เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 13
ที่สนามเด็กเล่น ดินยังคงไกวชิงช้าอย่างเงียบๆ น้ำฟ้าทำลายความเงียบขึ้นมา โดยพยายามทำตัวให้ร่าเริง
“จะให้ฉันช่วยอะไรเรื่องคุณเฟซก็บอกนะ”
ดินยิ่งรู้สึกเจ็บปวด
“อย่าเลย”
“ถึงนายจะกวนประสาทฉัน จนบางทีฉันก็นึกเกลียดนายมาก แต่ลึกๆ แล้ว ฉันก็คิดว่านายคือเพื่อนของฉัน นายเคยช่วยฉัน ฉันก็จะช่วยนาย”
ดินรวบตัวของน้ำฟ้ามากอดเอาไว้ทันที น้ำฟ้าตกใจ ดินกอดเธอเหมือนเป็นการสั่งลา นี่คือสัมผัสสุดท้าย น้ำฟ้ารู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงของตัวเอง และแล้วก็กลายเป็นความอ่อนไหว สัมผัสของดินคือสัมผัสที่ทำให้หัวใจของน้ำฟ้าอบอุ่น
“นายดิน ทำอะไร”
“แสดงความยินดีกับคุณไง...จากเพื่อน”
น้ำฟ้าอึ้ง รู้สึกผิดหวัง ดินค่อยๆ คลายอ้อมกอด น้ำฟ้ารีบดึงตัวเองออกมาจากความอ่อนไหวนั้น
“ขอบใจ”
ดินไกวชิงช้าให้ฟ้าต่อไปอย่างเงียบๆ ฟ้ารู้สึกอ่อนแอเกินกว่าจะทนอยู่แบบนี้ต่อไปได้ ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือของดินที่จับโซ่อยู่
“พอเถอะ นายไม่ต้องไกวชิงช้าให้ฉันอีกต่อไปแล้วล่ะ ต่อไปคนที่จะมานั่งตรงนี้ก็จะไม่ใช่ฉัน และคนที่จะมาไกวชิงช้าให้ฉัน ก็จะไม่ใช่นาย”
ดินอึ้ง ค่อยๆ คลายมือออกจากมือของน้ำฟ้า
“ดึกแล้ว คุณก็ควรจะกลับบ้านได้แล้วนะ”
“อือ...ไม่ต้องไปส่งนะ รถจอดอยู่แค่นี้เอง นายรีบกลับไปเถอะ”
น้ำฟ้ารีบเดินหนีไปพยายามไม่สบตา และหลบหน้าเพื่อไม่ให้ดินเห็นหยดน้ำตาที่กำลังไหลริน
ดินมองตามหลังของน้ำฟ้าอย่างอาลัยอาวรณ์ โดยไม่รู้เลยว่าใบหน้าของน้ำฟ้าเวลานั้น กำลังร้องไห้อย่างหนัก น้ำฟ้าประคองตัวเองให้เดินเป็นปกติอย่างที่สุด ค่อยๆ เดินจากมาอย่างร้าวรานใจ...ดินมองตาม น้ำตาซึมร้าวรานใจไม่ต่างไปกับน้ำฟ้า
+ + + + + + + + + + + +
วันรุ่งขึ้นน้ำฟ้าในมาดสวยเฉี่ยวปิ๊งมากกว่าเดิม เดินฉับๆ อย่างมั่นใจ ร่าเริง เข้ามาในออฟฟิศ ต้นที่กำลังเดินถือแบบออกมาเห็น หยุดกึก อ้าปากค้าง กอหญ้าที่เดินตามหลังต้นมา ชนกระแทกข้างหลังต้นอย่างจัง ดินสอที่ต้นคาบอยู่ที่ปาก ร่วงลง กอหญ้ามองตามสายตาต้นจึงเห็นน้ำฟ้า กอหญ้าก็ตะลึงเหมือนกัน
“โห...”
ฮันนี่และมิ้นท์เดินมาเห็น มองมาที่น้ำฟ้าอย่างหมั่นไส้
“ทำไมวันนี้ ยัยน้ำเน่าอารมณ์ดี”
“แสดงว่าแผนบ่อนทำลายของคุณฮันนี่เหลวอีกแล้วค่ะ”
“หุบปาก”
น้ำฟ้าเดินมาถึงต้น จับปากต้นให้ปิดสนิทเหมือนเดิม แล้วชูถุงอาหารเช้าตรงหน้าต้น
“เจ๊ซื้ออาหารเช้ามาฝาก”
“โห...เจ๊ ได้ใจต้นไปเลยอ่ะ”
มิ้นท์ดีใจด้วย
“ดีจังเลยค่ะ”
“ยกเว้นเธอ” น้ำฟ้าบอกแล้วมองไปที่ฮันนี่ “และเธอ”
“อ้าว ทำไมอ่ะ”
มิ้นท์ผิดหวัง บีบีเข้ามา
“คนที่คอยยุแยงตะแคงรั่วคู่ชาวบ้านให้แตกกัน อดย่ะ”
มิ้นท์ชี้ไปที่ฮันนี่ทันที ฮันนี่ตีมือมิ้นท์ดังเพี๊ยะ แล้วเดินกันออกไป น้ำฟ้ามองหาดิน แต่ไม่เห็น
“เดี๋ยวเรามาคุยรูปแบบงานลูกค้าสัมนากันหน่อยมั้ย เอ๊ะ นายดินไปไหนเนี่ย กอหญ้า”
“ไปกับคุณเฟซแต่เช้าแล้วค่ะ เดี๋ยวคงจะมาถึงออฟฟิศแล้วล่ะ”
น้ำฟ้าตกใจ ลืมตัว เสียงสูงมาก
“ไปตั้งแต่เช้า ไปทำอะ...” ทุกคนหันมอง น้ำฟ้ารีบทำตัวปกติ “อ่ะไป เร้ว ทุกคน อาหารเช้าสำคัญต่อสุขภาพ จะได้มีเรี่ยวแรง ร่าเริงแจ่มใสเหมือนเจ๊ ใครฆ่าก็ไม่ตาย ฮิๆ”
น้ำฟ้าเดินนำบีบีเข้าไปทางมุมครัว ด้วยสีหน้าสงสัย ดินหายไปไหนกับเฟซ ต้นลากมือกอหญ้าออกไปอีกมุมหนึ่ง
“เห็นเจ๊ฟ้ามั้ย เห็นหรือยัง”
ต้นถามกอหญ้าด้วยท่าทางดีใจ
“ตาไม่ได้บอด”
“ใช่ สวรรค์มีตาทำให้เจ๊ฟ้าหันมาเอ็นดูต้น แผนของเธอได้ผลแล้วล่ะ โจรน้ำส้ม”
กอหญ้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยแต่เมื่อต้นเข้าใจอย่างนี้ กอหญ้าจึงต้องปล่อยไปตามน้ำ
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันบอกนายแล้ว ว่าต้องอดทน ใจคนไม่ใช่เหล็ก สักวันมันก็ต้องอ่อนไหวบ้างแหละ”
“เย็นนี้กินอะไร ฉันเลี้ยง แทงกิ้วปาร์ตี้สำหรับแม่สื่อ ต้นจัดเต็ม”
“เย็นนี้ไม่ว่าง ไว้วันหลังแล้วกัน”
กอหญ้าจะเดินออกไป แต่หันมาใหม่ สำทับต้นเข้มๆ
“นายอย่าเพิ่งไปอะไรกับเจ๊ฟ้านะ”
“ไมอ่ะ”
“ยิ่งเราเฉย ผู้หญิงยิ่งอยากเข้าหา เคยดูป่ะ เจ้าชายเย็นชาน่ะ หญิงกรี๊ดสลบทั่วบ้านทั่วเมือง นายต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เข้าใจมั้ย”
“เออ ก็ได้”
กอหญ้าออกไป แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ ต้นหัวใจพองโตแล้วกลับมาคิดวิธีการของกอหญ้า
“เจ้าชายเย็นชาเหรอ...ไม่เห็นจะยาก”
+ + + + + + + + + + + +
ที่มุมกาแฟของออฟฟิศ ฮันนี่เดินมาชงกาแฟอย่างกระแทกกระทั้น หน้าตาบอกบุญไม่รับ ขณะที่น้ำฟ้ากับบีบีกำลังอร่อยกับอาหารเช้า
“อุ๊ยๆๆ มีข้อความเข้าอ่ะ”
น้ำฟ้าหยิบมือถือขึ้นมาดู ยิ้มพราย จงใจพูดเย้ยฮันนี่
“ข้อความจากคุณวี เป็นกำลังใจให้นะครับคนเก่ง...กรี๊ดอ่ะ”
“ใจถึงใจกันตลอดเวลาแบบนี้ เอ๊ะๆๆ เขาเรียกว่าอะไรนะฟ้า”
“เขาก็เรียกว่า หวานจนน้ำตาลเรียกพี่”
“และอีกหน่อย คงได้จูงมือกันไปหวานในห้องหอแล้วล่ะ”
“ว้าย เขินอ่ะบีบี พูดอะไรไม่รู้ หน้าแดง หน้าแดง อุ๊ย ทำไม ฉันมองอะไรเปลี่ยนไปหมดเลย”
“เปลี่ยนยังไงเหรอฟ้า”
“ทุกอย่างมันกลายเป็นสีชมพูหมดเลยอ่ะบีบี”
น้ำฟ้ากับบีบีประมือกันแสดงความยินดีอย่างโจ่งแจ้ง
“ฮิ้วววว”
“ไชโยโห่ฮิ้วกันหน่อยมั้ยจ๊ะ ฮันนี่” น้ำฟ้าหันไปถามฮันนี่
“ฝันไปเถอะ”
“หรืออยากจะไปโห่ทีเดียวในขบวนแห่ขันหมากจ๊ะฮันนี่”
“สำหรับพวกหล่อน งานเดียวที่ฉันจะไปดูน้ำหน้าคือ....งานศพ!”
