อาชีพรับจ้างทำม็อบล้มเจ้า

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์
อาจารย์ประจำสาขาวิชา Business Analytics and Intelligence
และ Actuarial Science and Risk Management
คณะสถิติประยุกต์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

ก่อนอื่นอยากให้ทำใจให้กว้าง ๆ ก่อนอ่านเรื่องจริงทั้งหมดที่กำลังจะเล่าให้ฟังนะครับ

ขอจงโปรดเข้าใจด้วยว่ามนุษย์เรามีอาชีพที่แตกต่างกันไป

คนบางคนเขาก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนักในการงานอาชีพ ให้เรามองเขาด้วยเมตตากันเถิดครับ กะหรี่ โสเภณี เขาก็ขายตัวด้วยความจำเป็นตามอาชีพของเขา คนรับจ้างทำม็อบล้มเจ้าก็เช่นเดียวกัน

เรื่องที่จะเล่าให้ฟังสองเรื่องนี้ ก็เป็นเรื่องของอาชีพเหมือนกันครับ ใช่ครับ อาชีพ รับจ้างเป็นแกนนำม็อบล้มเจ้า ครับ

เรื่องที่หนึ่ง เมื่ออานนท์ พบกับแกนนำม็อบล้มเจ้าในรายการโทรทัศน์
ผมรับเชิญไปออกรายการทีวี ต้องเจอกับแกนนำม็อบล้มเจ้า ผมคุยกับพี่เขาด้วยความรู้สึกว่าเขาเป็นคนน่ารัก มีเหตุมีผล มีความเมตตา มีความรักเด็กและปรารถนาจะทำสิ่งดี ๆ และพูดจาสุภาพ เรียบร้อย

คัท เริ่มต้น มีกล้องโทรทัศน์ถ่ายรายการ

พี่คนนี้ พูดจากระโชกโฮกฮาก หยาบคาย ก้าวร้าว แย่งผมพูด ด่าโต้แย้งและแถ ไปจนถึงพูดล่วงเกินสถาบันพระมหากษัตริย์ จนพิธีกรบอกว่า พี่ไม่หยุดหนูจะตัดรายการเข้าโฆษณาทันที

คัท หมดเวลาบันทึกรายการ

พี่คนนั้น ยกมือไหว้อานนท์ อาจารย์ครับ ผมต้องกราบขอโทษที่ล่วงเกินอาจารย์ แย่งอาจารย์พูด ใช้วาจาหยาบคาย ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้ครับ มันเป็นบทละครที่ผมต้องเล่น มันเป็นอาชีพหน้าที่การงานของผม ขอให้อาจารย์ได้โปรดเข้าใจด้วย นี่ไงครับ ความน่ารักของพี่เขา ผมเห็นว่านี่คือความน่ารัก เล่นไปตามบท

ผมก็ยิ้ม ๆ ให้ ยกมือรับไหว้ พลางพูดออกไปว่า ไม่เป็นอะไรครับพี่ ผมเข้าใจครับไม่ว่าอะไร (ผมพูดออกไปด้วยน้ำใสใจจริง) แล้วชวนคุยเรื่องที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมต่อ ใช่แล้วครับ พอไม่อยู่ในกล้องโทรทัศน์ เขาไมได้เป็นแกนนำม็อบล้มเจ้าแล้ว พี่เขาก็ยังน่ารัก น่าคบเหมือนเดิม ผมแยกได้ว่าเขาสวมบทบาทไหน ในเวลาไหน

เรื่องที่สอง เมื่อแกนนำม็อบล้มเจ้ามาเป็นลูกค้าร้านกาแฟ
เรื่องนี้ได้ยินมาจากปากของพี่ที่นับถือกัน (ซึ่งเป็นพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย) เมื่อไปนั่งทานกาแฟ ในร้านของพี่

