ยังไม่เห็น ‘นายกฯ’ ตัวจริง

นักเลือกตั้งลงพื้นที่หาเสียงคึกคัก ประกาศว่าจะให้นั่นนี่โน่นกับชาวบ้าน โดยเฉพาะพรรคลุงป้อม จะให้เงินช่วยเหลือรายเดือน 700 บาท เกทับคู่แข่งเต็มที่

แต่อย่าลืมว่าพรรคอื่นก็เสนอเช่นกัน โดยเฉพาะพรรคของท่านดูไบที่มีข้อเสนอจูงใจ มั่นใจด้วยว่าจะสร้างปรากฏการณ์ “แลนด์สไลด์” ได้ประมาณ 200 เสียงกว่า

จะเป็นจริงหรือไม่ ต้องรอผลวันเลือกตั้ง ช่วงนี้การย้ายค่ายของนักเลือกตั้ง ด้วยแรงจูงใจค่าตัวยังมีอยู่ ไม่นิ่ง การดูด การตกปลาในบ่อเพื่อนจึงเป็นเรื่องธรรมดา

นักการเมืองลายครามแค่ไหน ก็ไม่อยู่เหนือสภาวะนี้ได้ ยิ่งเหลือเวลาอีกไม่มากนัก ต้องหาค่าตัวก้อนสุดท้ายไว้เผื่อยามชรากว่านี้ การเปลี่ยนจุดยืนเป็นเรื่องธรรมดา

นักเลือกตั้งอาวุโสบางราย ตลอดชีวิตอ้างว่าต่อต้านเผด็จการทหาร ก็ยังพลิกลิ้นได้ การเมืองจึงเป็นช่องทางของการแสวงหาผลประโยชน์ เป็นเงินก้อนใหญ่

ฟังนักเลือกตั้งคุยให้ฟังว่าค่าตัวบางรายสูงถึง 70 กิโล ต้องบอกว่าการย้ายพรรคจึงเป็นเรื่องจำเป็น ถ้าอยู่ที่เก่าไม่ได้อะไร ตำแหน่งรัฐมนตรีก็ไม่แน่

การย้ายค่ายไปอยู่พรรคเกิดใหม่ เงินหนา มีนายทุนรายใหญ่หนุน ดีกว่าที่เก่าแน่นอน การเมืองในระบบ “ธนาธิปไตย” เงินเป็นตัวกำหนดคะแนนเสียง ต้องอาศัยเงินทุน ใจต้องถึง พรรคที่เป็นรัฐบาลมาก่อนได้สะสมกระสุนไว้เพียงพอ

ช่วงนี้ไม่มีอะไรสร้างข่าวได้มากกว่า “การปาดหน้า” ชิงเข้าพื้นที่ระหว่างลุงป้อมกับท่านห้าวเป้งเจ้าของฉายา “แปดเปื้อน” ไปที่เดียวกัน บางครั้งคนละวัน บางครั้งไปวันเดียวกัน คนละเวลา ไปชิงคะแนนเสียงก่อน รวบหัวรวบหางนักเลือกตั้งในพื้นที่

ดูเหมือนว่าทั้งสองพี่น้องใน 3 ป. จะเอาจริง แข่งกันจริง เดิมพันคือเก้าอี้นายกฯ มีใครต้องออมมือให้ใคร หลังเลือกตั้งจะหวนคืนจับมือกันเพื่อรักษาอำนาจหรือไม่ ต้องรอดู เพราะเพื่อความอยู่รอด จึงมีคนคาดเดาว่าทั้ง 2 ลุง แยกกันเดินชั่วคราว

อยู่ที่ว่าพรรคไหนจะได้เสียง ส.ส.ในสภาฯ มากกว่ากัน ลุงป้อมดูเหมือนจะต้องการเป็นนายกฯ คนที่ 30 ให้ได้ เดินทางเข้าพื้นที่อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

การเมืองทำให้ลืมสังขาร ทำได้ทุกอย่าง ยกมือไหว้รอบทิศ

ท่านห้าวเป้งแปดเปื้อนโดยปกติไม่อยากพบชาวบ้านที่มีทุกข์ร้อน ไปเยี่ยมที่ทำเนียบฯ เมื่อต้องการอยู่ในอำนาจต่อ ก็ต้องลงพื้นที่ ยกมือไหว้สิบทิศเช่นกัน

เป็นนักเลือกตั้งต้องไม่อาย พร้อมรับสถานการณ์ แม้แต่เสียงตะโกนด่า ต้องปั้นหน้ายิ้ม โบกมือให้ ข้างกายแวดล้อมด้วยบริวาร ลูกขุนพลอยพยักพเยิด ยิ้มค้างให้ชาวบ้าน เป็นภาวะจำเป็น ได้เสียงแล้วก็ลืมชาวบ้าน จนกว่าเลือกตั้งครั้งต่อไป

นักเลือกตั้งคือพวกที่เดินตะลอนๆ ไปยกมือไหว้ชาวบ้าน ขอคะแนนเสียง เมื่อได้เป็น ส.ส.แล้วพบปะกันครั้งใหม่ ชาวบ้านต้องเป็นฝ่ายยกมือไหว้ “ท่านผู้ทรงเกียรติ”

