มารยาริษยา ตอนที่ 7
เย็นนั้น แต้วอยู่ในห้องทำงานที่ออฟฟิศ บอกอสาวมั่นทันสมัยตกใจลุกพรวดทันทีหลังรู้ข่าวจากปากเพียงดาว
“ห๊ะ! ดาวทำขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วดีนี่เค้าเป็นยังไงบ้าง”
“จะเป็นยังไงล่ะ โดนหน้านาบกับเตาขนาดนั้น กลายเป็นขวานฟ้าหน้าดำไปแล้วมั้ง”
“เค้าไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ดาวไม่ได้เปิดเตา”
โอม แต้วกับอู๋โล่งอก
“คุณดาวอย่าทำอย่างนี้อีกนะครับ เดี๋ยวจะเป็นข่าวเสียหายขึ้นมาอีก” โอมขอร้อง
“ถ้าจะเป็นข่าว คนที่เสียหายก็ไม่ใช่ชั้น เพราะตอนนี้ชั้นไม่มีชื่อเสียงแล้ว แต่ไม่ต้องห่วงนะโอม ชั้นไม่ทำอะไรรุนแรงหรอก ชั้นแค่ขู่มัน ให้มันกลัวจะได้เลิกยุ่งกับเราสองคนสักที”
อู๋กังวล “แค่ขู่แน่นะดาว”
เพียงดาว “ค่ะ ตอนนี้แค่ขู่ แต่ต่อไปไม่แน่”
“ดาว พี่อยากให้ดาวควบคุมอารมณ์นะ ต่อไปดาวต้องใช้ชีวิตคู่กับโอม ดาวต้องใจเย็นกว่านี้”
เพียงดาวนิ่ง คิดตามคำพูดเตือนของแต้ว
“เอาน่ะแต้ว ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ดีนี่กับนังกบโดนไปขนาดนี้ ป่านนี้กลัวหัวหดไปแล้ว” อู๋ว่า
โอมกังวลท่าทางเหมือนเป็นห่วงดีนี่
ที่คอนโดดีนี่เวลานั้น ป้ากบหันหลังนั่งบังดีนี่อยู่ ป้ากบทำอะไรบางอย่าง
“ป้าว่าโอเคแล้ว”
ได้ยินเสียงเคาะประตู ป้ากบรีบเก็บอุปกรณ์เครื่องสำอางลงในกระเป๋าตัวเอง
ป้ากบเดินไปเปิดประตู โอมยืนอยู่หน้าประตู
โอมไหว้ป้ากบ “ดีนี่เป็นยังไงบ้างครับ”
“จะเป็นยังไงล่ะจ๊ะ...ดูสิหน้าแดงขนาดนี้เลย” หน้าดีนี่มีรอยแดงเหมือนโดนกดทับ “โชคดีนะที่ไม่เปิดเตา ถ้าอย่างนั้นดีนี่คงเสียโฉมไปแล้ว”
“ดีนี่ไม่เป็นไรค่ะโอม”
“ป้าไม่รู้เลยนะว่าดาวเค้าเรียนทำอาหารอยู่ที่นั่น ไม่งั้นป้าไม่พาดีนี่ไปหรอก พอเจอดาวป้าก็จะรีบหนี แต่ดาวก็ไม่ยอม ดาวมากระชากดีนี่แล้วก็เป็นอย่างที่เห็นเนี่ย”
โอมหน้าเสีย รู้สึกผิด ถอนหายใจลงนั่งข้างๆ ดีนี่
ป้ากบ กับดีนี่แอบสบตากัน ป้ากบรู้ว่าโอมสงสารดีนี่
“อุ๊ย! สายแล้ว ป้าต้องไปทำงานก่อนนะจ๊ะ ฝากด้วยนะโอม”
ป้ากบหันมายิ้มให้ดีนี่แล้วออกไป
โอมนั่งที่โซฟา ดีนี่ยกน้ำมาให้โอม
“ผมขอโทษแทนคุณดาวด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่โอมเป็นห่วงดีนี่ ดีนี่ก็ดีใจมากแล้ว โอมคะดีนี่ได้ยินว่าโอมจะแต่งงาน” โอมพยักหน้า “โอมคิดดีแล้วเหรอคะ” โอมอึ้งชะงัก “โอมอย่าเข้าใจผิดนะคะ ดีนี่ไม่ได้คิดจะขัดขวางโอม เพราะถึงโอมจะแต่งหรือไม่แต่ง ดีนี่ก็เป็นได้แค่เพื่อน เป็นแต่คนที่หวังดีกับโอมเท่านั้น แต่โอมก็เห็นอยู่ว่าพี่ดาวเค้าอารมณ์ร้อน ถ้าเกิดแต่งกันไป ดีนี่อดเป็นห่วงโอมไม่ได้ ดีนี่กลัวว่าถ้าเค้าโกรธขึ้นมาแล้วเค้าจะทำอะไรโอม”
“ขอบคุณครับที่เป็นห่วง แต่ผมตัดสินใจดีแล้วครับ ไม่ว่าคุณดาวจะเป็นยังไง ผมก็รักคุณดาว เค้าเป็นคนเดียวที่ผมคิดจะใช้ชีวิตด้วย”
ในใจดีนี่เดือดปุดๆ แค้นเพียงดาวมาก
“ถ้าเป็นอย่างนี้ดีนี่ก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ พี่ดาวโชคดีจริงๆ ที่โอมรักพี่ดาวขนาดนี้ ขอให้พี่ดาวกับโอมมีความสุขค่ะ”
“แต่ถ้าผมแต่งงาน ผมคงมาเจอดีนี่ไม่ได้แล้วนะครับ” ดีนี่งง “ผมไม่อยากให้คุณดาวคิดมาก แล้วก็ไม่อยากให้ดีนี่ต้องมาทะเลาะกับคุณดาวเพราะผมด้วย ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมกลับนะครับ”
โอมจะลุกขึ้นกลับแล้ว
ดีนี่ยิ่งแค้น แล้วยิ่งเห็นว่ายิ่งพูดตัวเองยิ่งเสียเลยเปลี่ยนเรื่องไม่อยากให้โอมกลับ
“เดี๋ยวค่ะโอม พฤหัสหน้าโอมว่างไหมคะ ดีนี่ว่าจะชวนคุณแม่กับน้องอามไปทำบุญที่อยุธยาน่ะค่ะ โอมไปด้วยกันไหมคะ”
“ผมไม่ว่างครับ พฤหัสหน้าวันเกิดผมน่ะครับ”
“เหรอคะ แล้วจะเลี้ยงฉลองกันที่บ้านเหรอคะ แล้วดีนี่จะซื้อของขวัญทันไหมเนี่ย”
“ผมว่าจะฉลองกับคุณดาวสองคนน่ะครับ”
ดีนี่ชะงักแค้นจนแทบกระอัก
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดีนี่แฮปปี้เบิร์ธเดย์ย้อนหลังก็ได้”
“ขอบคุณครับ ผมกลับนะครับ”
“ค่ะ”
โอมออกไปแล้ว ดีนี่โกรธแค้นเพียงดาวหนัก
ดีนี่นั่งหน้าบึ้งตึง มองตัวเองในกระจกแล้วเช็ดเมคอัพที่ป้ากบแต่งให้เพื่อให้ดูเหมือนร่องรอยถูกเพียงดาวกระทำ ดีนี่ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น หมายมั่นว่าจะไม่มีทางยอมให้เพียงดาวมีความสุข
อามนั่งเครียดคิดเรื่องใบเฟิร์นอยู่ หยิบมือถือขึ้นมา แล้วตัดสินใจกดมือถือโทร.ออก
เสียงมือถือฝ้ายดัง ฝ้ายกดรับสายแอ๊บเป็นใบเฟิร์น
“ฮัลโหลค่ะพี่อาม”
“น้องเฟิร์นทำอะไรอยู่ครับ”
“อ่านหนังสืออยู่ค่ะ”
“ถึงบ้านนานแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ...นานแล้วค่ะ”
อามลองหยั่งเชิง “กลับมาพร้อมกับลูกน้องคุณพ่อเหรอครับ”
“ค่ะ”
