้มลงไปมองน้ำนั่งคุกเข่า กำลังบีบนวดขาให้อยู่
“คุณหญิงใส่รองเท้าส้นสูงทั้งวันน่าจะเมื่อย น้ำก็เลยอยากจะนวดคลายเส้นให้น่ะค่ะ”
ปทุมวดีมองท่าทางตั้งอกตั้งใจของน้ำด้วยสายตาปลาบปลื้ม น้ำยิ้มอายให้ปทุมวดี แล้วส่งสายตาเยาะๆ ให้แต้ว ที่ถือแก้วน้ำค้างอยู่ แต้วเจ็บใจที่น้ำได้หน้าไป เลยรีบงัดไม้เด็ดออกมาฟ้องปทุมวดี
“คุณหญิงขา แต้วว่าเราอย่าเพิ่งเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยนะคะ แต้วมีโชว์เด็ดๆ ไว้ให้คุณหญิงดูด้วยค่า”
“โชว์เด็ดๆ เหรอ”
ปทุมวดีงง น้ำเองก็นึกสงสัยคำพูดแต้วเช่นกัน
ภายในป้อมยามเล็กๆ ปทุมวดี น้ำ และแต้วยืนเบียดกันอยู่อย่างอึดอัด แต้วกดปุ่มเรียกหน้าจอกล้องวงจรปิดขึ้นมาช่องหนึ่ง เห็นรถของเอกราชเข้ามาจอด ประภาพรรณเดินลงจากรถมา ทั้งสองยังอ้อยอิ่งคุยกันอยู่พักใหญ่ ก่อนที่ประภาพรรณจะเดินเข้าบ้านไป ปทุมวดีมองอึ้งๆ
“นั่นมันนังมิวนี่ แล้วนั่นใคร”
“ตั้งแต่คุณกรไม่อยู่ นังมิวก็มีผู้ชายคนนี้เทียวมารับมาส่งอยู่บ่อยๆ แต้วว่านังมิวน่าจะ”
“มีชู้ นังมิวสวมเขาให้ลูกชายฉัน หนอย ทำมาทำดี ช่วยฉันเอาแหวนแต่งงานคืน ที่ไหนได้”
ปทุมวดีกำหมัดแน่น สายตากร้าว แค้นประภาพรรณมาก แต้วยิ้มภูมิใจ ในที่สุดตัวเองก็ได้หน้ากลับมา
“ขอบใจแกมากนะนังแต้ว ฉันฝากแกอัดคลิปความเลวของนังมิวไว้เยอะๆ เลย ไว้ตากรกลับมาเมื่อไหร่เราจะได้มีหลักฐาน ถึงเวลาที่ลูกชายฉันจะต้องตาสว่างจากนังเด็กเหลือขอนี่สักที”
“ได้ค่ะคุณหญิง”
แต้วลอบส่งสายตาเยาะใส่น้ำอย่างผู้ชนะ น้ำมองสบตากับแต้วด้วยความแค้น คิดในใจ
“หนอย นังแต้ว มาปาดหน้าเค้กเรื่องนังมิวไปซะได้”
ระหว่างนั้นพันกรโทรศัพท์เข้ามือถือของปทุมวดี
“โอ๊ยพวกแกหลบๆ กันหน่อยสิ ฉันรับสายไม่ได้”
แต้วและน้ำตกใจรีบเบี่ยงตัวติดข้างฝาคนละข้าง
“ฮัลโหลตากร แม่กำลังคิดถึงอยู่พอดีเชียว”
“คุณแม่คิดถึงผม ที่บ้านมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกจ้ะ ว่าแต่เราเถอะ มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“ครับ เอ่อ เรื่องมิวน่ะครับ”
ปทุมวดีหน้าเครียด เสียงแข็งขึ้นมาทันที
“แม่มิว ทำไม”
“คือช่วงนี้ผมติดต่อเขาไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง”
