วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 13
หลวงพ่อพรมน้ำมนต์ให้ สนธยา เจนนี่ สนิทที่มาขอพร พรมไปพูดไป
“อ้ะ โชคดีๆ ทำดีได้ดีนะ การช่วยเหลือผู้อื่นเป็นสิ่งดี และถ้าตั้งใจดี มีความพยายาม ทุกอย่างก็ย่อมสำเร็จด้วยดี”
สนิทไหว้
“สาธุ...ช่วยรดน้ำมนต์ให้ผมอีกหน่อยได้มั้ยครับหลวงพ่อ คราวที่แล้วเจอเรื่องไม่ค่อยดี ถูกผีบีบคอ อยากขอน้ำมนต์อีกนิ๊ด”
หลวงพ่อพรมให้
“อ้ะๆ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ ผีไม่บีบคอนะ”
“โห่ นิดเดียวเองหลวงพ่อ ยังไม่พอ ขออีกนี๊ด” สนิทขออีก
หลวงพ่อพรมอีก
“อ้ะๆ โชคดี”
“โธ่ หลวงพ่อ ขออีก...”
หลวงพ่อเทน้ำมนต์ทั้งขันโครมใส่หัวสนิท
“ไง แค่นี้ ดีพอมั้ย”
สนิทอึ้งๆ
“ดีมาก...โธ่ หลวงพ่อ ผมขอน้ำมนต์นะ ไม่ได้ชวนเล่นสงกรานต์”
“น้ำมนต์ แค่ช่วยให้สบายใจ แต่ถ้าอยากได้สิ่งดีๆ ก็ต้องทำแต่เรื่องดีๆ และถ้าจะให้ดี ก็ต้องมีมิตรที่ดีช่วยเหลือ ไอ้สนเอ็งโชคดีนะ ที่มีสีกากับโยมหนิดคอยช่วย ยังไงก็อย่าทิ้งกันซะล่ะ”
สนธยากับเจนนี่ มองหน้ากันยิ้มไหว้
“ครับ /ค่ะ หลวงพ่อ”
“หลวงพ่อครับ ผมเองก็อยากให้หลวงพ่อ เป็นมิตรที่ดีเป็นที่พึ่งเหมือนกัน ว่างๆไปส่งผีกันมั้ยครับ” สนิทชวน
หลวงพ่อมองหน้าสนิท
“เอ๊ะ โยมนี่ ดูๆไป ท่าทางจะมีเคราะห์ เหมือนกันนะ”
สนิทตกใจ
“จริงเหรอครับหลวงพ่อ”
หลวงพ่อเอาขันน้ำมนต์เคาะหัว
“นี่ไง เคาะ”
สนิทร้อง โอ๊ย โวยวาย สนธยากับเจนนี่แอบขำ
สนธยา เดินมากับเจนนี่ จะขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่ลานวัด
“ขอบใจมากนะเจนนี่”
เจนนี่ทำไม่รู้เรื่อง
“เรื่องอะไร”
“ก็ที่เธอคอยช่วยฉัน อย่างที่หลวงพ่อบอกไง”
“คิดไปเองป่าว ฉันแค่ไม่อยากมีอะไรติดค้างนาย ขายบ้านแถมโปรโมชั่นผีให้ เป็นใครก็ไม่สบายใจหรอก”
“ยังไงก็ขอบใจแล้วกันนะ ถ้าไม่มีเธอ...”
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์สนธยาดังมาแทรก เขาหยิบมาดู เจนนี่มองๆ
“รับดิ เห็นโทรมาตั้งหลายทีแระ เดี๋ยวแฟนนายก็เป็นห่วงหรอก”
“ถ้าคุณดาวรู้ความจริง เขาจะยิ่งห่วงมากกว่า ตอนนี้ต้องรีบจัดการภารกิจที่เหลือให้เรียบร้อยก่อน”
โทรศัพท์ยังดังมาอีก
“แฟนนายนี่ ท่าจะห่วงนายมากจริงๆนะ”
สนธยาดูโทรศัพท์
“พี่สมชาติ...เรื่องงานน่ะ ไม่เป็นไรรีบไปเถอะ”
สนธยากับเจนนี่ ขึ้นรถตู้ไป
พิมพ์ดาวกับสมชาติ นั่งอยู่ด้วยกันในบริษัทแซมเวย์ต่างโทรหาสนธยาไม่ติด กังวล
“ทำไม สนไม่รับโทรศัพท์...อะไรของเขาเนี่ย” พิมพ์ดาวบ่น
สมชาติหน้าเครียด
“ของพี่ ก็ไม่รับเหมือนกัน”
“อ้าว นี่พี่สมชาติ โทรหาสนเหมือนกันเหรอคะ”
สมชาติเฉไฉ
“ช...ใช่ๆ เรื่องงานไง ถ้าน้องดาวติดต่อสนได้ ช่วยบอกให้โทรหาพี่ด้วยนะ งานด่วนๆ”
“ค่ะ งั้นดาวไปหาลูกค้าก่อนนะคะ”
พิมพ์ดาวเดินเซ็งออกไป สมชาติโทรศัพท์ต่ออย่างเป็นกังวล
“รับโทรศัพท์ทีสิไอ้สน ตำรวจจะตามจับแกอยู่แล้วเนี่ย”
สนธยา เจนนี่ สนิท เข้ามาที่หน้าเรือนหอ ไม่เห็น สามเกลอ
“ไงเนี่ยน้าหนิด พี่ 3 คนไปไหนอีก นี่เราอุตส่าห์ไปปล่อยผี ให้เขาซ่อมเรือนหอนะ ไม่ใช่ให้มาอู้”
“ใจเย็นสน เดี๋ยวน้าเคลียร์” สนิทตะโกน “ไอ้ชมพู่ ไอ้อาสา ไอ้หรั่ง หายหัวไปไหน ไม่คิดจะทำงานเลยรึไง ออกม๊า...”
ประตูห้องน้ำแง้มๆ แล้ว ชมพู่ อาสา หรั่ง เปิดประตู โผล่หัวออกมา สะอื้น
“อยู่นี่ ...เราโดนผีหลอก”
สนยา เจนนี่ สนิทหันไปเห็น สามเกลอก็ตกใจ
“เฮ้ย นี่พวกมึงกลัวผี จนต้องไปขรี้รวมกันเลยรึไง ออกม๊า” สนิทโวยวาย
ชมพู่ อาสา หรั่ง รีบมาสมทบ กับพวกสนธยา
“ไง โดนหนักเลยอ่ะดิ นี่ไปหาเรื่องคุณผีอีกแล้วใช่มั้ยล่ะ” เจนนี่ถามอย่างรู้ทัน
ชมพู่สะอื้น
“เปล่า เขาไม่ได้อยากหา แต่ไอ้เช มันทำ”
สนธยาชะงักแปลกใจ
“เช ไหน”
ทันใดนั้น พวกผี โผล่มาครบทีม ข้างหลังสนธยา
“ไอ้เช กูมาล่า หมอผีอีกคน ที่มาล่าพวกอั๊ว” ผีงิ้วบอก
สนธยาสะดุ้ง
“เฮ้ย...นี่มากันครบไปป่ะเนี่ย”
“ก็แน่สิวะ ไอ้พวกนี้มันรวมหัวกันเล่นงานพวกอั๊ว พวกอั๊วก็ต้องสู้สิ”
สนธยาเหนื่อยใจ
“โอย ขอร้องเถอะ อยู่กันดีๆไม่ได้รึไง นี่ผีนางรำก็ไปเกิดแล้ว อย่าทะเลาะกันให้ปวดหัวอีกได้มั้ย”
ผีงิ้วชะงัก
“ห๊ะ ผีนางรำได้ไปเกิด สวดยอด งั้นต่อไปก็ตาพวกลื้อสองคนแล้วสิ”
ผีนางทาสกับผีตายทั้งกลมมองหน้ากัน
“ฉันรู้เธออยากเจอคุณหลวงมานาน ฉันกับลูกรอได้ เธอไปก่อนเถอะ” ผีตายทั้งกลมตัดสินใจ
ผีนางทาสส่ายหัว
“เอ็งเป็นแม่ แต่ข้าตัวคนเดียว ถ้าเอ็งได้ไปเกิด ลูกเอ็งก็ได้ไปเกิดเหมือนกัน ขอให้เอ็งกับลูกสมหวังเถอะนะ”
ผีขุนศึกเห็นด้วย
“ถูกแล้ว นี่เป็นโอกาสของเอ็ง รีบไปเถอะ ขอให้เอ็งโชคดี”
ผีงิ้วพยักหน้า ผีตายทั้งกลมพยักหน้ารับ แล้วพุ่งเป็นแสงสีดำเข้ารถตู้ไป
“เอาล่ะ เลือกกันแล้วใช่มั้ย งั้นเราก็ไปเถอะ สน เจน...” สนิทหันไปไม่เห็นสนธยากับเจนนี่ “แว๊ก”
อาสา วิ่งลากสนธยากับเจนนี่ขึ้นรถตู้ไปแล้ว อาสาโบกมือ ตะโกนมา
“ฝากไอ้ชมพู่ ไอ้หรั่ง กับพวกผีด้วยนะน้า คราวนี้ฉันรอดบ้างล่ะ โชคดีผีหลอกนะทุกคน”
อาสา ขึ้นรถขับออกไปเลย สนิทโมโห
“โห่ย ไอ้อาสา ไอ้หมาลอบกัด กูยังไม่ทันตั้งตัว แล้วจะให้กูอยู่กับผีได้ยังไง”
หรั่งสะอื้น
“ข้อแรกเลยนะ อย่าให้เขาโกรธ ไม่งั้นตายแน่ ฮือ”
ผีงิ้ว ผีขุนศึก ผีนางทาส ยืนล้อม สนิท ชมพู่ หรั่ง ทำตัวหด กลัวสุดๆ สนิทสะอื้น
“ฮือ...กลับมาก่อน ทุกคน มารับเค้าก่อน”
ภาพจากกล้องวงจรปิด ที่ช่องจ่ายเงิน ทางด่วน เข้าเมือง รถตู้ของพวกสนธยาขับเข้ามา เห็นทะเบียนรถชัดเจน...ในรถตู้ อาสา ขับรถ สนธยากับเจนนี่ นั่งอยู่แถวหลังคนขับ อาสาจ่ายค่าทางด่วนเสร็จ ปิดประจก บ่นเรื่องผีที่เรือนหอ
“สาธุๆ โชคดีที่รอดมาได้ บ้านคุณสนนะ ผีโคตรดุ โดยเฉพาะไอ้ผีงิ้ว ไม่ดุอย่างเดียว มันบ้าด้วย”
“เมาท์ผีไม่ดีมั้งพี่” เจนนี่ปราม
“โห่ ยังไม่ชินกับผีอีกรึไง อุ๊ยๆ หรืออย่าบอกนะ ว่ายังกลัวผี” อาสาโอ่ๆ
สนธยาหวาดๆ
“ไม่กลัวหรอก เพราะเขานั่งอยู่ข้างพี่”
ผีตายทั้งกลมปรากฏตัวข้างอาสา นั่งนิ่ง อาสาสะดุ้งเฮือก
“จ...จริงเหรอคุณสน”
“จริง แถมผีตายทั้งกลม เขาว่าดุมากด้วย”
อาสาตื่นกลัว
“งั้นบอกเขาไปนั่งข้างหลังดีมั้ยอ่ะ นั่งข้างหน้ามันกระเทือน ด...เดี๋ยว ล...ลูก เล็ด”
ผีตายทั้งกลมหายตัวไปนั่งกับ สนธยาและเจนนี่ทันที สนธยาสะดุ้ง เจนนี่หวาดๆ
“ม...มาแล้วใช่มั้ย”
สนธยาพยักหน้ากลัวๆ
“ม...มาช้าๆ ก็ได้ เดี๋ยวลูกเล็ดเหมือนกัน”
ผีเด็กปรากฎตัวมานั่งข้างผีตายทั้งกลม จับท้อง
“พี่ท้องใหญ่จัง เมื่อไหร่จะคลอดอ่ะคะ”
“ค...คง คงไม่มีวันแล้วล่ะ” ผีตายทั้งกลมร้องไห้ เศร้ามาก
สนธยาสงสาร
“ขอโทษนะ แล้วพ่อของเด็กคนนี้ เป็นใครงั้นเหรอ”
ผีตายทั้งกลมหันมาดุมาก ตะโกนลั่น
“มันคือคนที่ทำให้กูกับลูกต้องตาย อ๊าย”
ผีตายทั้งกลมกรี๊ดลั่น เจนนี่กับผีเด็ก อุดหู สนธยา อึ้ง กลัว
