ประชากรของประเทศไทย ส่วนใหญ่เป็นเกษตรกรทำนา ทำไร่ และทำสวน
ในการทำเกษตรกรรมดังกล่าวนี้ ปัจจัยการผลิตที่สำคัญก็คือที่ดินซึ่งจะต้องมีความอุดมสมบูรณ์และเหมาะแก่การทำเกษตรกรรมประเภทนั้นๆ ทั้งจะต้องมีพื้นที่มากพอที่จะรองรับการผลิตพืชผลเพื่อการบริโภคในครัวเรือน และเหลือส่วนหนึ่งเพื่อขายเป็นรายได้นำมาเป็นค่าใช้จ่ายในการซื้อหาสิ่งจำเป็นต่อการดำรงชีพด้วย และเกษตรกรในอดีตมีสิ่งเหล่านี้ครบถ้วนจึงอยู่ได้อย่างมีความสุข ไม่เดือดร้อน เนื่องจากปัญหาหนี้สินเฉกเช่นในทุกวันนี้ ทั้งนี้ด้วยเหตุปัจจัยดังต่อไปนี้
1. ทุกครอบครัวมีที่ดินทำกินเป็นของตนเองในจำนวนที่เพียงพอ ประกอบกับพื้นดินมีความสมบูรณ์ไม่ต้องใช้ปุ๋ยหรือจะใช้บ้างก็เพียงมูลสัตว์ ซึ่งได้จากสัตว์เลี้ยงและศัตรูพืชก็มีน้อย ไม่จำเป็นต้องใช้ยาปราบศัตรูพืชจึงทำให้การผลิตมีต้นทุนต่ำ แม้ราคาขายจะถูกกว่าปัจจุบันก็อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน
2. ความเป็นอยู่แบบเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย จึงไม่จำเป็นต้องมีรายได้มากก็สามารถอยู่ได้ตามอัตภาพ
ต่อมาเมื่อสังคมไทยถูกครอบงำด้วยวัตถุนิยม และบริโภคนิยม ความฟุ่มเฟือยก็เข้ามาเยือนเกษตรกรทำให้รายได้ที่มีอยู่ไม่เพียงพอ ประกอบกับต้นทุนการทำเกษตรกรรมสูงขึ้น
ที่ดินทำเกษตรกรรมที่เคยตกทอดมาจากบรรพบุรุษก็เหลือน้อยลง เมื่อถูกหารถูกแบ่งให้ลูกหลานจึงทำให้ต้องเช่าที่ดินนายทุน และที่ยิ่งกว่านี้ความอุดมสมบูรณ์ของดินก็ลดลง ต้องใช้ปุ๋ยเคมีและต้องใช้ยาปราบศัตรูพืช เนื่องจากศัตรูพืชเพิ่มขึ้นจึงทำให้ต้นทุนสูง ดังนั้น รายได้จากการขายผลผลิตจึงไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพ และเป็นทุนในการทำเกษตรกรรม และนี่เองคือจุดเริ่มต้นของการก่อหนี้โดยนำที่ดินทำกินไปค้ำประกัน และมีอยู่ไม่น้อยต้องถูกยึดที่ดินเนื่องจากไม่สามารถชำระหนี้ได้ จึงเป็นเหตุให้ต้องขายที่ดินทำกิน และหันไปขายแรงงานในเมืองใหญ่แทน และส่วนหนึ่งของผู้มีปัญหาในทำนองนี้ได้บุกรุกป่าเพื่อเป็นที่ทำกินทำให้ป่าถูกทำลายเพิ่มขึ้นทุกปี และในจำนวนนี้ก็ถูกจับกุมดำเนินคดี
