มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 4
ที่หน้าสตาร์ไดมอนด์ มุกดาเดินผ่านยามที่เปิดประตูให้ เสียงมือถือของมุกดาดังขึ้นแต่เธอไม่รับ กลับรีบเดินไปยังรถที่คมกฤชสั่งลูกน้องเอามาจอดไว้
ในขณะนั้นรุจาโผล่ขึ้นมาจากหน้ารถอีกคันที่จอดอยู่อีกด้านหนึ่งห่างออกไป มองไปเห็นมุกดาขึ้นรถขับออกไป รุจาจึงค่อยๆ ขับตามไปทันที
ภายในห้องทำงานเพชรเพชรปิดเซฟแล้วหันมาบอกทุกคนที่กำลังยืนมองอยู่
“ไม่มีอะไรหาย”
“แต่มุกดามีพิรุธจริงๆค่ะ ทำเป็นลับๆล่อๆ อ้างด้วยว่าจะไปทำธุระให้คุณเพชร” สาลินีย้ำ
เจนจบเอ่ยถามเพชร “โทรหาคุณมุกหรือยัง”
“ไม่รับ” เพชรบอก
“ฉันบอกแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไว้ใจไม่ได้” ชนินทรรีบเสริม
“จริงค่ะ สาลี่ว่าแล้ว..มุกดาเนี่ยะ ท่าทางแปลกๆ หรือว่า...จะเป็นสายให้โจร”
“นายต้องไล่มุกดาออกไป” ชนินทรบอก “หรือต้องรอให้มีเพชรหายอีกใช่มั้ย แค่อะดอเรลลาเม็ดเดียวยังไม่พอ”
“ตามตัวมุกดามาก่อน ที่เหลือ ฉันตัดสินเอง...เจนจบ..นายโทรหาหนูมุกที เค้าอาจจะรับสายนาย”
เจนจบหยิบไอโฟนขึ้นมากดทันที
ภายในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มุกดานั่งอยู่ที่โต๊ะซึ่งมีถ้วยกาแฟวางอยู่ตรงหน้า เธอมองมือถือที่ขึ้นเบอร์เจนจบ อย่างสบายใจ
“โทรมาทั้งบริษัทเลย” มุกดายิ้มแล้ววางมือถือลง เธอจิบกาแฟอย่างสบายใจ
อีกโต๊ะที่อยู่ห่างออกไป รุจากำลังนั่งเอาหนังสือบังหน้าและแอบถ่ายรูปมุกไว้
ด้านนอกร้านกาแฟ ขุนพลจอดรถแล้วลงมา เขามองผ่านกระจกเข้าไปเห็นมุกดากำลังนั่งจิบกาแฟ
ขุนพลนึกถึงอดีตตอนที่แย่งอะดอเรลลากันแล้วเขาได้เห็นหน้ามุกดากับตอนที่เขาจะขับรถชนมุกดาในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า
ขุนพลมองมุกดาก่อนจะค่อยๆเดินผ่านไปอย่างใจเย็น เขาอ้อมไปเปิดประตูเข้าไปในในร้าน แล้วตรงไปสั่งกาแฟ
“ลาเต้ร้อน”
ขุนพลหันมาจ้องมุกดานิ่ง
ที่ห้องทำงานของชนินทร ชนินทรกำลังรื้อของที่โต๊ะ
“ไม่มีอะไรหาย.. แล้วนังมุกเอาอะไรออกไป”
ที่ร้านกาแฟ มุกดาลุกขึ้นจะออกจากร้าน รุจารีบลุกตามแต่ดันถอยหลังไปชนเข้ากับขุนพลที่ถือกาแฟร้อนเดินมา
“โอ๊ย”
รุจาชนขุนพลเต็มแรงจนแก้วกาแฟตกแตก กระเป๋าของรุจาหล่นจนของกระจาย
“ขอโทษครับ ผมซุ่มซ่ามเอง” ขุนพลบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชนคุณเอง ขอโทษนะคะ ขอโทษ”
มุกดามองเห็นจึงก้มลงจะหยิบกระเป๋าให้รุจา แต่เธอมองเห็นหนังสือพิมพ์นิวส์ไทม์กับเครื่องอัดเสียงที่หล่นออกจากระเป๋าจึงมองหน้ารุจา รุจาจะหยิบ มุกดาจึงช่วยหยิบให้
“นี่ค่ะ” มุกดาบอก
“ขอบคุณค่ะ”
มุกดายิ้มแล้วเดินออกไป ขุนพลมองมุกดาที่เดินออกจากร้าน รุจาหันมาบอกขุนพล
“ฉันซื้อกาแฟให้ใหม่นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
ขุนพลรีบเดินตามมุกดาออกไป รุจามัวแต่เงอะงะช่วยลูกจ้างที่มาเก็บเศษแก้ว ก่อนจะนึกขึ้นได้
“เฮ้ย..น้องนายคมกฤชออกไปแล้ว”
รุจาวิ่งหน้าตั้งตามออกไปทันที
ภายในห้องทำงานของเพชร เพชรกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคมกฤช โดยมีเจนจบมองอยู่ใกล้ๆ
“มุกดาหายไปจากออฟฟิศ แล้วก็ไม่รับโทรศัพท์” เพชรบอกคมกฤช
ที่ห้องทำงานคมกฤช คมกฤชคลิกเมาส์คอมพิวเตอร์ไปเรื่อยๆ แต่แกล้งทำน้ำเสียงร้อนรน
“เหรอครับ เดี๋ยวผมโทรตามน้องให้ ว่าแต่มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับ”
ที่ทางเดินในชอปปิ้งมอลล์แห่งหนึ่ง มุกดาเดินคุยมือถือกับพี่ชาย โดยที่เธอกำลังจะไปที่รถ
“จะเรื่องอะไร ... พวกสตาร์ไดมอนด์ผลัดกันโทรหามุกทุกนาที.. เออ พี่กฤช มุกเจอนักข่าวคนนั้นแล้วนะ”
มุกดาเบี่ยงตัวหลบคนที่เดินสวนในระยะประชิด ทำให้เธอเหลือบไปเห็นขุนพลที่เดินตามมาด้านหลัง
“มุกคิดว่า มุกกำลังโดนตาม” มุกดาพูดเสียงเบาลง
ขุนพลทำเป็นหยุดคุยมือถือ มุกดาเดินต่อ ขุนพลเดินต่อ มุกดาทำเป็นหยุดมองร้านขายเสื้อผ้า ขุนพลหันเหมือนมองไปทางอื่น มุกดาตัดสินใจเดินเลี้ยวไปทันที ขุนพลหันกลับมา ไม่เห็นมุกดาแล้ว
“ฉันเจอนังโจรนั่น แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว แกรีบมาที่ชอปปิ้งมอลล์”
ขุนพลวางสายแล้วมองหามุกดา รุจาวิ่งหลบหลีกคนห่างไปทางด้านหลัง แล้วหยุดมองหามุกดาเหมือนกัน
“หายไปไหนแล้ว น้องสาวนายคมกฤช”
ห้องน้ำในห้าง มุกดารีบรูดกระโปรงลงมา ถอดเสื้อออก เห็นบอดี้สูทสีดำสนิทด้านใน เธอยัดชุดจากออฟฟิศลงกระเป๋า รวบผม หยิบแว่นดำมาใส่ พรางหน้าเพื่อเตรียมพร้อม
ที่ลานจอดรถ ขุนพลเดินเร็วมาที่รถรีบกดรีโมทแล้วรู้สึกแปลกๆจึงหันไป กรอกเสียงลงมือถือ
“มันอาจจะตามฉันมา”
มีคนโผล่พรวดออกมา ขุนพลชักปืนจากเอวด้วยความเร็ว แต่กลายเป็นรุจา รุจาเห็นปืนขุนพลเล็งตรงมา ก็ตกใจ
“ปืน ...”