“แล้วลูกน้องคนนี้ เค้าทำงานกับคุณพ่อน้องเฟิร์นนานรึยังครับ”
“ก็นานแล้วค่ะ พี่อามถามทำไมเหรอคะ”
“พี่เป็นห่วงน้องเฟิร์นน่ะครับ แล้วเค้าชื่ออะไร แต่งงานรึยังครับ”
“ชื่อ....ยศค่ะ แต่งงานแล้ว มีลูกแล้วด้วย พี่อามไม่ต้องห่วงนะคะ พี่ยศเค้าไว้ใจได้”
อามอึ้งรู้ว่าเฟิร์นโกหกก็พูดอะไรไม่ออก ฝ้ายเห็นอามเงียบไปนาน ก็งง เลยเรียก
“พี่อามคะ พี่อาม”
“ครับ”
“เฟิร์นเห็นพี่อามเงียบไป มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่มีครับ น้องเฟิร์นครับ น้องเฟิร์นมีอะไรจะบอกพี่รึเปล่าครับ พี่ไม่อยากให้เราสองคนมีเรื่องปิดบังกัน”
“ไม่มีนี่คะ ทำไมพี่อามถามอะไรแบบนั้น”
“ไม่มีอะไรครับ พี่แค่อยากให้น้องเฟิร์นรู้ว่ามีอะไรน้องเฟิร์นปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่อง”
“ค่ะ”
“แค่นี้นะครับ”
“ฝันดีนะคะพี่อาม”
“ครับ”
อามวางสายเครียด เสียใจที่ใบเฟิร์นโกหก
“ทำไมเค้าต้องโกหกเรา! ทำไม”
สายวันต่อมาเพียงดาวอยู่กับโอมที่ทาวน์เฮ้าท์ ซึ่งยังดู โล่งๆ ยังไม่ถูกตกแต่ง มีถังสีวางอยู่ โอมกางบันไดเตรียมทาสีเอง
“ความจริงโอมจ้างช่างเค้าทำก็ได้นะ โอมจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”
“แค่ทาสีเอง ผมทำได้ สบายมากครับ อีกอย่างผมอยากมีส่วนร่วมกับสตูหลังนี้ด้วย เพราะอีกหน่อยก็จะเป็นบ้านของเรา”
เพียงดาวยิ้มแล้วไปหยิบลูกกลิ้งมาจุ่มสี
“คุณดาวจะทำอะไรครับ”
“ชั้นก็จะทาสีด้วยน่ะสิ ที่นี่ก็บ้านชั้นเหมือนกัน”
“เมื่อก่อนผมฝันไว้แค่ว่าจะมีโอกาสได้ถ่ายรูปคุณดาว ไม่คิดเลยว่าวันนี้ผมจะได้ใช้ชิวิตกับคุณดาวจริงๆ”
เพียงดาวยิ้มให้ โอมจับมือดาวขึ้นมาจูบ เห็นแหวนแต่งงานที่มือเพียงดาว
สองคนสบตายิ้มให้กัน
ทั้งคู่เริ่มทาสีทาเฮ้าส์ด้วยกัน โอมจับมือเพียงดาวทาสีไปด้วยกัน ยิ้มอย่างมีความสุข จังหวะหนึ่งโอมนั่งทาสีอยู่ เพียงดาวยกน้ำเข้ามาให้ แต่พลาดเตะกระป๋องสีโดนโอมจังๆ โอมกุมหัว เพียงดาวยิ้มจ๋อยๆให้ โอมขำ
อีกตอนหนึ่งเพียงดาวแกล้งเอานิ้วจุ่มสีแล้วป้ายหน้าโอม โอมเซ็ง เพียงดาวขำ โอมหมั่นเขี้ยว เข้าไปกอด แล้วอุ้มเพียงดาวเหวี่ยงร่างหมุนไปรอบห้อง เพียงดาวกรี๊ด
เวลาผ่านไป สองคนช่วยกันทาสีเสร็จแล้ว โอม กับเพียงดาวนอนแผ่หรากับพื้นมองห้องที่เพิ่งทาสีเสร็จ ทั้งคู่ดีใจ เปี่ยมไปด้วยความฝัน โอมดึงเพียงดาวเข้าไปไว้ในอ้อมกอด เพียงดาวซุกหน้าในอ้อมกอดของโอมมีความสุขเหลือเกิน
โมงยามแห่งความสุขของทั้งสองคน แต่ด้านนอกดีนี่มองจ้องภาพแห่งความสุขของสองคน สายตาเต็มไปด้วยแรงแค้นแห่งไฟริษยา
วันต่อมา ตอนสายๆ ป้านุช และสมใจอยู่ในครัว
โอมนั่งกินสปาเก็ตตี้อยู่ด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย เพียงดาวมองโอมยิ้มๆ
“มาทานข้าวฝีมือคุณดาวทุกวันแบบนี้ น้ำหนักผมต้องขึ้นแน่เลยครับ คุณดาวทำอร่อยทุกอย่าง” โอมเอ่ยชม
เพียงดาวยิ้มปลื้ม “พรุ่งนี้จะวันเกิดโอมแล้ว โอมยังไม่บอกชั้นเลยว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญ”
โอมวางช้อนกอบกุมมือเพียงดาวไว้พูดซึ้ง “ดาวดวงนี้แหล่ะครับ เป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตผมแล้ว”
“งั้นชั้นให้เพิ่มอีกดวงนึง”
โอมงงๆ เพียงดาวชูกุญแจรูปดาว
โอมรับมายิ้มๆ “ขอบคุณครับ เวลาผมใช้ ผมจะได้นึกถึงคุณดาว”
โอมหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ขึ้นมาจะเปลี่ยน
“พวงกุญแจมอเตอร์ไซค์โอมก็ยังดีอยู่ โอมเก็บพวงกุญแจที่ชั้นให้ไว้ใช้กับคันอื่นดีกว่า”
โอมงงๆ “คันอื่น...”
เพียงดาวดึงโอมมาที่หน้าบ้าน เพียงดาวยิ้มๆ
สักครู่หนึ่งมีรถยนต์หรูคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอด
เซลส์ลงมาจากรถแล้วยื่นกุญแจให้เพียงดาว เพียงดาวรับมา เซลส์ยกมือไหว้แล้วออกไป โอมอึ้งๆ
เพียงดาวยื่นกุญแจรถให้โอม “แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะจ๊ะโอม”
“คุณดาวซื้อรถให้ผมเหรอครับ” เพียงดาวยิ้มยอมรับ “ผมรับไม่ได้ครับคุณดาว มันมากเกินไป”
“เกินไปที่ไหน อีกหน่อยเราก็แต่งงานกันแล้ว รถโอมก็เหมือนรถชั้น แค่โอมเป็นคนขับก็เท่านั้น” โอมไม่สบายใจ เพียงดาวอ้อน “นะโอม ชั้นไม่อยากให้โอมขี่มอเตอร์ไซด์ ชั้นเป็นห่วงโอม” โอมอึกอัก ลำบากใจ
“ก็ได้ครับ แต่คราวหลังคุณดาวอย่าซื้อของแพงๆ ให้ผมอีกนะครับ แค่มีคุณดาว ผมก็มีความสุขแล้ว”
“ยิ้มหน่อยสิ ไม่งั้นชั้นเสียใจนะ”
โอมฝืนยิ้มให้ กลัวเพียงดาวไม่สบายใจ
มองจากปากซอยสุขุมวิท 31 อามยืนอยู่ในซอยแล้ว เห็นซอยยาวลึกสุดตา มีบ้านเต็มไปหมด อามไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน สักครู่หนึ่งอามตัดสินใจเดินเข้าไปที่บ้านหลังหนึ่ง มีอาการลังเลนิดๆ ก่อนจะตัดสินใจกดกริ่ง มีหญิงสาววิ่งออกมาถาม
“มาหาใครคะ?”
