ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 9
อาร์ตี้มองวรางค์ด้วยแววตาซึ้ง
“ผมรักพี่มาห้าปีแล้ว ผมรอปีที่หกไม่ไหวหรอกครับ มันจะแห้งเหี่ยวเสียก่อน รับรักผมนะครับ”
วรางค์มองอาร์ตี้ แล้วตวาดออกมา
“ตี้ นี่ไม่ใช่เรื่องที่มาทำเล่นๆ นะ นี่อยู่ระหว่างทำงาน ลุกขึ้นมา”
อาร์ตี้หน้าเสีย แล้วรีบลุกขึ้น
“ทุกคนคะ ขอโทษนะคะ นี่ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกค่ะ เป็นเรื่องแกล้งกันเล่นๆ ตี้ ขอโทษทุกคนเดี๋ยวนี้”
อาร์ตี้ส่ายหน้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นครับพี่ นี่คือเรื่องจริง แหวนนี่ก็ของจริง รักของผมก็เป็นจริง”
“หยุดเสียที ไม่มีเรื่องรักเรื่องใคร่อะไรทั้งนั้น นี่มันงานนะตี้ เกรงใจคุณแพ็ทบ้าง แล้วก็เกรงใจฉันด้วย
เอาฉันมาแกล้งอำกันต่อหน้าทุกคนแบบนี้ ฉันเสียหาย”
วรางค์โวยวายกลบเกลื่อน แต่อาร์ตี้ไม่ยอมแพ้
“เดี๋ยวครับ นี่พี่คิดว่าผมอำ เล่นตลกต่อหน้าทุกคนงั้นเหรอ แหวนนี่ราคาเท่าไหร่พี่รู้รึเปล่า ผมเก็บเงินมานานแค่ไหนเพื่อจะขอความรักพี่วันนี้ แต่พี่คิดว่าผมทำให้พี่เสียหาย”
“ตี้ หยุดได้แล้ว นายเพ้อเจ้อใหญ่แล้ว”
อาร์ตี้น้ำตาซึม
“ครับ ผมเพ้อเจ้อ ผมเพ้อคิดไปว่ารักของผมมันมีค่าพอ แต่พี่กลับคิดว่ารักของผมมันเป็นเรื่องเล่นๆ งั้น
ไอ้แหวนวงนี้มันก็ไม่มีค่าอะไรแล้วล่ะครับ”
พูดจบก็ปาแหวนทิ้ง แล้วเดินออกไป ดาริการีบเก็บแหวนไว้
“โทษนะคะทุกคน”
วรางค์หันมาบอกกับทุกคน ก่อนจะรีบวิ่งตามไป ป๊อบหน้าเครียดรีบตามไปอีกคน ดาริกามองตามอย่างตกใจ
“ตายแล้ว ต้องมีเรื่องแน่ๆ เลย คุณวิวิทธิ์คะ ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย”
ดาริกาลากแขนวิวิทธิ์ ผ่านหน้าจันทรกานต์ที่มองอย่างเย้ยหยัน อิงฟ้าหันมาถามจันทรกานต์บ้าง
“เอาไงดีคะพี่ชาย”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
จันทรกานต์กับอิงฟ้าตามไปเป็นกลุ่มสุดท้าย
แพ็ทแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“นี่มันเรื่องอะไรกันคะ ทิ้งงานกันไปหมดเลย แดดกำลังสวย ไม่ถ่ายตอนนี้ก็ไม่ได้ภาพสวยแล้วนะ”
ผู้กำกับ กับทีมงาน แอบส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
อาร์ตี้วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยอาการสติแตก เตะกล่องข้าวของกระเด็น ปัดของบนโต๊ะกระจายเกลื่อน
วรางค์รีบเข้ามาปราม
“จะทำลายข้าวของไปทำไม แกสงบสติอารมณ์เสียเดี๋ยวนี้ตี้”
แต่อาร์ตี้หยุดไม่อยู่แล้ว
“อย่านะ อย่ามาห้ามผม ผมจะทำลายข้าวของมันเรื่องผม เพราะพี่เองก็ทำลายความรักของเราไปแล้ว ถึงทีที่ผมจะทำลายของผมบ้าง”
“ฉันไม่ได้ทำลายความรักของเรา”
อาร์ตี้หันไปมองหน้าวรางค์ ด้วยแววตาผิดหวัง “พี่ปฏิเสธแต่งงานกับผม”
“ฉันไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแต่มันไม่ใช่เวลามาขอความรัก นี่มันเวลางาน”
“ไม่ต้องมาอ้างงาน ผมขอพี่มาหลายหนแล้ว แต่พี่ก็บ่ายเบี่ยงท่าโน้นท่านี้ บอกมาตรงๆ เถอะ พี่ไม่ได้รักผมมากพอที่จะแต่งงานด้วย พี่แค่เลี้ยงผมไว้ใช้งานเท่านั้นเอง”
วรางค์พยายามข่มใจ
“แกกำลังอคติ กลับไปทำงานชิ้นนี้ให้เสร็จ แล้วเรื่องของเราค่อยคุยกันทีหลัง”
“ไม่คุยแล้ว ไม่มีอะไรต้องคุย พี่กับผมเราจบกันเท่านี้”
อาร์ตี้จะแยกไป วรางค์เข้ายึดไว้
“ตี้ แกอย่าทำเป็นเด็กแบบนี้นะ งั้นซิ ไอ้ป๊อบมันถึงเตือนฉันเรื่องแกไม่โตเป็นผู้ใหญ่ กลับไปทำงานเถอะนะ พี่ขอร้อง”
อาร์ตี้ยืนยันว่าไม่กลับ พร้อมกับบอกว่าจะกลับกรุงเทพฯ และลาออกจากบริษัทของวรางค์ทันที พลางพยายามสะบัดวรางค์ออก แต่วรางค์ยังกอดตี้ไว้แน่น
อาร์ตี้ยืนยันว่าไม่กลับ พร้อมกับบอกว่าจะกลับกรุงเทพฯ และลาออกจากบริษัทของวรางค์ทันที พลางพยายามสะบัดวรางค์ออก แต่วรางค์ยังกอดตี้ไว้แน่น
“เฮ้ย อย่าทำร้ายพี่วรางค์นะ”
ป๊อบวิ่งเข้ามาแล้วผลักอาร์ตี้ออก อาร์ตี้หันมาชกเข้าเต็มหน้า จนป๊อบเซไป
“เพราะแกใช่ไหม ยุแยงไม่ให้พี่วรางค์รับรักฉัน”
“ใช่ ผมเอง มีอะไรไหม”
ทั้งสองปราดจะเข้าแลกหมัดกันอีก วรางค์ร้องกรี๊ด วิวิทธิ์ บ๊วย อาร์ท และจัสตินรีบเข้ามาแยก อาร์ตี้สวนหมัดเข้าใส่ป๊อบ ป๊อบหลบทัน หมัดเลยพลาดเข้าเต็มหน้าวิวิทธิ์ จนล้มฟาดไปกับพื้น
ดาริการีบวิ่งเข้าประคองวิวิทธิ์ จังหวะที่จันทรกานต์และอิงฟ้าเข้ามาเห็นพอดี
อาร์ทกับบ๊วยรีบแยกอาร์ตี้ออกไป วรางค์รีบบอกให้จัสตินมาป๊อบออกไปอีกทาง อิงฟ้าเข้ามาประคองพาวรางค์ที่เอาแต่สะอื้นออกมานั่งพัก ส่วนดาริกาก็อยู่ดูแลวิวิทธิ์ โดยมีจันทรกานต์คอยจับจ้องอยู่ตลอด
อาร์ตี้โวยวายไม่เลิก จะไม่ยอมถ่ายงานต่อ บ๊วย อาร์ท จัสติน ต้องช่วยกันพูดอยู่นาน กว่าที่จะสงบ
“ได้ ปล่อยฉัน ฉันจะไปเจรจากับคุณแพ็ทเอง”
พูดจบอาร์ตี้ก็ก้าวออกไป ทั้งสามรีบเดิมตามมาล็อกตัวไว้
แพ็ทยืนบ่นกับนางอย่างหัวเสีย โดยมีป๊อบยืนหน้าเครียดอยู่ใกล้ๆ ครู่หนึ่งกลุ่มบ๊วย ก็พาอาร์ตี้ตรงมา
“คุณแพ็ทครับ พี่ตี้พร้อมทำงานแล้วครับ”
“เหรอคะ อาร์ตี้ แยกแยะได้แล้วใช่ไหมคะ เรื่องงานกับความรักเพ้อๆ ของคุณ”
อาร์ตี้สะบัดตัวจากการล็อกของสามหนุ่ม
“แยกแยะได้แล้วครับ”
แพ็ทพยักหน้ายิ้มๆ “ดีค่ะ งั้นเรามาเริ่มงานกันเลย”
“ไม่ครับ ผมจะมาเจรจากับคุณ ว่าผมขอลาออกจากงานนี้”
ป๊อบยืนอึ้ง กลุ่มบ๊วยสะดุ้งสุดตัว แพ็ทหายใจแรง อย่างโกรธจัด
“พูดใหม่อีกทีซิ”
จันทรกานต์ทนไม่ไหว ที่เห็นดาริกาดุแลวิวิทธิ์อย่างเป็นห่วงเป็นใย แล้วก็หัวเราะกันระรื่น
“ดูแลกันดีเหลือเกินนะ ไง เจ็บมากเหรอวิวิทธิ์”
วิวิทธิ์ส่ายหน้า “ไม่หรอกครับ แค่แผลเล็กๆ เท่านั้น”
“แต่ดาริกาดูแลคุณ เหมือนคุณเจ็บเสียเหลือเกิน”
ดาริกาและวิวิทธิ์มองจันทรกานต์อย่างแปลกใจในคำพูดและท่าที
“ทำไมคุณสองคนต้องปิดบังผมด้วย เรื่องที่มาเที่ยวกองถ่ายกันลับๆ แบบนี้”
วิวิทธิ์รีบตอบทันที “เอ่อ ก็ไม่ได้ลับอะไรนี่ครับ”
“แต่ไม่บอกผม”
ดาริกาสวนขึ้นอย่างเหลืออด “เรามีเหตุผลส่วนตัวน่ะค่ะ”
จันทรกานต์มองหน้าดาริกาอย่างเย้ยหยัน แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เสียงโวยวายของแพ็ท ก็ดังมาจากกองถ่าย ทั้งสามหันมองหน้ากัน จันทรกานต์รีบสั่งให้วิวิทธิ์ลงไปดู เมื่ออยู่กันตามลำพัง ก็หันมาพูดเหน็บดาริกาทันที
“อ้อ ยอมรับแล้วซีนะว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณกับวิวิทธิ์”
ดาริกามองหน้าจันทรกานต์อย่างไม่เข้าใจ
“คุณจันทร์ คุณกำลังคิดอะไรอยู่คะ”
“มันไม่สำคัญหรอกว่าผมคิดอะไร แต่ที่สำคัญมันอยู่ที่ทำไมต้องโกหกทำไมต้องหลอกลวงผม”