ขุนพลรีบพุ่งเข้ารถ รุจาชี้
“มีปืน คนนั้นมีปืน” รุจาตะโกน
ขุนพลพุ่งรถ จะชนรุจาที่ยืนอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก มุกดาที่ซุ่มอยู่พรวดออกมา กระโดดผลักรุจา ขุนพลเห็นมุกดาก็นึกถึงมุกดาในชุดบอดี้สูทวันที่ขโมยอะดอเรลลา ขุนพลชักปืนไล่ยิงทันที มุกดากลัวรุจาถูกลูกหลงจึงกระชากรุจาวิ่งหลบและหันหลังไปยิงโต้ รุจาหันมองหน้า แต่มุกดากดหัวรุจาให้ก้มต่ำ รุจาเห็นเสี้ยวหน้ามุกดาใต้แว่นดำ มุกดาดันรุจาหลบหลังรถแล้วยิงโต้กับขุนพล รุจารีบคว้ากล้องจะถ่ายแต่กระสุนขุนพลเฉี่ยวหู รุจาหลบวูบ
มุกดากระโดดขึ้นหลังคารถ ไล่ตามรถขุนพลที่ดริฟท์สวนกับรถที่ขับมาเพื่อจะหนี
รุจาคลานตามพื้น พยายามเก็บภาพให้ได้ อีกด้านหนึ่ง เสียงเครื่องบิ๊กไบค์กระหึ่มมา รุจาหันไปมอง เห็นบิ๊กไบค์ของแมงมุมเหินข้ามร่างรุจาบนพื้นพุ่งไปทางมุกดาที่นอนราบแนบหลังคารถ หาจังหวะ ยิงสวน เจ้าของรถที่ออกมาเห็นร้องกรี๊ด พากันวิ่งหลบ แมงมุมยิง มุกดายิงโต้ รุจาก้มหลบกระสุนว่อนจนถ่ายรูปไม่ได้ แมงมุมบิดมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าหา มุกดารอจังหวะ บิ๊กไบค์มาใกล้และกระโดดจากหลังคารถ ถีบแมงมุมเข้าเต็มที่ แมงมุมกระเด็นหลุดจากรถ ไถลไปกับพื้นมุกดาวิ่งไปคว้าบิ๊กไบค์ตั้งขึ้น แมงมุมหันมามองแล้วตัดสินใจวิ่งแทรกคนที่อลหม่าน หนีไปก่อน มุกดามองแล้วตามไม่ทัน เลยหันมาเร่งเครื่องขับบิ๊กไบค์ตามขุนพลที่กำลังขับรถหนีลงชั้นล่าง รุจาโผล่หน้ามา หายใจหอบ หัวใจแทบหยุดเต้น
ภายในกองปราบปราม ธีรพัฒน์เดินอย่างรวดเร็ว คมกฤชที่มาหาเพื่อนเดินอยู่ข้างๆ
“เพิ่งมีรายงานยิงกันที่......” ธีรพัฒน์พูดขึ้น
“มุก”
“แกว่าอะไรนะ”
“คือ..ฉันมีทีมตามหาอะดอเรลลา เค้าอยู่ที่นั่น”
“ทีมแกเป็นใคร มีกี่คน...”
“...หลายคน”
มุกดาบิดบิ๊กไบค์ไล่ตามรถขุนพลที่วนรถลงมาที่ลานจอดรถชั้นถัดลงมา ขุนพลขับปาดรถคันที่จะเลี้ยวลง รถหยุด มุกดาบิดหลบ เบียดไปในช่องว่างแคบๆ ขุนพลยิงกระสุนออกมาจากหน้าต่าง มุกดาบิดหลบ พยายามประกบเพื่อหยุดรถขุนพลให้ได้ รถสองคันเร่งเครื่องไล่บี้กันลงมาจากลานจอดรถ รถคันอื่นๆเบรคกันดังเกือบชนกันระนาว ขุนพลมองเห็นเลขลานจอดรถที่กำลังจะลงเป็นชั้นทางออก
ขุนพลบิดลงมาที่ลานจอดรถชั้นทางออก มองเห็นลูกศรให้เลี้ยวไปทางออก มุกดาบิดตามลงมา ขุนพลขับสวนเลนจะพุ่งไปทางลัด มุกดาบิดตามเร่งจะไปปาดด้านหน้า ขุนพลยิงสวนออกมา มุกหลบ ใกล้ทางออกขุนพลเร่งเครื่อง มุกดาบิดแซงมาประกบ ขุนพลมองแล้วดริฟท์รถตีวงกลับแบบ 90 องศา มุกดาเบรคไม่ทันล้อบดถนนดัง บิ๊กไบค์พุ่งกระแทกผนังลานจอดรถเธอกลิ้งจากรถกระเด็นครูดไปกับพื้น เสียงคนมาชอปปิ้ง คนกำลังมาขึ้นรถ ร้องวี๊ดว๊าย ตกใจ มุกดากลิ้งไปหลายตลบนอนแน่นิ่งกับพื้น ขุนพลมองสะใจ เร่งเครื่อง พุ่งสวนไปทางออกอีกด้าน มุกดาเงยขึ้นจ้องทะเบียนรถขุนพลที่ห่างออกไปด้วยความเจ็บใจ
อีกด้านของกองปราบปราม ธีรพัฒน์มองทะเบียนในจอคอมพิวเตอร์ แล้วหันมาบอกคมกฤช
“ทะเบียนปลอม..”
คมกฤชตบโต๊ะด้วยความโมโห
ที่คอนโดหรูของภูผา แมงมุมกวาดหนังสือแต่งรถบนโต๊ะลงบนพื้น ตะโกนลั่นด้วยความโมโห
“รถกู..รถกู..รถกูกลายเป็นซาก .. กูจะฆ่าอีนั่น กูจะฆ่ามันให้ตาย”
แมงมุมถีบเก้าอี้ล้มด้วยความโมโหสุดขีด
“ต่อไปนี้ เจออีนี่ที่ไหน ..ฆ่าไม่เลี้ยง” ขุนพลกล่าว
“ยัง ฉันอยากรู้ว่ามันพวกไหน ทำอะไร ...ตอนแรกมันดูเหมือนผู้หญิงธรรมดา ไม่มีพิษสง” ภูผาพูด
“หรือว่ามันเป็นสายตำรวจ” บลูบอก
“จะตำรวจหรือโจร ฉิบหายพอกัน เราต้องรีบสืบ”
“งานนี้ฉันขอทำเอง สวยบาดใจอย่างงี้ เจอคราวหน้า พี่จะขยี้ให้คราง” ขุนพลเสนอ
บลูเหลือบมองขุนพล ด้วยสายตาหึงแวบนึง
“วันนี้.. มีนักข่าวคนนึงอยู่ด้วย ฉันเห็นมันพยายามถ่ายรูป”
“ฉบับไหน..” ภูผาถาม
รุจาอยู่ในกองกองบก.นิวส์ไทม์ยืนหายใจแรง ยังไม่หายตื่นเต้น สมพล บรรพตแย่งกันคลิกดูภาพที่รุจาถ่ายมาในจอแมคเป็นภาพหลังคารถ ภาพไหวๆ ภาพเอาท์โฟกัส เหวี่ยงๆ ได้แต่รูปหน้าชาวบ้านที่ตกใจ ไม่มีภาพคนหรือเหตุการณ์ชัดๆที่จะเป็นข่าวได้เลย
“จบ” บรรพตเอ่ยขึ้น
“จบข่าวเลยใช่มั้ยคะ” รุจาถามอย่างภูมิใจ
“จบอนาคตนักข่าวของเธอน่ะสิ ภาพเบลอ ภาพเอาท์ มองไม่ออกแบบนี้ ต้องเอาไปออกรายการเรื่องจริงผ่านผี” สมพลบอก
“แต่รุจาเขียนข่าวได้นะคะ รุจาอยู่ในเหตุการณ์ กระสุนว่อน ผ่านหัวฟิ้ว ฟิ้ว ..”