ชมพู่ทาสีกำแพงอยู่สั่นๆ หันไปคุยกับพวกสนิท
“น...น้าหนิด ค...เค้า เสียว”
สนิทที่กลังเลื่อยไม้เหล่
“ทาสีกำแพง แต่มึงเสียวเนี่ยนะ โรคจิตนะมึงเนี่ย...” สนิทเสียงสั่น “พ...เพราะกูว่าคนที่เสียว ควรเป็นกูมากกว่า โอย”
หรั่งนั่งยองๆทาสีถามขึ้น
“ทำไมอ่ะน้า”
สนิทโวยทันที
“ก็กูให้มึงทาสีบ้าน เสือกมาทาตูดกูทำไมล่ะวะ”
หรั่งยังทาสีก้นสนิทอยู่
“ไม่มีอะไร แค่อยู่ใกล้น้าแล้วอุ่นใจ...แล้วน้าเลื่อยอะไรอยู่น่ะ”
สนิทเลื่อยบันไดที่ใช้ทาสีอยู่
“บันได...” สนิทนึกได้ ตกใจ “เฮ้ย ดีนะ กูไม่เลื่อยขาใครไปแล้วเนี่ย”
ชมพู่สะอื้น
“ฮือ เวรกรรม ทำงานกันแบบนี้ ชาตินี้จะเสร็จมั้ย”
“มึงก็ช่วยเจรจากับเขาสิ ยืนจ้องแบบนี้ใครจะมีสมาธิทำงานเล่า” สนิทโวย
ผีงิ้วกับผีนางทาส ยืนข้างหลัง ชี้ มาที่สนิทและหรั่ง ชมพู่เบะปากจะร้องไห้
“พวกน้ากะไอ้หรั่ง ยังดี แค่ยืนจ้อง แต่เขาสิ”
ชมพู่ขี่คอผีขุนศึก แต่ผีขุนศึกหันหน้าเข้าเป้าชมพู่อยู่
“ใกล้ชิด เนื้อแนบเนื้อเลยทีเดียว รู้สึกด้าย” ชมพู่สะอื้นฮั่ก
หรั่งหันมาหาสนิท
“งั้นเราเอาไงกันดีล่ะน้า”
“ณ.จุดนี้ กูขอบอกเลยสั้นๆว่า อยู่ไม่ได้แล้วโว้ย”
สนิท หรั่ง ชมพู่ รีบวิ่งออกจากบ้านทันที
รถตู้ส่ายไปส่ายมา อาสาหักพวงมาลัย ส่ายไปมา ตกใจเสียงกรี๊ดผีตายทั้งกลม
“ก...เกิดอะไรขึ้นคุณสน เสียงดัง แสบแก้วหูไปหมดแล้ว”
สนธยา เจนนี่ ผีเด็ก อุดหู ผีตายทั้งกลมกรี๊ดไม่หยุด
“อ๊าย...เพราะมัน มันไม่รักกูกับลูก ทำไม ทำไม๊ อ๊าย”
สนธยาอุดหู
“คุยกันดีๆได้มั้ย พี่อาสาขับรถไม่ไหว เดี๋ยวก็ตายกันพอดี”
“กูไม่สน อ๊าย”
เจนนี่อุดหูแล้วโวยวาย
“โอ๊ย มีลูกอยู่ไม่ใช่รึไง จะทำอะไร คิดถึงลูกบ้างสิ”
ผีตายทั้งกลม เงียบทันที หันหาเจนนี่ แล้วหันไปลูบท้องตัวเอง ยิ้ม
“จุ๊ๆ ไม่เป็นไรนะลูก ไม่ต้องกลัว แม่ไม่เสียงดังแล้วนะ จุ๊ๆ”
เจนนี่กระซิบสน
“เงียบแล้ว...เขาทำอะไรอยู่น่ะ”
สนธยางงๆ กระซิบกลับ
“คุยกับลูก”
ผีเด็กกระซิบสนธยาหวั่นๆ
“พี่ว่า พี่เขาแปลกๆมั้ยอ่ะ” ผีเด็กชี้ที่หัว ประมาณปกติรึเปล่า
สนธยาหวั่นๆ
“ไม่รู้เหมือนกัน...ฉันถามได้มั้ย ว่าลูกเธอชื่ออะไร”
ผีตายทั้งกลมยิ้ม
“ถ้าเป็นผู้ชายจะให้ชื่อเมฆ ถ้าเป็นผู้หญิงจะให้ชื่อหมอก”
สนธยาลังเล
“ใจเย็นๆนะ ฉันอยากช่วยเธอกับลูก...เธอช่วยเล่าเรื่องเธอ ก่อนที่จะมีลูกให้ฟังได้มั้ย”
ผีตายทั้งกลมลูบท้องอยู่ช้า ๆหันมองสนธยานิ่ง ก่อนจะเล่าเรื่องในอดีต
“ฉันชื่อกานดา มาเรียนที่กรุงเทพ ตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ปีหนึ่ง ฉันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยมีเพื่อน ชีวิตน่าเบื่อ จนกระทั่ง...”
ในอดีต...ตรงบันไดวน เหล่านักศึกษา ที่อยู่ชั้นล่าง กำลังเดินขึ้นบันได กานดานักศึกษาแพทย์ปี 1 ใส่แว่น ดูเชยๆ หอบหนังสือกองใหญ่ เดินแทรกขึ้นบันไดมา รีบกว่าคนอื่น
ในห้องเรียน...กบตัวหนึ่งนอนหงายท้อง สักครู่ กานดา ถือมีดมีดผ่าตัดจรดมาที่ตัวกบ หน้าตาลำบากใจมาก เตรียมผ่ากบ แต่ในที่สุดเธอก็ยกมือกลัวๆ
“อาจารย์คะ หนูไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ผ่าได้มั้ยคะ”
เพื่อนนักศึกษาหันมามองกานดา ขำๆ อาจารย์หมอมองเอือมๆ
“ไอ้กบที่นอนอยู่ มันตายแล้ว...เจต ไปดูซิ”
เจตผู้ช่วยอาจารย์หมอ ที่หันหลังจดเลคเชอร์อยู่หันมา หน้าหล่อ กานดามองหน้าเขาอึ้ง เจตใจดี เข้ามาช่วย
“น้องครับ วิธีนี้เป็นพื้นฐานที่เราจะได้เรียนรู้เรื่องกายวิภาค และการผ่าตัด ถ้าน้องทำไม่ได้ น้องก็เป็นหมอผ่าตัดช่วยคนไม่ได้นะ”
“แต่หนูสงสารมันนี่คะ”
“เอางี้น้องใจเย็นๆ คิดว่ามันเป็น ขนมปังแล้วกัน”
“แต่ขนมปัง มันไม่มีขานี่คะ”
เพื่อนนักศึกษาขำอีก
“ไม่เป็นไร งั้นพี่ช่วยเอง”
เจตเข้ามาจับมือของเธอที่ถือมีดอยู่ กานดาอึ้ง มองหน้าเขา
“ใจเย็นๆนะ...น้องค่อยๆจรดมีดลงไปแบบนี้”
เจตสอนผ่าตัด กานดามองหน้าเขาใจลอย หูดับ เคลิ้ม เลิกสนใจกบไปแล้ว
กานดานั่งเขียนชื่อ เจตตัวใหญ่ ลงบนหนังสือเรียน เพ้อๆ เพื่อนนักศึกษากลุ่มใหญ่นั่งอยู่โต๊ะถัดไป ติวกันอยู่ เจตเดินผ่านมาเห็นก็เข้ามาทัก
“ไง น้องกบ”
กานดารีบปิดหนังสือ ทำนิ่ง ไม่ให้เขารู้
“ไม่ไปติวหนังสือกับเพื่อนล่ะ”
“หนูชื่อกานดา ไม่ได้ชื่อกบ”
“นั่นแหละ รู้ใช่มั้ยว่าเป็นหมอต้องอ่านหนังสือเยอะ อ่านคนเดียว มันเหนื่อย สู้ช่วยกันติวไม่ได้หรอก”
“รู้...” กานดาจ๋อยๆ “แต่หนูขอแล้ว แต่เขาบอกว่ากลุ่มเต็ม”
เจตมองอย่างเห็นใจ
“ไม่เป็นไร หนูอ่านเองได้”
กานดาจะอ่านหนังสือต่อ เจตตัดสินใจ
“เอางี้ งั้นพี่ช่วยติวให้”
เจตหยิบหนังสือของกานดามาเปิดๆ เจอหน้าที่เธอเขียนชื่อเขาอยู่ เจตอึ้ง กานดาเห็นก็ตกใจ
“เฮ้ย ก็บอกแล้วไง หนูอ่านเองได้”
กานดาแย่งหนังสือคืนมา วิ่งหนีไปเลย เจตมองตามยิ้มๆ
ในห้องแล็ป...อาจารย์หมอสอนอยู่หน้าห้อง กานดาเอาหนังสือบังหน้า เจตเอามือมาเปิดหนังสือลง แล้วยิ้มให้ กานดาเอาหนังสือบังหน้าอีกทันที อายมาก ทำหน้าจะร้องไห้
กานดาจะผ่ากบ ทำใจลำบาก เจตเดินมาจับมือ หมับ เธอจะสะบัดมือแต่เขายื้อไว้ จับมือแน่น กานดาหันหน้าหนี อายมาก เขาจับเธอหันกลับมา ชี้ ให้ดูกบ
กานดาอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ โต๊ะเดิม เจตมานั่งข้าง เธอลุกหนีไปเลย...กานดาอ่านหนังสือคนเดียวอีก เจตเอาขนมมาวาง เธอเงยหน้ามอง เก๊กส่ายหัว เขาไม่สน ทิ้งขนมไว้ เดินไป กานดา มองตามเห็นว่าไปแล้ว ค่อยๆหยิบขนมกิน หน้านิ่ง
กานดาไปดูคะแนนเก็บที่บอร์ดประกาศคะแนน หน้าตาผิดหวัง เสียงเจตดังเข้ามา
“ไม่เป็นไร ปลายภาคขยันอีกหน่อย ยังมีโอกาสแก้ตัวนี่”
กานดาหันไปเจอเจตยืนอยู่
“ท่องหนังสือแทบตาย ได้คะแนนแค่นี้ จะมีโอกาสอะไรอีก”
กานดาจะเดินหนี
“ให้พี่ติวให้มั้ยล่ะ”
กานดาเดินกลับมาทันที
“ที่พี่แกล้งหนูมาตลอดยังไม่พออีกรึไง เล่นกับความรู้สึกคนแบบนี้ มันตลกมากใช่ป่ะ”
“แต่พี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่เป็นห่วงจริงๆ”
กานดาอึ้งนิ่งๆ
“จริงดิ”
เจตพยักหน้าจริงใจ
สนธยาฟังผีตายทั้งกลมเล่าความหลัง ก็แปลกใจ
“เท่าที่ฟังเขาก็เป็นคนดี เป็นห่วงเธอ ทุกอย่างก็น่าจะดีไม่ใช่รึไง”
ผีตายทั้งกลมตะโกน
“ไม่จริง มันหลอกกู มันทรยศ ได้ยินมั้ย มันทรยศ อ๊าย”
สนธยาตกใจ อึ้ง
สนิท ชมพู่ หรั่งมาที่วัด ก้มกราบหลวงพ่อมือสั่นๆ หลวงพ่อมองสามเกลอ
“ว่าไง โยมหนิด คราวนี้พาเพื่อนมารดน้ำมนต์ด้วยรึไง”
“ให้ฉีดเข้าเส้นก็ไม่อยู่แล้วหลวงพ่อ ผีบ้านคุณสนมันเล่นผมหนัก หัวงี้โกร๋นแล้วโกร๋นอีก ขนจะร่วงหมดตัวอยู่แล้วครับเนี่ย”
“อ้าว คราวที่แล้วก็เคลียร์แล้วไม่ใช่รึไง โยมทำอะไร เขาถึงได้หลอกเอาอีกล่ะ”
“ไม่ได้ทำไรเลยครับหลวงพ่อ แค่ให้หมอผีมาเจรจา แต่ก็ถูกผีหลอกจนวิ่งกระเจิง ส้วมที่หนีเข้าไปแตกกระจาย หมอผีงี้ขรี้กระจุย...”
