หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 12
บรรยากาศวัดกลางคืนดูเงียบสงบ ในห้องคอมพิวเตอร์ ไทกับหมากนั่งจ้องคอมพิวเตอร์กันคนละเครื่อง
หน้าจอไท เป็นวิธีชงกาแฟให้อร่อย ไทเลื่อนอ่านสักพักก่อนหันไปเห็นหมากนั่งยิ้มอยู่
"เป็นไรหมาก นั่งยิ้มยังกะเจ้ามือไพ่ได้กินรอบวง"
"แหมเปรียบซะเห็นภาพ" หมากยิ้มหวานให้ไท "ชั้นกำลังมีความรัก"
ไทเสียงดัง
"นึกอยู่แล้ว หลังๆ แกชอบเอาอาหารไปให้ไอ้ด่างข้างวัดอยู่บ่อยๆ"
หมากเคลิ้ม
"ใช่ชั้นหลงรักนังด่างมานานมาก โตขึ้นชั้นว่าจะรบกวนพี่ไปสู่ขอมันให้ชั้นหน่อย" แล้วนึกได้ "โอ้ย!! ชั้นรักกับคนไม่ใช่หมา"
"เคลิ้มซะยาวเชียว ตกลงมีความลักขโมยกับใครไหนเอาหน้ามาดูสิ"
"ความรักเฉยๆ พอ ไม่ต้องมีขโมยเดี๋ยวตำรวจจับ" หมากชี้ให้ไทดู "ดูนี่..."
ไทมองจอเห็นรูปผู้หญิงขึ้นเป็นโปรไฟล์ในเฟซบุ๊ก ผู้หญิงถ่ายแค่ใบหน้า หน้าตาน่ารักวัยใกล้เคียงกับหมาก
"อื้อหือ" ไทร้อง
"อื้อหือน่ารัก"
"อื้อหือเหม็นมาก นี่แกยังไม่อาบน้ำใช่มั้ย...เหม็นเปรี้ยวยังกะสวนมะนาว"
"กินแก้เจ็บคอหน่อยมั้ยละ"
หมากทำท่าเข้าไปกอดแกล้งไท
"จะเลิกตลกได้รึยัง.."
"โอเคๆ แล้วนี่คุยกันนานยัง เคยเจอกันยัง ไว้ใจได้มั้ย เป็นลูกเต้าเหล่าใคร"
"จะซักทำไมนักหนาสะอาดหมดแล้ว เค้าชื่อใบเตย คุยกันทางเฟซได้เจ็ดวันแล้ว ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกคลิก...ก็เลยขอเค้าเป็นแฟน เค้าก็ตกลง"
"เจ็ดวัน…ไม่น้อยไปเหรอหมาก"
"ขนาดศพยังสวดเจ็ดวันแล้วเผาเลย ความรักก็เช่นกันเจ็ดวันก็สุกงอม"
"โลกโซเชียลกับโลกความจริงมันต่างกัน สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้"
"ไม่ต้องห่วง เพราะว่าพรุ่งนี้ชั้นนัดเดทกับน้องใบเตยที่ร้านกาแฟเรียบร้อยครับ"
ไทมองหมากด้วยความเป็นห่วง
บ้านเฮียเม้งตอนกลางคืน เหมยเล่นเฟซบนมือถือ อยู่บนเตียง เจนนี่นอนเล่นเฟซอยู่ข้างๆ
เจนนี่อ้อน
"น้องเหมย อยากเป็นคนแรกของพี่เจนมั้ย"
เหมยวางมือถือหันมาดุเจนนี่
"พูดบ้าอะไรพี่เจน ขนลุก"
"บ้าตรงไหน แค่จะให้ช่วยกดไลค์รูปให้หน่อย พี่อัพไปเป็นชั่วโมงแล้วไม่ได้สักไลค์"
"เครๆ เดี๋ยวเหมยไปไลค์ให้ก็ได้" เหมยหยิบมือถือกดดูแล้วทำท่าตกใจ "ว้าย!!"
เหมยส่งมือถือให้ เจนนี่ดูแล้วก็ตกใจตาม
"ว้าย!!!ผีหลอก... โอ้ยน้องเหมยจะตกใจทำไมก็แค่รูปพี่เอง"
จอมือถือเห็นเป็นรูปเจนนี่โพสทำท่าแลบลิ้นปลิ้นตาตลกๆ เหมือนหลอกผี
"น่ากลัวมาก...ถ้าเปลี่ยนปุ่มไลค์เป็นปุ่มไล่ น่าจะมียอดกดไล่เป็นหมื่น"
"ก็แค่ลงรูปสวยบ่อยแล้วเบื่อ อยากลงรูปแบบว่าทะเล้นๆ ขี้เล่นบ้างอ่ะคะ"
"แต่รูปนี้มันหลอนบวกสยองมากกว่านะเจน"
"ลบก็ได้…ก็แค่รูปขำๆ ทำเป็นรับความจริงกันไม่ได้ ใช้แอ๊บเยอะบางทีพี่ก็เหนื่อยกว่า จะลงได้แต่งแอ๊บนั้น แอ๊บนี้จนครบทุกแอ๊บแล้ว"
เจนนี่พูดไปกดลบรูปไป
"ดี ลบๆ ไปจะได้ไม่ต้องมานั่งเฝ้าว่าจะมีใครมาไลค์มั้ย"
"แอร๊ย"
เหมยตกใจเจนนี่กรี๊ดเรื่องอะไร
"เจนนี่เป็นอะไร"
"ในคืนที่ผิดหวังจากยอดไลค์ แต่เจนนี่ก็ได้เจอเฟซน้องไท"
"แค่เฟสนายไทจะดีใจทำไม"
"ก็พี่เจนนี่จะได้แอดแล้วก็สานสัมพันธ์กับน้องไทน่ะสิคะ เสร็จพี่เจน"
เหมยมองเจนนี่อย่างเซ็งๆ
ไทยังนั่งเฝ้าหน้าจอ เฟซบุ๊กชื่อ Tanthai Tantasiri ก่อนทำท่าตกใจ
"เฮ้ย"
"เป็นไรพี่"
"พี่เจนนี่แอดเฟสมา"
"ตกใจทำไมละ ก็พี่มันหน้าตาดีใครๆ แมงวันที่ไหนก็อยากมาตอมทั้งนั้น"
"คนไม่ใช่ขรี้...จะได้มีแมงวันมาตอม"
ไทกดรับแอดเจนนี่ “เจนนี่ สวยมากท่ายากเพียบ”
หมากขยับมานั่งข้างๆ ไท เห็นไทเลื่อนลงเห็นเฟสเหมยโพสต์ในหน้าเจนนี่อยู่
“เหมย เมธยา - พี่เจนโทรไปไม่รับ โทรกลับด้วย ไม่งั้นโดนหักตังค์”
"นี่มันเฟสยัยหน้าเลือดนิ ขนาดในเฟซยังไม่เว้น"
"กดเข้าไปดูเฟซพี่เหมยหน่อยสิ.."