จากปัญหาการบุกรุกป่า และการจับกุมนี้เอง รัฐบาลในยุคหนึ่งถ้าจำไม่ผิดคือรัฐบาลภายใต้การนำของพรรคประชาธิปัตย์ ได้มีนโยบายมอบพื้นที่ทำกินให้เกษตรกรภายใต้โครงการ ส.ป.ก. 4-01 และจุดนี้เองได้กลายเป็นช่องทางให้เกษตรกรที่ได้รับ ส.ป.ก. 4-01 ส่วนหนึ่งนำไปขายให้นายทุนนำไปทำเป็นโรงแรม สนามกอล์ฟ จนเป็นเหตุให้มีการบุกรุกป่าเพิ่มเติม และแพร่ไปทั่วประเทศจนเป็นปัญหาให้รัฐบาลภายใต้การนำของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ตามแก้ไขอยู่ในขณะนี้ ดังจะเห็นได้ในกรณีของโบนันซ่าเป็นตัวอย่าง
ด้วยเหตุนี้ จึงกล่าวได้ว่าการให้ ส.ป.ก. 4-01 ถึงแม้จะเป็นโครงการที่ดี แต่เมื่อมีการจัดการสืบเนื่องต่อมาให้ประสิทธิภาพ ก็เป็นเหตุให้เกิดปัญหาบุกรุกป่า และเปลี่ยนแปลงประเภทของเอกสารสิทธิถือครอง โดยวิธีการไม่ชอบและทำให้รัฐเสียหายดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้
อย่างไรก็ตาม จากการที่รัฐบาลชุดนี้ได้ลงมือแก้ไขปัญหาในขณะนี้ ถึงแม้ว่าจะแก้ได้ไม่หมดเนื่องจากเหลือเวลาอยู่ไม่นาน แต่ถ้ารัฐบาลชุดต่อไปสานต่อ ป่าไม้ของประเทศไทยก็คงจะได้คืนพื้นที่เพิ่มขึ้นแน่นอน แต่ถ้ารัฐบาลชุดนี้แก้ไม่ได้หรือแก้ได้ไม่หมด ก็อย่าหวังว่ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งจะแก้ได้
ดังนั้น ประชาชนก็ควรที่จะให้ความร่วมมือกับรัฐในการขจัดการบุกรุกป่าให้ลดลงและหมดไปในที่สุด ไม่ควรรอรัฐบาลเลือกตั้ง
ในการทำเกษตรกรรมดังกล่าวนี้ ปัจจัยการผลิตที่สำคัญก็คือที่ดินซึ่งจะต้องมีความอุดมสมบูรณ์และเหมาะแก่การทำเกษตรกรรมประเภทนั้นๆ ทั้งจะต้องมีพื้นที่มากพอที่จะรองรับการผลิตพืชผลเพื่อการบริโภคในครัวเรือน และเหลือส่วนหนึ่งเพื่อขายเป็นรายได้นำมาเป็นค่าใช้จ่ายในการซื้อหาสิ่งจำเป็นต่อการดำรงชีพด้วย และเกษตรกรในอดีตมีสิ่งเหล่านี้ครบถ้วนจึงอยู่ได้อย่างมีความสุข ไม่เดือดร้อน เนื่องจากปัญหาหนี้สินเฉกเช่นในทุกวันนี้ ทั้งนี้ด้วยเหตุปัจจัยดังต่อไปนี้
1. ทุกครอบครัวมีที่ดินทำกินเป็นของตนเองในจำนวนที่เพียงพอ ประกอบกับพื้นดินมีความสมบูรณ์ไม่ต้องใช้ปุ๋ยหรือจะใช้บ้างก็เพียงมูลสัตว์ ซึ่งได้จากสัตว์เลี้ยงและศัตรูพืชก็มีน้อย ไม่จำเป็นต้องใช้ยาปราบศัตรูพืชจึงทำให้การผลิตมีต้นทุนต่ำ แม้ราคาขายจะถูกกว่าปัจจุบันก็อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน
2. ความเป็นอยู่แบบเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย จึงไม่จำเป็นต้องมีรายได้มากก็สามารถอยู่ได้ตามอัตภาพ
ต่อมาเมื่อสังคมไทยถูกครอบงำด้วยวัตถุนิยม และบริโภคนิยม ความฟุ่มเฟือยก็เข้ามาเยือนเกษตรกรทำให้รายได้ที่มีอยู่ไม่เพียงพอ ประกอบกับต้นทุนการทำเกษตรกรรมสูงขึ้น
ที่ดินทำเกษตรกรรมที่เคยตกทอดมาจากบรรพบุรุษก็เหลือน้อยลง เมื่อถูกหารถูกแบ่งให้ลูกหลานจึงทำให้ต้องเช่าที่ดินนายทุน และที่ยิ่งกว่านี้ความอุดมสมบูรณ์ของดินก็ลดลง ต้องใช้ปุ๋ยเคมีและต้องใช้ยาปราบศัตรูพืช เนื่องจากศัตรูพืชเพิ่มขึ้นจึงทำให้ต้นทุนสูง ดังนั้น รายได้จากการขายผลผลิตจึงไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพ และเป็นทุนในการทำเกษตรกรรม และนี่เองคือจุดเริ่มต้นของการก่อหนี้โดยนำที่ดินทำกินไปค้ำประกัน และมีอยู่ไม่น้อยต้องถูกยึดที่ดินเนื่องจากไม่สามารถชำระหนี้ได้ จึงเป็นเหตุให้ต้องขายที่ดินทำกิน และหันไปขายแรงงานในเมืองใหญ่แทน และส่วนหนึ่งของผู้มีปัญหาในทำนองนี้ได้บุกรุกป่าเพื่อเป็นที่ทำกินทำให้ป่าถูกทำลายเพิ่มขึ้นทุกปี และในจำนวนนี้ก็ถูกจับกุมดำเนินคดี
จากปัญหาการบุกรุกป่า และการจับกุมนี้เอง รัฐบาลในยุคหนึ่งถ้าจำไม่ผิดคือรัฐบาลภายใต้การนำของพรรคประชาธิปัตย์ ได้มีนโยบายมอบพื้นที่ทำกินให้เกษตรกรภายใต้โครงการ ส.ป.ก. 4-01 และจุดนี้เองได้กลายเป็นช่องทางให้เกษตรกรที่ได้รับ ส.ป.ก. 4-01 ส่วนหนึ่งนำไปขายให้นายทุนนำไปทำเป็นโรงแรม สนามกอล์ฟ จนเป็นเหตุให้มีการบุกรุกป่าเพิ่มเติม และแพร่ไปทั่วประเทศจนเป็นปัญหาให้รัฐบาลภายใต้การนำของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ตามแก้ไขอยู่ในขณะนี้ ดังจะเห็นได้ในกรณีของโบนันซ่าเป็นตัวอย่าง
ด้วยเหตุนี้ จึงกล่าวได้ว่าการให้ ส.ป.ก. 4-01 ถึงแม้จะเป็นโครงการที่ดี แต่เมื่อมีการจัดการสืบเนื่องต่อมาให้ประสิทธิภาพ ก็เป็นเหตุให้เกิดปัญหาบุกรุกป่า และเปลี่ยนแปลงประเภทของเอกสารสิทธิถือครอง โดยวิธีการไม่ชอบและทำให้รัฐเสียหายดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้
อย่างไรก็ตาม จากการที่รัฐบาลชุดนี้ได้ลงมือแก้ไขปัญหาในขณะนี้ ถึงแม้ว่าจะแก้ได้ไม่หมดเนื่องจากเหลือเวลาอยู่ไม่นาน แต่ถ้ารัฐบาลชุดต่อไปสานต่อ ป่าไม้ของประเทศไทยก็คงจะได้คืนพื้นที่เพิ่มขึ้นแน่นอน แต่ถ้ารัฐบาลชุดนี้แก้ไม่ได้หรือแก้ได้ไม่หมด ก็อย่าหวังว่ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งจะแก้ได้
ดังนั้น ประชาชนก็ควรที่จะให้ความร่วมมือกับรัฐในการขจัดการบุกรุกป่าให้ลดลงและหมดไปในที่สุด ไม่ควรรอรัฐบาลเลือกตั้ง
