ลุ้นรักข้ามรั้ว ตอนที่ 25
เฮง ตี๋ใหญ่ ตี๋เล็กและหมวยเล็ก เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับอุปกรณ์ใส่บาตร ขณะที่จางยืนจัดโต๊ะ ท่าทางง่วงๆ
“เอ้า ถ้าจะซึมขนาดนั้นล่ะก็ ไปนอนมั้ย”
“โห่ ขอผมยืนจูนเครื่องแพ๊พสิครับเฮีย เช้าๆ เครื่องยังเย็นอยู่ครับโผม”
หมวยเล็กหน้าเศร้า “คิดถึงแม่เนอะเตี่ย วันแม่ แต่ไม่ได้เอาดอกมะลิไหว้แม่ มันเศร้าๆ ยังไงไม่รู้”
“ลื้อเอาดอกไม้ไหว้พระ ก็เหมือนกับลื้อได้ไหว้แม่ลื้อแล้วล่ะ”
ตี๋ใหญ่พยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่ แล้วที่ผ่านมา เตี่ยก็ทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ไปพร้อมๆ กัน จนเฮียไม่รู้สึกขาดอะไรไปเลยนะ”
ตี๋เล็กพูดขึ้นมาบ้าง “ไหนเตี่ยเป็นแม่ให้หมวยหายคิดถึงหน่อยซิ”
เฮงแกล้งทำท่าออกสาว “นี่ แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ เดี๋ยวยกออกมากินกันนะคะลูกๆ”
จางออกสาวตาม “เออ มีอะไรเล่นแบบนี้ค่อยตาสว่างหน่อย ไงเธอ สบายดีมั้ย”
“ก็สบายดีนะ ได้อยู่ที่ชอบๆ วันพระทีก็มีคนใส่บาตรมาให้ ไม่ต้องหากินเอง”
“อุ๊ย ดี๊ดีอ่ะเธอ”
เฮงออกสาวใส่อีก “เหรอ มาอยู่ด้วยกันมั้ยล่ะ”
จางออกสาวกลับ “เอ่อ งานฉันเยอะอ่ะ คงไม่ว่างไปอยู่ด้วย ขอตัวก่อนนะ”
พูดจบก็เดินออกไปทำงานนอกบ้าน หมวยเล็กยิ้มขำ
“เออ หนุกดีอ่ะเตี่ย เตี่ยทำตัวเป็นแม่แบบนี้ให้หมวยซักวันสองวันสิ”
เฮงออกสาวอีก “ได้สิคะลูก หะ จะให้เตี่ยกระตุ้งกระติ้งเป็นแม่ลื้อเนี่ยนะ”
“ใช่เตี่ย นะๆ ทำเพื่อหมวยหน่อยนะ”
ตี๋ใหญ่อมยิ้ม “เตี่ยทำแล้วมันใช่อ่ะ อย่างกับแม่มาสิงร่างอย่างนั้นแหละ”
ตี๋เล็กช่วยย้ำ “เตี่ยต้องทำแล้วล่ะ”
เฮงเริ่มคิดหนัก
ทางด้านแก้วกัลยา ก็กำลังจัดโซฟาให้เป็นระเบียบเรียบร้อย โดยมีฮันนี่ถูพื้นอยู่ใกล้ๆ
“ถูให้เอี่ยมๆ นะ เดี๋ยวลูกๆ ฉันจะคลานเข่าเข้ามาให้มาลัยฉันตรงนี้”
“ไม่ปูพรมแดงเลยล่ะคะบอส”
แก้วกัลยามองค้อน “ประชด?”
“เปล่าค่า ฮันนี่กลัวเข่าลูกๆ ของบอสจะด้านเอาน่ะค่ะ”
“ไม่ต้องกลัวหรอก ลูกฉันคลานเข่ามาให้มะลิฉันทุกปีๆ” แก้วกัลยายิ้มภูมิใจ “ไม่เห็นจะด้านเลย เผลอๆ เข่าลูกฉันเนียนกว่าหน้าแกอีกมั้ง”
ฮันนี่หน้าจ๋อย “ถามว่าแรงมั้ย ตอบเลยว่า So much..very much”
“พูดแค่นี้ทำน้อยใจ รีบๆ ถูเข้า”
จังหวะนั้น หญิงใหญ่ก็เดินลงมาจากบนบ้าน สะพายกระเป๋าเตรียมออกไปข้างนอก แก้วกัลยารีบนั่ง ทำเหมือนรอรับมาลัยจากลูก
“มา คนแรกเลย”
“คนแรกอะไรเหรอคะ”
แก้วกัลยาอึกอัก “เอ่อ แล้วนี่จะออกไปไหนเหรอ”
“ออกไปธุระข้างนอกน่ะค่ะ”
“แต่วันนี้วัน” กำลังจะพูดว่าวันแม่ แต่แล้วก็กลับเปลี่ยนใจ “วันหยุดนะลูก ไม่อยู่บ้าน ทำกิจกรรมอะไรกับแม่หน่อยเหรอ”
หญิงใหญ่รีบบอก “หนูมีธุระสำคัญจริงๆ ค่ะแม่ หนูไปก่อนนะคะ”
ขาดคำก็รีบเดินออกจากบ้านไป แก้วกัลยาหน้าเจื่อน ฮันนี่คอยเขี่ย
“จะมีธุระอะไรสำคัญกว่าวันแม่อีกคะบอส”
แก้วกัลยาอารมณ์เสีย “จะไปรู้เหรอ”
พอชายเล็กเดินลงมา แก้วกัลยาก็รีบนั่ง ปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม
“เอ๊ วันนี้วันอะไรน้า”
“อ๋อ..”
แก้วกัลยาลุ้นอย่างมีหวัง
“วันพุธไงครับคุณแม่”
แก้วกัลยาหน้าเหี่ยว “ขอบใจ”
“ผมออกไปข้างนอกนะครับแม่”
“แล้วแต่”
ชายเล็กเดินออกจากบ้านไป แก้วกัลยาทำหน้าบอกบุญไม่รับ
พอหญิงเล็กเดินลงมาจากบ้าน แก้วกัลยารีบนั่งเข้าที่
“พี่ฮันนี่ ของที่หนูให้เตรียมครบรึยัง”
“ครบแล้วค่ะ วางรออยู่ในครัวเรียบร้อยแล้ว”
หญิงเล็กพยักหน้ารับ “โอเค เดี๋ยวเข้าไปช่วยกันหน่อยนะ วันนี้เหนื่อยแน่ๆ”
พูดจบก็รีบเดินเข้าไปในครัว ฮันนี่หันมาปลอบแก้วกัลยา
“เอาน่ะบอส ทำใจดีๆ ไว้ อาจจะมีเซอร์ไพรส์คืนนี้ก็ได้”
จากนั้นก็รีบเดินตามเข้าไปในครัว ทิ้งให้แก้วกัลยานั่งเซ็งอยู่คนเดียว
ตี๋เล็กยืนป่าวประกาศโปรโมชั่นร้านอยู่กับเฮงที่หน้าบ้านแก้วกัลยา
“เชิญเลยครับ เฮง เฮงเหลาวันนี้ มีโปรโมชั่นเด็ด ต้อนรับเทศกาลวันแม่ ใครพาแม่มาด้วยรับไปเลย
ส่วนลดค่าอาหารยี่สิบเปอร์เซ็นต์”
“เชิญเลยจ้า พาแม่มาด้วย รับไปเลย ส่วนลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์” เฮงตะโกนตาม
แก้วกัลยากับฮันนี่เดินออกมาดู
“โห บ้านโน้นเค้าให้ความสำคัญกับวันแม่เหมือนกันนะคะบอส”
แก้วกัลยาทำปากแบะ “ ฉวยโอกาสเอาวันแม่มาเรียกลูกค้าสิไม่ว่า เชอะ”
เฮงหันมาเห็น ก็พูดทัก “อ้าว ไงครับคุณแม่ วันแม่ปีนี้ได้ดอกมะลิจากลูกๆ รึยังจ๊ะ”
แก้วกัลยาอึกอัก “เอ่อ..”