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 16 (ต่อ)
ปทุมวดีเบ้ปากอย่างขัดใจ รีบใช้โอกาสนี้ใส่ไฟ
“ก็ไม่เห็นนางจะเป็นอะไรนี่ ออกจะร่าเริง หาเรื่องออกจากบ้านได้ทุกวัน”
พันกรทวนคำพูดแม่อึ้งๆ
“ทุกวันเลยเหรอครับ”
“จ้า กว่านางจะกลับบ้านก็ดึกดื่นค่ำมืด มีรถใครก็ไม่รู้มาส่ง แล้วนี่ลูกกับพ่อจะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่”
พันกรยังอึ้งกับคำพูดแม่อยู่ ตอบกลับไปเสียงเบาๆ
“อีกสามวันครับ”
“โอเค. งั้นเดี๋ยวแม่ไปรับนะ ฝันดีจ้า”
ปทุมวดีวางสายไป ฉีกยิ้มร่าที่เป่าหูพันกรได้
“หวังว่าจะได้ผลนะ นังแต้ว หนูน้ำ เดี๋ยวขึ้นไปเตรียมน้ำร้อนให้ฉันอาบด้วยนะ”
แต้วและน้ำหน้ายู่ติดกำแพง รับคำปทุมวดีเสียงอู้อี้ ปทุมดีเดินออกจากป้อมยามไปอย่างสบายใจ ทิ้งให้สองสาวแย่งกันออกมาอย่างทุลักทุเล
พันกรนั่งเครียด สับสน ใจหนึ่งก็ไม่เชื่อแม่ อีกใจก็หวั่นไหวเรื่องประภาพรรณมาก นึกถึงตอนที่น้ำเคยส่งไลน์ให้ เขาเหมือนคิดอะไรได้ รีบไลน์หาน้ำทันที
“คุณน้ำครับ ผมมีเรื่องรบกวนหน่อย”
แต้วเบียดน้ำชนะเดินออกจากป้อมยามไปอย่างเฉิดฉาย น้ำมองตามแต้วไปอย่างแค้นๆ มีเสียงไลน์เข้ามา เธอหยิบออกมาดูแล้วดีใจมาก
“คุณกร”
น้ำรีบพิมพ์ตอบกลับไป
“ได้ทุกเรื่องเลยค่ะ คุณกร มีอะไรให้น้ำรับใช้คะ”
พันกรเริ่มมีความหวังรีบพิมพ์กลับไป
“คุณแม่บอกว่าช่วงนี้มิวไม่ค่อยอยู่บ้าน คุณน้ำพอรู้มั้ยครับว่ามิวเขาไปไหน”
น้ำยิ้มร้าย รีบพิมพ์ตอบกลับไปทันที
“คือ เรื่องนี้น้ำไม่อยากยุ่งอะค่ะ เอาไว้คุณกรกลับมาถามพี่มิวเองดีกว่านะคะ”
น้ำหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“ฮึๆ ใกล้เข้ามาแล้วสินะ ตำแหน่งสะใภ้ไฮโซของฉัน”
พันกรอ่านข้อความน้ำแล้วเครียด กังวลหนักขึ้นทุกที
กลางคืน ประภาพรรณเดินเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดี ปทุมวดีเดินกอดอกเข้ามาขวาง แต้วและน้ำเดินตามมาด้านหลัง แต้วมองประภาพรรณเยาะๆ ตรงข้ามกับน้ำแกล้งทำหน้าใสซื่อไม่รู้เรื่อง
“ไหนหล่อนบอกว่าจะรีบกลับไง”
ประภาพรรณอึกอัก มีพิรุธ
“ขอโทษค่ะ พอดีมิวคุยกับเพื่อนติดลมไปหน่อย”
