มายาสีมุก ตอนที่ 13
ปลายดาบปะทะกันสองสามครั้ง ไข่มุกไล่ฟันซอนซาอย่างระบายอารมณ์ กดดาบใส่ดาบซอนซาที่รับแรงไว้แทบไม่ไหว หน้าตาตื่น
“โอ๊ย”
ไข่มุกพูดตามบทที่ซ้อมไว้
“ถึงเวลารับกรรมที่ก่อไว้แล้ว”
ไข่มุกกดน้ำหนักลงดาบซอนซาอีกจนใกล้หน้าซอนซาที่มือสั่น มองเลิ่กลั่กแล้ว ปล่อยดาบทิ้ง เสียงดาบปะทะกันแล้วหล่นลงพื้น
“คัด เยี่ยมมาก”
ซอนซาหอบเหนื่อย มองแค้นไข่มุก
“จะฆ่ากันจริงเลยหรอ ถ้าพลาดดาบเข้าหน้าชั้นเสียโฉม เธอว่าไง”
ไข่มุกรีบไหว้ขอโทษ
“ขอโทษคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” ผู้กำกับเดินเข้ามา
“ฉากนี้ต้องแรง ออกมาสมจริงมาก เล่นได้ดีทั้งสองคนครับ”
ไข่มุกยิ้มขอบคุณผู้กำกับ แล้วขอตัวเดินไปพัก ซอนซามองตามอย่างหงุดหงิดมาก จินจูเดินผ่านมายิ้มเยาะนิดๆ ทำนองว่ารู้ฤทธิ์แล้วหรือยัง
“แต่ผู้กำกับคะ...”
ซอนซายังพูดไม่จบ กัสจังวิ่งโวยวายเข้ามา
“ผู้กำกับฮะ พระเอกจู๊ดๆ บอกขอบายคิวถ่ายวันนี้ทั้งหมด”
ผู้กำกับส่ายหน้า เกาหัว
“เซทฉากแล้ว ไงก็ต้องถ่าย กัสเอ้ย จิกหน่อยดิ ไม่งั้นหาคนเล่นแทน” กัสจังเซ็ง ถอนใจยาว
“นี่ถ้าไม่ติดเตี้ยล่ำ เจ๊เล่นแทนไปแล้ว จะหาใครทั้งสูงทั้งหล่อมาแทนได้ทันกันฮะ โอ๊ย ทำแบบนี้เจ๊อยากต๊าย”
กัสจังมองไข่มุกแล้วชะงัก ยิ้มอย่างนึกอะไรออก
กัสจังทำหน้าหงอย ส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ให้คีรินทร์ เอามือไปเกาะทำเกาที่แขน คีรินทร์มองแล้วลูบแขนขยับห่างนิดๆ
“นะคุณรินทร์นะ ไม่ต้องพูดไร ยืนหล่อเฉยๆ หน้าก็ไม่เห็น ถือว่าช่วยเจ๊”
ภัททิมารี่เข้ามา ตีแขนกัสจังแล้วแผดเสียง
“ผัวชั้น กะเทยห้ามแตะ ไม่ให้เล่นทั้งนั้น”
กัสจังค้อนใส่ จับแขนคีรินทร์
“เชอะ หวงสะมีเกิ๊น เดี๋ยวจับกินตับซะเลย...ชะนีหน้าเห็ด” ประโยคสุดท้ายกัสจังพึมพำออกมาเบาๆ ภัททิมาเอียงหูฟัง
“อะไรเห็ดๆ นะยะ ชั้นน่ะเห็ดนางฟ้า หล่อนหน้าย่นเป็นเห็ดหลินจือ”
กัสจังทำท่าจะเถียงต่อ คีรินทร์ห้าม
“หยุดทั้งสองเห็นนั่นแระ ผมไม่เล่นไรทั้งนั้น” คีรินทร์มองหน้าภัททิมา “แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้”