“ขอโทษนะครับ น้องเฟิร์นอยู่บ้านหลังนี้รึเปล่าครับ”
“บ้านนี้ไม่มีคนชื่อเฟิร์นค่ะ”
“ขอโทษครับ” อามจ๋อย เดินออกไป
อามตระเวนถามไม่ละความพยายาม เวลานั้นอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ถูกชายเจ้าของบ้านดุ
“บ้านนี้ไม่มีคนชื่อเฟิร์น”
อามมายืนอยู่หน้าบ้านอีกหลัง คุยกับสาวใช้พม่า
“เฟอร์ไหนอ่ะ”
“เฟิร์นครับไม่ใช่เฟอร์” อามบอก
“ ไม่มี ไม่รู้จักเฟอร์”
“งั้นขอโทษครับ”
อามพยักหน้าจ๋อยๆ เดินคอตกออกไป
จังหวะต่อมาอามยืนอยู่หน้าบ้านอีกหลัง มีผู้หญิงกลางคนออกมา
“เฟิร์นเหรอคะ ไม่มีหรอกค่ะ”
ได้ยินผู้ชายในบ้านตะโกนออกมา “เฟิร์น กลับมานี่!”
อามตื่นเต้น “นั่งไงครับเฟิร์น”
เป็นน้องหมาวิ่งมาทางอาม มีผู้ชายวิ่งตามออกมา
“ไอ้เฟิร์น บอกให้กลับมานี่!”
“มีแต่หมาน่ะค่ะที่ชื่อเฟิร์น”
“ครับ” อามจ๋อย
จากบ่ายจนเย็นย่ำ ที่หน้าบ้านอีกหลังหนึ่ง อามยืนคุยกับป้าคนหนึ่ง
“คนในซอยนี้ป้ารู้จักหมด แต่ไม่มีคนชื่อเฟิร์น แล้วก็ไม่มีคนลักษณะอย่างที่หนูบอกเลย”
“ขอบคุณครับ”
อามจ๋อย เดินกลับมาที่รถ หมดแรงทรุดตัวลงนั่งข้าวรถ
เย็นนั้นฝ้ายถือตะกร้าผ้าลงมาจากข้างบนบ้าน อามหน้าเครียดเดินสวนเข้ามา
“อาม หายไปไหนมา โทร.ไปก็ไม่รับ ชั้นกับน้าอ้อยเป็นห่วงแทบแย่”
อามไม่ตอบ ฝ้ายวางตะกร้าผ้า
“อามตกลงแกเป็นอะไร แกก็พูดออกมาสิ ทำแบบนี้ชั้นใจไม่ดีนะ”
อามไม่ตอบ แต่โผเข้ากอดฝ้ายแน่น ฝ้ายตกใจ รู้ว่าอามน้ำตาไหล ร้องไห้ ฝ้ายกลุ้มมาก
“อาม แกเป็นอะไร บอกชั้นมาเถอะ ชั้นเป็นห่วงแกนะ”
อามไม่ตอบ ได้แต่กอดฝ้ายอยู่อย่างนั้น ฝ้ายนิ่งคิดหน้าเครียด เพราะอามผู้ร่าเริงไม่เคยเป็นอย่างนี้
อู๋ กะแต้วกำลังจะออกไปจากออฟฟิศ
“เร็วๆ เลยยัยแต้ว ดาวมันโทร.ตามแล้ว มันจะถึงแล้วเนี่ย ชักช้าเดี๋ยวก็เตรียมงานวันเกิดให้โอมไม่ทันพอดี”
ป้ากบ กับดีนี่ซึ่งวันนี้ใส่ต่างหูเด่น เดินสวนเข้ามาพอดี
“สวัสดีค่ะคุณแต้ว สวัสดีจ้ะอู๋”
ดีนี่ไหว้แต้ว กะอู๋
“พอดีว่ากบจะพาดีนี่มาคุยกับบอส เรื่องโมเดลฉบับพิเศษที่จะไปถ่ายที่มัลดีฟน่ะค่ะ”
“ระหว่างที่หล่อนอยู่ที่มัลดีฟ แผ่นดินเมืองไทยคงสูงขึ้นเยอะเลยนะ ไปแล้วไปลับ อย่ากลับมานะจ๊ะ” อู๋กัด
“ชั้นไม่โกรธเธอหรอกอู๋ ชั้นรู้ว่าเธอเครียด ปกติเธอแต่งหน้าให้ดาวประจำ พอดาวไม่มีงานอย่างนี้ เธอก็คงอดอยากไปด้วย อย่างนี้ละนะที่เค้าบอกว่าคบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล” ป้ากบหัวเราะสะใจ
“สำบัดสำนวน แล้วหล่อนเคยได้ยินสำนวนนี้ไหมจ๊ะ ฝนตกขี้หมูไหล คน” ชี้ดีนี่กับป้ากบ “มาพบกัน”
ป้ากบจะด่ากลับ แต้วตัดบท “ป้ากบจะมาหาบอสไม่ใช่เหรอจ๊ะ รีบไปสิ” หันมาพูดกับอู๋ “ไปเถอะอู๋”
ดีนี่ทำเหมือนห่วงเพียงดาว “พี่ดาวเค้าเป็นยังไงบ้างคะพี่แต้ว?”“ดาวเค้าก็มีความสุขดี พี่ว่าดูเค้ามีความสุขกว่าตอนที่อยู่ในวงการอีก”
ป้ากบแขวะ “ความสุขของผู้แพ้ ไปเถอะจ้ะดีนี่”
ป้ากบพาดีนี่เดินออกไป
แต้ว กะอู๋ยืนรอเพียงดาวอยู่ตรงลานจอดรถหน้าออฟฟิศโมเดล
สักครู่รถเพียงดาวแล่นเข้ามาจอด รถโอมตามเข้ามาจอดข้างๆ รถเพียงดาว
เพียงดาวกะ โอมลงจากรถพร้อมกัน เดินมาหาแต้วกับอู๋
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะจ๊ะโอม รถส๊วยสวย แต่ขาดไปอย่างนะ” อู๋โก่งคอร้องเพลงแล้วเต้น เพลงตุ๊กตาหน้ารถ “จะเป็นตุ๊กตาหน้ารถ....” แล้วจะขึ้นรถ
แต้วดึงอู๋ไว้ “อย่างแกเป็นตุ๊กตาเสียกบาล ยัยดาวยังไม่ได้นั่งเลย”
“ไม่เป็นไร พี่อู๋นั่งก่อนก็ได้ค่ะ...ที่กระโปรงหลัง”
อู๋งอน “หื๊อ!”
เพียงดาวยิ้มขำ “ดาวล้อเล่นค่ะ”
“ชั้นไม่ขึ้นหรอก ชั้นรู้ว่าคนแรกที่ควรจะได้นั่งรถโอม ต้องเป็นดาวเท่านั้น”
“เดี๋ยวคืนนี้ทานข้าวเสร็จแล้ว ผมจะพาคุณดาวไปนั่งรถกินลมน่ะครับ” โอมบอก
“หลังจากกินลมเสร็จ แล้วจะไปกินอะไรกันต่อจ๊ะ” อู๋แซว
แต้วหมั่นไส้ “บ้า!”