“อึกอักแบบนี้แสดงว่ายัง”
หมวยเล็กเดินออกมา “ ขุ่นแม่ขา”
เฮงทำท่าออกสาว “ว่าไงค้า ขุ่นลูกขา”
“หมวยอยากกินไข่ตุ๋นฝีมือขุ่นแม่ ขุ่นแม่ไปทำให้หมวยหน่อยสิค้า”
“ได๋เลยค่า เดี๋ยวขุ่นแม่จัดให้”
แก้วกัลยาทำหน้ายี้ “วิปริตผิดเพศ”
เฮงแกล้งใส่จริต “อะไร วันนี้วันแม่ ฉันทำตัวเป็นแม่ให้ลูก มันผิดตรงไหนยะ”
“อย่าทะเลาะกันเลยค่ะแม่ ไปทำไข่ตุ๋นให้หมวยกินดีกว่า”
“ไปค่ะ คุณลูกขา”
เฮงกับหมวยเล็กพากันเดินเข้าไปในบ้าน ตี๋เล็กโพล่งออกมา
“ขอตัวนะครับคุณแม่”
แก้วกัลยาหันขวับ “ใครแม่แก โน่น แม่แกเดินตูดบิดเข้าบ้านไปแล้วโน่น”
ตี๋เล็กเดินตามเฮงกับหมวยเล็กเข้าไปในบ้าน พร้อมกับที่เสี่ยชาญเดินมาที่ร้าน ถือถุงกระดาษมา 1 ใบ
“เสียงดังอะไรกันแต่เช้าเลย”
แก้วกัลยายังหงุดหงิด “เรื่องของฉัน เสี่ยยุ่งอะไรด้วย”
“อ้าว อุตส่าห์จะมาอุดหนุนร้านลื้อซะหน่อย มาหงวดเหงียดอะไรอั๊วเนี่ย”
ฮันนี่รีบบอก “บอสน้อยใจลูกๆ น่ะค่ะเสี่ย”
แก้วกัลยาหันไปดุ “นังฮันนี่”
“หงวดเหงียดแบบนี้ทำกับข้าวไม่อร่อยแน่ อั๊วไปเกียนร้านอาเฮงดีกว่า”
พอเสี่ยชาญเดินเข้าไปในบ้านเฮง ฮันนี่ก็บิ้วแก้วกัลยาต่อ
“จะว่าไปเฮียเฮงนี่ก็ช่างลงทุนนะคะบอส ทำตัวเป็นแม่เพื่อลูกๆ นั่ลลั๊คอ่ะ So cute สุดๆ”
แก้วกัลยายิ่งน้อยใจลูกๆ และอิจฉาครอบครัวเฮงที่ให้ความสำคัญกับวันแม่
เสี่ยชาญสีหน้าตื่นเต้น หลังจากรู้ว่ามีโปรโมชั่นวันแม่
“เฮ้ย ใครพาแม่มาด้วย ได้ส่วนลดค่าอาหารจริงๆ เหรอ”
ตี๋เล็กที่ยืนอยู่กับเฮงและจาง พยักหน้ารับ
“จริงครับเสี่ย ใครพาแม่มาด้วย รับส่วนลดไปเลยยี่เสียบเปอร์เซ็นต์”
“สวดยวดไปเลยลวกเพี่ย ฮ่าๆๆ”
เฮงสวนกลับทันที “ลื้อจะดีใจทำไมวะ ทำอย่างกับพาแม่มาด้วย”
จางทำหน้ากวน “โอ๊ย รุ่นนี้แม่ไม่นอนคุยอยู่กับรากมะม่วงแล้วเหรอครับ”
“แม่อั๊วน่ะตายไปนานแล้ว แต่วันนี้อั๊วบังเอิญพาอีกแม่นึงมาด้วย”
ตี๋เล็กทำหน้างง “แม่อะไรเสี่ย”
เสี่ยชาญหยิบงูเห่าปลอมออกมาจากถุง “ก็แม่เบี้ยนี่ไง”
ทุกคนตกใจผงะหนี
“ไม่ต้องตกใจ นี่งูปลอม”
เฮงทำหน้าเซ็ง “ลื้อเอางูปลอมมาทำอะไรวะ”
“อ๋อ เอามาพันตามหลังคา ไว้ไล่นกพิราบน่ะ”
ตี๋เล็กถอนหายใจ “โห่ หายใจหมด”
จางช่วยพูดแก้ “ใจหาย”
เสี่ยชาญถามต่อ “แล้วสรุปอั๊วพาแม่เบี้ยมาด้วย อั๊วได้ลดค่าอาหารมั้ยเนี่ย”
“ไม่ลดโว้ย”
เสี่ยชาญหน้าจ๋อย “โห่ เซ็งเปียด”
เฮงหันมาทางลูกชาย “ไปตี๋เล็ก เข้าครัวกัน”
ทั้งคู่พากันเดินเข้าบ้านไป เสี่ยชาญนั่งดูเมนู มีจางยืนคอยจดรายการอาหาร
หญิงเล็กกับฮันนี่ช่วยกันยกถุงใส่อาหารกล่องออกมาวาง แก้วกัลยาเดินมาเห็นก็ตกใจ
” โอ้โห ทำไปไหนเยอะแยะเนี่ยลูก”
“ลูกค้าสั่งหลายเจ้าน่ะค่ะแม่ เจ้านึงก็ตั้งหลายกล่อง”
“ค่ะบอส คุณหญิงเล็กผัดกับข้าวจนซิกแพ็กขึ้นที่ข้อมือแล้วล่ะค่ะ”
แก้วกัลยามองค้อน “ซิกแพ็กบ้าอะไรขึ้นที่ข้อมือ”
“ฮันนี่เปรียบเปรยน่ะค่ะ วันนี้คุณหญิงเล็ก working so hard มากค่ะ”
หญิงเล็กนับอาหารกล่องตามถุงต่างๆ แก้วกัลยานิ่งไปนิดนึง หาทางเข้าเรื่องวันแม่แบบอ้อมๆ ว่าแล้วก็แกล้งร้องเพลง
“แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง”
หญิงเล็กสะดุ้ง “ตายล่ะ”
แก้วกัลยาตกใจ “ยังลูก แม่ยังไม่ตาย”
“อ๋อ หนูตกใจที่ทำอาหารไม่ครบน่ะค่ะ พี่ฮันนี่รอแพ็พนะ เดี๋ยวไปทำมาเพิ่มให้”
“เคค่ะ”
หญิงเล็กเดินเข้าไปในครัว แก้วกัลยาเซ็งที่ลูกไม่สนใจ
“ร้องเพลงไปตั้งท่อนนึงก็ยังไม่สนใจ เฮ้อ”
ฮันนี่รีบบอก “รออีกหน่อยเถอะค่ะบอส เดี๋ยวคงมีเซอร์ไพรส์แหละ”
“ไม่รอแล้ว ไปเดินเล่นตลาดแก้เซ็งดีกว่า”
พูดจบก็เดินออกจากบ้านไป
หมวยเล็กนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ม้าหินในสวน มีขวดน้ำกับขนมวางอยู่ ชายเล็กเดินเข้ามา ในสภาพเหงื่อแตกซิก มาถึงก็หยิบน้ำของหมวยเล็กกินอย่างหิวกระหาย
“ขอกินน้ำหน่อยนะ”
หมวยเล็กมองอึ้งๆ “จะหมดขวดอยู่ละ ไม่ต้องขอละมั้ง”
“โทษที หิวไปหน่อย”
“ไม่หน่อยละมั้ง ไปทำอะไรมาเนี่ย”
ชายเล็กยังหอบอยู่ “ไปกวาดลานวัดมาน่ะ”
“กวาดลานวัด? อารมณ์ไหนเนี่ย”
“ก็วันนี้วันแม่ เลยอยากทำบุญไง”
“อ่อ แล้วให้ดอกมะลิแม่รึยัง”
แก้วกัลยาเดินมาตามทางคนเดียว จู่ๆ ก็จามเสียงดัง หมวยเล็กกับชายเล็กหันไปมอง ก็ตกใจ
