การต่อสู้กับระบอบทักษิณเกือบสองทศวรรษนั้นมาจากประชาชนสองกลุ่มคือ พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย หรือ พธม. และคณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงปฏิรูปประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข หรือ กปปส.
กลุ่มพันธมิตรฯ นั้นเป็นการรวมตัวของภาคประชาชนที่มีตั้งสื่อมวลชน เอ็นจีโอ และแกนนำสหภาพแรงงาน ส่วนกปปส.นั้นมาจากการนำของนักการเมืองที่มาจากพรรคประชาธิปัตย์ กลุ่มพันธมิตรฯ ปัจจุบันแยกสลายไปแล้วแกนนำต่างคนกลับไปปฏิบัติภารกิจของตัวเอง ส่วนแกนนำของกปปส.กลับเข้าสู่ถนนการเมืองในบทบาทของนักการเมืองเหมือนเดิม
แน่นอนว่าเป้าหมายของนักการเมืองก็คือ การเข้าสู่อำนาจรัฐซึ่งจะตามมาด้วยผลประโยชน์ต่างๆ มากมาย
แต่ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มพันธมิตรฯ หรือ กปปส.บทบาทสำคัญนอกจากตกกับแกนนำแล้ว สิ่งที่เราไม่อาจละทิ้งและหลงลืมได้ก็คือ ประชาชนจำนวนมากที่ออกมาร่วมต่อสู้กับระบอบทักษิณ ที่วันนั้นการต่อสู้ของพวกเขาที่แลกมาด้วยหยาดเหงื่อและชีวิตและวันนี้ทุกอย่างกำลังจะสูญเปล่า
ความขัดแย้งทางการเมืองเกือบสองทศวรรษ กลายเป็นชัยชนะอย่างราบคาบของทักษิณเมื่อเขากลับมาประเทศโดยไม่ต้องติดคุก และกลายเป็นพ่อของนายกรัฐมนตรีที่สั่งการอยู่เบื้องหลังลูกสาวของเขาแพทองธาร ชินวัตร มิหนำซ้ำปรปักษ์ของเขาอย่างพรรคประชาธิปัตย์ และแกนนำ กปปส.ยังต้องสยบแทบเท้าของเขาด้วย
ใครจะคิดว่าคนที่หลบหนีออกไปต่างประเทศมีคดีติดตัวถูกตัดสินจำคุกหลายปี ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนโกงชาติโกงแผ่นดินจะกลับมามีวันนี้ได้ และสามารถทำให้ศัตรูทางการเมืองยอมลงมาอยู่ใต้อำนาจของเขา
วันนี้ทุกอำนาจในสังคมไทยสยบยอมต่อทักษิณ ไม่ว่าจะเป็นนายทุน ขุนศึก และศักดินา เราเห็นได้ชัดว่า ทักษิณแสดงออกให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของเขาอย่างไร ไม่มีใครสนใจอีกแล้วว่า นี่คืออดีตนายกรัฐมนตรีที่ประชาชนเคยชี้ว่าใช้อำนาจอย่างฉ้อฉลและคดโกงแผ่นดินเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
ไม่ว่าคนที่ออกไปเป่านกหวีดขับไล่รัฐบาลยิ่งลักษณ์และระบอบทักษิณจะรู้สึกอย่างไร แต่วันนี้แกนนำของพวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของระบอบทักษิณไปแล้ว ถ้าย้อนไปดูบทบาทของสุเทพ เทือกสุบรรณ และเอกนัฏ พร้อมพันธุ์ ที่หลายคนร่วมหัวจมท้ายออกมาชุมนุมบนท้องถนนและมีคนต้องสังเวยชีวิตหลายคนเพื่อต่อสู้กับทักษิณ คนที่ออกไปร่วมเป่านกหวีดวันนั้นรู้สึกอย่างไรกันบ้างกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