ฮันนี่สะบัดหน้าเดินเชิดออกไป น้ำฟ้ากับบีบีหันมาหัวเราะชอบใจกันต่อ
“ฮิ้ววว ฮ่ะๆๆ”
จู่ๆ บีบีที่หันหน้าออกไปหน้าห้องครัวก็ชะงัก
“อุ๊ย...คุณดิน”
น้ำฟ้าหันไปจึงเห็นดินถือช่อดอกไม้ช่อสวยยืนอยู่ ดินมองมาที่ทั้งสองสาว น้ำฟ้าเชิดใส่ทันที งอน หึง ส่วนบีบีตื่นเต้น คิดว่าดินจะให้ดอกไม้ตัวเอง
“อย่าบอกนะว่า...คุณดิน โอ๊ย...น่ารักอ่ะ”
“มีคนมาส่งดอกไม้ให้คุณฟ้า...จากคุณวี”
บีบีเซ็ง น้ำฟ้าทำหน้าดีใจมาก ปราดเข้าไปรับดอกไม้มาจากดิน
“ว้าย ดอกไม้ สวยมากกกเลยยยย”
“เห็นดอกไม้แบบนี้ สวยมากตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ”
“เมื่อกี้ ทำไม... ไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าความรักเปลี่ยนโลกได้”
“หงุดหงิดอะไรเนี่ย แฟนอุตส่าห์ส่งดอกไม้มาให้รับอรุณ อารมณ์ดีๆ หน่อยสิคุณ”
น้ำฟ้าหน้าบึ้ง เชิดใส่ ดินส่ายหัวกับอารมณ์ของน้ำฟ้าแล้วเดินออกไป
“ตกลงแกตกหลุมรักคุณวีแล้วใช่มั้ย เร็วกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย” บีบีถาม
“เพิ่งคิดว่ารักเมื่อกี้นี่แหละ”
“หือ” บีบีทำหน้างง
“กินเสร็จยัง ได้เวลาทำงานแล้ว” น้ำฟ้าเดินออกไป พร้อมประกาศลั่นออฟฟิศ
“อ๊ายย ตายแล้ว ดอกไม้จากคุณวีอ่ะค่า ปลื๊มปลื้มค่า”
บีบีมองตามฟ้าหน่ายๆ
“ทำไมอารมณ์มันขึ้นๆลงๆ เหมือนรถไฟเหาะตีลังกางี้นะ”
น้ำฟ้าเดินถือช่อดอกในไม้เดินตัวลอยละล่องมาที่โต๊ะตัวเอง ตั้งใจวางไว้ในจุดที่ตัวเองจะเห็นได้ชัดๆ ดินเหลือบมอง เห็นฟ้าวุ่นวายกับช่อดอกไม้ของคุณวีมากมาย จึงหันหน้าหนีทันทีไม่อยากรับรู้
“เอ๊ะ ตรงนี้ไม่ดี เห็นไม่ถนัด... อุ๊ย ตรงนี้ก็ไม่ดี ไกลหัวใจไป”
ต้นยืนมองน้ำฟ้าอยู่ด้วยความร้าวรานใจอยู่ที่มุมหนึ่ง กอหญ้าเข้ามากระซิบกับต้น
“เจ๊เขาจงใจทำให้นายเห็น นายจะได้หึง”
“แล้วฉันควรทำไง”
“นายต้องไม่แสดงอาการใดๆ ไม่งั้นผู้หญิงจะคิดว่านายคือลูกไก่ในกำมือ”
“ตามนั้น”
ต้นเดินเข้มออกไป กอหญ้ามองตาม ต้นจงใจผ่านโต๊ะน้ำฟ้า แล้วหยุดมอง
“มองอะไร”
“เจ๊เห็นอารมณ์อะไรบนหน้าผมบ้างป่ะ”
“หน้าแกเฉยมาก”
“ถูก! จำไว้นะเจ๊...เฉยมาก”
ต้นเดินออกไป น้ำฟ้ามองตามต้น งงๆ
“อะไรของมัน” กอหญ้าส่ายหัวระอากับต้น
น้ำฟ้าหันมาเห็นดอกไม้วางอยู่กลางโต๊ะ “วางตรงนี้แล้วฉันจะทำงานยังไง อยู่กลางโต๊ะเชียว งั้นวางตรงไหนดีน้า”
“รู้สึกว่าดอกไม้ของคุณวีจะเป็นภาระคุณมากไปป่ะ” ดินถามอย่างหมดความอดทน
“ภาระเลิฟแบบนี้ ไม่มีคำว่าเกินไป กอดไว้เลยดีกว่า อุ่นใจ การมีแฟนมันดีอย่างนี้นี่เอง”
“ท่าจะบ้า” ดินหมุนตัวกลับไม่สนใจฟ้าอีกต่อไป ดินสอลอยมาปะทะหัวดิน “เฮ้ย”
ดินหันขวับมองไปที่ฟ้า ฟ้ายักคิ้วเย้ยให้ดิน ดินปาดินสอกลับโดนฟ้า
“อุ๊ย” น้ำฟ้าโกรธ เหวี่ยงดินสอกลับใส่ดิน ดินเหวี่ยงกลับใส่ฟ้า “ไม่ไหวแล้วนะ”
“แล้วจะทำไม”
“คุณดินคะ”
เสียงเฟซดังขึ้น น้ำฟ้ากับดินหันไปจึงเห็นเฟซยืนยิ้มหวานอยู่ ในชุดทะมัดทะแมง ดูสวยใส ฮันนี่เดินมาเห็นเข้าพอดี ฮันนี่โกรธมาก
+ + + + + + + + + + + +
ฮันนี่กลับมาที่ห้องทำงานตัวเองแล้วเต้นเร่าๆด้วยความเจ็บใจ
“เกลียดๆๆๆ”
มิ้นท์เข้ามาหา พร้อมเอกสารจะให้ฮันนี่เซ็น
“คุณฮันนี่ขา ช่วยเซ็นใบเสนอราคาให้มิ้นท์หน่อยนะคะ”
“ยังไม่เซ็น! เจ็บใจอ่ะ คู่ของยัยฟ้ามันกำลังมีความสุข แต่ฉันยังทำให้ดินใจอ่อนไม่ได้ แถมยัยเฟซยังเข้ามายุ่งวุนวายกับดินอีก นี่ยัยฟ้าจะได้แต่งงานก่อนฉันเหรอ ฉันไม่ยอม!”
“ยอมเถอะค่ะ ไม่งั้นงานการไม่ได้ทำแน่ๆ ค่ะ”
“มิ้นท์”
“พูดเล่นค่ะ ถ้ารักไม่รุ่งแล้วงานจะรุ่งได้ยังไง ถูกมั้ยคะ”
“ไม่ถูก”
“อ้าว...”
“รักไม่รักไม่เกี่ยว รู้อย่างเดียว ยัยน้ำเน่าจะไม่มีวันชนะฉันไม่ว่าจะเรื่องการแต่งงานหรือเรื่องอะไรก็ตาม มันจะต้องไม่มีความสุข!”