หมากกดเข้าไปที่ชื่อเหมย เห็นเป็นหน้าเฟซ เหมยตั้งไพรเวทไว้
"พี่เหมยตั้งส่วนตัวไว้ อดดูเลยอยากรู้ว่าพี่เหมยโพสต์อะไร"
"ไม่เห็นอยากรู้"
หมากยิ้มๆ ก่อนกดแอดเฟรนด์เหมยไป ไทเห็นตกใจ
"เห้ย! ทำไรหมาก"
"ก็ขอแค่ป็นเฟรนด์ ไม่ได้ขอเป็นแฟนพี่เหมยซะหน่อย จะตกใจทำไม"
"ก็นั่นมันเฟซพี่"
สัปเหร่อมั่นเดินเข้ามา
"นี่ข้าฝังไปศพหนึ่งแล้ว พวกเอ็งยังไม่เลิกเล่นกันอีกเหรอคอมพ์น่ะ"
"มีศพที่ไหนมาให้ฝังไม่เห็นรู้ว่ามีคนตาย"
"ไม่ใช่ศพคน ศพหมาเจ้าของเค้าเอามาให้ฝัง นี่ก็ไม่เกรงใจสัปเหร่อเลยดึกๆ ดื่นๆ"
"ได้มากี่บาทละ"
"ค่าฝังศพนะเหรอ"
"เงินปากผีน่ะ ขโมยมากี่บาท"
"ไอ้บ้า...หมาที่ไหนเค้าเอาเงินใส่ปาก ถ้าเป็นศพคนก็ว่าไปอย่าง"
"นั่นแ"
"ไปๆ ไปนอนกันได้แล้วดึกดื่นเปลืองค่าไฟวัด"
"น้ามั่นมีสูตรมาร์คหน้า ให้หน้าใสมั้ย"
"มีแต่ขี้เถ้าเผาศพ เอาไปผสมน้ำพอกหน้าหน่อยมั้ยละ"
"โอ้ย ใครเค้าทำกันน้า...คุยกะน้าแล้วเครียดไปนอนดีกว่า"
"เออข้าก็จะไปนอนแล้ว ปิดไฟปิดคอมพ์ให้เรียบร้อยละ"
"ฝากด้วยนะพี่ไท...ชั้นไปหาอะไรมาร์กหน้าก่อน"
ไทพยักหน้ารับ มั่นกับหมากเดินออกไป
ไทหันมาจ้องที่หน้าจอที่ขึ้นไท Friend request sent ขอเป็นเพื่อนเหมยค้างอยู่ ไทเลื่อนเม้าท์ยกเลิกสุดท้ายไม่กด....
บรรยากาศหมู่บ้านยามเช้า หลวงพ่อแม่น หลวงพี่ดิน เดินมาที่หน้าบ้านเฮียเม้ง มั่นตามมาด้วย
เหมยกับเฮียเม้งและเจนนี่ยืนรอตักบาตรอยู่ ของตักบาตรวางอยู่ มีตุ๊กตา ไอแพดปลอม ตุ๊กตาผู้ชาย
"โอ้โหวันนี้ต้องมีพายุแน่ๆ" มั่นบอก
"น้ารู้ได้ยังไง" หลวงพี่ถาม
"ก็เฮียเม้งมารอตักบาตรน่ะสิ"
เจนนี่บอก
"นิมนต์ค่ะ"
หลวงพี่กับหลวงพ่อหยุด เจนนี่เห็นมั่นก็แซว
"พี่เจนนี่กลับบ้านไปแป๊บเดียว น้องไทหงอกทั้งหัวแล้วเหรอคะ"
"ทะลึ่งละนังเจน ให้เกียรติผมข้าบ้าง" มั่นว่า
เฮียเม้งถาม
"หลวงพ่อครับ...เมื่อคืนผมฝันว่าเมียผมมาชวนไปอยู่ด้วย ผมจะตายมั้ยครับ"
"เค้ามาชวนเราไปอยู่ด้วย เราไม่อยากไปไม่บอกเค้าไปละ"
"หลวงพ่อก็พูดตลก นั่นมันฝันผมจะบอกได้ยังไงละ"
"นั่นไง ก็แค่ฝันแล้วโยมจะไปยึดติดให้เป็นทุกข์ทำไมล่ะ"
"ก็ผมกลัวตายนี่ครับหลวงพ่อ"
"กลัวทำไม วันนี้ไม่ตาย พรุ่งนี้ก็ตาย พรุ่งนี้ไม่ตายสักวันก็ต้องตาย"
"แล้วนี่เอาอะไรมาตักบาตร"
"ก็กลัวเมียเหงา เลยหาของใส่ไปให้มันเล่น จะได้ไม่คิดถึงชั้นจนมาชวนไปอยู่ด้วย"
"แต่สำหรับแม่คงไม่มีใครแทนที่พ่อได้" เหมยบอก
"พูดแบบนี้แปลว่ายังไงแม่แกก็จะเอาพ่อไปอยู่ด้วยใช่มั้ยนังเหมย"
"แม่จะเอาพ่อไปอยู่ด้วยได้ยังไง แล้วเหมยจะอยู่กับใครละ จริงมั้ย"
เหมยยิ้มๆ ก่อนส่งของให้เฮียเม้งตักบาตร อย่างตั้งใจ
วัดยามเช้า ไทเดินลงมาเห็นหมากแต่งตัวหล่อใส่เสื้อลายสก๊อต แอ็คยืนรอไททักอยู่
"โอ้โห...แต่งตัวแบบนี้จะไปหาเสียงที่ไหนคับผู้ใหญ่ มีผ้าขาวม้าคาดเอวหน่อยใช่เลย"
"ทักซะเสียเซลฟ์เลย"
"ล่อเล่น...นี่อย่าบอกนะว่าจะไปเจอสาวที่นัดไว้ในเฟซอ่ะ"
"ก็ใช่น่ะสิ น้องหล่อมั้ยพี่"
"หล่อมาก...นี่ใส่น้ำอบด้วยเหรอ"
"น้ำหอม"
"กลิ่นเหมือนน้ำอบใส่ศพของน้ามั่นเลย"
"อย่าพูดไปชั้นเพิ่งไปซื้อซีซีละห้าบาทมาเมื่อกี๊นี่เองนะพี่"
"โห...นี่ตั้งใจขนาดนี้เชียว"
"ใช่สิพี่ เดทแรก ต้องทำให้เค้าประทับใจมากที่สุด"
"นัดเค้าไว้พี่โมงละ"
"นัดไว้บ่ายโมงที่ร้านพี่น่ะแหละ"
"แล้วจะไปไหนแต่เช้า"
"ไปนั่งรอ...เราเป็นผู้ชายนัดให้ผู้หญิงรอ น่าเกลียดแย่"
"เหรอ...ไปเช้าขนาดนี้เค้าเรียกว่าเห่อ…ปะงั้นไปพร้อมพี่เลย"
ไทเดินออกไปกับหมาก
ไทกับหมากเดินผ่านมาที่ร้านริซซี่ เห็นริซซี่กำลังยืนยืดเส้น ยืดสาย บิดไปมาสูดอากาศอยู่หน้าบ้าน
"เจ๊ริซซี่ เล่นโยคีแต่เช้าเลยนะ" หมากว่า
"โยคีบ้าอะไร โยคะโว้ย...แล้วนี่แหมๆๆๆ"
"โอ้ย! จะแหมอะไรยาวขนาดนี้"
"แต่งตัวซะหล่อเชียวจะไปงานฝังลูกนิมิตวัดไหน"
"ทำไมไม่คิดว่าคนอย่างหมากจะไปเดินพารากอน เอ็มควอเทียร์กับเค้าบ้าง"
"แหม...เอ็มควอเทียร์ เงินซื้อเอ็มร้อยมีรึเปล่าไม่รู้"
"ถึงชั้นจะไม่มีเงิน แต่ชั้นก็จนนะ"
"จะแก้ตัวให้แย่ทำไมเนี่ย" ไทว่า
"ตกลงจะไปไหนกัน"
"ชั้นนัดเดทกับแฟนไว้"
"แหม เป็นเด็กเป็นเล็ก เอาเวลาที่ไหนไปหาแฟน"
"นั่นสิ เป็นเด็กเป็นเล็กแทนที่จะตั้งใจเรียน"ไทว่า
"ไม่ได้จะด่า แต่จะบอกว่าหาให้พี่บ้าง"
"อ้าว...ซะงั้น"