“แน่ใจหรือว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ได้เป็นอย่างอื่น”
ปทุมวดีสายตากร้าว พยายามจะเค้นเอาความจริงจากประภาพรรณให้ได้ แต่ประภาพรรณไวกว่า รีบหาทางเอาตัวรอด
“ถ้าคุณแม่สามีคิดแบบนั้น มิวก็คงทำอะไรไม่ได้ ว่าแต่ไม่มีหลักฐานแบบนี้ เขาเรียกว่ามโนนะคะ”
ปทุมวดีตกใจอ้าปากค้าง ที่ถูกลูกสะใภ้ว่าคืนอย่าแสบสันต์ ประภาพรรณยักไหล่ ไม่ทุกข์ร้อน ตั้งท่าจะเดินออกไป
“มิวขอตัวนะคะ”
ปทุมวดีเจ็บใจมาก พยายามหาทางเอาชนะให้ประภาพรรณให้ได้
“พรุ่งนี้ฉันจะไปบ่อนเสี่ยเป้ หล่อนต้องไปกับฉัน”
“ไปช่วยถอนทุนคืนน่ะหรือคะ ได้เลยค่ะ”
ปทุมวดีอึ้งหนักกว่าเดิมที่ถูกประภาพรรณตอกกลับมารอบสอง ประภาพรรณยิ้มกวนประสาทใส่ปทุมวดี พลางคิดในใจ
“ดีเลยค่ะ คุณแม่สามี มิวกำลังอยากเข้าไปหาข้อมูลเพิ่มอยู่พอดีเชียว”
น้ำเฝ้าดูการปะทะคารมของปทุมวดีและประภาพรรณอย่างสะใจ น้ำค่อยๆ ถอยหลบออกมาโทรศัพท์รายงานความคืบหน้ากับบุหงา
“คุณแพนคะ คุณหญิงกับพี่มิวเริ่มตีกันอีกแล้วค่ะ”
บุหงาคุยโทรศัพท์กับน้ำด้วยความตื่นเต้น
“คุณหญิงป้าไม่ไว้ใจมัน ถึงขนาดจะพาไปที่บ่อนด้วยเลยเหรอ ขอบใจเธอมากนะที่ส่งข่าว”
บุหงาวางสาย หัวเราะสะใจ ดวงแก้วสงสัย
“ขำอะไรของแกวะนังแพน”
“ก็ขำตรงที่ว่า เราจะได้มีโอกาสแก้แค้นนังมิวง่ายขึ้นยังไงล่ะแม่”
ดวงแก้วงง ไม่เข้าใจที่ลูกพูด บุหงายิ้มเจ้าเล่ห์
ปทุมวดีและประภาพรรณเดินมาเจอพวกราตรีที่เพิ่งมาถึงบ่อนเหมือนกัน
“อ้าว คุณน้องราตรี เพิ่งมาถึงเหมือนกันเหรอคะ”
“ใช่ค่า คุณหญิงพี่ ว่าแต่ ทำไมวันนี้ยังพานางมาด้วยอีกคะ”
“ใช่ค่ะ มันจะไม่มาขัดลาภเราหรือคะ”
พวกคุณหญิงมองประภาพรรณด้วยสายตารังเกียจ จนปทุมวดีอึกอัก ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร ประภาพรรณจึงโพล่งออกไป
“เอ เมื่อวานก็เห็นว่ากำไรกลับไปคนละตั้งหลายแสนนี่นา”
พวกราตรีมีชนักติดหลังเถียงไม่ออก ได้แต่มองค้อนๆ ประภาพรรณยิ้มกวนประสาทกลับไปอย่างยียวน ปทุมวดีเห็นพวกราตรีเริ่มเขม่นกับประภาพรรณแล้ว กลัวจะเป็นเรื่อง รีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“เอาล่ะค่ะคุณน้อง คิดซะว่าเรามีหูมีตาคอยระวังให้เราดีกว่านะคะ”
ประดิษฐ์มองอยู่ตรงเคาน์เตอร์ไม่พอใจ รีบท้วงขึ้น