“ฉันหลอกลวงอะไรคุณ” ดาริกาย้อนถาม
“ยังจะมาย้อนถาม ผมจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ คุณก็ไม่ต่างจากคุณวรางค์เจ้านายคุณ ไม่เคยเห็นค่าความรักของอาร์ตี้ ทั้งๆ ที่คบกันมาตั้งห้าปี”
ดาริกายิ่งฟัง ก็ยิ่งไม่เข้าใจ
“เอาฉันไปเปรียบกับพี่วรางค์ทำไม”
“ก็คงสั่งสอนกันมาไง หลอกผู้ชายให้หลงรักเพื่อเอาไว้ใช้งาน คุณวรางค์ถึงได้ปล่อยคุณมาทำงานกับผม หวังว่าจะได้แต่งงานกับผมเพื่อหวังผลประโยชน์จากความเป็นทัศนัย วี.ออร์กาไนซ์ คงมีเงินทุนหมุนเวียนอีกเยอะจากการลงทุนเอาตัวเข้าแลกของคุณแบบนี้”
ดาริกโกรธจนปากคอสั่น
“คุณจันทร์ คุณบ้าไปแล้ว”
“แต่ผมไม่โง่ให้คุณหลอกผมได้หรอก ผมอาจจะทำตามที่คุณแม่ต้องการ”
“ทำอะไร”
“ก็แต่งงานกับอิงฟ้าไปเลยไง วันหมั้น วันแต่ง กำหนดมาแล้วเรียบร้อย เดือนหน้านี่ล่ะ”
ดาริกาถึงกับอึ้ง “คุณจันทร์”
แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เสียงแพ็ทโวยวายดังกว่าเดิม วรางค์และอิงฟ้าออกมาจากห้องด้านใน
“เสียงคุณแพ็ท มีเรื่องอะไรกัน”
“รีบไปดูเถอะค่ะ”
“ยัยดาว ไปกับพี่ด้วย”
วรางค์ดึงดาริกาไปด้วย จันทรกานต์มองตามอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วรีบเดินตามไป
เมื่อวรางค์ ดาริกาและอิงฟ้ามาถึง ก็เห็นแพ็ทกำลังอาละวาดใส่อาร์ตี้ ส่วนบ๊วย อาร์ท จัสติน วิวิทธิ์ ป๊อบ นาง และทีมงานทั้งหมดยืนฟังอยู่ จันทรกานต์ตามมาหยุดยืนดูอยู่ห่าง ๆ
อาร์ตี้ยืนยันว่าจะไม่ถ่ายต่อ และพร้อมจะจ่ายค่าเสียหายให้กับแพ็ท วรางค์ร้องไห้สะอื้น จนดาริกาต้องโอบกอดไว้ แพ็ทปรายตามองไปทางวรางค์อย่างสะใจ
“ก็นึกซิคะว่าคุณกำลังทำงานให้บริษัทของฉัน ให้กาแฟภูตะวัน คุณคือตัวแทนกาแฟภูตะวันของฉันนะคะ”
อาร์ตี้นิ่งงันไป แพ็ทได้ที รีบพูดต่อ
“นะคะ แพ็ทเป็นคนเลือกคุณ เพราะตัวคุณ แพ็ทเห็นคุณค่าในตัวคุณนะคะ ใครไม่เห็นไม่สำคัญ แต่แพ็ทเห็นค่ะ”
อาร์ตี้ปรายตามองวรางค์อย่างสะใจ
“คุณแพ็ทเห็นค่าในตัวผมเหรอครับ”
“ค่ะ คุณมีพรสวรรค์เปี่ยมล้น สมองของคุณระดับอัจฉริยะ คุณเป็นครีเอทีฟชั้นยอด แถมยังเป็นศิลปินชั้นเยี่ยม ฉันไม่ใช่แค่เคารพในอัจฉริยภาพของคุณ ฉันเทิดทูนเลยเชียวละค่ะ ขอคารวะ”
อาร์ตี้มองไปเห็นวรางค์ร้องไห้สะอื้นก็ยิ่งสะใจ
“ได้ครับ ผมจะแสดงต่อ แต่ไม่ใช่เพื่อบริษัทวี.ออร์กาไนซ์ เพื่อคุณแพ็ทเท่านั้น”
พูดจบก็จับมือแพ็ทขึ้นมาแล้วจูบอย่างชื่นชม แพ็ททำแสร้งเอียงอาย วรางค์น้ำตาไหล ดาริการีบพูดปลอบ
“ไม่เป็นไรนะคะพี่วรางค์ พี่ตี้พูดเพราะโกรธน่ะ”
“ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วละดาว พี่ทำอะไรลงไป”
จันทรกานต์มองเหตุการณ์ทั้งหมด พลางส่ายหน้า แล้วเดินแยกไป แพ็ทรีบตามไปทันที
“คุณจันทร์ แพ็ททำถูกต้องแล้วนะคะ”
แพ็ทถามขึ้นมาทันที เมื่อเดินตามมาจนทันจันทรกานต์
“ครับ ถ้าเรารักและเห็นคุณค่าของเขาจริง ๆ สิ่งที่เราทำให้เขาไม่มีอะไรผิดหรอกครับ”
“ขอบคุณค่ะที่พูดให้กำลังใจ”
จันทรกานต์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“คุณแพ็ท ขอโทษด้วย ผมคงต้องกลับแล้วล่ะครับ”
“ได้ยังไงคะ คุณเพิ่งมา จะกลับได้ยังไง คุณต้องค้างที่นี่นะคะ“
จันทรกานต์ส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ละครับ ผมจะกลับกรุงเทพเลย”
“ดูซิ จะไปทั้งที ไม่ลาแม้แต่น้องอิงฟ้าคู่หมั้น” แพ็ททำเสียงอ้อน จากนั้นก็ยิงประโยคไม้ตายออกมาต่อทันที
“คุณจันทร์ อยู่ต่อเถอะค่ะ เผื่อคุณจันทร์จะเห็นอะไรดีๆ จากเลขาฯ ชาย-หญิงจอมมั่วของคุณ”
“มั่ว ? มั่วยังไงครับ” จันทรกานต์ย้อนถาม
“ไม่อยากจะนินทาเลย เมื่อคืนแพ็ทเห็น เอ่อ แม่ดาริกาค่ะ แอบย่องเข้าห้องคุณวิวิทธิ์ออกมาตอนเช้ามืดค่ะ แถมตอนสายยังต่อรอบนะคะ หายกันเข้าไปในทุ่งข้าวโพด ออกมาหัวหูกระเซิง แต่ยัยดาริกาหน้าสดชื่น ส่วนคุณวิวิทธิ์ ดูบักโกรกยังไงชอบกล บัดสีมาก ไม่เคยมีเรื่องคาวโลกีย์แบบนี้ในบ้านของแพ็ท สองคนนี่ไม่เกรงใจแพ็ทเลย เห็นบ้านแพ็ทเป็นม่านรูดรึไง คุณจันทร์อยู่เถอะนะคะ เผื่อจะปรามๆ เลขาฯ จอมมั่วของคุณบ้าง”
จันทรกานต์หน้าสลดยิ่งกว่าเดิม แพ็ทแอบยิ้มเพราะรู้คำตอบแล้ว
แพ็ทนั่งอยู่กับผู้กำกับที่หลังมอนิเตอร์ คอยดูการถ่ายทำ จันทรกานต์นั่งดื่มเหล้าแยกห่างออกมาเล็กน้อย แพ็ทปรายตามอง แล้วลุกมานั่งข้างๆ
“อุ๊ย คุณจันทร์ดื่มเหรอคะ เดี๋ยวเมาหรอก”
“ผมอยากเมา ผมไม่ชอบคนหลอกลวง และผมก็ไม่นึกว่าคนที่ผมไว้ใจ จะหลอกผมทั้งคู่”
พูดจบก็ยกแก้วขึ้นดื่มพรวด แพ็ทแอบยิ้มสะใจ
วรางค์เข้ามาสมทบกลุ่มบ๊วย ที่กำลังนั่งปลอบใจนาง ที่โดนอาร์ตี้ไล่ตะเพิดออกมากอง เพราะรำคาญที่เล่นไม่ได้
“เอาไงกับเจ้าตี้มันดีเนี่ย เหมือนฉันจะได้กลิ่นเหล้ามาจากตัวมัน”
จัสตินพยักหน้า “ก็เมื่อกี้พี่ตี้ซดเหล้าเพียวๆ ไปครึ่งขวดเลยครับ”
วรางค์ตกใจ “ตายแล้ว กลับมาดื่มอีกแล้วเหรอ”
“ครับ ผมไม่กล้าบอกใคร”
“ไม่ได้นะ เดี๋ยวมันกลับไปติดเหล้าอย่างแต่ก่อนอีก รักษากันแทบตายกว่าจะเลิกได้”
“จะดูแลให้ครับ ไป พวกเรา”
บ๊วย อาร์ท จัสติน รีบกลับไปที่บ้านพักไปทันที
ส่วนดาริกา ที่กำลังคุยกับวิวิทธิ์และอิงฟ้า เหลือบมองไปทางจันทรกานต์ ที่นั่งกระดกเหล้าไม่หยุด
“คุณฟ้า ฉันว่าคุณจันทร์อาการน่าเป็นห่วงค่ะ พูดอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจเลย”
ดาริกาพูดอย่างเป็นห่วง วิวิทธิ์พยักหน้าเห็นด้วย
“นั่นซิครับ แถมมองผมตาขวางๆ”
“ยังไงคะ”
อิงฟ้าหันมาถาม ดาริกาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจเล่า
“บอกว่าพี่วรางค์วางแผนให้ฉันไปหลอกลวงเขา แล้วยังพูดอีกว่ จะแต่งงานกับคุณฟ้าตามที่คุณแม่ต้องการ”
วิวิทธิ์สะดุ้งเฮือก “หา จะแต่งงานกับคุณฟ้า”
“ได้ยังไง ก็คุณจันทร์บอกแล้วว่าจะล้มเลิกงานหมั้นงานแต่ง” อิงฟ้าโวยวายขึ้นมาทันที
“คุณจันทร์เพี้ยนรึไง อาการหนักแล้ว”
“งั้นต้องคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้ คุณวิวิทธิ์รอที่นี่แหละ พี่ดาวไปกับฟ้าด้วย”
พูดจบอิงฟ้าก็ดึงดาริกาไปหาจันทรกานต์
“พี่ชายคะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
เมื่อมายืนต่อหน้าจันทรกานต์ อิงฟ้าก็พูดเข้าประเด็นทันที “เชิญในบ้านค่ะ”
จันทรกานต์มองหน้าทั้งดาริกาและอิงฟ้า ก่อนจะเดินตามเข้าไปในบ้าน วิวิทธิ์มองตามอย่างร้อนใจ แล้วก็รีบเดินตามไป
“พี่จันทร์บอกพี่ดาวว่าจะแต่งงานกับฟ้าเหรอคะ”
อิงฟ้ายิงคำถามแรกทันที จันทรกานต์เหลือบตามองไปที่ดาริกา
“รีบรายงานทันทีเลยนะดาริกา เพราะอะไร หึงเหรอ ?”