ชมพู่ยังสาธยายไม่จบ หลวงพ่อแทรกขึ้น
“พอแระ...ฟังต่อไปจะอาเจียน ตกลงมาหาอาตมามีเรื่องอะไรแน่”
“เราจะมานิมนต์ให้หลวงพ่อ ไปช่วยปราบผีอีกรอบครับ” สนิทบอก
หลวงพ่อหน้าเหวอ
“หา”
“ไม่ต้องหาครับหลวงพ่อ ผีอยู่ที่บ้านตัวเป็นๆ ทั้งผีงิ้ว ผีขุนศึก ผีนางทาส แล้วถ้าหลวงพ่อไม่ไปเนี่ย พวกเราได้กลายเป็นผีแน่ๆ” หรั่งบอกน้ำเสียงหวาดหวั่น
หลวงพ่อไอหนัก
“แค่กๆ จะดีเหรอโยม อาตมารู้สึกไม่ค่อยสบาย”
สนิทรู้ทัน
“ไม่ทันแล้วหลวงพ่อ เดี๋ยวผมพาไปปราบผี แล้วค่อยไปรักษาละกัน นิมนต์ครับหลวงพ่อ”
สนิท ชมพู่ หรั่ง กราบ แล้วจูงหลวงพ่อไปเลย
อ่านต่อหน้า 2
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 13 (ต่อ)
สมชาติเดินออกมาจากบริษัทแซมเวย์ มณฑลดักรอ ที่มุมตึกเข้ามาขวาง
“ว่าไงคุณสมชาติ เรื่องตามตัวนายสน ไปถึงไหนแล้ว”
“ยังไม่ได้เรื่องเลยครับหมวด โทรไปตั้งหลายครั้ง ไอ้สนก็ไม่รับ จนผมเริ่มเป็นห่วงมันแล้วนะครับ”
มณฑลแปลกใจ ถามต่อ
“แล้วคุณดาวล่ะ ติดต่อนายสนได้มั้ย”
“เท่าที่รู้ ก็ไม่ได้เหมือนกันครับ”
“มีเรื่องอะไร ถึงต้องทำตัวลึกลับแบบนี้” มณฑลบ่น
พิมพ์ดาวเดินมา ไกลๆ มณฑลหันไปเห็นพอดี
“ไม่เป็นไร ตามต่อไป”
มณฑลรีบวิ่งไปเรียกพิมพ์ดาวไว้ สมชาติมองตาม สงสัย
“ไอ้หมวดนี่ยังไงของมัน แอบกิ๊กกะน้องดาวป่ะเนี่ย”
พิมพ์ดาวนั่งระบายกับมณฑลอยู่ในร้านกาแฟ
“เป็นไงบ้างครับ ได้ทำงานด้วยตัวเองอย่างที่ตั้งใจ เหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อยค่ะ แต่ดาวโชคดีที่มีพี่สมชาติคอยช่วย ทุกอย่างก็เลยผ่านไปด้วยดี”
“แล้วเรื่องสนธยาล่ะครับ”
พิมพ์ดาวส่ายหัวจ๋อยๆ
“ยังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ ดาวโทรไปที่วัด เขาก็บอกว่าสนแทบจะไม่ได้กลับวัดเลย”
มณฑลครุ่นคิด
“หรือเขาจะไปอยู่ที่เรือนหอ...คุณดาวพอจะรู้มั้ยครับ ว่าเรือนหอของคุณ อยู่ที่ไหน”
พิมพ์ดาวส่ายหัว
“สนไม่ยอมบอกอะไรเลย นี่ตั้งใจจะเซอร์ไพร์สดาวมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้”
พิมพ์ดาว หน้าเครียด ไม่สบายใจ ขณะเดียวกันนั้นเสียงโทรศัพท์มณฑล มีแมสเสจเข้า ขึ้นชื่อว่า กองปราบ มณฑลเปิดแมสเสจดู เห็นรูป รถตู้พวกสนธยาจากกล้องวงจรปิด มณฑลนิ่ง มีแผน
“คุณดาวไม่ต้องห่วงนะครับ ผมต้องตามตัวสนมาให้คุณได้แน่ๆ ผมสัญญา”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะหมวด”
มณฑลมองพิมพ์ดาว ยิ้ม
ผีตายทั้งกลม กรี๊ด พวกสนธยาและ ผีเด็ก พากันอุดหู
“โอ๊ยสน ไม่ไหวแล้ว บอกให้เขาหยุดทีได้มั้ย” เจนนี่โวย
ผีเด็กหันไปบอกผีตายทั้งกลม
“พอแล้วพี่ เอาแต่กรี๊ดแบบนี้ พี่สนจะช่วยพี่ยังไงล่ะ”
สนธยาสั่งอาสา
“จอดรถเลยพี่อาสา จอด”
อาสา เบรคทันที ผีตายทั้งกลม หันหาสนธยาทันทีโกรธๆ
“พากูกับลูกไปหามันเดี๋ยวนี้”
สนธยาไม่ยอมดุกลับ
“เธอคลุ้มคลั่ง ไม่มีสติ เราจะไปกันได้ไง ถ้าอยากให้ฉันช่วย เราก็ต้องช่วยกันสิ”
ผีตายทั้งกลมสวนทันที
“พูดเบาๆ ไม่เป็นรึไง ลูกตกใจหมด” ผีตายทั้งกลมหันไปลูบท้อง
สนธยาอึ้ง
“พี่เขาไม่สบายแน่เลยพี่สน พี่ต้องช่วยเขานะ” ผีเด็กขอร้อง
สนธยาสงสาร
“กานดา เธอต้องการอะไรจากผู้ชายคนนั้นกันแน่”
ผีตายทั้งกลมหันขวับมาดุ
“ไอ้คนเลวคนนั้น มันเป็นพ่อของลูกฉัน...แต่ถ้าเขาได้เจอกันอีกสักครั้ง ลูกก็คงดีใจ” ผีตายทั้งกลม สะอื้น “ฉันแค่อยากให้เขายอมรับว่ามีฉันกับลูก...แค่ครั้งเดียว ขอแค่ครั้งเดียว”
“แล้วทำไม เขาถึงไม่ยอมรับเธอกับลูกล่ะ”
“เพราะมันเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว มันโกหก มันหลอกฉัน”
ในอดีต...เจตติวหนังสือให้กานดา นั่งพื้น ชิดกัน ตรงโต๊ะญี่ปุ่น
“กล้ามเนื้อหัวใจ จะพบที่หัวใจหรือเส้นเลือดใหญ่ที่ติดกับหัวใจเท่านั้น ในแต่ละวันหัวใจจะเต้นเป็นแสนครั้งโดยไม่หยุดพัก”
กานดาเริ่มมึน ถอดแว่น นวดตา เจตดุ
“นี่ตั้งใจหน่อยสิ”
“ติวมาตั้งนาน ก็มีมึนบ้างดิ”
“งั้นเดี๋ยวพี่พูดไปเรื่อยๆ ดาค่อยๆฟังไปละกัน”
เจตเอื้อมมือไปนวดหัวให้ กานดาหลบ
“เอ๊ย ทำไรอ่ะ”
“ก็มึนหัวไม่ใช่รึไง นวดซะ เลือดจะได้ไปเลี้ยงสมอง”
เจตนวดหัวให้ กานดาอ่อนลง ยอมให้นวด
“อัตราการเต้นหัวใจ ที่เพิ่มขึ้นหรือลดลง ขึ้นอยู่กับ สภาวะต่างๆของร่างกายทั้งอารมณ์ อุณหภูมิและสิ่งแวดล้อม...เป็นไร นั่งตัวแข็งเชียว”
กานดาหันมาทันที
“เปล่า”
เจตกับกานดา สบตากันพอดี หน้าใกล้กัน ต่างคนต่างอึ้ง กานดาจ้องเจต ตาไม่กระพริบ
“สงสัย กล้ามเนื้อหัวใจ...กำลังทำงาน...หนัก...ไป...”
ทั้งสองค่อยๆเอนตัวลงไป
พวกสนธยาฟังเรื่อง ผีตายทั้งกลมกับเจตอยู่ สนธยาอึ้งๆ
“หมายความว่า หลังจากติวหนังสือวันนั้น เธอก็...”
ผีตายทั้งกลมพยักหน้า
“ใช่ แค่ครั้งเดียว ฉันก็มีลูก ฉันท้อง”
อดีตในห้องพักกานดา...เจตตกใจ ช็อคที่กานดาบอกข่าว
“ท้องเหรอ”
กานดาพยักหน้า
“ถ้าพ่อแม่รู้ ต้องเสียใจมากแน่ๆ ทำไงดีพี่”
เจตยังอึ้ง
“แต่มันแค่ครั้งเดียว”
กานดาไม่พอใจ
“แปลว่าพี่จะไม่รับผิดชอบรึไง”
“ใจเย็นนะดา อีกไม่กี่เดือน พี่ก็จะได้เป็นหมอ ยังไงพี่ก็ดูแลดากับเด็กในท้องได้อยู่แล้ว”
กานดากังวล
“แต่ดาต้องไปเรียน แล้วท้องดาก็ต้องโตก็ขึ้นทุกวัน ...ดาเองก็เพิ่งปีหนึ่ง”
เจตลังเล
“หรือว่าดาจะ...”
กานดาสวนทันที
“ไม่...ลูกดาไม่ผิด ดารักลูกดา ดาไม่ทำแท้งเด็ดขาด”
“เปล่า พี่แค่เป็นห่วง...” เจตจับมือ “เพราะถ้าเราจะเก็บเขาไว้ ดาก็จะต้องเสียสละเรื่องเรียน ต้องย้ายที่อยู่ ไปในที่ไม่มีใครรู้จัก แล้วก็รอจนกว่าพี่จะเรียนจบ...”
