วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 25
โทนี่กับเหล่าลูกน้อง ลูกน้องวิ่งเข้ามาหลบในแคมป์
“ไม่ไหวแล้วนาย ผีชัดๆ เราหนีไปจากเรือนหอนี่ก่อนเถอะครับนาย”
“ไม่ กูต้องทำลายพวกมัน กูต้องทำลายที่นี่”
สังกะสีผนังแคมป์คนงาน ถูกตีจากด้านนอก ดังรัวไม่หยุด ลูกน้องโทนี่ยิ่งกลัว มองไปรอบๆ หวาดๆ เสียงสังกะสีถูกตีดังต่อเนื่อง
“พวกมึงกล้าลองดีกับกูใช่มั้ย คราวที่แล้วกูปล่อยมึงไป มึงไม่สำนึกใช่มั้ย ไอ้โทนี่” สนิทพูดเสียงเยือกเย็น
ลูกน้องตื่นกลัวเขย่าโทนนี่
“นาย มันเรียกชื่อนายด้วย”
โทนี่ถีบลูกน้องกระเด็น
“กูได้ยินแล้ว
โทนี่มองไปรอบๆหวาดๆ...สนิท ใช้กระดาษม้วนเป็นโทรโข่ง พากย์เสียงผี อาสา ชมพู่ มณฑล ใช้ไม้ วิ่งตีไปรอบๆผนังแคมป์สังกะสี สนุกสนาน
“พวกมึงอยากตายอยู่ที่นี่ใช่มั้ย ได้ งั้นกูจะฆ่าพวกมึงให้หมด...กูจะบีบคอมึง แหกปากมึงออก ล้วงมือลงไป ควักไส้มึงออกมาแล้วกูจะแดกไส้มึงให้หมด ฮ่าๆ”
ลูกน้องยกมือไหว้ กลัวลนลาน มองไปรอบๆ
“อย่า...อย่าทำไรผม ผมไม่เกี่ยว...นาย ผมลาออก จะฆ่าก็ฆ่าผมเลย ผมไม่อยากถูกผีกระซวกไส้ ผมไม่อยากถูกผีหลอก...ก”
ลูกน้อง 2 วิ่งไปเลย พวกลูกน้องโทนี่วิ่งตามไป เหลือโทนี่คนเดียว...เหล่าลูกน้องโทนี่วิ่งออกมาจากแคมป์วิ่งแหกปากตะโกนลั่น
“ช่วยด้วย เรือนหอผี อยู่ไม่ได้แล้ว”
มุมข้างแคมป์ สนิทแอบดูยู่หัวเราะ ชอบใจ
“ฮ่าๆ แต๋วแตกเลยมึง ฮ่าๆ”
อาสาขำ
“แต่กูว่าที่แต๋วไอ้ชมพู่มากกว่า ช่างก่อสร้างอะไร ชอบแต่งหญิงเป็นงานอดิเรก ฮ่าๆ” อาสาโชว์วิกผม
ชมพู่ค้อนแต๋วๆ
“แต่คอสตูมกูก็ช่วยชีวิตมึงได้ละกัน เอามานี่”
ชมพู่หยิบวิกคืนมา ขำพวกลูกน้องต่อ
“ฮ่าๆ”
เหล่าลูกน้องโทนี่เปิดรั้ววิ่งหนีออกไป มณฑลจุ๊ปาก
“เบาๆ ยังเหลือไอ้โทนี่อยู่ข้างใน”
สนิทแสยะยิ้ม
“ไอ้โทนี่ต้องเอาให้หนัก คราวที่แล้วฉี่ราดใช่มั้ย คราวนี้หลอกให้ขรี้แตกเลยฮ่าๆ”
สนธยา ปล้ำกับรปภ. อยู่ที่พื้น รปภ. คร่อมอยู่บนตัวสนธยา จะเอากระบองฟาด สนธยา เอามือรับไว้ได้ หรั่งดูอยู่ตกใจ เข้าไปช่วย
“คุณสน หรั่งมาแล้ว...ว”
หรั่งเข้าไป ง้างเท้า จะถีบรปภ..จากด้านหลัง รปภ.ไวกว่ากระชากกระบองจากมือสนธยา หันไปฟาดเข้าเป้า หรั่งจุกตัวงอล้มลงกับพื้น สนธยาได้โอกาส ต่อยรปภ. หงายหลังไป รปภ.ลุกขึ้นมา
“เดี๋ยว เราไม่ใช่คนร้าย”
“ไม่เชื่อ”
รปภ.วิ่งเข้าหาเอากระบองฟาดๆ ท่าเหมือนฟันดาบ สนธยาหลบได้ ล็อครปภ.จากด้านหลัง
“ฟังก่อน เราแค่มาหาคนที่นี่”
รปภ.ไม่ฟัง เอากระบองตีเสยไปด้านหลัง โดนหน้าสนธยาเต็มๆเซถอยมา เลือดออกจมูก รปภ. วิ่งจะเข้าไปฟาดซ้ำ ผีขุนศึกปรากฏตัวอย่างตกใจ
