ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 1
เสียงไซเรนจากรถตำรวจดังกึกก้องไปทั่วบริเวณนั้น บอกให้รู้ว่าได้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น ผู้คนมุงดูเหตุการณ์เป็นที่วุ่นวาย ตามพื้นพบว่ามีทั้งเศษกระจก ปลอกกระสุนเกลื่อนกล่น ตุ๊กตาเปื้อนเลือด และศพกองอยู่อีกมุม
หากสังเกตให้ดีจะเห็นว่ามีแว่นตาสีดำสภาพบิดเบี้ยว กระจกข้างหนึ่งแตก รวมอยู่ใกล้ๆ ศพนั้นด้วย
...............
เช้ามืดวันหนึ่ง แฟรงค์กี้ขับรถมา พอเลี้ยวโค้ง ก็ถูกตำรวจที่ตั้งด่านเล็กๆ โบกให้จอด เพื่อตรวจค้น เขาหลบไม่ทัน ตำรวจตรวจคันหน้าอยู่ ข้างหลังดันมีรถจ่อมาติดๆ แถมมีตำรวจอีกคนเดินสังเกตการณ์อยู่ แฟรงค์กี้มองห่อยาเสพติดในซอกรถ พลางชะเง้อมองรถคันหน้า เห็นตำรวจตรวจค้นรถคันนั้นละเอียดยิบ จะทิ้งยาออกนอกรถก็ไม่ได้
เมื่อตำรวจเดินมาจากด้านหลังรถ เขาตัดสินใจ เอาห่อยายัดใส่เสื้อ ดาบยุทธ แสดงตัวพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า
"สวัสดีครับ กำลังจะไปไหนครับ ขอใบอนุญาตด้วยครับ"
แฟรงค์กี้ยังไม่ทันได้ตอบ รถคันหน้ามีการโวยวายเสียงดัง ยุทธจึงเดินไปดู
ขณะเดียวกัน ไซเรน เด็กหนุ่ม วิ่งออกกำลังกายอยู่ตามลำพัง วิ่งก้มแตะพื้นกลับตัวไปมา แล้วกดหยุดเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
ยุทธตะโกนเสียงดังลั่น เพราะคนในรถเปิดเพลงดังสนั่น
"ขอดูใบอนุญาต”
ชายในรถหรูคันดังกล่าววางมาดกร่างใส่ สวนกลับทันควัน ในอาการเมา ชี้ไปที่สติ๊กเกอร์ที่เรียงเต็มหน้ารถ
“ดูเอาเอง ชื่ออะไร ห๊ะ"
"เชิญลงจากรถครับ"
"ผมไม่ลง บอกนายมึงให้ดู กท.ผมนี่"
ยุทธหันพูดวิทยุ บอกทะเบียนของรถคันนั้นกับนายตำรวจที่ยืนอยู่ไกลออกไป ชายขี้เมาจอมกร่างเร่งเครื่องดันไปจ่อที่ขายุทธ ยุทธหน้าเสียเอามือดันรถ อีกมือกุมไปที่ปืนโดยอัตโนมัติ ตำรวจที่ตรวจมอเตอร์ไซค์อยู่ด้านหลังตกใจ มอเตอร์ไซค์ขับหนีไป จนมีเสียงวอ กลับมาจากนายตำรวจ
“ปล่อยไปพี่ยุทธ”
ยุทธเบี่ยงตัวพร้อมๆ รถที่ออกตัวไปอย่างแรง แต่ระหว่างที่รถผ่านหน้ายุทธ ชายกร่างยกปืนขึ้นเล็งใส่ ยุทธผงะล้มไป
ช่วงเวลาชุลมุนนั้นเอง เมื่อมองไปในรถแฟรงค์กี้พบว่าไม่มีคนอยู่แล้ว แฟรงค์กี้ทิ้งรถหนีไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้!
ฟากไซเรนวิ่งออกกำลังกายมาตามลำพัง เขาวิ่งหายใจหอบฟืดฟาด แต่ไม่ยอมหยุด วิ่งไปจนถึงทางแยกไฟแดง ที่เป็นสัญญาณว่าคนห้ามข้าม เขาซอยเท้าอยู่กับที่ แม้ว่าจะเป็นเวลาเช้ามืดถนนไม่มีรถเลย เขาก็ไม่ยอมข้าม
แต่คนเข็นผักกลับเดินข้ามถนนไปไม่สนใจกฎกติกา แถมมองไซเรนแล้วยิ้มเยาะเหมือนเขาเป็นตัวประหลาด ไซเรนชำเลืองมอง ส่ายหน้าเบาๆ วิ่งซอยเท้ามองป้ายไฟแดงห้ามข้าม ดูนาฬิกาข้อมืออยู่หลายที เสียงหัวใจเต้นแรงขึ้นจนได้ยินควบคู่ไปกับเสียงหายใจ แม้จะรีบ แต่เขาก็ไม่ยอมฝืนกฎ รอจนสัญญาณไฟเขียวบอกให้คนข้ามถนน เขาจึงออกวิ่งต่อ
ไซเรนวิ่งผ่านเข้าไปใต้แสงไฟถนน เสียงหายใจและเสียงหัวใจยังดังขึ้นเรื่อยๆ มอเตอร์ไซค์ยุทธ วิ่งขนานไปกับไซเรน ทั้งคู่ทักกัน
เด็กชายสองคนใส่กางเกงขาสั้น ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดบริเวณตึกร้าง
“มึงซื้อได้จากไหนวะ"
เด็กชายจุดบุหรี่สูบ
“ห่า มึงจะเอาไรในเฟสแม่งมีหมด"
"เท่าไหร่อะ ขอดูหน่อยดิ”
เด็กชายเปิดเบาะมอเตอร์ไซค์ มองไปรอบๆ ล้วงมือหยิบบางอย่างออกมา
“4 พัน"
เด็กชายเดินมองไปไกล ชะงักนิดหนึ่ง เมื่อเห็นรถตู้จอดอยู่ไกลๆ เด็กทั้งสองคนมองหน้ากัน ระหว่างนั้นมีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งวิ่งเข้ามา มือเปิดเบาะล้วงปืน
ภายในรถตู้ เป็นรถพยาบาลรุ่นเก่า มีอุปกรณ์ เหมือนรถพยาบาล ด้านหลังเป็นเปลฉุกเฉิน เหมือนมีศพนอนคลุมผ้าอยู่ และมีมือที่เข้าเฝือกอยู่