“พูดอย่างนี้ไม่ดีมั้งครับคุณหญิง”
“ขอโทษๆ เข้าไปด้านในกันเถอะค่ะ คุณพี่อยากเล่นเต็มแก่แล้ว”
ปทุมวดีเดินต้อนพวกราตรีเข้าไปในห้อง ประภาพรรณเดินตามมาด้านหลัง แอบยักคิ้วให้ประดิษฐ์แล้วเดินเข้าห้องไป ประดิษฐ์มองตามประภาพรรณอย่างไม่สบอารมณ์
มุมหนึ่งหน้าห้องวีไอพี. บุหงาและดวงแก้วแอบมองพวกปทุมวดีอยู่ สองแม่ลูกอยู่ในชุดพนักงานบ่อน มีผ้าปิดจมูกรั้งเอาไว้ที่คาง
“มันเข้าไปข้างในกันแล้ว”
“นังแพน แกมั่นใจมั้ยว่าวิธีนี้ของแกจะได้ผล”
“ได้ผลสิแม่ เราปลอมตัวเป็นพนักงานแบบนี้ เดินเนียนๆ อยู่แถวนี้ รอนังมิวมันอยู่คนเดียว เราก็เข้าไปรุมตบมันเสร็จ เราก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ แค่นี้เอง ง่ายจะตาย”
ดวงแก้วคิดตามแผนการลูกสาวแล้วตื่นเต้นมาก
“เริ่ดมาก ปังมากจริงๆ ฉลาดสมเป็นลูกฉันจริงๆ เลยแกเนี่ย”
สองแม่ลูกหัวเราะคิกคัก สะใจแผนการของตัวเอง ปทุมวดีโผล่หน้าออกมาเรียกทั้งสองคน
“นี่ หล่อนสองคนจะยืนเม้าท์กันอีกนานมั้ย ทำไมไม่เข้ามารับออเดอร์”
สองแม่ลูกตกใจ รีบดึงผ้าปิดจมูกเข้ามาอำพรางใบหน้าพร้อมกัน แล้วดัดเสียง
“ค่า จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
บุหงาและดวงแก้วจำใจรับบทเป็นพนักงานบ่อน รีบเข้ารับออเดอร์ในห้องของปทุมวดี ก้มหน้างุดๆ รับออเดอร์ตามที่พวกปทุมวดีสั่ง ดวงแก้วรินเครื่องดื่มให้พวกปทุมวดีอย่างลนลานจนหกเลอะเทอะ สายสมรกรี๊ดลั่นตกใจ ชี้นิ้วออกคำสั่งให้สองแม่ลูกเช็ด สองแม่ลูกก้มหน้าก้มตาเช็ดโต๊ะและพื้นต่อไปอย่างลนลาน กลัวถูกจับได้ ประภาพรรณมองสองแม่ลูกอย่างสงสัย รู้สึกคุ้นๆ
พวกปทุมวดีนั่งล้อมวงเล่นไพ่กันอย่างมีสมาธิ ประภาพรรณมองหน้าตักของทุกคนเห็นว่าได้กำไรกันมาเป็นกอบเป็นกำแล้วก็วางใจ หันไปบอกปทุมวดี
“มิวขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะคะ”
“เดี๋ยวสิ อยู่ลุ้นตานี้กับฉันก่อน”
“งั้นให้มิวฉี่ตรงนี้เลยได้มั้ยล่ะคะ คุณแม่สามี”
ประภาพรรณยิ้มยียวนให้ปทุมวดี ปทุมวดีถลึงตาใส่อย่างขัดใจ
“เออๆ รีบไปรีบกลับก็แล้วกัน มือกำลังขึ้นเลย”
ประภาพรรณยิ้มรับแล้วเดินออกจากห้องไป เจ้ามือรีบหันไปมองกล้องวงจรปิด ส่งสัญญาณให้ประดิษฐ์รู้ว่าจะเริ่มโกงแล้ว ประดิษฐ์มองสัญญาณผ่านกล้องแล้วยิ้มร้ายออกมา