“สน”
รปภ.จะถึงตัวสนธยา ผีขุนศึกวิ่งมากระแทกจากด้านข้างล้มลงกับพื้น ผีขุนศึกคร่อมร่างรปภ. สาวหมัดใส่กัน ไม่ยั้ง เหมือนนักมวยปล้ำร่างยักษ์ต่อยกัน บ้าคลั่ง ไม่มีใครยอมแพ้ ผีขุนศึก ง้างหมัดต่อย รปภ.ใช้มือรับหมัดได้ กระเด้ง ผลักผีขุนศึกม้วนข้ามตัวไป ผีขุนศึกกลิ้งล้มลุกขึ้นมา รปภ.ลุกขึ้นมา ผีขุนศึกกับรปภ.จ้องหน้า วิ่งใส่กันอีก
“ย๊าก”
โทนี่มองไปรอบๆ กลัวๆ เสียงสังกะสีแคมป์คนงานถูกกระแทกปังๆ แคมป์คนงานเริ่มสั่น สนิท ชมพู่ อาสา หัวเราะคลั่ง ดัดเสียงทุ้ม แหลมหลากหลาย หลอนๆ โทนี่คว้าพระที่คอออกมา กลัว ลนลาน
“อย่านะ กูมีพระ มึงทำอะไรกูไม่ได้นะเว้ย”
“คนเลวอย่างมึง พระที่ไหนจะคุ้มครอง ฮ่าๆ” สนิทหัวเราะก้อง
“มึงหนีไม่รอดหรอกไอ้โทนี่ กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง” อาสาพูดเสียงเยือกเย็น
“มึงอยากเผาเรือนหอใช่มั้ย คราวนี้ กูจะให้มึงสำนึกว่าเวลาถูกเผามันเป็นยังไง ฮ่าๆ” ชมพู่หัวเราะคลั่ง
โทนี่ ทำจมูกฟุดฟิด ตกใจ
“น้ำมัน”
หน้าแคมป์เกิดไฟลุกยาวเป็นทางทันที ปิดทางออกจากแคมป์ไว้ โทนี่เห็นไฟไหม้ตกใจหน้าเหวอ ชมพู่ อาสา สนิท มณฑล ซุ่มอยู่ ถือสายยาง กระแป๋งน้ำ หัวเราะขำ เตรียมดับไฟ สนิทยืนอยู่สูงกว่าทุกคน มณฑล ชมพู่อาสานั่งยองๆอยู่...โทนี่กลัวลนลาน
“อย่า กูยังไม่อยากตาย มึงจะเผากูไม่ได้ อย่า”
โทนี่คลั่ง ชักปืนมารัว ยิงมั่ว ไปรอบแคมป์ ชมพู่กับอาสานั่งยองๆอยู่ด้วยกัน แอบขำ
“ฮ่าๆ แทนที่จะเรียกดับเพลิง เสือกเอาปืนมายิงดับไฟ สงสัยที่บ้านไม่สั่งสอน ฮ่าๆ” ชมพู่ด่าไปหัวเราะไป
“นั่นดิ มันบ้าป่าววะ เกิดปืนลั่นโป้งป้าง ถูกใครขึ้นมา ซวยตาย ฮ่าๆ”
ขาดคำอาสา สนิทหน้าเสียยืนกุมท้อง ยืนอยู่เหนือพวกชมพู่กับอาสา
“กูว่าไม่ต้องเรียกดับเพลิงแล้วล่ะ เรียกรถพยาบาลดีกว่า...กูถูกยิง”
สนิทเปิดมือที่กุมท้องออกมา เห็นเลือดออก เซจะล้ม ชมพู่ อาสา มณฑลตกใจ
“น้าหนิด”
ชมพู่ อาสา มณฑล รีบเข้าไปประคองสนิท
ผีขุนศึกกับรปภ.มีแผลเต็มหน้า ต่างคนต่างบีบคอ จ้องหน้า จะฆ่ากัน
“ม...มึงเป็นใคร ทำไมแรงควายอย่างงี้วะ”
“ไม่ใช่เรื่องของมึง ไอ้สวะ”
ผีขุนต่อยขวาตรง รปภ.หน้าหัน ไม่ยอม
“ใช่สิวะ มึงบุกรุกที่นี่ นี่งานของกู ไอ้หน้าศพ”
รปภ.ต่อยกลับ ผีขุนศึก หน้าหัน ไม่ยอม
“กูมาหาลูกเมียที่นี่ อย่ามาขวางกู ไอ้จัญไร”
ผีขุนศึกต่อยกลับ รปภ.หน้าหัน ไม่ยอม
“หน้าแย่ไม่พอ ยังปากเสียอีกนะมึง” รปภ ด่ารัว “ไอ้สมองหมา ปัญญาวัว ไอ้ตัว...”