“แค้นได้เคลียร์มากค่ะ งั้นขอลายเซ็นค่ะ เดี๋ยวเราก็ต้องเอาไปคุยกับลูกค้าแล้วนะคะ”
“เรื่องงานไว้ทีหลัง ไปกับฉันก่อน”
ฮันนี่กระชากมิ้นท์ออกไป มิ้นท์เซ็งแต่ก็ไม่กล้าขัด
+ + + + + + + + + + + +
ดินมาส่งเฟซที่หน้าออฟฟิศ ดินชูกระเป๋าเงินตัวเอง
“ขอบคุณนะครับ ที่เอามาคืน ผมนี่แย่จัง ลืมของสำคัญซะด้วย”
“เฟซสิคะต้องขอบคุณคุณ ที่ยอมไปเป็นเพื่อนเฟซ ทั้งๆ ที่มันเช้ามาก ไปนะคะ แล้วเจอกันเย็นนี้ค่ะ”
“ครับ เจอกันเย็นนี้”
เฟซขึ้นรถออกไป ดินรอส่งจนรถขับลับออกไป ดินเดินกลับเข้าไปในออฟฟิศ...ฮันนี่กับมิ้นท์โผล่มาจากมุมหนึ่ง ฮันนี่แค้นมาก ทั้งจิกทั้งทึ้งมิ้นท์ด้วยความลืมตัว
“โอ๊ย เจ็บนะคะคุณฮันนี่ ทำมิ้นท์ทำไม”
บีบีโผล่มาทางด้านหลังของฮันนี่และมิ้นท์
“นั่นสิ มาซุ่มอยู่ตรงนี้ทำไมยะ”
“ว้าย”
ฮันนี่กับมิ้นท์ร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
“มาสอดแนมเรื่องชาวบ้านค่ะ”
มิ้นท์บอกอย่างลืมตัว ฮันนี่รีบปิดปากมิ้นท์
“ฉันกำลังจะไปหาลูกค้า”
ฮันนี่บอกแล้วลากมิ้นท์ออกไปทันที บีบีมองตามสงสัย ก่อนจะหน้าเบ้ เหมือนจะร้องไห้
+ + + + + + + + + + + +
บีบีร้องไห้โฮกับน้ำฟ้าขณะออกมากินข้าวกลางวัน
“โฮ... เมื่อเช้าเขานัดกันไปใส่บาตร ปล่อยนก ปล่อยปลาเพราะวันนี้เป็นวันเกิดคุณเฟซ... ไม่พอ เย็นนี้ยังจะนัดไปเจอกันอีก”
“แกรู้ได้ไง”
“ฉันก็ไปซุ่มแอบฟังดูอยู่ข้างหลังยัยฮันนี่อีกที”
“แต่จะว่าไปคุณเฟซนี่ก็ครบสูตรเลยนะ”
“สูตรอะไร”
“สวย ใส ใฝ่ธรรมะ ชอบทำบุญ อารมณ์สุนทรีย์ มีจิตสำนึก... แกแพ้ทุกประตูเลย”
“แฮ เพื่อนทรยศ”
“บีบี แกควรจะถอดใจได้แล้วนะ ศัตรูหัวใจอยู่รอบตัวแกขนาดนี้ ไหนจะยัยฮันนี่ที่จ้องจะงาบนายดินอยู่ทุกวันอีกคน”
“บอกแล้วไง เส้นทางแห่งรักแท้ ไม่เคยราบรื่น เป็นนางเอกก็ต้องเจออุปสรรคมากมาย”
“แต่รักแท้ก็เกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าอีกคนไม่เล่นด้วย”
“พูดตรงไปป่ะเนี่ย ให้กำลังใจกันมาก”
“เสียเวลาชีวิตเปล่าๆ ยังไงฉันก็เชื่อว่า ยังมีผู้ชายอื่นที่เหมาะสมกับแกรอแกอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งบนโลกใบนี้”
น้ำฟ้าบอก พร้อมกับ ธีรเทพเดินเข้ามา
“สวัสดีครับคุณฟ้า”
ฟ้าและบีบีพร้อมใจกันเดินเข้าร้านไปทันที ปล่อยให้ธีรเทพยืนงงๆ
ฟ้าและบีบีลงนั่งอีกโต๊ะหนึ่ง ธีรเทพเข้ามานั่งที่โต๊ะดิน ต้นและกอหญ้า บีบีดึงมือน้ำฟ้าให้เปลี่ยนโต๊ะ ไปนั่งห่างกว่าเดิม
“เปลี่ยนโต๊ะเถอะฟ้า”
“อ้าว ทำไมอ่ะ”
บีบีไม่ตอบ แต่น้ำฟ้าก็ตามบีบีไป
“คนเรา...ทำเป็นเก๊ก ฮี่โธ่ เก๊กได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ต้องซมซานกลับมาง้อ” บีบีทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดนั้น ธีรเทพหน้าเสีย “แกว่า ยัยบีบีโกรธฉันจริงๆ เปล่าวะ” ธีรเทพถามดิน
“ทรงนี้...ถึงขั้นเกลียดและขยะแขยงเลยล่ะ”
“ไม่นั่งด้วยกันล่ะเจ๊” กอหญ้าถามน้ำฟ้า
“ไม่ล่ะ ไม่สะดวก อีกอย่างเจ๊ก็แค่กินน้ำ เพราะไม่ค่อยหิว อิ่มบุญ”
“กอหญ้า สั่งเพิ่มให้พี่อีกชาม วันนี้กินได้เยอะ โลกเป็นสีชมพู”
ดินพูดเย้ยน้ำฟ้า ต้นกระซิบกอหญ้า
“เจ๊เขากำลังเรียกร้องความสนใจจากฉันอยู่ใช่มั้ย”
“ใช่ นายทำตัวเฉยๆ เหอะ”
“สองคนนี่มีอะไรลับลมคมในนักหนา กระซิบกระซาบกันอยู่ได้ทุกวัน” ดินถามอย่างแปลกใจ
“ไม่มีอะไรหรอก” กอหญ้ารับบอก
“หรือว่า แอบจีบกันอยู่”
ธีรเทพถาม ต้นกับกอหญ้าวางช้อนพร้อมกันอย่างตกใจ
“เฮ้ย ไม่มีทาง”
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น”
ต้นกับกอหญ้ามองหน้ากัน เชิดใส่พร้อมกันทันที ต่างคนต่างรังเกียจ
“นี่ๆๆ เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนะเว้ย โบราณว่าไว้ แล้วจริงทุกราย”
แล้วทั้งโต๊ะของดินและน้ำฟ้า ก็อึ้งขึ้นมาพร้อมกัน น้ำฟ้าหันมองดิน บีบีหันมองธีรเทพ ธีรเทพก็หันมามองบีบี ต้นและกอหญ้าหันมามองหน้ากัน แล้วทุกคนก็หัวเราะขำ
“ฮ่ะๆๆ ไม่จริงมั้ง /ไม่จริงหรอก /พูดไปเรื่อย”
ขณะนั้นคุณวีเดินเข้ามา
“สวัสดีทุกๆ คนครับ”
“คุณวี”
น้ำฟ้าดีใจจนเว่อร์
+ + + + + + + + + + + +
คุณวีนั่งโต๊ะเดียวกับน้ำฟ้าและบีบี ส่วนดิน ธีรเทพ ต้น กอหญ้านั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง สามหนุ่ม ดิน ธีรเทพ ต้น กินไปเหลือบมองคุณวีด้วยความไม่พอใจไป กอหญ้านั่งกุมขมับ ที่ผู้ชายทั้งโต๊ะล้วนเขม่นคุณวี ...บีบียกมือสั่งอาหาร ในมือถือตะเกียบรออยู่แล้ว
“เจ๊ ใหญ่ยำ พิเศษชาม! มะนาวซีกไม่ต้อง เพราะเปรี้ยวอยู่แล้ว”
“เหรอออ”
บีบีแกล้งทำตะเกียบหลุดมือ โดนธีรเทพเต็มๆ
“อุ๊ย...หลุดมืออ่ะ”
“ไรแว้”
“ไม่เอาน่า ใจเย็น”
“คุณวีทานอะไรมาหรือยังคะ” ฟ้าถามคุณวีเสียงหวาน
“ยังเลยครับ จะมาทานกับคุณฟ้า”
“แต่คุณฟ้าบอกว่าอิ่ม กินอะไรไม่ลงนี่ ระวังอ้วกนะ” ดินบอก
“แต่พอเห็นหน้าคุณวี ทำให้ฟ้าเจริญอาหารขึ้นมาทันทีเลยค่ะ”
“คนหรือผงชูรสวะ” ต้นแอบกัด
“บอกให้อยู่เฉยๆ”
กอหญ้ากระซิบบอกต้นค้อนให้คุณวีหนึ่งที คุณวีอมยิ้ม ไม่ถือสา
“คุณวีทานอะไรดีคะ”
“คุณฟ้าสั่งให้ผมหน่อยสิ ที่นี่อะไรอร่อย”
“ฟ้าไง” ทุกคนสำลักก๋วยเตี๋ยวพรวด คุณวีอึ้ง “หมายถึงให้ฟ้าสั่งอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละค่ะ โอเคนะคะ...” น้ำฟ้ายกมือสั่งอาหาร “เจ๊คะ ก๋วยจั๊บใส่หัวใจ 2 ที่ค่ะ ไม่ผักนะคะ เพราะเหม็นเขียว” พร้อมกับปรายตามองดิน