“ได้ เพื่อลูก ดาจะทำ แต่พี่ต้องสัญญาว่าถ้าพี่เรียนจบ พี่จะไปขอโทษพ่อแม่ดาทันที แล้วเราก็จะแต่งงานกัน”
“พี่สัญญา ดาไม่ต้องห่วงนะ พี่จะดูแลดาให้ดีที่สุด”
กานดาพยักหน้าเจตดึงกานดามากอดไว้ แต่สีหน้าหวั่นใจ
สนิท ชมพู่ หรั่ง เดินเข้าเรือนหอมาหวาดๆ หลวงพ่อตามมานิ่งๆ
“คิดไปเองรึเปล่าโยม ผีเผอที่ไหน บ้านก็ดูสงบเรียบร้อยดี ไม่มีอะไร...งั้นอาตมากลับล่ะ”
หลวงพ่อ หันหลังจะกลับ สนิทดึงไว้
“เดี๋ยวสิหลวงพ่อ อยู่แถวนี้แหละ มีแน่ๆ ไม่เชื่อเรียกดูสิครับ”
“แค่ก ๆ ย...โยมผี” หลวงพ่อพูดเบามาก
หรั่งงงๆ
“โห่ บ่นอะไรครับเนี่ย...เบามากก ถามจริง หลวงพ่อกลัวใช่ป่ะ”
“มันไม่เกี่ยวกับกลัวหรือไม่กลัว แต่เขาอยู่ของเขาดีๆ จะไปกวนเขาทำไม”
หรั่งไหว้ นอบน้อม
“สาธุ สรุปไม่กลัวใช่มั้ยหลวงพ่อ งั้นผมขออนุญาต” หรั่งตะโกนทันที “เฮ้ย ได้ยินป่ะ หลวงพ่อบอกไม่กลัว แน่จริงมาลุยกับหลวงพ่อสิวะ”
หลวงพ่อสะดุ้งพูดเสียงสั่นๆ
“ใจเย็น อ...อาตมาเป็นพระ ใครจะไปลุยกับมึง เอ๊ย โยม”
ชมพู่มีฮึดฮัดท้าทาย
“ไม่ต้องยง ต้องเย็นมันแล้วไอ้พวกผี เอาดิ๊ เก่งจริงมึงออกมาหักคอหลวงพ่อเลยดิ๊”
หลวงพ่อกลัวๆ
“เอ่อๆ ไม่เป็นไร อาตามาไม่รีบ ไม่ต้องมาก็ได้”
สนิทมั่นใจสุดๆ
“ให้มันมาเลยหลวงพ่อ ผมรู้หลวงพ่อทำได้ มาถึงขั้นนี้แล้วเราต้องตื๊บๆ แล้วจับมันลงหม้อ”
เหล่าผีปรากฏตัวข้างหลัง ผีงิ้วหน้าตาดุดัน
“มึงจะจับใครลงหม้อ”
“ก็พวกผีไง...” สนิทหันไปเจอตกใจสะดุ้งโหยง “แว๊ก”
สนิท ชมพู่ หรั่ง หลบหลังหลวงพ่อทันที หลวงพ่อกลืนน้ำลายเอื๊อก
อาสาที่จอดรถอยู่ หันมาถามสนธยาหวั่นๆ
“ตกลง เราจะไปต่อได้รึยังครับคุณสน”
สนธยาจุ๊ปาก เจนนี่กระซิบสนธยา
“ตอนนี้ ค...เขาเป็นไงบ้าง”
สนธยาหันไปมอง ที่เบาะหลังสุด ผีตายทั้งกลม มองไปนอกหน้าต่างนิ่ง เหม่อ ลูบท้อง เศร้าๆ
“ฉันว่า เขาคงผิดหวังกับผู้ชายคนนั้นมาก”
ผีเด็กกระซิบสนธยา
“ถึงกับบ้าเลยเหรอคะพี่”
สนธยาสงสาร
“กานดา ถ้าผู้ชายคนนั้น รับปากว่าจะดูแลเธอ เขาคงไม่ได้ทำอย่างที่พูดใช่มั้ย เธอถึงต้องเป็นแบบนี้”
ผีตายทั้งกลมนิ่ง มองเหม่อ ไม่หันมา
“ไม่ มันทำยิ่งกว่านั้น หลังจากฉันท้องกับมัน มันก็ย้ายฉันไปอยู่ห้องเช่าเล็กๆ ในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก ส่วนมันก็อ้างว่าใกล้สอบ ต้องอยู่ที่มหาวิทยาลัย นานๆจะกลับมาซะที...”
ห้องพักกานดาห้องใหม่ในอดีต...กานดาใส่ชุดคลุมท้อง เริ่มท้องโตนิดๆ แกะขนมพวกข้าวเกรียบกินเซ็งๆ เจตเปิดประตูห้องกลับมาท่าทางเหนื่อย กานดา เซ็งๆ นิ่งๆ
“ไหนบอกจะรีบกลับ ทำไมกลับช้า”
“พี่มีสอบ”
“หายไปตั้งหลายวัน ยังสอบไม่เสร็จอีกรึไง”
“เสร็จแล้ว วันนี้วันสุดท้าย”
กานดามองหน้าเจตมีหวัง
“งั้นพี่ก็พาดาไปหาพ่อแม่ได้แล้วสิ”
เจตยิ้มแล้วลูบหัว
“ไปสิ...แต่ตอนนี้ดาดูโทรมมากเลยนะ” เจตหยิบถุงข้าวเกรียบ “ดูสิ กินแต่อะไรก็ไม่รู้”
เจตหันไปหยิบยามาจากระเป๋า
“พี่เพิ่งได้ยาบำรุงครรภ์มาจากเพื่อนที่เป็นเภสัช ดากินซะนะ”
เจตเอายาให้ กานดามองยาในมือ
“แล้วเพื่อนพี่ไม่ถามเหรอ ว่าเอายาบำรุงไปทำอะไร”
เจตยิ้ม
“ไม่นี่...ดารีบกินเถอะ”
กานดาหันหลังทำท่ากินยา แล้วดื่มน้ำตาม กานดาหันกลับมาหา เจตยิ้ม
“ฉันรู้สึกแปลกๆ เลยแกล้งกินยา แล้วแอบเก็บยาเม็ดนั้นไว้ ทันทีที่มีโอกาส ฉันรีบไปหาหมอที่ร้าน หมอบอกว่ายาที่ฉันให้ไปเป็นยาขับเลือด...มันตั้งใจจะฆ่าลูกฉัน ฉันรู้ทันทีว่าอยู่กับมันอีกไม่ได้ ฉันไม่มีทางเลือกอื่น นอกจาก...กลับบ้าน”
กานดากลับมาที่บ้านทะเลาะกับพ่อแม่ เธอถูกผลักลงนั่ง ร้องไห้ พ่อตามมาถือไม่เรียว ตีซ้ำๆ ชี้หน้าด่า
“ฉันหวังว่าบ้านจะเป็นที่พึ่งให้กับฉัน แต่ทุกอย่างมันกลับยิ่งเลวร้าย พ่อไม่ฟังฉัน...ท่านโกรธมาก ยิ่งรู้ว่าทำให้พ่อเสียใจ ฉันก็ยิ่งเสียใจ จนไม่รู้จะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร”
ข้อมือกานดามีผ้าพันแผล เธอแกะผ้าพันแผลออกมีรอยมีดกรีดข้อมือตามขวาง 5-6 แผล เป็นแผลเก่า แต่ยังไม่หายดี เลือดแห้งกรัง สักครู่เธอเอามีดโกนมาจรด ค่อยๆกรีดเป็นรอยตามยาว พาดแผลก่อนๆ เลือดไหล...กานดานั่งกรีดข้อมือตัวเอง หน้านิ่ง แม่เห็นวิ่งเข้ามาห้าม ยื้อมีด กอดปล้ำ กานดาร้องไห้โวยวาย กรี๊ดๆ
“ฉันพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่แม่ก็มาห้ามไว้ทุกครั้ง”
แม่ยกมือไหว้ไป ร้องไห้ไป ขอร้องกานดา กอดไว้แน่น
“แม่ขอให้ฉันอยู่เพื่อลูก เหมือนที่แม่อยู่เพื่อฉัน”
มุมหนึ่งของบ้าน กานดานั่งลูบท้อง เหม่อ ๆ แม่เดินเข้ามา ลูบหัวเอาข้าวมาป้อน กานดาอ้าปากกินเหม่อๆ
“ฉันพยายามทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ...แต่มันยากเกินกว่าที่ฉันคนเดียวจะรับได้…ฉันเลยตัดสินใจ...”
กานดานั่งลูบท้องอยู่คนเดียวเหม่อๆ ลุกไป
ในมหาวิทยาลัย...เจตเดินออกมาจากตึกเรียนกับเพื่อน
“ฉลองเลยไอ้เจต ได้เกียรตินิยมไม่พอ แถมได้ทุนไปเรียนต่ออีก ชีวิตแกนี่มีอะไรไม่เพอร์เฟคมั้ยวะ”
“เฮ้ย แกก็พูดเกินไป”
มุมหนึ่งด้านหลังเจต กานดาในชุดคลุมท้องเดินออกมา
“พี่เจต”
เจตยังไม่หันไป แต่หน้าอึ้งรู้แล้ว
เจตพากานดามาที่อพาร์ทเมนต์ของเขา ทั้งคู่ทะเลาะกัน กานดานิ่งเอามือลูบท้อง
“หมายความว่าไง พี่จะไปเมืองนอก”
“คือพี่เพิ่งได้ทุนเรียนต่อ”
“แล้วลูกของเราล่ะ”
“ก็พี่นึกว่า...”
กานดาโกรธ
“มึงนึกว่ามึงฆ่าเขาไปแล้วใช่มั้ย...ทำไมมึงถึงเลวแบบนี้”
กานดาเข้าไปตบๆ เจตทนไม่ไหวผลัก
“เออพี่มันเลว แต่พี่กำลังจะได้เป็นหมอ แล้วพี่ก็ไม่ยอมให้อนาคตพี่มาจบแค่นี้แน่”
กานดาร้องไห้
“แต่เขาเป็นลูกเรานะ”
“ขอโทษนะดา พี่ทำไม่ได้จริงๆ”
เจตรีบเดินออกไปจากห้อง กานดาคลั่ง
“พี่เจต กลับมา กลับมาหาลูกกับฉัน กลับม๊า อ๊าย”
เจตเดินออกมาจาก อพาร์ทเมนต์ หน้าเครียด เสียงกานดาเรียกดังมา
“พี่เจต”
เจตหันหลังไปมองไม่เห็น เงยหน้าขึ้นไป กานดายืนอยู่ริมระเบียงห้อง กำลังปีนจะโดด เจตช็อค
“ดา…อย่า”
กานดาหล่นมากระแทกพื้นนอนนิ่งเลือดออกกองใหญ่ เจตที่ยืนใกล้ๆ วิ่งหนีไป ทันที
สนธยาฟังผีตายทั้งกลมเล่า อ้าปากค้าง ผีตายทั้งกลมหน้านิ่ง
“ถึงจะเป็นครั้งสุดท้าย ที่ฉันกระโดดลงมาตายต่อหน้ามัน มันก็ยังหนีฉันไป...มันไม่เคยคิดถึงฉันกับลูก ไม่เคยเลยสักครั้ง”
“ทั้งที่เขาทำกับเธอขนาดนี้ เธอก็ยังอยากให้เขายอมรับเธอกับลูกอีกงั้นเหรอ”
ผีตายทั้งกลมเศร้าสลดลง
“แล้วฉันจะขออะไรมากไปกว่านี้ ได้อีกมั้ยล่ะ”
“ตกลง ฉันจะช่วยเธอ แล้วเธอจะให้เราไปหาเขาที่ไหน”
ผีตายทั้งกลมหน้านิ่ง
“บ้านมัน”
สนิท หรั่ง ชมพู่ หลบหลังหลวงพ่ออย่างหวาดกลัว ให้หลวงพ่อสู้กับผี เหล่าผียืนเผชิญหน้า ผีนางทาสชี้
“พวกมึงจะเอาไงกับกูอีก จะจองเวรกันไม่เลิกใช่มั้ย”
“ได้ยินมั้ยหลวงพ่อ มันเรียกเรา รวมถึงหลวงพ่อว่ามึง เป็นหรั่งๆไม่ยอมนะ” หรั่งใส่ไฟ
หลวงพ่อฉุนกึก
“อ้าว ก็เพราะพวกมึง เอ้ย...โยมไม่ใช่รึไง เขาถึงได้โกรธขนาดเนี้ย”
“ตอนนี้ มันไม่ใช่เวลามาหาว่าใครผิดนะหลวงพ่อ ผีอยู่ตรงหน้าเราต้องลุย เสกมนต์ปราบมันเลยหลวงพ่อ เสกๆ” สนิทยุ
“อาตมาเป็นพระไม่ใช่หมอผี มนต์ของอาตมา มีไว้เพื่อช่วยเหลือ ไม่ใช่ทำร้าย จะให้อาตมารังแกคุณผี อาตมาทำไม่ได้หรอก”
ชมพู่หน้าเหวอ
“อ้าว หลวงพ่อ แต่ที่พวกมันโผล่มา มันจะตื๊บเราอยู่แล้วนะครับ”
หลวงพ่อหนักใจ
“เดี๋ยวอาตมา ลองเจรจาให้ละกันนะ...โยมผีทั้งหลาย”
เหล่าผียกมือไหว้
“หลวงพ่อ”
“โยมพวกนี้ เขาต้องอยู่ที่นี่เพื่อซ่อมเรือนหอ ช่วยเจ้าสนธยา พวกโยมก็อยู่ที่นี่ อาจจะมีกระทบกระทั่ง กวนบาทากันบ้าง อาตมาก็ไม่อยากให้ถือสา คิดซะว่าอยู่บ้านเดียวกันเป็นพี่น้องกันเถอะนะ”
“แต่พวกนี้ มันกวนเตียน ชอบหาหมอผีมาไล่พวกเรานี่หลวงพ่อ” ผีงิ้วฟ้อง
หลวงพ่อหันมาต่อว่าพวกสนิท
“พวกโยมก็เหมือนกัน อยู่ดีๆก็อย่าไปหาเรื่อง ถ้าอยู่กันด้วยจิตเมตตา ช่วยเหลือกัน จะผีหรือคนยังไงก็อยู่ด้วยกันได้”
“ถ้างั้นต่อไป ขอให้ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมาเจอกันได้มั้ย” หรั่งต่อรองเสียงสั่น
เหล่าผีพูดพร้อมกัน
“ไม่ได้”
สามคนสะดุ้ง
“อ้าวเฮ้ย”
“อาตมาก็เห็นด้วย เพราะที่จริงโยมผีเขาอยู่มาก่อน พวกโยมมาทีหลัง เขาจะตัดสินใจยังไง ก็ต้องให้เกียรติเขา”
ผีงิ้วตัดบท
“เอางี้ ถ้าพวกมึงไม่หาเรื่องกู กูก็จะไม่หาเรื่องมึง แต่ถ้ามึงมาลบหลู่กูอีกล่ะก็ มึงตาย”
สนิทไหว้
“ได้จ้ะ ต่อไปพวกเราไม่เปรี้ยวกับพี่แล้วจ้ะ”
หลวงพ่อพอใจ
“ดีมาก ตกลงตามนี้ ส่วนเรื่องเก่าๆ ที่เคยเบียดเบียนกันไว้ อาตมาก็ขอ...”