ผีขุนศึกไม่รอฟัง ต่อยเลย รปภ.หน้าหันล้มลง
“ไอ้โคตรเหง้าไม่สั่งสอน ปากเสียกว่ากูอีก กูจะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกูเดี๋ยวนี้แหละ”
ผีขุนศึกเสกดาบออกมา รปภ.ตกใจ
“เล่นกลด้วยเหรอวะ ไอ้หน้าผี มาสิวะ”
รปภ.หยิบกระบองมา หรั่งกับสนธยาดูอยู่ตกใจ
“สงครามชัดๆเลยคุณสน จะห้ามไหวมั้ยเนี่ย”
สนธยาหวาดๆ
“ไม่ไหว... ดูๆ ไปก่อนก็แล้วกัน”
ผีขุนศึกกับรปภ.วิ่งเข้าหากัน ผีขุนศึกใช้ดาบฟัน ซ้ายขวาๆ รปภ.ใช้กระบองรับได้ ฉวยโอกาสตีศอกกลับใส่หน้า ผีขุนศึกเซ ถอย แค้นวิ่งเข้าใส่ ใช้ดาบฟันรัวอีก รปภ.ใช้กระบองต้านไว้ ผีขุนศึก ตีเข่าเข้าท้อง รปภ.ตัวงอ ผีขุนศึกเข่าเสย รปภ.หน้าหงายเซ
“มึง”
ผีขุนศึกวิ่งเข้าหา กระโดดเงื้อดาบฟัน รปภ.ใช้สองมือจับกระบองรับ แต่ถูกดาบฟันลงมา หักสองท่อน เสื้อขาดเป็นทาง รปภ.หน้าเหวอ ผีขุนศึกถีบยอดอก รปภ.เซล้มกลิ้งนอนหงาย เห็นสร้อยพระโผล่ออกมา ผีขุนศึกไม่รอช้าเข้าไปซ้ำ
“ตายซะเถอะมึง”
สนธยากับหรั่งตกใจ
“ขุนศึก ไม่” สนธยาตะโกนห้าม
ผีขุนศึกไม่ฟัง จับดาบเตรียมแทง วิ่งกระโดดเข้าหารปภ.ที่นอนอยู่
“ย๊าก”
สนธยากับหรั่งตกใจ
“อย่า”
รปภ.นอนอยู่ หลับตาปี๋ ยกมือกัน ผีขุนศึกเห็นรปภ ตกใจ ปลายดาบทิ่มลง หยุดพอดี ที่สร้อยพระของ รปภ.ที่โผล่ออกมา ซึ่งเป็นองค์เดียวกับที่ผีขุนศึกทิ้งไว้ให้เมียดูต่างหน้าก่อนไปรบ หรั่งกับสนธยา ตกใจมองหน้ากัน รีบวิ่งไป ดึงผีขุนศึกออกมา ผีขุนศึกชี้รปภ.
“มึงได้พระองค์นี้มาจากที่ใด ตอบกูมา”
รปภ.ลุกขึ้นบาดเจ็บยังไม่ตอบ ผีขุนศึก คลั่ง
“ตอบกูมา ไม่งั้นกูจะกุดหัวมึง เดี๋ยวนี้ ตอบ”
รปภ.ลุกขึ้น
“นี่พระประจำตระกูลกู มึงเสือกอะไรด้วย”
“พระประจำตระกูล งั้นก็หมายความว่า มึง...”
ผีขุนศึกอึ้ง
อ่านต่อหน้า 2
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 25 (ต่อ)
มณฑล ชมพู่ อาสา ประคองสนิทที่ถูกยิงมา ชมพู่คร่ำครวญ
“อย่าตายนะ น้าหนิด ทนไว้ อย่าเป็นไรนะ”
อาสาจะร้องไห้
“โธ่น้า ไม่น่าเลยเห็นกันหลัดๆ”
สนิทเจ็บ
“กูยังไม่ตาย แต่ปล่อยไว้นานกว่านี้ไม่รอดแน่ รีบพากูไปหาหมอ เร็วเข้า”
อาสา ชมพู่ จะเปิดรั้ว สนิทรั้งไว้
“เดี๋ยว ไฟหน้าแคมป์คนงานดับรึยัง”
“ดับแล้ว จะตายแล้วยังจะห่วงอีก” ชมพู่จะเปิดรั้ว
สนิทรั้งไว้
“เดี๋ยว แล้วไอ้โทนี่ที่อยู่ในแคมป์ล่ะ”
“ไม่เป็นไร น้าไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง” มณฑลบอก
“โอเค งั้นรีบพากูไปหาหมอ ด่วนที่สุด”
พวกสนิท จะเปิดรั้ว โทนี่เดินมาถือปืนขู่
“จะไปไหน มึงต้องตายกันอยู่ที่นี่”
พวกสนิท อึ้ง
สนธยาเจรจา กับรปภ.อยากรู้ที่มาของพระ
“พี่ครับ พี่แน่ใจใช่มั้ย ว่าพระนี้ เป็นของพี่จริงๆ”
“อ้าว ทำไมพูดหมาๆ เงี้ย พระนี้ตกทอดมาตั้งแต่สมัยทวดของทวดของทวด ให้ไว้เฉพาะคนในตระกูลเท่านั้น ไม่ใช่ของฉันแล้วจะให้เป็นของใคร”
ผีขุนศึกยิ้ม
“ของกู”
รปภ.โกรธ
“นี่มึงยังไม่จบใช่มั้ย จะเอาอีกใช่มั้ย”
รปภ.วิ่งเข้าไปต่อย ผีขุนศึกหายตัวมาอยู่ด้านหลังทันที รปภ.เหวอไป ผีขุนศึกจับบ่ารปภ.
