"โสภณ องค์การณ์"
สยามเมืองยิ้มแห้งๆ ของหมู่เฮามักมีเรื่อง “อย่างฮา” เสมอ ตั้งแต่ระดับชาติถึงระดับท้องถิ่น ถ้าเปรียบเทียบกับเพื่อนบ้านอาเซียนด้วยกัน จะหาชาติใดแซงหน้าได้ยากมาก โดยเฉพาะในเรื่องการบังคับใช้กฎหมาย ระบบนิติรัฐ นิติธรรม และเรื่องโหล่ยโท่ยอื่นๆ
แต่สยามเมืองยิ้มก็ยังน่าอยู่ เป็นดินแดนของคนโอบอ้อมอารี จนบางยุคได้รับการยกย่องว่าเป็น “หมูสยาม” เหนือชั้นกว่า “ม้าอารี” เยอะ คนทุกจากทุกมุมโลกจึงเข้ามาอยู่ยกเว้นชาวเอสกิโม เว้นแต่ยอมใช้เวลาปรับสภาพร่างกายให้คุ้นกับอากาศโซนร้อน
เรื่องอย่างฮาล่าสุดคือความพยายามของคนกลุ่มหนึ่งที่เรียกร้องให้หน่วยงานของรัฐรีบจดสิทธิบัตร “ปลากัดไทย” ก่อนที่ชาติอื่นจะฮุบเอาไปเป็นเจ้าของ เหมือน “แมววิเชียรมาศ” ซึ่งโดนอังกฤษขโมยไปจดสิทธิบัตรอย่างหน้าด้านๆ นั่นเพราะเราไม่ใส่ใจนั่นเอง
พืชสมุนไพรสารพัดเราโดนขโมยไปจดสิทธิบัตร ทั้งๆ ที่ธรรมชาติ ภูมิประเทศที่ขโมยไปนั้นไม่มีเหมาะกับการปลูกสมุนไพร แต่ข้าราชการที่ควรทำหน้าที่เพื่อบ้านเมืองไม่สนใจ แม้กระทั่ง “ครกอ่างศิลา” ก็ยังโดนสวิสเซอร์แลนด์เอาไปจดสิทธิบัตรหน้าตาเฉย
เพียงแต่ออกแบบรูปครกให้ต่างไปนิด เป็น “ครกขอบบางปากกว้าง” จะใช้งานตำอะไรได้เรื่องแค่ไหน ใส่อะไรลงไปเอาสากตำน่าจะกระเด็นกระดอนออกไม่เหลือ กว่าจะให้ละเอียด ต้องออกกำลังข้อมือนานกว่าตำโดยครกไทย ก็น่าขำที่ฝรั่งมีครกยุคดิจิตัล!
อย่างที่เคยว่าไว้ สยามเมืองยิ้มแห้งๆ มีปัญหาข้าราชการ เจ้าหน้าที่รัฐไม่ทำหน้าที่ ไม่รักษากฎหมาย ไม่รักษาความเที่ยงธรรม ร่วมขบวนการโกงกับนักการเมือง พ่อค้า
เรื่องจดสิทธิบัตรปลากัดไทย เขาไม่ทำหรอก เสียเวลา ไม่ได้ผลประโยชน์!
กลุ่มคนที่เรียกร้องให้มีการจดสิทธิบัตรปลากัดไทยหวั่นว่าผลสุดท้ายเราจะไม่มีเอกลักษณ์หรือสัญลักษณ์อะไรที่เป็นของไทย เพราะช้างเป็นสัตว์ประจำชาติลาว เป็นต้น แม้แต่ทุเรียน ประเทศ อื่นๆ ก็ปลูกได้ สิงคโปร์ยังอ้างว่าเป็นผลไม้ของตัวเอง
ก่อนหน้านี้สิงคโปร์พยายามจัดงานสงกรานต์ คล้ายกับว่าจะเอาสงกรานต์เป็นเอกลักษณ์ของชาติ พอโดนโวยก็เลยล้มความตั้งใจ เทศกาลสงกรานต์เล่นกันในสุวรรณภูมิเช่นไทย ลาว พม่า กัมพูชา อินเดีย และชนชาติไตในสิบสองปันนาของจีน
ความกังวลว่าถ้าเรายังไม่แยแส เราจะโดนจดสิทธิบัตร ไม่เหลืออะไรไว้เลย!