ไซเรนวิ่งหอบจนเซ เสียงหัวใจเต้นอยู่ในอก เหงื่อแตกเต็มหน้า เขายังคงวิ่งต่อไป คนในชุมชนตักบาตรพระ ไซเรนวิ่งเซแซ่ดๆ ประคองตัวเองไป
ไซเรนวิ่งมาจนถึงหน้าประตูห้องของแฟลตตำรวจ เขาหายใจไม่ออกแล้ว ลนลานไขกุญเเจห้องเข้าไป เปิดลิ้นชักจะหยิบยาแก้หอบขึ้นมาพ่น แต่ไม่ทันเขาวูบทรุดลงหายใจขัด เสียงแม่ดังมา
“เดี๋ยวมากินข้าวได้แล้วนะ”
แม่เปิดเตาแก๊ส ไฟลุกพรึ่บ
เวลากลางคืน ราวกับความฝัน มือจุดไฟแช็ค ไฟแช็คลงแตะพื้นที่มีน้ำมัน ไฟลุกพรึ่บ ลามผ่านประตูห้อง ลุกโชนในห้อง มีเสียงคำทำนายเบาๆ เกี่ยวกับเด็กที่เกิดดวงโจรแต่จับใจความไม่ได้ ตาที่เอ่อแดงก่ำด้วยน้ำตา ในแววตาสะท้อนไฟที่ลุกโชน ตี๋ใหญ่ยืนดูไฟและควันท่วม ขาไฟลุก ทันใดขาก็กระตุกอย่างแรง
มือไซเรนตะกุยหาขวดยา จะขาดอากาศ มือเล็กๆ หยิบขวดยาพ่นส่งใส่มือ ไซเรนผ่อนลมหายใจ ยิ้มให้น้องสาวตัวจิ๋ว แม่เปิดประตูเข้ามาถาม
"กี่กิโลวันนี้”
"ห้าครับ"
“เดี๋ยวได้ขาดใจตายสักวัน พกยาพ่นไปด้วยมั้ย"
ไซเรนส่งสัญญาณบอกน้องห้ามพูด
"เอาไปครับ"
"ไม่ต้องพยายามพิสูจน์อะไรเลอะๆ เทอะๆ นะ รู้ว่าปกติ"
"เรนไม่ปกติหรอกแม่"
ยุทธ พ่อของไซเรนเดินออกมาจากห้องน้ำ มาสมทบที่ประตูข้างๆ แม่
"พูดงี้อีกและ"
"จริง คนมันแข็งแรงผิดปกติ"
ไซเรนยิ้ม แม่และยุทธยิ้มพยักหน้าเดินไปที่ครัว
"จานใส่กับข้าวแม่ไปไหนนะ ตะกี้หยิบมาวางตรงนี้"
ไซเรนเรนเดินไปหยิบจานที่วางอยู่บนโต๊ะให้แม่
"นี่ไงแม่"
"หล่อผิดพ่อผิดแม่นะเรา"
"เรนเก็บแม่มาเลี้ยง จำไม่ได้เหรอ"
แม่หัวเราะ "เด็กบ้า สองคนเดี๋ยวมากินข้าวได้แล้ว"
รถตู้คันเดิม ภายในรถมีศพ เด็กชาย 2 คนโผล่มาส่องที่กระจกพยายามมองมาด้านใน แต่มีม่านบังอยู่ ทั้งสองเดินวนส่องดูรอบคัน
"แล้วลองยัง"
เด็กอีกคนพยายามจะงัดรถ
"ยัง"
"เฮ้ย เจ้าของเขาอยู่แถวนี้ป่าว"
"อย่างนี้จอดทิ้งแล้ว เดี๋ยวคนอื่นแม่งก็มางัดอยู่ดี"
"แล้วมึงใช้เป็นแล้วเหรอ"
"กูดูยูทูปละเมื่อคืน ไม่ยาก"
เสียงการงัด ทำให้ศพที่อยู่ในรถดึงผ้าออกและเงยขึ้นมองไปรอบๆ ลุกขึ้นนั่ง ตี๋ใหญ่ในชุดบุรุษพยาบาล นอนใส่แว่นตาดำ มือข้างหนึ่งใส่เฝือกสภาพเยินๆ ขณะเด็กงัดที่ประตู ตี๋ใหญ่เปิดออกมา เด็กตกใจถอยหกล้มฝุ่นตลบ
"ไปเล่นที่อื่น"
ตี๋ใหญ่ลงจากรถ ไปหยิบน้ำกินเป็นปกติ เด็กชายคนหนึ่งเล็งปืนมาที่ตี๋ใหญ่ซึ่งกินน้ำไปมองเด็กไป เด็กอีกคนรีบบอก
"ไปเหอะมึง ไปเหอะ"
"ในรถมีของไรบ้าง"
ตี๋ใหญ่นิ่ง
"มึงหลบไป"
เด็กชายพูดกับตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่กลับเดินเข้าหาเด็กทั้งสอง เด็กชายเหนี่ยวไกแต่ปืนไม่ลั่น เขาเลิ่กลั่ก พยายามเหนี่ยวไกต่อ ตี๋ใหญ่ยังเดินเข้าหา เด็กเอาปืนลงมาดูมั่วๆ เด็กอีกคนไม่รู้จะทำอะไร จึงหยิบท่อนไม้ลังแถวนั้นฟาดใส่ตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ยกมือข้างที่ใส่เฝือกขึ้นกัน ไม้แตกกระจาย คราวนี้ตี๋ใหญ่ออกอาการเจ็บ แต่ก็ล็อคคอเด็กชายคนนั้นไว้ได้
เด็กอีกคนปลดเซฟได้ ปืนลั่นถูกขวดน้ำที่ตี๋ใหญ่ถือเป็นรูแตกกระจาย แต่ตี๋ใหญ่ไม่มีอาการอะไรทั้งสิ้นยังเดินเข้าหา เด็กชายยังลั่นไกใส่ตี๋ใหญ่อีก 2 นัด ตี๋ใหญ่ไม่สะทกสะท้าน เดินถึงตัว บีบรังเพลิงปืนไว้ทำให้ยิงไม่ได้ จับปืนมาจ่อที่หัวเด็กชาย
“อยากยิงคนเหรอ ยิงสิ ยิง"
เด็กทั้งสองหน้าเสียจะร้อง ตี๋ใหญ่ยึดปืน ตบหัว เตะก้นเด็กสองคนกระเจิงไป แล้วก้มลงดูปืนในมือ
บริเวณระเบียงแฟลต มีพวกดัมเบลแบบง่ายๆ ทำเอง และแป๊บเหล็กไว้ดึงข้อ สำหรับไซเรนไว้ฝึกให้ได้ตามจำนวนการทดสอบร่างกาย มีข้อสอบข้อเขียนในการสอบเข้านักเรียนนายร้อยตำรวจวางอยู่ น้องสาวไซเรนเข้ามาทำตัวเป็นผู้คุมสอบ
"จับเวลาแล้วนะ”
ไซเรนเริ่มช้า เหนื่อย
“19 20 ได้คะแนนเต็มค่ะ"
ไซเรนวิดพื้นโดยมีน้องนั่งบนหลัง ซิทอัพมีน้องจับเวลา
"พี่ไซเรนวันนี้วันอะไรคะ”
ไซเรนทำหน้าไม่รู้เรื่อง