“พระองค์นี้กูทิ้งไว้ให้อีกระถิน เมียกู ก่อนที่กูจะไปรบจนตกทอดมาถึงมึงนี่แหละ”
ในอดีต...เมียขุนศึกท้องแก่ จับผ้าที่โยงกับขื่อพยายามเบ่งคลอดลูก หมอตำแยคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ
“ทำใจดีๆไว้ เดี๋ยวผัวเอ็งก็กลับมาแล้ว เอ้า เบ่งเข้าๆ อึ๊บ”
เมียขุนศึกพยายามโหนตัวเบ่งคลอด มีสร้อยพระในมือ
“อึ๊บ”
“กูจำต้องออกรบ ทั้งที่เมียกูกำลังท้องแก่ สิ่งที่กูทิ้งไว้ต่างหน้าให้กับเมีย มีเพียงสร้อยพระประจำตัวเท่านั้น”
ในมือเมียขุนศึก กำสร้อยพระแน่น
รปภ.ถูกผีขุนศึกจับบ่าอยู่ช็อค สะบัดหันไป
“น...นี่ มึงเป็นตัวอะไรกันแน่”
ผีขุนศึกยิ้ม
“กูก็เป็นผีบรรพบุรุษมึงไงล่ะ ฮ่าๆ”
รปภ.หน้าเหวอช็อค ผีขุนศึกต่อยหน้าทันที รปภ.ล้มลงสลบ
“ฮ่าๆ สะใจกูดีแท้ ในที่สุดกูก็รู้ว่าลูกหลานกูยังอยู่ที่นี่ แถมยังได้ประมือกับมันอีก”
ผีขุนศึกเอาเท้าเขี่ย รปภ.ที่สลบอยู่
“ไม่เสียแรง ที่มึงมีเลือดนักรบ สมเป็นลูกหลานกู แต่เสียดายที่มึงปากเสียเหมือนกูไปหน่อย ฮ่าๆ”
สนธยาคิดได้
“ขุนศึก ถ้าอย่างนั้น ที่เราตามหาวิญญาณลูกเมียนาย...”
ผีขุนศึกเงียบ
“กูเข้าใจสนธยา ที่กูตามหาลูกเมียไม่พบ เพราะป่านนี้มันคงไปเกิดสิ้นแล้ว...และตอนนี้คงต้องถึงเวลาที่กูจะได้ไปเกิดเช่นกัน”
ผีขุนศึกจับบ่าสนธยากับหรั่ง ล่ำลา
“ขอบใจมากนะไอ้สน มึงด้วยนะไอ้หรั่ง ที่ช่วยเหลือกูมาจนบัดนี้ถึงไม่ได้พบหน้าลูกเมีย แต่อย่างน้อยกูก็ได้รู้ว่าลูกหลานที่สืบทอดเชื้อสายกูยังมีชีวิตอยู่ กูจะได้ที่ตายตาหลับเสียที”
“ลาก่อนคุณผี โชคดี รีบๆไปเกิดนะ” หรั่งล่ำลา
สนธยาจับบ่า
“ลาก่อนขุนศึก”
“ลาก่อน สหาย ขอให้พวกเอ็งโชคดี”
ทันใดนั้นเสียงเจนนี่ตะโกนดังขึ้น
“สน ช่วยด้วย”
สนธยาตกใจ
“เสียงเจนนี่นี่”
สนธยา หรั่ง ผีขุนศึก ตกใจมองหา ผีเด็กปรากฏตัวข้างสนธยาชี้ไปด้านบน
“พี่สน พี่เจนนี่อยู่นั่น”
สนธยามองขึ้นไปเห็น เจนนี่ถูกมัดมืออยู่บนดาดฟ้าโลตัส ก้มหน้าตะโกนลงมา
“สน ช่วยด้วย”
สนธยาตกใจ
“เจนนี่”
เสียงอีการ้องดังก้อง สนธยา หรั่ง ผีขุนศึกมองไปรอบๆ เสียงหมอผีอีกาดังขึ้น
“คิดเหรอว่าพวกมึงจะหนีกูพ้น กูจะแก้แค้น กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด ฮ่าๆ”
สนธยา หรั่ง ผีขุนศึกตกใจ มองหาไปทั่ว รู้ว่าหมอผีอีกากลับมาแล้ว
อ่านต่อตอนที่ 26
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 26
สนธยารู้ว่าเจนนี่โดนจับไว้ที่ดาดฟ้าก็เป็นห่วง ตะโกนไปรอบ ๆ ต่อรองกับหมอผีอีกา หรั่งกับผีขุนศึกอยู่ด้วย
“ปล่อยเจนนี่ไป หมอผีอีกา...ถ้าอยากแก้แค้น ก็ออกมาสู้กันสิ”
“จับผู้หญิงเป็นตัวประกัน มึงตุ๊ดป่ะเนี่ย แน่จริงมาเจอกับ...คุณสนตัวๆ สิวะ” หรั่งท้าทาย
“สวะอย่างพวกมึง มันกระจอกไป...ส่งไอ้ขุนศึกมาเจอกูบนดาดฟ้า ก่อนที่กูจะฆ่านังนี่ทิ้ง ฮ่าๆ”
เจนนี่ที่ยืนริมกำแพงดาดฟ้า มองลงมาตะโกน
“สน มันเป็นกับดัก หนีไป”
เจนนี่ ตะโกนอยู่ มีมือมาปิดปาก แล้วกระชากร่างเจนนี่หายกลับเข้าไปในความมืด สนธยาเงยหน้าขึ้นมองอยู่ตกใจ
“เจนนี่”
“ไม่ต้องห่วง กูจะไปช่วยมันเอง” ผีขุนศึกจะไป
สนธยาห้ามไว้
“อย่าขุนศึก นายกำลังจะไปเกิด หมอผีอีกาต้องไม่ปล่อยนายแน่”
“การเอาตัวรอดมิใช่วิสัยกู และที่สำคัญ...” ผีขุนศึกจับบ่าสนธยา “พวกมึงคือสหายกู แม้ต้องแลกด้วยชีวิต กูก็จะปล่อยให้ใครทำร้ายพวกมึงมิได้”
“แต่ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นกับนาย...”