ผีขุนศึกสวนขึ้นมา
“ขอกระทืบมันสักที แล้วค่อยอโหสิแล้วกัน พวกเรา ลุย”
เหล่าผี เข้าไปตื๊บ สนิท ชมพู่ หรั่ง สนิทตะกายออกจากวง ร้องขอ
“ช่วยด้วยหลวงพ่อ”
สนิทโดนดึงกลับเข้าไป หลวงพ่อส่ายหัว
“สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทำใจเถอะนะโยม...”
พวกสนิทร้องโวยวาย หลวงพ่อสะดุ้งๆ เห็นพวกสนิทโดนตื๊บ
ค่ำนั้น พวกสนธยาเดินมาหยุดที่หน้าประตูบ้าน รถตู้จอดใกล้ๆ ผีตายทั้งกลมชี้ไป
“ที่นี่แหละบ้านมัน”
“ตั้งสติไว้นะกานดา เดี๋ยวฉันจะเรียกเขามาคุย เธอใจเย็นๆนะ” สนธยาขอร้อง
ผีตายทั้งกลมนิ่ง สนธยากดกริ่ง เจตชายวัย 40 มาเปิดประตู ดูเป็นมิตร ผีตายทั้งกลมอึ้ง
“พี่เจต”
“มาหาใครรับ”
“คุณเจต...คุณจำกานดาได้ใช่มั้ยครับ”
เจตอึ้ง
“คุณเป็นใคร”
เมียเจตที่ท้องอ่อน เริ่มโต เดินมาที่ประตูด้วย
“ใครมาคะคุณ”
ลูกสาววิ่งตามออกมา
“ใครมาคะคุณพ่อ”
สนธยามองหน้าเจนนี่ ช็อค เจนนี่อึ้งๆ
“ซวยแล้วไง”
ผีตายทั้งกลมช็อค
“อ...ไอ้ทรยศ กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่าเมียมึง ลูกมึง กูจะฆ่าให้หมด...อ๊าย”
ผีตายทั้งกลมกรี๊ดคลั่ง
อ่านต่อตอนที่ 14
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 14
ผีตายทั้งกลมแค้นเจต กรี๊ดลั่น พวกสนธยา และครอบครัวเจตพากันอุดหู
“โอ๊ย อะไรเนี่ย” เจตโวย
ลูกสาวเจตอุดหู
“พ่อขา...หนูเจ็บ ช่วยหนูด้วย”
ผีเด็กก็อุดหู
“โอ๊ย หนูก็ไม่ไหว หูจะแตกแล้ว” ผีเด็กหายตัวไป
สนธยา กลัวพวกเจตจะถูกทำร้าย ไปขวางพวกเจตไว้
“ย...อย่าทำอะไรพวกเขานะ”
ผีตายทั้งกลม หยุดกรี๊ด ชี้มาที่เจตทันที
“มันต่างหากที่ทำกูกับลูก” ผีตายทั้งกลมสะอื้น “มันทิ้งให้กูกับลูกต้องตาย...กูจะฆ่ามัน กูจะฆ่าให้หมด...อ๊าย”
เจตหันมาถามสนธยาอย่างไม่เข้าใจ
“คุณพูดกับใคร นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“สน ฉันว่าคุยไม่รู้เรื่องแล้ว พาเขาหนีก่อนเถอะ” เจนนี่รีบบอก
เจนนี่ สนธยา อาสา จะพาครอบครัวเจตหนี ผีตายทั้งกลมตวาดลั่น
“จะหนีกูไปไหนอีก”
ผีตายทั้งกลม พุ่งไป จิกหัวเจตหงายหลัง สนธยางชะงัก ผีตายทั้งกลมพูดใส่ข้างหูเจต
“มึงต้องรับกรรมที่มึงก่อไว้ มึงต้องได้เห็นกูฆ่าลูกเมียมึงต่อหน้า...ก่อนที่มึงจะตาย”
เจตตื่นตะลึง
“ก...แกเป็นใคร”
ผีตายทั้งกลมจิกหัวเจตอยู่จากด้านหลัง ค่อยๆมีควันสีดำปกคลุมร่าง สักครู่ กลุ่มควันดำ ค่อยๆจาง ปรากฏเป็นร่างผีตายทั้งกลมให้ทุกคนเห็น ผีตายทั้งกลมกระซิบข้างหู
“จำกูได้รึยัง”
เจตตกใจ เห็นผีตายทั้งกลมจิกหัวตัวเองอยู่ หน้าแนบ หลอนๆ เจตกลัวร้องเสียงหลง
“อ๊าก”
ผีตายทั้งกลมแสยะยิ้ม สะใจ
ตำรวจ ส่งภาพถ่าย รถตู้ เห็นทะเบียนรถชัดเจน ให้มณฑล
“นี่ครับ ดูจากทะเบียนแล้ว เป็นรถตู้คันดียวกับที่หมวดให้หา เป๊ะ”
มณฑลรับรูปมาดู
“รู้รึเปล่าว่ามันมุ่งหน้าไปทางไหน”
“นนทบุรีครับ”
“งั้นแจ้งสายตรวจทางนั้นให้ช่วยกันหาด้วยนะ เดี๋ยวผมรีบตามไป”
มณฑลจะไป ตำรวจเรียกไว้
“หมวดครับ...รถตู้คันนี้ มันแค่คดีบุกรุกไม่ใช่เหรอครับ ทำไมหมวดต้องตามขนาดนี้ด้วย”
มณฑลยิ้มมีแผน
“ถ้าเราจัดการปัญหาเล็กๆ ก่อนได้ ปัญหาใหญ่มันก็อาจจะไม่เกิดขึ้นนะจ่า”
สนิท ชมพู่ หรั่ง ตาเขียว เลือดออกจมูก โดนพวกผีรุม ยกมือไหว้ขอขมา เหล่าผียืนตรงหน้า
“สาแก่ใจแล้วใช่มั้ยล่ะคุณผี ตื๊บเรา แก้แค้นเรา จัดเราซะหนักขนาดนี้ หลังจากนี้หายกันแล้วใช่มั้ย” หรั่งสะอื้นฮั่ก
“รีบหายเถอะครับคุณผี หลวงพ่อท่านบอกให้เราช่วยกัน อยู่กันด้วยจิตเมตตา จากนี้ต่อไป หายโกรธเราเถอะนะๆ ...” ชมพู่สะกิดสนิท “ช่วยกันอ้อนสิวะน้าหนิด”
สนิทพูดไป เลือดไหลออกปาก
“จริง เห็นด้วยทุกอย่าง หายโกรธเถอะนะ สนิทขอ...”
“เดี๋ยวกูจัดให้” ผีงิ้วจะถีบ
พวกสนิทหลบอย่างกลัวๆ
“ย...อย่าๆ กลัวแล้วจ้ะ พลีส”
ผีงิ้วชะงักไว้
“แน่ใจนะ ว่ามึงจะไม่เปรี้ยวกับพวกกูอีก”
พวกสนิทส่ายหัว
“ไม่แล้วจ้ะ”
เหล่าผีมองหน้ากันเชิงปรึกษา ผีขุนศึกพยักหน้า
“ได้ เห็นแก่หลวงพ่อ และการสำนึกผิดของพวกมึง ต่อไปเราจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบ”
ทันใดนั้นเสียงอีการ้องดังขึ้น ผีนางทาสตกใจ
“แย่แล้ว เสียงนี้มัน...”