คีรินทร์มองภัททิมาอย่างหงุดหงิดแล้วเดินไป ภัททิมารีบตาม กัสจังทำหน้าเสียดาย พูดตามหลังให้ได้ยิน
“ก็ตามใจนะคุณรินทร์ ฉากเนี้ยได้กอดไข่มุกด้วย”
คีรินทร์หยุดกึกหันมา กัสจังทำลอยหน้าไม่สนใจ ภัททิมาลากคีรินทร์ให้เดินต่อแต่คีรินทร์ไม่ยอมไป
ขณะที่กองถ่ายรอซ้อมบท ผู้กำกับคุยกับช่างกล้อง ไข่มุกเดินถือบทท่องมา ผู้กำกับร้องทัก
“เจ๊กัสหาสตั้นท์แทนพระเอกได้แล้วนะครับ เดี๋ยวฉากนี้ถ่ายเฉพาะด้านหลังแล้วค่อยตัดต่อหน้าพระเอกลงไป”
“ได้ค่ะ”
ไข่มุกยกบทขึ้นตรงหน้าเดินท่องต่อ กัสจังเดินมากับคีรินทร์โดยมีภัททิมาเกาะแขนคีรินทร์ไม่ยอมปล่อย
“สตั้นท์กิตติมศักดิ์ หล่อเว่อร์ยิ่งกว่าพระเอกตัวจริง มาแล้วฮะ”
ไข่มุกเปิดบทที่กำลังอ่านให้พ้นจากหน้ามองว่ากัสจังมากับใครแล้วปิดกลับ ตกใจก็เปิดดูอีกครั้ง อึ้ง คีรินทร์มองไข่มุกสายตานิ่ง ภัททิมายิ่งหึง
“คุณชอบมาระริกระรี้กับนังนี่เหลือเกิน มีลูกไก่อยู่แล้วทั้งคน ยังจะ...”
คีรินทร์มองภัททิมาอย่างหงุดหงิด
“ผมแค่มาช่วยเจ๊กัสจังเขา ทนดูไม่ได้ก็ไม่ต้องดู อย่าบ่นมาก”
ภัททิมาแทบกรี๊ด งอนเดินก้นบิดไปยืนนอกฉาก กัสจังยิ้มสะใจ ยกมือท้าวสะเอว ทำท่าตบไปมาล้อเลียน
คีรินทร์เดินเข้าไปหาไข่มุก ทำมองบท
“ฉากนี้ผมต้องเล่นยังไง ขอดูบทหน่อยซิ”
“ไม่มีบทพูดนะคะ คุณเป็นสตั้นท์แทนพระเอก แค่ยืนหันหลังให้ชั้น”
คีรินทร์แค่นหัวเราะ
“อ๋อแสดงแทน ใช่ซิ เดี๋ยวนี้เธอเป็นนางเอกตัวจริงแล้วนี่”
“ก็แค่ในหนัง”
สองคนสบตากันนิ่ง เสียงผู้กำกับดังขึ้น
“ถ้าพร้อมแล้วขอซ้อมรอบนึงนะ เช็คไลน์กล้องด้วยนะครับ”
มายาสีมุก ตอนที่ 13 (ต่อ)
พอเริ่มเข้าฉากไข่มุกเสียสมาธินิดนึง แต่พยายามประคองซ้อมตามบท คีรินทร์ยืนหันหลังให้ไข่มุก
“ชั้นรักคุณมาก แต่เราสองคนคงไม่มีวันอยู่ด้วยกันอีกแล้ว” ไข่มุกเดินไปข้างหน้า คีรินทร์ยื่นมือมาจับตามบท “ลาก่อนนะคะ”
ไข่มุกค่อยๆ ดึงมือออก
“เยี่ยมมาก ถ่ายจริงเลยครับ กล้องพร้อม สี่ สาม สอง แอ็คชั่น”
กล้องเดินภาพอย่างถ่ายจริง ไข่มุกไม่ทันพูด คีรินทร์ที่ยืนหันหลังให้ไข่มุก พูดแซงถามก่อน
“ทำไมต้องมีคนอื่น”
ทั้งกองถ่ายอึ้ง ไข่มุกเหวอ อึกอักพยายามจะต่อเข้าบท
“ชั้นไม่ได้มีคนอื่น ชั้นรักคุณมาก แต่เรา...”