ตี๋ใหญ่โยนปืนไปหลังรถ นั่งกินอาหารจากร้านสะดวกซื้อซึ่งไม่รู้ว่าซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พลางฉีกเฝือกออกจากแขนของตัว โทรศัพท์ดังขึ้น ตี๋ใหญ่นิ่งฟังปลายสายก่อน มองมือตัวเองลองกำมือดู
"อืม ดีขึ้นและ วันนี้เหรอ"
ยุทธ แม่ ไซเรน และน้องสาวนั่งกินข้าวเช้ากันอยู่
"วันนี้ผลออกแล้วใช่มั้ยลูก" ยุทธถาม
"พ่อคะ แม่คะวันนี้วันอะไรคะ”
น้องสาวถาม แต่ทุกคนทำเป็นไม่สนใจ
ไซเรนยิ้มๆ "อย่ากดดันดิพ่อ"
แม่หันไปทางน้องสาว “วันเสาร์ใช่มั้ยลูก"
น้องเดินไปที่ปฏิทินแล้วชี้ให้ดูว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเอง
“วันนี้ไง"
ไม่มีใครสนใจอีก
"หยิบขวดน้ำในตู้เย็นให้หน่อยลูก" แม่บอก
น้องสาวงอนเดินหน้าเสียไปเปิดตู้เย็น เจอตุ๊กตาผูกโบว์ กระโดดดีใจหน้าบาน วิ่งมากอดทุกคน
"แกล้งหนูอ่ะ”
“ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไร” แม่บอก
"ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมาก" ไซเรนบอก
ยุทธตบบ่าลูก "ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ตาย"
ไซเรนยิ้มพยักหน้า ทุกคนมองชายหนุ่มห่วงใยความรู้สึก
"อยากกินไอติมวันเกิดได้มั้ยคะ" น้องสาวถาม
"ได้ได้ แต่กินเร็วหน่อยนะ ตอนเย็นพ่อมีงานนอกนะ คุมรถขนเงินน่ะ"
"ให้คนอื่นไปแทนไม่ได้เหรอ" แม่ถาม
"นายเขาระบุมาเลย”
ไซเรนเดินเข้าไปในห้อง มองตัวเองในกระจก ลองตะเบ๊ะดู มองรูปตัวเองที่ใส่หมวกตำรวจถ่ายกับพ่อ
รถตี๋ใหญ่จอดอยู่บนถนนสายเปลี่ยว ตี๋ใหญ่นั่งมองนาฬิกา เสียงดังตื๊ดๆ ตั้งเตือน ทำให้เขานึกถึงภาพความหลัง นาฬิกาบนฝาบ้านเก่าของเขา ตี๋ใหญ่เหงื่อแตกนั่งอยู่ในรถ ภาพในห้วงนึกเเว่บกระชั้นดังแข่งกับเสียงนาฬิกาข้อมือที่กรีดร้องอยู่ในสมองตี๋ใหญ่ ไฟกำลังลามไปถึงขาคน
ตี๋ใหญ่หยิบรูปออกมาดูรูปหนึ่ง เป็นรูปยุทธ พ่อของไซเรนกำลังถูกแอบถ่ายในมุมที่เขากำลังทำงาน คุ้มกันรถขนเงินเติมตู้เอทีเอ็มอยู่อย่างระมัดระวังภัย ตี๋ใหญ่หนักใจครุ่นคิด ภาพขาที่ติดไฟ อยู่ๆ ขากระตุกอย่างแรง แล้วเขาก็สะดุ้งเมื่อกระจกประตูถูกเคาะ
"หายดีแล้วหรอ" เสียงแฟรงค์กี้ถามขึ้น
ตี๋ใหญ่พยักหน้า
"ได้อะไรบ้าง"
"วันเสาร์นี้บ่ายแก่ๆ มันก็จะเริ่มแถวชานเมืองก่อน มันมีกัน 2 คน พกปืนทั้งคู่ ไอ้ที่แก่หน่อยพ่อไอ้เด็กนั่น น่าจะใช้ จุด 38 ลูกโม่ เหมือนที่ตำรวจชอบใช้ อีกคน 15 นัด วันนี้มันน่าจะเริ่มที่...."
อ่านต่อหน้า 2
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 1 (ต่อ)
วันหยุดในเมือง การจราจรไม่วุ่นวาย ด้านหน้าโรงเรียนกวดวิชา เนสเพิ่งเลิกเรียนเดินออกมาเจอมิลค์ ที่โดดเรียนนั่งอยู่ด้านหน้า เนสลงนั่งข้างๆ มิลค์ไลน์คุยกับแฟรงค์กี้อยู่
“ทำไม่เข้าเรียนอ่ะ”
"ไป ไปเดินเล่นสยามกัน"
"วิชานี้ยากนะเดี๋ยวก็สอบไม่ผ่านหรอก"
"ก็แค่เรียนพิเศษ ไม่ได้สอบเอ็นท์ซะหน่อย"
"ก็ที่เรียนพิเศษนี่ก็เอาไว้เอ็นท์ไม่ใช่เหรอ"
"เอ็นท์ ทำไมต้องเอ็นท์ด้วยวะ"
"ก็บอกพ่อขอเข้าเอกชนเลยจบ"
"บอกแล้ว"
"บอกว่าอะไร"
"บอกว่าขอเที่ยวอย่างเดียวได้มะ"
มิลค์ยิ้มแค่นๆ เนสมองว่าตอบกวนอีกแล้ว
แฟรงค์กี้คุยกับตี๋ใหญ่ในรถตู้
"ช่วงนี้มันเข้มงวดกันมาก สงสัยระแวงจากคราวที่แล้ว"
ตี๋ใหญ่พยักหน้า เสียงเตือนไลน์แชตเข้า แฟรงค์กี้ตอบ สูดจมูกฟุดฟัด ยิ้มหงุดหงิด
"ยังไม่เลิกเล่นยาอีกเหรอ" ตี๋ใหญ่ถาม
แฟรงค์กี้หยิบยาออกมา ตั้งท่าเหมือนจะเสพ
"หนุกๆ น่ะ"
ตี๋ใหญ่ดึงมาขยำทิ้ง แฟรงค์กี้ยื้อนิดหน่อย ปล่อยลงน้ำไปนอกรถ
"อย่าเยอะ ไม่งั้นจะเดินด้วยกันไม่ได้"
แฟรงค์กี้มองตี๋ใหญ่อย่างหมั่นไส้ เหมือนจะเอาเรื่อง ตี๋ใหญ่นิ่งมอง แฟรงค์กี้ลงจากรถ ตี๋ใหญ่ขับออกไป
"บ่ายๆ ว่ากันนะพี่ตี๋”
เนสยืนอยู่กับมิลค์หน้าโรงเรียนกวดวิชา เนสเอ่ยชวน
"ไป หาไรกินก่อน"