หมอผีอีกาเดินมาที่หน้ารั้ว
“ฝันไปเถอะว่าพวกมึงจะสงบได้ พวกมึงทำกูไว้ กูต้องแก้แค้น”
ทั้งผีและคนเห็นหมอผีอีกา มาอยู่ที่หน้ารั้วก็ตกใจร้องออกมาพร้อมเพียง
“หมอผีอีกา”
เจตถูกผีตายทั้งกลมจิกหัว ยกมือไหว้กลัวสุดขีด
“อย่า...ฉันกลัวแล้ว ฉันขอโทษ อย่าทำอะไรฉันเลย”
“ขอโทษงั้นเหรอ มึงปล่อยให้กูกับลูกต้องตาย จำได้มั้ย ไอ้สารเลว”
ผีตายทั้งกลมผลักเจตล้ม แล้วพุ่งไปเหยียบที่อกซ้ำ เมียกับลูกสาวเจตตกใจ
“เจต / คุณพ่อ”
เมียกับลูกจะเข้าไป ผีตายทั้งกลมหันไปชี้ทันที
“อย่ามายุ่ง”
ลูกกับเมียชะงัก เจตที่โดนผีตายทั้งกลมเหยียบอยู่ยกมือไหว้
“ลูกเมียฉันไม่เกี่ยว ป...ปล่อยเขาไป”
“แล้วกูกับลูก ไม่ใช่ลูกเมียมึงหรือไง”
ผีตายทั้งกลมกระทืบ ที่อกเจต เมียเจตตกใจ
“เจต น...นี่มันเรื่องอะไรกัน”
สนธยาเข้าไปช่วย
“อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลยครับ เจนนี่ พี่อาสา พาเด็กกับผู้หญิงหนีไปก่อน”
เจนนี่ชะงัก
“แล้วนายจะสู้กับผีคนเดียวเนี่ยนะ”
“ก็ดีกว่าพวกเขาตายกันหมดไม่ใช่รึไง ไปสิ”
เจนนี่พาเมียเจตหนี อาสาอุ้มลูกเจตวิ่งเข้าบ้านไป ผีตายทั้งกลมยื่นหน้าเข้าใกล้เจตยิ้มหลอน
“ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวกูจะให้พวกมึงได้ตายด้วยกัน กูสัญญา ฮ่าๆ”
สนธยาตวาด
“หยุดนะ”
ผีตายทั้งกลมหันมองสนธยาทันทีหน้าดุ สนธยาชูพระที่ห้อยคอขึ้นมาหวั่นใจ
เหล่าผี ตกใจที่หมอผีอีกาปรากฏตัว ผีงิ้วหน้าตื่น
“ซวยแล้ว หมอผีอีกาบุกมาถึงนี่แปลว่ามันเอาจริง พวกเราหนี”
ผีงิ้ว ผีขุนศึก ผีนางทาสจะหนี สนิทขวางไว้ทันที
“เดี๋ยว ไม่ต้องกลัวคุณผี เดี๋ยวหนิดเคลียร์เอง” สนิทตะโกน “เฮ้ย ไอ้หมอผี นี่มึงบ้าป่ะเนี่ย ตามจองเวรคุณผีอยู่ได้ งานการไม่ทำรึไง”
“จะดีเหรอน้า นั่นมันหมอผีอีกานะ” ชมพู่กระซิบเตือน
“เชื่อกูๆ กูเจอหลายรอบแล้ว ไม่เท่าไหร่...” สนิทกระซิบ “แถมมีมนต์หลวงพ่อป้องกัน เราด่าโชว์คุณผีได้ จัดเลย”
หรั่งโชว์เก๋าทันที
“ไอ้หมอผีหน้าด้าน โดนเค้าไล่ไปแล้ว ยังตื๊ออยู่อีก นี่มึงกินควายเข้าไปรึไง โง่ปะเนี่ย รีบนั่งรถเมล์กลับบ้านไปไป๊ ...” หรั่งหันมากระซิบชมพู่ “ตามึงแล้วพี่ชมพู่”
“ไม่เอา กูไม่ถนัด” ชมพู่ด่ารัวทันที “ไอ้ปลวก ไอ้เห็บหมา ไอ้หน้ากระเพาะแพะ ไอ้หมอผีอีกา ไอ้สารพัดสัตว์ ไอ้...”
ผีงิ้วขัดขึ้น
“พอแล้ว...ปากหมาขนาดนี้ เดี๋ยวมันก็มาแหกอกมึงพอดี”
สนิทแค่นหัวเราะ
“โฮะๆ ไม่ต้องกลัวหรอกคุณผี หลวงพ่อร่ายมนต์ป้องกันเรือนหอไว้ ยังไงมันก็เข้ามาไม่ได้”
หมอผีอีกายิ้ม
“เสียใจ กูไม่จำเป็นต้องเข้าไป พวกมึงต่างหากที่ต้องออกมา ไม่งั้นก็ตายซะ”
หมอผีอีกาหยิบก้านไม้ขีดขึ้นมาหลับตาท่องมนต์ แล้วปล่อยไม้ขีด ก้านไม้ขีดตกที่พื้น เกิดไฟลามที่หน้ารั้ว เป็นทางยาว ทั้งผีและคนต่างพากันตกใจ ร้องลั่น
“ไฟไหม้”
ผีตายทั้งกลมชี้หน้าสนธยา แค้นที่เขาเอาพระมาขู่จะช่วยเจต
“มึงช่วยมัน มึงคิดจะเป็นศัตรูกับกูใช่มั้ย”
“ฟังนะ ฉันแค่ไม่อยากให้เธอฆ่าใคร มันไม่ใช่เหตุผลที่เธอมาที่นี่”
“กูไม่สน มันทิ้งกูกับลูกไปมีคนอื่น กูจะฆ่ามัน”
ผีตายทั้งกลม ขึ้นคร่อม เจตที่นอนที่พื้นจับหัวกระแทกๆพื้น
“ตายๆ”
“หยุด”
สนธยาวิ่งเข้าหาเอาพระห้อยคอผีตายทั้งกลมทันที ผีตายทั้งกลมกรี๊ดหายตัวไป สร้อยพระตกที่พื้น สนธยาเก็บพระมาใส่ ประคองเจตขึ้นมา
“คุณ เป็นไงมั่ง”
ผีตายทั้งกลมปรากฏตัว ยืนอยู่บนกำแพงบ้าน หน้าไหม้ไปครึ่งซีก ชี้มาที่สนธยากับเจตหลอนๆ
“คอยดู กูจะไม่หยุดแค่นี้ กูจะไม่หยุด จนกว่าพวกมึงจะตาย อ๊าย”
ผีตายทั้งกลมหายตัวไปทันที สนธยาประคองเจตยืนขึ้น ผีเด็กปรากฏตัว ดึงแขนสนธยา
“เร็วพี่สน พี่ผู้หญิงกำลังจะแย่แล้ว”
ทันใดนั้นเสียงเมียเจตร้องลั่น
“อ๊าย”
สนธยากับเจตตกใจ
หมอผีอีกายืนอยู่หน้ากองไฟ หน้ารั้ว หัวเราะสะใจ
“ฮ่าๆ เอาสิวะ ถ้าพวกมึงคิดว่าอยู่ในนั้นไปได้ตลอดล่ะก็ กูจะรอดูพวกมึงตายอยู่ตรงนี้แหละ ฮ่าๆ”
ควันไฟลอยฟุ้งเข้ามา พวกสนิทพากันสำลัก
“แค่กๆ ไอ้หมอผีใจร้าย เห็นพวกกูเป็นหมูกระทะรึไง ถึงจะมาปิ้งกูเนี่ย ไอ้ซาดิสต์” สนิทโวยวาย
ชมพู่หันมาต่อว่าสนิท
“เพราะมึงแหละไอ้น้า ไปท้ามัน โดนมันเผาเข้าให้ ทำไงดีล่ะคร๊าบ”
“ก็ช่วยกันดับไฟสิ จะรอให้ไฟครอกตายหรือไง เร็วสิ” ผีนางทาสรีบบอก
ชมพู่ตะโกนเลย
“ช่วยด้วย ไฟไหม้...”
ชมพู่วิ่งนำออกไป ผีนางทาส ผีขุนศึก ชี้สั่งให้สนิท หรั่ง หยิบขัน กระป๋องวิ่งไปที่ตุ่ม ตักน้ำ ผลัดกันไปราดที่รั้ว ชมพู่วิ่งไปซ้ายทีขวาที ตะโกนไม่หยุด
“ไฟไหม้ๆ เรียกดับเพลิงที”
ผีงิ้วลากสายยางจากในบ้านออกมา ฉีดน้ำใส่ ชมพู่เผลอปีนไปนอกรั้ว ตะโกนให้คนช่วย
“ช่วยด้วย ไฟไหม้ๆ ไฟหม้าย”
ชมพู่ตะโกนอยู่มีมือมาอุดปาก ลากไป สนิทกับหรั่ง ถือถังผลัดกันเอาน้ำมาราด ผีงิ้ว แบกตุ่ม ทั้งใบ ยกไปราดที่กองไฟ จนไฟดับ สนิทหัวเราะสะใจ
“ฮ่าๆ ไอ้หมอผีอีกา มึงนี่มันโง่จริงๆ ไฟแค่นี้ทำอะไรพวกกูไม่ได้หรอกเว้ย...ดูสิเห็นมั้ย ว่าทั้งคนทั้งผีอยู่กันครบ ทั้งผีงิ้ว ขุนศึก นางทาส สนิท หรั่ง ชม...เอ๊ะ ไอ้ชมพู่ มันไปไหนวะ”
สนิทมองหาไม่เห็นชมพู่
หมอผีอีกาล็อคคอชมพู่ไว้
“อยู่นี่ ช่วยเค้าด้วย” ชมพู่สะอื้น
“รีบออกมาให้พ้นเขตมนต์ป้องกันซะไอ้พวกผี ไม่งั้นไอ้เตี้ยนี่ตาย”
สนิท หรั่งและพวกผีตกใจที่ชมพู่ถูกจับ
“ชมพู่”
ผีเด็กวิ่งนำสนธยากับเจต เข้ามาในบ้านชี้ไป สนธยากับเจตตกใจภาพที่เห็นตรงหน้า
“เจนนี่”
เจนนี่และเมียเจตถูกผีตายทั้งกลม บีบคอทั้งคู่อยู่
“พี่เขาโกรธจริง รีบช่วยเถอะ ไม่งั้นตายแน่” ผีเด็กหายตัวไป
“ปล่อยเมียฉัน ขอร้องเถอะ เขาไม่รู้เรื่อง” เจตขอร้อง
ผีตายทั้งกลมพูดช้าๆสะใจ
“เห็นเมียมึงจะตายต่อหน้า คิดถึงกูขึ้นมาบ้างมั้ยล่ะไอ้สารเลว”
เจตทรุดตัวคุกเข่า ยกมือไหว้ร้องไห้
“เรื่องทั้งหมดฉันผิดเอง อย่าทำอะไรเมียฉันเลย เขากำลังจะมีลูก”
ผีตายทั้งกลมชะงัก
“ลูก”
เจตพยักหน้า
“ใช่...ลูก”
ผีตายทั้งกลมสับสน
“ลูก...ลูก...ลูก”
ผีตายทั้งกลมโกรธมาก ปล่อยเจนนี่กับเมียเจตล้มลงทันที หันมาตวาดเจต
“แล้วกูล่ะ กูก็มีลูกเหมือนกัน ลูกของมึงที่มึงฆ่าเขา...มึงจำได้มั้ย”
ผีตายทั้งกลมค่อยๆยื่นมือออก แล้วเจาะเข้าไปในท้องของตัวเอง ลึกเข้าไป พวกสนธยา ตาเบิกโพลง อ้าปากค้าง ท้องผีตายทั้งกลม เลือดไหลทะลัก มือที่คาอยู่ค่อยๆเคลื่อนจากท้อง ดึงร่างเด็กตัวแดงชุ่มไปด้วยเลือด และสายรกที่ติดอยู่ออกมา ยื่นใส่หน้าเจตช้าๆ ผีตายทั้งกลมยิ้ม
“นี่ไง...ลูก”
เมียเจตช็อคสุดขีด
“อ๊าย”
หมอผีอีกาบีบคอชมพู่ ตะโกนด่าพวกผี ชมพู่ไอหนัก
“พวกมึงจะหดหัวเอาตัวรอด แล้วปล่อยให้เพื่อนมึงตายรึไง ไอ้พวกผี...แน่จริงออกมาสิวะ ขืนไม่ออกมา เพื่อนมึงตาย” หมอผีอีกาบีบคอชมพู่ กระซิบ “ร้องสิ ร้องให้มันออกมา ร้องสิ”
ชมพู่พูดเสียงแหบ
“ร้องยังไงมึงบีบคอกูอยู่” ชมพู่ตะโกนเสียงเบา “ช...ช่วยเค้าด้วย”
สนิทกับหรั่ง เป็นห่วงชมพู่ ผีงิ้ว ผีขุนศึก ผีนางทาสลังเล
“อย่าหลงกลมัน ขืนออกไป ไอ้หมอผีอีกา ต้องดูดวิญญาณเราแน่ ใจแข็งไว้” ผีนางทาสเตือน