ผีขุนศึกแทรกทันที
“มึงช่วยเหลือพวกกูมามากแล้วสนธยา เหล่าผีที่ได้รับการปลดปล่อยต่างเป็นหนี้ชีวิตมึง เช่นนั้น จงให้โอกาสกูได้ตอบแทนน้ำใจมึงบ้างเถอะ”
สนธยาจับบ่าผีขุนศึก
“ขอบใจมาก ขุนศึก”
หรั่งตัดบท
“งั้น เรารีบไปช่วยเจนนี่กันเถอะครับ”
สนธยากับผีขุนศึก พยักหน้า วิ่งออกไป หรั่งวิ่งตาม
โทนี่ถือปืนขู่ สนิทถูกยิง ชมพู่กับอาสาประคองอยู่ มณฑลมองโทนี่หน้าแค้นๆ
“ไอ้โทนี่...”
โทนี่ ใช้ปืนตบหน้า มณฑลหน้าหัน ล้มลง
“ขืนลูกไม้กับกูอีก พวกมึงได้เป็นผีจริงๆแน่...ส่งปืนมา”
มณฑลโยนปืนไปหา โทนี่หยิบปืนขึ้นมา
“ปล่อยพวกช่างไปซะ”
โทนี่ยิ้ม
“ได้ เดี๋ยวกูปล่อยลงนรกให้”
โทนี่เล็งปืนไปจะยิงสนิท ชมพู่กับอาสาไปขวาง ชมพู่ยกมือไหว้สะอื้น
“อย่าคุณโทนี่ น้าหนิดถูกยิง ยังไงมันก็ตายอยู่แล้ว ปล่อยเราไปทำศพมันเถอะ”
“คุณโทนี่อยากเผาเรือนหอใช่มั้ย เดี๋ยวผมเผาให้...เกรียมแค่ไหนขอให้บอก แต่อย่าฆ่าเราเลย ขอร้อง เรายังไม่อยากตาย” อาสาอ้อนวอน
“มึงจะบ้ารึไงไอ้อาสา ช่วยกันสร้างเรือนหอมาขนาดนี้ มึงจะทรยศ คุณสนรึไงวะ” สนิทด่าเสร็จก็เจ็บแผล “โอ๊ย”
“ก็ฉันไม่อยากตาย แล้วก็ไม่อยากให้น้าตาย เราก็ต้องเอาตัวรอดก่อนสิวะ” อาสาถียง
โทนี่ยิ้มเยาะ
“ได้ ถ้าพวกมึงอยากช่วย กูก็จะให้โอกาส แต่ถ้าคิดจะหลอกกูอีกล่ะก็ มึงคงรู้นะ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...”
อาสากับชมพู่ ยกมือไหว้ พยักหน้า รีบประคองสนิทออกไป โทนี่ยิ้ม หันปืนไปที่มณฑลที่ยังยืนอยู่
“มึงก็เหมือนกัน ไปช่วยมันเผาเรือนหอซะ แล้วกูจะคิดบัญชีกับมึงทีหลัง”
มณฑลมองโทนี่ แค้นๆ ลุกไป
สนธยากับหรั่ง ขึ้นบันไดหนีไฟมา จะไปดาดฟ้า เหนื่อยหอบ หรั่งไม่ไหว หยุดหอบที่บันได สนธยาเข้าไปดู
“หรั่ง เป็นไงมั่ง ไหวมั้ย”
หรั่ง เหนื่อยมาก หอบหนัก พูดไม่ออก
“ป...ปอด ปอดจะแหก ทำไมไม่ขึ้นลิฟท์ ขึ้นบันไดทำไม๊”
ผีขุนศึกหายตัวมา ปรากฏตัวขึ้น
“ไม่เป็นไรสนธยา กูจะล่วงหน้าไปก่อน”
ผีเด็กปรากฏตัวที่ขั้นบันได สูงขึ้นไป
“อย่าพี่ขุนศึก”
สนธยา หรั่ง ผีขุนศึกหันไปหาผีเด็ก
“ระวังให้ดี หมอผีอีการอพี่อยู่ พวกพี่ทุกคนต้องช่วยกัน พี่สน จำไว้ พระจะคุ้มครองพี่...พระจะคุ้มครองพี่”
ผีเด็กค่อยๆหายตัวไป สนธยากับผีขุนศึกมองหน้ากัน เข้ามาประคองหรั่ง เดินขึ้นบันไดไป
อาสากับชมพู่ประคองสนิทที่ถูกยิงมา โทนี่กับมณฑลเดินตามมาห่างๆ อาสาแอบกระซิบ
“นี่น้า อย่าเพิ่งโกรธนะ เมื่อกี้ฉันแค่แอ็คติ้งให้ทุกคนรอด แต่ตอนนี้น้าเจ็บจริง รีบชิ่งไปก่อน ที่เหลือฉันจัดการเอง”
ชมพู่กระซิบบ้าง
“ใช่ เรื่องเรือนหอกับโทนี่ ไม่ต้องห่วง พวกฉันเคลียร์ให้...ตามแผน”
“โอเค ตามแผน งั้นเราแยกกัน” สนิทโวยวายขึ้น “โอ๊ย เดินเบาๆสิครับ ไส้กูจะปลิ้นออกมาแล้วเนี่ย เดินไม่ไหวแล้ว กูเจ็บ”