เพียงดาวกะโอมยิ้มเขิน
“ไปกันได้แล้ว” เพียงดาวบอกโอม “เสร็จงานแล้วรีบตามมานะโอม”
แต้ว อู๋ขึ้นรถเพียงดาว รถแล่นออกไป
ทุกคนไม่รู้ว่าป้ากบกับดีนี่แอบมองอยู่
ดีนี่ ป้ากบแอบอยู่
“นังดาวมฤตยู มันเป็นผู้หญิงหรือกะเทยเนี่ย ถึงทุ่มให้ผู้ชายขนาดนี้”
ดีนี่แค้นในใจ “เค้าคงรักกันมากน่ะค่ะป้า”
“คงงั้นแหละ ป้าว่าถ้ามันรักของมันขนาดนี้ เราอย่าไปยุ่งของมันเลยไหมดีนี่”
ดีนี่หน้าเครียด ไม่ยอมตอบ ป้ากบรู้ว่าดีนี่ไม่เห็นด้วย
“โอเคๆ ถ้าหนูตัดใจจากโอมไม่ได้ เดี๋ยวป้าจะจัดการให้เอง”
“ป้าจะทำอะไรคะ?”
“สร้างความร้าวฉานคืองานของอีกบ”
ป้ากบหรี่ตาร้ายสีหน้ามีแผน
ครู่ต่อมาสองคนหลบอยู่ตรงลานจอดรถ ท่าทางลับๆล่อๆ
“มันจะได้ผลเหรอคะป้า”
“เชื่อป้าเถอะ นังดาวมันใช้เงินซื้อรถคันนี้ให้ผู้ชาย ป้าจะให้รถคันนี้แล่นทับหัวใจนังดาวเอง”
โอมเดินออกมา แล้วเดินไปที่รถ
“มาแล้วๆ เตรียมตัวนะดีนี่”
“ค่ะ”
โอมขึ้นรถแล้วจะออกรถไป ทันใดนั้นเห็นป้ากบกระโดดขวางหน้ารถโอม โอมเบรกรถทันที ลงมาหาป้ากบ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับป้ากบ”
ป้ากบเล่นละครแกล้งร้องไห้ ตกใจ “โอม! โอมเองเหรอ ดีแล้วโอมต้องช่วยป้านะ ต้องช่วยป้า”
ป้ากบรีบดึงโอมไปตรงดีนี่ เห็นดีนี่นอนชักอยู่
“ดีนี่เป็นอะไรก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็ชัก รถป้าก็เสียพอดี โอมพาดีนี่ไปโรงพยาบาลที”
เห็นดีนี่ยิ่งชักหนักขึ้น โอมตกใจรีบอุ้มดีนี่ขึ้นเบาะด้านหลังด้วย โอมเลื่อนเบาะด้านหน้า ให้พื้นที่ด้านหลังกว้างมากขึ้น
“ป้ากบใจเย็นๆ นะครับ เดี๋ยวผมรีบพาไป”
ป้ากบแอบยิ้ม โอมขับรถออกไป
ดีนี่ยังคงแกล้งชักอยู่ ป้ากบฟูมฟาย “ดีนี่อย่าเป็นอะไรนะลูก ดีนี่!”
โอมมองดีนี่ใจคอไม่ดี “อีกนิดเดียวจะถึงโรงพยาบาลแล้วครับ”
โอมหันไปขับรถต่อ
ดีนี่ กับป้ากบแอบสบตากัน ป้ากบพยักหน้าให้ดีนี่
เย็นนั้นบนโต๊ะอาหารที่บ้านเพียงดาวมีเทียนแท่งสวยดูโรแมนติกวางอยู่ อาหารบางส่วนถูกทยอยนำมาวาง แต้ว อู๋ เพียงดาว สมใจ และป้านุชช่วยกันยกอาหารมาวางที่โต๊ะ
“ดินเนอร์ใต้แสงเทียน โรแมนติกจังเลย ชั้นกับผู้ชายของชั้นยังไม่เคยดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันเลย” อู๋เอ่ยขึ้น
“แกลองคิดดูนะอู๋ หน้าอย่างแกแล้วไปอยู่ในที่ไฟสลัวๆ ผู้ชายคงหัวใจวายตายก่อน”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่แต้ว” อู๋ยิ้ม เพียงดาวหักมุม “อย่างมากก็แค่กลัวจนจับไข้”
อู๋แกล้งงอน สองสาวหัวเราะ
เพียงดาวจัดโต๊ะ สี่ที่
“พอแล้วดาว จัดแค่สองที่พอ” ดาวงง “คืนนี้พี่กับแต้วจะไปงานปาร์ตี้ของพี่แก้ว”
เพียงดาวฉงน “ไหนว่าจะอยู่ทานข้าวด้วยกันไงคะ”
“อยู่ก็จะเป็นก้างเปล่าๆ” อู๋ว่า
“ไม่เป็นก้างหรอกค่ะ อยู่ด้วยกันเยอะๆ สนุกดีออก”
“ให้ชั้นอยู่ ชั้นอยู่ยาว ตามไปเฝ้าถึงข้างเตียงเลยนะ” อู๋บอก
แต้วตีแขนอู๋ “บ้า พูดอะไรแบบนั้น” อู๋ขำกับเพียงดาว “ดาว วันนี้เป็นวันพิเศษของโอมเค้า ดาวอยู่กับโอมสองคนแหล่ะดีแล้วจ้ะ พี่ฝากแฮปปี้เบิร์ธเดย์โอมด้วยนะจ๊ะ”
แต้วส่งของขวัญให้
สองคนสวมกอดเพียงดาวแล้วเดินออกไป
เพียงดาวจัดโต๊ะดินเนอร์ต่อ อย่างมีความสุข
ที่หน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง รถโอมแล่นเข้ามาจอด บุรุษพยาบาลเข็นรถมารับ ยกดีนี่ที่หมดสติขึ้นเตียง
“ขอบใจมากนะโอมที่มาส่ง เดี๋ยวทางนี้ป้าดูเอง โอมกลับไปเถอะ”
“ให้ผมอยู่ด้วยไหมครับ เผื่อมีอะไรให้ช่วย”
“ไม่มีอะไรหรอก ถึงมือหมอแล้ว โอมกลับไปเถอะ”
“ครับ”
โอมขับรถออกไป
ป้ากบวิ่งตามบุรุษพยาบาลที่เข็นดีนี่
“เดี๋ยวก่อน!”
บุรุษพยาบาลชะงัก ดีนี่รู้คิว ค่อยๆ ลืมตาแล้วลุกขึ้น
“สงสัยจะดีขึ้นแล้วน่ะจ้ะ”
บุรุษพยาบาลงงๆ
ป้ากบดึงดีนี่ออกมากระซิบบอกเป็นนัย “เดี๋ยวคืนนี้หนูจัดการต่อเลยนะ”
ดีนี่พยักหน้า “ค่ะป้า”
มารยาริษยา ตอนที่ 7 (ต่อ)
โอมขับรถเข้ามาจอดในบ้านเพียงดาว แล้วเดินตรงเข้ามายังห้องโถง
เพียงดาวยินเสียงรถ รีบเอาน้ำมาให้โอม
“พี่แต้วกับป้าอู๋ล่ะครับ” โอมเหลียวหา
“กลับไปแล้ว สงสัยคืนนี้มีแค่เราสองคนแล้วล่ะ”
“สองคนก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะได้ไม่เขินเวลาที่...”
ว่าพลางโอมสวมกอดแล้วหอมแก้มเพียงดาว
เพียงดาวเห็นสมใจ กับป้านุชมองยิ้มๆ ก็รู้สึกเขิน เลยรีบผลักโอมออก
“บ้าน่ะโอม ขึ้นไปอาบน้ำไป”
โอมยิ้มๆ แล้วเดินขึ้นบ้านไป
เพียงดาวจัดอาหารต่อ
ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์บ้านดัง เพียงดาวเดินไปรับสาย
“สวัสดีค่ะ...”
