อ่านนิทาน อ่านเหตุบ้านการเมือง

พักนี้ผมเกิดอารมณ์เบื่อและเซ็งกับปัญหาบ้านเมืองอย่างบอกไม่ถูก เมื่อก่อนเวลาเกิดอารมณ์อย่างนี้ ผมจะหันไปอ่านหนังสือนิยายบู๊ลิ้ม กำลังภายใน อ่านแล้วก็ติดวางไม่ลง สมัยหนุ่มอยู่ที่ลำปาง มีร้านให้เช่าหนังสือ มีหนังสือกำลังภายในเต็มร้าน ผมเช่าอ่านจนหมด ที่รู้เพราะวันหนึ่งเข้าไปที่ร้าน คนเช่าหนังสือเขาพูดขึ้นว่า ยังไม่มีเรื่องใหม่มาเลยครับ เลยรู้ว่าที่มีในร้านเขาเราอ่านเกลี้ยงแล้วแบบไม่น่าเชื่อ

        แต่ผมก็เลิกรากับหนังสือกำลังภายในมาหลายสิบปีแล้ว นับตั้งแต่มีหนังจีนกำลังภายในมาโลดเต้นให้ดูบนจอแบบมีชีวิตชีวานับเรื่องไม่ถ้วน และหลายเรื่องสร้างได้ใกล้เคียงราวกับถอดออกมาจากตัวหนังสือแบบนับถือฝีมือคนสร้างและคนแสดงจริงๆ 

           เมื่อไม่มีหนังสือกำลังภายในให้อ่านเหมือนเมื่อก่อน ในอารมณ์ที่เบื่อและเซ็งกับเหตุบ้านการเมือง ผมจึงหันไปหยิบนิทานอีสปมาอ่าน รำลึกถึงความสนุกในการฟังและอ่านนิทานในวัยเด็ก บทจบที่ว่า “นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...” ซึ่งก็ได้แต่ท่องๆ จำๆ กันไปแบบไม่ได้คิดอะไรเลยตามประสาเด็ก พอมาอ่านใหม่ในวัยเปี่ยมประสบการณ์อย่างทุกวันนี้ หลายเรื่องมันสมควรมาสอนให้คนไทยรู้ว่าอะไรเป็นอะไรจริงๆ ผมรู้สึกอย่างนั้นเลยนะจะบอกให้

        ถ้าไม่เชื่อก็ลองอ่านที่ผมถ่ายทอดนิทานบางเรื่อง เป็นบทกวี ลองดูนะ 555

1. “ชาวนากับงูเห่า”
หวนกลับไปอ่านนิทานอีสป
หลีกหลบความขุ่นข้องจากข่าวสาร
เบื่อหน่ายความต่ำตื้นอนันตกาล
กลับมาอ่านนิทานเบิกบานใจ
วันนี้อ่านชาวนากับงูเห่า
เรื่องราวก่อนเก่ายังทันสมัย
ความโอบอ้อมอารีที่มีภัย
อีสปสอนเตือนไว้ให้จดจำ
เดรัจฉานพิษร้ายล้วนไม่เชื่อง
เฉกคนโฉดยากปลดเปลื้องยากปลุกปล้ำ
สันดานชั่วมัวเมาในมืดดำ
ก็ไหลลงทางต่ำตลอดไป
ในนิทานชาวนากับงูเห่า
ยามเช้าหนาวเหน็บในนาไร่
งูเห่าขดตัวแข็งคล้ายสิ้นใจ
ลมหนาวบาดชอนไชเลื้อยไม่ทัน
ชาวนาช้อนงูขึ้นโอบอุ้ม
กอดกุมคลี่คลายความหนาวสั่น
ให้งูเห่าอุ่นอกอุ่นไอครัน
งูเห่าพลันพลิกฟื้นคืนชีวา
สัญชาตญาณเดรัจฉานร้าย
อำมหิตแห่งความตายและการฆ่า
งูเห่าฟื้นขึ้นฉกกัดชาวนา
ใจอารีถูกตีค่าเป็นความตาย
อ่านนิทานอ่านความนัยแห่งนิทาน
อ่านการสื่อสารแบบง่ายง่าย
เรื่องเล่าเรื่องราวสบายสบาย
อ่านให้ลืมเรื่องร้ายร้ายที่รุมเมือง

2. “กระดิ่งผูกคอแมว”
เช้านี้มีเรื่องเล่า
นิทานเก่าโบร่ำโบราณ
หนูถูกแมวรังควาน
จึงเปิดการประชุมกัน
อภิปรายกันหลายข้อ
วิธีต่อต้านแมวนั่น
ยากสรุปทุกสิ่งอัน
ไม่เท่าทันป้องกันแมว
นิ่งเงียบกันอยู่นาน
จึงเกิดการเสนอแนว
โดยหนูหนึ่งซึ่งฉายแวว
แมวมาแล้วส่งสัญญาณ
เจ้าหนูชูกระดิ่ง
เสียงกริ๊งกริ๊งก้องกังวาล
เอาผูกคอแมวอันธพาล
เพื่อสื่อสารเมื่อแมวมา
ความคิดนี้เลิศล้ำ
แต่การทำยากนำพา
ผูกกระดิ่งใครอาสา
หนูไหนกล้ากลับไม่มี
การประชุมจึงปิดลง
นิทานคงจบพอดี
อ่านทวนทบทวนที
นิทานนี้สอนอะไร

3. “แม่ปูกับลูกปู”
วันนี้นั่งอ่านนิทาน
เคยอ่านเนิ่นนานยังจำได้
ตอนเด็กฟังเล่าไม่เข้าใจ
นิทานสอนอะไรไม่เคยรู้
ฟังอ่านนิทานสนานสนุก
แค่มีความสุขทางตาหู
วันนี้มีเวลามาอ่านดู
แม่ปูกับลูกปู นิทานไทย
แม่ปูพาลูกลูกออกหากิน
เห็นลูกลูกเดินดินดูเฉไฉ
เดินโย้เย้ไม่ตรงทางที่ไป
แม่ปูไม่พอใจเรียกลูกมา
สอนลูกว่าต้องเดินไม่โย้เย้
เดินตรงอย่าโซเซเดินเชิดหน้า
ลูกปูต่างงุนงงต่างสงกา
บอกแม่จ๋าเดินให้ดูปูเดินยังไง
แม่ปูบอกลูกปูจงดูแม่
จะเดินให้ลูกแลตามแม่ได้
แล้วออกเดินโย้เย้เฉไฉไป
ลูกปูก็เดินไล่โซซัดโซเซ
อ่านนิทานวันนี้มีแง่คิด
ให้ตามติดการเอียงกะเท่เร่
ใดเม้มใดมุบมิบใดโมเม
ใดเดินเฉเดินไฉ คล้ายแม่ปู
                 ว.แหวนลงยา



         เป็นยังไงครับ เชื่อหรือยังว่านิทานอีสปอ่านสนุกมีสาระแง่คิดที่คมคายอมตะจริงๆ

         เมื่อผมอ่านเจอเรื่องดีๆ ที่เข้ากับเหตุบ้านการเมืองอีก จะนำมาบอกเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ

          อย่าซีเครียดนะครับ 555