ธรรมดานายโคบาล ผู้ฉลาดย่อมต้อนฝูงโคของเขา ไปยังที่ซึ่งอุดมไปด้วยน้ำและหญ้า ตามวิสัยของผู้ฉลาดฉันใด ชีวิตคือความเป็นอยู่ของสรรพสัตว์ก็ฉันนั้น นับแต่คลอดออกจากครรภ์ของมารดาแล้ว ก็เดินทางไปสู่ความแก่ทุกวันทุกคืน จนเป็นเดือนเป็นปี และเป็นหลายๆ ปี
เมื่อถึงสถานีของความแก่แล้ว สถานีแห่งความแก่ก็ส่งไปสู่สถานีแห่งความเจ็บ มีเจ็บหลังบ้าง เจ็บเอว เจ็บตา เจ็บแข้ง เจ็บขาบ้าง แล้วสถานีนี้ก็ส่งไปยังสถานีแห่งความตาย มาสิ้นสุดเพียงสถานีของความตายนี้ทั้งนั้น
พระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ
วัดทรายงาม จ.จันทบุรี
สิ่งทั้งหลายที่มีอยู่ในตัวเรานี้ ถ้าเราไม่มีปัญญา จะทำให้เราทุกข์นะ ถ้าเรามีปัญญา นำออกจากทุกข์ ได้ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ใช่ของดีนะ ถ้าเราใจไม่ดี ไปมองบางคน ไปเกลียดเขาอีกแล้ว มานอนเป็นทุกข์อีกแล้ว ไปมองคนบางคน ไปรักเขาอีกแล้ว รักเป็นทุกข์อีกแล้ว มันไม่ได้ก็เป็นทุกข์ เกลียดก็เป็นทุกข์ รักก็เป็นทุกข์ เพราะมันอยากได้ อยากได้ก็เป็นทุกข์ ไม่อยากได้ก็เป็นทุกข์ ของที่ไม่ชอบใจ อยากทิ้งมันไป อยากได้ของที่ชอบเข้ามามันก็ทุกข์ ของที่ชอบใจได้มาแล้ว กลัวมันจะหาย อีกแล้ว มันเป็นทุกข์ทั้งนั้น ไม่รู้ว่าจะอยู่อย่างไร
หลวงพ่อชา สุภทฺโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
การทำความดีนี่ ทำวันนี้จะให้ได้ผลวันพรุ่งนี้อย่างนี้มันไม่ได้ ดูแต่ปลูกต้นไม้ลงในดินนะ ต้องหลายเดือนกว่ามันจะมีดอกออกผลได้ นี่ดูแต่ธรรมชาตินะ มันก็ยังแสดงให้เห็นแล้วนะ ธรรมชาติทั้งหลายก็ต้องอาศัยกาลเวลาเหมือนกัน กว่ามันจะได้รับผลมัน การกระทำความดีหรือความชั่วของคนเราก็เป็นเช่นนั้นแหละ ก็ต้องอาศัยกาลเวลา
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต จ.หนองคาย
หลวงพ่อจะสอน ให้คนทำทานกับพ่อกับแม่ ถ้าเราไหว้พ่อไหว้แม่ไม่ได้ อย่าไปไหว้พระ มันไม่มีประโยชน์ เราต้องกราบพ่อกราบแม่เราได้ เราจึงไปกราบพระ ถ้าพ่อแม่ของเรายังไม่อิ่ม อย่าไปเที่ยวหาเลี้ยงพระให้อิ่ม ถ้าเราจะเลี้ยงพระให้อิ่มเราต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ให้อิ่มด้วย ของดีๆ ขนไปให้พระกินหมด ให้พ่อแม่อดอยากนี่ตกนรกกันหมด เพราะฉะนั้นต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 131 ตุลาคม 2554)
เมื่อถึงสถานีของความแก่แล้ว สถานีแห่งความแก่ก็ส่งไปสู่สถานีแห่งความเจ็บ มีเจ็บหลังบ้าง เจ็บเอว เจ็บตา เจ็บแข้ง เจ็บขาบ้าง แล้วสถานีนี้ก็ส่งไปยังสถานีแห่งความตาย มาสิ้นสุดเพียงสถานีของความตายนี้ทั้งนั้น
พระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ
วัดทรายงาม จ.จันทบุรี
สิ่งทั้งหลายที่มีอยู่ในตัวเรานี้ ถ้าเราไม่มีปัญญา จะทำให้เราทุกข์นะ ถ้าเรามีปัญญา นำออกจากทุกข์ ได้ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ใช่ของดีนะ ถ้าเราใจไม่ดี ไปมองบางคน ไปเกลียดเขาอีกแล้ว มานอนเป็นทุกข์อีกแล้ว ไปมองคนบางคน ไปรักเขาอีกแล้ว รักเป็นทุกข์อีกแล้ว มันไม่ได้ก็เป็นทุกข์ เกลียดก็เป็นทุกข์ รักก็เป็นทุกข์ เพราะมันอยากได้ อยากได้ก็เป็นทุกข์ ไม่อยากได้ก็เป็นทุกข์ ของที่ไม่ชอบใจ อยากทิ้งมันไป อยากได้ของที่ชอบเข้ามามันก็ทุกข์ ของที่ชอบใจได้มาแล้ว กลัวมันจะหาย อีกแล้ว มันเป็นทุกข์ทั้งนั้น ไม่รู้ว่าจะอยู่อย่างไร
หลวงพ่อชา สุภทฺโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
การทำความดีนี่ ทำวันนี้จะให้ได้ผลวันพรุ่งนี้อย่างนี้มันไม่ได้ ดูแต่ปลูกต้นไม้ลงในดินนะ ต้องหลายเดือนกว่ามันจะมีดอกออกผลได้ นี่ดูแต่ธรรมชาตินะ มันก็ยังแสดงให้เห็นแล้วนะ ธรรมชาติทั้งหลายก็ต้องอาศัยกาลเวลาเหมือนกัน กว่ามันจะได้รับผลมัน การกระทำความดีหรือความชั่วของคนเราก็เป็นเช่นนั้นแหละ ก็ต้องอาศัยกาลเวลา
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต จ.หนองคาย
หลวงพ่อจะสอน ให้คนทำทานกับพ่อกับแม่ ถ้าเราไหว้พ่อไหว้แม่ไม่ได้ อย่าไปไหว้พระ มันไม่มีประโยชน์ เราต้องกราบพ่อกราบแม่เราได้ เราจึงไปกราบพระ ถ้าพ่อแม่ของเรายังไม่อิ่ม อย่าไปเที่ยวหาเลี้ยงพระให้อิ่ม ถ้าเราจะเลี้ยงพระให้อิ่มเราต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ให้อิ่มด้วย ของดีๆ ขนไปให้พระกินหมด ให้พ่อแม่อดอยากนี่ตกนรกกันหมด เพราะฉะนั้นต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 131 ตุลาคม 2554)