“หึง ?” ดาริกาทวนคำ
“ใช่หึง แต่แกล้งหึง ให้ผมเข้าใจว่าคุณยังรักผมไง”
“มีสติหน่อยคุณจันทร์ คุณเมาแล้วนะ”
จันทรกานต์ยิ้มเหยียดๆ
“ก็เมา เมาเพราะทนความหลอกลวงของเธอไม่ได้ไง”
ดาริกาโวยวายกลับทันที
“พูดมา ฉันไปหลอกลวงอะไรคุณ”
“ยังจะมาปากแข็ง เธอไม่มีใจให้ฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว เธอหลอกฉัน แถมยังร่วมมือกับวิวิทธิ์ช่วยกันหลอกอีก ใช่ไหม ยอมรับมาซิ”
พูดพลางปรี่เข้าไปจับดาริกาเขย่าอย่างแรง อิงฟ้ารีบเข้าไปแยก
“พอค่ะ พี่ชาย”
จันทรกานต์หันกลับมา แล้วจับมืออิงฟ้าไว้ จังหวะเดียวกับที่วิวิทธิ์เข้ามาหน้าโถง และเห็นพอดี
“อิงฟ้า พี่พูดจริงทุกอย่าง เราจะแต่งงานกัน”
“พี่ชายจะบ้าแล้วเหรอคะ แล้วที่สัญญากันไว้ว่าเราจะยกเลิกงาน บอกแม่เราทั้งสองคนพร้อมๆ กัน พี่ลืมแล้วเหรอ”
“พี่เปลี่ยนใจแล้ว พี่จะแต่งกับน้องฟ้า”
อิงฟ้าส่ายหน้า “ไม่แต่งค่ะ เราไม่ได้รักกันนะคะ”
จันทรกานต์เหลือบตามองมาทางดาริกา แล้วพูดประชด
“แต่พี่รักน้องฟ้า รักตั้งแต่แรกเห็น เพราะฉะนั้นเราต้องแต่ง”
จันทรกานต์ยังพูดไม่ทันจบ อิงฟ้าก็พูดสวนกลับไปทันที “ไม่”
จันทรกานต์ดึงอิงฟ้ามากอดไว้ วิวิทธิ์กำหมัดแน่น
“เห็นไหมดาริกา ฉันเองก็ไม่แคร์เหมือนกัน ฉันจะแต่งกับอิงฟ้าให้เร็วที่สุด เธอไม่มีวันได้อะไรจากทัศนัยแม้แต่บาทเดียว”
อิงฟ้าพยายามสะบัดตัวจากการอ้อมกอดของจันทรกานต์ “ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง”
“คุณจันทร์ปล่อยค่ะ”
ดาริกาเข้าไปดึงจันทรกานต์ ที่กอดรัดอิงฟ้าแน่น อิงฟ้าร้องโวยวาย วิวิทธิ์กระโจนเข้ามาทันที
“คุณจันทร์ ปล่อย ทำไมคุณทำกับคนรักผมแบบนี้”
วิวิทธิ์กระชากร่างจันกานต์ร์ออกมา แล้วชกโครมเข้าไปเต็มหน้า จนจันทรกานต์ล้มไปนอนแน่นิ่ง อิงฟ้าร้องไห้ตกใจ วิวิทธิ์รีบเข้าไปกอดไว้ ส่วนดาริการีบเข้าดูอาการจันทรกานต์
อ่านต่อหน้า 2
ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 9 (ต่อ)
ทางด้านกองถ่ายทำ ก็ยังถ่ายได้ไม่ถึงไหน เพราะนางเล่นยังไงก็เล่นไมได้ แถมยังโดนอาร์ตี้ตวาดใส่จนถึงขั้นโต้เถียงกัน วรางค์ต้องรีบตัดบท
“หยุดกองก่อนไหมคะ”
อาร์ตี้สวนกลับทันที
“ไม่ต้องหยุด ถ่ายมันให้เสร็จ ฉันจะได้จบจ็อบ จบกันที วี.ออร์กาไนซ์ จบกันทีห้าปีที่สูญเปล่า มายัยปัญญาอ่อน มาเล่นกันต่อ”
พูดพลางกระชากร่างนางเข้ามา นางยิ่งแหกปากโวยวาย จนป๊อบทนไม่ไหว
“เฮ้ย ด่าพี่วรางค์ไม่พอ ยังรังแกน้องนางอีก”
ป๊อบชกโครมเข้าเต็มหน้าอาร์ตี้ วรางค์ แพ็ท นาง ร้องกรี๊ดพร้อมกัน อาร์ตี้ลุกขึ้นได้ พลางกระโดดเข้าใส่
ป๊อบ บ๊วย อาร์ท และจัสติน ต้องรีบเข้าห้าม ชุลมุนไปทั้งกองถ่าย ผู้กำกับรีบสะกิดตากล้อง ให้หยิบกล้องเล็กขึ้นมาถ่ายความอลเวงทั้งหมด
ดาริกายังเฝ้าดูแลจันทรกานต์ที่นอนสลบแน่นิ่ง มีผ้าเย็นประคบที่หน้าผาก วิวิทธิ์กับอิงฟ้านั่งอยู่ข้างๆ
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณจันทร์ครับ ปกติไม่เมา ไม่เพี้ยนแบบนี้”
วิวิทธิ์หันมาถามดาริกาด้วยความแปลกใจ
“หรือว่า คุณจันทร์เข้าใจผิดว่าฉันกับคุณเป็นแฟนกันคะ”
“นั่นซิ ใช่แล้ว ถึงได้กล่าวหาว่าทั้งผมทั้งคุณหลอกลวงเขา”
อิงฟ้าถอนหายใจ
“โธ่เอ๊ย เข้าใจไปเองแท้ๆ นี่คงเฮิร์ทอย่างแรง ถึงได้ประชดพี่ดาวจะมาแต่งงานกับฟ้า น่าสงสารจัง เดี๋ยวคุณจันทร์ฟื้นขึ้นมา เราบอกความจริงเรื่องของเราเถอะค่ะ คุณวิวิทธิ์”
“ได้ครับ ผมพร้อมแล้ว”
วิวิทธิ์ยิ้ม พร้อมกับดึงอิงฟ้ามากอด ดาริกายิ้มปลื้ม
“งานนี้ก็แสดงให้เห็นด้วยว่า คุณจันทร์รักและแคร์พี่ดาวมากเหลือเกิน”
ดาริกา อายจนหน้าแดง
เสียงเอะอะแว่วมา ดาริกา วิวิทธิ์ และอิงฟ้า เดินไปชะโงกดูที่หน้าต่าง จังหวะนั้นจันทรกานต์ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น พลางลุกขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย ภาพที่เห็นตรงหน้า คือวิวิทธิ์ยืนเคียงอยู่กับดาริกา พร้อมๆ กับคำพูดของวิวิทธิ์ที่ดังก้องอยู่ในหู
“ทำไมคุณทำกับคนรักผมแบบนี้”
จันทรกานต์ค่อยๆ ยันร่างขึ้น มองวิวิทธิ์อย่างแค้นเคือง แล้วก็ตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อ พร้อมกับชกโครม จนวิวิทธิ์ล้มไปกับพื้น ดาริกากับอิงฟ้ากรีดร้องด้วยความตกใจ
ทางด้านป๊อบ ที่โดนอาร์ตี้วิ่งไล่จากหน้ากองถ่าย ก็วิ่งหนีจนหลุดมาได้ จากนั้นก็รีบวิ่งกลับขึ้นมาบนบ้าน อาร์ตี้ตามกระชั้นชิด โดยมีแพ็ท วรางค์ นาง บ๊วย อาร์ท จัสติน วิ่งตามมาติดๆ
ป็อบวิ่งผ่านระเบียงเข้ามาในโถง ชนโครมเข้ากับวิวิทธิ์ที่วิ่งสวนมาพอดี จนล้มกันไปทั้งคู่ จันทรกานต์ปราดเข้ากระชากร่างวิวิทธิ์ ส่วนอาร์ตี้ก็ตรงเข้าซัดป๊อบ กลายเป็นมีมวย 2 คู่ ซัดกันนัวเนีย
จันทรกานต์กระชากวิวิทธิ์ลุกขึ้นมาได้
“นายคิดว่าจีบดาริกาลับหลังฉันได้อย่างนั้นเหรอ”
วิวิทธิ์รีบโบกมือปฏิเสธ
“นายครับฟังก่อน ผมไม่ได้จีบดาริกา ผมจีบคุณอิงฟ้า”
จันทรกานต์ตกใจ หันไปมองทางอิงฟ้าและดาริกา สองสาวพยักหน้า
ป๊อบตะกายหนีไปมุมห้อง พร้อมกับหยิบไม้ขนาดย่อมไล่ฟาดอาร์ตี้ที่ถอยกรูดไปด้านหลังจันทรกานต์
ป๊อบตามมาฟาด อาร์ตี้หลบ ป๊อบฟาดโครมเข้าที่ท้ายทอยของจันทรกานต์ล้มลงแน่นิ่งกับพื้น ผู้หญิงร้องกรี๊ดตกใจ ดาริกาตั้งสติได้ก่อน รีบปราดเข้าไปดูอาการ เห็นเลือดหยดเต็มพื้น
จันทรกานต์ปรือตาขึ้นมองดาริกา
“ดาริกา”
ดาริกาหน้าซีด ทั้งตกใจ ทั้งเป็นห่วงจันทรกานต์
“คุณจันทร์อย่าเป็นอะไรนะ ถ้าเป็นอะไรฉันจะอยู่ได้ยังไง”
“จริงเหรอ คุณไม่ได้รักวิวิทธิ์”
ดาริกาส่ายหน้า น้ำตาซึม “คุณวิวิทธิ์รักคุณฟ้าค่ะ และฉันก็รักคุณ”
“รักผม ตั้งแต่ตอนไหน”
“ตั้งแต่แรกเห็น รักทั้ง ๆ ที่เข้าใจว่าคุณเป็นเกย์ รักทั้งๆ ที่รู้ว่าคุณสูงส่งและฉันต่ำต้อยแค่ไหน รักทั้ง ๆ
ที่เราต่างกันเหลือเกิน”
“ใช่ เพราะความต่างนี่แหละที่ทำให้เรารักกัน”
วิวิทธิ์หันไปมองอิงฟ้า ด้วยความรู้สึกเดียวกัน วรางค์หันมาสบตาอาร์ตี้ แล้วต่างก็อึ้งไปกับคำพูดของจันทรกานต์เช่นกัน
ดาริกายิ้มทั้งน้ำตา “ค่ะ คุณจะไม่เป็นไรนะ คุณจันทร์”
จันทรกานต์ยิ้มออกมาได้ ก่อนจะหมดสติแน่นิ่งไป
“คุณจันทร์ ไม่ คุณจันทร์”
ดาริการ้องไห้โฮ กอดจันทรกานต์ไว้แน่น วิวิทธิ์ได้สติ รีบเข้าดูอาการ
“เรียกฉุกเฉินโรงพยาบาลด่วนเลยครับ”
ขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวาย โกลาหล แพ็ทก็ปลีกตัวเดินออกจากห้องอย่างไม่สบอารมณ์
“บ้าจริง ทำไมเรื่องมันมาลงเอยแบบนี้ได้ หล่อนไม่มีวันได้คุณจันทร์ไปครองหรอกยัยดาริกา คุณจันทร์เป็นของฉัน ของฉันคนเดียว”
จันทรกานต์ยังคงนอนหลับแน่นิ่งอยู่ในโรงพยาบาล ที่ศีรษะมีผ้าพันแผลพันอยู่ ดาริกานั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆ จับมือจันทรกานต์ไว้ด้วยความห่วงใย