“หัวใจอะไรเหรอครับ”
“ขืนแกบอกว่าหัวใจแกอีกนะ ฉันจะอ้วกให้ดู อิจฉาตาร้อนจนจะลุกเป็นไฟแล้วเนี่ย” บีบีบอก
“หัวใจไก่ค่ะคุณวี ทานได้มั้ยคะ แต่ถ้าหัวใจฟ้า ไม่ได้มีไว้ทานค่ะ มีไว้ให้รู้สึกดีๆ เวลาที่อยู่ใกล้กัน”
ทุกคนพร้อมใจกันขย้อน “นี่ๆ รับไม่ได้ ก็ไปนั่งโต๊ะอื่นเลยไป แฟนเขาจะจีบกัน” ทุกคนพร้อมใจกันลุกหนีไปจริงๆ “อ้าว...ไปจริงๆ อ่ะ” น้ำฟ้าหันมาอีกที คุณวีกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์ “คุณวีอ่ะ”
หลังจากทานอาหารเสร็จ น้ำฟ้าเดินมาส่งคุณวีที่รถ
“อุตส่าห์มาทานกลางวันกับฟ้า ว่างงานนักหรือไงคะ”
“อยากมาให้คุณเห็นหน้า กลัวจะลืมกัน”
“ฟ้าไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์นะ แป๊บเดียวลืม”
“ฮ่ะๆๆ ผมก็แซวไปเรื่อย มาเพราะคิดถึง ได้มั้ย”
น้ำฟ้าเขิน ดินเดินเข้ามาเห็นฉากหวานๆ จึงรู้สึกเจ็บแปล๊บ แต่ทำเป็นไม่มอง เดินเลยไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง น้ำฟ้าเห็นดิน รีบหวานใส่คุณวีเพิ่มเข้าไปอีก
“แล้วตอนเย็นจะมาหาฟ้าเพราะคิดถึงอีกมั้ยคะ”
“ไม่คิดว่าเขาจะมีงานมีการทำบ้างหรือไงคุณ” ดินบอก
“นายชื่อคุณวีหรือไงไม่ทราบ”
“ไม่ใช่ แต่เป็นผู้ชายเหมือนกัน และคิดว่าผู้หญิงแอ๊บอ้อนแบบคุณ น่ารำคาญ”
“กรี๊ด”
“คุณสองคนเล่นกัน ตลกดีนะครับ” คุณวีขำ
“ไม่ได้เล่น ค่ะ /ครับ” ฟ้ากับดินบอกออกมาพร้อมกัน
“อะไรนะครับ” คุณวีย้อนถาม น้ำฟ้ารีบแก้เก้อ
“ยังไม่ตอบฟ้าเลย ว่าตอนเย็นจะมาหาฟ้าเพราะคิดถึงฟ้าหรือเปล่า”
“ไม่บอกให้รู้ตัวดีกว่า”
“คุณวีอ่ะ เซี้ยวจริง ชอบทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย”
ดินแกล้งทำนิตยสารเล่มหนาที่ตัวเองเอาออกมาจากกระเป๋าข้างมอเตอร์ไซค์ ร่วงลงใส่เท้าของน้ำฟ้า
“เฮ้ย”
“โอ๊ย นายดิน”
“โทษๆๆ มือไม้อ่อนแรงไงไม่รู้ รู้สึกคลื่นเหียน วิงเวียน เลี่ยน จะอ้วก”
น้ำฟ้าเคืองดิน แต่ยิ้มหวานกับคุณวี
“งั้นฟ้าจะพานายดินไปอ้วกก่อนนะคะ บายค่ะ”
น้ำฟ้าลังเลอยู่อึดใจก่อนจะเขย่งตัวไปหอมแก้มคุณวี ธีรเทพที่กำลังเดินลิ่วเข้ามา เห็นเข้าพอดี คุณวีตกใจ ดินอึ้ง ธีรเทพจ๋อยเดินออกไปทันที
“แล้วเจอกันนะคะ นายดิน จะอ้วกเหรอ มาช่วยลูบหลังให้”
น้ำฟ้าทุบหลังดินดังอั่ก ดินรีบปัดมือออกไป
“หายแล้วคุณ”
“เหรอออ โชคดีไป ฮึ่ม”
น้ำฟ้าเดินสะบัดหน้าเดินเข้าไปในออฟฟิศ
“มือหรือเท้าวะเนี่ย”
ดินบ่นแล้วจะเดินออกไป แต่คุณวีเรียกไว้
“คุณดินครับ”
“ครับ”
คุณวีบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ดินจึงพาคุณวีมาคุยที่มุมนั่งเล่นของออฟฟิศ
“ผมอยากจะขอคำปรึกษาจากคุณดิน”
“ขอคำปรึกษาจากผม เรื่องอะไรครับ”
“ผมคงเข้าใจไม่ผิดใช่มั้ยครับว่าคุณดินกับคุณฟ้าเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก”
ดินอึ้ง จำใจรับคำแบบไม่เต็มปากนัก
“ครับ”
“คุณน่าจะรู้ว่าคุณฟ้าชอบหรือไม่ชอบอะไรมากกว่าผมที่เพิ่งรู้จักกับเธอ ผมอยากทำให้เธอมีความสุขมากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้”
“ความรักที่จริงใจครับ”
“แค่นี้เหรอครับ”
“ต่อให้คุณทำอะไรไม่ถูกใจเธอ แต่ถ้าคุณทำด้วยความรักที่จริงใจ มันก็จะทำให้เธอมองข้ามความไม่ถูกใจไปได้ เมื่อคนสองคนรักกันแล้ว อะไรก็ไม่ใช่ปัญหา”
“มีแต่ผมที่สารภาพรักคุณฟ้า แต่คุณฟ้ายังไม่ยอมรับรักผมครับ”
ดินอึ้งปนแปลกใจที่รู้ข้อมูลของน้ำฟ้า
+ + + + + + + + + + + +
น้ำฟ้าชงกาแฟอยู่ ดินเข้ามายืนข้างๆ เอื้อมมือไปหยิบโถกาแฟมาจะชงบ้าง น้ำฟ้ารีบกระเถิบออกห่าง
“มีความสุขกับการทรมานใจผู้ชายมากเลยล่ะสิ”
“อะไรของนายอีกเนี่ย”
“เตือนในฐานะเพื่อนนะ” ดินมองซ้ายขวากลัวคนอื่นจะได้ยิน “รู้ทั้งรู้ว่าเวลาตัวเองเหลือน้อยเต็มที ยังจะเล่นตัว ถ้าคุณวีถอดใจ โบกมือลาไปก่อนที่คุณจะเปิดปากบอกรัก ทำไง”
น้ำฟ้าตกใจที่ดินรู้ข้อมูล กลายเป็นฉุนขึ้นมาทันที
“นายรู้ได้ไง”
“รู้ก็แล้วกัน ถามหน่อยรออะไร”
“รออะไร”
“ยังจะมาถาม คุณน่ะรออะไร อ้อ...หรือคิดจะมองหาตัวเลือกอีกคน เผื่อเห็นข้อบกพร่องของคุณวี จะได้สละเรือ แล้วพุ่งไปหาเป้าหมายใหม่ โดยไม่ต้องเสียเวลา”
“นี่ ฉันไม่หลายใจ คบเผื่อเลือกเหมือนนายหรอกนะ”
“ผมคบเผื่อเลือกตรงไหน”
“ก็ทั้งคุณเฟซ ยัยฮันนี่ แล้วยังมาให้ความหวังลมๆ แล้งๆ กับเพื่อนฉัน จนไม่ยอมตัดใจจากนาย เผื่อเลือกมั้ย”
“อ้อ ที่หงุดหงิดใส่ผมตั้งแต่เช้า เพราะโกรธแทนเพื่อนคุณเหรอ”
“เออ”
“อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากเสียความเป็นเพื่อนกับผม”
“เคยห้ามฉันได้ด้วยเหรอ”
ดินหงุดหงิดน้ำฟ้ามากๆ ทั้งคู่พร้อมกันเดินแยกออกไปคนละทาง
ขณะนั้นกอหญ้ากำลังอธิบายแบบดีไซน์ที่โต๊ะบีบี
“หนูออกแบบให้ใช้ผ้าสีม่วงตกแต่งสถานที่ ซึ่งเป็นสีประจำบริษัทลูกค้า”
กอหญ้าถอนใจเมื่อเห็นบีบีไม่ได้สนใจฟังเธอเลย เพราะมัวแต่มองไปที่ดินด้วยสายตางอนๆ
ส่วนต้นที่ยืนอยู่ด้วย ก็ไม่ได้สนใจงาน เพราะมัวแต่มองไปที่ฟ้า ด้วยสายตางอนเหมือนกัน
“โอย”
กอหญ้าระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างหงุดหงิดจนบีบีกับต้นตกใจ
“อะไร”
“อยากตายหมู่เพราะถูกบอสเล่นงานหรือไงเจ๊”
“เจ๊อ่ะ สนใจงานหน่อยสิ”
“นายก็เหมือนกัน นายหื่น แยกแยะเป็นมั้ย ไหนเวลางาน ไหนเวลาส่วนตัว”
“ว่าเจ๊ด้วยป่ะเนี่ย”