“ใครยิงใคร” บรรพตถาม
“เอ่อ..”
“หรือจะเป็นการล้างแค้นของซุ้มมือปืน”
“คือ...”
“มีหลักฐานอะไรเหลือในที่เกิดเหตุ พอให้สาวไปหาชื่อผู้ต้องสงสัย”
“มีค่ะ มี นี่ค่ะหลักฐานเด็ด” รุจารีบล้วงกระเป๋า
รุจาหยิบปลอกกระสุนในที่เกิดเหตุออกมาชู สมพลหยิบไปดู
“อืมม สลักชื่อคนยิงไว้ซะด้วย”
“ไหนคะ”
สมพลวางปลอกกระสุนลงแบบประชด
“บ้าเหรอ มันคงโง่ขนาดนั้นหรอกนะ ไม่ได้เรื่อง”
“ไปหารายละเอียดเรื่องนี้มาให้ได้ ถ้าไม่ได้ อย่าบอกใครว่าเป็นลูกนายบรรพต.. จากนิวส์ไทม์ ฉันไม่อยากเอาถุงขยะคลุมหัวเดิน”
“อายมาก เข้าใจมั้ย” สมพลเสริม
บรรพตกับสมพลทำหน้าตาเดือด รุจทำหน้าจ๋อยมองตาปริบๆ
ด้านหน้าตึกสตาร์ไดมอนด์ มุกดาปลี่ยนกลับมาเป็นชุดหวาน รีบวิ่งจะเข้าตึก ชนินทรก้าวออกมาขวาง มุกดาชะงัก
“หายไปไหนมา”
หนูมุกไปหาหมอมาค่ะ โรคกระเพาะกำเริบ หมอคนนี้เก่งที่สุดในประเทศ คิวยาวมากกก ออกมาเจอมิสคอลร้อยกว่าสาย ก็เลยรีบกลับมา”
มุกดาทำหน้าจ๋อยๆ แต่ชนินทรคว้าแขนแล้วลากเธอเข้าไปในตึก
“หนูมุกเจ็บ อย่ารุนแรงนักสิคะ .. หรือว่า คุณชนินทร..เป็นพวกซาดิสม์ ชอบใช้ความรุนแรง”
ชนินทรโมโห กระชากมุกดาอย่างแรง เหวี่ยงไปกระแทกประตูกระจก
“ฉันจะเป็นยังไง แกไม่เกี่ยว..แต่วันนี้... จะต้องเป็นวันสุดท้ายของแก”
เพชร เจนจบ สาลินี มองมุกดาที่ถูกชนินทรผลักเข้ามาในห้องทำงานของเพชร
“อยู่กันครบ หนึ่ง สอง สาม ..” มุกดามองสาลินี “... อุ๊ย ส่วนเกิน เป็นสี่ .. รอหนูมุกเหรอคะ”
“หยุดตลกไร้สาระ บอกมาเธอหายไปไหน” เพชรถาม
“ก้อไปหาหมอ”
“โกหกค่ะ โกหกหน้าไม่อาย โกหกหน้าตาย โกหกหน้าด้าน โกหกไปทั่วบ้านทั่วเมือง” สาลินีแทรก
“ให้คุณมุกพูดก่อนได้มั้ย” เจนจบบอก
“ทำไมเหรอคะ หนูมุกออกไปไหนไม่ได้เหรอคะ ที่นี่ร้านเพชรหรือ คุกคะ”
“แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“ก้ออยู่ในโรงพยาบาล”
“สตอเบอรี่ที่สุด ..แล้วตอนออกไป เธอบอกว่าจะไปทำธุระให้คุณเพชร ค้นค่ะ ต้องค้นตัว ใครไม่กล้า สาลี่ค้นให้เอง”
สาลินีพุ่งเข้าไปกระชากกระเป๋า มุกดาคว้าไม่ทัน สาลี่เททุกอย่างในกระเป๋าออกมาทุกคนมอง เห็นถุงยาจากโรงพยาบาลเกลื่อนพื้น แว่นตา ขนม ลูกอม หนังสือแฟชั่น ผ้าพันคอ ลิปสติก ที่คาดผม
“ไหนยะ ไหน เธอขโมยของอะไรไป”
สาลินีก้มลงโก้งโค้งรื้อของที่กระจายเกลื่อนพรม
“นี่มันอะไรกันคะ.. หนูมุกทำอะไรผิด หนูมุกบอกคุณสาลี่ว่าไปหาหมอ”
ทุกคนมองมาที่สาลินีทันที
“ไม่ใช่นะคะ เค้าบอกว่าจะไปทำธุระสำคัญให้คุณเพชร”
“ใช่สิคะ ... คุณสาลี่จะพูดยังไงก็พูดได้”
มุกดาทำเป็นหยิบถุงยามายื่นให้เพชร
“โทรหาคุณหมอมั้ยคะ”
“คุณสาลี่ วันหลังอย่าหาเรื่องปรักปรำอะไรคุณมุกอีก” เจนจบบอก
“ฉันเชื่อสาลี่....มุกดาอาจจะเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว” ชนินทรพูด
“แกจะจงเกลียดจงชังอะไรคุณมุกนักหนา ..ชนินทร..”