“แม่”
“เอาไงดี วิ่งหนีไปก่อนมั้ย”
ชายเล็กหน้าเจื่อน “ไม่น่าทันนะ”
“งั้นบนต้นไม้มั้ย”
ชายเล็กรีบปีนขึ้นไปบนต้นไม้ แก้วกัลยาเดินต่อ จนมาเจอหมวยเล็ก
“สวัสดีค่ะ” หมวยเล็กยกมือไหว้
แก้วกัลยารับไหว้ พลางแอบมองรอบๆ “อยู่คนเดียวเหรอ”
“ค่ะ มานั่งอ่านหนังสือเงียบๆ คนเดียว แล้วนี่คุณแก้ว จะไปไหนเหรอคะ”
“ก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อย”
แก้วกัลยาออกเดินต่อ หมวยเล็กพูดตามหลัง
“สุขสันต์วันแม่นะคะ”
แก้วกัลยาชะงัก หันมาคุยกับหมวยเล็ก “ขอบใจนะ ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้ จากลูกคนอื่นก่อน
ลูกตัวเอง”
ว่าแล้วก็ส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินจากไป หมวยเล็กเงยหน้าขึ้นไปบนต้นไม้ ชายเล็กยิ้มเจื่อนๆ
หญิงเล็กกับฮันนี่ช่วยกันขนอาหารกล่องขึ้นสามล้อเครื่อง
“พี่ฮันนี่ไปคนเดียวไหวมั้ยคะเนี่ย”
“สบายค่ะ โด๊น วอรี่ เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
ตี๋เล็กเดินออกมาดู “โอ้โห ออเดอร์เพียบเลยนะครับ คุณเชฟ....บ๊ะ”
ฮันนี่ทำเพลงประกอบ “แท๊ด แท่ แด๊ด แท๊ แด่ แด๊ด”
หญิงเล็กหันไปทำหน้าดุ “พี่ฮันนี่”
“ซอรี่ค่ะ พี่เคลิ้มไปนิด”
ตี๋เล็กถามต่อ “เยอะขนาดนี้ เอาไปขายหรือเอาไปแจกครับเนี่ย”
ฮันนี่สอดขึ้นมาอีก “ก็เอาไปแจก”
“พี่ฮันนี่”
ฮันนี่จ๋อย “ซอรี่อีกทีค่ะ”
หญิงเล็กหันไปบอกคนขับ “ออกรถเลยค่ะพี่”
สามล้อเครื่องขี่ออกไปโดยมีฮันนี่นั่งไปด้วย
“นี่เธอทำอาหารไปแจกจริงๆ เหรอ”
หญิงเล็กทำหน้าเชิด “ฉันจะขายหรือจะแจก ต้องรายงานใครด้วยเหรอ”
“ไม่อยากบอกก็ไม่อยากรู้ ถามดีๆ ทำไมต้องกวนกันด้วยเนี่ย”
“ก็นายกวนประสาทฉันก่อน”
ตี๋เล็กยิ้มกรุ้มกริ่ม “ก็กวนเธอแล้วสนุกดีนี่ ยิ่งตอนโกรธยิ่งดูนั่ลลั้คอ่ะ”
หญิงเล็กทั้งเขินทั้งโมโหที่โดนกวนประสาท แอบบ่นเบาๆ
“จะเขินหรือจะโกรธดีวะเนี่ย”
“เออนี่ วันนี้วันแม่ได้ดอกมะลิยังอ่ะ”
หญิงเล็กมองค้อน “นี่ ฉันยังไม่ได้แก่คราวแม่ซะหน่อย”
“อ้าวเหรอ แต่หน้าก็ไปเยอะแล้วเหมือนกันนะ”
หญิงเล็กชี้บนฟ้า “เฮ้ย จานบิน”
พอตี๋เล็กเงยหน้ามองฟ้า หญิงเล็กได้โอกาสเตะผ่าจนตัวงอ
“ไง โกรธขนาดนี้ ดูนั่ลลั้คมั้ย”
หญิงเล็กเดินเข้าไปในบ้าน ทิ้งให้ตี๋เล็กยืนตัวงอเป็นกุ้ง
ทางด้านตี๋ใหญ่ที่อยู่ที่ตลาด กำลังขนของขึ้นรถ พอเห็นหญิงใหญ่ ซึ่งมีพลาสเตอร์แปะที่ต้นแขน เดินผ่านมา ก็พูดทัก
“เอ้า คุณ ไปไหนมาเนี่ย”
“ไป....ทำไมต้องบอกด้วย”
“อ้าว ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก ผมก็ทักทายทั่วๆ ไป แล้วนี่จะกลับบ้านเหรอ กลับด้วยกันมั้ย”
“โตแล้ว กลับเองได้”
หญิงใหญ่พูดจบก็ออกเดิน แต่จู่ๆ ก็เป็นลมหมดสติ ดีที่ตี๋ใหญ่ประคองรับไว้ได้ทัน
“เฮ้ยคุณ เป็นอะไรเนี่ยคุณ”
แก้วกัลยาเดินผ่านมา เห็นตี๋ใหญ่กำลังจะประคองหญิงใหญ่ขึ้นรถพอดี
“หญิงใหญ่ ไอ้ตี๋ใหญ่” จากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปหา ท่าทางเอาเรี่อง “เฮ้ย จะทำอะไรลูกฉันเนี่ย”
ตี๋ใหญ่อึกอัก “เอ่อ..ผม”
“นี่แกมอมยาลูกฉัน เพื่อจะพาไปข่มขืนใช่มั้ย”
ตี๋ใหญ่ตกใจ พูดผิดๆ ถูกๆ “ครับ”
“หะ”
“เอ้ย ไม่ใช่ครับ คุณแก้วเป็นลมไปเองน่ะครับ ผมยังไม่ ได้ทำอะไรเลย”
แก้วกัลยารีบหยิบยาดมออกจากกระเป๋ามาให้หญิงใหญ่ดม
“ผมว่าเข้าไปปฐมพยาบาลในรถผมมั้ยครับ แอร์เย็นๆ ช่วยได้เยอะ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านด้วย”
แก้วกัลยาสะบัดเสียงใส่ “ไม่ต้อง ฉันมีตังค์ขึ้นแท็กซี่”
“แต่แถวนี้แท็กซี่ไม่ค่อยผ่านมานะครับ ขึ้นรถผมไปนี่แหละ ผมฉีดวัคซีนแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก”
“กวนประสาทแบบนี้ไง ถึงไม่อยากนั่งรถไปด้วย”
“เอาเถอะครับ เห็นกับคนป่วย ขึ้นรถเถอะครับ”
ว่าแล้วตี๋ใหญ่กับแก้วกัลยาก็ช่วยกันพาหญิงใหญ่เข้าไปในรถ
“โอ๊ย นั่งพักนาน รากจะงอกละเนี่ย”
ชายเล็กบ่นพลางทำท่าบิดขี้เกียจ หมวยเล็กรีบถาม
“นี่จะไปไหนต่อเนี่ย”
“ว่าจะไปล้างห้องน้ำที่วัดต่อน่ะ ไปด้วยกันมั้ย”
หมวยเล็กพยักหน้าหงึก “ไปๆๆ”
“แต่เหนื่อยนะ จะไหวเหรอ”
“อย่ามาดูถูกกัน เห็นแบบนี้ เรื่องล้างห้องน้ำนี่..”