คีรินทร์หันมาหาไข่มุก
“ชั้นมันเลวมากจนเธอต้องหนีไปอยู่กับไอ้หน้าจืดนั่นเลยใช่มั้ย” กัสจังงง
“เฮ้ย หน้าจืดไหน ไม่มีในบทนะฮะ”
ไข่มุกมองอึ้ง พยายามเข้าบท
“เราไม่มีวันอยู่ด้วยกันแล้ว ลาก่อนนะคะ” ไข่มุกยื่นมือไปหา คีรินทร์ไม่ยอมจับ ผู้กำกับ มองอย่างไม่รู้ว่าจะสั่งคัทดีไม่ดี ไข่มุกก็อึกอัก คีรินทร์เล่นนอกบท “ขอให้คุณโชคดี”
ไข่มุกเดินออกไป คีรินทร์ดึงไข่มุกเข้ามาสบตา
“เธอรู้ใช่มั้ย ผู้หญิงที่ชั้นรักคือใคร ต่อให้เธอเลวร้าย จะรักคนอื่น หลอกชั้นแล้วหลอกชั้นอีก แต่ชั้น...ก็รักเธอ”
คีรินทร์จูบริมฝีปากไข่มุก ไข่มุกอึ้งยืนตัวแข็ง จินจูมองตาค้าง กัสจังทำตาโตยิ้มซึ้ง ภัททิมามองอ้าปากค้าง ส่ายหน้า ผู้กำกับตะโกนเสียงดัง
“คัท”
ภัททิมากระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ ชี้ที่ไข่มุก
“อ๊าย ลูกไก่ไม่ยอมๆ”
ภัททิมาจะเข้าไปเล่นงานไข่มุก กัสจังกางมือกัน
“นางร้ายหยุดเดี๋ยวนี้ ยังไม่ถึงคิวหล่อน”
ผู้กำกับเดินเข้าไปต่อว่าคีรินทร์
“คุณเล่นนอกบทแบบนี้ได้ไง เสียหายหมด”
คีรินทร์มองอย่างไม่แคร์แล้วเดินไปเลย ภัททิมากรี๊ดแล้ววิ่งตาม กัสจังมองตามอย่างเพ้อๆ
“ฟินม้ากฮะ สเป็กเจ๊ หล่อ โหด หื่น กระเทยช้อบชอบรู้งี้ขอเป็นสตั้นท์นางเอกดีกว่า”
ไข่มุกมองตามอย่างนึกโกรธ จินจูเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด นึกรู้ความรู้สึกของทั้งสองคน
อ่านต่อเวลา 1700น.
คีรินทร์เดินมาอย่างสับสนในตัวเอง พิพัฒน์เดินสวนมาก็แสยะยิ้มคิดแกล้งยั่วเรื่องไข่มุก
“เจ้านายคร้าบ ผมทำตามเจ้านายสั่งทุกอย่างเป๊ะ ดูแลไข่มุกแฟนผมอย่างดี เดี๋ยวจะพาไปทานอาหารญี่ปุ่น เห็นมั้ยดูแลดีแค่ไหนอย่าลืมขึ้นเงินเดือนให้ผมนะคร้าบ”
คีรินทร์มองอย่างทั้งแค้นทั้งหึง พิพัฒน์โค้งตัวแล้วเดินไปอย่างเก๊กหล่อ คีรินทร์หงุดหงิดเตะถังขยะลอยไปเฉียดหัว
“โธ่โว้ย”
“เฮ้ย”
พิพัฒน์เห็นก็เหวอ รีบเผ่นแน่บอย่างหมดท่า
คธาเล่นเปียโนเพลง “บทเรียนก่อนวิวาห์” ชลลดายิ้มกับภัททิมาอย่างอารมณ์ดี โยกหัวตามจังหวะ คีรินทร์ทำหน้าเบื่อยืนห่างออกไป คธาร้องเพลง
“ใกล้ถึงวันวิวาห์แล้วหนายอดดวงใจ...”