“คุณหมอบอกว่าคุณไม่เป็นไรแล้ว แต่ทำไมคุณยังไม่ลืมตาอีกล่ะคะ ได้ยินที่ฉันพูดไหมคุณจันทร์”
ดาริกาจูบเบาๆ ที่มือ ก่อนจะลุกขึ้นจูบที่หน้าผากของจันทรกานต์อย่างรักใคร่
“ทูนหัวของบ่าว”
ดาริกาน้ำตาไหลริน แล้วซบหน้าลงร้องไห้ข้างเตียง มือยังกุมมือของจันทกานต์ไว้
ครู่หนึ่งมือของจันทรกานต์ค่อยๆ ขยับ บีบมือของดาริกาเบา ๆ
“คุณจันทร์ คุณรู้สึกตัวแล้ว”
ดาริกาเช็ดน้ำตา และค่อยๆ ยิ้มออกมาได้ ทันใดนั้นดาราราย น้อย และช้าง ที่ถือทั้งดอกไม้และของเยี่ยม ก็เดินเข้ามาในห้อง ดารารายปรายตามองดาริกาอย่างชิงชัง
“ถือวิสาสะอะไร มาแตะเนื้อต้องตัวลูกชายฉัน”
ดาริกาลุกขึ้นทันที รีบเช็ดน้ำตา และปล่อยมือจากมือของจันทรกานต์
“โทษค่ะ”
“ออกไปคุยกับฉันที่ห้องพักแขก”
ดารารายเดินนำไปห้องพักแขกข้างๆ ดาริกาถอนหายใจ แล้วเดินตามไป
“เท่านี้เธอยังสร้างเรื่องไม่พออีกหรือไง” เมื่ออยู่กันตามลำพัง ดารารายก็โวยวายใส่หน้าดาริกาทันที
“หนูสร้างเรื่องอะไรเหรอคะ”
“ยังจะมาย้อนถาม ที่ลูกชายฉันบาดเจ็บก็เพราะเธอทั้งนั้น”
“เพราะหนู ? คุณท่านทราบเรื่องมาว่ายังไงคะ”
ดารารายมองหน้าดาริกาอย่างแค้นเคือง
“มีคนเล่าให้ฟังหมดแล้วว่าเธอปั่นหัวคุณจันทร์จนเมาขาดสติ”
“ปั่นหัว คุณจันทร์ ?” ดาริกานึกประหลาดใจ
“ที่เธอไปทำสนิทสนมกับวิวิทธิ์จนคุณจันทร์หึงน่ะซิ”
“แล้วคุณท่านก็เชื่อเหรอคะ”
ดารารายยิ้มหยัน
“มีเหตุผลอะไรที่จะไม่เชื่อล่ะ ในเมื่อเธอมันนางละคร เล่นได้ทุกบท เดี๋ยวทอม เดี๋ยวหญิง กะอีแค่หว่านเสน่ห์วิวิทธิ์ให้คุณจันทร์หึง คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงมืออาชีพอย่างเธอหรอก”
ดาริกาถึงกับน้ำตารื้น
“อย่าพยายามเลยนะ ยังไงคุณจันทร์ก็ต้องแต่งกับหนูอิงฟ้าตามที่ตกลงไว้ เธอควรจะไปให้พ้นทางลูกชายฉันได้แล้ว”
“คุณท่านกำลังจะบอกให้หนูลาออกใช่ไหมคะ” ดาริกาย้อนถาม
“เข้าใจเร็วดีนี่”
“ยังค่ะ หนูไม่ลาออกตอนนี้ รอให้คุณจันทร์เขาเอ่ยปากไล่หนูก่อน หนูถึงจะไป”
ดารารายกำลังจะอ้าปากด่าแรงๆ แต่น้อยวิ่งเข้ามาในห้องเสียก่อน
“คุณท่านคะ คุณจันทร์รู้สึกตัวแล้วค่ะ พี่ช้างไปตามคุณหมออยู่”
ดารารายรีบวิ่งมาที่เตียง จันทรกานต์มองแม่ แล้วยิ้ม
“แม่ฟื้นแล้ว ลูกปลอดภัยแล้วนะลูกนะ”
จันทร์กานต์หันมาเห็นดาริกา
“ดาริกา”
ดารารายหันขวับมาทันที “น้อย ส่งดาริกาได้แล้ว”
น้อยรีบพาดาริกาออกไป
“แม่ครับ ผมอยากคุยกับดาริกาก่อน”
“ไม่ได้ลูก ลูกต้องพักนะ กระเทือนที่สมองขนาดนี้ อย่าให้เรื่องไร้สาระมารบกวนอีกเลย”
จันทรกานต์หลับตาลงด้วยความอ่อนแรง ดาริกาที่ยืนฟังอยู่หน้าห้องน้ำตาไหล
ที่ออฟฟิศของวรางค์ ทั้งดาริกาและวรางค์ ต่างก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“เราคงทำกรรมประเภทเดียวกันไว้ ยัยดาว แกกับฉันเลยต้องมาพลาดรักเหมือนๆ กัน ยัยคุณนายเขาเสือกไสไล่ส่งแกเลยเหรอ”
“ค่ะ”
“แล้วใครนะที่มันไปบอกคุณนาย กล่าวหาแกเสีย ๆ หาย ๆ”
ดาริกายังสะอื้นไม่หยุด
“ถ้าให้เดา หนูว่ายัยคุณแพ็ทน่าสงสัยค่ะ ท่าทางไม่ค่อยหวังดีกับสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้เท่าไหร่ แล้วเรื่องงานโฆษณากาแฟ เธอว่ายังไงบ้าง”
วรางค์เช็ดน้ำตาไป ถอนหายใจไป
“โทรมาด่าพี่ทุกวัน ให้ตามตัวอาร์ตี้มาให้ได้ เธอจะถ่ายใหม่”
ดาริกามองไปที่โต๊ะประจำของอาร์ตี้ แล้วลุกไปที่โต๊ะ วรางค์เดินตามมา บ๊วย อาร์ท จัสติน ละสายตาจากงานที่ทำอยู่ หันมาทางทั้งคู่ พลางถอนหายใจพร้อมๆ กัน
“โทรไปที่บ้านก็ไม่กลับ ที่แพร่ก็ไม่อยู่”
“ผมกลัวแกจะกลับไปกินเหล้าหยำเปอย่างที่เคยเป็น”
วรางค์หน้าเศร้า “นี่แหละที่ฉันกลัวที่สุดเลย”
ดาริกากุมมือวรางค์ไว้
“งั้นก็ต้องหาให้เจอ แล้วพากลับมาเจรจากันให้รู้เรื่อง ทั้งเรื่องรักของพี่ ทั้งเรื่องงาน จะเอายังไงก็ให้มันรู้เรื่องกันไป”
ป๊อบเดินเข้ามาพร้อมถาดกาแฟหลายแก้ว แต่กลับไม่มีใครยอมกิน เพราะโกรธป๊อบ แม้กระทั่งวรางค์
ป๊อบถอนใจแยกมาอย่างเศร้าๆ ดาริกาเดินตามมา
“ถ้าผมไม่เป็นที่ต้องการ ผมลาออกก็ได้”
“แกรักพี่ตี้ไหมป๊อบ”
ดาริกาถามตรงๆ ป๊อบพยักหน้า
“พี่ตี้น่ะไอดอลผมเลย แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว พี่ตี้ไม่เหมาะกับพี่วรางค์ ต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว คุยกันดีๆ ได้ไม่เท่าไหร่เดี๋ยวก็ทะเลาะกันแล้ว แต่งงานกันไป ผมว่าไม่เกินสองปีหย่าแน่นอน”
ดาริกาหันไปหยิบกล่องกาแฟภูตะวันมาให้ป๊อบดู
“สโลแกนว่ายังไง”
“ลงตัวบนความต่าง ความต่างที่ลงตัว ทำไมครับ”
ดาริกามองหน้าป๊อบ แล้วพูดนิ่งๆ
“พี่ตี้เขาคิดคำโปรยนี้ขึ้น เขาไม่ได้แรงบันดาลใจมาจากกาแฟกับครีมนี่หรอก เขาได้มาจากความรักที่เขา
มีให้พี่วรางค์ต่างหาก แกทำความเข้าใจความรักของทั้งคู่เสียใหม่นะ กว่าพี่ตี้จะแน่ใจขอพี่วรางค์แต่งงาน เขาใช้เวลาห้าปี ลองผิดลองถูก ทดสอบกันครั้งแล้วครั้งเล่า ความรักของเขาทั้งคู่อยู่บนความต่าง แต่เป็นความต่างที่มั่นคงมากนะ”
ป๊อบนิ่งอึ้ง ก่อนจะย้อนถามกลับด้วยเสียงเครือๆ
“แน่ใจได้ยังไงว่าเขาจะไม่พลาด พ่อกับแม่ผมก็พลาดแบบนี้ แล้วก็กลายเป็นเกลียดกันจนวันสุดท้ายของชีวิต ผมไม่อยากเห็นพี่วรางค์หรือพี่ตี้ต้องลงเอยแบบแม่กับพ่อ หลังหย่ากัน ทั้งคู่ก็จมกับความทุกข์ พ่อยิ่งหนักเพราะจมอยู่กับเหล้าจนจากพวกเราไป ผมกลัวครับพี่ดาว ว่ามันจะเกิดซ้ำสองกับพี่วรางค์กับพี่ตี้”
ป๊อบสะอื้น จนดาริกาต้องดึงมากอด
“พี่เข้าใจป๊อบ ชีวิตน่ะเราคาดเดาอะไรจากมันไม่ได้หรอก อาจจะออกหัว ออกก้อย”
พูดไปก็สะท้อนใจ เพราะตนเองก็เผชิญอยู่ “แต่ยังไงเราก็ต้องเสี่ยง และสู้จนถึงที่สุด ความรักเป็นสิ่งงดงามนะป๊อบ แกลองมีความรักดูบ้าง แกอาจจะเข้าใจอะไรมากขึ้น”
ป๊อบเริ่มครุ่นคิดในสิ่งที่ดาริกาพูด
วิวิทธิ์และอิงฟ้านั่งอยู่ตรงหน้าจันทรกานต์ ที่ครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง อาการดีขึ้นมาก
“เรื่องก็เป็นอย่างที่เล่านี่ละครับ” วิวิทธิ์สรุป หลังจากที่เล่าทุกอย่างให้จันทรกานต์ฟังอย่างละเอียด
“พี่ดาริกาช่วยเหลือเราทุกอย่าง ช่วยให้เราได้พบกันค่ะ”
จันทรกานต์ยิ้มเก้อๆ
“โธ่ แล้วก็ไม่บอกความจริงผม”
“ไม่กล้าครับ ผมกลัวว่าเรื่องจะไปถึงคุณดาราราย ท่านเล่นงานผมแย่แน่ ๆ”
“เข้าใจ งั้นก็ขอโทษด้วยที่เข้าใจผิด แล้วก็ชกคุณไปเต็ม ๆ วิวิทธิ์”
วิวิทธิ์ยิ้มตอบอย่างจริงใจ
“ขอโทษเหมือนกันครับ เพราะผมก็ชกคุณจันทร์ด้วยหมัดลุ่น ๆ เหมือนกัน”
พูดพลาง ทั้งคู่ก็หัวเราะ แล้วจับมือกันแน่น
“แล้วทำไมวันนี้ถึงมาด้วยกันได้ล่ะครับ”
อิงฟ้ายิ้มเขินๆ
“อ๋อ ใช้ทริคหลอกล่อนิดหน่อยน่ะค่ะ คุณวิวิทธิ์ให้นายช้างไปรับฟ้าที่บ้าน บอกว่าคุณจันทร์อยากพบ เดี๋ยวคุณแม่จะตามมาด้วยค่ะ”