“ฉันกำลังปกป้องผลประโยชน์ของบริษัท”
“ด้วยการใส่ร้ายผู้หญิง”
“เพราะฉันไม่ได้เป็นพระเอกคอยปกป้องผู้หญิงอย่างแก”
“หยุด” เพชรเอ่ยขึ้นเสียงดัง
“คุณสาลี่ เก็บของคืนมุก แล้วกลับบ้านไป พรุ่งนี้ไม่ต้องมา ผมให้คุณลาพักร้อน 3 วัน”
“ไม่ไล่ออกซะเลยล่ะคะ" สาลินีลุกขึ้น “ไม่ค่ะ สาลี่ไม่ผิด สาลี่จะไม่หลบหน้าใคร สาลี่จะมาทำงานเหมือนเดิม สาลี่จะจับโกหกคนให้ได้”
สาลินีสะบัดหน้าพรึ่ดออกไป เจนจบช่วยมุกดาเก็บของ เพชรมองเจนจบ
“เจนจบ .. นายไปส่งมุกที่บ้านหน่อย”
เจนจบดึงมือมุกดา แล้วเก็บของให้เอง เพชรมองภาพที่เจนจบช่วยมุกดา ชนินทรมองแล้วโมโห เปิดประตูออกไปแล้วปิดอย่างแรง เพชรหันไปมอง แล้วเดินตามออกไป
“หนูมุกเป็นต้นเหตุใช่มั้ยคะ” มุกดาทำน้ำตาปริ่ม
เจนจบมองทอดสายตาด้วยความสงสาร
ชนินทรเดินมาหยุดมองไปด้านนอก เพชรเดินตามหลังมา
“แกจะให้ฉันทำยังไง .. ในเมื่อมุกดาเค้าก็มีหลักฐานว่าไปหาหมอ” เพชรพูดขึ้น
“ต่อให้ไม่มีหลักฐาน แกกับเจนจบก็เต็มใจจะเชื่อผู้หญิงคนนี้”
“ชนินทร ฉันเป็นนาย ..ฉันต้องให้ความยุติธรรมทุกคน”
ชนินทรหันมามองเพชรที่แววตาจริงจัง
“ฉันรู้ว่าแกทุ่มเทเพื่อสตาร์ไดมอนด์ของฉันมาตลอด ฉันขอบใจ ตอนนี้ทุกคนเครียดที่หาอะดอเรลลาไม่เจอ แต่เราจะไม่ยอมแพ้ .. เราจะช่วยกัน ..นาย ฉัน พาที เจนจบ .. ไม่มีใคร..ไม่มีเรื่องไหนจะทำลายพวกเราได้”
เพชรยิ้มเชื่อมั่นกับชนินทรให้รู้ว่าไว้ใจ
ในบ้านของมุกดา มุกดาเดินเข้ามาโดยมีเจนจบตามมาส่ง ประไพพอเห็นเจนจบ หน้าเธอคลายยิ้มลงทันที เจนจบไหว้ ประไพรับไหว้
“แม่นึกว่าคุณเพชรจะมา เลยเตรียมของโปรดคุณเพชรไว้”
เจนจบยิ้มเจื่อนๆ
“ผมแวะมาส่งคุณมุกแทนเพชรน่ะครับ”
“จ้ะ ตามสบาย .. เดี๋ยวก็กลับแล้วใช่มั้ย”
“ครับ”
ประไพเดินเข้าไป มุกดาหันมามอง
“คุณเจนจบคงไม่ถือคุณแม่หนูมุก”
“ไม่หรอกครับ ใครๆก็รักเพชร เพื่อนผมเป็นคนน่ารัก”
“คุณเจนจบก็น่ารักค่ะ”
เจนจบมองมุกดาอย่างอึ้งๆที่มุกดาชมตรงๆ
“หนูมุกว่าคุณเจนจบไม่เย็นชา หัวสูงเหมือนพี่เพชร .. อบอุ่นกว่า น่ารักกว่า”
“คุณมุกชมจนผมจะลอยแล้วครับ” เจนจบยิ้มอย่างอายๆ
เจนจบยิ้มเขินกับมุกดา
เพชรเดินเข้าบ้านของเขา มรกตที่กำลังคุมปักทำความสะอาดเครื่องเพชร เอ่ยขึ้นทันที
“หน้าที่รับส่งหนูมุกเป็นของแกน่ะ เพชร..ไม่ใช่ของเจนจบ ถึงจะเป็นเพื่อนรักกันมากแค่ไหน แต่มุกเม็ดนี้ฉันจองไว้ให้แก”
“แล้วถ้ามุกเค้าไม่อยากอยู่กับเพชรอย่างผม”
มรกตลุกพรวด ปักตกใจ แหวนเพชรที่เช็ดอยู่แทบหลุดมือ
“หมายความว่าแกจะยกของๆแกให้เพื่อนรัก”
“ผมไม่ใช่เจ้าของมุก ผมไม่มีสิทธิ์เที่ยวยกเค้าให้ใครต่อใคร นอกจากเค้าจะเลือกเอง”
“คนอย่างเจนจบจะทำให้หนูมุกมีความสุข มากกว่าผู้ชายเพียบพร้อมอย่างแกไม่ได้แม่ไม่ไว้ใจเจนจบ .. แม่จะขอหมั้นหนูมุกไว้ก่อน”
“แม่ครับ แค่แม่เอามุกดาใส่พานยัดเยียดมาเป็นปลิงเกาะผม ทุกวันนี้ผมก็ปวดหัวมากพออยู่แล้ว”
“มรกตตกใจ ปักแอบพูดเบาๆ แบบไม่มีสียง”
“แร๊งงง !!!”
“ผมอยากได้เจ้าสาวที่ผมเลือกเอง เพราะผมจะอยู่กับเค้าตลอดชีวิต ส่วนเรื่องหมั้น เรื่องแต่งจะไม่เกิดขึ้นทั้งนั้น .. ถ้ายังหาอะดอเรลลาไม่เจอ”
เพชรเสียงเอาจริง จนมรกตไม่กล้าเถียง
ที่คอนโดของภูผา ภูผามองแมงมุมเปิดหนังสือรถ พลิกไปพลิกมา หงุดหงิดแล้วปาลงพื้น
“ไอ้เพชรเวรนี่ยังไงกัน ปล้นก็ปล้นแล้ว เมื่อไหร่จะได้ค่าจ้าง”
ขุนพล กับบลูที่นั่งดูทีวีหันมามอง
“หรือว่าไอ้คนจ้างมันจะหักหลัง รอให้เราถูกจับซะก่อน” ขุนพลบอก
“เร็วหน่อยก็ดี ภูผา..... พวกเรากรรมกรรับจ้าง .. ไม่ได้เป็นพวกคุณหญิงคุณนาย เสนอหน้าทำงานเพื่อการกุศล” บลูกล่าว
ทุกคนมองมาที่ภูผาเป็นจุดเดียว
ห้องนอนของภูผา อะดอเรลลาที่วางอยู่ในกล่องเหล็กอย่างดี ภูผายืนจ้อง คุยสายอยู่กับคนบงการ
“เด็กๆมันเริ่มร้อนรน ... ถึงเวลาสำหรับค่าจ้างแล้ว คุณมาเอาอะดอเรลลาไป”
ดาดฟ้าตึกสูงชายลึกลับยืนอยู่ในความมืด กำลังมองวิวรอบกรุงเทพจากมุมสูง ภูผาทวนคำ จากปลายสายที่เป็นชายลึกลับ
“ผมรู้อะดอเรลลามันของร้อน ต้องรอเวลาปล่อย .. แต่เรากำลังโดนกวน ..... ว่าไงนะ ... คุณมีแผนสอง...”