“ว่ามันทั้งโลกนั่นแหละ ยังงี้ไง ประเทศถึงไม่พัฒนาไปถึงไหน”
“ไปไกลแล้วอ่ะ”
“หนูเป็นเยาวชนของชาตินะ ทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีให้หนูเห็นหน่อย ครูสอนหนูว่าเวลาฝึกงานให้ตั้งใจ อย่าเกี่ยง อย่าอู้ แต่ผู้ใหญ่ที่นี่กลับเป็นซะเอง”
“ยาวเลยอ่ะ”
“เจ้าประคุ๊ณ ขอให้อกหักกันให้หมดเลย”
“เฮ้ย” บีบีกับต้นสะดุ้ง
“ตายๆๆ มาแช่งกันอย่างนี้ได้ไง กอหญ้า”
“ไม่มีใครตายเพราะอกหักหรอกเจ๊ มีแต่ตายเพราะตกงาน ไม่มีเงินจะกินข้าว”
แวววิ่งกระหืดกระหอบหน้าตาตื่นเข้ามา
“ตายแล้วค่ะ ตายแล้ว”
“ใครตาย”
บีบี ต้น กอหญ้าถามอย่างตกใจ
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 13 (ต่อ)
ขณะนั้นธีรเทพหลบมาร้องไห้ฟูมฟายอยู่บนต้นไม้หน้าออฟฟิศ แววเดินนำทุกคนมาที่ใต้ต้นไม้ซึ่งมียามยืนอยู่ก่อนแล้ว
“ลงมาเถอะครับคุณ”
“เกิดอะไรขึ้นยาม”
“แกขึ้นไปบนนั้น แล้วร้องตะโกนอะไรไม่รู้มาสักพักแล้วครับ”
ธีรเทพตะโกนฟูมฟายฟังไม่เป็นภาษา
“อะไรนะ”
ธีรเทพยังคงฟูมฟายฟังไม่รู้เรื่อง
“ฟังไม่รู้เรื่อง”
“อยากตาย”
“โอเค”
ดิน น้ำฟ้า บีบี ต้น กอหญ้า แวว ยามพากันเดินออกไป ธีรเทพรีบเรียกเอาไว้
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน ไม่มีใครสงสาร ไม่เห็นใจ ไม่ถามไถ่อะไรกันสักนิดเลยเหรอ”
ทุกคนเดินกลับมาใหม่
“แกเป็นบ้าอะไรวะ ธี ลงมา เสียเวลาทำงานคนอื่นเค้า” ดินบอก
“ชีวิตมันเศร้า รักคนที่เขาไม่รักเรา มันเจ็บ อยากตาย”
ธีรเทพทำท่าจะกระโดดลงมา ทุกคนตกใจ
“เฮ้ย เอาจริงเหรอวะ ไอ้ธี”
“ฉันเป็นคนจริง พูดจริง ทำจริงเสมอ อยู่ไปทำไมเมื่อหัวใจไร้รัก”
“งั้นพวกเราปล่อยเค้าให้ตายๆ ไปเหอะ”
น้ำฟ้าบอก ทุกคนเตรียมจะเดินหนีไป ธีรเทพเรียกไว้
“คุณฟ้าใจร้าย คุณรู้อยู่เต็มอกว่าผมรักคุณ แต่คุณก็ยังปันใจให้ชายคนอื่น”
น้ำฟ้าทนไม่ไหว รีบเดินเข้ามา
“แล้วไง คุณรักฉัน แต่ฉันไม่ได้รักคุณ ฉันจะปันใจให้ใคร มันก็เรื่องของฉัน เลิกปัญญาอ่อนสักทีเหอะ”
“กรี๊ดดด...ด่าผมเหรอ ผมไม่เลิก”
“งั้นอยากกินอะไร เดี๋ยวจะทำบุญกรวดน้ำไปให้”
“เส้นเล็กเย็นตาโฟ เฮ้ย...ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ”
“งั้นรีบกระโดดเลยพี่ ผมจะได้หมดคู่แข่งไปอีกคน”
“ไอ้ต้น”
“จะลงมามั้ย”
“ไม่ลง”
บีบีมองซ้ายมองขวา เจอก้อนหิน เดินไปหยิบแล้วปาใส่ธีรเทพทันที โดนจังๆ
“เฮ้ย...หยุดนะ ทำอะไร เดี๋ยวฉันก็ตกลงไปหรอก”
“ก็อยากตกลงมาตายไม่ใช่เหรอ”
บีบีหยิบหินปาใส่ธีรเทพอีก ธีรเทพหลบ ไม่โดน
“ไม่โดน ฮ่ะๆๆ” บีบีหยิบหินมาอีกก้อน ปาใส่ คราวนี้โดนหัวธีรเทพเต็มๆ “อ่อก”
ธีรเทพมึน จนปล่อยมือหลุดร่วงมาจากต้นไม้
“เฮ้ยย /ว้าย” ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
+ + + + + + + + + + +
ธีรเทพนอนยาวบนโซฟา มีผ้าประคบหัวที่ถูกก้อนหินปาใส่ ดินนั่งมองอยู่ข้างๆ
“โอยยย”
น้ำฟ้ากับดินถือเอกสารเดินผ่านธีรเทพไปโดยไม่สนใจ ธีรเทพมองตามฟ้าตาละห้อย บีบีเดินถือเอกสารเดินผ่านมาจากอีกด้าน เดินผ่านไปโดยไม่สนใจเหมือนกัน ธีรเทพมองตามด้วยความโกรธแค้น
“นี่จะไม่มีใครสนใจว่าฉันจะเป็นตายร้ายดียังไงเลยใช่มั้ย”
“ใครจะอยากสนใจคนปัญญาอ่อน” ดินบอก
“แกเป็นเพื่อนฉันเปล่าวะเนี่ย”
“เพื่อนมีไว้เพื่อพูดเตือนสติเพื่อน ไม่ใช่ส่งเสริมให้เพื่อนทำในสิ่งที่ปัญญาอ่อน”
“ไม่ต้องย้ำ! ก็ฉันเสียใจ คุณฟ้ามีแฟนแล้ว” ธีรเทพเริ่มสะอื้น “หอมแก้มกันแล้วด้วย อีกไม่นานคง คง...”
“ขนาดนี้แล้วจะตัดใจได้หรือยัง”
“ยัง”
“ตอนนี้ตกต้นไม้ แต่พอตายไป ตกนรก ตกต้นงิ้วแทนเอามั้ย”
“ไม่เอา”
“ทำใจซะ คนอย่างแก ไม่ใช่ว่าจะไม่มีที่ไป”
ดินตบไหล่ธีรเทพอย่างให้กำลังใจ แล้วลุกออกไป ธีรเทพซึม เสียใจคิดหนัก
+ + + + + + + + + + + + +
เย็นวันเดียวกันนั้นคุณวีมารับน้ำฟ้าที่ออฟฟิศ น้ำฟ้าขึ้นรถไปกับคุณวี รถยนต์เคลื่อนตัวไปผ่านมอเตอร์ไซค์ดินที่มีกอหญ้านั่งซ้อนอยู่ ดินมองตามเห็นน้ำฟ้าคุยกับวีอย่างร่าเริงจนลับสายตาไป
“เจ็บมั้ยล่ะ” กอหญ้าถาม
“ไม่เลย สบาย”
“ลืมไป มีคนใหม่แล้วนี่”
“ใหม่อะไร อย่าแก่แดด”
“ช่างเหอะๆ พี่นัดคุณเฟซไปที่เดียวกับหนู โชคดีจัง ไม่ต้องเสียค่ารถเอง “
“ยัยงกเอ๊ย”
“ก็หนูกำลังเก็บตังค์ ไม่อยากขอเงินแม่เงินพี่นี่”
“เออ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย จับแน่นๆ”
ดินขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป บีบีกับต้นยืนซึมอยู่ด้วยกัน
“เขาไปหาคนของเขา”
“เขาไปกับคนของเขา”
บีบีกับต้นหันมามองหน้ากัน
“เหลือแต่เรา”
“ไป ต้น”
“เฮ้ย เจ๊อย่าคิดเด็ดขาด ต้นยังจงรักภักดีกับเจ๊ฟ้า ส่วนเจ๊ แม้แต่ขาอ่อนต้นชาตินี้ก็ไม่มีหวังได้เห็น”
“ไอ้ทะลึ่ง! คิดว่าฉันจะชวนแกเป็นแฟนด้วยหรือไง ถึงฉันจะสวย ฉันก็เลือกนะ”
“แล้วเจ๊จะชวนต้นไปไหน”
“ไปคลายเครียด”
บีบีพาต้นไปเดินตลาดนัดเพื่อคลายเครียด บีบีกับต้นนั่งดูดน้ำมองคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
“หายเครียดหรือยังเจ๊”
“ยัง”
ต้นมองไปที่มุมหนึ่งแล้วชะงัก
“แต่ตอนนี้ต้นเครียดกว่าเดิมเลยเจ๊”
“ทำไม”
บีบีมองตามสายตาของต้น เห็นน้ำฟ้ากับคุณวีกำลังเดินดูของมาด้วยกัน
“นรกชังหรือสวรรค์แกล้งต้นกันแน่เนี่ย”
ต้นรีบเดินหนีหายไป บีบีหันมาอีกที ไม่เห็นต้นแล้ว