มิลค์ยังคงพิมพ์ข้อความในไลน์
"ไม่กินอ่ะ เราอ้วนมากตอนนี้ "
"หะ มิลค์นี่นะอ้วน ขาเป็นตะเกียบแล้วเนี่ย"
มิลค์ยักไหล่ไม่สนใจ
"ดูพวกดารานางแบบดิ ผอมกว่านี้อีก เราอยากเป็นนางแบบ ลดน้ำหนักแข่งกัน จะได้มีแรงกระตุ้น"
"เราสองคนไม่มีใครอ้วนเลยนะ ปกติมาก ไม่สิมิลค์น่าจะผอมไปด้วยซ้ำ จริงๆ แค่ไปออกกำลังกายให้ดูเฟิร์ม ก็ดูดีแล้ว"
"ฉันอยากหุ่นนางแบบ ลดน้ำหนักแข่งกันนะ"
"เพื่อ ใครอ้วนว้า แถวนี้"
"โห่ย เราขาใหญ่จะตาย เนสก็มีแก้มแล้วนะ งี้ไม่อ้วนเหรอ ไม่รู้ล่ะ เอาลงคนละห้าโล
"หะ ห้าโล เออๆ ถ้าไม่กินงั้นไปและ"
"ลดเป็นเพื่อนกันหน่อยไม่ได้ไง"
"เออๆ ถ้าไม่กินงั้นไปละ"
"ตามนี้นะ"
มีเสียงข้อความเข้า มิลค์พิมพ์ส่งไปหาแฟรงค์กี้
“โอเค แล้วต้องไปที่ไหนอ่ะ”
ที่โกดัง แฟรงค์กี้เอาหัวมุดเข้าไปในช่องระบายอากาศ เพื่อเอาของเข้าที่ซ่อน เขาหยิบของเหลวสีเหลืองๆ ที่อยู่ในขวด เปิดแล้วน้ำในขวดกระฉอกโดนตัว เขาหงุดหงิดเซ็งๆ แต่ก็เอาน้ำในขวดที่เหลือ ราดไปรอบๆ บริเวณที่ซ่อนของ เสร็จก็ขับรถออกจากโกดังไป
มุมของสวนสาธารณะ บริเวณสวนเด็ก แฟรงค์กี้นั่งแชทอยู่บนเครื่องเล่น โบกมือให้มิลค์ เขากวักมือเรียกไปคุยกันหลังเครื่องเล่น มิลค์เหม็นๆ ทำจมูกฟุดฟิด
"พี่ฉี่ราดเหรอ"
"เยี่ยวหมี หมาตำรวจจะได้ไม่กล้าดม ฝังยาเอาไว้ตรงไหน"
"แค่จะเอามาใช้ลดความอ้วน ผิดกฎหมายด้วย”
แฟรงค์กี้ขำ หยิบยาให้ รับเงินไป
"ถามตำรวจดูมั้ย"
"เเข่งลดน้ำหนักกะเพื่อนขำๆ ตำรวจยุ่งอะไรด้วย"
"โกงเพื่อน”
"มันจะไปโกงได้ยังไง กติกาก็บอกอยู่ใครลดได้ก่อนชนะ"
"อยากได้แรงกว่านี้ก็มีนะ"
แฟรงค์กี้มองเงินด้วยความพึงพอใจ แล้วเดินจากไป มิลค์มองซองพลาสติกอย่างมีความหวัง ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าแล้วมองซ้ายขวา เดินออกไป
เนสเล่นเครื่องเล่นแบบเดินอยู่ภายในสวนสาธารณะ ไซเรนเข้ามาเล่นเครื่องข้างๆ
"เอ่อ เพิ่งมาครั้งแรกเหรอครับ"
"ค่ะ" เนสทำเป็นไม่รู้จัก
"อยากได้หัวใจหรืออยากเบิร์นไขมันครับ"
"คะ"
"คือถ้าอยากได้สุขภาพหัวใจแข็งแรงก็แบบคารดิโอต้องเร็วหน่อย แต่ถ้าอยากลดไขมันก็ไม่ต้องเร็วมากแต่ใช้เวลานานหน่อย แต่ที่คุณทำอยู่นี่ดูเหมือนจะไม่ได้อะไรสักอย่างนะครับ เอ่อ ขี้เกียจแล้วมาเล่นทำไมเหรอครับ"
ทั้งคู่ยิ้มหัวเราะด้วยกัน
"เออ ก็ไม่เคยเล่นนี่ ก็สอนดิ"
"มาทำไรเนี่ย "
"ออกกำลังกายไง"
"ตัวร้อนป่ะเนี่ย"
"อ่ะ พูดงี้ พูดงี้วันหลังไม่ติวให้ดีกว่า"
"อ่ะๆ ไปๆ พร้อมยังอ่ะ "
เนสยิ้มค้อนไซเรน ก่อนที่ไซเรนจะสอนเนสออกกำลังกาย หลังจากออกกำลังกายเสร็จ ทั้งสองนั่งคุยกันเหงื่อโชก กระเป๋าสะพายวางอยู่ที่พื้นคู่กัน ไซเรนนั่งดื่มน้ำจากขวด เนสถามขึ้น
"สอบติดปะ"
"ไม่บอก"
"เร็ว ให้ไว บอกมา"
"เออน่า”
"ยังไม่กล้าดูใช่มั้ย เอาเลขสอบมา ดูให้"
"ไว้ก่อน"
"ป๊อดอ่ะ"
เนสดึงขวดน้ำจากไซเรนมาดื่มอย่างสนิทใจ
"เดี๋ยวติดหอบ"
"เคยอ่านสุขศึกษามั่งปะ มันไม่ติดต่อทางกันทางสารคัดหลั่ง"
"โรงเรียนกวดวิชาเป็นไงมั่ง"
"โอเค เป็นสถานที่ๆ คนใช้สมองเขาไปพบเจอกัน"
"ลืมไป เค้าเป็นพวกใช้แรง"
"ถูก เลือกคณะวิชาให้เรียนก็ไม่เรียน ไปสอบอะไร ชอบจับผู้ร้ายนักเรื่องอันตรายเนี่ย"
"พูดเหมือนแม่"
"ฉันจะหาพ่อให้แกได้มั้ยเนี่ย"
"มีคนมาจีบแล้วเหรอ"
เนสยักคิ้ว "ช่วยไม่ได้ ไม่อยากจีบเอง อด"
"พามาให้ดูตัวมั่ง"
"เอางั้นใช่มะ" เนสงอน
"อะไรของเค้าวะ"
"กลับก็ได้"
เนสงอนคว้ากระเป๋าไม่มอง ของหล่นปนกัน ไซเรนช่วยเก็บ โทรศัพท์สลับกันไม่รู้ตัว
"ไปแล้ว งอน เออแล้วก็เลิกป๊อดได้แล้ว เช็คผลสอบเลย ช้าเร็วผลก็ออกมาเหมือนเดิมน่ะ"
เนสเดินจากไป ไซเรนไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรผิด
ไกลออกไปคล้ายมีคนแอบมองไซเรนอยู่
อ่านต่อหน้า 3
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 1 (ต่อ)