ชลลดา ภัททิมา ประสานเสียงรับท่อนต่อ แต่เสียงเพี้ยนไปคนละคีย์
“หวั่นไม่หาย น้องหวั่นไม่หาย พี่เอย”
คธาทำหน้าไม่ถูก แล้วหยุดเล่น
“เพลงแนวนี้ใช่มั้ยครับ”
ชลลดายกนิ้ว ยิ้มหวานให้
“เป๊ะเลย คุณเปียโน ลงคิวไว้เลยนะคะงานหมั้นลูกไก่ ดิชั้นจะหมั่นมาซ้อมร้องกับคุณ วันงานจริงได้ไม่พลาด”คธายิ้มแห้งๆ
“ไม่ต้องซ้อมมากก็ได้ครับ เสียงสุดยอดอยู่แล้ว คุณคีรินทร์ล่ะสักเพลงมั้ย”
คีรินทร์ส่ายหน้าเซ็งๆ
“ตามสบายเถอะครับ”
มายาสีมุก ตอนที่ 13 (ต่อ)
ภัททิมาเหลือบไปเห็นไข่มุกกับจินจูเดินมาก็ทำยิ้มกวักมือเรียกให้หยุด คีรินทร์เห็นไข่มุก สองคนสบตาแล้วเมินต่อกัน
“ไข่มุกจ๋า งานหมั้นชั้นเธอต้องมาให้ได้นะ ร้องเพลงให้หน่อย นึกว่าเป็นของขวัญให้ชั้นกับรินทร์ ขอเพลงรักหวานๆ นะ เธอร้องเพราะอยู่แล้วนี่”
“ทำไมไม่ให้คนอื่นร้อง ไข่มุกไม่ได้ว่างขนาดนั้น” จินจูบอกเสียงเรียบ ชลลดาเดินมา
“แต่ชั้นมีบุญคุณกับไข่มุกมาก็เยอะ คนกันเอง ไม่คิดจะตอบแทนหน่อยรึ”
“ไข่มุกก็ช่วยอะไรคุณไปตั้งเยอะ ไหนจะเรื่องบ่อนที่ชายแดนอีก” ชลลดาสะดุ้ง
“เธอรู้ได้ไงเนี่ย นังมุกปากสว่างล่ะซิ”
“เขารู้กันหมดแหละ”
ภัททิมาทำตาอ้อนไข่มุก
“หวังว่าเธอคงไม่แล้งน้ำใจนะ ถือซะว่าทำเพื่อลูกในท้องชั้น”
“คงไม่สะดวก ไข่มุกมีคิวแสดงอีกเยอะ”
ไข่มุกหันมองคีรินทร์ที่มองมาอย่างไม่กล้าสบสายตา ไข่มุกมองคีรินทร์นิ่งแล้วตอบภัททิมา เสียงเรียบ
“ได้คะ ชั้นจะร้องให้”
คีรินทร์หันมอง ไข่มุกเมินหลบสายตาอย่างน้อยใจ ชลลดากับภัททิมายิ้มอย่างสมใจ เยาะจินจูนิดๆ แล้วควงคีรินทร์เดินออกไป จินจูหันมองไข่มุก
“หนูทำแบบนี้ทำไม บอกปฎิเสธไปก็ได้”
ไข่มุกพูดอย่างใจไม่อยู่กับตัว
“อย่างที่คุณลูกไก่ว่า ร้องให้เป็นของขวัญ ลูกของเขาสองคน”
จินจูมองไข่มุกที่หน้าเศร้าอย่างสงสารจับใจ
วันเดียวกันนั้นที่บ้านคีรินทร์ มณีเปิดกล่องแหวนเพชรเม็ดงาม ชลลดา ภัททิมาเห็นก็ตาโต
“เอาไปลองซะ หลวมไปคับไปจะได้แก้ไข นี่แหวนประจำตระกูล เป็นวงที่คุณเขมทัตเคยหมั้นชั้น”
มณีส่งไปชลลดาจะรับ มณีก็ชักคืนอย่างเสียดาย เขมทัตมองมณี มณียื่นไป ชลลดารับ ทั้งคู่ยื้อกันนิดๆ รัตนามองไปมองมาอย่างงงๆ ชลลดาได้แหวนไปก็เอาไปสวมให้ภัททิมา ยิ้มหน้าบาน
“พอดีเป๊ะ สมกับเป็นเนื้อคู่กันจริ๊ง”
ภัททิมาโชว์อวดรัตนา
“สวยจังเลยคะ แต่ว่าพี่คีรินทร์น่าจะหมั้นกับ...”