“ไอ้ต้น! ไปไหนแล้วอ่ะ” เสียงสะอื้นของธีรเทพดังขึ้นข้างหลังบีบี บีบีชะงัก “คุ้นๆ อ่ะ” บีบีหันไปข้างหลังทันที เห็นธีรเทพนั่งกินน้ำเคล้าน้ำตาอยู่ “ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่เลยฉัน เซ็ง”
บีบีย่องหนีทันที ธีรเทพหันมาเห็นหลังบีบีกำลังย่องออกไป
“ยัยบีบีบี้แบน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
บีบีไม่หยุด รีบเดินออกไป ธีรเทพตามไปทันที
ต้นเดินหนีภาพบาดตาระหว่างน้ำฟ้ากับคุณวีมาแล้วก็โทรศัพท์หากอหญ้า
“ยัยโจรน้ำส้ม รับสักที”
เสียงกดรับมือถือ ต้นดีใจ
“กอหญ้า เธออยู่ไหน”
ที่มุมหนึ่งข้างหลังต้น กอหญ้ากำลังจัดแผงขายของกับเพื่อน ต้นหันหลังให้เลยมองไม่เห็น
“แล้วทำไม มีอะไร”
“ฉันมาเที่ยวตลาดนัด เฮ้ย ตกลงมันยังไงกันแน่ เจ๊ฟ้าควงแฟนมาเที่ยวเนี่ย”
“เหรอ อะไรนะ...ได้ยินไม่ถนัดเลย พูดดังๆ สิ”
“เจ๊ฟ้าควงแฟนมาเที่ยว หมายความว่าไง เจ๊เขาใจอ่อนกับฉันแน่เหรอ”
“อะไรนะ สัญญาณมันขาดๆ หายๆ อ่ะ พูดอีกที”
ต้นโมโห จึงตะโกนใส่มือถือเลย
“ได้ยินหรือยัง คอจะแตกแล้ว”
กอหญ้าสะดุ้ง เพราะได้ยินเสียงต้นชัดมาก รีบหันหลังไปดูจึงเห็นต้นยืนอยู่ข้างหลังตัวเองก็ตกใจ
“เฮ้ย มาได้ไง”
ต้นหันหลังมาทางกอหญ้า กอหญ้ารีบนั่งลงแอบกับราวแขวนเสื้อผ้า เอาตัวเข้าไปหลบอยู่ในนั้น
ต้นหงุดหงิด ตะโกนใส่มือถืออีกรอบ
“กอหญ้า กอหญ้า ทำไมไม่พูด โหล”
“ฉัน...ยิน...หลัง...คุย...ใหม่”
กอหญ้าทำเสียงขาดๆ หายๆ แล้วรีบวางสายเลย ต้นหงุดหงิดกดวางสายเดินออกไปเพื่อนกอหญ้าสงสัย ก้มลงมามอง
“ทำอะไรของแก”
“เสื้อยืดของฉัน แกอย่าเพิ่งเอาออกมานะ วันนี้ยังไม่ขาย”
“เอ๊า ไอ้นี่”
เพื่อนหันไปจัดของต่อ กอหญ้านั่งตัวลีบอยู่ใต้เสื้อผ้า
คุณวีเดินมากับน้ำฟ้า ถึงหน้าร้านขายลูกสุนัข เห็นลูกสุนัขน่ารัก รีบเดินนำน้ำฟ้ามาดูลูกสุนัขด้วยความเอ็นดู น้ำฟ้าดูกลัวๆ ขลาดๆ แม้กับลูกสุนัขก็ตาม
“น่ารักมั้ยครับคุณฟ้า”
“เอ่อ...ฟ้า ไม่ชอบหมาค่ะ”
“อ้าวเหรอครับ แล้วแมว”
“โนค่ะ”
“ปลาทอง”
“ก็โนค่ะ...สัตว์ทุกชนิด แล้วก็...ที่จริงแล้ว ฟ้าไม่ได้ชอบดอกไม้หรอกนะคะ คุณวีไม่ต้องซื้อให้ฟ้าอีกนะคะ” คุณวีหันมองน้ำฟ้า อึ้ง พูดไม่ออก “น่าผิดหวังใช่มั้ยคะ”
“ผมจะผิดหวัง ถ้าคุณฟ้าบอกผมว่า คุณไม่ชอบ...ผู้ชาย”
“บ้า...ฟ้ายังคอนเฟิร์มค่ะว่าชอบและรักได้”
“แค่นี้ก็พอแล้วครับ แต่ผมขอดูแป๊บหนึ่งได้มั้ยครับ”
“เชิญค่ะ คุณวีอยากทำอะไรก็ทำเลย ไม่ต้องเกรงใจฟ้านะคะ ฟ้าอยากให้เราสองคนเป็นตัวของตัวเองค่ะ”
“ผมทราบครับ เพราะคุณฟ้าเป็นตัวของตัวเองเสมอผมชอบนะ”
น้ำฟ้ายิ้ม คุณวีหันไปดูลูกสุนัขต่อ น้ำฟ้าลอบมองคุณวี รู้สึกประทับใจในความใจกว้างของวี ระหว่างนั้นน้ำฟ้าได้ยินเสียงหัวเราะคุ้นหู ดังเข้ามาเบาๆ เมื่อหันไปมองจึงเห็นดินกำลังดูลูกสุนัขกับเฟซอยู่ที่มุมหนึ่งในร้านเดียวกัน เฟซดูรักสุนัขมากฟ้าถึงกับเซ็ง
“โลกกลมเกินไปหรือเปล่าเนี่ย เฮ้อ...”
+ + + + + + + + + + + +
บีบีเดินหนีธีรเทพ มาถึงหน้าร้านขายของเล่น มีไม้เบสบอลเด็กขายด้วย ธีรเทพฉวยข้อมือของบีบีไว้
“จะไปไหน”
“ที่แน่ๆ ไม่ได้ไปอยากไปตาย เหมือนคนปัญญาอ่อนที่ยืนอยู่ข้างหน้าฉัน ปล่อย!”
“นี่!อย่ามาทำนางเอก จ่ายค่าหัวโนมา”
“โนข้างไหน”
“ข้างนี้”
“งั้นเอาไปอีกข้าง”
บีบีคว้าไม้เบสบอลเด็กมาตีหัวธีรเทพอีกข้างอย่างแรง
“โอ๊ย”
บีบีควักเงินค่าไม้เบสบอลมาจ่ายให้คนขายทันที
“ร้อยเก้าๆ ใช่มั้ยน้อง เอาไปเลย”
บีบีถือไม้เบสบอลมาเป็นของป้องกันตัว ขู่ธีรเทพ
“ถ้าอยากโนทั้งหัว ก็ตามมา”
บีบีเดินหนีไป ธีรเทพเจ็บหัวมาก
“กะเอาถึงตายเลยหรือวะเนี่ย”
ที่แผงขายของกอหญ้า กอหญ้าโบกมือลาเพื่อน
“ฉันไปก่อนนะ ไว้มาใหม่”
กอหญ้าหันไปชนบีบีที่เดินถอยหลัง ถือไม้เบสบอลอย่างระวัง เพราะกลัวธีรเทพจะตามมาตอแย
“ยังจะตามมาอีกเรอะ”
“อย่านะเจ๊ หนูเอง”
“กอหญ้า”
“เจ๊จะมาฆ่าใครเนี่ย”
“ตาธีรเทพ มันมาที่นี่ด้วย เจ๊หนีมันอยู่ แล้วนี่เจอไอ้ต้นหรือยัง มันก็มานะ”
“ไม่เจอดีกว่ามั้งคะ”
ต้นเดินอยู่ที่มุมหนึ่ง บีบีหันไปเห็นจึงตะโกนเรียก
“ต้นทางนี้”
ต้นหันมาเห็นบีบี และกอหญ้า ต้นประหลาดใจที่เห็นกอหญ้า ต้นรีบเดินมาทันที
“นี่เธออยู่ที่นี่เองเหรอ” ต้นเห็นเพื่อนของกอหญ้าอยู่ที่แผง “มาช่วยแฟนขายของหรือไง”
“แฟนเหรอ” บีบีทำหน้าแปลกใจ
ไม่ใช่แฟนค่ะ นายนี่มั่ว”
“เขากลัวพี่ดินรู้ เลยปากแข็ง”
“พาพี่ไปแนะนำให้รู้จักหน่อยสิ รับรองไม่บอกคุณดินหรอก”
บีบีลากกอหญ้าไปที่แผงทันที กอหญ้าไม่อยากจะไป แต่ถูกลากไปอย่างแรง ต้นตามไปติดๆ
เมื่อมาถึงแผงขายของของกอหญ้าบีบีกับต้นเลือกดูของบนแผง
“น้อง กางเกงนี่ขายตัวเท่าไหร่”
“สองร้อยเก้าๆ พี่” กอหญ้าบอก
“แพงว่ะ” ต้นบ่น
“แพงก็ไม่ต้องซื้อ”
ต้นหันไปดูอย่างอื่น
“กอหญ้า ต่างหูนี่ กอหญ้าทำเองเหรอ”
“ค่ะ ทำเอง ชอบมั้ยเจ๊ ชอบเดี๋ยวหนูลดให้ คนกันเอง”
“ชอบจ๊ะ แต่ขอฟรีไม่ได้เหรอ คนกันเอง”
“โถ...ทำไปได้”
“เจ๊กล้าขอเนอะ อ่ะ หนูก็กล้าให้”
“ว้าย ทำเอาเจ๊หายเครียดเป็นปลิดทิ้งเลย ขอบใจนะจ๊ะ น้องสาว”
กอหญ้ารีบเอาต่างหูที่บีบีหมายตาใส่ถุงให้ ต้นมองยิ้มๆ
“ยิ้มอะไร”
“เปล๊า...ก็แค่แปลกใจ”
“ไป ต้น กลับ”
“เจ๊จะกลับก็กลับไปคนเดียวดิ ตัวไม่ได้ติดกัน”
“ปล่อยให้แกอยู่ป่วนกอหญ้าหรือไง น้องเขารู้จักทำมาหากินนอกเวลางานเวลาเรียน ส่วนแกน่ะเห่ย หายใจทิ้งไปวันๆ ไม่มีอะไรทำก็กลับไปนอน ไปกลับ”
ธีรเทพโผล่เข้ามาหลังบีบี
“จะรีบกลับไปไหน!”