นี่อาจารย์ ตรงนี้ที่อาจารย์นั่ง โต๊ะประจำมันเลย (ไม่ขอระบุว่ามันไหน แต่มันที่เป็นแกนนำม็อบล้มเจ้านั่นแหละ)

อ้าวเหรอ พี่ มันมาร้านพี่ประจำเหรอ อืมมันมาแทบทุกวัน ผมก็ถามมันว่า

พี่เสื้อเหลือง เจ้าของร้านกาแฟ : มึงมาร้านกูทุกวัน มึงไม่รู้เหรอว่า กูฝั่งไหน
น้องแกนนำม็อบล้มเจ้า : ผมรู้ แต่ผมรู้ว่าพี่ไม่มีพิษมีภัย ผมก็ทำอาชีพผม มันเป็นแค่การทำงาน เล่นไปตามบท ลึก ๆ ผมคิดไงก็อาจจะไม่ตรงกับที่ผมต้องทำก็ได้ ผมกล้าพูดกับพี่ เพราะรู้ว่าพี่ไม่ทำร้ายอะไรผม
พี่เสื้อเหลือง เจ้าของร้านกาแฟ : เออ แต่มึงก็อย่ามาหาเรื่องวางแผนชั่ว ๆ ทำงานของมึงในร้านกูก็แล้วกัน กูจะซวยด้วย
น้องแกนนำม็อบล้มเจ้า : เฮ้ย ไม่หรอกพี่ นี่มันเวลาทำงานพี่ แต่นี่เวลาพักผ่อนผม ผมจะมาพูดเรื่องงานไปทำไม
พี่เสื้อเหลือง เจ้าของร้านกาแฟ : เออ มึงอยากทำอะไรก็ทำ แต่อาชีพแบบมึงนี่ ต้องระวังด้วยนะ เสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง
น้องแกนนำม็อบล้มเจ้า : พี่ ผมรู้ ผมก็กลัว ผมไม่ได้อยากทำ แต่ผมจำเป็นต้องทำ ไม่งั้นผมจะมีรายได้มาจากไหน เงินผมก็ต้องใช้ นี่ก็พูดกับพี่ตรง ๆ
พี่เสื้อเหลือง เจ้าของร้านกาแฟ : เออ เรื่องของมึง อย่าให้กูเดือดร้อนก็แล้วกัน จะพูดจะจาอะไรก็ระวังด้วยในร้านกู มีตำรวจ ทหาร คนฝั่งพวกกูมาเป็นลูกค้าเยอะ มึงก็อย่าให้กูเดือดร้อน ก็แล้วกัน

เอาหละครับ ทั้งสองเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และผมขอยืนยันว่ามีอาชีพ แกนนำม็อบล้มเจ้า ครับผม

มีชื่อเสียง เอ่ยชื่อมาทุกคนจะรู้จักหมด ส่วนจะเป็นสัมมาอาชีพหรือมิจฉาชีพ หรือเป็นอาชีพสุจริตหรือทุจริต ก็ว่ากันไปอีกเรื่องหนึ่ง

แต่ที่แน่ ๆ แกนนำม็อบล้มเจ้าก็เป็นคนไทยคนหนึ่ง เป็นพี่น้องร่วมแผ่นดิน เขาอาจจะมีความคิดต่าง (หรือไม่ได้ต่าง) แต่ทำเพื่อเงินและความอยู่รอด หรือขึ้นไปขี่หลังเสือแล้วลงไม่ได้ ถ้าลงมาก็โดนเสือขย้ำตายก็เป็นได้ โปรดมองพวกเขาด้วยเมตตา และเอ็นดูเขามีน้ำใจให้เขาในฐานะพี่น้องคนไทยร่วมแผ่นดินด้วยเถิดครับ

ปล. ห้ามส่งข้อความมาถามอานนท์หลังไมค์ว่าเล่าเรื่องจริงของใคร (แกนนำม็อบล้มเจ้า สองคน)