ภูผามองไปเห็นอะดอเรลลา เพชรสีชมพูสวยเปล่งประกายก็เอื้อมมือหยิบขึ้นมามอง
ในห้องทำงานของสงคราม อะดอเรลลาในรูปถ่ายขนาดใหญ่ที่ถูกวางลงบนโต๊ะ มือสงครามจับภาพขึ้น สงคราม พ่อค้าเพชรเจ้าของเอส เค ไดมอนด์ ท่าทางเป็นเสี่ยใหญ่ หน้าตาเจ้าเล่ห์ เขายื่นภาพเพชรไปด้านหลัง ศักดา ลูกชายเพลย์บอยที่ยืนซ้อนอยู่ยื่นมือมารับภาพไปมอง ภูผาในมาดพ่อค้าเพชรอิสระ แต่งตัวดี น่าเชื่อถือ นั่งอยู่ตรงหน้าสงคราม
“เอามาเลย... เท่าไหร่” สงครามถาม
“เจ้าของอาณาจักรเอสเค ไดมอนด์อย่างคุณสงครามต้องรู้ราคาอะดอเรลลาดีอยู่แล้ว”
“ของร้อนแบบนี้ ราคามันไม่นิ่ง”
“...ผมต้องการคนซื้อที่ไม่มีการต่อรอง เสนอตัวเลขที่ดีที่สุดมาแต่ถ้าไม่กล้าลงทุน ก็อย่าติดต่อให้เสียเวลาผม”
ภูผาลุกขึ้นเดินออกไปเลย สงครามมองตามพอประตูปิด ศักดาเอ่ยขึ้น
“ให้ผมติดต่อมันเอง พ่อ อะไรที่เป็นของไอ้เพชร...ผมจะเอามาให้หมด”
“ดี...ลูก...ต่อไปที่หนึ่งวงการจิวเวอรี่ ต้องเป็นเอส เค ไดมอนด์ ของเราเริ่มต้นงานโพรโมชั่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการค้าเพชรได้แล้ว”
สองพ่อลูกผุดรอยยิ้มอย่างร้ายกาจออกมา
อ่านต่อหน้า2
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 4 (ต่อ)
เพชรอยู่ที่ห้องทำงาน มองการ์ดเชิญในมือ แล้ววางลงบนโต๊ะแรงๆ อย่างไม่ชอบใจ เจนจบ และสาลินีซึ่งอยู่ในห้องนั้นด้วยมองด้วยความสงสัย
“เจนจบแกไปงานของ เอสเค ไดมอนด์ แทนฉันหน่อย”
“แต่ คุณสงคราม กับคุณศักดาเค้าคงอยากให้เบอร์หนึ่งในวงการอย่างคุณเพชรไปร่วมแสดงความยินดีนะคะ ครบรอบก่อตั้งบริษัททั้งที แถมยังมอบเงินให้การกุศลด้วย ทั้งเซเลบ นักข่าว คงเบียดกันล้นงาน” สาลินีบอก
มุกดายื่นหน้ามามองจากหลังจอคอมพิวเตอร์ เพชรหันมาสบตาพอดี
“หนูมุกไปด้วยนะคะ”
“ไม่ต้อง”
“งั้นสาลี่ ควงคุณเจนจบไปได้มั้ยคะ” สาลินีทิ้งสายตาไปทางเจนจบ
“ฉันชวนชนินทรไปด้วยนะเพชร” เจนจบรีบเมินไปทางอื่น
“ตามใจ”
เพชรเดินออกไป เจนจบเดินตาม สาลินีจะออกไป มุกดารีบลุกมาหา
“เสียดายจัง หนูมุกอยากควงพี่เพชรไปอวด”
“ดีแล้วล่ะย่ะ อย่าคิดจะไปโชว์ความทุเรศให้ขายหน้า ฉันสงสารคุณเพชร” สาลินีเยาะ
“ทำไมพี่เพชรถึงไม่อยากไปงานๆ ใหญ่แบบนี้ละคะ”
“จะรู้ไปทำไม”
สาลินีจ้องมุกดา
“หน้าอย่างหล่อน ไม่ต้องรู้มากหรอก มุกดา ...เพราะอีกไม่นาน หล่อนก็จะกระเด็นออกไปจากที่นี่”
“เมื่อไหร่เหรอคะ คุณสาลี่บอกมุกหน่อยสิคะ แต่ก็ดีนะคะ ออกจากที่นี่ไปเป็นเมียพี่เพชร นั่งกินนอนกิน ชอปปิ้งวันละสามเวลา” มุกดาแกล้งแหย่ในท่าทีบ้องแบ๊ว
“จะไม่มีวันนั้นเด็ดขาด ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่”
สาลินีเดินตัวสั่นออกไป มุกดาหัวเราะไล่หลัง พอสาลินีปิดประตู มุกดาทวนคำ
“เอส เคไดมอนด์”
คมกฤชมองบัตรเชิญของเอสเค ไดมอนด์ แล้ววางลงบนโต๊ะ ตรงหน้าธีรพัฒน์ ภายในห้องทำงานของเขา
“ยักษ์ใหญ่อันดับสอง ที่รอเวลาโค่นสตาร์ ไดมอนด์” คมกฤชเอ่ย
“แบบนี้มันจัดงานเกทับกันชัดๆ”
“ตราบใดที่ยังหาอะดอเรลลาไม่เจอ ศักดาก็มีหวังจะเบียดขึ้นมายืนเหนือคุณเพชร”
ศักดากำลังคุยมือถือกับภูผาเรื่องเครื่องประดับต่างๆ อยู่ที่เอสเค ไดมอนด์
“ฉันตกลงซื้อ แต่ฉันอยากเห็นของก่อน” ภูผาคุยสายที่ระเบียง
“เรามีของแน่นอน”
ศักดาหัวเราะอย่างใจเย็น
“เราไม่เคยค้าขายกัน แล้วนี่ก็ไม่ใช่ของราคาแค่ล้านสองล้าน ถ้านายมีของจริง ฉันจะเซ็นเช็คให้เลย...”
“งั้นคุณมาเจอผม”
เพชรนอนแช่น้ำอยู่ที่สปา หลับตาหน้าครุ่นคิด เจนจบนอนแช่อยู่ฝั่งตรงข้าม
“พักนี้นายเครียดมาก”
“อืมม์ ทั้งเรื่องเพชร เรื่องมุก”
“เรื่องคุณมุก”
“แม่จะหมั้นยายหนูมุกให้ฉัน”
“แล้วนายก็คงไม่ยอม”
“เอาฉันไปฆ่ายังดีซะกว่า”
เจนจบหัวเราะ เพชรลืมตามามองเพื่อน
“เจนจบ แกรักยายหนูมุกหรือเปล่า”
เพชรกับเจนจบกำลังจะเดินไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรคุณมุก สงสารด้วยซ้ำที่แกกับชนินทรรังเกียจเค้าออกนอกหน้า”
“งั้นแกเดินหน้า จีบเต็มกำลังเลยได้มั้ย”
เพชรถาม แต่เจนจบไม่ทันฟัง มองไปอีกทาง เพชรหันมาเห็น
“เจอใคร” เพชรถาม
“นั่นศักดา เอสเค ไดมอนด์”
เพชรมองตามเห็นศักดา ที่เดินตรงเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อ
ภูผาปิดตู้ล็อกเกอร์ ในห้องแต่งตัวของสปา มองไปยังศักดาที่เดินเข้ามา
“ไหน ของ”
ภูผาเปิดกระเป๋าใบเล็กออก เห็นอะดอเรลลาวางอยู่ ศักดาจะแตะ
“ฉันขอเป็นเงินสด”
ศักดาชะงัก
“จะให้ฉันหอบเงินสดห้าร้อยล้านมาให้แก”