“สวัสดีค่ะ”
เพียงดาวชะงัก จำเสียงได้
แท้ดีนี่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่แถวบ้านเพียงดาวนั่นเอง
“อย่าเพิ่งวางนะคะ พี่ดาวนี่รสนิยมดีนะคะ เข้าใจเลือกรถให้โอม”
“เธอรู้ได้ยังไง?”
“สีดำดูคลาสสิค ที่นั่งข้างในก็เบาะหนังอย่างดี แถมนุ๊มนุ่ม เบาะก็ปรับได้ตั้งเยอะ ข้างในรถก็กว้าง ทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง”
เพียงดาวของขึ้นมาเป็นริ้วๆ “โอมเค้าให้แกขึ้นรถเหรอ!?”
“แล้วถ้าดีนี่ไม่ได้ขึ้น ดีนี่จะรู้ได้ยังไงล่ะคะ”
“ไม่ต้องมาโกหกชั้น โอมไม่มีทางทำแบบนั้น”
“ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรค่ะ ดีนี่ลืมของไว้ในรถโอม ยังไงถ้าพี่ดาวเจอ ก็ฝากเก็บไว้ให้ดีนี่ด้วยนะคะ”
ดีนี่วางสายแล้วยิ้มสะใจ
เพียงดาวเดินตรงดิ่งไปที่รถโอม เปิดประตู เห็นว่าที่นั่งหน้าคนขับถูกเลื่อน เพียงดาวอึ้งๆ
พอเปิดลิ้นชักหน้ารถค้นหาของแต่ไม่เจออะไร สำรวจที่ใส่ของข้างคนขับแต่ไม่เจออะไร
เพียงดาวเดินอ้อมไปหาที่เบาะด้านหลัง ก้มมองตามพื้น แล้วเอามือสอดไปใต้เบาะ เพียงดาวเหมือนเจออะไรบางอย่าง ค่อยๆ ดึงออกมาดูเห็นว่าเป็นต่างหูที่ดีนี่ใส่ในวันนี้
เพียงดาวอึ้งโกรธขึ้นมาทันที
ค่ำแล้วสมใจ กับป้านุชยืนเตรียมเค้กวันเกิดอยู่
“คุณดาวคะ ให้ป้าปักเทียนที่เค้กให้คุณโอมเลยไหมคะ”
เพียงดาวไม่ตอบเดินผ่านป้านุช กะสมใจไป สองคนงงๆ
โอมอาบน้ำเสร็จลงมาจากบนบ้านพอดี เพียงดาวเดินตรงไปหาโอม
โอมยิ้มให้ “คุณดาว”
เพียงดาวลองหยั่งเชิง “รถเป็นยังไงบ้างโอม มีปัญหาอะไรรึเปล่า”
“มีครับ ไม่มีคนนั่งข้างๆ ผมอยากให้คุณดาวไปช่วยนั่งน่ะครับ”
เพียงดาวพยายามสะกด ข่มอารมณ์
“แล้วขับไปไหนบ้าง”
โอมนึกถึงเรื่องที่พาดีนี่ไปโรงพยาบาลแล้วไม่อยากมีปัญหาเลยตัดสินใจโกหก
“ออกจากออฟฟิศแล้วก็รีบกลับมาบ้านเลยครับ”
“แล้วนี่ไปอยู่ในรถได้ยังไง”
เพียงดาวยื่นต่างหูมาตรงหน้าให้โอมดู โอมอึ้ง นึกได้ว่าคงเป็นของดีนี่ทำหล่นไว้
เพียงดาวจับกิริยาออก ปรี๊ดแตก
“ของดีนี่ใช่ไหม! เจ้าของมันโทร.มาทวงเอง ว่ามันทำหล่นในรถโอม!”
โอมอึกอัก
“ชั้นซื้อรถให้โอมเพราะชั้นรักโอม แต่คนแรกที่ได้นั่งรถกลับเป็นมันไม่ใช่ชั้น โอมทำอย่างนี้ได้ยังไง โอมไม่เห็นค่าสิ่งที่ชั้นทำให้โอมเลยเหรอ!”
“ดีนี่เค้าไม่สบาย เค้าชักน่ะครับ ผมก็เลยต้องพาเค้าไปส่งที่โรงพยาบาล”
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าโอมพามันขึ้นมานั่งบนรถของชั้น!”
ป้านุช กะสมใจแอบดูที่ครัวตกใจ
“ทำยังไงดีป้า?”
“โทรหาคุณแต้วดีกว่า”
ป้านุชกดมือถือ
ในผับแห่งนั้น เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังสนั่น ทั้งร้านอยู่ในบรรยากาศปาร์ตี้สนุกสนาน บางคนเต้นบนฟลอร์ บางคนนั่งที่โต๊ะ
อู๋เต้นระบำลีลาระเบิดอยู่ แต้วนั่งที่โต๊ะ อู๋เต้นเข้ามาแล้วลากแต้ว
“นั่งอยู่ที่โต๊ะ เดี๋ยวเค้าก็คิดว่าป้ามาตามหลานหรอก มานี่”
“ไม่เอาๆๆ”
อู๋ไม่สน ลากแต้วไปเต้น ที่โต๊ะ เห็นมือถือในกระเป๋าแต้วสั่น ไฟกระพริบว่ามีคนโทร.เข้า
เพียงดาวโกรธจัด
“ชั้นดีกับโอมขนาดนี้ อยากได้อะไรก็หาให้ทุกอย่าง ทำไมโอมทำกับชั้นอย่างนี้ ทำไมไม่เลิกวุ่นวายกับนังดีนี่สักที!!”
“ก็เค้าไม่สบาย จะให้ผมปล่อยให้เค้าตายเหรอครับ”
เพียงดาวตะโกน “ตายก็ให้ตายไปสิ ทำไมห่วงมันมาก รักมันมากรึไง!!”
“ผมไม่ได้คิดอะไรกับเค้า...ถึงไม่ใช่ดีนี่ เป็นคนอื่นป่วย ผมก็ต้องพาไปโรงพยาบาล”
เพียงดาวเยาะ “มีเมตตา ศีลธรรมสูงส่งจังเลยนะ แล้วเมื่อกี้ชั้นถามว่าไปไหนมา ทำไมถึงโกหกชั้น ศีลธรรมมันหายไปไหนหมด”
โอมกลุ้มใจ “ก็พอผมบอกไปคุณก็เป็นอย่างนี้ไงครับ”
“ก็ที่ชั้นเป็นอย่างนี้ก็เพราะใครล่ะ โอมรู้ไหมว่าตั้งแต่ที่ชั้นคบกับโอม ชั้นต้องเหนื่อยขนาดไหน กี่ครั้งแล้วที่โอมทำให้ชั้นเสียใจ ชั้นพยายามจะประคับประครองความรักของเราให้ไปตลอดรอดฝั่ง แต่เหมือนชั้นพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ว่ากี่ครั้งโอมก็ทำมันพัง โอมจะให้ชั้นทำยังไงอีก”
โอมเสียใจ “คุณดาวทำดีทุกอย่างแล้วครับ มันอาจจะผิดที่ผมก็ได้”
“หมายความว่ายังไง นี่โอมจะไปหามันเหรอ!?” เพียงดาวโกรธเต็มองค์แล้ว
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
“ชั้นถามจริงๆ มันมีดีตรงไหน มันทำอะไรให้โอมบ้าง ชั้นให้โอมทุกอย่าง ทั้งความรัก ทั้งเปิดสตูดิโอให้ ทั้งซื้อรถให้ โอมอยู่กับชั้นมีแต่ความสุขสบาย แล้วชั้นได้อะไรกลับมา คำหลอกลวงกับแหวนบ้าๆ นี่น่ะเหรอ!