จันทรกานต์ถอนหายใจ
“เฮ้อ กับคุณแม่ของเราทั้งคู่ต้องใช้เล่ห์กลกันเยอะนะครับ นี่คุณแม่ก็สั่งห้ามไม่ให้ดาริกามาเยี่ยมผม”
“เหรอครับ แต่ผมว่าคุณแม่ห้ามไม่ได้หรอกครับ”
อิงฟ้าพยักหน้าเห็นด้วย
“ค่ะ ยังไงพี่ดาริกาก็ต้องมาเยี่ยมคุณจันทร์จนได้”
จบประโยคของอิงฟ้า นายช้างก็เปิดประตูเข้ามาให้แม่บ้านที่ปิดหน้าด้วยมาสค์และใส่แว่น เข็นรถเข็นอุปกรณ์ถูพื้นเข้ามาในห้อง ทุกคนหยุดการพูดคุยทันที
“ขอทำความสะอาดหน่อยนะคะ”
วิวิทธิ์และอิงฟ้าลุกให้
“งั้นเราไปรอที่ห้องข้างนอกก่อนนะครับ”
วิวิทธิ์และอิงฟ้าเดินออกไป แม่บ้านเดินมาถูพื้นที่เตียง แล้วเหลือบมองมา เห็นว่าจันทรกานต์หายดีแล้ว จันทรกานต์หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ก่อนจะสั่งแม่บ้าน
“แม่บ้าน ช่วยถูพื้นใต้เตียงด้วยนะ”
“ค่ะ”
แม่บ้านก้ม ๆ เงย ๆ ข้างเตียง จันทรกานต์รีบคว้าร่างมากอดไว้ พลางดึงมาสค์และแว่นออก
“อย่ามาหลอกเสียให้ยากเลย ดาริกา”
“รู้ได้ยังไงคะ” ดาริกาย้อนถาม
“รู้ซิครับ ใครจะลืมคนที่เรารักได้ล่ะ อีกอย่างกลิ่นหอมอย่างนี้ มีคุณคนเดียว”
“จำกลิ่นได้ด้วย”
จันทรกานต์หัวเราะขำ
“จำได้แม้แต่เสียงพูดที่ดัดแล้วของคุณ”
“คุณจันทร์น่ะ ปล่อยนะ คุณยังไม่หายดีนะ”
ดาริการีบลุกขึ้น หน้าแดงร้อนผ่าวไปหมด
วิวิทธิ์ อิงฟ้า และช้าง แอบฟังอยู่ข้างห้อง หัวเราะกันคิกคักด้วยความชอบใจ
“ท่าจะจับได้แล้วล่ะครับ”
“พี่ช้าง ไม่ไปดูต้นทางเหรอ วันนี้คุณแม่จะมาเยี่ยมนะคะ”
“ผมลืมไปเลย มัวแต่ดีใจ”
ช้างรีบออกจากห้องไป พลางหยิบมือถือมาโทร.หาน้อย ไม่ทันสังเกตว่าสุดทางเดินที่เป็นเคาน์เตอร์หน้าลิฟท์ คุณชายจันทร ดาราราย และคุณหญิงอรชร ออกมาจากลิฟท์พร้อมกัน
“น้อย พี่ช้างพูดนะ คุณจันทร์กับคุณดาริกา เขาคืนดีกันแล้วละ”
คุณชายจันทร ดาราราย คุณหญิงอรชร เดินตรงมาใกล้ แต่ช้างยังไม่รู้ตัว
อ่านต่อหน้า 3
ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 9 (ต่อ)
คุณหมอออกมาจากห้องคนไข้พอดี คุณชายจันทร ดาราราย และคุณหญิงอรชร จึงแวะถามไถ่ถึงอาการของจันทรกานต์ ส่วนช้าง ก็ยังคุยกับน้อยติดพันอยู่ ไม่ทันหันมามอง
จันทรกานต์ยังจับมือดาริกาไม่ยอมปล่อย
“ผมแข็งแรงดีแล้วครับ” พลางดึงดาริกาลงนั่งข้างเตียงแล้วกอดไว้แน่น
“นี่คุณ ยังจะมาโชว์พลังอะไรตอนนี้ หายดีแล้วจริงๆ นะ สมองไม่มีอะไรกระทบกระเทือน หรือมีเลือดคั่งนะคะ เช็คดูดีแล้วนะ”
จันทรกานต์แกล้งทำหน้าเศร้า “มีเลือดคั่งนิดหน่อย”
“สมองเหรอ”
“ที่หัวใจครับ คั่งอยู่เต็มจนแทบล้นแล้วตอนนี้”
ดาริกามองค้อน “บ้า อุตส่าห์เป็นห่วง”
“ทราบแล้วล่ะครับว่าคุณเป็นห่วง ช้างบอกแล้วว่าคุณมาเฝ้าผมตลอด ตอนที่ผมหมดสติ จนกระทั่งคุณแม่มา”
“คุณแม่ห้ามฉันมาเยี่ยมคุณอีกแล้ว นี่เพราะเห็นว่าคุณวิวิทธิ์กับคุณฟ้านัดกันมา ฉันเลยยอม ลงทุนปลอมตัว เพื่อมายืนยันว่าคุณเข้าใจเราผิดทั้งหมด”
จันทรกานต์ทำตาซึ้ง “แล้วเชื่อไหมว่าตอนที่ผมเข้าใจผิดคุณกับวิวิทธิ์ คุณทำผมแทบบ้าตาย”
“เชื่อค่ะ เพราะคุณถึงกับประชดว่าจะแต่งงานกับคุณอิงฟ้า”
“เห็นรึยัง ว่าผมแคร์คุณแค่ไหน”
จันทรกานต์ดึงดาริกามากอดไว้แนบอก
“ไม่กลัวคุณแม่มาเห็นเหรอคะ”
“อยากให้มาเห็นจะแย่ต่างหาก”
“แล้วไม่กลัวคุณแม่โกรธ” ดาริกาถามย้ำ
“ไม่กลัวอะไรแล้วทั้งนั้น ยิ่งรู้ว่าวิวิทธิ์รักอิงฟ้า ผมยิ่งตัดสินใจได้เร็วขึ้น ว่าจะต้องจัดการข้อผูกมัดระหว่างผมกับอิงฟ้าให้จบลงอย่างเร็วที่สุด และเด็ดขาดที่สุด ช่วยเรียกวิวิทธิ์และ อิงฟ้าเข้ามาหน่อยเถอะ”
ดาริการับคำ พลางเปิดประตูห้องพักแขก และเรียกทั้งคู่ให้เข้ามา
“ผมมีแผนที่จะให้ทำให้คุณแม่ล้มเลิกงานแต่งของเราทันที”
จันทรกานต์ยิ้มเจ้าเล่ห์
“แผนของผมเป็นอย่างนี้ วิวิทธิ์หยิบไอแพ็ดให้ผมหน่อย”
วิวิทธิ์หยิบไอแพ็ดส่งให้ จันทรกานต์เปิดหน้าตระกูลทัศนัยทันที
เมื่อคุณหมอแยกไป คุณชายจันทร ดาราราย และคุณหญิงอรชร ก็เดินตรงมาหาช้าง ที่ยังพูดมือถืออยู่ โดยไม่ทันเห็นคนทั้งสาม
“น้อยแวะมาก็ดีนะ เพราะวันนี้คุณวิวิทธิ์กับคุณดาริกามาเยี่ยม น้อยจะได้...”
ดารารายกับคุณหญิงอรชร โวยวายขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน
“ดาริกาแวะมา”
“นายวิวิทธิ์ด้วยเหรอ”
ช้างสะดุ้งเฮือก รีบปิดมือถือทันที
“เมื่อกี้พูดอะไรนะ นายวิวิทธิ์แวะมา แล้วอิงฟ้าล่ะมาถึงรึยัง”
คุณหญิงอรชรรีบถาม ช้างพยายามตอบเสียงดังให้ในห้องได้ยิน
“มาถึงแล้วครับ ส่วนคุณวิวิทธิ์มาแต่เช้า กลับไปแล้วครับ”
ดารารายถามบ้าง “แล้วดาริกามาเหรอ”
“เปล่าครับ ผมพูดถึงเมื่อวันก่อนน่ะครับ”
ช้างเบียดร่างกับประตู คุณชายจันทรมองอย่างสงสัย
“เอ้า ยืนขวางอยู่ทำไมล่ะ เปิดประตูซินายช้าง”
ดารารายรีบสั่ง
“ตอนนี้ คุณจันทร์กำลังเช็ดตัวอยู่น่ะครับ ผมว่าเชิญห้องพักแขกก่อนดีกว่า”
คุณชายจันทรนึกรู้ เลยรีบช่วยพูด“ได้ งั้นเชิญคุณหญิงรอก่อนนะครับ”
พอคุณหญิงอรชรกับดารารายเข้าไป คุณชายจันทรก็รีบกระซิบถามช้างทันที
“มีอะไรนายช้าง บอกมา”
“ขอโทษครับคุณชาย คุณดาริกากับคุณวิวิทธิ์มาครับ”
“อะไรนะ คุณจะให้ฉันปลอมเป็นพยาบาลเหรอ นี่คุณคิดอะไรของคุณ” ดาริกาโวยวายเสียงดัง พร้อมๆ กับที่คุณชายจันทรและช้างเข้ามา ทั้งหมดสะดุ้งเฮือก
คุณชายจันทรมองดาริกาที่อยู่ในชุดแม่บ้านอย่างงงๆ และมองวิวิทธิ์อย่างงงยิ่งกว่า
ช้างรีบบอก
“คุณดาริกา คุณวิวิทธิ์รีบหลบครับ คุณดารารายกับคุณหญิงมาแล้ว”
ดาริการีบใส่หน้ากาก ใส่แว่นทันที
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมวิวิทธิ์ต้องหลบ”
คุณชายจันทรขมวดคิ้ว เพราะยังไม่รู้เรื่องวิวิทธิ์รักอิงฟ้า
“ผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดทีหลังนะครับ แต่ตอนนี้ต้องหลบก่อนครับ”
ช้างรีบพาวิวิทธิ์ออกไป ดาริกากำลังเก็บรถเข็น ทันใดนั้นประตูห้องพักแขก ก็เปิดผลัวะเข้ามาทันที
ดาริการีบหันหลังให้ดารารายและคุณหญิงอรชรทันที จันทรกานต์กับอิงฟ้าหน้าซีด
“ไหนว่า พยาบาลเช็ดตัวอยู่ไง”
ดารารายถามจันทรกานต์ คุณชายจันทรช่วยแก้แทน
“อ๋อ เรียบร้อยแล้วครับ แม่บ้านทำความสะอาดอยู่ เสร็จแล้วใช่ไหมหนู”
ดาริกาดัดเสียงตอบ “เรียบร้อยค่ะ”
คุณชายจันทรไปเปิดประตูให้ ดาริการีบเข็นรถก้มหน้าผ่านดารารายออกจากห้องไปได้อย่างหวุดหวิด
คุณหญิงอรชรยิ้มแป้น “ชื่นใจที่เห็นคุณจันทร์หายป่วยแล้ว ยายฟ้าเธอทานไม่ได้นอนไม่หลับเชียวนะ ร้องไห้ทุกวันเลยตอนที่คุณจันทร์ยังไม่รู้สึกตัว”
จันทรกานต์พยักหน้ากับอิงฟ้าให้เล่นตามแผน
“ค่ะ เอ่อ คุณแม่คะ ฟ้าขอคุยกับคุณแม่ส่วนตัวหน่อยซิคะ”