"ชั้นเจอเค้าทางเฟซแล้วแอดคุยกันถูกใจ ตกลงเป็นแฟนกันเสร็จ เลยนัดเจอกัน" หมากบอก
"นี่แกตกลงเป็นแฟน ก่อนเจอหน้ากันเหรอ"
"ใช่แล้วเห็นหน้าในเฟซ คุยกันถูกคอ ก็เลยขอเป็นแฟน ...ทำไม"
"หน้าในเฟสมันสวย ระวังเจอตัวจริง ปลวกเรียกพี่ละกัน"
"แต่ดูจากการที่เค้ารับชั้นที่เป็นฉันได้ รู้ว่าฉันเป็นเด็กวัดเค้าก็ไม่รังเกียจแสดงว่าเค้าต้องสวยมากๆ แน่ๆ"
หมากคิดๆ ยิ้มเคลิ้ม
อ่านต่อหน้าที่ 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 12
หมากเดินวนไปมาอยู่ที่หน้าร้านลุงชา รอสาวที่นัดไว้
"เมื่อไหร่จะมาน้า"
หมากถุยน้ำลายใส่มือก่อนเอามาปาดเซ็ททรงผมของตัวเอง
"หมาก"
หมากยิ้มๆ ก่อนค่อยๆ หันหน้ามา
"ใบเตย"
หมากเห็นหน้าใบเตยหน้าตา น่ารักมาก
"รอนานมั้ยคะ"
"น่ารักขนาดนี้รอทั้งชีวิตก็รอได้"
ใบเตยจะเดินเข้ามาหาหมาก
"ระวัง"
ใบเตยหยุดกึก
"อะไรคะ"
"ระวังเหยียบหัวใจเรามันหล่นอยู่ตรงนั้น"
"บ้า" ใบเตยอายๆ จะเดินต่อ
"ไม่ต้องเดี๋ยวเราเดินไปหาเอง"
หมากเดินไปหาใบเตยก่อนหยุด
"โอ้ย"
"หมากเป็นอะไร" ใบเตยสงสัย
"เราจะตกหลุมรักใบเตยเข้าแล้วล่ะ"
"บ้า...พูดไรไม่รู้"
ใบเตยอายบิดไปมา หมากมองยิ้มในความน่ารักของใบเตย
"หมาก"
หมากหันซ้ายขวา ตามหาเสียง
"ไอ้หมาก"
หมากสบัดหน้าไปมาเหมือนได้สติ
"เจ๊เรียกทำไมฉันกำลังฝันหวาน"
"ฝันหวานบ้าบออะไร ดูดชาเขียวฉันหมดแก้วแล้วเนี่ย" ริซซี่ว่า
"แค่นี้ทำเป็นงก เดี๋ยวสั่งให้ใหม่ พี่ไทเอาชาเขียวให้เจ๊ริซซี่แก้วพี่"
ไทพยักหน้ารับ
"แกจ่าย"
"เจ๊จ่ายสิ ก็เจ๊กิน"
"เอ้า ไอ้นี่"
"วันนี้ฉันขอหลวงพ่อมาห้าสิบบาทกะเลี้ยงน้ำน้องใบเตยเค้า เห็นใจฉันเถอะเจ๊"
"นัดเดทหญิงมีเงินมาห้าสิบบาท ถุย"
หมากทำท่าเอามือปาดน้ำลาย
"ถ้าเค้าอยากกินข้าวทำไงวะ"
"ไม่ต้องห่วงฉัน ให้น้ามั่นห่อข้าววัดใส่กล่องเตรียมไว้ให้แล้ว"
"เจริญละมึง"
ไทยกกาแฟมาเสิร์ฟ
เจนนี่กับเหมยเดินเข้าร้านมา เจนนี่รีบวิ่งมาหาไท
"น้องไท พี่เจนนี่กลับบ้านไม่กี่วัน น้องไทหล่อขึ้นปะเนี่ย"
"นี่นังเจนย่อนยาน น้องไทเค้าก็หน้าแบบนี้ของเค้าตั้งนานแล้ว อย่ามาเนียนหาเรื่องลวนลามน้องเค้า" ริซซี่บอก
"ก็ฉันคิดถึงของฉัน... ขอบคุณนะที่รับพี่เป็นเพื่อน อีกหน่อยเราคงได้เป็นแฟนกัน"
"พอแล้วพี่เจน...ลุงชาไปไหนเนี่ยจะสั่งน้ำกินซะหน่อย"
"ลุงชาไปหาหมอ อยากกินไรสั่งกับผมก็ได้" ไทบอก
"นายทำไม่อร่อยเหมือนลุงชา"
"งั้นก็รอลุงชากลับค่อยสั่ง"
"น้องเหมยไม่กินพี่กินเอง"
"ชาหรือกาแฟครับ"
"กินน้องไทเนี่ยแหละ"
เจนนี่โผเข้าไปกอดไท ทำท่าจะกัดแขนไท เหมยดึงออกมา
"พอแล้วพี่เจน... เอาชาเย็นมาสองแก้ว ทำอร่อยๆ มาด้วยละ"
"ครับผม...คุณเมธยา"
"นี่นายรู้ได้ไงว่าฉันชื่อเมธยา"
ไทไม่บอกทำท่ากวนๆ เหมยก่อนเดินไปชงชาให้เหมย
ภายในวัด เฮียเม้งยกมือไหว้หลวงพ่ออยู่ หลวงพี่ มั่น กาแฟ นั่งอยู่ด้วย
"ผมอยากให้หลวงพ่อสอนผมปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิหน่อยครับ"
"นึกยังไงอยากปฏิบัติธรรมละเฮียเม้ง"
"ก็อยากอุทิศส่วนบุญให้เมียน่ะครับ"
"ได้ๆ ถ้าอยากปฏิบัติธรรมจริงๆ หลวงพ่อก็จะสอนให้"
"งั้นผมขอถ่ายตอนหลวงพ่อสอนปฏิบัติธรรมได้มั้ยครับ" หลวงพี่บอก
"มันจะเหม็นมั้ยละมานั่งถ่ายกันตอนปฏิบัติธรรม" เม้งถาม
"หมายถึงถ่ายวีดีโอ เอาไปลงเฟซ เผื่อชาวบ้านเข้ามาดูจะได้ลองทำบ้าง"
"ตามใจสิท่าน" หลวงพ่อว่า
"แล้วมีชุดขาวมามั้ยเฮีย" มั่นถาม
"ต้องใช้ด้วยเหรอหลวงพ่อ ผมใส่ชุดนี้ไม่ได้เหรอ"
"ก็ได้เหมือนกัน แต่เวลาคนมาปฏิบัติธรรมหลายๆ คนแต่งตัวกันคนละแบบคนละสไตล์หลากหลายสีสัน ผู้มาปฏิบัติธรรมก็จะมองกันไปมา ก็เกิดการปรุงแต่ง การใส่ชุดขาวเหมือนกันหมด ก็เพื่อลด การปรุงแต่ง จิตใจก็จะได้จดจ่ออยู่ที่การปฏิบัติ"
"ผมไม่มีชุดขาวน่ะสิครับ"
"เอาของฉันมั้ยละ" มั่นถาม
"ให้ฟรี"
"สองเก้าเก้า"
"ไม่ต้องเลยมั่น เอามาให้เฮียเม้งเค้าใส่ฟรีๆ นั่นแหละ" หลวงพ่อบอก
"ครับผม"
กาแฟเดินเข้ามา กาแฟใส่ชุดธรรมดา
"นั่นหมวดกาแฟมาทำไม"
"ผมตามมาเองครับ"
"พ่อตามผมมาทำไมครับ... แล้วเหมยอยู่ไหน"
"นังเหมยไม่ได้มาด้วยหรอก พ่ออยากให้กาแฟ มานั่งปฏิบัติธรรมเป็นเพื่อนหน่อย"
"ปฏิบัติธรรม"
ชดช้อยกับกุ๊กไก่ยืนคุยกับป้าเจ้าของบ้านอยู่
ชดช้อยเสียงดัง
"ปฏิบัติธรรม"
"ใช่จ้ะคุณนาย" ป้ามณีบอก