สนิทโวยทันที
“จะมาแข็งอะไรตอนนี้ล่ะคุณผี ไม่เห็นรึไง ไอ้ชมพู่มันโดนบีบคอขึ้นอืด จะตายอยู่แล้ว”
“ไม่เป็นไรน้าหนิด ช่างคุณผีเค้า ถ้าเค้าไม่ไป น้าหนิดไปช่วยพี่ชมพู่เอง”
หรั่งผลักสนิทไป
“ดีมาก...เว้ย จะบ้ารึไง ถ้าไปก็ไปด้วยกันสิวะ”
ผีงิ้วตบหัวสนิทกับหรั่งเลย
“มึงจะไป ให้โดนจับเป็นภาระกูอีกรึไง ขอเวลาคิดก่อนสิ”
หมอผีอีกาโกรธ ที่พวกผีไม่ยอมออกมา
“คิดว่ากูไม่กล้าใช่มั้ย ได้...กูจะพิสูจน์ให้พวกมึงเห็น...ไอ้เตี้ย มึงตาย”
หมอผีอีกาบีบคอชมพู่ สองมือ เอาจริง ชมพู่ลิ้นจุกปาก ตะเกียกตะกาย ตาจะปิด ใกล้สลบ เหล่าผี สนิท หรั่ง ตกใจเห็นหมอผีอีกาจะฆ่าชมพู่
“ไอ้ชมพู่…ทำอะไรสักอย่างสิคุณผี จะปล่อยให้ชมพู่มันตายรึไง มันพวกเดียวกับเรานะ” สนิทโวยวาย
“หลวงพ่อบอกให้เราช่วยกันนะคุณผี เมตตาพี่ชมพู่ด้วยเถอะ ผมขอร้อง” หรั่งไหว้
ผีขุนศึกตัดสินใจก้าวออกมาตะโกนลั่น
“อยากให้กูออกไปใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวมึงเจอกู”
ผีขุนศึกกลายร่างเป็นเงาดำ พุ่งออกไปทันที ผีงิ้ว ผีนางทาสตกใจ เรียกไว้แต่ไม่ทัน
“ขุนศึก”
หมอผีอีกาบีบคอชมพู่อยู่ หันไปเห็นผีขุนศึกออกมา ยิ้ม
“เสร็จกูล่ะ ไอ้ผีหน้าโง่”
หมอผีอีกาปล่อยชมพู่ หันไป หลับตา ร่ายมนต์ ชมพู่เซ ล้มจะสลบ แสงสีดำของผีขุนศึก พุ่งตรงไปที่ร่างชมพู่เข้าสิงทันที หน้าชมพู่ลืมตาขึ้น ตาเบิกโพลงกลายเป็นสีดำ
“มึงต่างหาก ที่เสร็จกู”
ผีขุนศึกในร่างชมพู่ ต่อยขวาตรง เข้าเป้า หมอผีอีกากุมเป้าจุก หน้าแค้น
“ม...มึง”
ชมพู่ยิ้ม
อ่านต่อหน้า 4
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 14 (ต่อ)
มณฑลขับรถอยู่ มีโทรศัพท์เข้า เขากดรับโทรศัพท์
“ว่าไงจ่า...รถตู้คันนั้นจอดอยู่หน้าบ้านเลยใช่มั้ย ...ได้ ผมจะไปถึงใน 20 นาที”
มณฑลวางสาย หน้าตามุ่งมั่น
ผีตายทั้งกลม เอาศพเด็กในท้องยื่นให้ดู เจตช็อค กลัว ร้องไห้ ผีตายทั้งกลมยิ้มหลอน
“เอาสิ พูดกับลูกสิ เขาอยากเจอพ่อมานานแล้ว พูดสิ” ผีตายทั้งกลมถลึงตาดุ “กูบอกให้พูดไง...พูด”
เจตไหว้ร้องไห้สะอื้น
“ขอโทษ ฉันกลัวแล้ว ปล่อยครอบครัวฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง”
ผีตายทั้งกลมโกรธ
“แล้วกูกับลูกที่ตายเพราะมึงล่ะ ไอ้ชั่ว”
เมียเจตถูกเจนนี่ประคองอยู่ สะอื้น ร้องไห้
“เจต คุณไปทำอะไรไว้ เขาถึงทำกับเราแบบนี้”
ผีตายทั้งกลมยิ้ม
“พูดสิ เมียมึงจะได้รู้ ว่ามึงทำอะไรกูกับลูกไว้...พูดสิ”
เจตร้องไห้
“ผมผิดเอง ผมทำเธอท้อง ผมทิ้งเธอ จนเธอต้องฆ่าตัวตาย ผมผิดเอง ผมขอโทษ”
เมียเจตอึ้ง ผีตายทั้งกลมสะอื้น อุ้มศพลูกในมือ ประคองเหมือนกล่อม
“พ่อของลูกมันไม่เคยรักลูก มันเห็นแก่ตัว มันปล่อยให้แม่กับลูกต้องตาย”
ศพลูกในมือผีตายทั้งกลม ค่อยๆหายไป ผีตายทั้งกลมหันมองเมียเจต แค้นๆ
“แล้วตอนนี้ มันก็มีคนอื่น...รู้แล้วใช่มั้ย ทำไมพวกมึงต้องตาย”
ผีตายทั้งกลม พุ่งไปบีบคอเมียเจต สนธยาตกใจ
“อย่า”
สนธยาจะเข้าไป ผีตายทั้งกลมหันมา โบกหลังมือ สนธยา กระเด็นออกไปทันที เจนนี่ตกใจ ผีเด็กปรากฏตัว กระซิบข้างหูเจนนี่
“พระไง พระ”
เจนนี่รีบบอก
“สน...พระ...ส่งพระมานี่”
สนธยาที่ล้มอยู่ ถอดพระจากคอ โยนให้ เจนนี่รับพระได้ ผีตายทั้งกลม หันไป หน้าดุ เจนนี่รีบเอาพระสวมให้เมียเจต เกิดแสงสว่างที่พระ ผีตายทั้งกลมกระเด็นออกไป
“อ๊าย”
เจตกับสนธยารีบเข้าไปหา เมียเจตกับเจนนี่ มุมหนึ่ง อาสาพาลูกเจตเข้ามา
“เจนนี่ สนเป็นไงมั่ง”
“คุณแม่”
อาสาพาลูกเจตเข้าไปรวมกับกลุ่มพวกสนธยา ผีตายทั้งกลมล้มลงที่พื้น เงยหน้าขึ้นมาแค้นๆ
“กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด”
ชมพู่ถูกผีขุนศึกสิง กำหมัดตั้งการ์ด จะสู้กับหมอผีอีกา
“มาสิวะ ไอ้หมอผี อยู่ในร่างนี้ มึงไม่มีทางเอาวิญญาณกูไปได้...ถึงครากูมั่งล่ะ”
“ได้สิ ถ้ากูฆ่ามัน”
หมอผีอีกาหยิบมีดหมอ เป็นกริชปลายแหลมขึ้นมาแทง ชมพู่กระโดดหลบทัน เตะสวน หมอผีอีกาไวกว่า เตะตัดขา ชมพู่ล้มก้นกระแทกพื้น ลุกขึ้นใหม่ วิ่งเข้าหา ง้างหมัดจะต่อย
“ย๊าก”
หมอผีอีกาถีบสวนยอดหน้า เปรี้ยง ชมพู่กระเด็นกลิ้ง หมอผีอีกายิ้มเยาะ
“รนหาที่ตายแล้วไอ้ผีขุนศึก สะเออะมาสิงร่างไอ้เตี้ยแบบนี้ ฮ่าๆ”
ชมพู่ปาดเลือดกำเดา
“ซวยแล้วกู ขาก็สั้น แขนก็สั้น จะสู้มันไงวะเนี่ย”
หมอผีอีกา เดินเข้าหา ชมพู่ถอยหนี สนิท หรั่ง ผีงิ้ว ผีนางทาส เห็นผีขุนศึกที่สิงชมพู่เสียท่าก็เป็นห่วง
“สวดยอด ไปเลยเพี่ยนกู นึกว่าจะรอด พากันตายห่าทั้งคู่แหงๆ” ผีงิ้วพูดเซ็งๆ
“รู้ว่าเค้าจะตาย จะยืนซ้ำเติมทำไม รีบออกไปช่วยสิคร๊าบ” หรั่งรีบบอกอย่างร้อนใจ
ผีงิ้วมองหน้า
“นี่มึงอยากให้กูไปจริงๆใช่มั้ย เกิดอะไรขึ้นกูไม่รับผิดชอบนะ”
“ไปเหอะน่ะ คุณผีลีลาอยู่ได้ ที่ไม่ยอมไป เพราะกลัวใช่มั้ยเนี่ย” สนิทยุ
ผีงิ้วสวนทันที
“กลัวสิวะ แล้วมึงสองคนไม่กลัวรึไง”
สนิทกับหรั่งตอบพร้อมกัน
“ไม่”
“ดี งั้นก็ไปกันให้หมดนี่แหละ”
ผีงิ้วเอาไม้หน้าสาม ตีกบาล สนิทกับหรั่งล้มลงสลบ ผีงิ้วกับผีนางทาส มองหน้ากันพยักหน้า เข้าสิงร่าง สนิทกับหรั่ง ผีงิ้วเข้าสิงสนิทลุกขึ้นมา ถือไม้หน้าสามมาด้วย
“ขุนศึก เพี่ยนรัก อั๊วมาช่วยแล้ว ย๊าก”
สนิทวิ่งไป ผีนางทาสเข้าสิงหรั่งลุกขึ้นมาท้าวเอว ชี้
“ไอ้หมอผีอีกา มึงตาย ย๊าก”
หรั่งวิ่งตามไป
พวกสนธยาและครอบครัวเจตรวมกลุ่มกัน ทุกคนหลบหลังสนธยาที่ชูพระ เจรจากับผี
“เธอไม่จำเป็นต้องทำร้ายใคร มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น อโหสิกรรม ให้ครอบครัวเขาได้อยู่ด้วยกันเถอะนะ”
“หนูเองก็ไม่มีพ่อแม่เหมือนกัน สงสารลูกเขาเถอะค่ะ” ผีเด็กเสริม
“ช...ใช่ คุณผีมีลูก เขาก็มีลูก ก็น่าจะเข้าใจหัวอกเดียวกันสิ” อาสาขอร้อง
ผีตายทั้งกลมตะโกน
“แต่มันทำให้กูกับลูกต้องตาย พวกมึงได้ยินมั้ย”
เจนนี่สวนทันที
“เออ ได้ยินแล้ว แต่เธอกับลูกตายน่ะไปแล้ว แต่ครอบครัวเขายังอยู่ จะพรากพ่อ พรากแม่ พรากลูกเขาทำไมเล่า”
ผีตายทั้งกลมตวาด
“ไม่ใช่เรื่องของมึง พวกมึงอยากตายด้วยหรือไง”
เจนนี่ผวา หลบหลังสนธยา เจตค่อยๆก้าวออกมา
“ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉัน ปล่อยลูกเมียฉันกับคนอื่นไป”
เมียเจตรีบบอกกับผีตายทั้งกลม
“ฉันรู้ว่าเจตทำผิดกับเธอ แต่เขาก็เป็นพ่อของลูกฉัน ถ้าเธอทำอะไรครอบครัวฉัน ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขาด”
“ยิ่งแก้แค้น เธอยิ่งไม่มีวันสงบ...ยอมอภัยให้พวกเขาเถอะ” สนธยาเกลี้ยกล่อม
“ไม่...กูไม่ยอม กูจะฆ่าพวกมันให้หมด”
ผีตายทั้งกลมจะบีบคอ พุ่งเข้าหาเจต ลูกเจตวิ่งมาขวางไว้
“อย่าทำอะไรพ่อนะ”
สนธยาตกใจ
“ระวัง”
สนธยา วิ่งไปคว้าลูกเจตหลบพ้นทางผีตายทั้งกลมไปได้ฉิวเฉียด เมียเจตตกใจ
“กานดา...ลูก”
ผีตายทั้งกลมถึงตัวเจตบีบคอ ดันไปติดกำแพง สนธยาได้สติ พยุงลูกเจตขึ้นมา
“กานดา...หนูชื่อกานดางั้นเหรอ”
ลูกเจตพยักหน้า กลัวๆสนธยาอึ้ง
สนิทกับหรั่ง ที่ถูกผีงิ้วกับผีนางทาสสิง ชูไม้หน้าสามวิ่งมา หมอผีอีกา แค้นๆ