ไซเรนก้มลงล้างหน้าในห้องน้ำสวนสาธารณะ พอเงยหน้าขึ้นมองกระจก เห็นเงาสะท้อนในกระจกว่ามี กระเป๋าตังค์วางอยู่ เขาเช็ดหน้าแล้วเดินไปจะหยิบมาดู ปรากฏว่ามีมือใครคนหนึ่งยื่นมาหยิบไปก่อน
เป็นแฟรงค์กี้ที่มองไซเรนแล้วยิ้มให้ ก่อนค้นกระเป๋าใบนั้น
"นี่กระเป๋าตังค์พี่เหรอ" ไซเรนถาม
แฟรงค์กี้ส่ายหน้า หนุ่มเถรตรงไม่เห็นด้วยที่แฟรงค์กี้ทำอย่างนั้น
"ไม่มีบัตรอะไรเลย มีแต่ตังค์"
ไซเรนมองหน้าแฟรงค์กี้เป็นเชิงตำหนิ แฟรงค์กี้หันไปเห็นเข้าพอดี
"ทำไม ถ้าพี่เก็บกระเป๋าตังค์ไว้ พี่ผิดมั้ย"
ไซเรนนิ่งไม่ตอบ ได้แต่ครุ่นคิด แฟรงค์กี้มองไซเรนยิ้มๆ ก่อนจะเอากระเป๋าตังค์ที่เก็บได้เก็บเข้ากระเป๋าตัวเอง แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป ไซเรนรีบเดินตามออกไป มองซ้ายมองขวาหาแฟรงค์กี้ ก่อนจะเห็นหลังไวๆ จึงรีบเดินตามไป
"พี่ พี่”
"ว่าไงน้อง เป็นเกย์เหรอ เรา"
"กระเป๋าตังค์ใบนั้น มันไม่ใช่ของพี่"
"แล้วไง"
ไซเรนครุ่นคิด เขามองไปเห็นมีรถมอเตอร์ไซค์จอดสตาร์ทเครื่องทิ้งไว้อยู่
"อ่ะ อย่างเจอมอไซค์คันนี้จอดอยู่ เสียบกุญแจคาไว้ ไม่มีเจ้าของด้วย ถ้าผมขับรถคันนี้ออกไป ก็ไมผิดงั้นดิ"
"ขนาดมันต่างกัน"
"มันไม่เกี่ยวกับขนาดของความผิดหรือการกระทำ มันอยู่ที่เจตนา เราควรจะวางกระเป๋าไว้ที่เดิม เหมือนที่เราไม่ควรไปยุ่งกับรถคันนี้เพราะเผื่อว่า เจ้าของเขาเดินกลับมา จะได้เจอของเขา"
"พี่ไม่เอา คนอื่นมาเจอ ก็เอาไปอยู่ดี"
“ถ้างั้นพี่ก็เอารถคันนี้ไปด้วยดิ”
"เออ ว่ะ ขอบคุณนะที่แนะนำ"
แฟรงค์กี้ยิ้มใหญ่ ก่อนจะเดินไปที่มอเตอร์ไซค์ แล้วขับออกไป ไซเรนตะลึง
ไซเรนเดินอยู่ริมถนน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาลังเลเก็บโทรศัพท์ไป เดินกลับไปมา ตัดสินใจกดเช็คผลสอบจากโทรศัพท์ จึงรู้ว่าเป็นโทรศัพท์ของเนส เขารวบรวมความกล้า
"ยืมก่อนนะ"
ไซเรนดูผลสอบแล้วทรุดลง หอบกำเริบ
มีเสียงข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้น เนสไปหยิบมาดู งงๆ ข้อความขึ้นมาว่า
“เป็นไง สอบได้มั้ยลูก”
เนสงงกับข้อความ เธอจึงกดเข้าไปดูและพบว่านี่ไม่ใช่โทรศัพท์ของตัวเอง เนสนึกและเหมือนจะพอปะติดปะต่อเรื่องได้ จึงกดเข้าไปดูรูป เมื่อหาๆ ดูก็เจอรูปไซเรน
"อ้าว ของไซเรนนี่"
รถคันหนึ่งมีควันลอยออกมาจากเบาะหลัง มิลค์พ่นควัน แล้วปรับเบาะลงนอน ใช้เท้าปรับเพลงให้ดังขึ้น เธอเริ่มเต้นอย่างคนเมายา รถเขย่าไปมา
ไซเรนเปิดประตูเข้าไปในห้อง แล้วเขาก็ต้องตกใจ ได้ยินเสียงโป้ง สายรุ้งลอยเข้ามาหาเขา ไฟในห้องสว่าง มีป้ายตัวหนังสือ ขอต้อนรับนายร้อยตำรวจคนใหม่ ไซเรนถอนใจ พ่อ แม่ น้อง ชักอึกอัก
"ไม่ติดหรอลูก"
ไซเรนถอนใจ ยุทธเจื่อนๆ
"ไม่เป็นไรๆ"
"ช่างมันนะลูก ปีหน้าว่ากันใหม่"
"ผมพยายามแล้วครับแม่ ผมพยายามแล้ว ผมวิ่งทุกเช้า ผมเตรียมร่างกาย ผมอ่านหนังสือ ผมอยากทำให้ทุกคนภูมิใจ"
น้องมองงงๆ เดินมาดูไซเรนใกล้ๆ
"ไม่เป็นไรนะ"
"ขอบคุณทุกคนมากนะ“
ไซเรนเดินเข้าไปที่ห้อง พ่อ แม่ น้อง เป็นห่วงความรู้สึกของเขา ทำอะไรไม่ถูก มองหน้ากัน ไซเรนออกมาจากห้อง ไปเอาหมวกพ่อมาใส่ ตะเบ๊ะทุกคน
"นายร้อยคนใหม่ รายงานตัวครับผม"
พ่อแม่นิ่งมองหน้ากัน ยังไม่เชื่อ ไซเรนพยักหน้ายืนยัน แล้วทั้งหมดก็กอดกันแน่น
"เอ้าติดเหรอ จริงป่าว"
"งี้มันต้องฉลองรวมกันเลย วันเกิดหนูกับว่าที่นักเรียนนายร้อยตำรวจ แต่เดี๋ยวพ่อไปธุระก่อนนิดหนึ่ง ทุกคนเจอกันที่ร้านนะ"
ทุกคนร้องดีใจพร้อมๆ กัน ยุทธออกไป แม่เข้ามากอดลูกชายอีกครั้ง น้องสาวทำตะเบ๊ะล้อเลียนพี่ชาย
เนสนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องนอน
"เอาโทรศัพท์เค้าคืนมาเลย"
"สลับกันตอนไหน"
"อื๋อ ตั้งใจอ่ะดิ"
"บ้า"
"เรานัดกันไปเจอแถวไหนก็ได้"
"เย็นนี้เราไปกินกับที่บ้าน ไปกินด้วยกันดิ"