"มันคงคิดว่าการปฏิบัติธรรมจะช่วยลบความชั่วที่มันทำ"
นวลบอก
"อย่างน้องเฮียเม้งแกก็ยังพยายามทำความดีนะคะ ดีกว่าคนที่ทำแต่ความชั่วแล้วไม่เคยคิดจะทำดีเลย"
"แต่คนอย่างไอ้เม้งทำดีเท่าไหร่ก็ลบความชั่วของมันไม่ได้หรอก"
"ยังไม่รู้ตัว"
"ใช่...ปฏิบัติธรรมไปก็สูญเปล่า ไอ้เม้งเอ้ย"
"หมายถึงคุณนายน่ะคะ ควรจะหาเวลาเข้าวัดฟังธรรมบ้าง" นวลว่า
"นี่คนชั่วที่ไม่คิดจะทำดีที่พี่นวลพูดคือแม่เหรอ" กุ๊กไก่ว่า
"แหม...ฉลาดขึ้นมาเลยนะกุ๊กไก่...นังนวลเดี๋ยวเถอะแก"
"นวลว่าคุณนายไปทำบุญบ้างก็ดีนะคะ"
"ไปอยู่แล้ว" ชดช้อยยิ้มร้าย
"ไปทำบุญ"
"ไปก่อกวนไอ้เม้ง"
"เอ้า"
" อย่าคิดว่าแกจะได้ขึ้นสวรรค์ไอ้เม้ง"
ป้ามณีส่ายหน้าจะเดินเข้าบ้าน
"เดี๋ยวก่อนป้า"
"จ๋า"
"อย่ามาเนียนจ่ายดอกเบี้ยมาด้วย"
ป้ามณีหันกลับมาทำหน้าเซ็งก่อนส่งเงินให้ชดช้อยห้าร้อยบาท
หมากเดินวนไปมาอยู่หน้าร้าน ทุกคนมองๆ
"เลิกเดินวนไปมาได้แล้วหมาก พี่เวียนหัวหมดแล้ว" ไทบอก
"พี่ไทไม่เคยมีความรักไม่รู้หรอกว่ามันตื่นเต้นขนาดไหน"
"ทำไมจะไม่มี ก็รักกับเจนนี่ไง"
ริซซี่บอก
"เพ้อเจ้อ...นี่หมากฉันว่าผู้หญิงเค้าคงเปลี่ยนใจไม่อยากเดทกับแกแล้วละ"
"ไม่มีทาง... โอ้ยตื่นเต้นจนปวดฉี่หมดแล้ว เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำแป๊บนะ"
"อย่างแกฉี่รดสังกะสีก็ได้มั้ง"
"ถ้ายังไม่หยุดแซวจะฉี่รดหน้าเจ๊นะแหละ คนไม่ใช่หมาจะได้ฉี่รดสังกะสี"
"ว้าย ไอ้บ้า จะไปไหนก็ไปเลย"
หมากวิ่งออกไปอย่างเร็ว
เจนนี่ดูดชาเย็นกิน
"ชาเย็นที่น้องไทชงนี่อร้อย อร่อย...ขอซื้อกลับบ้านได้มั้ย"
"ได้สิครับ เอากี่แก้วดี"
"ไม่ได้ซื้อชา ซื้อคนชง"
"นังเจน ยังแกรอซื้อลุงชาน่าจะเหมาะกว่า" ริซซี่บอก
"ซื้อลุงชา ซื้อไปทำไม อยู่ได้ไม่เกินปีก็ต้องลำบากจัดงานศพให้อีก"
"แกนี่ปากกะหน้าไม่ต่างกัน"
"ดีเหมือนกัน"
"ชั่ว..."
เหมยกับไทมองหน้ากันทำหน้าทะเล้นใส่กันไปมา ก่อนเหมยหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเฟซบุ๊ก
เหมยกดเข้าไปดูที่เฟซบุ๊กของตัวเอง ก่อนเห็นชื่อไทขึ้นชื่อขอเป็นเพื่อน
เหมยเงยหน้าไปมองหน้าไท ก่อนพูดกับตัวเอง
"จ้างให้ฉันก็ไม่รับนายเป็นเพื่อน ไอ้บ้าไท"
สาวสวยแต่งตัวแบ๋วๆ ชุดสีชมพูใส่หมวกใบใหญ่บังหน้าเข้ามาในร้าน เดินมาหาไท
"นี่ใช่ร้านลุงชาปะคะ"
"ใช่ครับ…น้องมาหาใครเหรอครับ" ไทถาม
"มาหาหมากคะ"
ทุกคนได้ยินเสียงรีบหันไปมอง ใบเตยถอดหมวก ทุกคนมองผ่านหลังใบเตย ทำท่าตะลึง
"ใบเตย"
หมากเดินเข้ามา เห็นก็รู้ว่าเป็นใบเตยทันที
"ใบเตย"
ใบเตยค่อยๆ หันหน้ามาหาหมากช้าๆ ใบเตยเป็นสาวหน้าตาขี้เหร่ หมากที่ยิ้มๆ อยู่พอเห็นหน้ารีบเอามือสองข้างดึงริมฝีปากบนลงปิดฟัน
"นี่ใบหนาดแล้ว ไม่น่าใช่ใบเตย" ริซซี่บอก
ใบเตยยิ้มกว้างให้หมาก
ภายในโบสถ์ เฮียเม้ง กาแฟ นุ่งขาวห่มขาวพร้อมทำสมาธิอยู่
หลวงพ่อถาม
"พร้อมนะ"
"พร้อมครับ"
"ผมก็พร้อมครับ"
มั่นก็นุ่งขาวห่มขาวเหมือนกัน
"แต่ผมไม่พร้อม...ผมเกี่ยวไรด้วยครับ"
"เอาน่ามั่น...เคยปฏิบัติมาแล้วมีอะไรจะได้ช่วยแนะนำเฮียเม้งกับหมวดเค้า"
"เกิดผมนั่งนานๆ แล้วตะคริวกินจะทำไงครับ"
"เดี๋ยวผมจะทำเสียงดังๆ ให้ตะคริวคายน้าออกมาเองครับ" กาแฟบอก
"ไม่ใช่กบกินเดือน!! หมวดนี่ก็ตลกจัง"
"ผมเคยได้ยินว่า การปฏิบัติธรรม ช่วยให้หนุ่มขึ้นนะครับ"
"จริงเหรอหมวด"
"จริง นี่ขนาดยังไม่นั่ง ผมว่าน้าผมเริ่มดำแล้วเนี่ย"
"ดีเลยเดี๋ยวผมนั่งทั้งวันทั้งคืนเลย โอ้ย...หมวดนี่หลอกผมเป็นเด็กเลยนะ จริงๆ ผมก็อยากปฏิบัติธรรมนะแหละ ไม่งั้นไม่นุ่งขาวห่มขาวมาแบบนี้หรอก"
"อยากปฏิบัติธรรมแล้วก็อุทิศบุญให้เมียน้าที่จากไปใช่มั้ย" หลวงพี่ว่า
"อยากติดอยู่ในวีดีโอที่หลวงพี่จะเอาลงเฟซต่างหากครับ" มั่นบอก
"โธ่...เอาล่ะๆ ถ้าพร้อมแล้วก็ยืนขึ้น"
หลวงพี่หยิบไอแพดขึ้นมาเตรียมถ่ายวีดีโอ
หลวงพ่อบอก
"ยืนตัวตรงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ"
"เดี๋ยวก่อนค่ะหลวงพ่อ"
ชดช้อย นวล กุ๊กไก่เดินเข้ามา
"มาทำอะไรกันคุณนาย" เม้งถาม
"ใส่ชุดขาวแบบนี้ มาเที่ยวผับมั้ง"
"ดีเลยค่ะนวลกำลังอยากเต้น ตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึง ตะลึง ตึ้ง ตึง"
นวลเต้นไปด้วย
"พอแล้วพี่นวล เคลิ้มซะมันเชียว" กุ๊กไก่ว่า
ชดช้อยจ้องหน้าเฮียเม้ง