“มีได้ก็ต้องมีเสียบ้างนะครับคุณหญิง”
ประภาพรรณเดินไปรอบๆ บ่อนของเสี่ยเป้ เห็นมีห้องพนันหลายห้อง การพนันหลายรูปแบบ เธอเดินมาที่มุมหนึ่งหน้าเครียด
“บ่อนก็ออกจะกว้างขวาง ทำไมมีทางเข้าออกแค่ทางเดียว”
ระหว่างที่ประภาพรรณครุ่นคิดอยู่นั้น ได้ยินเสียงปานและเพื่อนพนักงาน
“อ้อย ขอยืมเงินแกสักห้าพันดิ เดี๋ยวเงินเดือนออกฉันคืนให้”
ประภาพรรณตกใจรีบหลบวูบเข้ามุมไป จังหวะเดียวกับที่ปานและเพื่อนเดินถือถาดอาหารเข้ามา
“แกจะบ้าเหรอวะ ปาน ห้าพันนี่ ฉันอยู่ได้ทั้งเดือนเลยนะ”
“แต่ฉันเดือดร้อนจริงๆ อะ ต้องเอาเงินไปรักษาแม่”
“ขอโทษนะ ฉันให้แกไม่ได้จริงๆ ว่ะ”
ปานหน้าเครียด ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“เฮ้อ แล้วฉันจะไปยืมเงินใครล่ะเนี่ย”
ปานเดินคอตกถือถาดอาหารออกไป เพื่อนเดินตามไปอย่างเห็นใจ ประภาพรรณออกมาจากที่ซ่อน มองปาน ยิ้มร้าย มีแผน
บุหงาและดวงแก้วรีบหนีออกมาจากห้องวีไอพี. กระเซอะกระเซิง หมดแรง
“โฮ้ย กว่าจะหลบออกมาได้ ไม่รู้จะสั่งอะไรเยอะแยะนักหนา”
“นั่นน่ะสิแม่ จิกหัวเราใช้อย่างกับขี้ข้า ติ๊บสักบาทก็ยังไม่ให้เลย”
สองแม่ลูกมองค้อนประตูห้อง เคืองที่ถูกพวกปทุมวดีจิกหัวใช้
“ฉันว่าแผนนี้ของแกไม่เวิร์คแล้วอะ เราจะเอาไงกันต่อดี”
บุหงาและดวงแก้วมองหน้ากันเครียด พยายามคิดหาวิธีอื่น เสียงปทุมวดีดังขึ้น สองแม่ลูกตกใจตัวแข็ง
“นี่หล่อน ไปอยู่ไหนมา”
สองแม่ลูกเห็นปทุมวดีหันหน้าไปแหวใส่ประภาพรรณซึ่งเดินมาจากอีกทาง ทั้งสองถอนหายใจโล่งอก ชวนกันหนีออกไปอีกทาง ปทุมวดีมองค้อนประภาพรรณด้วยความหงุดหงิด
“เข้าห้องน้ำแค่นี้หายไปเกือบครึ่งชั่วโมง อย่าแก้ตัวว่าหลงนะ ป้ายก็มีบอกนะยะหล่อน”
ประภาพรรณเห็นท่าทางปทุมวดีหงุดหงิดแล้วอมยิ้มรู้ทัน
“คุณแม่สามีหงุดหงิดขนาดนี้ แสดงว่าเสียไปเยอะใช่มั้ยคะ”
ปทุมวดีอึ้งตกใจ หลบสายตาลูกสะใภ้ พูดอ้อมแอ้มไม่เต็มปาก
“อะไร ใครเล่นเสีย ไม่มี้”
ประภาพรรณขำท่าทางไม่ยอมรับความจริงของปทุมวดี
“ค่า ไม่เสียก็ไม่เสีย งั้นมิวก็คงไม่ต้องช่วยคุณแม่สามีถอนทุนเก่าคืนด้วยหรอกนะคะ”
ปทุมวดีหันขวับมาด้วยความสนใจ