อย่าห่วง มีอย่างหนึ่งที่ไทยมีเยอะ ติดอันดับโลกด้วย ไม่มีใครแย่งไปจดสิทธิบัตรแน่ ก่อนหน้านี้เชื่อว่าอยู่อันดับ 2 ปัจจุบันอาจเขยิบมาเป็นผู้นำร่วมอันดับ 1 ก็ได้
อะไรเรอะ? “นักการเมืองขี้โกง” ไงละ! การทุจริต คอร์รัปชั่นเรื้อรังติดอันดับโลก ไม่มีวี่แววว่าจะลดลงนั้น ทำให้ประเทศไทยโดดเด่นมาก ก่อนหน้านี้ฟิลิปปินส์มี “มาดาม 10 เปอร์เซ็นต์” ยุคมาร์กอส แต่โดนแซงโดยมาดามในบ้านเรา ฟาดหนัก 40-50 เปอร์เซ็นต์
ระดับนี้ยังไม่มีข่าวว่าประเทศไหน ไม่ว่า “มิสเตอร์” หรือ “มาดาม” ปาดหน้าได้ แม้แต่ยุคปัจจุบันก็เถอะ ไม่มีนักการเมืองจากการเลือกตั้งกุมอำนาจรัฐก็จริงอยู่ เสียงร่ำลือเรื่อง “มิสเตอร์ซุ่ม” “มาดามงาบเงียบ” ทำเอาคนวงในยกนิ้วโป้งให้ว่า “แน่มาก”
มี “มิสเตอร์ซุ่ม” และ “มิสเตอร์โฉ่งฉ่าง” หลายคนเชียวแหละ บาง “มิสเตอร์” ย้ายกระทรวงไปแล้วก็ยังไม่ทิ้งผลประโยชน์ที่เก่า ยังงาบต่อเนื่อง ผู้มาใหม่ได้แต่ทำตาปริบๆ จะหวังงาบเต็มร้อยก็เกรงใจ มาจากแหล่งเดียวกัน ตามประสาพี่ๆ น้องๆ แบ่งกันรวยเร็ว
ดูแนวโน้มแล้ว บ้านอื่นเมืองอื่นจะชิงตำแหน่ง “แชมป์โกง” จากคนสยามเมืองยิ้มของหมู่เฮานั้นยากยิ่งกว่าหาบันไดไต่ขึ้นสวรรค์ เพราะการโกงเมืองอื่นๆ นั้นถูกคุมโดยกฎ ระบบสังคม คนไม่ยอมทน ไม่ยอมให้คนหน้าด้านอยู่ยาว กินนาน ไม่ลงจากหลังเสือหิว
“นักการเมือง” บ้านเรา มาจากต้นตออย่างไรก็สุดแล้วแต่ เมื่อมากุมอำนาจรัฐแล้ว จะหาคนไม่โกง สะอาดบริสุทธิ์ยิ่งกว่าน้ำค้างกลางหาวนั้น “ยากส์” มาก ถ้าไม่โกงเอง ก็มีคนอาสารับเป็นผู้จัดการฝ่ายการเงิน สะสมทรัพย์ให้ มิสเตอร์ก็ซุ่มสร้างภาพให้ดูดีต่อไป
“ความหน้าด้านหน้าทน” เป็นทุรลักษณ์ของนักการเมืองสยามเมืองยิ้มแห้งๆ ใครไม่โกง ชาวบ้านไม่รู้ ไม่มีหลักฐานว่าเป็นคนดี อย่าเพิ่งท้อใจ ถ้าเป็นเสนาบดีแล้วยังรักษากลิ่นสะอาดตั้งแต่ต้นจนเลิกราการเมือง ไม่มีเสียงซุบซิบเรื่องงาบเงียบ ก็รู้ด้วยตัวเอง