เพชรเปิดประตูเข้ามาพอดี สายตาของเพชรมองเห็นสร้อยอะดอเรลลาแวบหนึ่ง ภูผาปิดถุงอะดอเรลลาทันที เก็บถุงใส่กระเป๋าออกกำลังกายในล็อกเกอร์ ทำทีเหมือนจะกลับ ศักดาหันมา
“อ้าวคุณพัชระ สตาร์ ไดมอนด์ บังเอิญจริงๆ เป็นเมมเบอร์ที่นี่เหมือนกันเหรอครับ”
เพชรไม่สนศักดา ขยับมาขวางภูผา
“ขอโทษ... ผมขอดูกระเป๋าคุณหน่อย”
“ผมไม่รู้จักคุณ”
ศักดารีบเข้ามาขวาง
“นี่คุณเพชร คิดว่าเป็นใคร ใหญ่แค่ไหน ถึงมาเที่ยวขอค้นกระเป๋าคนอื่น”
“ผมเห็น...ของๆผม”
“อะไร...เห็นอะไร”
ศักดาดึงเพชรไว้แต่เพชรหันมาปัดมือออก
“อย่าเพิ่งยุ่งน่ะ ศักดา”
ภูผาหลบออกไปทันที เพชรหันมา
“นี่คุณ อย่าเพิ่งไป”
ศักดารีบดึงเพชรไว้
“เฮ้ย... คุยให้รู้เรื่องก่อน”
เพชรหันมา ศักดาผลักเพชรอย่างแรง จนร่างเพชรเซไปกระแทกล็อกเกอร์ ศักดาเดินเข้าหา เจนจบดึงรั้งไว้
“หยุดก่อน คุณศักดา”
“มึงอย่าเสือก”
ศักดาผลักเจนจบอัดข้างฝา เพชรเลือดขึ้นหน้าชกเปรี้ยงเข้าหน้าศักดา
“ไอ้เพชร”
ศักดาชกกลับแต่เพชรหลบไว ศักดาจึงชกลงล็อกเกอร์เต็มหมัด ภูผาใส่แว่นดำ เดินอย่างรวดเร็วและคุยโทรศัพท์ไปด้วย
“เอารถมารอ”
เพชรชกกลับศักดา ศักดาหงายลงไปเจนจบมาห้ามไว้
“เพชร อย่า”
เพชรหันไปมองเจนจบเลยโดนศักดาเหวี่ยงหมัดใส่ เพชรเซ เจนจบกระโดดพุ่งเข้าเหวี่ยงศักดาเพื่อช่วยเพชร ศักดาล้มลง เจนจบขึ้นลุกมายืนข้างเพชร ศักดาเงยหน้ามองขึ้นมองเพชร
“มึงคิดว่าเป็นที่หนึ่ง แล้วจะแน่กว่ากูเหรอ”
“ฉันไม่ได้มาหาเรื่องนาย ฉันกำลังตามหาของๆ ฉัน...แล้วถ้ารู้ว่าใครที่มันมีส่วนเกี่ยวข้องแม้แต่นิดเดียว ฉันไม่เก็บมันไว้แน่”
เพชรหันหลังอย่างรวดเร็วเดินออกไปกับเจนจบ ศักดาลุกขึ้น รีบหยิบมือถือขึ้นมา
เพชรกับเจนจบวิ่งออกมา ทั้งสองกำลังมองหาภูผา
“นายเห็นอะดอเรลลาที่ผู้ชายคนนั้น” เจนจบถาม
“ฉันแน่ใจ” เพชรบอก
“จำหน้าได้มั้ย”
ส่วนด้านนอกของสปา บลูขับรถเข้ามาจอดเทียบภูผารีบก้าวขึ้นรถ ศักดาคุยสายน้ำเสียงร้อนใจจากภายในห้องแต่งตัว
“แกต้องขายให้ฉัน ...ฉันซื้อ ฉันซื้อเดี๋ยวนี้...”
ภูผานั่งในรถ คุยมือถือกับศักดา
“ราคาเพิ่มขึ้นอีก 10 เปอร์เซ็นต์ เป็นค่าความเสี่ยง”
“ไอ้…” ศักดาได้ยินเสียงภูผาตัดสาย
“เป็นไง” บลูหันมามองภูผา
“เรียบร้อย...ตามแผน”
บลูยิ้มแล้วยื่นหน้ามาจูบแก้มภูผา ทิ้งสายตายั่วยวน ภูผาหน้านิ่งประดุจหิน
“อย่าเพิ่งรีบกลับเลยนะ ไปฉลองกันก่อน”
บลูวางมือลูบไล้ไปบนหน้าขาภูผา แล้วยิ้มและออกรถไปอย่างรวดเร็ว
เพชรกับเจนจบเปลี่ยนชุดเรียบร้อย สองหนุ่มตัดสินใจไปที่ห้องผู้จัดการสปา และในเวลานั้นกำลังยืนอยู่หน้าจอกล้องวงจรปิด มองภาพหลายๆ มุม ผู้จัดการท่าทางสุภาพบอกให้พนักงานเล่นซ้ำไปซ้ำมา เพชรกับเจนจบที่มองเห็นแต่กล้องที่รับด้านหลังภูผาเดินออกจากสปา
“เห็นหน้าไม่ชัด” เจนจบพูด
“แต่เรารู้ว่ามันมาหาศักดา”
อีกด้านหนึ่งที่สตาร์ ไดมอนด์ มุกดาเปิดคอมพ์ฯ กำลังคลิกในจอเป็นภาพศักดากับสงครามในหน้าเว็บของเอสเคไดมอนด์ จังหวะหนึ่งมุกดาได้ยินเสียงประตูเปิด จึงรีบปิดหน้าเว็บ ทำเป็นฟุบหน้าหลับคาโต๊ะอยู่ เพชรกับเจนจบเดินเข้าห้องมา เพชรปรายตามองมุกดา เห็นหลับก็เบือนหน้าหนี
“เราต้องมีพยานหรือหลักฐานมากกว่านี้” เจนจบบอก
มุกดาทำทีเป็นหลับ เพชรใช้ความคิดนิดเดียวแล้วบอกเพื่อน
“ฉันจะไปงานเลี้ยงของเอสเค ไดมอนด์ ไอ้ศักดากับฉันต้องเจอกันอีก”
มุกดาที่นอนหลับ ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างใช้ความคิด
ภายในห้องจัดเลี้ยงโรงแรม วันนี้มีงานฉลอง ก้าวสู่ปีที่ยิ่งใหญ่ เอสเค ไดมอนด์ คัทเอาท์ภาพสงครามยิ้มเคียงคู่ศักดาลุคดูดี ติดหราอยู่ในงาน แขกที่รับเชิญทั้งเซเลบ ลูกค้าร้านเพชร แต่งกายหรูดูดีเดินทางมาร่วมงานแบบคอกเทล ศักดา กับสงครามกำลังต้อนรับแขก
เพชรอยู่ในชุดสูทหรู และเท่ เดินเข้ามาบริเวณทางเข้างาน ทุกสายตาหันไปมองความโดดเด่นของเพชร
สาวๆ ลูกหลานไฮโซ พากันมองด้วยความชื่นชม บางคนหยิกเพื่อน หน้าตาอยากจะกรี๊ดดังๆ สงครามกับศักดาหันมามอง ศักดามีแววตาไม่พอใจนัก ที่เพชรมาแย่งความเด่น เพชรเดินเข้ามา พร้อมกับเจนจบ ชนินทร โดยมีสาลินีในชุดราตรีหรูหราเดินตามมาติดๆ เพชรก้าวมาเผชิญหน้ากับศักดา สงคราม
“ยินดีด้วยครับ สำหรับก้าวที่จะยิ่งใหญ่”
“ใหญ่มากจนเหยียบแกให้มิด” ศักดาพูด
“ศักดา” สงครามปราม
ศักดาหยุด สงครามยิ้มอย่างมีมารยาทกับเพชร
“ขอบคุณครับ คุณเพชร ที่ให้เกียรติเรา หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนร่วมวงการที่ดีต่อกันตลอดไป”