พลางเพียงดาวถอดแหวนแต่งงานแล้วปาใส่โอม โอมอึ้ง เก็บแหวนขึ้นมา
“ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่ผมรัก จะกลายเป็นคนแบบนี้ ในสายตาคุณ ผมคงเป็นแค่ผู้ชายที่เกาะคุณกิน แหวนนี่เป็นคำสัญญาที่ผมจะใช้ชีวิตอยู่กับคุณตลอดไป แต่ถ้ามันมีค่าสู้สตูดิโอ สู้รถของคุณไม่ได้ ผมก็ขอโทษครับ”
โอมวางกุญแจรถให้เพียงดาวแล้วออกจากบ้านไป
เพียงดาวตะลึง
“โอม! เดี๋ยวโอม! ฟังชั้นก่อน ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”
โอมไม่แยแส เดินดุ่มออกไปจากบ้าน
เพียงดาววิ่งตามมาที่หน้าบ้าน
“โอม ชั้นขอโทษ อย่าโกรธชั้นเลยนะโอม!”
โอมไม่ฟัง ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์สตาร์ทรถขับออกไป
“โอมอย่าไป อย่าทิ้งชั้นไปเลยโอม กลับมา กลับมา!!
เพียงดาวร้องไห้เหมือนคนหัวใจสลาย ทรุดตัวลงนั่งกองอยู่กับพื้น
ป้านุชเข้ามาประคองเพียงดาว
เวลาเดียวอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ ในห้องคาราโอเกะในร้านแห่งหนึ่ง บรรยากาศสนุกแต่อามนั่งเศร้าอยู่
แม่อ้อย กะฝ้ายร้องเพลงยังโสด เต้นกันอยู่สองคน
“ก็โสดโสด อยู่ทางนี้ยังโสดโสด อยากเอารักมาโหลดโหลด เธอใช่ไหมที่ฟ้ามาโปรดฟ้ามาโปรด ยังโสดโสด อยู่ทางโน้นก็โสดโสด ถ้าเธอพร้อมก็โดดโดดเข้ามารักกันฉันไม่โหดฉันไม่โหดน้องใจดีถ้าพี่ไม่เจ้าชู้ พี่ดูดูแล้วท่าทางโอเค น้องยินดีถ้าพี่ไม่โลเล พี่เกเรน้องก็คงเซย์โน”
แม่อ้อยหันไปเห็นอามเศร้าๆ
“อาม มาฉลองวันเกิดให้พี่โอม ทำไมนั่งเศร้าอยู่อย่างนี้ล่ะลูก”
“ฉลองวันเกิดอะไรล่ะครับ เจ้าของวันเกิดเค้าไม่อยู่สักหน่อย” อามพาล
“ก็พี่โอมเค้าฉลองอยู่กับแฟนเค้า เราก็ฉลองของเรา วันเกิดพี่โอมทั้งทีแม่ก็ไม่อยากนั่งแกร่วอยู่กับบ้าน”
“ใช่ แกเป็นบ้าอะไรไม่รู้ ทำเสียบรรยากาศหมด รู้งี้น่าจะทิ้งมันไว้ที่บ้านนะคะน้าอ้อย”
“ใช่...เออ ฝ้ายเดี๋ยวน้าเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ”
แม่อ้อยเดินออกไป ฝ้ายทนไม่ไหว ต้องพูดต้องถามให้รู้เรื่อง
“อาม ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ เศร้าเป็นหมาหงอยมาหลายวันแล้ว แกเป็นบ้าอะไรของแกวะ”
“น้องเฟิร์นเค้าหลอกชั้น”
“หื๊อ”
“ชั้นไปตามหาเค้าทั่วสุขุมวิท 31 แล้ว ไม่มีใครรู้จักเฟิร์นเลย ชั้นโดนหลอกว่ะ”
ฝ้ายตัวแข็งทื่อ
“อามแกแน่ใจเหรอ แกกับเค้าอาจจะคลาดกันก็ได้”
“ไม่หรอก เค้าโกหกชั้นตั้งหลายอย่าง ชั้นน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว ถ้าไม่มีอะไรปิดบัง ทำไมเค้าไม่กล้ามาเจอหน้าชั้นตรงๆสักที ชั้นโง่จริงๆ ว่ะ”
อามเศร้า ฝ้ายพูดอะไรไม่ออก
ป้านุช สมใจกำลังเก็บโต๊ะอาหารที่จัดไว้แล้ว
สมใจถอนใจ “นึกว่าวันนี้จะมีความสุขกันแล้ว ไม่น่าเลย
ป้านุชถอนใจด้วยความสงสารเพียงดาว
ระหว่างนั้นเพียงดาวเดินเข้ามา
“ไม่ต้องเก็บหรอกป้านุช สมใจ เดี๋ยวโอมเค้าก็กลับมา”
สมใจ ป้านุชพยักหน้าสงสารดาว
เพียงดาวเดินไปนั่งตรงโซฟา
รำพึงรำพัน “โอมต้องกลับมา โอมบอกชั้นเองว่าโอมจะไม่เหมือนคนอื่น โอมต้องกลับมา”
เพียงดาวตั้งตารอโอม ป้านุชกะสมใจมองอย่างเป็นห่วง
โอมเดินซึมๆ เข้ามาในบ้าน แล้วเดินไปที่ครัว เปิดดูตู้เย็นมองขวดเหล้าที่แช่อยู่แล้วชั่งใจครู่หนึ่งก่อนปิดตู้เย็น
ทันใดนั้นได้ยินเสียงกดกริ่ง โอมเดินออกมาหน้าบ้าน เห็นดีนี่
ดีนี่ท่าทางแปลกใจ
“โอมคะ ไหนโอมไหนบอกว่าจะฉลองวันเกิดกับพี่ดาวไงคะ”
โอมเครียดๆไม่ตอบ
“ทะเลาะกับพี่ดาวเหรอคะ”
โอมส่ายหน้า ดีนี่รู้ทันทีว่าสองคนทะเลาะกัน ดีนี่ดีใจ
“ดีนี่มาหาแม่เหรอครับ แม่กับอามไม่อยู่ ออกไปทานข้าวข้างนอกน่ะครับ”
“ดีนี่ตั้งใจจะเอาของขวัญวันเกิดโอมมาฝากไว้ที่แม่น่ะค่ะ” ยื่นกล่องของขวัญเล็กๆ ให้โอม “แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะโอม”
“ขอบคุณครับ”
“งั้นดีนี่กลับก่อนนะคะ” ดีนี่เดินไปออกไป
ดีนี่ยืนรอรถแท็กซี่อยู่หน้าบ้าน โอมมองดีนี่
ดีนี่แอบมองลุ้นๆว่าโอมจะทำยังไง ดีนี่แสร้งทำเป็นลูบแขนเพราะโดนยุงกัด โอมชั่งใจแล้วเดินออกมา
“เดี๋ยวผมไปส่งก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ดีนี่รอแท็กซี่ดีกว่า”
“มืดแล้ว แท็กซี่ไม่ค่อยผ่านแถวนี้ด้วย ผมว่า ผมไปส่งดีกว่าครับ”
โอมยื่นหมวกกันน็อคให้ดีนี่
ดีนี่ลังเลเหมือนลำบากใจ “ขอบคุณค่ะ”
แล้วดีนี่ขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ โอมขับแล่นออกไปกลางแสงสลัวรางยามค่ำคืน
โปรดติดตามตอนต่อไป
โอมจอดมอเตอร์ไซค์ที่ใต้ตึกคอนโด ดีนี่ลงรถแล้วถอดหมวกกันน็อคยื่นคืนให้
“ขอบคุณนะคะ”
