“...ประโยชน์ต่อตัวเองนี้ก็อยู่ที่ประโยชน์ของสังคมด้วย เพราะเราอยู่ในสังคม ถ้าไม่รู้จักควบคุมความรู้ที่มีในทางวัตถุ ก็อาจเกิดความเดือดร้อนต่อผู้อื่น ในที่สุดก็เป็นความเดือดร้อนต่อตัวเอง...”
“...ขอให้ท่านได้ปฏิบัติตามที่มีเจตนาที่ดีงาม และมีกำลังไม่ท้อถอย เพื่อรักษาความสามัคคี เพื่อรักษาความเป็นอยู่ของเราในประเทศไทย ซึ่งได้ประจักษ์แล้วว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิด มีสิทธิ์ที่จะปฏิบัติ ขอเพียงอย่าให้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน...”
“...วิธีที่จะปรับปรุงแก้ไขทำให้มีความปลอดภัยความก้าวหน้าแก่ประเทศชาติ ก็คือแต่ละคนต้องปฏิบัติงานของตนด้วยความเข้มแข็งที่สุด โดยไม่เบียดเบียนผู้อื่น แล้วพยายามร่วมมือกัน ถ้าเห็นอะไรสิ่งใดที่ไม่ดีไม่งามให้ช่วยกันปราบปราม หรือช่วยกันแก้ไขด้วยความตั้งใจจริง...”
“...แต่ละคนที่ปฏิบัติตามหลักแล้ว ตามวิชาที่ดีแล้ว ย่อมต้องมีความเจริญในทางจิตใจอย่างยิ่ง เพราะจะเป็นผู้ที่สุขใจที่สุดที่ได้ทำงานที่มีเกียรติ และมีความสำคัญอย่างยิ่ง จะเป็นผู้รักชาติ เป็นผู้รักเพื่อนมนุษย์ เป็นคนดี เป็นคนที่น่ายกย่อง เป็นผู้ที่ควรบูชา ไม่ต้องให้พรให้มีความเจริญ ก็จะต้องมีความเจริญแน่นอน...”
“...ขอให้มีความนับถือซึ่งกันและกัน มีความไว้วางใจซึ่งกันและกัน หมายความว่า ทำให้เกิดความสามัคคีขึ้นจากการปฏิบัติต่อกันและกันแต่ละฝ่าย ขอให้มีใจสูงกล้าหาญ และตั้งใจปฏิบัติตามหลักวิชาให้เข้มแข็งที่สุด ถ้าท่านทำเต็มตามความสามารถแล้ว ก็จะนับได้ว่า เป็นผู้ที่ได้ช่วยประเทศชาติให้มีความมั่นคง...”
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 175 กรกฎาคม 2558)