"อ๋อ ได้ เอ๊ะ แล้วผลสอบอ่ะ ติดมั้ย"
ไซเรนแกล้งซึม
"เออ อย่าถามเลย ไว้เจอกันค่อยเล่า"
ไซเรนกดโทรศัพท์ปิดทันที ยิ้มส่ายหน้าเบาๆ เนสกดไล่ดูรูปในโทรศัพท์ เห็นพัฒนาการ รูปเธอที่ถ่ายคู่กับไซเรนหลายภาพอย่างสนิทสนม มีรูปเธอที่ถ่ายคู่กับพ่อแม่ไซเรนด้วย เนสยิ้มให้กับรูปเหล่านั้นอย่างสบายใจ
ไซเรนเดินออกมาเห็นน้องเอาเสื้อเกราะของพ่อมาใส่เล่น น้องยิ้มเขินๆ
"พ่อลืม"
"พ่อไม่ยอมใส่เสื้อเกราะอีกแล้วแม่"
"ไม่รู้จะพูดไง ปากเปียกปากแฉะแล้วแม่อ่ะ"
ไซเรนเอาเสื้อเกราะใส่เป้
"เดี๋ยวเรนถือไปให้เองแม่ ไปดูบอลร้านพี่โก้ก่อนนะแม่ เจอกันที่ร้านคับ"
หน้าร้านโก้ ไซเรนเข้ามาเจอเนสรออยู่ ทั้งสองแลกโทรศัพท์กัน
"แอบเข้าไปดูรูปอะไรเปล่าเนี่ย"
"เปล่า"
"เออเช็คผลสอบยัง"
ไซเรนไม่ตอบ แต่ตะเบ๊ะแทน
"โหเลี้ยงเลย ไม่ได้เราติวให้ ไม่มีทางติดหรอก" เนสยิ้มดีใจกับเพื่อน
"ไปดิ เย็นนี้พ่อเราเลี้ยง"
"วันนี้มีนัด พรุ่งนี้เลยหรูๆ ด้วย"
ระหว่างนั้น มีคนแอบมองทั้งคู่อยู่ ไซเรนเดินเข้าร้าน ตี๋ใหญเดินตามมา สวมเสื้อบอลทับ ทักทายคนในร้านอย่างสนิทสนม บางคนในร้านใส่เสื้อบอล ไซเรนลงมานั่ง
"ร้านนี้เล่นพนันปะเนี่ย จับให้หมดเลย”
ไซเรนยิ้มหันไปทางเจ้าของร้าน
“เตะยังพี่ "
"ไงจะตามพ่อมาจับหรือไง” เจ้าของร้านแซว
"จับเองดิ รออีกสี่ปีก่อนเจอกัน"
เจ้าของร้านเดินมาโอบ
"เฮ้ย เก่งว่ะ แล้วเลี้ยงไหนอ่ะ”
ไซเรนเขินๆ "เย็นนี้ไปที่ห้างตรงหน้าถนนนี่แหละ เตะยังพี่ "
คนในร้านเฮ
"เอ้า ลูกโทษ "
ไซเรน ลงไปนั่งดูทีวี นักบอลทีมที่ไซเรนเชียร์ พุ่งล้มในเขตโทษ บางคนเฮ บางคนไม่พอใจ วิพากษ์วิจารณ์ ไซเรนส่ายเซ็งๆ ตี๋ใหญ่ลงนั่งข้างๆ
"ไม่ดีใจเหรอ ทีมที่เชียร์ได้ลูกโทษ"
ไซเรนหันไปมองตี๋ใหญ่ เห็นว่าเป็นคนไม่รู้จัก จึงหันกลับไปดูบอลต่อ ไม่ได้สนใจอะไร
"เห็นใส่เสื้อเชียร์ คิดว่ารักจริง"
ไซเรนขำออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปพูดกับตี๋ใหญ่
"ทำไมพี่คิดว่าผมไม่ได้รักจริง"
"ไม่ดีใจ ทีมที่เชียร์ได้ลูกโทษ"
"ก็เห็นๆ อยู่ว่าพุ่งล้ม ชนะแบบโกงๆ ไม่เห็นจะน่าดีใจ"
"เขาเรียกโกงในกติกา กรรมการไม่เห็นก็ถือว่าไม่ผิด"
"โกงก็คือโกง"
ไซเรนถอดเสื้อบอลออก เหลือแต่เสื้อกล้ามขาวข้างใน เขาทิ้งเสื้อไว้ที่โต๊ะ แล้วเดินไปจ่ายตังค์ออกจากร้านไป ตี๋ใหญ่มองตาม ยิ้มออกมา ก่อนหันไปดูบอลต่อ
บริเวณมุมอับใต้สะพาน ตี๋ใหญ่ดูรูปของยุทธที่ถูกแอบถ่าย ยืนอยู่ข้างๆ อัศวิน ตี๋ใหญ่ให้ความสำคัญกับการมองรูปอัศวิน ทั่วทั้งกระดาษมีรูปอัศวินและครอบครัว รวมถึงลูกน้องและมือขวาของเขาแปะอยู่ มีการขีดเส้นโยงไปมา แฟรงค์กี้ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามา เสียงจากการกระโดดน้ำ ลอยข้ามมา ทำเอาตี๋ใหญ่สะดุ้งจากการนิ่งคิดถึงเรื่องฝังใจ
"ขวัญอ่อนนะพี่ตี๋"
"เป็นไงมั่ง ได้เรื่องอะไรมั่ง"
"ไม่รู้ว่าตัวลูกรู้เรื่องพ่อมั่งมั้ย แต่เย็นนี้มันนัดกันที่ห้าง ลูกไม้มันจะไปหล่นไกลต้นได้ไง เก็บลูกมันไปก่อนเลยดีมั้ย"
แฟรงค์กี้จะเอื้อมเข้ามาในรถ จะหยิบปืนตี๋ใหญ่ที่เขาวางไว้ ตี๋ใหญ่จับมือ แฟรงค์กี้ยิ้มแบบโอเค
"อย่าฆ่าใครถ้าไม่จำเป็น มันก็แค่เด็ก ไม่ทำอะไรผิดเลย ไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำไป"
ตี๋ใหญ่ แฟรงค์กี้เปลี่ยนชุดอยู่ด้านข้างรถ ตรวจความพร้อมของอาวุธ แฟรงค์กี้ แอบมองตี๋ใหญ่แบบชิงชัง จมูกฟุดฟัด ยิ้มหงุดหงิด หมั่นไส้ ตี๋ใหญ่มองหน้า แฟรงค์กี้รีบเปลี่ยนสีหน้า
"หงุดหงิดเหรอ"
"ยาคลายเครียดโดนยึดเมื่อเช้า"
"พาไปเลิกมั้ย"
"ทำไมถึงตามจองล้างจองผลาญแต่บริษัทนี้"
"เงินดี รู้แค่นี้พอนะ"
แฟรงค์กี้ยิ้มแค่นๆ ให้ตี๋ใหญ่ เอาหน้ากากมาคาด ทั้งสองเปลี่ยนชุดเสร็จ แฟรงค์กี้ใส่หน้ากากลายหัวกะโหลก ใส่หมวกกันน็อคและเสื้อเกราะ แต่งตัวเลียนแบบตำรวจ ตี๋ใหญ่ส่งวอให้ แฟรงค์กี้เดินไปขี่มอเตอร์ไซค์ โดยที่เอวก็มีปืนเช่นกัน แฟรงค์กี้นั่งมองเงาสะท้อนตี๋ใหญ่อย่างหมั่นไส้