“งั้นผมกลับก่อนนะครับ”
โอมสตาร์ทเครื่องเตรียมจะออกรถ ดีนี่จับแขนรั้งไว้
“ถ้าโอมไม่สบายใจขึ้นไปคุยกับดีนี่บนห้องก็ได้นะคะ ระบายกับดีนี่ก็ได้เผื่อจะทำให้โอมจะสบายใจขึ้น”
โอมปฏิเสธ “ไม่เป็นไรครับ”
ดีนี่อ้อน “นะคะโอม ดีนี่มีอะไรบางอย่างจะให้โอมด้วย” โอมนิ่ง “ดีนี่เห็นโอมเป็นแบบนี้แล้วดีนี่ไม่สบายใจเลย แล้ววันนี้ก็วันเกิดโอมด้วย โอมไม่ควรต้องอยู่คนเดียวนะคะ”
โอมคิดตาม เห็นใจในความหวังดีของสาวจอมแอ๊บ
เพียงดาวยังนั่งรอโอมที่โต๊ะอาหารหน้าเศร้าๆ ป้านุช กะสมใจมองอย่างเป็นห่วง
“ทำไมเค้ายังไม่มาคะป้า” เพียงดาวคร่ำครวญ
“เดี๋ยวคงมาค่ะ นี่มันค่ำแล้วคุณดาวทานอะไรหน่อยไหมคะ”
“ไม่ ดาวจะรอกินพร้อมโอม” หันบอกสมใจ “สมใจ หยิบมือถือให้ชั้นหน่อย”
“ค่ะๆ”
สมใจรีบไปหยิบมือถือมาให้ “นี่ค่ะคุณดาว”
เพียงดาวกดมือถือหาโอม
เป็นจังหวะพอดีกับที่ประตูลิฟท์ปิด ดีนี่ กะโอมอยู่ในลิฟท์แล้ว
เพียงดาวรอโอมรับสาย แต่กลับมีเสียงตอบรับแทน
“หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”
เพียงดาววางสาย หน้าเศร้าๆ แต่ยังคงพยายามกดมือถือหาโอมอีก สมใจ กะป้านุชมองทั้งสงสารและห่วงใย
ดีนี่เปิดประตูห้อง โอมตามเข้ามา
“โอมรอตรงนี้แป๊บนึงนะคะ”
โอมพยักหน้า “ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ”
โอมวางมือถือไว้ที่โต๊ะ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
โอมเครียดคิดถึงแต่เรื่องเพียงดาว ส่องกระจกแล้วหยิบแหวนขึ้นมาดูเศร้าๆ
ดีนี่จะเดินไปที่ครัว เสียงมือถือโอมดัง ดีนี่เดินไป ถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู เห็นเป็นชื่อเพียงดาว ดีนี่กดสายทิ้ง แล้วกดปิดเครื่องทันที!
เพียงดาววางสาย แล้วพยายามกดหาโอมอีกหลายครั้ง สีหน้าเครียดจัด
โอมออกมาจากห้องน้ำแล้ว “เสียงโทรศัพท์ของผมรึเปล่าครับ”
“ไม่ใช่ค่ะ ของดีนี่เอง ป้ากบโทร.มาค่ะ” ดีนี่ ตอแหล
โอมไม่ได้สนใจ กิริยาเครียดจัดเรื่องเพียงดาว
“ผมกลับแล้วนะครับ”
“อีกแป๊บนึงนะคะ โอมรออีกแป๊บ ดีนี่มีอะไรจะให้โอม”
ดีนี่ดึงโอมมานั่ง แล้วเดินเข้าห้องครัวไป
โอมนั่งรอเครียดๆ
ทันใดนั้นไฟดับพรึ่บ ทั้งห้องมืดสนิท
ยินเสียงดีนี่ร้องเพลงดังขึ้นมา “แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู้ยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู้ยู.....”
โอมหันไปเห็นดีนี่ถือบัตเตอร์เค้ก ที่ประดับด้วยวิปครีมและสตรอเบอรี่ จุดเทียนเดินเข้ามาหาโอม
ภายใต้แสงเทียนดีนี่ดูงดงาม อ่อนหวาน และเย้ายวนเหลือแสน
โอมคิดแล้วยิ่งเสียใจที่คนที่ถือเค้กมาซึ่งน่าจะเป็นเพียงดาว แต่ก็แอบรู้สึกดีที่ดีนี่ทำดีกับตน
ดีนี่ร้องเพลงจบ ยื่นเค้กให้โอม
“อธิษฐานสิคะ”
โอมยิ้มเศร้าๆ แล้วเป่าเทียน
“ดีนี่ขอให้โอมมีความสุขมากๆ นะคะ ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร ก็ขอให้ผ่านพ้นไปได้ แล้วไม่ว่าโอมจะต้องการหรือไม่ต้องการขอให้โอมรู้ไว้ว่าดีนี่รักและหวังดีกับโอมเสมอ” ดีนี่มองเค้กอย่างเขินๆ “ดีนี่ขอโทษเรื่องเค้กด้วยนะคะ แต่วันเกิดทั้งทีมันต้องมีเค้ก ดีนี่เอาของที่มีอยู่มาทำน่ะค่ะ เค้กมันก็เลยออกมาหน้าตาตลกไปหน่อย”
“ผมรู้ว่าดีนี่ตั้งใจทำให้ผม ขอบคุณมากครับ”
“โอมคะ ถ้าโอมมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ บอกดีนี่ได้นะคะ” โอมนิ่ง “โอมทะเลาะกับพี่ดาวใช่ไหมคะ”
“คุณดาวเค้าบอกผมว่าดีนี่โทร.ไปบอกเค้าเรื่องทำต่างหูร่วงไว้ในรถ ดีนี่ได้โทร.ไปหาคุณดาวรึเปล่าครับ?”
ดีนี่ชะงัก แต่มีหรือที่นางจะยอมรับ “ไม่นะคะ ดีนี่ไม่ได้โทร.หาพี่ดาว พอดีนี่รู้ว่าต่างหูหายก็เลยโทร.
ไปหาป้ากบ” ดีนี่แสร้งคิดประติดประต่อเรื่องได้ “นี่แสดงว่าป้ากบโทร.หาพี่ดาว” ออกท่าทางเหมือนไม่สบายใจ “ทำไมป้ากบทำแบบนี้ ดีนี่อุตส่าห์ขอร้องแล้วว่าให้เลิกแล้วต่อกัน....โอมคะ ดีนี่ขอโทษ ดีนี่เป็นคนทำลายวันเกิดโอม โอมควรจะมี่ความสุขในวันเกิดแท้ๆ ดีนี่ขอโทษ”
โอมไม่ทันเล่ห์ มารยาของสาวจอมแอ๊บ “ไม่ใช่ความผิดของดีนี่หรอกครับ มันเป็นความผิดของผมเอง ที่ทำให้คุณดาวเชื่อใจผมไม่ได้ ถึงไม่ได้เกิดเรื่องวันนี้ แต่ถ้าคุณดาวระแวงผมตลอดเวลา เราก็ต้องทะเลาะกันเรื่องอื่นอยู่ดี”
ดีนี่แตะบ่าโอมเบาๆ “ดีนี่เข้าใจโอมค่ะ ระบายออกมาเถอะค่ะ โอมจะได้สบายใจขึ้น”
ดีนี่จับอาการเห็นโอมไม่ขัดขืน ดีนี่เนื้อเต้นดีใจ
เพียงดาวยังตั้งหน้ากดมือถือต่อ จนเมื่อเห็นว่าโอมไม่ยอมเปิดเครื่องจริง เพียงดาวโมโหจึงเขวี้ยงมือถือทิ้ง ป้านุช กะสมใจตกใจอุทานพร้อมกัน
“คุณดาว!!”