ชมพู่หันไปบอกโทนี่ที่เอาปืนจ้องอยู่
“สงสัยน้าหนิดจะแย่แล้ว พักตรงนี้ก่อนเถอะคุณโทนี่”
ชมพู่กับอาสา เนียนปล่อยสนิทลงที่แคร่เลย
“ไอ้น้ามึงอยู่นี่นะ เดี๋ยวให้คุณตำรวจเฝ้าไว้...” อาสาหันไปชวนเนียนๆ “ไป คุณโทนี่ไปเผา
เรือนหอกัน”
อาสาจะจับมือโทนี่พาไป โทนี่ยกปืนขู่ อาสาสะดุ้ง
“แว๊ก ทำไมล่ะคร๊าบ ก็คุณอยากเผา เราก็อยากให้คุณเป็นประธานในพิธี ไม่ดีรึไงเล่า”
โทนี่แทรก
“พวกมึงรีบไปเผาเรือนหอซะ ถ้ากูไม่เห็นไฟไหม้ขึ้นมาล่ะก็...ไอ้สนิทตายแน่”
อาสาชะงัก
“แต่...”
โทนี่ยิงปืนลงพื้น เกือบโดนขา อาสา กระโดดหลบทัน กลัวๆ
“จ๊าก ไม่แต่ก็ได้ ป...ไป เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ”
ชมพู่หันมองสนิทเป็นห่วง
“ฮือ มีคนเฝ้าแล้ว แถมมีปืนอีก โชคดีนะน้านะ”
อาสา ชมพู่ มณฑล รีบไป สนิทสะอื้น
“ดีกะผีอะไร อยู่กะไอ้คุณโทนี่สองคน แล้วจะเคลียร์ยังไงเนี่ย ฮือ”
สนธยา หรั่ง ผีขุนศึก เปิดประตูดาดฟ้ามา เห็นเจนนี่โดนจับมัดที่มุมหนึ่งมีกระเป๋าสะพายอยู่ด้วย
“เจนนี่”
สนธยาจะเข้าไปช่วย เจนนี่ตกใจ
“สน ระวัง”
สนธยาหันไปด้านหลัง หมอผีอีกาหลบอยู่บนที่สูง กระโดดใส่ เอามีดจะแทงสนธยา หรั่งตะโกนลั่น
๐คุณสน”
“หรั่งเข้ามาขวาง ผลักสนธยาหลบได้ แต่ตัวเองโดนมีดฟันแขนแทน เลือดไหล เซถอย ล้มลง สนธยาตะลึง
“หรั่ง”
หมอผีอีกาฉวยโอกาส พุ่งเข้า บีบคอสนธยา อีกมือจะเอามีดแทง ผลักล้มลง สนธยาจับมือหมอผีอีกาที่คร่อมอยู่หน้าหมอผีอีกาเหมือนศพ มีเส้นเลือดดำขึ้นทั่ว ที่กลางหน้ามีแผลยาวเป็นรอยจากที่โดนดาบขุนศึกฟัน
“ไอ้หมอผีอีกา มึง”
ผีขุนศึกขยับ จะไปช่วย แต่ทำไม่ได้ ก้มหน้าลงดูที่พื้น ตกใจ ผีขุนศึกยืนอยู่บนยันต์โบราณวงกลมขนาดใหญ่ ที่เขียนด้วยเลือด มีควันสีดำลอยขึ้นจากยันต์ล้อมรอบตัวผีขุนศึกไว้ หรั่งจับแขนเจ็บ
“เกิดอะไรขึ้นคุณผี รีบไปช่วยคุณสนสิ”
“น...นี่เป็นหลุมพราง กูถูกกักวิญญาณไว้ กูไปไหนไม่ได้แล้ว”
หรั่ง.ตกใจหันมองสนธยา
“คุณสน”
หมอผีอีกา เอามีดจ่อบีบคอสนธยาอยู่ จับหน้าเขาหันไปหาพวกผีขุนศึกอย่างสะใจ
“ดูซะ ทุกคนต้องตายเพราะมึง พวกมึงไม่มีทางรอด กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด ฮ่าๆ”
ผีขุนศึก เจนนี่ หรั่ง ทุกคนถูกจับและบาดเจ็บ สนธยาถูกจับหน้ากดกับพื้น หมดทางสู้
อ่านต่อหน้า 4
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 26 (ต่อ)
อาสา ชมพู่ มณฑลหลบมาในเรือนหอ ร้อนใจที่แผนช่วยสนิทไม่สำเร็จ
“เอาไงดีวะ แผนไม่ได้ผล แถมน้าหนิดยังโดนจับเป็นตัวประกันงานเข้าล่ะมึงทีเนี้ย” อาสาบ่น
มณฑลเซ็งๆ
“โห นั่นเรียกแผนแล้วเหรอ คิดได้ไงว่าโทนี่มันจะเชื่องขนาดนั้น”
“นี่ไง แทนที่จะแก้ปัญหาก็มัวแต่ด่ากัน บ้านเมืองถึงเป็นแบบนี้ไง” ชมพู่โวย
อาสามองหน้าชมพู่เซ็งๆ
“กูว่าคนละเรื่องแระ...เอางี้ ถ้าหมวดมีวิธีดีกว่าผม ก็บอกมาเลยดีกว่า น้าหนิดมันจะตายอยู่แล้ว”
มณฑลคิดหนัก ตัดสินใจ
“งั้นเราก็คงไม่มีทางเลือกแล้ว ถ้าโทนี่มันอยากให้เผา เราก็ต้องเผา”
ชมพู่กับอาสาอึ้ง
“จริงดิ”
มณฑลหน้าเครียด
พิมพ์ดาวนั่งรออยู่ ฤดีกลับมาจากข้างนอก รีบเข้ามาหาพิมพ์ดาว
“ดาว เป็นไงบ้างลูก”
พิมพ์ดาวลุกขึ้น ฤดีเข้าไปกอดลูกสาวปลอบใจ
“ดีที่หมวดมณฑลช่วยไว้ ไม่งั้นดาวคงแย่ค่ะ”
“นี่ โทนี่เขา...เขาทำอย่างนั้นจริงเหรอลูก”
“แม่คะ แม่เองก็ถูกโทนี่หลอกไปสมุย เขาถึงมีโอกาสปล้ำดาว ทำไมแม่ยังไม่เชื่อดาวอีกล่ะคะ”
ฤดีจ๋อยๆ
“ก็แม่ไม่คิดว่าเขาจะ...”
“งั้นแม่ก็รู้ไว้เลยนะคะ ว่าโทนี่เลวกว่าที่แม่คิด...แต่ที่สำคัญตอนนี้เราต้องไปช่วยหมวดมณฑลนะคะแม่”
“จะดีเหรอลูก แม่ว่า...”
“ไม่เป็นไรค่ะ แม่ไม่ไปก็ไม่เป็นไร แต่หมวดเขาช่วยชีวิตดาวไว้ ดาวจะปล่อยให้เขาเป็นอะไรไม่ได้เด็ดขาด”
พิมพ์ดาวออกไปเลย ฤดี ลังเล ตัดสินใจ
“รอแม่ด้วยสิดาว...ดาว”
ฤดีตามพิมพ์ดาวออกไป
หมอผีอีกา คร่อมสนธยา จับหน้ากดกับพื้นหันไปทางพวกผีขุนศึก
“ดูซะ ดูหน้าคนที่มึงรักให้เต็มตา นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่มึงจะเห็นหน้าพวกมัน เพราะกูจะฆ่ามึงก่อน”
หรั่งที่เจ็บแขน เห็นเศษไม้หน้าสาม มีตะปูยาวขึ้นสนิมตอกติดวางอยู่ที่พื้น รีบคว้าแล้ววิ่งไป หมอผีอีกากดหน้าสนธยาไว้ เงื้อมีดสุดแขน จะแทงลงมา
“ย๊าก”
หรั่งวิ่งเอาไม้หน้าสาม ฝั่งที่มีตะปู ฟาดเต็มแรงเข้าที่ท้ายทอย จนหมอผีอีกากระเด็นล้มคว่ำกลิ้งมาหยุด หน้าแนบพื้น คอพับ ตาเบิกโพลง หรั่งกับสนธยาพยุงกันขึ้น
“เรารอดแล้ว คุณสนเรารอดแล้ว”
“ขอบใจมากหรั่ง”
เจนนี่ที่โดนมัดอยู่ตกใจ
“สน...มัน...มันยังไม่ตาย”
หมอผีอีกาลุกขึ้น มีไม้หน้าสามติดหัวอยู่ด้านหลัง ค่อยๆดึงไม้หน้าสามออก มีเลือดเยิ้มติดตะปูบนไม้ แสยะยิ้ม สนธยากับหรั่งอึ้ง
“นี่แกเป็นตัวอะไรกันแน่”
ผีขุนศึกตะลึง
“ไอ้หมอผีอีกา มันเสพวิญญาณ จนสูญเสียความเป็นคนไปสิ้นแล้ว”
“ใช่ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า กูจะไม่มีวัน...ตาย”
หมอผีอีกายิ้มหลอน
ก่อนหน้านี้...บ้านหมอผีอีกามีซากอีกาตายทิ้งอยู่ที่พื้นกองรวมกัน หมอ ผีอีกานั่งอยู่กลางวงเทียนสีดำ ก้มหน้ากัดกินซากอีกาตัวใหม่ อย่างหิวกระหาย
“บาดแผลจากการต่อสู้กับพวกมึง ทำให้กูต้องเสพอีกาที่กินซากศพโสมมอาศัยเลือดที่มีวิญญาณแค้นไหลเวียนของพวกมันเพื่อฟื้นพลัง...แต่ขณะเดียวกัน มันก็ทำให้จิตวิญญาณความเป็นมนุษย์ของกูลดลง กูต้องมีสภาพครึ่งคนครึ่งผี ไม่ต่างจากศพที่เดินได้”
หมอผีอีกาเงยหน้าขึ้น เลือดเต็มปาก เริ่มมีเส้นเลือดดำขึ้นบนหน้า สายตาคลั่งแค้น
“แต่นั่น มันยังไม่พอ...”