“ไอ้พวกผีเจ้าเล่ห์ นี่มึงคิดจะรุมกูงั้นเหรอ”
สนิทกับหรั่ง วิ่งมาสมทบชมพู่ สนิทพูดสำเนียงผีงิ้ว
“ถั่วต้ม รับรอง คราวนี้กูจะช่วยเพื่อนของกูสู้กับมึงให้ถึงที่สวดของที่สวด”
“กูอยู่ของกูดีๆ มึงยังมารังแกพวกกู” หรั่งชี้ดุ “ไอ้หมอผี มึงต้องชดใช้”
ชมพู่มองแค้นๆ
“อยากได้วิญญาณพวกกูนักใช่มั้ย มึงต้องเอาวิญญาณมึงมาแลก พวกเรา ฆ่ามัน”
สนิท หรั่ง ชมพู่ เข้าลุย
“ย๊าก”
หมอผีอีกาท่องมนต์จะเสก แต่สนิทไวกว่า ใช้ไม้หน้าสามตีเข้าหน้า ครึ่งปากครึ่งจมูก หมอผีอีกา เซถอย เลือดกำเดาไหล หรั่งตีขาด้านหลังซ้ำ หมอผีอีกาทรุด ชมพู่กระโดดศอกใส่กลางหัว อย่างเท่ห์ หมอผีอีกาล้มลง สามเกลอ รุมกระทืบซ้ำ หมอผีอีกาที่โดนรุมอยู่ ยังพึมพำสวดมนต์ จนร่างมีแสงสีดำมาคลุม สามเกลอตกใจ หมอผีอีกาตัวสั่น จนในที่สุด ก็ระเบิดพลังลุกขึ้นจนสามคนกระเด็นล้มไป ชมพู่มองหน้าตื่น
“นี่มึงใช้คาถาคงกระพันงั้นเหรอ”
“เออสิวะ คิดว่ากูจะให้พวกมึงกระทืบจนตายรึไง...จำไว้ คราวหน้าพวกมึงไม่โชคดีอย่างนี้แน่”
หมอผีอีกาบาดเจ็บเซถอยไป
ผีตายทั้งกลมบีบคอเจตจะขาดใจ สนธยาอุ้มลูกเจตเข้ามาเจรจา
“กานดา เด็กคนนี้เป็นลูกเจต เค้าตั้งชื่อว่ากานดาเหมือนเธอถ้าเธอมาที่นี่เพื่อให้เจตยอมรับเธอกับลูก...นี่ไง เจตเขาพิสูจน์แล้วว่าไม่เคยลืมเธอ เขาคิดถึงเธอ...ใช่มั้ยเจต บอกเขาสิ”
เจตถูกบีบคอพูดลำบาก
“พี่เสียใจ ที่ทำให้เธอกับลูกต้องตาย พี่ไม่มีวันลืมเรื่องวันนั้นได้ ...กานดา พี่ขอโทษ”
เมียเจตร้องไห้
“ถ้าเธอฆ่าเจต ก็เท่ากับเธอฆ่าฉันกับลูก ถ้าอย่างนั้นเธอฆ่าฉันซะเลยดีกว่า”
เมียเจตคุกเข่าร้องไห้ ลูกเจตลงจากที่สนอุ้มพนมมือ
“พี่อยากได้อะไรหนูจะให้ทุกอย่าง ปล่อยพ่อกับแม่หนูเถอะนะ”
“สงสารเขาเถอะ คุณผีไว้ชีวิตพวกเขาเถอะ” อาสาขอร้อง
ผีตายทั้งกลมสะอื้น
“แต่ลูกฉันต้องตาย ฉันกับลูกต้องตาย”
เจนนี่แทรกขึ้น
“แล้วถ้าเธอฆ่าเขา เธอกับลูกจะมีความสุขหรือไงเล่า”
ผีเด็กเห็นด้วย
“ใช่ค่ะ ถ้าหนูเป็นลูกพี่ หนูคงไม่อยากให้แม่หนูฆ่าใครแน่ โดยเฉพาะ พ่อของหนู”
ผีตายทั้งกลมชะงัก
“ลูก...”
ลูกเจตคลานไปกอดขาผีตายทั้งกลม
“อย่าทำอะไรพ่อหนูเลยนะ ถ้าจะทำก็ทำหนูเถอะ”
เมียเจตสะอื้น
“พวกเรายอมตายด้วยกัน แต่ไม่ยอมให้เธอทำร้ายครอบครัวเราเด็ดขาด เอาสิฆ่าฉันก่อนเลยสิ เอาสิ”
เมียเจตกอดขาผีตายทั้งกลมเขย่าร้องไห้พราก เจตรีบห้าม
“อย่านะกานดา ลงโทษฉันคนเดียว ปล่อยลูกเมียฉันไป”
ผีตายทั้งกลมเจ็บปวดใจ
“ทำไม...ทำไมกูกับลูกไม่เคยได้รับความรักแบบนี้ ทำไม๊”
ผีตายทั้งกลมปล่อยมือจากคอ เจตล้มลง ผีตายทั้งกลมเศร้า ร้องไห้ สนธยาปลอบ
“ถึงเธอไม่ได้รับ แต่เธอเป็นผู้ให้ได้นะกานดา ดูพวกเขาสิ เธออยากจะพรากครอบครัวเขา เหมือนที่เธอเคยโดนรึไง”
ครอบครัวเจตกอดกันกลัว ร้องไห้
“เธอมาที่นี่ เพราะเธอกับลูกคิดถึงเขา ส่วนเขาก็ไม่เคยลืมเธอกับลูก แถมเขายังต้องรับกรรมเพราะบาปที่ติดในใจ ฉันว่าแค่นี้เค้าก็เจ็บปวดมากพอแล้ว ปล่อยพวกเขาไป อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”
ผีตายทั้งกลมมองเจต ยื่นหน้าเข้าหาร้องไห้
“ดูแลครอบครัวให้ดี คิดถึงฉัน กับลูกบ้างนะ อโหสิกรรมให้ฉันด้วย”
ร่างผีตายทั้งกลม เปล่งแสงระยิบ แล้วสลายไป ยอมไปเกิดในที่สุด เจตมองตามอย่างเศร้าใจ
“กานดา”
สนิท หรั่ง ชมพู่ ขอบคุณเหล่าผีที่ช่วยชีวิตชมพู่ไว้ ชมพู่ร้องไห้ไปพูดไปไม่รู้เรื่อง
“คุณผีครับ ชมพู่ซึ้งใจ ที่คุณผีช่วยชีวิตชมพู่ไว้ คุณผีอยากให้ชมพู่ตอบแทนยังไง บอกมาเลยดีกว่า จะให้ชมพู่ บุกน้ำ ลุยไฟ ทำบุญ ซื้อข้าว...”
ผีงิ้วรีบขัด
“พอแระ กูว่าก่อนที่จะทำอะไร เริ่มจากมึงพูดให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า”
หรั่งแทรกขึ้น
“ไม่ต้องห่วงครับคุณผี ต่อไปนี้ ทุกอย่างเคลียร์ คุณผีเอาไงพวกเราเอาด้วย ดังสุภาษิตที่ว่า สาวไส้ให้กากิน”
สนิทช่วยแก้
“รวมกันเราอยู่...มา กูคุยกับคุณผีเอง” สนิทไหว้ “ขอบคุณนะคุณผี โบราณว่าไว้ เพื่อนตายหายาก แต่ผมว่าไม่ยาก เพราะคุณผีก็ตายอยู่แล้ว และถ้าเราเป็นเพื่อนกัน ไอ้หมอผีอีกามันทำอะไรเราไม่ได้แน่ สรุป รับพวกผมเป็นเพื่อนด้วยเถอะนะ คุณผีนะ”
เหล่าผีมองหน้ากัน ปรึกษา ก่อนที่ผีขุนศึกจะพยักหน้า
“ได้ เพราะถ้า ไม่ได้พวกเอ็งช่วยไว้ พวกข้าก็คงไม่รอดเหมือนกัน”
ผีนางทาสยังกังวล
“ต่อไป เราคงต้องช่วยกันปกป้องที่นี่ เพราะไอ้หมอผีอีกาคงไม่หยุดแค่นี้แน่”
ผีงิ้วถอนใจ
“ในที่สุด ก็เป็นอย่างที่หลวงพ่อว่าไว้ ถ้าช่วยเหลือกันด้วยจิตเมตตา เราก็จะอยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุขได้”
“แต่ถ้าหมอผีอีกมาอีก พวกเราสู้มั้ย” สนิทถามทุกคน
ทุกคนชูมือ
“สู้”
สนธยา เจนนี่ อาสา คุยกับครอบครัวเจต ก่อนจะลากลับ
“ขอโทษนะครับ ที่เกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวของพวกคุณพวกเรา ไม่คิดว่า...”
เจตแทรกขึ้น
“ทั้งหมดเป็นเพราะผมเอง ตอนนั้นถ้าผมไม่มีขี้ขลาด เห็นแก่ตัว ครอบครัวผมคงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้”
ลูกเจตหันมาถามพ่อ
“พ่อตั้งชื่อหนู เหมือนชื่อน้าคนนั้นจริงหรือเปล่าคะ”
เจตอึดอัดไม่รู้จะตอบยังไง เมียเจตตอบแทน
“จริงจ้ะ แต่ชื่อ กานดา ก็ยังแปลว่า หญิงที่รัก แล้วที่พ่อตั้งชื่อนี้ให้ลูก เพราะพ่อเขารักลูกมาก...ลูกคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”
ลูกเจตส่ายหัว เจตมองหน้าเมียซึ้งใจ
“ขอบคุณนะ”
เมียเจตจับมือสามีพยักหน้า ปลอบใจ
“หมั่นทำบุญให้กานดาบ้างนะคะ หมอเจต” เจนนี่บอก
“ผมตั้งใจว่าจะบวช เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กานดา ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะให้อภัยผมหรือเปล่า แต่อย่างน้อย ผมก็อยากทำอะไรให้เธอกับลูกบ้าง...สักครั้ง ก็ยังดี”
สนธยาพยักหน้า ยิ้มอย่างเข้าใจ
สนธยา เจนนี่ เดินออกมาจากบ้าน จะไปที่รถตู้
“เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ นี่ถ้าฉันตายไป นายจะรับผิดชอบยังไงเนี่ย” เจนนี่บ่นอุบ
“เอางี้ เดี๋ยวทำประกันชีวิตให้ แต่ลงชื่อฉันเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์ โอเคป่ะ”
“ทะลึ่งแระ เมื่อกี้ฉันเกือบโดนผีหักคอจริงๆนะเว้ย”
“เอาน่ะ เสร็จงานนี้ เธออยากได้อะไร ฉันให้ทุกอย่าง”
เจนนี่ยิ้ม แอบหวัง
“จริงนะ”
สนธยาพยักหน้า
“อื้อ...” สนธยามองหน้าเจนนี่ “เอ้ย เดี๋ยวๆ”
เจนนี่ชะงักผิดหวัง
“ทำไมอ้ะ... ยังไม่ให้เลย จะเบี้ยวแล้วหรือไง”
“เปล่า มีอะไรติดหน้า”
สนธยาหยิบเศษผงที่ติดหน้าออกให้ เจนนี่ ยิ้ม จ้องเคลิ้ม ทันใดนั้นเสียงอาสาดังขึ้น
“คุณสน เจนนี่ ช่วยด้วย”
สนธยา เจนนี่ หันไป อาสา ยืนข้างรถตู้ยกมือโชว์ว่าถูกใส่กุญแจมือ ตะโกนมา สนธยาตกใจ มณฑลเข้ามาจากข้างหลัง ล็อคสนธยาไว้
“อะไรเนี่ย”
“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ พวกคุณถูกจับข้อหาบุกรุก มีอะไรไปคุยกันที่โรงพัก”
สนธยาถูกใส่กุญแจมือ
“สน” เจนนี่ตกใจ
อ่านต่อตอนที่ 15