คุณหญิงอรชรกับอิงฟ้า มานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟ และเมื่อได้ฟังจุดประสงค์ของลูกสาวแล้ว คุณหญิงอรชรก็ถึงกับสำลักกาแฟ
“หา ตรวจอสุจิ แกจะบ้าเหรอ คิดยังไงจะให้คุณจันทร์ตรวจอสุจิ เดี๋ยวเขาว่าเราเรื่องมาก พาลไม่แต่งเลยนะ”
“แม่คะ ถ้าแต่งงานกันแล้ว ฟ้าอยากมีลูกเลย อย่างน้อยก็สักสามสี่คน หนูต้องแน่ใจค่ะว่าพี่ชายมีเชื้ออสุจิที่แข็งแรงพอ”
“แล้วทำไมแกสงสัยเรื่องอสุจิคุณจันทร์ เขาแข็งแรงกำยำล่ำสันขนาดนั้น”
คุณหญิงอรชรไม่วายตั้งคำถาม
“แม่คะ อสุจิมันไม่ได้แข็งแรงตามตัวหรอกนะคะ นี่ค่ะ ดูนี่ สาแหรกตระกูลทัศนัยค่ะ จะเห็นว่าผู้ชายตระกูลนี้กว่าครึ่งมีบุตร-ธิดาน้อยผิดปรกติ พี่ชายจันทร์ก็เป็นลูกโทน อย่างพี่จักรพัฒน์ก็ลูกโทนเหมือนกัน แล้วไม่มีทายาทด้วย แล้วนี่ค่ะ ทางหม่อมหลวงจันทร์จิรายุไม่มีทายาทเลย ทั้ง ๆ ที่มีภรรยาห้าคน ทางหม่อมราชวงศ์จันทรภาศ ลูกอ่อนแอและพิการทางสมองทั้งชายหญิงค่ะ”
“ตายจริง ออทิสติคทั้งหมดเลย ว้าย นี่คงสืบมาจากรุ่นปู่รุ่นตาที่แต่งกันเองในวงศ์ละมัง”
คุณหญิงอรชรหน้าเจื่อน รีบอ่านข้อมูล
คุณหญิงอรชรเดินนำอิงฟ้ากลับเข้ามาในห้องพักของจันทรกานต์ สีหน้าไม่สู้ดีด้วยกันทั้งคู่ พลางรีบขอตัวดารารายออกไปคุยกันเป็นการส่วนตัว
เมื่อทั้งคู่เดินออกไปจากห้อง อิงฟ้าก็หันมาพยักหน้ากับจันทรกานต์
“เอาล่ะ คงต้องสารภาพความจริงให้พ่อรู้เสียทีล่ะนะ มันเรื่องอะไรกันโดยเฉพาะวิวิทธิ์”
“ค่ะ ขอโทษค่ะที่ปิดบังความจริงมาตลอด คุณวิวิทธิ์กับหนู เรารักกันค่ะ”
คุณชายจันทรประหลาดใจเล็กน้อย
“งั้น ดาริกาก็ไม่ได้หลอกลวงลูก พ่อถือว่าเป็นข่าวดีมาก”
จันทรกานต์พยักหน้า
“ใช่ครับ อีกเรื่องครับ คงต้องรบกวนให้พ่อช่วยเล่นละครฉากใหญ่อีกฉากด้วยครับ”
“บทบาทไหนล่ะ”
“บทบาทคุณพ่อผู้มีอสุจิอ่อนแอครับ”
คุณชายจันทรสะดุ้ง อิงฟ้าเบือนหน้าหนี แอบหัวเราะทั้งๆ ที่เขินจนหน้าแดง
ดารารายหน้าเครียด ส่วนคุณหญิงอรชรหน้า ทั้งกังวลและเกรงใจ
“อย่าหาว่าพี่เรื่องเยอะเลยนะคะน้องดาว แต่เรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องขอร้องกันค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ยังไงก็ต้องปรึกษาคุณชายก่อน”
ดารารายเปิดประตูห้องเชื่อม แล้วพาคุณชายเข้ามา ก่อนจะไปกระซิบกระซาบกันที่ระเบียง
ครู่หนึ่งก็เดินกลับเข้ามา คุณชายจันทรแกล้งทำหน้าสลดหดหู่ หนักใจ
“ผมเข้าใจ เพราะผมเองก็ทราบอยู่ว่าทางทัศนัย โดยเฉพาะทายาทฝ่ายชายมีปัญหาเรื่องนี้กันหลายคน”
คุณหญิงอรชรทำหน้าเกรงใจ
“อย่าหาว่าละลาบละล้วงเลยนะคะ แล้วคุณชายเอง มีปัญหาบ้างหรือเปล่า”
“โชคดีที่ผมแข็งแรงดี อาจจะดีกว่าชายปรกติด้วยซ้ำ จริงไหมคุณดาว”
ดารารายหน้าแดง “พูดอะไรคุณนี่”
“ก็แต่งปุ๊บ คุณก็ให้คุณจันทร์ผมปั๊บเลย ผมก็เลยค่อนข้างแน่ใจว่าลูกชายผมน่าจะแข็งแรงเหมือนผม หรืออาจจะยิ่งกว่าด้วยซ้ำ อาจมีหลานหัวปีท้ายปีเลยนะครับ”
คุณหญิงอรชรยิ้มเจื่อน
“หมายความว่าจะไม่ตรวจ ใช่ไหมคะ”
“ใครบอกละครับ ตรวจซิครับ ผมจะพูดกับคุณจันทร์ให้ คุณจันทร์ก็คงไม่ขัดข้องหรอกครับ”
ดารารายไม่วายกังวล
“คุณพี่ แล้วถ้าเกิดผลออกมาไม่เป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น คุณพี่จะว่ายังไงคะ”
“ก็ค่อยพิจารณาก็แล้วกันนะคะ เพราะเดี๋ยวนี้มีเทคโนโลยีตั้งหลายอย่างช่วยได้”
คุณชายจันทรแกล้งทำหน้ากังวล จนดารารายต้องเอื้อมมือมาจับไว้
วรางค์เข้ามาถามหาอาร์ตี้กับผู้จัดการผับที่ชื่อตี๋ใหญ่ แต่ก็ได้รับคำตอบว่าอาร์ตี้ไม่ได้มา วรางค์ หน้าจ๋อยเดินออกจากร้านไป ตี๋ใหญ่เดินเข้ามาหาอาร์ตี้นั่งดื่มเหล้าแอบมองอยู่ในมุมหนึ่ง พลางคุยกันด้วยภาษาเหนือ
“เอาไงวะ ไอ้ตี้ คุณนายเขามาตามเอ็งแล้ว จะเล่นตัวไปถึงไหน”
“ผมยังทำใจไม่ได้”
ตี๋ใหญ่ส่ายหน้า แล้วเดินแยกไป อาร์ตี้กระดกเหล้าต่อ พลันมือถือดังขึ้น อาร์ตี้มองเบอร์ด้วยความสงสัย
“ครับคุณแพ็ท”
แพ็ทที่นั่งระทวยอยู่บนเตียงในคอนโด ตอบกลับมา
“อาร์ตี้ คุณอยู่ที่ไหนคะ ฉันโทรหาคุณทั้งวันทั้งคืน”
“เอ่อ .ผมอยู่ที่ร้านตี๋ใหญ่ รัชดาครับ มีอะไรครับคุณแพ็ท”
“งานโฆษณาของเรายังไม่เสร็จนะคะ แพ็ทรอคุณอยู่”
“ผมถอนตัวตั้งแต่วันนั้นแล้วละครับ โทษที่ทำให้คุณเสียเวลา”
พุดจบ ก็กดตัดสายเลิกทันที แพ็ทยิ้มอย่างมีแผน
แพ็ทเข้ามาในร้านด้วยชุดเซ็กซี่ โดยมีตี๋ใหญ่เดินนำเข้ามา
“ไม่ยักรู้ว่ามันทำงานให้คุณแพ็ท”
“ค่ะ จะทำงานโปรเจ็กต์ใหญ่ในอนาคตเชียวล่ะ”
เมื่อเดินมาถึงมุมด้านใน ก็เห็นอาร์ตี้ฟุบหลับอยู่กับโต๊ะ
“โถ อาร์ตี้ เฮ้อ ไม่น่าอกหักจากยายแก่วรางค์เล้ย พี่ตี๋ ช่วยหน่อยนะคะ แบกไปที่รถของแพ็ทที”
“แน่ะ จะพามันไปไหน” ตี๋ใหญ่ถามอย่างรู้ทัน
“เขาเป็นคนทำงานให้แพ็ท แพ็ทต้องเทคแคร์เขาหน่อยซิคะ แล้วเรื่องนี้ พี่ตี๋ห้ามบอกยายเจ๊วรางค์นะคะ”
จักรพัฒน์วิ่งออกกำลังหน้าบ้าน เห็นมีจดหมายมาติดไว้ที่หน้าบ้าน ก็รีบหยิบมาอ่าน แล้วก็ถึงกับอึ้ง เมื่อพบว่าคือคำสั่งศาลยึดบ้าน จักรพัฒน์ทรุดลงนั่งหน้าบ้านอย่างหมดเรี่ยวแรง
อาร์ตี้นอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียงนุ่มสบายของแพ็ท ก่อนที่จะงัวเงียลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆ แล้วก็เกิดอาการผะอืดผะอม จนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
แพ็ทเข้ามาลูบหลังเปลือยเปล่า อาร์ตี้สะดุ้งหันมา เห็นแพ็ทอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตผู้ชายตัวใหญ่ ท่อนล่างถูกชายเสื้อปิดอยู่
“ไม่ต้องตกใจค่ะ ฉันจะช่วยคุณดีขึ้น”
อาร์ตี้โอ้กอ้ากต่อจนหมด แล้วรีบกดชักโครก แพ็ทส่งผ้าขนหนูสะอาดให้
“ผมมาที่นี่ได้ยังไง”
“แพ็ทพาคุณมา”
แพ็ทตอบแบบไม่สะทกสะท้าน
อ่านต่อหน้า 4
ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 9 (ต่อ)
อาร์ตี้ล้างหน้าตา และใส่เสื้อเรียบร้อยแล้ว ออกมาที่ห้องนั่งเล่น ส่วนแพ็ทยังอยู่ในชุดเดิม เตรียมของว่างและเครื่องดื่มไว้ให้ที่โต๊ะกลาง
“เอ่อ ทำไมคุณพาผมมาที่นี่”
“เรายังตกลงกันไม่ได้เลยนะคะ เรื่องงานของเรา”
อาร์ตี้หน้าเครียด
“บอกแล้วไงครับ ผมไม่เล่นอีกแล้ว ผมจะลาออกจากวี ออร์กาไนซ์”
“ก็นี่แหละค่ะเรื่องที่แพ็ทจะคุย สนใจมาทำงานกับแพ็ทไหม แพ็ทต้องการคนเก่งอย่างคุณ สำหรับการสร้างอาณาจักรของแพ็ทในอนาคต”
แพ็ทนั่งไขว่ห้างต่อหน้า ทั้งที่ชายเสื้อหมิ่นเหม่เต็มที อาร์ตี้ลุกทันที
“เอาไว้ผมมีสติกว่านี้เราค่อยคุยก็แล้วกันนะครับ วันนี้ผมขอตัวก่อน”
อาร์ตี้จะแยกไป แพ็ทถลาเข้ามากอดหลังแนบแน่น
“อย่าเพิ่งไปซิคะ เราควรจะตกลงความสัมพันธ์ขั้นแรกกันก่อน แพ็ทให้คุณได้ทุกอย่างไง ทุกอย่างที่คุณวรางค์ให้คุณไม่ได้”
“ทุกอย่างเลยเหรอครับ” อาร์ตี้ถามย้ำ “ทั้งตำแหน่งหน้าที่ รายได้ และ..”