บีบีสะดุ้งหันไปเจอธีรเทพ รีบมองหาไม้เบสบอล เห็นวางอยู่บนแผง ธีรเทพรู้ทัน ออกตัวไปตะครุบไม้เบสบอลเอาไว้พร้อมกับบีบีพอดี สองคนแย่งไม้เบสบอลกันนัวเนีย
“ปล่อย”
“ขืนปล่อย ฉันก็โนทั้งหัวสิ”
“ก็กลับบ้านไปสิ ถ้าไม่อยากโน”
“ไม่! จ่ายค่าหมอให้ฉันมาก่อน”
“ไม่ให้โว้ย”
บีบี ธีรเทพแย่งไม้เบสบอลกันจนล้มลงไปบนแผงขายของของกอหญ้าทุกคนตกใจ
“พัง”
ธีรเทพและบีบียังคงแย่งไม้เบสบอลกันต่อไป
“เอาไงดีอ่ะ”
“น้ำร้อนราดเลย จะได้แยกกัน”
“บ้าเหรอ คนไม่ใช่หมา”
ธีรเทพและบีบียังคงฟัดกันไม่เลิก โดยมีไม้เบสบอลเป็นเดิมพัน
ส่วนที่ร้านขายลูกสุนัขเฟซอุ้มลูกสุนัขไว้แนบอก
“ไปอยู่กับแม่นะครับ” ดินยืนมองเฟซอย่างเอ็นดู น้ำฟ้ากับคุณวียืนดูอยู่ใกล้ๆ น้ำฟ้ามองดินแล้วหมั่นไส้
“ขอบคุณนะคะคุณดิน สำหรับของขวัญวันเกิด มันน่ารักมากเลย ว่ามั้ยคะคุณฟ้า คุณวี ลองอุ้มดูมั้ยคะ”
เฟซยื่นลูกสุนัขไปใกล้น้ำฟ้า น้ำฟ้าผงะ
“เอ่อ ค่ะ น่ารักค่ะ คุณวีชอบนี่คะ รีบอุ้มเอาไปเลยค่ะ”
คุณวีรับลูกสุนัขมาอุ้มอย่าเอ็นดู เฟซเข้ามาชื่นชมด้วย น้ำฟ้าปลีกตัวมาอยู่ห่างๆ ดินเข้ามาคุยด้วย
“น่ารักดีนะ”
“คนหรือหมา”
“หมา”
“ก็ไม่รู้สินะ ฉันไม่เคยเห็นหมาน่ารัก ไม่เหมือนนาย เลี้ยงหมาเป็นครอกอยู่ในปาก”
น้ำฟ้าสะบัดหน้าเดินออกไป
“ใครกันแน่ ที่เลี้ยงหมาไว้ในปาก แม่คุณ!”
น้ำฟ้าเดินกลับเข้ามาใหม่ หยิกดินอย่างแรง “โอ๊ย” แล้วเดินหนีไปหาคุณวี
“กลับกันมั้ยคะ ฟ้าง่วง”
“ยังไม่มืดเลยนะครับ”
“ช่วงนี้นอนเร็วค่ะ เป็นห่วงสุขภาพ กลัวไม่ฟิตตอนแต่งงาน”
คุณวี ดิน เฟซถึงกับอึ้ง
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะคุณเฟซ”
น้ำฟ้าลากคุณวีออกไปเลย ทิ้งให้ดินและเฟซอึ้งอยู่กับหมา
+ + + + + + + + + + + +
น้ำผลไม้สีสันสดใส 2 แก้ว ถูกวางลงบนโต๊ะตรงหน้าน้ำฟ้าและคุณวี
“ไหนบอกว่าง่วงไงครับ”
“ก็พอดีอากาศมันร้อนอ่ะค่ะ อยากดื่มน้ำเย็นๆ ดับร้อนก่อนกลับ”
น้ำฟ้ากำลังจะดูดน้ำแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นดินกับเฟซที่อุ้มน้องหมาเข้ามานั่งในร้านด้วย น้ำฟ้ากินไม่ลง เบือนหน้าหนี ดินมองเห็นจึงเข้ามาทัก
“อ้าว...ไม่กลัวไม่ฟิตแล้วเหรอครับคุณฟ้า”
“ก็ยังกลัวอยู่เลยมาเติมความฟิตก่อนไง” น้ำฟ้าดึงหลอดดูดจากแก้วของคุณวีมาใส่แก้วของตัวเอง “ดื่มจากแก้วเดียวกัน ชื่นใจกว่านะคะคุณวี”
“เอ่อ...”
“ดูดค่ะ”
น้ำฟ้าบอกเสียงเข้มคุณวีรีบดูดน้ำพร้อมกัน น้ำฟ้าส่งสายตาหวานเชื่อมให้ คุณวีใจเต้นแรง
ดินมองด้วยความไม่พอใจขณะที่เฟซหัวเราะคิกคัก
“พี่...น้ำสตรอเบอรี่ปั่นแก้ว หลอดสองอัน”
ดินหันไปสั่งน้ำ
“คะ”
เฟซทำหน้าแปลกใจ
“ดื่มจากแก้วเดียวกัน ชื่นใจกว่านะครับคุณเฟซ”
“ก็ได้ค่ะ”
น้ำฟ้าเหลือบมองด้วยความหงุดหงิด แต่ก็รีบกลับไปยิ้มหวานกับคุณวี แล้วดูดน้ำด้วยความเดือดดาล
ดินกับเฟซดูดน้ำจากแก้วเดียวกัน ดินพยายามมองตาเฟซ เฟซหลบตาด้วยความเอียงอาย น้ำฟ้าดูดน้ำจนหมดแก้วแล้วสะดุ้ง
“น้ำหมดแล้วอ่ะ ยังไม่อิ่มเลย ดื่มอีกนะคะคุณวี” น้ำฟ้ารวบหลอดลงไปเสียบแก้วน้ำของคุณวีที่วางอยู่ข้างๆ “ดูดค่ะ!”