“หนูนา ไม่เอาน่า” คีรินทร์พูดขัด รัตนาทำหน้างุ้ม เขมทัตหันมองคีรินทร์
“เรื่องงานแต่งถึงไหนแล้ว จัดการเรียบร้อยรึยัง”
“ใครต่อใครทำหมดแล้ว ผมคงไม่ต้องยุ่ง” ชลลดายิ้มรับ
“ไม่ต้องเหนื่อยหรอกค่ะ แค่มางานหมั้นงานแต่ง ยืนหล่อถ่ายรูปก็พอ ที่เหลือน้าจัดการเอง”
“อยากแต่งซะตัวสั่นไม่รู้แม่หรือลูกจะแต่งกันแน่ แหวนล่ะ ลองเสร็จก็เอามานี่ ชั้นจะได้เอาไปเก็บ”
“อย่าเลยคะคุณพี่ สวมติดนิ้วไว้แบบนี้ วันงานได้ชิน” มณีแว๊ดใส่
“ชั้นแค่เอามาให้ลอง ตอนนี้ยังเป็นของชั้น รอวันหมั้นค่อยเอาไป”
“ไม่เห็นต้องคิดมากเลย พอคุณพี่มณีตายของทั้งหมดก็เป็นของลูกสาวดิชั้นอยู่ดี”
“แช่งกันรึไง” ชลลดาส่ายหน้า
“โธ่คุณพี่ขา แค่พูดเรื่องปกติ บางคนเห็นกันอยู่หลัดๆ ชั่วโมงถัดมาชักแหง่กๆ ซี้แหง๋ไปก็มี จริงมั้ยคะพี่เขม”เขมทัตนิ่ง ไม่พูดอะไร มณีได้แต่ขบเขี้ยว จำต้องให้แหวนไป “อีกเรื่อง ชลเองไม่ติดใจ แต่ญาติๆ พากันถาม เรื่องสินสอดว่าจะ...”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ทางเราจัดให้สมศักดิ์ศรีแน่นอน” เขมทัตบอก
“ขอบพระคุณ คุณพี่มากค่ะ งานนี้ชลไม่ห่วงหรอก เพราะเป็นหน้าเป็นตาของบ้านนี้อยู่แล้ว”
ชลลดายิ้มอย่างดีใจแอบส่งสายตาเยาะมณี มณีเห็นก็เมินหน้าไปทางอื่นอย่างไม่เต็มใจ
ที่กองถ่าย ไข่มุกตั้งหมัด ตามองไปรอบอย่างระวังตัวเพราะอยู่ท่ามกลางคนร้ายที่ยืนรุมทุกด้าน
“เก่งนักใช่มั้ย ไม่รอดแน่คราวนี้ ลุยมันเลย”
ทั้งหมดรุมเข้ามา ไข่มุกหมุนตัววาดขาเตะเป็นวงกลม คนร้ายสองคนหลบได้ อีกสองคนล้มไม่เป็นท่า ไข่มุกปะทะหมัดกันไปมา พลาดท่าโดนสองคนจับมือไขว้หลังไว้ จินจูโผล่มาตั้งหมัดอย่างมาดมั่น
“ปล่อยเดี๋ยวนี้ ถ้ายังไม่อยากเจ็บตัว”
คนร้ายสองคนชะงัก ปล่อยมือไข่มุกหันมาสู้กับจินจู จินจูหลบได้ทุกหมัดอย่างเหนือชั้นกว่ากระโดดขึ้นกล่องไม้เตะกลับหลังหัน สองคนกระเด็นไป จินจูไข่มุกหันหลังชนกัน เตรียมพร้อมที่จะสู้ต่อ คนร้ายสี่คนเข้ามารุม