“สถานะที่เขยิบสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ของคุณ”
“แล้วจุดสูงสุดคืออะไร”
“คนรักของฉันไงคะ”
พูดพลางยกมือโอบรอบคออาร์ตี้ ที่มองอย่างคนรู้เชิง
“คุณกำลังซื้อผมนะ”
แพ็ททำตายั่วยวน “แล้วจะขายไหมล่ะคะ”
อาร์ตี้โอบรอบเอวแพ็ท
“ทุกอย่างขึ้นกับจำนวนเลขศูนย์ครับถ้าเลขศูนย์ในบัญชีผมมันเพิ่มจำนวนหลักขึ้น ผมอาจจะยอมรับข้อเสนอของคุณได้ง่าย ๆ”
“อุ๊ย พูดตรงเป้าเลยนะคะ ละโมภดีจัง ถูกใจ”
อาร์ตี้ทำตาเยิ้มใส่
“ใช่ครับ ผมมันละโมภ ไม่ใช่แค่เงิน แต่เรื่องเซ็กส์ด้วย”
อาร์ตี้รวบร่างแพ็ทมากอดไว้ แล้วระดมจูบ แพ็ทหัวเราะระรื่น ก่อนจะรีบดึงอาร์ตี้เข้าห้องนอน
อาร์ตี้ผลักแพ็ทลงนอนบนเตียง ก่อนจะมองแพ็ทด้วยสายตาแข็งกร้าว
“บอกก่อน ผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอกนะครับคุณแพ็ท ผมอาจจะโกหก ปลิ้นปล้อน ขี้เมา ไม่มีวินัย”
แพ็ททำตาปรอยเซ็กซี่
“ฉันชอบความไม่สมบูรณ์แบบค่ะ”
“งั้นก็รับให้ได้นะครับ ถ้าผมจะบอกว่าในความไม่เข้าท่าของผม ผมมีกฏเหล็กอยู่เหมือนกัน ข้อแรก เงินซื้อผมไม่ได้ครับ ข้อสองผมไม่มีวันทรยศคนที่ผมรัก ข้อสาม คุณไม่มีวันให้ผมอย่างที่พี่วรางค์ให้หรอกครับ ลาก่อน”
พูดจบก็ผลุนผลันออกจากห้องไป แพ็ทถลาลุกตาม
“อาร์ตี้ กลับมานี่ก่อน”
อาร์ตี้ออกจากห้องไปทันที แพ็ทวิ่งตามมาที่ประตู แต่อาร์ตี้ไม่สนใจ แพ็ทสวิงประตูปิดอย่างหัวเสีย
เสียงหัวเราะคิกๆ ดังแว่วๆ มา
“ไม่ต้องหัวเราะอยู่หรอก ออกมา”
ประตูห้องด้านในเปิดออก นางค่อยๆ ย่องออกมาพร้อมกล้องในมือ
“ชอบจัง พี่ตี้แมนมากๆ สุภาพบุรุษ ไม่คิดทรยศพี่วรางค์ด้วยนะคะ ผู้ชายในฝันเลย”
แพ็ทเบ้ปาก
“ไม่ต้องมาชมมันนะ มันกล้าปฏิเสธข้อเสนอของฉัน”
“ดีแล้วละค่ะ เขาจะได้ไม่กลายเป็นคนเลว คบชู้ เห็นแก่เงิน สับปรับ ขี้โกง เลวชาติ เหมือนพี่ไงคะ”
“นังนาง หลอกด่าฉันอีกแล้วใช่ไหม”
แพ็ทไล่ตี นางร้องกรี๊ด วิ่งวนไปรอบ ๆ
“ถ้าหยิกนาง นางโยนกล้องทิ้งจริงๆ นะ”
แพ็ทรีบกระชากกล้องจากนางมา
“ถ่ายไว้ได้หมดใช่ไหม”
นางพยักหน้า แพ็ทเปิดดูทันที แล้วยิ้มพรายออกมา
นางรำพึงเบาๆกับตัวเอง “จะแบล็คเมล์อีกแล้ว แหม ผู้หญิงอะไร กาลีระดับชาติจริง ๆ”
ดาริกาเดินเข้ามาในห้องทำงานจักรพัฒน์ เจ้าของห้องหน้าตาหมองคล้ำ รีบซ่อนแก้วเหล้าลงใต้โต๊ะ
“มีเอกสารเซ็นค่ะคุณจักร”
ดาริกาเข้ามาใกล้แล้วชะงักไปเพราะได้กลิ่นเหล้า จักรพัฒน์เซ็นโดยไม่อ่านเอกสารเลย
“โทษค่ะ ไม่ใช่ตรงนั้น ตรงที่ทำตำแหน่งไว้น่ะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลบได้”
จักรพัฒน์เซ็นอย่างเร็วแล้วส่งคืนให้ดาริกา
“คุณจักรพัฒน์สบายดีนะคะ”
จักรพัฒน์แสร้งยิ้ม “สบายดีครับ ทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
พูดจบ ดาริกาก็ออกจากห้องไป
ดาริกาออกมาเจอเข้ากับพิชญาที่ผ่านมาพอดี จึงรีบบอกให้เข้าไปดูจักรพัฒน์
“ฉันว่าเขาแอบดื่มในห้องทำงาน”
พิชญาทำเป็นไม่สนใจ
“ทำไมต้องแอบ คุณจักรเขาก็ดื่มเป็นปรกติอยู่แล้ว”
“เท่าที่สังเกต ก่อนหน้าที่เขาจะหย่าจากคุณ คุณจักรไม่เคยดื่มระหว่างทำงานค่ะ”
พิชญาทำหน้าเซ็งๆ
“ช่างสังเกตจริงนะ งั้นก็ไปช่วยสังเกตให้ฉันหน่อยซิ ที่เขาดื่มน่ะ ดื่มเพราะแค้นใจหรือดื่มฉลองที่หย่าจากฉันกันแน่”
พิชญาสะบัดไป สวนเข้ากับวิวิทธิ์พอดี ดาริกาส่ายหน้า วิวิทธิ์เข้ามาย้ำกับดาริกาเรื่องแผนการตรวจอสุจิในวันพรุ่งนี้
“คุณจันทร์คงไม่เห็นใครจะเหมาะเท่าคุณอีกแล้วละครับ”
“แล้วเพื่อนคุณที่ว่าจะเป็นผู้บริจาคน่ะ ชัวร์นะคะ”
วิวิทธิ์พยักหน้า “ชัวร์ซิครับ เพื่อนผมเองครับ เอ๊ะ ชัวร์อะไรครับ”
“ก็ชัวร์ว่าหมันแท้ ๆ น่ะซีคะ”
“รับประกันของแท้ 100 เปอร์เซนต์”
จันทรกานต์นั่งรถเข็นตรงไปยังห้องรีดอสุจิ นางพยาบาลคือดาริกาที่ปลอมตัวใส่แว่น ใส่วิกผมและใส่หน้ากากปิดหน้าอย่างที่เคย ทั้งสองมาที่เคาน์เตอร์ ดาริกายื่นใบเอกสารส่งให้
“หม่อมหลวงจันทรกานต์ ทัศนัยค่ะ”
เจ้าหน้าที่ส่งขวดพลาสติกเปล่าสีขุ่น มีป้ายชื่อ มล.จันทรกานต์ ทัศนัย แปะไว้ที่หน้า ดาริการับมา
“เชิญห้องด้านในเลยนะคะ ห้องไหนว่างก็เข้าไปเลย”
ดาริการับคำ แล้วรีบพาจันทรกานต์เข้าห้องไป
ดาริกาถอดหน้ากาก และแว่น มองไปรอบๆ ห้องเล็กๆ อย่างตื่นตะลึง เพราะมีทั้งทีวี หนังสือปลุกใจเสือป่าหลากหลายแนว
“ห้องเป็นแบบนี้เหรอคะ ว้าย หนังสือโป๊ ดีวีดีโป๊ ยี้”
“อย่าเพิ่งยี้ครับ เลือกหนังให้ผมหน่อย”
“ชอบแนวไหนล่ะ”
จันทรกานต์รีบตอบ “อย่างคุณ”
ดาริกาหันขวับมามองค้อน ก่อนจะเลือกมาหนึ่งเรื่อง แล้วสอดหนังเข้าเครื่อง
“ตามสบายนะคะ เอาขวดมาค่ะ นี่ไม่ใช่สำหรับคุณ”
ดาริกาคว้าขวดมาใส่กระเป๋าไว้ จากนั้นก็ปิดหน้ากาก ใส่แว่น แล้วรีบออกไป
ดาริกาเดินออกมา ก็เห็นคุณชายจันทร กำลังยืนคุยกับวิวิทธิ์ และชายหนุ่มหน้าตาดี ที่ยืนหันหลังให้
“เอ่อ ได้ขวดของคุณจันทร์มาแล้วค่ะ”
ชายหนุ่มคนนั้นหันมา เห็นว่าเป็นหนุ่มหน้าตาดี แต่ท่าทางกระตุ้งกระติ้งเล็กน้อย
“งั้นแลกกันเลยนะครับ”
วิวิทธิ์รีบบอก หนุ่มหน้าตาดีที่ชื่อเกริกส่งขวดให้
ดาริกาอ่านฉลาก “คุณเกริกบุระ ก้องกังวาลไกร
“ครับ แล้วขวดของคุณจันทร์ละครับ”
ดาริกายื่นขวดให้ เกริกรับขวดมา อย่างอุทานอย่างมีจริต
“อุ๊ย ตื่นเต้น มือสั่นเลย ขวดอสุจิคุณจันทร์ อ๊าย”
“แกรีบเข้าไปจัดการให้เสร็จดีกว่า อย่ามัวตื่นเต้นอยู่”
“ห้องไหนดีล่ะวิทธิ์”
“ห้องตรงข้าม คุณจันทร์ก็แล้วกันค่ะ ฉันพาไป”
ดาริการีบพาเกริกไปห้องตรงข้ามห้องจันทรกานต์
ดาริกาเข้ามาในห้องจันทรกานต์ หนังโป๊ยังเปิดอยู่คาเครื่อง ดาริการีบยื่นขวดส่งให้
“ชื่อแปลก เกริกบุระ”
“ไปก่อนนะคะ ฉันทนดูไม่ไหวแล้ว”
พูดจบก็รีบออกมานอกห้องทันที
ดาริกาออกมาจากห้อง ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อเห็นดารารายกำลังยืนคุยอยู่กับคุณชายจันทรและ วิวิทธิ์
ดาริการีบหันหลังให้ รี ๆ รอๆ อยู่หน้าห้อง ไม่รู้จะหลบไปทางไหน คุณชายจันทร และวิวิทธิ์หน้าเจื่อน ภาวนาอย่าให้ดารารายสังเกตดาริกา
“คงใช้เวลาพอสมควร ไปทานกาแฟกันไหม ที่ร้านข้างล่าง”
คุณชายจันทรหันมาถามภรรยา ดารารายพยักหน้ารับ