“ครับ”
ดินดูดน้ำอย่างแรงจนหมดแก้ว
“อีกแก้วนะครับคุณเฟซ อร้อยอร่อย ชื่นใจ”
“ค่ะ”
+ + + + + + + + + + + +
ที่แผงขายของของกอหญ้า บีบีกับธีรเทพยังแย่งไม้เบสบอลกันอยู่ โดยคราวนี้ลงไปแย่งกันบนพื้น รอบๆ มีของเกลื่อนกระจาย ต้น กอหญ้า พยายามจะแยกบีบี และธีรเทพออกจากกัน แต่ยังไม่สำเร็จ เล่นเอาเหนื่อย
“พอได้แล้ว ไม่อายเขาหรือไง”
“ไม่อายโว๊ย”
เสียงนกหวีดปรี๊ดๆ ดังเข้ามา ธีรเทพ บีบีตกใจชะงัก
“สมน้ำหน้า ได้เข้าไปฟัดต่อในคุกแน่เจ๊”
บีบี ธีรเทพมองหน้ากัน และพร้อมใจกันจูงมือพากันวิ่งหนีออกไป
“ตอนนี้ล่ะรักกันขึ้นมาเชียว”
เจ้าหน้าที่ตลาดนัดเข้ามา กอหญ้าเข้าไปขวาง
“ปล่อยไปเหอะพี่”
“ปล่อยได้ไง ทำแผงเสียหายเนี่ย”
“จะไปเอาอะไรกับคนบ้าล่ะพี่”
“ไม่เอาเรื่องแน่นะ”
“ค่ะ”
เจ้าหน้าที่เดินออกไป แล้วดึงว.มาสื่อสาร
“ตรวจดูด้วย มีคนบ้าสองคนมาเพ่นพ่านในตลาดนัด เปลี่ยน”
กอหญ้าหันมองแผงที่เละ ไม่เหลือดี เพื่อนกอหญ้านั่งมองเซ็งๆอยู่
“เละหมดเลยเธอ”
+ + + + + + + + + + +
ทางด้านน้ำฟ้าเธอดูดน้ำกับคุณวีอย่างเอาเป็นเอาตาย เหลือบมองดินที่ดูดน้ำแก้วเดียวกันกับเฟซอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนกัน เสียงดูดน้ำจนหมดแก้วดังสนั่น น้ำฟ้ามองแก้วน้ำหมด ดินมองแก้วน้ำหมด
“อีกแก้วนะคะคุณวี”
“อีกแก้วนะครับคุณเฟซ”
โต๊ะของฟ้าและดิน มีแก้วน้ำที่หมดแล้ววางอยู่หลายแก้ว
“ผม...ไม่ไหวแล้วครับ” คุณวีบอก
“เฟซก็...ไม่ไหวแล้วค่ะ”
“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ /คะ”
คุณวีกับเฟซบอกออกมาพร้อมกัน น้ำฟ้ากับดินยิ้มแหยให้คนของตัวเอง คุณวีและเฟซเดินยิ้มให้กัน แล้วพากันออกไป...น้ำฟ้ากับดินหันมามองหน้า เย้ยกันไปมา ก่อนที่จะเรอออกมาพร้อมกันทั้งสองคน น้ำฟ้า และดิน อายๆ กัน หลุดยิ้ม ก่อนจะรีบกลับมาตีหน้าเข้มใส่กัน
+ + + + + + + + + + + + + +
อีกด้าหนึ่งของตลาดนัดธีรเทพ และบีบีจูงมือวิ่งกันมาด้วยอาการเหนื่อยหอบ
“หยุดเหอะเธอ เหนื่อยว่ะ!”
“เหนื่อยเหมือนกัน”
ธีรเทพ บีบีมองมือที่กำลังเกาะกุมกัน และสะดุ้ง สะบัดมือออกทันที
“ฉันว่า เอาเงินค่าหัวโนฉัน จ่ายเป็นค่าเสียหายให้น้องดีกว่า”
“ฉันก็ว่างั้น...เฮ้ย เดี๋ยวก่อน อย่ามาเอาเปรียบกัน นี่ฉันเป็นคนจ่ายคนเดียวเลยนะ”
“เรื่องวุ่นวายทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะเธอ เธอก็ต้องรับผิดชอบ”
“นายธีรเทพ! ไอ้ผู้ชายขี้งก”
“หยุด! อย่าอารมณ์ขึ้น ฉันไม่อยากเจ็บตัวอีก ถ้าเธอแตะต้องตัวฉันอีกเมื่อไหร่ ฉันจะ...”
“ฟ้องพ่อฟ้องแม่เหรอ ฉันไม่กลัวหรอก ฉันเจอพ่อแม่นายเมื่อไหร่จะได้ถามให้หายข้องใจ ทำไมลูกชายถึงได้เป็นคนโหลยโท่ย เกรียน”
“อยากเจอพ่อแม่ฉันเหรอ โน่น...อยู่บนสวรรค์ ต้องตายก่อนนะ ถึงจะได้เจอ” บีบีอึ้ง
“พ่อแม่ตายแล้วเหรอ”
“เออ! อยากถามอีกมั้ย”
“ไม่...ไม่ได้อยากตาย”
“ดี! เพราะถ้าพูดถึงพ่อแม่ฉันอีกเมื่อไหร่ เธออาจจะได้เจอแน่!ตกลงตามนั้น ค่าเสียหายของกอหญ้า เธอไปเคลียร์เอง”
ธีรเทพเดินเข้มออกไป บีบีมองตามเจ็บใจ อยากจะไปเอาเรื่อง แต่ก็ไม่กล้า
กอหญ้าและเพื่อนช่วยกันเก็บของ ต้นเข้ามาช่วยกอหญ้า
“มา ฉันช่วย”
“ขอบใจ”
สองคนช่วยกันเก็บของ
“มาขายของที่นี่ประจำเหรอ”
“อืม”
“ขยันดีนะ”
กอหญ้าเหล่มองต้นอย่าง ไม่ไว้ใจ
“ประชดเปล่าเนี่ย”
“ชมจริงๆ คนอย่างต้นไม่ค่อยได้ชมใครหรอกนะ จะบอกให้”
กอหญ้ายิ้มเก็บของต่อไป โดยมีต้นช่วยอย่างแข็งขัน
+ + + + + + + + + + + +
วันต่อมาเมื่อน้ำฟ้าเดินเข้าออฟฟิศเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อ เห็นแววกำลังดูหมาของเฟซอยู่
“นี่หมาคุณเฟซหรือเปล่า”
“ค่ะ”
“แล้วแม่มันไปไหน”
“คุณเขาไม่อยากเอาหมาเข้าไปในออฟฟิศ เลยฝากให้ช่วยดูแป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับ”
“แล้วรับฝากหมาเขาน่ะ ว่างแล้วหรือไง”
“ไม่ว่างหรอกค่ะ งั้นแววฝากหมาไว้ก่อนนะคะ คุณเฟซบอกว่า อย่าปล่อยให้คลาดสายตา เขากำลังซน แป๊บเดียวค่ะ”
แววอุ้มหมาวางใส่น้ำฟ้า แล้วรีบวิ่งออกไปทันที
“อ๊ายยย ไม่เอา”
แต่แววหายไปแล้ว น้ำฟ้าหันซ้ายหันขวา ขยะแขยงน้องหมามาก
ขณะนั้นเฟซนั่งคุยอยู่กับดินและฮันนี่ ดินให้เฟซดูรูปที่ถ่ายแบบที่แคมปิ้ง
“ลูกค้าอยากให้คุณเฟซเช็กรูปพวกนี้ก่อนเอาไปลงโฆษณาในนิตยสาร” ฮันนี่บอกเสียงห้วน
“เอ่อ...” เฟซหยิบรูปมาดู
“ถ้าไม่โอเค ก็แสดงว่าไม่ชอบรูปที่ดินเป็นคนถ่าย”
“เฟซยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะ”
“ฮันนี่ก็ดูจากท่าทางคุณเฟซไงคะ อุ๊ย ไม่ใช่เหรอคะ แหม แย่จัง คนเราเดี๋ยวนี้ท่าทางก็อย่าง แต่ความคิดในสมองก็อีกอย่าง ดูยากเนอะ”
“ใช่ ดูยาก ไม่รู้มาไม้ไหน”
“แล้วอย่างคนที่มาแบบใสซื่อล่ะ ดินรู้มั้ยว่าจริงๆ แล้วเค้ามาไม้ไหน”
“ไม่รู้หรอก ของแบบนี้ต้องดูกันยาวๆ”
เฟซชักงง ดินกับฮันนี่คุยอะไรกัน
“ได้ยินมั้ยคะคุณเฟซ มันต้องดูกันยาวๆ แค่ชั่วเวลาสั้นๆ ยังตัดสินใจกันไมได้หรอกค่ะ”
“หมายถึงให้เฟซดูรูปพวกนี้อีกนานๆ ยาวๆ เหรอคะ แล้วค่อยตัดสินใจ”
“โอย...ใสไปไหนเนี่ย”
“คะ”
“คุณเฟซเลือกรูปที่ชอบที่สุดมาสักสองสามรูปแล้วกันครับ” ดินตัดบท
“ค่ะ”
เฟซตั้งใจเลือกรูป ดินช่วย ฮันนี่มองอย่าหมั่นไส้ แววโผล่หน้าเข้ามาบอกเฟซ
“แววฝากน้องหมาไว้กับคุณฟ้านะคะ”
“ฝากถุงทองไว้ที่คุณฟ้าเหรอ” ดินถามอย่างตกใจ
“เกรงใจจัง แป๊บเดียวค่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้ว”
เฟซรีบดูรูปอย่างเร็ว ดินเริ่มเป็นห่วงหมาที่อยู่กับน้ำฟ้า ฮันนี่คิดแผนชั่วร้ายทันที หยิบมือถือขึ้นมา แล้วปลีกตัวไปคุยเบาๆ ที่มุมหนึ่ง
“ฮัลโหล...มิ้นท์ ยังอยู่ที่ออฟฟิศมั้ย!...ดี ฉันมีเรื่องจะให้เธอทำ งานนี้ต้องมีการเสียน้ำตา!”
ฮันนี่ยิ้มอย่างร้ายกาจกับแผนการที่กำลังจะสั่งให้มิ้นท์ทำ
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป
