ครั้งที่ 039
ตามดูอย่างเป็นกลาง
โยม : หลังจากเจอท่านที่เมืองกาญจน์ 2-3 ครั้ง ก็นำแนวทางของท่านไปปฏิบัติ แต่มันก็ยังหลงและคิดอยู่เรื่อย กระทบเรื่องงาน อยู่เรื่อยเจ้าค่ะ แต่พอได้พบหลวงพ่อ และพระครูบาอาจารย์อย่างเดินเข้ามาจิตใจมันรู้สึกตื่นสดชื่นเบิกบาน เดี๋ยวสักพักมันก็แวบไปคิดเจ้าค่ะ พอไปคิดกระทบเรื่องงานเครียดๆ มันก็จะหลง เอ๊ะ ทำไมเราเกิดหงุดหงิดเป็นวันๆ เจ้าคะ
หลวงพ่อ : สังเกตไหมบังคับไม่ได้ ดูไปเลย จิตใจนี้ไม่ใช่เรา ทำงานได้เอง เดี๋ยวมันก็วิ่งไปดู เดี๋ยวมันก็วิ่งไปฟัง เดี๋ยวมันก็วิ่งไปคิด ทำงานได้เอง เห็นมันสุข มันทุกข์ มันดี มันร้าย มันเป็นเอง
โยม : บางทีก็รู้สึกโกรธตัวเอง ว่าทำไม คิดนานจัง เดี๋ยวก็รู้สึกทุกข์
หลวงพ่อ : ให้รู้เท่าที่เป็น ไม่ใช่ว่าหลง ไปนานๆ แล้วไปโมโหมัน ให้รู้อย่างที่มันเป็น"
โยม : ให้ตามดูใช่มั้ยคะ
หลวงพ่อ : ให้ตามดูอย่างเป็นกลางจริงๆ ดูอย่างไม่มีส่วนได้เสีย ของโยมยังดูอย่างมีส่วนได้เสีย เช่น พอเห็นหลงนานๆ แล้วไม่ชอบ เพราะรู้สึกว่าอย่างนี้ไม่ดี วันไหนจิตใจปลอดโปร่งโล่งเบาก็มีส่วนได้เสียอีกแล้ว รู้สึกว่าเราสบายก็อยากให้อยู่นานๆ เราต้องดูแบบคนวงนอกเลย ดูอย่างคนไม่มีส่วนได้เสีย เอ้า ส่งไมค์ไปทางนี้หน่อย
หลวงพ่อ : โยมเบอร์ 5 เป็นไงภาวนา
โยม : กระผมขณะที่เดินและภาวนา ไปด้วยก็รู้สึกว่าสติจะเร็วขึ้น
หลวงพ่อ : ดี ที่โยมทำอยู่ตอนนี้ดีแล้วนะ ทำไปเรื่อยๆ อย่าเลิกนะ
โยม : แต่เวลามานั่งฟังพระอาจารย์พูดก็จะหลุดไปบ่อยๆ
หลวงพ่อ : ให้เรารู้ทัน แต่ว่าการปฏิบัติไม่ใช่ฝึกไม่ให้จิตหลุดไป ไม่ห้ามนะ ยิ่งหลุดบ่อยยิ่งดี ไหลแวบแล้วรู้สึก ไหลแวบแล้วรู้สึก เราจะเห็นแต่ความไม่เที่ยง แต่ถ้าเราไปรักษาให้นิ่งไม่ยอมไปไหนเลยจะได้สมถะ ได้ความสงบ แต่ถ้าเราเห็นไหลแวบรู้สึกๆ จะเกิดปัญญา เห็นมันไม่เที่ยง
โยม : ผมไปฝึกปฏิบัติในที่ที่น่ากลัวครับ แล้วช่วงแรกมันกลัวมากก็เลยกำหนดรู้ สิ่งที่เห็นคือจิตออกไป เราตั้งว่าเป็นหนู สติเราคือแมวจะวิ่งตลอด ตะครุบๆ ตลอดเลย อยู่อย่างนั้นประมาณ 4-5 ชั่วโมง จู่ๆ จิตก็คลายออกมาเอง ก็เลยรู้ว่าจิตนี้เราบังคับไม่ได้ เขาจะกลัวเขาก็กลัวของเขาเองตั้งนาน สักพักหนึ่งก็รู้ตัวว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็คลายตัวของเขาเอง เขายังกลัวแต่ก็ยังคลายออกมา