“ดีเหมือนกันค่ะ วิวิทธิ์ดูแลคุณจันทร์ด้วยนะ”
ทันใดนั้น เกริกก็วิ่งออกมาจากห้อง ตรงมาหาทั้งสามคน ดาริกาอ้าปากค้าง
“วิทธิ์ ไม่สำเร็จน่ะ ตัวช่วยในห้องก็ไม่ใช่แนวของเกริกเลย มีแต่ตี๋ ไม่มีคนไทย ทำไงดี”
เกริกหันมามองดาราราย ที่มองกลับอย่างงงๆ วิวิทธิ์รีบแนะนำ
“เออ คุณท่านครับ นี่เกริกเพื่อนผม เกริกนี่คุณดาราราย คุณแม่คุณจันทร์”
เกริกยกมือไหว้อย่างชดช้อย
“สวัสดีครับคุณแม่ คุณแม่สวยขนาดนี้ คุณจันทร์ถึงได้หล่อราวเทพบุตร”
“รู้จักคุณจันทร์ด้วยหรือคะ”
“เพื่อนเรียนด้วยกันครับ”
วิวิทธิ์กลัวเกริกจะเผลอหลุดอะไรออกมา เลยรีบตัดบท
“เกริก กลับห้องเถอะ เสียเวลามากแล้ว”
วิวิทธิ์รีบลากเกริกกลับเข้าห้อง พร้อมกับที่มือถือของดารารายดังขึ้น
“ค่ะ คุณพี่ กำลังปฏิบัติการอยู่ค่ะ”
คุณชายจันทรลอบถอนใจ ดาริกาก็ใจคอไม่ดีเช่นกัน
เมื่อพาเกริกเข้ามาวิวิทธิ์ก็ย้ำว่าดารารายไม่รู้เรื่องนี้ ห้ามเกริกเผลอหลุดอะไรเด็ดขาด เกริกบอกว่าทั้งหนังสือ และหนังโป๊ไม่ช่วยปลุกอารมณ์ พลางให้วิวิทธิ์เต้นรูดเสาให้ดูหน่อย เล่นเอาวิวิทธิ์ถึงกับหน้าเหวอ
คุณชายจันทรโอบดาราราย จะพาลงไปร้านกาแฟด้วยกัน จู่ๆ ดารารายก็นึกได้
“อุ๊ย เกือบลืม”
พลางผละจากสามี ตรงมาหาดาริกา ที่ยังหันหลังให้
“หนูคะ”
ดาริกาไม่ทันตั้งตัวถึงกับตกใจ
“ตกใจอะไรขนาดนั้น”
ดาริกาพูดดัดเสียง “ อ๋อ กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ น่ะค่ะ”
ดารารายถามไถ่ถึงอาการของจันทรกานต์ เพราะเกรงว่าถ้าเครียดจะทำให้อสุจิไม่แข็งแรง พลางจ้องมองดาริกา จนคุณชายจันทรและดาริกาหายใจไม่ทั่วท้อง
“ทำไมต้องปิดหน้ากากตลอดเลยล่ะ”
“อ๋อ กลัวคนไข้ติดเชื้อน่ะค่ะ เพราะวันนี้หนูเป็นหวัด”
ดารารายยิ้มพอใจ “ดี ต้องรอบคอบนะ ลูกชายฉันยิ่งภูมิแพ้อยู่”
คุณชายจันทรรีบจะลากภรรยาลงไปร้านกาแฟ แต่มือถือของดารารายก็ดังขึ้นอีก
“เดี๋ยวค่ะ คุณไปทานก่อนไป รับสายคุณหญิงก่อน ค่ะ คุณพี่ หนูอิงฟ้าจะมาเป็นแรงเชียร์เหรอคะ ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะเดี๋ยวพี่จันทร์เขาก็เสร็จแล้ว”
วิวิทธิ์กำลังเต้นท่ารูดเสา แต่ดูอุบาทว์มากกว่าเซ็กซี่ เกริกนั่งดูอย่างไร้อารมณ์ วิวิทธิ์เริ่มหงุดหงิด
“ปัทโธ่ แล้วจะเอายังไงวะ แกมีเวลาแค่ 30นาที ที่ต้องแลกขวดกับคุณจันทร์”
“เอาอย่างนี้มีทางเดียว ยื่นของแกมา หู”
วิวิทธิ์ยื่นหน้าเข้าใกล้ไป เกริกกระซิบข้างหู วิวิทธิ์ตาลุก
วิวิทธิ์โผล่หน้าออกมาจากห้อง เห็นดารารายยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่ คุณชายจันทร รีบส่งสัญญาณให้วิวิทธิ์ ดาริกามองอย่างสงสัย
“ว่าไงคะคุณ มีปัญหาอะไรรึเปล่า”
วิวิทธิ์พยักหน้า “นิดหน่อยครับ”
วิวิทธิ์รีบมาเคาะห้องจันทรกานต์
“คุณจันทร์ครับ เรียบร้อยไหม”
จันทรกานต์เปิดประตู โผล่หน้าออกมา
“ผมเรียบร้อยตั้งนานแล้ว อ้าว คุณแม่มา”
“ใช่ค่ะ เข้าไปพูดข้างในเถอะ ก่อนที่ท่านจะเห็น”
ดาริกาผลักวิวิทธิ์เข้าห้องจันทรกานต์ ดารารายหันมาพอดี ดาริการีบทำทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วิวิทธิ์เข้ามาในห้อง ก็เห็นขวดบรรจุสเปิร์ม มีฉลากระบุชื่อเกริกบุระ วางอยู่เรียบร้อย
“มีปัญหาอะไร”
“อีนังเกริกเพื่อนผมน่ะซิครับ มันทำไม่ได้ มันไม่สามารถ มันขอแบบนี้ครับ”
วิวิทธิ์รีบกระซิบ จันทรกานต์ถึงกับสะดุ้ง
วิวิทธิ์โผล่หน้าออกมาก่อน คุณชายจันทรพยักหน้า ส่วนดารารายยังหันหลังโทรศัพท์ วิวิทธิ์รีบพา จันทรกานต์ออกมา ดาริการีบเปิดประตูห้องเกริกให้ทั้งคู่หลบเข้าไปทันที แล้วรีบปิดประตูทันที คุณชายจันทรมองอย่างเป็นงงว่าเกิดอะไรขึ้น
เกริกนั่งนิ่งงันมองจันทรกานต์อย่างตะลึงลาน วิวิทธิ์ลำบากใจเต็มที
“คุณจันทร์ คุณจันทร์จริง ๆ เหรอครับ จำเกริกได้ไหม”
จันทรกานต์ส่ายหน้าช้าๆ
“โทษครับ จำไม่ได้จริงๆ”
เกริกหน้าสลดลงวูบหนึ่ง
“คิดแล้วว่าต้องจำไม่ได้ แต่ยังไงเกริกก็ดีใจที่ได้เจอคุณจันทร์ ชายในฝันของเกริก รู้ไหมตอนเรียน เกริกเอารูปคุณจันทร์เตะบอลไปนอนฝันทุกคืน แล้วคืนนึงเกริกตกเป็นของ คุณจันทร์”
จันทรกานต์สะดุ้งเฮือก “หา ยังไงครับ”
“คืนนั้นค่อนข้างหนาว เกริกใส่เสื้อนอนแขนยาวลายหมากรุก ติดกระดุมถึงคอ มีต่วนแพรพันคอถึงสองชั้น ข้างล่างเปลือย เกริกไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า อยากให้คุณจันทร์ให้ความรักเกริก ดูแลเกริก ให้ความอบอุ่นเกริก”
“ยังไงล่ะครับ”
“กอดเกริกไว้ซิครับ กอดเร็ว เกริกรักความโรแมนติคฮะ”
จันทรกานต์สวมกอดเกริก ที่ทำหน้าเคลิ้มฝัน ซบหน้ากับไหล่จันทรกานต์
“กระซิบข้างหูด้วยซิครับ ว่าทูนหัวสุดที่รักของผม”
จันทรกานต์ผละออกทันที เกริกกระชากเข้ามากอดอีกครั้ง
“เร็วครับ พูดเร็ว หวานๆ นะครับ หวานๆ”
จันทกานต์อยากจะกลั้นใจตาย
จันทรกานต์กำลังจะก้าวออกมาจากห้องเกริก ดารารายจะหันมาพอดี จันทรกานต์รีบผลุบกลับเข้าไปได้ทัน
ดารารายมองมาทางดาริกา
“เอ ทำไม คุณจันทร์ยังไม่เสร็จอีก”
คุณชายจันทรรีบโอบภรรยา “ไปเถอะครับ”
จากนั้นก็พาดารารายออกไป ดาริกาถอนใจ ไปเคาะประตูห้องเกริก
“คุณแม่ไปแล้วค่ะ”
จันทรกานต์ก้าวออกมา ทำหน้าเจื่อน ๆ
“เรียบร้อยนะคะ แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้น”
“ไม่มีอะไรนี่ครับ”
จันทรกานต์ส่งขวดอสุจิให้ ดาริการับมาอย่างขยะแขยงเล็ก ๆ
“เอารถเข็นมาดีกว่าครับ ผมจะได้รีบไปจากที่นี่”
ดาริการีบกลับเข้าห้องจันทรกานต์ แล้วเข็นรถเข็นออกมา เกริกและวิวิทธิ์ออกมาจากห้อง ทำหน้าตื่น ๆ เกริกตาเยิ้ม จนจันทรกานต์สะดุ้ง
“คุณจันทร์ เกริกจะไม่ลืมวันนี้ไปจนวันตาย”
“ผมก็คงลืมไม่ลงเช่นกัน” จันทรกานต์ทำหน้าเหมือนคนคลื่นไส้
“เราเป็นของกันและกันนะครับ”
เกริกจะซบจันทรกานต์ แต่ถูกวิวิทธิ์ดึงไว้ จันทรกานต์รีบนั่งรถเข็น
“ดาริกา ไปเร็ว”
ดาริกาเข็นจันทร์แยกไป
“นังเกริก แกหยุดเพ้อได้แล้ว ขวดอยู่ไหน”
เกริก หยิบขวดขึ้นมา แล้วทำตาเคลิ้ม “อยู่นี่ ไม่อยากเอาไปส่งตรวจเลย อยากเก็บไว้เอง ลูกของเรา”
“รีบไปส่งเลยไป”
วิวิทธิ์รีบลากเกริกออกไป
อ่านต่อตอนที่ 10