นักเลือกตั้งไหว้ครั้งเดียว ชาวบ้านต้องไหว้ตลอดไป ตราบใดที่ยังต้องพึ่งนักเลือกตั้ง ยิ่งพวกที่ได้เป็นเสนาบดีด้วยแล้ว บางรายทำตัวเป็นวัวลืมตีน กร่างยิ่งกว่าคางคกขึ้นวอ กิ้งก่าได้ทอง เดินวางมาด ชาวบ้านเข้าไม่ถึงตัว

นี่ยังไม่ประกาศว่าจะเลือกตั้งเมื่อไหร่ นักเลือกตั้งก็เร่งเข้าพื้นที่ ถ้ากำหนดวันแล้ว คำมั่นสัญญาสารพัดที่จะปรนเปรอให้ชาวบ้านต้องมากจนรับไม่ไหว

แต่จะทำได้หรือไม่นั้น คำถามนี้นักเลือกตั้งตอบไม่ได้ เพราะรู้ว่าแต่ละโครงการต้องใช้เงินมาก และรัฐบาลถังแตกต้องกู้อีกหลายปีงบประมาณ เงินจำกัดจำเขี่ย

วิกฤตที่บ้านเมืองเผชิญอยู่ นักเลือกตั้งบอกไม่ได้ว่าจะแก้ไขอย่างไร เสียงที่ชาวบ้านให้ไปก็ใช่ว่าจะมีผลตอบแทน ต้องมีส่วนหนึ่งเป็นฝ่ายค้าน ทำตามคำสัญญาไม่ได้ นักเลือกตั้งที่ได้เป็นรัฐบาลก็จะเลือกทำโครงการที่เป็นประโยชน์ของตัวเอง

มาถึงจุดนี้ ใครจะชนะ ใครจะเป็นนายกฯ ไม่มีใครบอกได้ อาจมีสัญญาณเพียงแต่ว่าโอกาสที่ท่านห้าวเป้งแปดเปื้อนจะได้ไปต่อนั้น ไม่ง่าย

จากพรรคที่ยังไม่มี ส.ส.แม้แต่คนเดียว เป็นเหมือนพรรคเฉพาะกิจ ตั้งมาเพื่อท่านห้าวเป้ง ถ้าได้เพียง 40 เสียง จะอ้างเอาเก้าอี้นายกฯ คงจะยาก

จะหวัง ส.ว.ยกมือให้เหมือนครั้งก่อน ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ง่ายเช่นกัน

ถึงไม่อาย ก็ต้องมีเสียงติงจากชาวบ้านและพรรคอื่นๆ ที่ได้เสียง ส.ส.มากกว่า ถ้าพรรคท่านดูไบได้มากอันดับหนึ่ง ย่อมต้องเรียกร้องสิทธิในการจัดตั้ง

จะเป็นการวัดใจว่าพรรคกัญชาวัคซีนบุรีรัมย์จะเอาด้วยหรือไม่ พรรคลุงป้อมถ้าได้ 40 เสียง จะขอร่วมแต่เป็นนายกฯ ได้หรือไม่ นี่เป็นสมการ ตัวตั้งที่ไม่มีคำตอบ

ยังมีปัจจัยพิเศษที่สามารถเลือกนายกฯ โดยที่บรรดาแคนดิเดตไม่ได้โอกาส เป็นทางเลือกสำหรับคนนอกก็ได้ และมีความเป็นไปได้ที่ ส.ว.ต้องเลือกให้เป็นเช่นนั้น

ปัจจุบันเราเดาทางได้ว่า ไม่ว่าพรรคใดเป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาล บ้านเมืองจะไม่ดีขึ้น ยิ่งถ้าได้ท่านห้าวเป้งแปดเปื้อนอยู่ต่อ บ้านเมืองจะอยู่ในอุ้งมือของนายทุนใหญ่

เศรษฐกิจของประเทศจะเผชิญปัญหาความเหลื่อมล้ำ เลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่

ทางเลือกที่ 3 หรือนายกฯ คนนอก จึงมีความเป็นไปได้ เพื่อความอยู่รอด และพรรคเดียวที่จะทำได้คือพรรคของท่านดูไบ ที่จะหานายกฯ คนนอก เพราะชื่อที่มีอยู่ในปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็น “อิ๊ง” หรือใครก็ตาม ไม่ใช่ตัวจริง

นายห้างดูไบรู้ดีว่า ถ้าให้ลูกสาวเป็นใหญ่ ก็จะเดินซ้ำรอยเดิม ดังนั้น ไม่ว่าลุงคนไหนที่ต้องการเป็นนายกฯ ไม่ใช่เรื่องง่าย ปัจจัยพิเศษยังเป็นทางเลือก มีผู้นำประเทศที่ดูน่าเชื่อถือ ชาวบ้านยอมรับได้ นั่นคือทางรอดของประเทศ

รอดูก็แล้วกัน ตอนนี้ไม่มีข้อพิสูจน์อะไรทั้งนั้น