“เก่งมาก?”
หมวยเล็กพูดหน้าตาย “ไม่เคยล้างคับ”
“โห่..”
“ก็ถึงอยากจะไปล้างด้วยนี่ไง ได้บุญด้วย ได้ประสบการณ์ด้วย ดี๊ดี”
“โอเค งั้นไปช่วยกัน”
หมวยเล็กมองไปเห็นรถตี๋ใหญ่ “เฮ้ย เฮียมาพอดีเลย”
ชายเล็กหันตาม “สบายล่ะ ไม่ต้องเดินไปวัดให้เมื่อย”
ว่าแล้วก็รีบวิ่งออกไปโบกรถ
ตี๋ใหญ่หน้าเจื่อน “งานงอก”
หญิงใหญ่ฟื้นแล้วแต่ยังสะลึมสะลือ นั่งดมยาดม แก้วกัลยาที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบบอก
“จอดค่ะ โชเฟอร์”
ชายเล็กกับหมวยเล็กโบกรถอย่างร่าเริง หารู้ไม่ว่าแก้วกัลยาอยู่ในรถ
“จอดหน่อยๆ”
“stop please”
รถตี๋ใหญ่จอดสนิท แก้วกัลยากดกระจกลงมา
“จะไปไหนเหรอค้า”
ชายเล็กตกใจ “คุณแม่”
“ค่ะ แม่เอง ตาไม่ได้ฝาดไปหรอกค่ะ”
ชายเล็กรีบเรียกพี่สาว หวังจะให้ช่วย “พี่หญิงใหญ่”
หญิงใหญ่สูดยาดม “อย่าเพิ่งเรียกตอนนี้ พี่ยังไม่พร้อมจะช่วยใคร”
หมวยเล็กรีบถาม “ไปไงมาไงเนี่ยเฮีย”
“เรื่องมันยาวน่ะหมวย เล่าตอนนี้คงไม่สะดวก”
ตี๋ใหญ่หน้าเจื่อน ทำอะไรไม่ได้ แก้วกัลยามองลูกชายหน้าเครียดๆ ชายเล็กกับหมวยเล็กหน้าเจื่อนสนิท
หญิงใหญ่กับชายเล็กนั่งกันหน้าสลด แก้วกัลยายืนมอง เตรียมที่จะสอบสวน
“เริ่มที่ใครก่อนดีล่ะเนี่ย”
ชายเล็กรีบเสนอ “ผมเป็นสุภาพบุรุษ ให้เกียรติสตรีก่อนละกันครับ lady first”
หญิงใหญ่มองค้อน “หรา”
แก้วกัลยาทำเสียงเข้ม “ ไม่ต้องห่วง จะก่อนหรือหลังยังไงก็ไม่รอด”
หญิงใหญ่พูดค่อยๆ “หนูไม่ได้ไปไหนกับลูกชายบ้านนั้นจริงๆ นะคะแม่ เรา เจอกันโดยบังเอิญ แล้วหนูก็เป็นลมไป”
“แล้วเราไปไหนมา”
หญิงใหญ่อึกอักเล็กน้อย เพราะตั้งใจจะไม่บอกตั้งแต่แรก แต่ปิดไว้ก็ไม่ได้อะไรก็เลยยอมบอก
“หนูไปบริจาคเลือดมาค่ะ”
“บริจาคเลือด?”
แก้วกัลยาไม่ซักต่อ หันมาหาชายเล็กที่กำลังมองหญิงใหญ่ เพราะยังไม่คิดว่าจะถึงคิวตัวเอง
“แล้วเราล่ะชายเล็ก”
“หะ เข้าเรื่องผมแล้วเหรอครับ ขอเรียกวินมอไซก่อนได้มั้ย ตามไม่ทันเลย”
“ไม่ฮา ไม่ขำ บอกมา ไปอยู่กับลูกสาวบ้านโน้นได้ไง”
ชายเล็กอ้ำอึ้ง “ผมบังเอิญเดินมาเจอเค้าน่ะครับ ก็เลยทักทายกันนิดหน่อย พอเป็นมารยาทเท่านั้นเอง”
“หรา แล้วที่กระโดดออกมาโบกรถไอ้ตี๋ใหญ่ ทำสนิทสนมกันขนาดนั้นน่ะคืออะไร”
ชายเล็กแอบเหล่หญิงใหญ่จะให้ช่วย
“คิดว่าเป็นรถเพื่อนน่ะสิ”
ชายเล็กรีบผสมโรง “เออใช่ๆ ผมคิดว่าเป็นรถพ่อไอ้ดมน่ะครับ”
แก้วกัลยาถามต่อ “ดมไหน”
“ก็ไอ้ดมเพื่อนผม ลูกตาเดช หลานยายมา ป้าขายข้าวมันไก่อยู่สระบุรี พี่ชายเรียนอยู่จุฬา น้องอาเปิด ร้านกาแฟอยู่นครสวรค์ไงครับแม่ แม่จำไม่ได้เหรอ”
“เดี๋ยว ขอนึกแพ็พ”
แก้วกัลยาพยายามไล่ลำดับญาติอย่างงงๆ พอดีกับที่หญิงเล็กกับฮันนี่เดินเข้ามาจากหน้าบ้าน
หญิงใหญ่สบโอกาสหาทางชิ่ง
“ไงหญิงเล็ก มีงานอะไรให้พี่ช่วยมั้ย” พูดพลางกระพริบตาส่งซิก
“โอ๊ย เยอะเลยค่ะ ใครอยากช่วยตามมานะ”
หญิงเล็ก หญิงใหญ่ ชายเล็กพากันเดินเข้าไปในครัว
แก้วกัลยาหน้าเหรอ “อ้าว ยังคุยด้วยไม่จบเลยนะเนี่ย หมดกัน วันแม่ปีนี้”
ฮันนี่รีบบอก “ยังไม่ผ่านวัน อย่าเพิ่งหมดความหวังสิคะบอส คืนนี้อาจจะมีเซอร์ไพรส์ก็ได้”
แก้วกัลยาเริ่มน้อยใจมากขึ้น ความหวังริบหรี่เต็มที
อ่านต่อหน้าที่ 2
ลุ้นรักข้ามรั้ว ตอนที่ 25 (ต่อ)
หมวยเล็กกดเทปเปิดเพลง “ค่าน้ำนม” ดังลั่นบ้าน
เฮงนั่งยิ้มปลื้มปริ่ม ตี๋ใหญ่ ตี๋เล็กและหมวยเล็กนั่งคุกเข่า ถือมาลัยดอกมะลิรอมอบให้เตี่ย
“ขอบคุณเตี่ยนะครับ ที่เป็นทั้งพ่อและแม่ คอยดูแลอบรมสั่งสอนพวกเรามาจนถึงวันนี้”
ตี๋ใหญ่เริ่มเป็นคนแรก ตามด้วยตี๋เล็ก
“แม่เคยเป็นแรงบันดาลใจในการทำอาหารให้กับอั๊ว พอแม่จากไป อั๊วก็ได้เตี่ยนี่แหละ ที่เข้ามาเติมเต็มต่อจากแม่ ขอบคุณนะครับ”
เฮงตบไหล่ลูกชายทั้งคู่ “ลื้อ 2 คนคือความภูมิ ใจของอั๊วนะ”