“ทำได้ด้วยเหรอ วิธีอะไร ไหนเล่ามาซิ”
“มิวจะบอกก็ได้ค่ะ แต่คุณแม่สามีต้องช่วยอะไรมิวก่อน”
ประภาพรรณยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ปทุมวดี ปทุมวดีมองสงสัย
ปานยืนคุยโทรศัพท์ขอยืมเงินอยู่ในห้องน้ำ เครียดมาก
“นะคะพี่ เดี๋ยวสิ้นเดือนปานรีบโอนคืนให้ แม่พี่ก็ป่วยเหมือนกันเหรอคะ งั้นไม่เป็นไรค่ะ”
ปานวางสายโทรศัพท์ไปอย่างจ๋อยๆ จะร้องไห้ ปทุมวดีเดินออกจากห้องน้ำมาล้างมือ ปานตกใจรีบปาดน้ำตาทิ้ง ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เฮ้อ เงินทองเดี่ยวนี้มันหายากเนอะ กว่าจะได้มาแต่ละบาทก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด”
ปานประหม่าที่รู้ว่าปทุมวดีพูดกับตัวเอง เลยตอบไปแบบอึกอัก
“คุณหญิงออกจะรวยล้นฟ้า คงไม่ลำบากหรอกค่ะ”
ปทุมวดียื่นเงินสดให้ปึกหนึ่ง ปานตกใจมาก ปทุมวดีระบายยิ้มน้อยๆ ราวกับผู้ใหญ่ใจบุญ
“ถือว่าเป็นรางวัลสำหรับคนดีอย่างเธอก็แล้วกันนะ”
“คุณหญิงคะแต่ว่า”
“รับไปเถอะนะหนู คิดซะว่าฉันเป็นนางฟ้ามาช่วยลูกกตัญญูก็แล้วกัน”
ปานมองหน้าปทุมวดีอย่างซาบซึ้ง รู้สึกทั้งโล่งใจและมหัศจรรย์ใจมากที่อยู่ๆ ก็มีคนมาช่วย
“ขอบคุณหญิงมากเลยนะคะ คุณหญิงเหมือนเป็นนางฟ้ามาโปรดหนูจริงๆ”
ปานไหว้ปทุมวดี และรับเงินมากอดไว้ด้วยความดีใจ ปทุมวดีได้โอกาสรีบพูดเข้าประเด็นทันที
“เรื่องเล็กน้อยจ้ะ ว่าแต่เธอพอจะช่วยอะไรฉันสักอย่างได้มั้ย”
“ได้ทุกอย่างเลยค่ะ คุณหญิงอยากให้ปานทำอะไร ปานทำหมดเลยค่ะ”
“ฉันอยากจะรู้ว่านอกจากทางเข้าด้านหน้าแล้ว ยังมีทางไหนอีกมั้ยที่จะออกไปข้างนอกได้”
ปานตกใจในคำถามของปทุมวดีมาก
“คุณหญิงจะถามไปทำไมล่ะคะ ที่นี่ปลอดภัย ไม่มีทางถูกตำรวจจับหรอกค่ะ”
“ไม่ได้หรอกหนู ฉันเป็นถึงภรรยาท่านรัฐมนตรี ถ้าเกิดเจอคนรู้จักแล้วเอาไปพูดล่ะก็เสียหน้าแย่”
ปทุมวดีตีสีหน้าลำบากใจ ปานคิดตามคำพูดของปทุมวดีแล้วหลงเชื่อ
“ปานบอกคุณหญิงก็ได้ค่ะ ด้านหลังโต๊ะสนุ้กนั่นแหละค่ะ มีทางลับ พาออกลานจอดรถได้”
“หลังโต๊ะสนุ้กนั่นน่ะเหรอ”
“ใช่ค่ะ”
ปทุมวดีพยักหน้าหงึกหงักไปตามเรื่อง ประภาพรรณซ่อนอยู่ในห้องน้ำแอบฟังอยู่ ยิ้มดีใจ ในที่สุดก็ได้เบาะแสเพิ่มแล้ว
จบตอนที่ 16