เพียงดาวปัดข้าวของบนโต๊ะทิ้ง กระจัดกระจาย แล้วสุดจะกลั้นเพียงดาวร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร
“เค้าไม่กลับมาแล้ว! เค้าไม่รับโทรศัพท์ เค้าไม่กลับมาแล้วจริงๆ!”
“คุณดาวใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวคุณโอมก็กลับมาค่ะ” ป้านุชเห็นแล้วสงสารเหลือเกิน รีบเข้าไปปลอบ
“ไม่จริง ไม่ต้องมาโกหกดาว!! ทำไมทุกคนต้องโกหกดาว ออกไปให้หมด ออกไป!!”
เพียงดาวอาละวาดปาข้าวของในบ้านกระจัดกระจาย
ป้านุชยังพยายามจะจับตัวเพียงดาว แต่สมใจสยองรีบดึงป้านุชไว้
“ไปเถอะป้า ไป!!”
สมใจลากป้านุชออกไป
เพียงดาวกรีดร้องดังลั่นบ้าน
“ทำไมโอมโกหกชั้น สุดท้ายโอมก็เหมือนคนอื่น โอมโกหกชั้น !!”
ป้านุชท่าทางห่วงเพียงดาวมาก
“ทำยังไงดีสมใจ คุณแต้วไม่รับโทรศัพท์เลย”
“ฝากข้อความไว้สิป้า” สมใจแนะ
ป้านุชหยิบมือถือขึ้นมากด
เวลาเดียวกันนั้น บนโต๊ะเล็กตรงโซฟาในห้องดีนี่ มีแก้วเตกิล่าวางอยู่ โอมมีท่าทางมึนๆ แล้ว ดีนี่นั่งอยู่ด้วย
“ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรเลยนอกจากความเชื่อใจ แต่เค้าก็ไม่เคยเชื่อใจผมเลย แล้วเค้าก็ยังคิดว่าผมไปเกาะเค้ากิน” โอมเริ่มระบายความอัดอั้นออกมา เพราะเสียใจมาก
ดีนี่สวมบทศิราณี แต่ยังยึดคติ “โอมอย่าโกรธพี่ดาวเลยนะคะ พี่ดาวเค้าคงโมโหจนขาดสติ ก็เลยพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาน่ะค่ะ”
“คุณดาวไม่ผิดหรอกครับ ผมผิดเองที่ทำให้เค้าเชื่อใจผมไม่ได้ ไม่ว่าจะทำยังไงความรักของผมก็ไม่มีค่าในสายตาเค้า”
ไม่ใช่ไม่มีค่า แต่สำหรับบางคนอาจจะมองไม่เห็นค่า ถ้าดีนี่เป็นพี่ดาว ดีนี่จะรักโอม จะเชื่อใจโอม ให้เกียรติโอม จะไม่มีวันทำให้โอมเสียใจ เพราะโอมคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของดีนี่”
โอมอึ้งไป โอกาสทองมาถึงดีนี่ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปจูบ โอมชะงักแล้วผละตัวออกจากดีนี่
ส่วนเพียงดาวนั่งอยู่ท่ามกลางข้าวของที่หล่นกระจัดกระจายเต็มพื้นบ้าน หัวใจสลายร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างหมดหวัง
“ทำไมมันต้องจบลงแบบนี้ทุกครั้ง ทำไมทุกคนต้องทิ้งชั้นไป ทำไม..ทำไม!”
เพียงดาวนึกถึงสีหน้าโอมตอนหัวค่ำ ที่โกรธจัดจนกลายเป็นความเย็นชา
“ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่ผมรัก จะกลายเป็นคนแบบนี้ ในสายตาคุณ ผมคงเป็นแค่ผู้ชายที่เกาะคุณกิน แหวนนี่เป็นคำสัญญาที่ผมจะใช้ชีวิตอยู่กับคุณตลอดไป แต่ถ้ามันมีค่าสู้สตูดิโอ สู้รถของคุณไม่ได้ ผมก็ขอโทษครับ”
โอมวางกุญแจรถคืนให้เพียงดาวแล้วออกจากบ้านไป เพียงดาวตะลึง
“โอม! เดี๋ยวโอม! ฟังชั้นก่อน ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”
โอมไม่แยแสเดินออกไปจากบ้าน เพียงดาววิ่งตามมาที่หน้าบ้าน
“โอม ชั้นขอโทษ อย่าโกรธชั้นเลยนะโอม!”
โอมโกรธจนไม่ยอมฟัง ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์สตาร์ทรถออกไป
“โอมอย่าไป อย่าทิ้งชั้นไปเลยโอม กลับมา กลับมา!!!”
เพียงดาวดึงตัวเองกลับมาเสียใจที่เรื่องลงเอยอย่างนี้ นึกสะท้อนใจ ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน
พร้อมกันนั้นเรื่องรักอันขมขื่นในอดีตของเพียงดาวผุดขึ้นมาหลอกหลอนอีกครั้ง
วันนั้นเพียงดาวร้องไห้ อย่างน่าสงสาร
“ผมก็รักคุณ...” เพียงดาวมองหน้าเคนอย่างมีความหวัง “แต่ความรักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกดาว ผมต้องการคนที่สนับสนุนผมได้...”
เคนผลักไสเพียงดาวแล้วเดินออกไป เพียงดาวน้ำตาไหลพราก
“เคนอย่าไป เคนอย่าทิ้งชั้นไป...”
เพียงดาวเกาะประตูร้องไห้ อย่างน่าเวทนา
นึกถึงสองเหตุการณ์ขึ้นมา เพียงดาวก็ยิ่งเสียใจที่มีแต่คนทิ้งไป เพียงดาวเจ็บปวดในใจปัดแก้วแตก เศษแก้วบาดมือโดยไม่รู้ตัว จนเมื่อเห็นมีเลือดซึมไหลออกมาซิบๆ เพียงดาวมองเลือดบนฝ่ามือครุ่นคิด
ส่วนทางด้านโอมยังคงอึ้งอยู่กับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้
“ดีนี่ขอโทษค่ะ ดีนี่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”
“ผมขอตัวนะครับ”
โอมลุกจะไป ดีนี่ถลาเข้าไปกอดด้านจากหลังโอม
“โอมอย่าไปเลยนะคะ ดีนี่ขอโทษที่ทำให้โอมลำบากใจ โอมอย่าไปเลยนะคะ อย่าไป” ดีนี่อ้อนวอนร้องขอ
โอมจะแกะมือ ดีนี่ไม่ยอมเอามือจับมือโอมไว้อีก
“อย่าทำแบบนี้เลยครับดีนี่”
ดีนี่ขยับมายืนตรงหน้า มองโอมด้วยสายตาวิงวอน
“ดีนี่รู้ค่ะสำหรับคนที่ไม่รัก ทำยังไงเค้าก็ไม่รัก โอมไม่ต้องรักดีนี่ก็ได้ แต่ขอดีนี่รักโอมไปแบบนี้ได้ไหมคะ”
“ผมไม่อยากให้ดีนี่เสียใจไปมากกว่านี้”
“ดีนี่ไม่เคยเสียใจเลยที่ได้รักโอม ดีนี่มีความสุขถึงแม้จะเป็นความสุขในความฝันลมๆ แล้งๆ ว่าโอมจะหันมามองดีนี่บ้าง” ดีนี่ร้องไห้น้ำตาไหลริน ลูบใบหน้าโอมอย่างรักใคร่ “อย่าบังคับให้ดีนี่ต้องตื่นมาพบกับความจริงเลยนะคะ”
โอมนิ่งงันไป
“คนอย่างผมมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“โอมมีค่า มีค่าที่สุดสำหรับดีนี่”
ดีนี่โน้มคอโอมลงมาจูบ โอมเคลิ้มจูบตอบดีนี่
ใบหน้าสวยของดีนี่ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความปิติ
โปรดติดตามตอนต่อไป