“อ้าว แล้วหมวยล่ะคะ”
เฮงรีบทำท่าออกสาวทันที “ขา ลูกสาว ลูกสาวก็เป็นความภูมิใจของคุณแม่เช่นกันค่า”
พลันจางก็เดินเข้ามาพร้อมดอกมะลิ “รอจางด้วย”
ตี๋เล็กหันมาถาม “รออะไรครับคุณจาง”
“จางขอไหว้เฮียแทนแม่ด้วยคนนะครับ”
ตี๋ใหญ่ยกมือแบ “ยี่สิบบาท”
“รอแพ็พครับ” จางทำท่าหาเงิน ก่อนจะช็อต “เฮ้ย ถ้าเก็บเงินแบบนี้ พาไปออกงานวัดเลยมั้ยครับ รับรองรวย”
เฮงรีบเร่ง “เอ้าๆๆ ดึกแล้ว รีบให้จะได้รีบไปนอน ใครบางคนจะได้ไม่มีข้ออ้างเวลามาสาย”
จางหน้าเจื่อน “แหม ดักกันขนาดนี้ พรุ่งนี้จะมาปลุกให้เปิดร้านตั้งแต่ตีห้าเลย”
หมวยเล็กให้มาลัยเตี่ย “สุขสันต์วันแม่นะคะคุณแม่”
ตี๋ใหญ่ ตี๋เล็กและจางร่วมกันมอบมาลัย ด้วยบรรยากาศชื่นมื่นปลื้มปริ่ม
แก้วกัลยานั่งทำบัญชีอยู่ ส่วนฮันนี่กวาดบ้านอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับที่เสียงเพลงค่าน้ำนมดังแว่วมาจากบ้านเฮง
“เอ๊ะ นี่มันเพลงค่าน้ำนมรึเปล่าคะบอส”
แก้วกัลยาตอบเซ็งๆ “อืมม์”
“แหม ไม่มีแม่ แต่ก็จัดเต็มกันน่าดูเลยนะคะ เฮียเฮงนี่สุดยอดพ่อจริงๆ”
แก้วกัลยายิ่งเซ็งหนัก “นี่ ไปชมมันไกลๆ ได้มั้ย”
หญิงใหญ่ หญิงเล็กและชายเล็กพากันเดินเข้ามา
“คุณแม่”
แก้วกัลยายิ้มดีใจ คิดว่าจะเซฮร์ไพรส์ “ขาลูก จะเริ่มแล้วใช่มั้ย”
หญิงใหญ่หน้าเหรอ “เริ่มอะไรคะแม่ งานเสร็จหมดแล้วค่ะ”
“ครับ โต๊ะหน้าบ้านเก็บเรียบร้อยหมดแล้วครับ”
“จ้ะลูก” พลางหันมองไปนอกบ้าน “เอ๊ บ้านนั้นมันเปิดเพลงอะไรของมันกันน้า”
หญิงเล็กเงี่ยหูฟัง “นั่นสิคะ จะเปิดดังไปไหนเนี่ย ไม่เกรงใจกันบ้างเลย”
แก้วกัลยาหน้าเจื่อน ไม่รู้จะพูดอะไรอีก
“เหนียวตัวมาก พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”
หญิงใหญ่โพล่งขึ้นมา หญิงเล็กรีบแย้ง “เฮ้ย เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องอาบก่อนสิ”
ชายเล็กสวมรอยทันที “โอเค พี่เสียสละให้น้อง งั้นน้องคนเล็กได้สิทธินี้นะครัช”
ว่าแล้วก็รีบเดินขึ้นบ้านไป หญิงใหญ่กับหญิงเล็กไล่ตามไปแย่งชิงห้องน้ำ
แก้วกัลยาหน้าจ๋อย “โธ่เอ้ย คิดว่าจะเซอร์ไพรส์”
“แล้วทำไมบอสไม่ทวงไปตรงๆ เลยล่ะคะ”
“ไม่ ฉันอยากจะรู้ว่า ลูกๆ ฉันจะลืมวันแม่กันจริงๆ มั้ย”
แก้วกัลยาหน้าเครียด น้อยใจหนักมาก
จางเดินตามเฮงออกมาจากบ้าน
“ขอบคุณนะครับเฮีย ที่เป็นแม่ให้ผมไหว้ให้หายคิดถึง”
“เออ เรื่องเล็กน้อย ขอกันกินมากกว่านี้น่า”
จางทำหน้าทะเล้น “ ถ้ายังเล็กน้อยอยู่ งั้นผมขอขึ้นค่าแรงอีกสักนิดได้มั้ยครับ”
“รู้ว่าขอแล้วจะโดนด่าก็ยังกล้าขอเนอะ”
“ก็วันนี้เฮียอารมณ์ดี เผื่อจะฟลุก”
เฮงทำหน้าดุใส่ “จะอารมณ์เสียก็เพราะแกนี่แหละ กลับเล้าไปเลยไป”
จางเดินออกไปเซ็งๆ เฮงยืดเส้นยืดสายสูดอากาศอย่างแจ่มใส
แก้วกัลยาเดินออกมา มีฮันนี่ตามมาติดๆ
“จะไปไหนคะบอส”
“ไปไหนก็ได้ อยู่บ้านก็ไม่มีใครสนใจฉันอยู่แล้วนี่”
เฮงหันมาพูดแซว “เอ๊ะ อะไร ยังไง อย่าบอกนะ ว่ายังไม่ได้ดอกมะลิจากลูกๆ”
แก้วกัลยาทำหน้าเหวี่ยง “เออ ยังไม่ได้แล้วจะทำไม ยุ่งอะไรด้วย”
“ไม่ทำไมหรอก พอดีวันนี้อั๊วได้จากลูกๆ มาเยอะ ถ้าลื้ออยากได้ อั๊วจะแบ่งให้เอามั้ย เอากี่ดอกดี”
“นี่ อย่ามาพูดจาสองแง่สองง่ามกับฉันนะ”
เฮงทำหน้ากวน “ไม่เอาก็ไม่เอา เข้าบ้านไปนอนดมดอกมะลิลูกดีกว่า งุงิ งุงิ”
ว่าแล้วก็เดินยิ้มกรุ้มกริ่ม ร้องเพลงเข้าบ้านไป
“แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง”
ฮันนี่พยายามปลอบ “ทำใจดีๆไว้นะคะบอส ทุกอย่างจะต้องโอเค ค่ะ”
“กลับเข้าบ้านไป ฉันอยากอยู่คนเดียว”
ฮันนี่เดินเข้าบ้านไป แก้วกัลยายิ่งน้อยใจหนัก
เช้ารุ่งขึ้น ขณะฮันนี่กำลังจัดโต๊ะอยู่คนเดียว หญิงใหญ่ หญิงเล็กและชายเล็กก็เดินเรียงกันลงมาจากบนบ้าน
“กุด มอร์นิ่งค่า เอฟเวอรี่ บอดี้”