“คัท เยี่ยมมากครับ”
แทยอนปรบมือ ยิ้มอย่างพอใจ
มายาสีมุก ตอนที่ 13 (ต่อ)
แทยอนเปิดแชมเปญฉลองปิดกล้อง ไข่มุก จินจู ปรบมือยิ้มแย้มดีใจ แทยอนรินแชมเปญให้สองคน
“ฉลองให้กับความสำเร็จของพวกเรา ถ้าทุกอย่างลงตัวแบบนี้ หนังพร้อมฉายเดือนหน้าแน่”
ไข่มุกอึ้งไป จินจูจับมือให้กำลังใจ
“หนูทำได้ดีมาก ตอนนี้พักให้หายเหนื่อย เตรียมไปเดินบนพรมแดงรอบปฐมทัศน์กัน”
ไข่มุกยิ้มรับอย่างภูมิใจแต่แววตาเศร้า กัสจังโผล่มา
“ไข่มดจ๋า สุดหล่อมาขอพบ”
ไข่มุกมองกัสจังอย่างสงสัย
คีรินทร์เซ็นเช็คส่งให้ไข่มุก ไข่มุกรับมามองอย่างแปลกใจ
“ให้ชั้นเรื่องอะไรคะ ตั้งห้าล้าน”
“ให้เป็นของขวัญสำหรับเธอ ไปเริ่มต้นใหม่กับไอ้หน้าจืด”
ไข่มุกยื่นเช็คคืน คีรินทร์จับเช็คใส่มือแล้วกุมมือไข่มุกไว้แน่น ไข่มุกมองนิ่ง คลายมือออก
“เนี่ยเหรอเรื่องสำคัญของคุณ”
“อย่าคิดว่าชั้นดูถูก เอาเงินฟาดหัว แต่อยากให้เธอเป็นของขวัญอย่างหวังดีและจริงใจ”
“งานหมั้นคุณ คงมาร้องเพลงให้ไม่ได้แล้วคะ เพราะอาจจะตรงกับวันที่หนังฉายรอบปฐมทัศน์ พวกนักแสดงต้องไปร่วมงานทางโน้นกัน”
“ไม่มาก็ดี อย่างน้อยเธอได้ไม่ต้องเห็น...ช่างเถอะ ขอให้เธอโชคดีกับอนาคตที่สดใส”
คีรินทร์พูดอย่างเศร้าๆ ไข่มุกนิ่งมองคีรินทร์ น้ำตาคลอ
“เช่นกันคะ”
ต่างคนต่างมองอย่างยังรักกัน แต่ก็เข้าใจผิดกันด้วยทิฐิ ไข่มุกเดินออกไปอย่างใจสลาย คีรินทร์นั่งลงอย่างเศร้าๆ
ไข่มุกเดินซึมออกมาจากห้องทำงานคีรินทร์ นั่งที่โซฟามุมหนึ่งในโรงแรม มองดูเช็คห้าล้านในมือ พิพัฒน์เดินเหล่สาวมาเจอไข่มุกนั่งหน้าเศร้าก็เข้ามาทัก
“ไปกินข้าวกันสาวสวย บอสให้ดูแลเธอ แต่เธอเลี้ยงนะ ชั้นไม่มีตังค์”
ไข่มุกมองเมินๆ ไม่สนใจ พิพัฒน์เห็นเช็คห้าล้าน ตาโตดึงมาดู