ตื่นเข้ามา จ้องสายตาตัวเองในกระจกเงาแล้วตะโกน “กูไม่ใช่คนขี้โกง” ก็ย่อมทำได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ เอ่อ! ว่าแต่ก๊วนผู้มีอำนาจในยุคนี้มีใครทำอย่างนี้ได้หรือเปล่า การไม่มีข่าวเรื่องทุจริต ประพฤติมิชอบเลย ก็ใช่ว่าจะไม่มี มีหรือไม่มี รู้เองโดยในสำนึก
ข้อพิสูจน์ง่ายๆ ถ้ามีเรื่องจัดซื้อจัดจ้าง ย่อมมีกลิ่นโชยเสมอ ในเมกะโปรเจกต์ โครงการหมื่นล้าน แสนล้านบาท จะอ้างว่าไม่มีใครได้งาบเลย และคนงาบไม่ส่งต่อให้พวกมิสเตอร์ท่านๆ หรือคุณท่านตั้งธงงาบไว้ล่วงหน้า คงเป็นเรื่องพิสดารเอามากๆ
อย่ามาถาม “ไหนละใบเสร็จ เอาหลักฐานมาดูซิ อย่ากล่าวหาลอยๆ” การโกง การทุจริตผู้กระทำย่อมไม่ทิ้งหลักฐาน แต่อาชญากรรมย่อมทิ้งร่องรอย คราบน้ำลาย เศษติดปากถ้าคนงาบชอบลีลามูมมาม งาบคำโต มั่นใจว่าอยู่ในอำนาจ ใครไม่กล้าแตะต้อง
ดังนั้น ใครถามหาหลักฐานการโกง ขอให้สันนิษฐานไว้ได้เลยว่า “ไอ้หมอนั่นแหละ” ที่โกง และมั่นใจว่าได้โกงเรียบร้อย ไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ จนกว่าจะมีใครเจอ ดูพวกคดี “เงินทอน” ทั้งหลายนั่นไง พวกขี้โกงก็เชื่อว่าโกงแล้วไม่มีใครจับได้
วันก่อนตำรวจเอาตัวมาเป็นพวง ตัวเป้งถึงตัวย่อยในคดีเงินทอนวัดทั้งนั้น
ถ้าใครต้องการใบเสร็จเรื่องทุจริต ประพฤติมิชอบ ขอให้ดู “หลักฐาน” ที่เห็นอยู่ทุกวันนี้ เป็นหลักฐานตัวเป็นๆ หายใจได้ เร่ร่อนหนีหมายจับอยู่ต่างประเทศ 2 คนเคยเป็นถึงผู้นำรัฐบาล เป็นข่าวฮือฮาโยงกับอังกฤษ และอดีตรัฐมนตรีคดีคลองด่าน รถเรือดับเพลิง
มีประเทศใดในโลกนี้ที่อดีตนายกรัฐมนตรี 2 คนพี่น้องหนีคดี หนีหมายจับ โดนรัฐประหาร โดนศาลรัฐธรรมนูญ สั่งให้ยุบพรรค 2 ครั้ง มีแต่สยามเมืองยิ้มแห้งๆ นี่ไง!
ใครจะหาญกล้าทาบสถิติโลกเรื่องโกงกินคำโต? พวกมีอำนาจขี้คุยโว อ้างว่าตัวเองรักชาติ หวังดีต่อชาติ เก่งฉกาจไม่มีใครเกิน อยากให้ตอบหน่อย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมบ้านเมืองและคนสยามเมืองยิ้มยังอยู่ในสภาวะน่าอนาถ ไร้อนาคตอย่างนี้!
ถ้าใจซื่อมือสะอาด มีจิตสำนึกดี ย่อมไม่มีการดูดนักการเมืองเน่าเข้ากลุ่ม ต้องเป็นธรรมชาติเดียวกันแน่นอน!