"ฉันกับลูกอยากมาปฏิบัติธรรมเจ้าค่ะหลวงพ่อ"
หลวงพ่อมองชดช้อยกับเม้งที่จ้องหน้ากันเหมือนจะมีเรื่อง
อ่านต่อหน้าที่ 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 12 (ต่อ)
เหมย และเจนนี่กำลังดูรูปโปรไฟล์ของใบเตย กับตัวจริงอยู่ เงยหน้าไปมา
"เหมือนจริงๆ"
"เหมือนตัวจริง" เหมยว่า
"เหมือนใช้แอ๊บจนไม่มีของจริงเลย"
ใบเตยหันควับมามองดุๆ เจนนี่กำลังจะพูดต่อเหมยหยิกไว้
อีกฝั่งเห็นหมากกำลังคุยกับไท และ ริซซี่อยู่ตรงเค้าน์เตอร์ขายกาแฟ
"ฉันเอาข้าวน้ำมนต์มารดเค้าจะออกจากร้านมั้ย" หมากบอก
"มีพระมั้ยละ ใส่ไปกันไว้แค่นี้เค้าก็ไม่กล้าเข้าใกล้แล้ว" ริซซี่ว่า
"คนไม่ใช่ผี เค้าก็ไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้นซะหน่อย" ไทบอก
"ค่ะไม่น่าเกลียดหรอก แต่ติดตรงที่รูปโปรไฟล์กับตัวจริงต่างกันมาก" ริซซี่บอก
"ทำไงละไปตกลงเป็นแฟนเค้าแล้วด้วย"
"คิดยังไงก็บอกเค้าไปตรงๆ เค้าน่าจะรับได้ อีกอย่างเราเป็นลูกผู้ชายอย่างอแงแบบนี้"
หมากพยักหน้ารับ ก่อนสูดลมหายใจแล้ว เดินเข้าไปหาใบเตย
"ใบเตย"
"จ๋าที่รัก"
เจนนี่พูดเบาๆ
"อุ้ยตายที่รัก...ฟังแล้วขนลุก"
เหมยดุ
"พี่เจน"
"พอเราเจอใบเตยเราก็รู้เลยว่าเรา ไม่ได้ชอบใบเตย" หมากว่า
"อย่าบอกนะว่าไม่ชอบ แต่รักเลย"
ใบเตยอายบิดตัวไปมา
"เราไม่ชอบ แล้วเราก็ไม่ได้รักใบเตยด้วย"
"หมากพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร"
ใบเตยยืนขึ้น หายใจฟุดฟิดเหมือนกระทิงจะขวิดผ้าแดง
"เอาแล้วไอ้หมาก เอ็งโดนขวิดไส้ไหลแน่ๆ" ริซซี่บอก
ทุกคนเห็นใบเตยหายใจฟุตฟิตก็ตกใจ
"ใจเย็นๆ ก่อนนะน้อง" ไทบอก
"นี่เราอุตสาห์รับหมากได้ทุกอย่าง ทำไมหมากพูดแบบนี้ เราให้โอกาสหมากพูดใหม่"
"คือใบเตยหลอกเรา รูปใบเตยกับตัวจริงใบเตยมันคนละคนกันเลย"
"ทำไม ตัวจริงเราก็แค่สวยกว่ารูป หมากจะเดือดร้อนอะไร"
"มันยังไม่รู้ตัวอี๊ก" ริซซี่ว่า
หมากทำเสียงละห้อย
"รูปสวยกว่าตัวจริงต่างหาก"
ใบเตยเสียงดัง
"หมาก! ตกลงจะบอกเลิกเราใช่ปะ"
หมากพยักหน้า
"ได้"
ใบเตยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ป๋าเหรอ...สั่งคนหาลูกที่ร้านกาแฟบ้านธารธรรมสองคนสิ ช่างเหอะป๋าเดี๋ยวลูกค่อยเล่าให้ฟัง แต่ขอคนแบบตัวใหญ่ๆ ชกใครล้มในหมัดเดียวแค่นั้นแหละ"
ทุกคนได้ยินใบเตยพูดต่างตกใจ
หลวงพ่อมองหน่ายๆ ก่อนพูด
"ยกขาซ้ายขึ้นระลึกว่า ซ้าย ก้าวต่อไประลึกว่า ย่าง วางเท้าลงระลึกว่า หนอ ก้าวขาขวาก็เหมือนกัน ขวา ย่าง หนอ"
หลวงพี่บอก
"ผมว่าเรียกประกันดีมั้ยครับหลวงพ่อ"
"ทำไมละท่าน"
"ท่านดูสิครับ...เดินชนกันเละหมดแล้ว"
ชดช้อย เดินชนเม้ง กุ๊กไก่ชนกาแฟ นวลชนมั่น
ทุกคนร้อง "โอ้ย"
"เดินยังไงของแกไอ้เม้ง...ไม่ดูตาม้าตาเรือชนชั้นเจ็บไปหมด"
"ก็ไม่ได้อยากชนหรอก เดี๋ยวเนื้อแกหลุดติดฉัน" เม้งเอานิ้วจิ้มแขนชดช้อย "ยุ่ยเชียว"
"ไอ้บ้า...หลวงพ่อ เลิกย่างได้รึยังเจ้าคะย่างไปย่างมา ชดช้อยอยากกินไก่ย่างแล้วเนี่ย"
หลวงพ่อถอนหายใจ
"งั้นเปลี่ยนอริยาบทจากเดินเป็นนั่งก็แล้วกัน"
ทุกคนกำลังจะนั่ง
"เดี๋ยวก่อน"
กุ๊กไก่ถาม
"อะไรอีกคะหลวงพ่อ"
"ก่อนนั่งเอาสติไปไว้ที่ปลายเท้า ระลึกว่านั่งหนอๆๆ แล้วค่อยๆ นั่งลง"
"ไม่หนออะไรแล้วครับ ก้มๆ เงยๆ ลมจะจับแล้วครับหลวงพ่อ"
ทุกคนนั่งลงอย่างไม่สนใจ
หลวงพ่อหน้าเสียๆ พร้อมกับส่ายหน้า
"ยังไงต่อดีครับหลวงพ่อ" กาแฟถาม
"งั้นเดี๋ยวหลับตาแล้วกำหนดลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าระลึกพองหนอ หายใจออก ระลึกยุบหนอ"
"แต่อย่างคุณนายคงยุบยาก เพราะพองทั้งตัวฮ่าๆ" เม้งว่า
ชดช้อยทำท่าโมโห
"พอแล้วโยม ตั้งใจกันหน่อย ไม่งั้นจากมาทำบุญจะได้บาปกลับบ้านกัน"
ทุกคนเงียบ
"งั้นนั่งในท่าสบายๆ แล้วค่อยๆ หลับตานะ ไหวแค่ไหนก็นั่งแค่นั้น"
"ไอ้เม้ง"
"ว่าไง"
"เรามานั่งสมาธิแข่งกันมั้ย ว่าใครจะนั่งได้นานก็กัน"
"ได้"
สองคนจ้องหน้ากันอย่างจริงจัง หลวงพ่อนั่งตรงกลางส่ายหน้าให้สองคน
หลวงพ่อกับหลวงพี่เดินออกมาจากในโบสถ์
"ปล่อยให้อยู่ด้วยกันแบบนั้นจะดีเหรอครับหลวงพ่อ"
"ไม่เป็นไรหรอกท่าน สองคนนั้นตั้งใจจะนั่งสมาธิเอาชนะกัน ไม่น่ามีอะไร ว่าแต่ท่านเถอะ แบบนี้ไอ้ที่บอกว่าจะถ่ายวิธีปฏิบัติธรรมไปลงเฟด-สะ-บุ๊ก ก็ใช้ไม่ได้สินะ"
"เฟซบุ๊กครับหลวงพ่อ...วันนี้ไม่ได้ไม่เป็นไรครับ ไว้วันหน้า"