ตี๋ใหญ่มองรถขนเงินที่ลานจอดรถ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เอาของขึ้นท้ายแล้วเดินไปขับรถออก
"วันนี้มีสองปกติมีสาม" แฟรงค์กี้บอก
"คงไปรับอีกคนที่ห้าง"
"ทำการบ้านมาดีนะเนี่ย"
แฟรงค์กี้ขับรถตามออกไป
"เอาไง"
"ขับไปก่อนเดี๋ยวบอกให้“
"ช้าอย่างนี้ เล่นมันแถวนี้เลยดิ"
รถของตี๋ใหญ่แล่นตามรถขนเงินไปห่างๆ
อ่านต่อหน้า 4
ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 1 (ต่อ)
เวลานั้น แม่และน้องสาวของไซเรนกำลังง่วนแต่งตัวอยู่ในแฟลต ขณะที่ลูกสาวหยิบโทรศัพท์ส่งให้แม่ แม่คุยสายกับพ่อแล้วหันมาบอก
"พ่อ บอกว่าใกล้ถึงแล้ว"
"งั้นไปกันเลย ขอเอาตุ๊กตาไปด้วยนะคะ"
รถขนเงินเลี้ยวเข้ามาในปั๊มน้ำมัน แฟรงค์กี้ขี่มอไซด์มาจอดข้างๆ คนขับรถขนเงินดับเครื่อง แล้ววิทยุบอกยุทธ
"ถึงแล้วนะพี่ยุทธ"
"รอแป๊บนะ"
"ตามสบายเลยพี่ มีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง"
ยุทธเพิ่งตอบวอเสร็จ ไอศกรีมมาเสิร์ฟพอดี น้องตาลุกวาว ไซเรนเข้ามาพอดี
"พ่อลืมเสื้อเกราะอีกแล้วนะครับ"
ไซเรนชี้ไปที่กระเป๋า ยุทธยิ้มภูมิใจ
"เอ้าน่ามา ขอให้ลูกสาวพ่อเป็นเด็กดี กี่ขวบแล้วนะ"
"หกขวบค่ะ"
ยุทธหันไปมองลูกชาย ตื้นตันมาก
"แล้วก็ว่าที่นายร้อยคนใหม่ ขอบใจนะลูก พ่อภูมิใจมาก"
แม่ก็ตื้นตัน ไม่รู้จะพูดอะไร "ถ้าตัดผมต้องหน้าเหมือนพ่อตอนเป็นนายสิบแน่ๆ"
"กินได้ยังคะ"
"ละลายแล้ว กินกันเร็ว" ไซเรนบอก
ทุกคนกินกันอย่างสนุกสนาน
ตี๋ใหญ่ขับรถวนดูรอบๆ แล้วเข้าจอดข้างรถขนเงิน โดยแฟรงค์กี้ขยับมอเตอร์ไซค์ออกไป ตี๋ใหญ่สบตาแฟรงค์กี้ พูดผ่าน วอ
"รอก่อน"
แฟรงค์กี้หงุดหงิดเต็มที
"รอก่อน"
ตี๋ใหญ่เสียงเข้มเมื่อเห็นแฟรงค์กี้งุ่นงาน เดินมาดูทางหลังรถ ภายในรถขนเงิน เจ้าหน้าที่นั่งข้างคนขับหันมาบอกคนขับ
"เข้าห้องน้ำแป๊บ"
เจ้าหน้าที่ลงไปเข้าห้องน้ำ เดินตัดหน้ารถตี๋ใหญ่ไป
"ไป"
ตี๋ใหญ่สั่งแฟรงค์กี้ เจ้าหน้าที่จ้ำๆ เข้ามาในห้องน้ำ เข้าซองปัสสาวะ แฟรงค์กี้เอาป้ายกำลังทำความสะอาดห้ามเข้า ขวางหน้าห้องน้ำ แล้วเดินเข้ามายืนข้างๆ เจ้าหน้าที่
"ร้อนเนอะ"
เจ้าหน้าที่ชำเลืองมอง พยักหน้าหงึกหงัก
"เที่ยวนี้มีของปะพี่"
แฟรงค์กี้ยิ้มอย่างชะล่าใจ เหตุการณ์กลับตาลปัตรเมื่อเจ้าหน้าที่ เปิดฉากต่อยแฟรงค์กี้จนหงายหลัง แล้วจะชักปืน แฟรงค์กี้พุ่งเข้าประกบเเย่งปืนกันในห้องน้ำ เจ้าหน้าที่ชักปืนออกมา ทั้งคู่แย่งปืนนอนกลิ้งไปมาพยายามหยิบปืนให้ถึง เจ้าหน้าที่พยายามลุกขึ้นแฟรงค์กี้เกาะแน่น เจ้าหน้าที่พยายามสะบัดแฟรค์กี้ให้หลุด เอาหลังที่มีแฟรงค์กี้เกาะอยู่กระแทกผนัง แฟรงค์กี้กัดเข้าที่หู เจ้าหน้าที่ร้องเสียงหลง กระแทกอีกครั้งปืนหลุดกระเด็น แฟรค์กี้ทุบเจ้าหน้าที่อย่างบ้าคลั่ง แล้วแย่งปืน
ไซเรนแบ่งไอศกรีมป้อนให้น้อง ยุทธหันมาบอกครอบครัว
"พ่อไปก่อนนะ"
"เก็บตังค์เลยค่ะ" แม่บอกพนักงาน
ไซเรนมองในร้านไอศกรีม เห็นเสื้อเกราะพ่อ
"เอ้าพ่อลืมเสื้อเกราะอีกแล้ว"
"ตามไปให้หน่อยลูก" แม่บอก
ภายในห้องน้ำ ขาเจ้าหน้าที่ตะกุยตะกายอย่างคลั่ง มือพยายามดึงหน้ากากแฟรงค์กี้ออก หน้ากากหลุดพร้อมกับมือที่ตกลง เจ้าหน้าที่สิ้นลม แฟรงค์กี้หอบ เอาผงมาโรยบนหน้าผากเจ้าหน้าที่ แล้วลากขาเจ้าหน้าที่ไป แฟรงค์กี้ยืนชะโงกลงไปในโถส้วม ยึกยักจะล้วงไปหยิบหน้ากาก
เจ้าหน้าที่ที่ลานจอดรถหยิบบุหรี่ เปิดประตูรถด้านคนขับออกมา ตี๋ใหญ่สวนออกมาพร้อมกับ กระแทกประตูใส่ แล้วตามด้วยหมัดเข้าอีกชุด แล้วดันเข้าไปในรถ ปลดปืนและกุญแจ แฟรงค์กี้มาถึงที่ท้ายรถพอดี ที่หน้ามีรอยเลือดกระเซ็นพร้อมท่าทางที่คึกสุดขีด ตี๋ใหญ่โยนกุญแจให้ แฟรงค์กี้เปิดเอาถุงเงิน ทยอยขน ตี๋ใหญ่คุมเชิง ขนเสร็จแฟรงค์กี้เห็นบางอย่างผิดสังเกตซ่อนอยู่ เปิดมาเป็นยา