สงครามกับเพชรจับมือกัน ศักดา กับพวกเพชรมอง ต่างคนต่างรู้ว่าทำตามมารยาท
ส่วนในอีกห้องหนึ่งของโรงแรมแห่งนั้น ชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ในชุดนักเต้นแทงโก้ ทั้งสองคนยืนส่องกระจกแล้วหยิบหน้ากากประดับเพชรระยิบขึ้นมาวางทาบลงที่ใบหน้าของเขาและเธอ
ส่วนในห้องจัดเลี้ยง เพชรกับเจนจบยืนจิบเครื่องดื่มอยู่ในงาน
“เห็นคนน่าสงสัยหรือยัง” เพชรถาม
“ยังไม่เห็นอะไรผิดปกติ ดูเหมือนจะเป็นแค่งานเลี้ยง”
ธีรพัฒน์ในชุดสูทเดินเข้ามาหาเพชรกับเจนจบ
“เป็นไปได้หรือเปล่าครับ ว่าจะมีการซื้อขายอะดอเรลลาในงานนี้” เจนจบบอก
“ถามผม ผมก็ตอบตรงๆว่า มันโจ่งแจ้งเกินไป แต่ถ้าคุณอยากให้ผมจับตาความเคลื่อนไหวของคุณศักดา .. ลูกน้องผมเก็บภาพทุกคนในงานไว้แล้ว”
เพชรกับเจนจบหันไปมองตามสายตาธีรพัฒน์ เห็นลูกน้องธีรพัฒน์ปลอมเป็นนักข่าวถ่ายรูปศักดาที่ทักทายแขก
ด้านหน้าเวทีสงครามนั่งลงที่โต๊ะ ศักดาทักทายแขกแล้วลงมานั่งข้างพ่อ สงครามเอ่ยขึ้นให้ลูกได้ยิน
“ฉันเห็นสารวัตรธีรพัฒน์ที่ดูแลคดีเพชร”
“ช่างหัวมันสิพ่อ ยังไงวันนี้เราก็จะซื้ออะดอเรลลา”
“ทำไมต้องวันนี้ อยากซวยกันหมดหรือไง”
“ไอ้คนขายมันย้ำว่าต้องวันนี้”
“แล้วมันจะมาตอนไหน”
ไฟในงานหรี่ลง
เพชรที่นั่งอยู่ที่โต๊ะวีไอพีกับทุกคน สาลินีตื่นเต้น
“เซอรไพร์สของงานหรือเปล่าคะ”
ชนินทรนั่งหน้าเฉยๆ เพชรกับเจนจบหันไปมองทางหน้าเวที
ไฟในงานหรี่ลงทั้งหมด เหลือแค่ดวงหน้าเวที เสียงเพลงเย้ายวนดัง ในความมืดเห็นภูผานั่งลงข้างสงคราม บลูในชุดราตรีสั้น คอปาดลึก เว้าเอวนั่งลงประกบข้างศักดา ศักดามองบลูแบบแทบจะกลืนกิน สงครามขยับจะมอง ภูผาเอ่ยเบาๆ
“เงินครบหรือเปล่า”
“ของล่ะ” สงครามตอบอย่างนิ่งๆ ไม่แสดงพิรุธ
ด้านหน้าเวทีคู่เต้นรำแทงโก้ชายหญิงออกมากลางเวที สงคราม ศักดา กับแขกปรบมือ
เพชรปรบมือ สาลินีตื่นเต้น
“มีเต้นลีลาศด้วยค่ะ”
“แทงโก้”
สาลินีอายแต่พยายามกลบเกลื่อน
“รู้จักค่ะ สเต็ปนี้เคยเต้น เริ่ดค่ะ เริ่ด”
ทุกคนหันไปมองทางเวที
ด้านหน้าเวที มุกดากับคมกฤชใต้หน้ากากเพชรระยิบระยับ บังใบหน้าจากทุกคน กำลังวาดลวดลายเต้นแทงโก้ด้วยเพลงเร่าร้อน มุกดาเพ่งมองไปที่ภูผา ภูผาค่อยๆหยิบห่อผ้าสีดำกำมะหยี่ออกจากกระเป๋าสูท มุกดาหมุนตัวตามท่า คมกฤชดึงมาใกล้ มุกดากระซิบ
“มัน 2 คน ข้างสงครามกับศักดา”
คมกฤชดึงมุกดาออกทันที หันไปมองภูผาเปิดห่อผ้ากำมะหยี่ เห็นอะดอเรลลา สงครามกับศักดาเหลือบมอง บลูไขว้ขาสูง ศักดาหันมามองบลูทันที มุกดากับคมกฤชใต้หน้ากากประดับเพชร มองเห็นอะดอเรลลาอยู่ในมือภูผา มุกดาสบตาพี่ คมกฤชทำท่าส่งมุกออกไป มุกดาหมุนตัวพุ่งไปแถวที่นั่งศักดาจังหวะเดียวกับภูผาปิดห่อผ้า เธอหมุนสไลด์เท้ามาตรงหน้า ภูผามอง มุกดาต้องกลบเกลื่อน ทำท่าเอนตัวไปด้านหลังเกือบติดพื้น คนดูต่างปรบมือชอบใจ
เพชรที่มองจ้องนักเต้นสาว ถึงกับปรบมือดัง ชะเง้อมองด้วยความสนใจ สาลินีมองค้อนน้อยๆ
“ชิ .. แทงโก้ .. แทงกบ”
ภูผาขยับจะลุกจะออกไป บลูลุกตาม มุกดามองคมกฤชสบตาว่าเอายังไงดี คมกฤชเห็นธีรพัฒน์กับลูกน้องยืนอยู่ห่าง มุกดากวาดตามองเห็นเพชรอยู่ที่โต๊ะกับทุกคนสองพี่น้องหันมามองตากัน ตัดสินใจมุกดาสไลด์ตัวหมุนไปเร็วไปทางภูผา คมกฤชพุ่งไปดักทางบลู มุกดาหยุดหน้าภูผาแล้วฟันสันศอกเข้าหน้า ภูผาผงะ มุกดาจะล้วงเพชรในกระเป๋าภูผาหันมาจับข้อมือมุกดา บิด แล้วชักปืนขึ้นจ่อ ไฟเปิด ทุกคนเห็นภาพภูผาจ่อปืนจะยิงมุกดา แขกตกใจร้องกรี๊ด สาลินีมอง แล้วกรี๊ดยาว
“กรี๊ดด....”
เพชรลุกขึ้นพรวดมอง
ที่หน้าเวที ภูผาจะยิงมุกดา มุกดาบิดข้อมือด้วยอาคิโด จะจับภูผาทุ่ม ภูผาไม่ยอมศอกใส่ ปืนลั่นขึ้นหนึ่งนัด เสียงกรี๊ดดัง ธีรพัฒน์กับลูกน้องอีก 2 คนวิ่งมาจากมุมด้านข้าง บลูยกปืนจะช่วยยิง คมกฤชจับข้อมือบิด สองคนยื้อแย่งปืน ศักดา สงครามรีบก้มหลบลูกน้องมาพาออกไปด้านข้าง ธีรพัฒน์วิ่งมาบลูบิดมือที่คมกฤชยังจับหันไปยิงทางธีรพัฒน์กับลูกน้องแตกกระเจิงหาที่หลบ มุกดาเตะสูงเข้าปืนภูผาปืนหลุดมือ มุกดากับภูผาพุ่งเข้าไปแย่งหยิบปืนบนพื้น ภูผาถึงก่อน มุกดาหยิบไม่ทัน ภูผายิงกราดมุกดาม้วนตัวหลบๆ กระสุนเฉียด ทุกคนพากันก้มหลบ แขกวิ่งหนี อลหม่าน เสียงกรีดร้อง โต๊ะ เก้าอี้ล้มระเนระนาด
เพชรวิ่งสวนจะขึ้นไป เจนจบดึงไว้
“อย่า เพชร ... เดี๋ยวโดนลูกหลง”
“ใช่มัน .. ใช่คนที่มีอะดอเรลลา”
เพชรไม่ฟัง วิ่งสวนขึ้นไป เจนจบ ชนินทรวิ่งตาม
“เพชร อย่า..”