หลวงพ่อถอนหายใจหน่อยๆ ก่อนหันไปหน้าประตูโบสถ์
กุ๊กไก่ กาแฟ ย่องออกมาจากในโบสถ์
หลวงพ่อถาม
"อ้าว...ออกมาทำไม ไม่นั่งปฏิบัติธรรมต่อล่ะ"
ไไม่ไหวครับหลวงพ่อ ยุบหนอ พองหนอไปมา หิวข้าวหมดแล้ว"
"กุ๊กไก่ก็หิวเหมือนกัน ย่างเยอะไปหน่อย ไก่ย่างตับย่างลอยมาเลยเนี่ย"
"งั้นไปกินข้าวกันเดี๋ยวผมเลี้ยง"
"นี่หมวดชวนกุ๊กไก่กินข้าว คิดอะไรกับกุ๊กไก่ปะเนี่ย"
"ตกลงจะไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ถ้าไม่ไปผมจะได้ไปคนเดียว"
"ไปจ้ะไป...กินข้าวเสร็จแล้วมาส่งกุ๊กไก่ที่วัดด้วยนะ"
"จะกลับมารับแม่เหรอ"
"มาหาพี่ไท...ปะๆ"
กาแฟกับกุ๊กไก่ยกมือไหว้หลวงพ่อก่อนเดินออกไป หลวงพ่อมองตามเศร้าๆ ที่ไม่มีใครสนในการปฏิบัติธรรม
ใบเตยนั่งจ้องหน้าหมากโกรธๆ อยู่
"น้องใบเตยคะ"
ใบเตยหันมาจ้องริซซี่ดุๆ
ใบเตยเสียงดุ
"ว่าไงคะ"
"เมื่อกี๊น้องโทรตามใครคะ"
"ลูกน้องพ่อ"
"ตามมาทำไมคะ"
"มาสั่งสอนคนจิตใจโลเลแถวนี้"
ใบเตยหันไปจ้องดุหมาก
"พี่เจนเหมยว่าเรากลับบ้านกันเถอะดึกแล้ว"
"พี่ก็ว่างั้นแหละคะ เหมือนฝนจะตกเลยพี่เก็บผ้าไว้"
"ฝนบ้าอะไรแดดเปรี้ยงๆ อยู่เก็บศพไอ้หมากเป็นเพื่อนกันก่อน" ริซซี่ว่า
เหมย/เจนนี่ ร้อง "เฮ้ย!"
"พี่ว่ามีอะไรค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันดีกว่านะ" ไทว่า
"จริงด้วย...เราบอกแล้วไงว่าเราขอโทษ"
"คำขอโทษของนายมันไม่ทำให้ใจช้ำๆ ของเราดีขึ้นหรอกหมาก"
"แต่น้องก็ไม่ควรแต่รูปหลอกคนอื่นแบบนี้นะ ควรจะให้เค้าได้เห็นตัวจริงๆ ของน้อง เอารูปสวยๆ มาหลอกเค้ามันก็เหมือนเป็นการหลอกลวงผู้บริโภค"
"จริงด้วย คนจะรักเราชอบเรา ก็ต้องชอบที่เราเป็นเรา ไม่ใช่เพราะแอ๊บนะ" เหมยว่า
"พี่ก็พูดได้สิ พี่ไม่ได้อ้วนดำเหมือนหนู พี่ทั้งสวย ขาว หุ่นดี"
เหมยเคลิ้มหลงตัวเอง
"แหม...มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอก"
"โอ้ย...ใช่เวลามาหลงตัวเองมั้ยเนี่ยน้องเหมย" ริซซี่ว่า
"นานๆ ทีจะมีคนชม"
ใบเตยก้มหน้าเศร้าๆ ไทมองสงสารพยายามปลอบ
"ไม่จริงหรอก น้องก็น่ารักในแบบของน้อง ใช่มั้ยพวกเรา"
"ใช่ๆๆๆ"
ใบเตยเงยหน้ามายิ้ม
"ถ้าใช่...หมากกลับมาคบกับเราได้มั้ย"
"ไม่นะ"
"ถ้าไม่ชอบเรา งั้นก็อย่าหาว่าเราโหดละกัน " ใบเตยมองไปหน้าร้าน "มากันแล้วเหรอ"
ลูกน้องสองคนของใบเตย นักเลงก้ามปู หน้าตาดุดัน ใบเตยชี้มาที่หมาก
"ไปกันเถอะพี่เจน" เหมยบอก
"ไปค่ะไป"
"ห้ามใครไปไหนทั้งนั้น" ใบเตยบอก
"ไม่ไปค่ะ ไม่ไป"
ใบเตยมองที่หมากอย่างเหนือกว่า
หลวงพ่อกับหลวงพี่เดินคุยกันเข้ามาในโบสถ์
"สงสัยจะตั้งใจนั่งสมาธิกันมาก เงียบเลยครับหลวงพ่อ"
หลวงพ่อมองไปเห็น เฮียเม้ง ชดช้อย นวล มั่น นอนกรนแข่งกันดังลั่นโบสถ์
"สงสัยจะตั้งใจทำสมาธิลึกมาก...กรนผสานเสียงกันยังกับวงดนตรี"
หลวงพี่บอก
"ผมขออัดวีดีโอส่งประกวดหน่อยนะครับ"
หลวงพ่อมองปรามหลวงพี่
"ผมล้อเล่นครับท่าน"
หลวงพ่อเดินไปปลุกทุกคน
"หลับกันสบายมั้ยละโยม"
มั่นงัวเงียตื่นตาโต
มั่นเสียงดัง
"หลวงพ่อ"
"ใช่"
ทุกคนตื่นเพราะมั่นเสียงดัง
"นี่แข่งกันหลับหรือแข่งกันปฏิบัติ"
"แกนั่นแหละหลับนำเลยนังชดช้อย"
"แกสินำไอ้เม้ง"
"แกสิ"
หลวงพี่บอก
"ไม่ต้องทะเลาะกัน หลับทุกคนเลยหลวงพี่เห็น กรนดังลั่นโบสถ์ด้วย"
"แล้วก็ไม่ต้องประลองแข่งขัน ท้าทายอะไรกันแล้ว มันจะได้บาปมากกว่าบุญ การที่เรามาปฏิบัติธรรมเพื่อสู้กับกิเลสของตัวเอง เพื่อให้รู้ ให้เห็นตัวเอง" หลวงพ่อบอก
"ช้อยว่าส่องกระจกเห็นตัวเองง่ายกว่าเยอะค่ะ"
"ขอโทษแทนคุณนายด้วยนะคะ คุณนายยังเป็นบัวใต้ตมอยู่ เข้าใจอะไรอยาก"นวลว่า
"เงียบเลยนะนังนวล กลับบ้านได้แล้ว"
ชดช้อยยืนขึ้นยกมือไหว้หลวงพ่อกับหลวงพี่แล้วเดินออกไป
"ลาละค่ะ"
นวลยกมือไหว้หลวงพ่อแล้วรีบตามคุณนายออกไป
หลวงพ่อมองตามไปส่ายหน้า ก่อนหันมามองเฮียเม้ง
"เป็นไงบ้านเฮียเม้ง ได้ปฏิบัติธรรมวันนี้"
เฮียเม้ง
"เหมือนจะไม่ได้อะไร แต่ก็สบายดีครับ"
"สบายจิตสบายใจ"
"หลับสบายเนี่ยแหละครับ"
หลวงพ่อทำหน้าเซ็ง
"ยังไงก็ขอบคุณหลวงพ่อมากๆ นะครับ"
"ไม่ต้องมาขอบคุณอะไรหลวงพ่อหรอก พระเป็นที่พึ่งของญาติโยมอยู่แล้ว"
เฮียเม้งยกมือไหว้หลวงพ่อกับหลวงพี่
อ่านต่อหน้าที่ 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 12 (ต่อ)