"ถูกหวยแล้วโว้ย”
แฟรงค์กี้แล้วเอาของซุกใส่เสื้อตัวเอง
ยุทธเดินมาถึงรถ มองเข้าไปในรถ เห็นเจ้าหน้าที่ฟุบอยู่ เขาชักปืนออกมา แฟรงค์กี้เดินมาจากท้ายรถ เป็นจังหวะเดียวกับที่ตี๋ใหญ่เปิดประตูพุ่งออกมาล็อคยุทธ ไซเรนเดินเอาเสื้อเกราะตามมาให้พ่อ
"นั่นไงรถพ่อ”
"อื้อ ไปด้วย” น้องสาวมองไปทางแม่
ไซเรนเข้ามาเห็นพ่อโดนล็อคตกใจ วิ่งเข้าช่วย
“เฮ้ย"
แฟรงค์กี้กำลังชักปืนออกมาจ่อยิงยุทธ เปลี่ยนไปที่ไซเรนแทน ตี๋ใหญ่ตกใจ
"ฮึ้ย"
แฟรงค์กี้ยิ้ม ยิงไซเรนที่เข้าไปชาร์จ แต่ถูกเป้ที่มีเสื้อเกราะกระเด็นล้มคว่ำไป เป็นจังหวะเดียวกับที่แม่และน้องสาวเข้ามาถึงรถพอดี ไซเรนกระเด็นไปถึงเท้าน้อง เริ่มมีคนได้ยินเสียงปืน แฟรงค์กี้จะมายิงซ้ำไซเรน แต่หันไปยิงใส่ยุทธที่ตี๋ใหญ่ล็อคอยู่ก่อน และต่อไปที่ไซเรน แม่ร้องเสียงหลง
"เรน”
ตี๋ใหญ่มองเหตุการณ์ชุลมุน ซ้ายขวา เห็นสองแม่ลูกวิ่งเข้าไปหาไซเรน จังหวะเดียวกับที่แฟรงค์กี้เดินยิ้มเข้าไปหาไซเรนเหมือนกัน ในมือแฟรงค์กี้มีผงยาอยู่ด้วย ไซเรนมองถุงที่ฉีกขาด
"อย่า"
"หนังเหนียวด้วย"
แฟรงค์กี้เอาปืนจ่อไซเรน แม่กับน้องวิ่งมาห้าม
"อย่า"
ไซเรนหันไปมอง เห็นเเม่กับน้องวิ่งมา จะตะโกนห้าม แฟรงค์กี้มองไซเรน มองน้องกับแม่ แล้วก็ยกปืนเล็งไปทางแม่กับน้อง ไซเรนยกมือไหว้
"อย่า”
ภายในรถขนเงิน เจ้าหน้าที่ฟื้นขึ้นมา ล้วงปืนสำรองจากใต้ที่นั่ง แฟรงค์กี้หัวเราะใส่ จะเหนี่ยวไกยิง
ไซเรนเห็นพ่อพุ่งเข้ากอดแฟรงค์กี้ แต่ปืนในมือแฟรงค์กี้ดังขึ้นเเล้วหนึ่งนัด ไซเรนจุกจากการโดนยิง พยายามลุก เขาลุกไม่ขึ้น เห็นพ่อสู้อยู่กับแฟรงค์กี้ แต่ที่จริงเป็นตี๋ใหญ่ที่เข้ากอดรัดแฟรงค์กี้ไว้ ไซเรนมองดูกระเป๋าฉีกขาดจากกระสุน เสื้อเกราะของพ่ออยู่ข้างใน ตี๋ใหญ่กอดแฟรงค์กี้ไว้ ดันไปทางตอนท้าย
"ทำอะไร"
"เรารวยเเล้ว"
หน้าแฟรงค์กี้มีฝุ่นผงขาวติดอยู่เต็มแก้ม เจ้าหน้าที่ใส่กระสุน แม่มองไซเรนและคลานต่อไปช่วงกลางรถตู้ที่เห็นขายุทธห้อยออกมาจารถ เจ้าหน้าที่ยิงทะลุกระจกออกมาใส่ตี๋ใหญ่และแฟรงค์กี้ เสร็จแล้วลงรถอ้อมมาด้านหน้า ทั้งหมดยิงสวนกันโดยที่แม่และน้องอยู่ตรงกลาง น้องสาวอุดหูกรีดร้อง ท่ามกลางเศษกระจกปลิว แม่คลานไปจับที่เท้าพ่อ กระจกระเบิด ปลายปืนมีไฟแล่บ แฟรงค์กี้ผลักตี๋ใหญ่ แล้วขับมอเตอร์ไซค์หนีไป ตี๋ใหญ่ขับรถหนีไป เขาเห็นยุทธนอนจมกองเลือดอยู่ด้วย
"อย่าเพิ่งตายนะ"
ตี๋ใหญ่ขับรถออกจากปั๊มไป ไซเรนค่อยๆ รวบรวมกำลัง พยายามลุกขึ้น เห็นคนมุงดูอะไรอยู่ด้านหลัง เขาลุกขึ้นโซซัดโซเซ ตำรวจพยายามเข้ามาพยุง กันไม่ให้ไซเรนเดินฝ่าคนเข้าไป ไซเรนน้ำตานอง หวั่นใจกับสิ่งที่เขากำลังจะเห็น พึมพำถามคน
"แม่หรือน้อง แม่หรือน้อง แม่หรือน้อง"
ตำรวจเข้ามากันไว้
“อย่าเข้าไปเลย"
"แม่หรือน้องผม"
ตำรวจก้มหน้า ไม่รู้จะพูดอย่างไร
"แม่หรือน้อง พ่อ...พ่อ ดูแม่กับน้องที พ่อ"
ไซเรนตะโกนหาแต่ก็ไม่เห็นพ่อ ตำรวจมองไซเรนที่ดิ้นพล่านจะเข้าไปที่กลุ่มคนมุงให้ได้ ตำรวจจำต้องปล่อยเขาไซเรนเดินน้ำตานองหน้า แข้งขาอ่อนแรง พึมพำเหมือนคนเพ้อ
"แม่ หรือ น้อง พ่อ พ่อ พ่ออยู่ไหน แม่หรือน้อง"
ตี๋ใหญ่กัดฟันข่มอารมณ์ ร่างของยุทธนอนหายใจรวยรินอยู่หลังรถเขา ตี๋ใหญ่ทุบพวงมาลัย
"อย่าเพิ่งตายนะ"
ยุทธพึมพำ
"เรน...เรน"
ยุทธนิ่งไป มือกระตุกเบาๆ ตี๋ใหญ่ขับรถทะยานออกไปราวกับจะบิน
ไซเรนมองผ่านคนที่ยืนมุงไป เขายังคงพึมพำน้ำตานอง
"แม่ หรือ น้อง”
ภาพที่ไซเรนเห็น ทำให้เขาทรุดลง แม่ของเขาโดนยิงถากต้นคอฉีกเหมือนโดนเชือดทะลุหลอดลมเลือดไหลเป็นเขื่อนแตก นอนตายอยู่ เลยร่างแม่ไป เป็นน้องของเขาโดนกระสุนฝังเข้าใต้เบ้าตา นอนจมกองเลือดอยู่
"ไม่จริง...ไม่จริง...ไม่จริง”
อ่านต่อตอนที่ 2