คำอธิบายง่ายๆ ของพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค หัวหน้าพรรครวมไทยสร้างชาติ บอกว่า ถ้าไม่ร่วมรัฐบาลเขาก็จัดเราเป็นฝ่ายค้าน เราไม่อยากยืนคู่กับคนที่เป็นศัตรูของชาติ ของแผ่นดิน และของสถาบัน นี่เป็นเหตุผลที่บอกว่า พวกเขาต้องร่วมรัฐบาลกับระบอบทักษิณภายใต้นายกรัฐมนตรีที่เป็นลูกสาวของทักษิณ
ไม่มีใครพูดถึงความรู้สึกของประชาชนที่ถูกปลุกปั่นให้ออกมาบนท้องถนนเพื่อขับไล่ระบอบทักษิณ และคำนึงถึงคนที่บาดเจ็บล้มตายจากการต่อสู้อีกหลายสิบชีวิต
ยังไม่มีคำชี้แจงของสุเทพ แกนนำคนสำคัญของ กปปส.ที่เคยออกมานำมวลมหาประชาชนนับแสนนับล้านคนต่อสู้กับระบอบทักษิณ แน่นอนเขาต้องเห็นดีเห็นงามด้วยเพราะวันนี้ส่งลูกติดภรรยาของเขาที่เคยร่วมต่อสู้บนเวที กปปส.มาโค้งหัวคำนับแพทองธารในฐานะรัฐมนตรีร่วมรัฐบาลของทักษิณ
แต่ถ้าว่าไปแล้ว การกลับเข้ามาประเทศของทักษิณอย่างองอาจผ่าเผยก็ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลของพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นั่นแหละ แม้ว่าจะกลับมาในวันที่พรรคเพื่อไทยของทักษิณได้เป็นแกนนำรัฐบาลก็ตาม แต่กระบวนการติดต่อและดำเนินการเพื่อขอพระราชทานอภัยโทษให้กับทักษิณดำเนินการมาก่อนหน้านั้นจนใครเชื่อกันว่า มีดีล
แม้ใครจะปฏิเสธว่า ไม่มีดีล แต่สิ่งที่เกิดขึ้นและปรากฏให้เห็นนั้น มันไม่อาจทำลายความเชื่อของประชาชนต่อเรื่องนี้ไปได้
เมื่อผลประโยชน์ขัดกันเขาก็เพียงแต่ลากประชาชนออกมาชุมนุมต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจกัน เมื่อสมประโยชน์แล้วพวกเขาก็หันมาจูบปากกัน แต่คนที่เจ็บจริงตายจริงเพื่อให้การต่อสู้ของพวกเขาดูสมจริงก็คือ ประชาชน ก็ไม่รู้ว่าวันนี้มีใครยังเก็บนกหวีดเอาไว้เพื่อเป็นเครื่องรำลึกในการออกมาต่อสู้กับระบอบทักษิณบ้าง
สุดท้ายแล้วเป็นบทพิสูจน์ว่า สิ่งที่นักการเมืองต้องการก็คือ อำนาจ ประชาชนเป็นเพียงเหยื่อของนักการเมืองที่ถูกใช้สอยเป็นบันไดให้ขึ้นไปสู่อำนาจเท่านั้นเอง
ไม่รู้เหมือนกันว่า สุเทพและแกนนำ กปปส.จะยังภูมิใจในการออกมาต่อสู้กับระบอบทักษิณในวันนั้นอีกหรือไม่ เมื่อวันนี้พวกเขาได้กลายเป็นองค์ประกอบหนึ่งในการสืบทอดอำนาจของระบอบทักษิณผ่านรัฐบาลหุ่นเชิดที่มีทักษิณกำกับอยู่เบื้องหลัง พวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของระบอบทักษิณที่เคยปลุกปั่นให้ประชาชนออกมาต่อต้านแล้วชี้ว่าเป็นระบอบที่ชั่วร้าย