หลวงพ่อ : ดูไปเรื่อยๆ มันมีแต่ของไม่เที่ยง ของบังคับไม่ได้
โยม : ปฏิบัติไปบางครั้งเหมือนจิตไม่มีน้ำหนัก เบาๆ เป็นอะไรที่ไม่มีน้ำหนัก
หลวงพ่อ : มันมีน้ำหนักขึ้นมาเพราะเราไปหยิบฉวย ไปยึดไว้ อย่างกระติกนี้มีน้ำหนักไหม (หลวงพ่อยกกระติกน้ำร้อนให้ดู) ถ้าเราถือมันอย่างนี้หนักใช่ไหม ถ้าไม่ถือมันก็ไม่หนัก หมอตุ๊ก เบอร์ 47 ส่งการบ้านหน่อย
โยม : ตอนแรกนึกว่าจะไม่โดนส่ง การบ้าน รู้สึกมันโปร่งๆ สบายๆ ก็ยังมัว แล้วก็ใจไม่เป็นกลาง ยังมีส่วนได้เสีย
หลวงพ่อ : ก็ดีนะ เอ้าส่งต่อไป พวกที่มาใหม่ๆ น่ะ หลวงพ่อไม่ว่าเลยนะ สภาวะอะไรก็ได้ ดีก็ได้ ไม่ดีก็ได้ ไม่ว่าเลยสักคำ ขอให้เห็นเท่านั้นแหละ
โยม : (พูดไม่ออก)
หลวงพ่อ : เอ้า ตื่นเต้น หลวงพ่อพูดให้แทน
(อ่านต่อสัปดาห์หน้า/
ดูไตรลักษณ์ที่จิตแสดง)
ตามดูอย่างเป็นกลาง
โยม : หลังจากเจอท่านที่เมืองกาญจน์ 2-3 ครั้ง ก็นำแนวทางของท่านไปปฏิบัติ แต่มันก็ยังหลงและคิดอยู่เรื่อย กระทบเรื่องงาน อยู่เรื่อยเจ้าค่ะ แต่พอได้พบหลวงพ่อ และพระครูบาอาจารย์อย่างเดินเข้ามาจิตใจมันรู้สึกตื่นสดชื่นเบิกบาน เดี๋ยวสักพักมันก็แวบไปคิดเจ้าค่ะ พอไปคิดกระทบเรื่องงานเครียดๆ มันก็จะหลง เอ๊ะ ทำไมเราเกิดหงุดหงิดเป็นวันๆ เจ้าคะ
หลวงพ่อ : สังเกตไหมบังคับไม่ได้ ดูไปเลย จิตใจนี้ไม่ใช่เรา ทำงานได้เอง เดี๋ยวมันก็วิ่งไปดู เดี๋ยวมันก็วิ่งไปฟัง เดี๋ยวมันก็วิ่งไปคิด ทำงานได้เอง เห็นมันสุข มันทุกข์ มันดี มันร้าย มันเป็นเอง
โยม : บางทีก็รู้สึกโกรธตัวเอง ว่าทำไม คิดนานจัง เดี๋ยวก็รู้สึกทุกข์
หลวงพ่อ : ให้รู้เท่าที่เป็น ไม่ใช่ว่าหลง ไปนานๆ แล้วไปโมโหมัน ให้รู้อย่างที่มันเป็น"
โยม : ให้ตามดูใช่มั้ยคะ