ชายเล็กยิ้มให้ ”ทำงานคนเดียวเหนื่อยมั้ยครับพี่ฮันนี่”
“เหนื่อยสิคะ ถามได้”
“โอเค สู้ๆ นะครับ”
ฮันนี่หน้าเหรอ “แหม ถามมาคิดว่าจะช่วย”
หญิงเล็กมองไปรอบๆ “บ้านเงียบๆ..แม่ไม่อยู่เหรอพี่ฮันนี่”
“ออกไปซื้อของที่ตลาดน่ะค่ะ”
หญิงใหญ่ถามต่อ “แล้วแม่เป็นไงบ้างอ่ะพี่ฮันนี่”
“โอ๊ย จะเป็นยังไงล่ะคะ ก็ดรามาน้ำตาตกไปน่ะสิ”
หญิงใหญ่ตกใจ “เฮ้ย ถึงกับน้ำตาตกเลยเหรอพี่ฮันนี่”
“น้ำตาตกนี่ฮันนี่เติมเองค่ะ”
หญิงเล็กถอนหายใจ “โห่ ตกใจหมด”
ฮันนี่บอกต่อ “แต่เรื่องดรามานี่หนักเอาการอยู่นะคะ ฮันนี่ว่าเลิกเล่นซะทีเถอะค่ะ นี่มันเลยวันแม่มาแล้วนะคะ”
ชายเล็กหันมาถามพี่สาว “เอาไงดีพี่หญิงใหญ่ เราจะเซอร์ไพรส์แม่กันเมื่อไหร่ดีครับ”
“นั่นสิ เดี๋ยวแม่งอนไม่ยอมหาย จะยุ่งกันใหญ่นะ”
หญิงใหญ่ทำท่าคิด “ตอนแรกกะจะคืนพรุ่งนี้ งั้นเปลี่ยนเป็นคืนนี้แล้วกัน”
“ดี๊ดี โล่งอกไปทีเรา”
ฮันนี่ถอนหายใจโล่งอกเพราะรู้สึกกดดันมานาน
อัครเดชยื่นดอกฟอร์เก็ทมีน็อตให้กับหญิงใหญ่
“สุขสันต์วันแม่ครับ”
หญิงใหญ่หน้าเหรอ “เอ่อ แก้วยังไม่ได้เป็นแม่นะเดช”
“ถึงตอนนี้แก้วจะยังไม่ได้เป็นแม่ แต่ขอให้รู้ไว้ แก้วนี่แหละ แม่ของลูกเดชเลยนะ”
ภรณีทำหน้าเอียน “จะถุยหรือจะอ้วกดีวะเนี่ย”
“แล้วแต่ แต่ช่วยเดินไปที่ห้องน้ำด้วย จะได้ไม่ต้องมาขัดจังหวะชาวบ้านเค้าแบบนี้”
ภรณีแขวะต่อ “ซื้อดอกไม้ให้ผู้หญิงแบบนี้ ซื้อให้แม่บ้างรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ซื้อโว้ย คนเพศแม่ ฉันรักหมด ยกเว้นแก นังนกแสก”
“แหม ไอ้คิ้วปลิงควาย หล่อตายล่ะค่ะ”
อัครเดชกับภรณีฮึดฮัดมองหน้ากันไป พอดีกับที่เสียงโทรศัพท์ดัง หญิงใหญ่ดูเบอร์ก่อนจะกดรับสาย
“ค่ะ พี่ฮันนี่ เฮ้ย..แล้วพี่ฮันนี่โทร หาแม่รึยังว่าอยู่ที่ ไหน โอเคๆ เดี๋ยวแก้วจะรีบกลับบ้านแล้วกันค่ะ”
หญิงใหญ่กดวางสายหน้าเครียดๆ พร้อมกับที่ตี๋ใหญ่เดินออกมา
ภรณีหันมาถาม “มีอะไรแก”
“แม่ออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า ตอนนี้ยังไม่กลับบ้านเลย ติดต่อก็ไม่ได้”
“เฮ้ย ไปเป็นอะไรอยู่ที่ไหนรึเปล่า” ภรณีพลอยเป็นห่วงไปด้วย
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยว..“
อัครเดชยังพูดไม่ทันจบ ตี๋ใหญ่ก็แทรกขึ้นมาทันที
“ผมพาคุณกลับบ้านเอง”
“ขอบคุณค่ะ”
หญิงใหญ่วางดอกไม้ทิ้งไว้ แล้วหยิบกระเป๋ารีบเดินออกไปกับตี๋ใหญ่ อัครเดชได้แต่ยืนเหวอ ภรณีสะใจ “จะขำหรือจะปลอบดีวะเนี่ย”
“ทำงานไป ไม่ต้องมายุ่ง”
ตี๋ใหญ่กับหญิงใหญ่ลงจากรถ เฮงที่เดินมาจากทางบ้านแก้วกัลยาพร้อมกับฮันนี่ เห็นทั้งคู่มาด้วยกันก็สงสัยในความสัมพันธ์
“เจอแม่รึยังพี่ฮันนี่”
ฮันนี่ส่ายหน้า “ยังค่ะ โทร หาก็ปิดเครื่องด้วยเนี่ย”
หญิงใหญ่ลองกดโทรศัพท์หาแก้วกัลยา เฮงรีบกระซิบตี๋ใหญ่
“เฮ้ย อะไร ยังไงเนี่ย มาด้วยกันได้ไง”
ตี๋ใหญ่กระซิบตอบ “อ้าว ก็ผมกับเค้าอยู่ออฟฟิศเดียวกัน มาด้วยกันแปลกตรงไหนล่ะเตี่ย”
“หรา”
“ถ้าอย่างอั๊วแปลก ที่เตี่ยมาช่วยเค้าตามหาคุณแก้วแบบนี้ เรียกว่าอะไรดีล่ะ”
เฮงกระซิบกลับ “อั๊วช่วยเพราะมนุษยธรรมโว้ย”
“ฮัลโหล คุณแม่เหรอคะ”
ทุกคนหันมามอง คิดว่าหญิงใหญ่โทร ติดแล้ว
“คุณแม่อยู่ที่ไหนคะเนี่ย รู้มั้ยว่าทุกคนเค้าเป็นห่วงคุณแม่แค่ไหนอ่ะ เนี่ย ตอนนี้เค้าตามหาคุณ
แม่กันให้ควั่กเลย หนูก็ต้องลางานกลับมาบ้านเนี่ย หนูเป็นห่วงคุณแม่มากเลยรู้มั้ยคะ รีบกลับบ้านนะคะแม่ หนูจะรอ”
พูดแล้วก็กดวางสาย หน้าเครียด
“ว่าไงคะ ตอนนี้บอสอยู่ที่ไหนคะ”
“จะไปรู้เหรอพี่ฮันนี่ ก็ยืนอยู่ด้วยกันเนี่ย”
ตี๋ใหญ่ทำหน้างง “ อ้าว ก็เมื่อกี๊คุณคุยกับแม่คุณตั้งเยอะ แล้วแม่คุณไม่ได้บอกเหรอ ว่าอยู่ที่ไหน”
หญิงใหญ่ส่ายหน้า “เปล่า เมื่อกี๊ฉันฝากข้อความถึงแม่”
“ฝากข้อความ?”