ชดช้อยเดินดุนวลออกมา
"ชอบทำให้ชั้นอายคนจังนะนังนวล...แล้วนี่กุ๊กไก่หายไปไหนเนี่ย"
"ไม่รู้ค่ะ นวลก็หลับอยู่กับคุณนายนั่นแหละ"
คุณนายมัวแต่คุยกับนวลจนไม่ได้มองรถที่ขับมาเกือบชนคุณนาย
"ว้าย...ขับรถแย่ๆ แบบนี้ได้ไงฉันเป็นอะไรไปใครจะรับผิดชอบ ลูกเต้าเหล่าใครพ่อแม่ไม่สั่งสอนรึไงฮ่ะ"
กุ๊กไก่เดินลงมาดู
"แม่"
"ลูกคุณนายนี่คะ"
"ฉันรู้แล้ว…กุ๊กไก่ไปไหนมาลูก"
กาแฟจอดรถ
"ไปกินข้าวกับผมมาครับ คุณนายชดช้อยเป็นอะไรรึเปล่าครับ"
"ไม่เป็นอะไรมากหรอก... ไปกินกันที่ไหนมาละ"
"กินข้าวค่ะคุณนาย" นวลว่า
"เออนั่นแหละ"
"ก็ไปทานข้าวร้านหน้าวัดเนี่ยแหละครับ" กาแฟบอก
"แม่จะกลับแล้วเหรอ"
"อืม"
"งั้นแม่กลับก่อนเลยนะ"
"ทำไมละ"
"กุ๊กไก่จะรอไหว้หลวงพ่อ"
"รอหลวงพ่อหรือรอไอ้ไท ไม่ต้องกลับบ้านพร้อมฉันเดี๋ยวนี้"
"แม่อ่ะ"
ชดช้อยลากกุ๊กไก่กลับบ้านก่อนนึกได้หันมาหากาแฟ
"หมวดเย็นนี้แวะไปที่บ้านหน่อยนะ"
"มีอะไรรึเปล่าครับ"
"ยัยกุ๊กไก่จะทำกับข้าว อยากให้หมวดไปกินข้าวด้วยกันหน่อย"
"ใครทำ...หนูทำไม่เป็นซะหน่อย"
"เงียบๆ เลยแก... รีบมานะหมวด"
ชดช้อยลากลูกสาวกลับบ้าน นวลมองตามเซ็งๆ ก่อนวิ่งตามไป
กาแฟทำหน้างงๆ ก่อนเดินเข้าวัดไป
ใบเตยยืนอยู่บนโต๊ะมองมาที่ทุกคนที่นั่งอยู่ โดยมีลูกน้องคุม
"เอาไงต่อครับคุณหนู" เม่นถาม
"ให้เวลาหมากเค้าตัดสินใจก่อน คิดดีๆ นะหมาก"
หมากมองใบเตยกลัวๆ
ริซซี่กระซิบ
"หมากแกจะไม่เปลี่ยนใจชอบน้องเค้าจริงๆ เหรอ ดูสิน้องเค้าดูรวยแล้วก็มีอิทธิพลมากนะ แกได้เค้าไปสบายทั้งชาติ"
"ชั้นไม่คิดเลยว่าเค้าจริงจังขนาดนี้ ขืนคบๆ กันไปฉันคงตายก่อนอายุ 18 แน่ๆ"
"แต่ถ้าไม่คบกับเค้าแกตายตอนนี้" เจนนี่บอก
ทุกคนกลัวๆ
"พี่ว่าพูดกันดีๆ ดีกว่ามั้ย ความรักมันต้องเริ่มต้นด้วยความจริงใจไม่ใช่หลอกหลวงแล้วก็บังคับให้คนอื่นมารักแบบนี้ เพราะเราจะไม่มีทางได้เจอรักแท้" ไทว่า
เหมยบอก
"น้องยังเด็กอยู่มีโอกาสอีกเยอะ คนแก่ข้างๆ พี่สิเค้ายังหาแฟนไม่ได้สักคนเลย" เหมยชี้เจนนี่
"อ้าวไหงมาลงที่พี่แบบนี้ละน้องเหมย"
"ก็เปรียบให้น้องเค้าเห็นภาพ หรือแกอยากโดนให้สองคนมันปล่อยเห็บใส่"
"ปล่อยหมัด...แกจะมาตลกอะไรตอนนี้เนี่ย"
หมากยืนขึ้น
"ใบเตย เรื่องนี้เราเป็นคนเริ่ม เราก็จะขอจบมันเอง"
ทุกคนบอก...แมนโครต"
ทุกคนปรบมือให้หมาก
"แล้วหมากจะจบมันยังไง"
"เราจะเป็นคนไปเอง"
พูดจบหมากวิ่งหนีออกไปอย่างเร็ว
"อ้าว…" ทุกคนร้อง
"ไอ้หมาก..." ใบเตยสั่ง "ตามมันไปสิ"
ลูกน้องวิ่งตามหมากออกไป
"หมาก"
ไทรีบวิ่งออกไปดูหมากด้วยความเป็นห่วง
ใบเตยร้องเรียกสุดเสียง
"ไอ้หมาก"
ใบเตยกรี๊ดเสียงดังจนทุกคนปิดหู
หมากวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในวัด มองซ้ายขวาว่าจะไปไหนต่อดี เม่นกับหมอกเข้ามาดักไว้ทั้งสองทาง
"พี่ปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นไม่ได้ชอบนายพี่จริงๆ นะ"
เม่นบอก
"ขืนปล่อยน้องไปคุณหนูก็ฟ้องเสี่ยพวกเราโดนดีแน่ๆ"
"แล้วชั้นต้องทำยังไงพี่"
"ก็รับรักคุณหนูเค้าไปเดี๋ยวเค้าเบื่อ เค้าก็เลิกกับน้องเองแหละ"
ไทวิ่งเข้ามา กลัวหมากเป็นอันตราย วิ่งมาป้องหมากไว้จากนักเลง
"เป็นไรมั้ยหมาก"
"พวกฉันก็ไม่ได้อยากทำอะไรน้องหรอก แต่นายสั่งเราก็ต้องทำตาม ไม่งั้นก็เจ็บตัว"
"อย่างที่บอกเปลี่ยนใจไปคบกับคุณหนูซะ เดี๋ยวเธอเบื่อก็บอกเลิกน้องเอง" หมอกบอก
ใบเตยวิ่งเข้ามา มีเหมย เจนนี่ ริซซี่ตามมาด้วย
"พวกแกสองคนจับหมากไว้เดี๋ยวนี้"
เม่นกับหมอกทำท่าหนักใจก่อนเข้าไปจับหมาก หิ้วปีกหมากจะพาไปซ้อม
"ใครยุ่งจัดการให้หมด"
หลวงพ่อได้ยินเสียงเดินออกมาดู
"หยุดก่อนโยม"
ทุกคนหันไปมอง
"มีเรื่องอะไรกัน"
ลูกน้องใบเตยวางหมากลง หมากรีบวิ่งไปหาหลวงพ่อ
หลวง มองไปทางริซซี่ เหมย เจนนี่
"มาทำอะไรกันเยอะแยะ"
"มาเผือกค่ะ"
ใบเตยมองอย่างไม่พอใจ
หลวงพ่อมองทุกคนที่นั่งอยู่ ใบเตยสะอึกสะอื้น
หมากบอก
"เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละครับหลวงพ่อ"
หลวงพ่อมองใบเตยอย่างไม่สบายใจ
หลวงพี่พูดกับใบเตย
"โยมแต่งรูปแล้วหลอกคนอื่นว่าหน้าตาเราเป็นเหมือนในรูปมันเป็นเรื่องผิด"
"ใช่ค่ะ" ริซซี่ว่า
"แหม...พอลูกน้องเค้าไม่อยู่ด้วยเก่งเลยนะ" เจนนี่ว่า
"เก่งต่อหน้ามันก็ปากแตกสิคะ"