“ห้าล้าน แม่เจ้า ลายเซ็นบอสนี่ ให้ค่าอะไรเนี่ย หรือว่าปลอบใจที่เลิกกัน แบบนี้แบ่งมาครึ่งนึง เพราะชั้นคือต้นเหตุแห่งความร้าวฉาน”
ไข่มุกดึงเช็คกลับ ตาวาวโกรธมาก
“คุณทำแบบนี้ทำไม ตอนคุณชลลดาไล่คุณจะฆ่าคุณ ชั้นก็ช่วย พอตอนนี้คุณกลับใส่ร้ายชั้น สิ่งที่คุณทำ มันทำให้ทุกคนเข้าใจผิดกันหมด มาตอนนี้ก็สายเกินจะแก้แล้ว”
“จะแก้ไปทำไม ได้มาตั้งห้าล้าน”
พิพัฒน์ทำจะแย่งเช็คอีก ไข่มุกหลบหลีก แล้วชกพิพัฒน์เข้าเบ้าตาอย่างจังโมโหระบายอารมณ์ พิพัฒน์กุมตาอย่างเจ็บ
“โอ๊ย ชกมาได้ บ้าเอ้ย”
ไข่มุกไล่ทุบตีพิพัฒน์ใหญ่
“คุณนั่นแหละบ้า คนเห็นแก่เงิน เห็นแก่ตัวที่สุด ทำชั้นแสบมากนะ ไอ้หน้าจืด”
พิพัฒน์หลบไปมาอย่างเจ็บ
“เจ็บนะ พอได้แล้ว ถ้าไม่ทำ ชั้นก็โดนแม่ชลจอมโหดฆ่าตายดิ”
“ชั้นว่าคุณจะตายก็วันนี้แหละ”
ไข่มุกไล่ทุบไม่หยั่ง พิพัฒน์หนีอย่างไม่สู้คน จนนั่งลงไปกองยกมือไหว้ไข่มุก
พิพัฒน์ตาเขียวข้างเดียว หน้าบูดบวม จมูกแปะพลาสเตอร์ เอาสำลีชุบยาแต้มตามแผลอย่างเจ็บปวด
“อู้ย โอย ไม่คุ้มเล้ย เจ็บตัวอีกต่างหาก”
ชลลดาถือขวดยาไว้ในมือ ค้อนให้
“ถึงนังมุกจะรู้ แต่มันจะทำอะไรได้ ไม่มีอะไรที่พวกเราต้องกลัว ทุกอย่างกำลังจะจบอย่างแฮปปี้ แกอย่าทำพังก่อนละกัน”
พิพัฒน์บอกอย่างโมโห
“หน้าผมซิพัง นังนั่นชกไม่ยั้งเลย ดั้งหักป่าวไม่รู้ ยังไงก็เพิ่มค่าหาหมอให้ผมบ้างนะ”
“จัดให้แน่ เพราะแกต้องเตรียมหางานใหม่ อย่ามาให้พวกชั้นเห็นหน้าอีก”
พิพัฒน์อึ้ง มือถือสำลีค้าง
“ใช่ซิ ผมมันหมดประโยชน์แล้วนี่ เฉดหัวเลยนะ”
ชลลดากระแทกขวดยาใส่ท้องพัฒน์
“ดีที่รู้ตัว แล้วอย่าคิดแฉเรื่องแกกับลูกไก่” ชลลดาจิ้มที่หน้า “ไม่งั้นชั้นเอาตายแน่ ไม่เชื่อคอยดูแล้วกัน”
พิพัฒน์ดิ้นพล่านอย่างเจ็บ ร้องเสียงหลง
“โอ๊ย โหดชิปเป๋งเลย”
พิพัฒน์มองอย่างแค้น ฝากไว้ก่อน ชลลดาแค่นยิ้มร้ายใส่
จบตอนที่ 13
อ่านต่อตอนที่ 14 เวลา 17.00น.