“เพชร อย่าเข้าไป”
“คุณเพชร หลบก่อน” สาลินีตะโกน
สาลินีห้ามแล้วก้มหลบใต้โต๊ะทันที
เพชรวิ่งมาที่ด้านหน้าเวที มุกดามองเห็น ภูผาหันไปพอเห็นเพชร ภูผาจะยิง มุกดากระโดดรวบตัวภูผา กระสุนเฉียดเพชรไปด้านหลัง เจนจบ ชนินทรที่ตามมา รีบก้มต่ำ ภูผาสะบัดมุกดาฟาดกับเสาแต่มุกดาไม่ยอมปล่อย เพชรหันไปคว้าเก้าอี้ วิ่งเข้าหาภูผา
จังหวะนั้นภูผากระแทกร่างมุกดา เพชรฟาดเก้าอี้ไปที่ภูผาทันที ภูผาล้มลง เพชรจะเข้าไปซ้ำ ภูผายกปืนเล็ง มุกดาพุ่งเข้าขวาง ผลักเพชรให้พ้นวิถีกระสุน ภูผายิงสกัดแล้ววิ่งออกประตู อีกด้านบลูหันปืนมาจะยิงคมกฤช ธีรพัฒน์ยิงใส่ก่อน บลูหลบ คมกฤชเอาหัวโขก บลูจนหงายหลัง ธีรพัฒน์กับลูกน้องวิ่งเข้ามา บลูกระโดดขึ้นเวที ยิงกราดลงมา ทุกคนด้านล่างหลบ บลูวิ่งหนีอย่างรวดเร็วไปทางประตู
ที่ด้านหน้าห้องจัดเลี้ยง รุจากระหืดกระหอบมาถึงงานในชุดราตรีสั้น สไตล์น่ารัก พร้อมกระเป๋าสะพายใบเก๋รับกับชุด
“รถจะติดอะไรนักหนา” รุจาพึมพรำ
รุจากำลังจะเข้างาน เจอภูผาถือปืนวิ่งออกมา บลูตามมาอีกคน
“ปืน... ปืนอีกแล้ว”
รุจาหันหลัง จะหนี แต่เจอภูผาล็อคคอ ปืนจ่อหลัง
“อย่าฆ่าฉัน”
ภูผาลากรุจาไปเป็นตัวประกัน
ภายในงานมุกดาลุกขึ้นวิ่งจะตาม เพชรยังจุกอยู่กับพื้น เอี้ยวตัวคว้ามือมุกดารั้งไว้ มุกดาหันมามอง เพชรเพ่งมองมุกดาใต้หน้ากาก
“คุณ…”
มุกดาสะบัดมือวิ่งไปทางประตู คมกฤชวิ่งตามไป เจนจบ ชนินทรเข้ามาดึงเพื่อนขึ้น สาลินีวิ่งหน้าตื่นธีรพัฒน์วิ่งตามออกไปกับลูกน้อง
ภูผาเดินตามทางในโรงแรม ก้มหน้าไม่อยากให้กล้องวงจรปิดจับหน้าได้ชัดๆ ลากรุจาเป็นตัวประกัน บลูวิ่งตาม แขกพากันตกใจ วิ่งหนี มุกดากับคมกฤชวิ่งตามมา
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ใครเป็นพลเมืองดี ช่วยฉันที”
คมกฤชเห็นรุจาเป็นตัวประกัน
“รุจา”
ภูผายิงสกัด มุกดากับคมกฤชต้องหลบ ภูผากับบลูวิ่งไป มุกดากับคมกฤชวิ่งมามองเห็นทางขึ้น ทางลง สองคนแยกกันตามทันที
รุจาถูกลากออกมาที่ห้องโถงกลางโรงแรม ภูผา บลู ถือปืนขู่ แขก เจ้าหน้าที่พากันหลบ ภูผา บลูใกล้ถึงประตูทางออก มุกดาวิ่งมาโผล่ที่ระเบียง มองลงไปด้านล่างคือภูผา บลู ภูผาล็อครุจากำลังไปทางประตู ธีรพัฒน์วิ่งโผล่มาชั้น 2 เหมือนคมกฤช คมกฤชเห็นลูกน้องธีรพัฒน์ ก็ชกเปรี้ยง กระชากปืนในมือ เงยขึ้นมองน้องบนระเบียงชั้น 3 มุกดามองเห็นผ้าที่ห้องโถงห้อยประดับไว้หลากสี เธอมองลงมาสบตากับพี่ แล้วเหยียบราวระเบียงพุ่งตัวออกไป คมกฤชโยนปืนให้เธอคว้าปืนกลางอากาศจับผ้ายึดตัวไว้
เพชร กับทุกคนวิ่งมาเห็นที่ชั้นสอง มุกดาโหนตัวในชุดนักเต้นแทงโก้ ลูกปัดพลิ้ว วิบวับสะท้อนไฟของแชนเดอเลีย ยิงกราดลงมา เพชรที่เห็นมุกดาในชุดนักเต้น พลิ้วกลางอากาศสลับไปตามช่องว่างของผ้าแต่ละสีเป็นภาพที่เท่ สง่า และสวยงาม
มุกดาโหนตัวยิงจนภูผากับบลูต้องยอมปล่อยมือรุจา เพชรมองลุ้น ขยับตามอยากจะเห็นหน้านักเต้นสาวให้ชัดๆ รุจาล้มลง ก้มต่ำ คมกฤชมองรุจา ธีรพัฒน์วิ่งเข้าไปกันรุจาไว้ ภูผากับบลูหลบออกประตูไป ธีรพัฒน์ส่งตัวรุจาให้ลูกน้องดูแล แล้ววิ่งตามออกไป รุจาควานหากล้องคู่ใจพยายามถ่ายรูปทุกเหตุการณ์ไว้ แล้วหันไปมองด้านบน
ทุกคนมองเห็นมุกดาที่โหนผ้าห้อยตัวกลางอากาศ เธอหมุนตัวหันมาเจอสายตาเพชรที่มองตรงมา เพชรกับมุกดามองจ้องกัน
มุกดามองแล้วยิ้ม นึกขำสายตาทึ่งของไอ้พี่เพชร เธอแกว่งตัวจะเข้ามาที่ระเบียง เพชรยื่นมือไปทันที หวังจะช่วยจับมุกดาแต่เธอเหวี่ยงตัวไปขึ้นที่ระเบียงตรงข้ามกับเพชร คมกฤชมองเห็นว่าน้องสาวปลอดภัยแน่แล้ว ก็หลบหายไป เพชรมองมุกดาไม่วางตา มุกดายิ้มให้ เพชรจะวิ่งตามไปที่ระเบียงตรงข้าม แต่มุกดาหลบ
“คุณ คุณ ...รอก่อน” เพชรเรียก
เพชรวิ่งตาม แต่มุกดาหายไปแล้ว เจนจบ ชนินทร สาลินีตามมา
“คุณเพชรจะตามไปทางนั้นทำไมคะ โจรมันหนีไปทางโน้น”
“เจนจบ... ฉันอยากรู้จักผู้หญิงคนนั้น”
เจนจบยังไม่ทันอ้าปากถาม เพชรย้ำ
“ฉันต้องรู้ภายใน 24 ชั่วโมง ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
มุกดาในชุดนักเต้นวิ่งเข้าซอยมืดมา จังหวะนั้นมีรถพุ่งออกมาเบรกตรงหน้า สาดไฟใส่ร่างมุกดาที่ยืนอยู่กลางถนนท่ามกลางความมืด มุกดามองไปเห็นว่าคมกฤชเป็นคนขับ จึงถอดหน้ากากเพชรออกโยนทิ้งลงพื้น
ใบหน้าของมุกดาระบายรอยยิ้มดูมีเสน่ห์ และชวนหลงใหล
ติดตามอ่าน "มุกเหลี่ยมเพชร" ตอนที่ 5 วันพฤหัสที่ 29 ธ.ค. 54