หมอผีอีกาเดินผ่านป้าย ป่าช้าโศกาสัตย์ ที่ปักอยู่ มีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า
“เพราะถ้ากูจะแก้แค้นพวกมึง กูต้องเพิ่มพลังให้มากกว่านั้น”
หมอผีอีกาใช้จอบขุดหลุมศพ ท่ามกลางฝนตก ฟ้าร้อง
“กูยอมทำสิ่งต้องห้าม ที่เลวทรามที่สุด”
หมอผีอีกาคุกเข่า ชักมีดมากรีดฝ่ามือร่ายคาถา แล้วเงื้อมีดขึ้น จ้วงแทงลงมา เกิดฟ้าร้อง ฟ้าผ่า สว่างจ้า
“กูทิ้งความเป็นมนุษย์ ด้วยการเสพซากผีตายโหง เพื่อให้พลังความแค้นของมัน มาสิงสถิตที่ตัวกู”
หมอผีอีกาหันหลัง ล้วงกินอะไรบางอย่างอยู่ เหมือนสัมภเวสีที่หิวกระหาย
“พลังความแค้นที่จะทำให้กูเป็นอมตะ พลังความแค้นที่ทำให้กูได้แก้แค้น พลังความแค้นที่จะทำให้กูได้...ฆ่าพวกมึง”
หมอผีอีกาหันหน้ามา เครื่องในคาปาก เลือดเต็มปาก หัวเราะคลั่ง ท่ามกลางฝนที่ตก ฟ้าร้องฟ้าผ่า
สนธยา เจนนี่ หรั่ง ผีขุนศึก ฟังเรื่องหมอผีอีกา อึ้ง หลอน หรั่งหวาดกลัว
“น...นี่มึงถึงขึ้นกินศพเลยเนี่ยนะไอ้หมอผี มึงเป็นซีอุยรึเปล่าเนี่ย”
ผีขุนศึกมองอย่างเกลียดชัง
“มึงใช้วิชาเดรัจฉานต่ำช้า มาแก้แค้นพวกกู และต่อให้มึงทำได้ มึงก็ไม่มีทางกลับเป็นคนได้อีก มึงนี่น่าสมเพชจริงๆไอ้หมอผี”
หมอผีอีกาแสยะยิ้ม
“รอให้ถึงเวลาที่พวกมึงถูกทรมานก่อนเถอะ มึงจะได้รู้ว่าใครกัน ที่มันน่าสมเพชกว่า”
หมอผีอีกาหันไปทางสนธยา ยื่นมือออกไปทำท่าบีบคอ ขยี้ สนธยาเจ็บปวด ทรุดลง เหมือนถูกบีบคอ หายใจไม่ออก เจนนี่ตกใจ
“สน”
สนิทร้องโอดโอยเจ็บแผล ขอร้องโทนี่
“โอย ไม่ไหวแล้วคุณโทนี่ สงสัยลูกกระสุนจะเข้าไปเจาะ จนหนิดไส้แตก กระเพาะทะลุ ขรี้หักใน ถ้าไม่เจอหมอตอนนี้ หนิดตายแน่”
“เหรอ ทรมานมากใช่มั้ย”
“ที่สุดของที่สุด ปล่อยหนิดไปเถอะนะคุณโทนี่ เดี๋ยวหาหมอเสร็จ หนิดจะรีบกลับมาเลยอ้ะ”
“ไม่เป็นไร ไหนๆ ไอ้พวกนั้นก็ไปเผาเรือนหอให้แล้ว ฉันก็คงไม่รบกวนแกแล้วล่ะ”
โทนี่หันปืนไปหา สนิทตาเหลือก
“อย่า ไอ้โทนี่ ถ้ากูตายกูจะเป็นผีมาหลอกมึง อย่ายิงนะ”
“งั้นมึงก็รีบตายซะ”
โทนี่ตั้งท่าจะยิง หน้าโทนี่ มีแสงสว่างจ้า สาดเข้ามา สนิทมองไปทางด้านหลังโทนี่ตกใจ
“เฮ้ย ใครใช้ให้มึงเผาจริงเนี่ย ไฟไหม้ช่วยด้วย ไฟไหม้”
โทนี่ยังไม่ยิง หันกลับไปดู ต้นไม้พุ่มไม้หน้าเรือนหอถูกเผา มีแสงไฟสว่างจ้า โทนี่หัวเราะชอบใจ
อ่านต่อตอนที่ 27