"หมากทำไม่ถูกที่ไปตกลงขอเป็นแฟนเค้า ทั้งที่ไม่รู้จักกันจริงจัง พอเจอหน้าไม่ชอบก็ปฏิเสธเค้าให้เจ็บช้ำ... ส่วนโยมทำไมถึงไปลงรูปโกหกคนอื่นแบบนั้นละ"
"ก็หนูลงรูปจริงไปก็ไม่เห็นมีใครอยากคุยกับหนู ทักใครไปเค้าก็ไม่สนใจหนูเลยสักคน"
"อะไรที่มันไม่จริง มันฉาบฉวย โยมต้องกล้าที่จะยอมรับความเป็นจริง ยอมรับในข้อดีที่ตัวเองมี ทุกคนที่เกิดมาไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก หน้าตามันไม่คงที่ ความดีสิคงทน"
"ค่ะหลวงพ่อ" ใบเตยไหว้ทุกคน "ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ทุกคนเดือนร้อน"
"คนดีเค้าจะรักเราที่ใจ ไม่ใช่ใบหน้านะใบเตย"
หลวงพี่บอก
"การจะใช้โลกโซเชียลให้เกิดประโยชน์เราต้องใช้มันอย่างมีสติ อย่าไปหลงเชื่อทุกอย่าง สมัยนี้พวกมัจฉาชีพมันเยอะ"
"มิจฉาชีพครับหลวงพี่"
"ใบเตย เราขอโทษนะเราผิดเอง"
"ไม่เป็นไรหรอกเราอภัยให้ ว่าแต่หมากไม่เปลี่ยนใจแน่นะ รักแท้มันแค่ความฝัน แต่ถ้ารักกับฉันแล้วจะรู้ว่าสรรค์มีจริง"
ทุกคนร้อง "ฮึ้ย"
ใบเตยยิ้มให้หมาก บรรยากาศเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
บริเวณศาลาท่าน้ำ เวลากลางคืน ไทเดินลงมาส่ง ทุกคนหยุดยืนคุยกันที่ศาลาท่าน้ำ
"ดีที่เคลียร์กันได้ลงตัว"ริซซี่ว่า
เจนนี่บอก
"ความรักนี่มันช่างรุนแร แต่ถ้าน้องไทรักกับพี่ พี่จะมีแต่ความอ่อนโยนให้"
"น้องไทเป็นคนไม่ใช่กระดูกแทะจังนะแกเนี่ย ฟังแกลวนลามน้องไทเยอะแล้วฉันอยากเข้าห้องน้ำ"
"ปวดฉี่เหรอ"
"อยากอ้วก"
"งั้นปะฉันกำลังหิว ของสกปรกเนี่ยฉันชอบ"
"คนหรือกระสือเนี่ย"
"ตกลงจะไปมั้ยห้องน้ำ"
"ไปสิปวดตั้งแต่ไอ้กล้ามใหญ่สองคนขู่ กลัวจนขี้หดตดหายหมด"
"งั้นรีบๆ ไปกันเลยเหมยรอตรงนี้" เหมยบอก
พูดจบเจนนี่กับเหมยวิ่งเข้าวัดไป
ไทกับเหมยอยู่ด้วยกันสองคน
"รับแอดด้วยละ ด.ญ. เมธยา"
"ไม่"
"ก็ตามใจ"
"นายไม่ชอบฉันที่ฉันงก ปล่อยเงินกู้ แล้วมาขอเป็นเพื่อนฉันทำไม"
"ก็เผื่อมีหลักฐานที่คุณทำผิดผมจะได้เอาไปแจ้งตำรวจ"
"ไอ้บ้า"
"ล้อเล่น...อยากเป็นเพื่อนด้วยจริงๆ"
เหมยมองไทอย่าง
"ทำไม"
"ก็คนบ้านเดียวกัน เป็นเพื่อนกันไว้ก็ไม่เสียหายนี่"
"แต่ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับนายซะหน่อย"
"ถ้าไม่อยากเป็นเพื่อน เป็นอย่างอื่นก็ได้นะ"
"เป็นไร"
"เปล้า"
"นายเนี่ยท่าจะตกงานนานจนเพี้ยน"
"ผมมีงานแล้วคร้าบ ที่สำคัญงานสุจริตไม่เบียดเบียนใครด้วย"
"ไม่เหน็บฉันสักวันจะได้มั้ย...ฮ่ะ"
เหมยหันหน้าหนี ไทมองยิ้มๆ
ภายในโบสถ์ หมากกราบขอโทษหลวงพี่กับหลวงพ่อ
"น้าจะสอนให้นะหมาก ความรักก็เหมือนกับการออนไลน์ บ้างก็บีซี่ บ้างก็อีซี่" มั่นบอก
"ผมขอโทษนะครับที่ทำให้หลวงพ่อกับหลวงพี่เดือดร้อน"
"หลวงพ่อกับหลวงพี่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอกหมาก"
"จริงด้วย แต่หลวงพี่ห่วงว่าถ้าหมากเล่นโซเชียวแล้วไม่มีสติแบบนี้ อาจจะเป็นอันตรายได้"
"ก็บอกแล้วว่าไอ้เทคโนโลยีมันช่วยอำนวยความสะดวกสบาย แล้วก็พาภัยมาได้ง่ายๆเหมือนกัน" หลวงพ่อบอก
"แต่ทุกอย่างก็ล้วนมีข้อดีและข้อเสีย อยู่ที่ตัวคนใช้มากกว่า" หลวงพี่ว่า
"แต่บางทีคนเราก็ตามเทคโนโลยีไม่ทัน ใช้จนเกิดผลเสีย"
"เราจึงควรต้องเรียนรู้และเปิดรับอะไรใหม่ๆ ใช่มั้ยครับท่าน"
"แต่ก่อนจะศึกษาของใหม่ เราก็ต้องศึกษาของเก่าให้มันไม่ถ่องแท้ก่อนว่ามั้ย"
"ของใหม่ของเก่าอะไรครับผมงงไปหมดแล้ว" มั่นบอก
หลวงพ่อกับหลวงพี่เหมือนทะเลาะกัน หมากรีบห้าม
"ผิดที่ผมเองครับ ที่หลงไปกับรูปลักษณ์ภายนอก"
"นี่โชคดีนะนังหนูนั่นมันไม่ใช่คนร้ายอะไรไม่งั้นเอ็งคงไม่ได้มานั่งพูดในสภาพสมบูรณ์แบบนี้แน่ๆ" มั่นว่า
"เรื่องมันผ่านไปแล้ว แต่จงเรียนรู้จากความผิดพลาดก็แล้วกันนะ" หลวงพ่อบอก
"ครับหลวงพ่อ งั้นผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
หลวงพ่อพยักหน้าหมากเดินออกไป
"งั้นเรามาสวดมนต์กันเถอะท่าน"
"ครับ"
หลวงพี่หยิบหนังสือมาสวดมนต์
"อ้าว...เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แท็บเล็ตแล้วเหรอท่าน"
"เราไม่ควรยึดติดนะครับท่านเพราะสุดท้ายทั้งสองอย่างก็มีไว้เพื่ออ่านสวดมนต์ มีสิ่ง
ไหนเราก็ใช้สิ่งนั้น ดีมั้ยครับ"
หลวงพ่อพยักหน้ารับ ก่อนพระทั้งสองรูปก้มกราบพระประธาน
อ่านต่อตอนที่ 13