“ใช่ ก็โทร ไม่ติด ฉันก็ฝากข้อความน่ะสิ แปลกตรงไหนเนี่ย”
เฮงทำหน้าเซ็ง “แหม ฝากซะยาวเชียว”
ตี๋เล็กกับหญิงเล็กพากันเดินเข้ามา หญิงใหญ่รีบหันไปถามน้องสาว
“เป็นยังไงบ้างหญิงเล็ก”
“เดินหาทั่วตลาดแล้วก็ยังไม่เจอเลยค่ะ”
ตี๋เล็กรีบบอก “เท่าที่ถามกับพ่อค้าแม่ค้า วันนี้ไม่มีใครเห็นคุณแก้วไปที่ตลาดเลยนะครับ”
เฮงครุ่นคิด “งั้นก็แสดงว่าไม่ได้ไปซื้อของที่ตลาดอย่างที่บอกแต่แรก”
ฮันนี่หน้าจ๋อย “โธ่ บอส ไปเอ็กซิเดนท์อยู่ที่ไหนรึเปล่าก็ไม่รู้เนี่ย”
หญิงใหญ่เครียดมาก ตี๋ใหญ่กุมมือให้กำลังใจ ตี๋เล็กเห็นหญิงเล็กเครียดก็กุมมือหญิงเล็กแบบคู่
หญิงใหญ่บ้าง
เฮงเห็นลูกชายตัวเองจับมือลูกสาวบ้านนั้น ก็พยายามกระแอมขัด แต่ก็ไม่มีใครสนใจ
ฮันนี่เครียดเดินเข้ามาจับมือเฮง แต่กลับถูกอีกฝ่ายสะบัดหลุด แล้วเดินกลับเข้าบ้านไป
เสี่ยชาญนั่งคุยกับแก้วกัลยาอยู่ที่ม้าหินหน้าบ้าน
“กลับบ้านเถอะอาแก้ว ป่านนี้ลูกๆ ลื้อเป็นห่วงแย่แล้ว”
แก้วกัลยาหน้าเศร้า “ไม่มีใครห่วงฉันหรอก วันแม่ทั้งวัน ยังไม่มีใครสนใจฉันเลย”
“ลูกๆ ลื้อคงจะลืมนั่นแหละ”
แก้วกัลยาน้ำตาคลอ “ลืมอะไร เมื่อคืนบ้านไอ้เฮงเปิดเพลงค่าน้ำนมดังมาถึงบ้านฉัน แต่ก็ไม่มีใครสนใจเลยซักคน”
เสี่ยชาญตกใจ “ไอ้หยา ถ้าอย่างนั้นลูกลื้อคงไม่สนใจวันแม่จริงๆ แล้วล่ะ”
แก้วกัลยาทำท่าจะร้องไห้ “มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ลูกๆ ฉันไม่เคยลืมวันสำคัญอย่างนี้มาก่อนเลยนะเสี่ย”
“เอาน่า ปีหน้าค่อยว่ากันใหม่”
“ฉันทำใจรอถึงปีหน้าไม่ได้หรอกเสี่ย เสี่ยไม่เข้าใจคนเคยได้ดอกมะลิจากลูกๆ ทุกปี แต่ปีนี้มันไม่ได้ ฉันเสียใจ”
ว่าแล้วแก้วกัลยาก็ร้องไห้โฮ เสี่ยชาญก็ไม่รู้จะปลอบยังไง
“ไม่ให้ดอกไม้ไม่เท่าไหร่นะเสี่ย แต่บ้านช่องไม่ยอมอยู่กันนี่สิ มีเวลาให้คนอื่นได้ แต่ไม่มีเวลาให้แม่บ้างเลย”
จังหวะนั้น มัคนายกก็เดินผ่านมา เสี่ยชาญรีบหันไปทัก
“หวัดดีท่านนายก”
“มัคนายกครับเสี่ย เดี๋ยวงานก็เข้าผมกันพอดี อ้าวคุณนาย เจอตัวก็ดีแล้ว กำลังอยากคุยด้วยพอดี”
พอมัคนายกเดินเข้ามาในบ้าน แก้วกัลยาก็รีบถาม
“มีอะไรเหรอคะ”
“ผมจะขอบคุณคุณนายน่ะครับ ที่เมื่อวานส่งลูกๆ ไปช่วยงานที่วัด”
แก้วกัลยาทำหน้างง “ส่งลูกๆ ไปช่วยงาน งานอะไรกันคะ”
“ก็ลูกชายคุณนายมาช่วยกวาดลานวัดทั้งวันเลย ส่วนลูกสาวก็ทำอาหารกล่องไปแจกเด็กๆ แล้วก็คนยากไร้ตั้งหลายกล่อง”
“จริงเหรอ”
“จริงสิครับ คงจะทำบุญเนื่องในวันแม่กันนั่นแหละ”
เสี่ยชาญรีบหันมาบอกแก้วกัลยา “อ้าว อั๊วว่าลูกๆ ลื้อทำแบบนี้ แสดงว่าอีไม่ได้ลืมวันแม่หรอกนะ”
แก้วกัลยาอึ้งๆ เพิ่งรู้ตัวว่าเข้าใจลูกๆ ผิดมาตลอด
หญิงใหญ่พยายามกดโทรศัพท์หาแม่ แต่ก็ฝากข้อความตลอด
“ฝากข้อความตลอดเลย”
ชายเล็กที่นั่งลุ้นอยู่ข้างๆ รีบบอก
“ผมว่าแม่ปิดเครื่องตลอดแหละพี่หญิงใหญ่ ไม่ต้องโทร แล้วล่ะ”
“แม่จะไปเป็นอะไรอยู่ที่ไหนรึเปล่าก็ไม่รู้น่ะสิ” หญิงใหญ่หน้าเครียด
“ไม่เป็นอะไรหรอก ผมว่าเดี๋ยวแม่หายงอนก็กลับมาเองแหละ”
ฮันนี่เดินถืออาหารออกมาเตรียมออกไปเสิร์ฟ หญิงเล็กเดินตามมาติดๆ
“ติดต่อบอสได้รึยังคะ”
ชายเล็กส่ายหน้า “ยังเลยพี่ฮันนี่”
หญิงใหญ่หน้าสลด “คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ย ที่วางแผนเซอร์ไพรส์หลังวันแม่แบบนี้”
“ฮันนี่ว่าผิดมหันต์ล่ะค่ะ”
หญิงเล็กส่ายหน้า “อืม ช้าไปล่ะ”
“ไม่ช้าไปหรอกค่ะ ถ้าคุณนายกลับมาก็ให้กันไปเลย”
“ที่ว่าช้า หนูหมายถึงอาหารค่ะ เย็นหมดแล้วมั้งคะพี่”
ฮันนี่ตกใจ “อุ๊บส์ ซอรี่ค่ะ”
จากนั้นก็รีบเดินออกไปเสิร์ฟอาหาร หญิงเล็กหันมาถามพี่สาว
“เอาไงกันต่อดีล่ะ”
“ไม่รู้สิ แต่ถ้าหายข้ามวันก็คงต้องแจ้งความไว้ก่อน”
“เชื่อผม เดี๋ยวแม่หายงอนก็กลับมาเองแหละ”
ขาดคำ ฮันนี่ก็วิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น “ บอสกลับมาแล้วค่า”
หญิงเล็กยิ้มดีใจ “จริงเหรอพี่ฮันนี่ ไหนล่ะ”
พอแก้วกัลยาเดินยิ้มแห้งๆ เข้ามาในบ้าน ลูกๆ ก็รีบกรูเข้าไปหา
“แม่ไปไหนมาคะเนี่ย”
“พวกหนูเป็นห่วงมากรู้มั้ยคะ”
แก้วกัลยาเดินมานั่งที่โซฟา ลูกๆ ตามมานั่งข้างๆ
“แม่ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
ชายเล็กยิ้มให้แม่ “ที่หายไปนี่ แม่งอนพวกเราใช่มั้ยครับ”
แก้วกัลยายิ้มเจื่อน ก่อนจะพยักหน้ายอมรับ
“โห่ บอส งอนซะ 2 บ้านอยู่กันไม่สุขเลยรู้มั้ยคะ”
แก้วกัลยาหันขวับมาทางฮันนี่ “ 2 บ้านอะไร”
“ก็บ้านเถ้าแก่เฮง เค้าก็มาช่วยตามหาบอสด้วยน่ะสิคะ”
หญิงเล็กรีบเสริม “ค่ะ พี่หญิงใหญ่กับพี่ตี๋ใหญ่ก็หยุดงานมาช่วยตามหาแม่ด้วยนะคะ”
“นี่วุ่นวายกันขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ค่า ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเลยนะคะ คนอื่นเค้าเดือดร้อน ต้องเสียงานเสียการเห็นมั้ยเนี่ย”
แก้วกัลยามองฮันนี่ตาขวาง
“ซอรี่ค่า”
“แม่ขอโทษที่เข้าใจลูกๆ ผิดไป ตอนนี้แม่รู้แล้วว่า ลูกๆ ไม่ได้ลืมว่าเมื่อวานเป็นวันสำคัญแค่ไหน”
ชายเล็กตกใจ “แม่รู้แล้วเหรอครับ ว่าพวกผมทำอะไรกัน”
แก้วกัลยายิ้มให้ลูก “ลูกๆ ได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าการแค่ให้ดอกมะลิกับแม่อีกนะ”
ลูกๆ สวมกอดแม่ ฮันนี่ถอนหายใจโล่งอก
เฮงทำหน้าตกใจ หลังจากรู้ว่าลูกๆ จะไปร่วมงานวันแม่ที่บ้านแก้วกัลยา
“พวกลื้อจะไปร่วมงานวันแม่กับคนบ้านโน้นเหรอ เพื่อ?”