หลวงพ่อ : ให้ตามดูอย่างเป็นกลางจริงๆ ดูอย่างไม่มีส่วนได้เสีย ของโยมยังดูอย่างมีส่วนได้เสีย เช่น พอเห็นหลงนานๆ แล้วไม่ชอบ เพราะรู้สึกว่าอย่างนี้ไม่ดี วันไหนจิตใจปลอดโปร่งโล่งเบาก็มีส่วนได้เสียอีกแล้ว รู้สึกว่าเราสบายก็อยากให้อยู่นานๆ เราต้องดูแบบคนวงนอกเลย ดูอย่างคนไม่มีส่วนได้เสีย เอ้า ส่งไมค์ไปทางนี้หน่อย
หลวงพ่อ : โยมเบอร์ 5 เป็นไงภาวนา
โยม : กระผมขณะที่เดินและภาวนา ไปด้วยก็รู้สึกว่าสติจะเร็วขึ้น
หลวงพ่อ : ดี ที่โยมทำอยู่ตอนนี้ดีแล้วนะ ทำไปเรื่อยๆ อย่าเลิกนะ
โยม : แต่เวลามานั่งฟังพระอาจารย์พูดก็จะหลุดไปบ่อยๆ
หลวงพ่อ : ให้เรารู้ทัน แต่ว่าการปฏิบัติไม่ใช่ฝึกไม่ให้จิตหลุดไป ไม่ห้ามนะ ยิ่งหลุดบ่อยยิ่งดี ไหลแวบแล้วรู้สึก ไหลแวบแล้วรู้สึก เราจะเห็นแต่ความไม่เที่ยง แต่ถ้าเราไปรักษาให้นิ่งไม่ยอมไปไหนเลยจะได้สมถะ ได้ความสงบ แต่ถ้าเราเห็นไหลแวบรู้สึกๆ จะเกิดปัญญา เห็นมันไม่เที่ยง
โยม : ผมไปฝึกปฏิบัติในที่ที่น่ากลัวครับ แล้วช่วงแรกมันกลัวมากก็เลยกำหนดรู้ สิ่งที่เห็นคือจิตออกไป เราตั้งว่าเป็นหนู สติเราคือแมวจะวิ่งตลอด ตะครุบๆ ตลอดเลย อยู่อย่างนั้นประมาณ 4-5 ชั่วโมง จู่ๆ จิตก็คลายออกมาเอง ก็เลยรู้ว่าจิตนี้เราบังคับไม่ได้ เขาจะกลัวเขาก็กลัวของเขาเองตั้งนาน สักพักหนึ่งก็รู้ตัวว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็คลายตัวของเขาเอง เขายังกลัวแต่ก็ยังคลายออกมา
หลวงพ่อ : ดูไปเรื่อยๆ มันมีแต่ของไม่เที่ยง ของบังคับไม่ได้
โยม : ปฏิบัติไปบางครั้งเหมือนจิตไม่มีน้ำหนัก เบาๆ เป็นอะไรที่ไม่มีน้ำหนัก
หลวงพ่อ : มันมีน้ำหนักขึ้นมาเพราะเราไปหยิบฉวย ไปยึดไว้ อย่างกระติกนี้มีน้ำหนักไหม (หลวงพ่อยกกระติกน้ำร้อนให้ดู) ถ้าเราถือมันอย่างนี้หนักใช่ไหม ถ้าไม่ถือมันก็ไม่หนัก หมอตุ๊ก เบอร์ 47 ส่งการบ้านหน่อย
โยม : ตอนแรกนึกว่าจะไม่โดนส่ง การบ้าน รู้สึกมันโปร่งๆ สบายๆ ก็ยังมัว แล้วก็ใจไม่เป็นกลาง ยังมีส่วนได้เสีย
หลวงพ่อ : ก็ดีนะ เอ้าส่งต่อไป พวกที่มาใหม่ๆ น่ะ หลวงพ่อไม่ว่าเลยนะ สภาวะอะไรก็ได้ ดีก็ได้ ไม่ดีก็ได้ ไม่ว่าเลยสักคำ ขอให้เห็นเท่านั้นแหละ
โยม : (พูดไม่ออก)
หลวงพ่อ : เอ้า ตื่นเต้น หลวงพ่อพูดให้แทน
(อ่านต่อสัปดาห์หน้า/
ดูไตรลักษณ์ที่จิตแสดง)