การเมืองไทยฉากนี้จึงเหมือนละครน้ำเน่าที่ตบจูบกันแล้วสุดท้ายก็จบลงด้วยการหันมาใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขแล้วเก็บเกี่ยวประโยชน์จากประชาชนที่เป็นคนดูละคร ละครเรื่องนี้จบลงก็สร้างละครเรื่องใหม่มามอมเมาประชาชนต่อไป
ข้ออ้างที่ทำให้คู่ขัดแย้งทางการเมืองหันมาจับมือก็คือ การท้าทายต่อระบอบและสถาบันของพรรคการเมืองที่พีระพันธุ์บอกว่า เป็นศัตรูของชาติ ของแผ่นดิน และของสถาบัน จนต้องหันไปจับมือกับระบอบทักษิณที่เคยมองว่า เป็นระบอบที่ฉ้อฉล โกงชาติ โกงแผ่นดินมันอาจทำให้ดูเหมือนการตัดสินใจที่ไม่สามารถเลือกเส้นทางอื่นได้ แต่มันยังมีทางเลือกที่ดีกว่านี้ไหมที่ไม่เหยียบย่ำจิตใจของประชาชนจนเกินไป เป็นไปได้ไหมถ้าคนที่จะต้องเข้าไปร่วมกับระบอบทักษิณไม่ใช่คนที่ออกมานำประชาชนให้ต่อสู้กับระบอบทักษิณเสียเอง
แน่นอนว่า วันนี้บ้านเมืองระบอบและอุดมการณ์ของรัฐอาจจะมีภยันตรายจากศัตรูที่น่ากลัวกว่า ที่ทำให้ทุกฝ่ายต้องรวมตัวเพื่อรับมือกับฝ่ายปฏิกษัตริย์นิยมที่สามารถสร้างแนวร่วมและปลุกปั่นความเชื่อในหมู่คนรุ่นใหม่จำนวนมาก เราอาจจะบอกประชาชนว่า การจับมือกับระบอบทักษิณเป็นทางเลือกสุดท้ายที่เราต้องกลืนเลือดและลืมความขัดแย้งในอดีตให้หมดไป แต่เราควรจะต้องคำนึงหรือไม่ว่า แนวทางไหนที่ไม่ทำร้ายน้ำใจประชาชนที่ออกมาต่อสู้และเหยียบย่ำศพของผู้เสียชีวิตจนเกินไป
แล้วไม่คิดบ้างหรือว่า การตกลงแบ่งปันผลประโยชน์แล้วละทิ้งความขัดแย้งไว้ข้างหลังนั่นแหละที่ยิ่งตอกย้ำการเมืองน้ำเน่าที่แบ่งปันผลประโยชน์กัน จะยิ่งเป็นตัวเร่งให้เกิดความเปลี่ยนแปลงเร็วขึ้น ยิ่งทำให้ฝ่ายที่เรียกร้องการเปลี่ยนแปลงมีความชอบธรรมมากยิ่งขึ้นและยิ่งตอกย้ำข้อเรียกร้องพวกเขาที่จะต้องทำประเทศไทยไม่ให้เหมือนเดิมเพื่อไปสู่เป้าหมายเซาะกร่อนบ่อนทำลายสถาบันกษัตริย์ในที่สุด
เมื่อถึงวันที่ภยันตรายต่อแผ่นดินต่อระบอบและอุดมการณ์ของรัฐเกิดขึ้นจริงๆ จะมีใครสักกี่คนที่จะออกมาต่อสู้ปกป้องแลกด้วยชีวิตอีก
วันนี้มีใครคิดถึงสุเทพ เทือกสุบรรณบ้าง แล้วนึกถึงวันที่เป็นส่วนหนึ่งของมวลมหาประชาชนที่ออกไปเป่านกหวีดขับไล่ระบอบทักษิณว่าอย่างไร
ติดตามผู้เขียนได้ที่ https://www.facebook.com/surawich.verawan