ตี๋ใหญ่ ตี๋เล็กและหมวยเล็กนั่งกันพร้อมหน้า มีมาลัยดอกมะลิเตรียมพร้อมไปร่วมงาน
“บ้านนั้นเค้าชวนมาน่ะเตี่ย ไม่ไปก็น่าเกลียดนะ” ตี๋ใหญ่บอกเตี่ย
“โอ๊ย ไม่น่าเกลียดหรอกม้าง”
หมวยเล็กทำเสียงอ้อน “ขุ่นแม่คะ”
เฮงทำท่าออกสาว “ไม่น่าเกลียดหรอกค่ะ ลูกๆ ไม่ต้องไปหรอก นะ เชื่อแม่เถอะ”
ตี๋เล็กพูดขึ้นมาบ้าง “ เค้าคงอยากให้เราไปช่วยสร้างบรรยากาศให้คึกคักน่ะเตี่ย”
เฮงทำท่าน้อยใจ “ใช่ซี้ แม่เป็นแม่ให้ไม่ได้สมใจใช่มั้ยล่ะ ถึงต้องไปไหว้แม่คนอื่นเค้าอีกรอบน่ะ”
ตี๋ใหญ่ถอนหายใจ “ ถ้าเตี่ยไม่ไป ก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพวกอั๊วไปกันเอง”
หมวยเล็กหันมาอ้อนต่อ “ไปด้วยกันนะคะคุณแม่ นะๆๆ”
เฮงครุ่นคิด ตัดสินใจว่าจะไปกับลูกๆ หรือไม่
แก้วกัลยาถูกปิดตาพาออกมา มีซุ้มวันแม่เล็กๆ ที่ลูกๆ ช่วยกันจัดไว้ให้
“ไม่ต้องปิดตาก็ได้มั้ง รู้แล้วว่าจะเซอร์ไพรส์”
หญิงใหญ่รีบบอก “นิดนึงค่ะแม่”
“แหม มันจะมีอะไรเซอร์ไพรส์มากกว่านี้อีก”
เฮง ตี๋ใหญ่ ตี๋เล็กและหมวยเล็กเดินเข้ามา ฮันนี่ส่งสัญญาณว่าอย่าเสียงดัง
“ควายเอ็ท พลีส”
แก้วกัลยายืนงง “อะไรฮันนี่ มีควายหลุดมาจากไหนเหรอ”
เฮงฉุนกึก ทำท่าจะโวยวาย แต่ตี๋ใหญ่ห้ามไว้
“เอ่อ ไม่มีควายหลุดมาจากไหนหรอกค่ะ พิธีจะเริ่มแล้ว ฮันนี่บอกให้ทุกคนเงียบน่ะค่ะ ควายเอ็ท พลีส”
หญิงเล็กยิ้มแป้น “เริ่มเลยดีกว่าค่ะ มิวสิก”
เสียงดนตรีหนังฆาตกรรมหนังอัลเฟรด ฮิชค็อกดังขึ้น ทุกคนสะดุ้ง
“ว้าย นี่จะฆ่าปาดคอเซอร์ไพรส์แม่เหรอ”
ชายเล็กหน้าจ๋อย “เสียงโทรศัพท์ผมเองครับ”
ฮันนี่เดินไปเปิดเพลงค่าน้ำนมสร้างบรรยากาศ หญิงใหญ่เปิดผ้าผูกตาให้แก้วกัลยา ทุกคน
เซอร์ไพรส์
“ เฮ้ย ใครเชิญมาเนี่ย”
เฮงทำหน้าเซ็ง “เห็นมั้ย เค้าไม่ได้เชิญ จะมาให้เสียฟอร์มทำไม กลับบ้าน”
หมวยเล็กรีบอ้อน “คุณแม่”
เฮงออกสาวใส่ “ขาลูก ก็เค้าไม่ต้อนรับเรา เราจะอยู่ทำไมล่ะคะ”
หญิงใหญ่หันมาบอกแม่
“หนูเชิญมาเองค่ะแม่ พิธีจะได้คึกคัก เวอร์วังอลังการ สมกับการเซอร์ไพรส์หน่อย”
หญิงใหญ่กับหญิงเล็กช่วยกันจัดสถานที่ให้แม่นั่งลง แก้วกัลยาใจอ่อน ไม่ติดใจที่เฮงมา ตี๋ใหญ่กับ
ตี๋เล็กก็จัดที่ให้เตี่ยนั่ง
“ที่พวกหนูมาจัดงานให้แม่ในวันนี้ ไม่ใช่พวกหนูลืม หรือว่าไม่รักแม่นะคะ แต่พวกหนูอยากจะบอกว่า ไม่ ว่าวันไหนๆ พวกหนูก็รักแม่นะคะ”
พอหญิงใหญ่พูดจบ หญิงเล็กก็พูดต่อ
“ค่ะ ทุกวันคือวันแม่สำหรับพวกเราเสมอ”
ชายเล็กยิ้มให้แม่ “รักนะตัวเธอว์”
แก้วกัลยาปลื้มปริ่ม จนพูดไม่ออก
เฮงออกสาวใส่อีก ”นี่เพื่อนสาว ปลื้มปริ่มจนพูดไม่ออกเลยเหรอค้า”
“จะเซ็งก็เพราะหล่อนนี่แหละ”
ตี๋ใหญ่รีบตัดบท
“เอาล่ะครับ ไหนๆ พวกผมก็มาร่วมงานกันแล้ว พวกผมก็มีมาลัยดอกมะลิมาให้กับคุณแม่ เอ้ย
คุณแก้วด้วย”
ตี๋เล็กพูดเสริม “ขออนุญาตนะครับคุณแม่ เอ้ย คุณแก้ว”
แก้วกัลยายิ้มกว้าง “อยากจะเรียกแม่ก็เรียก วันนี้ฉันยอมให้วันนึง”
ตี๋ใหญ่ ตี๋เล็ก หมวยเล็ก รีบพูดพร้อมกัน “ครับ / ค่ะ คุณแม่”
เฮงกับแก้วกัลยาสะดุ้งเล็กน้อย ลูกๆ ทั้ง 2 บ้านมอบมาลัยให้ ก่อนที่จะก้มลงกราบทั้งคู่พร้อมๆ กัน
ทั้งคู่ปลื้มปริ่มน้ำตาไหล ฮันนี่เองก็น้ำตาซึม
อ่านต่อตอนที่ 26
