ช่วงขาลง อะไรๆ ก็ดูจะไม่เป็นใจสำหรับขบวนการของบักเหลี่ยม คนหนีคุกที่ยังจมปลักในบ่วงกรรม ถูกพวกขี้ข้า บริวารหลอกให้ว่ายน้ำกลางทะเล นอกจากจะหนาวสั่น ใกล้ปอดบวมตาย ยังไม่เห็นฝั่ง มีโอกาสจะได้กลับบ้านเก่าอีกด้วย
พวกขี้ข้ายังพยายามหาลีลา ลูกเล่นใหม่ๆ มายื้อซื้อเวลา หาทางออก ที่เป็นมาจะหาทางออกให้ตัวเอง ไม่ให้บักเหลี่ยมหาเรื่องด่า เพราะทำงานไม่สำเร็จ ระยะหลังไม่เหนียมอายอีกต่อไปแล้ว ว่าอยากกลับบ้าน แม้จะทำตัวเป็นผู้ร้ายปากแข็ง อ้างว่าไม่กลับบ้านก็ได้ กลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวนหนัก
ยิ่งแม่นางโพยปูโพรกเน่าในก็ไม่รู้สึกอินังขังขอบ เพียงแต่ให้บริวารหน้าห้องหาโปรแกรมทัวร์ต่างประเทศ เจ๊าะแจ๊ไร้สาระ แอ่นระแน้ยืนถ่ายภาพกับผู้นำประเทศอื่นๆ ก็พอใจ ไม่มีผลงานมาแถลง เพียงแค่ไม่หลุดตัวโง่ก็บุญโข
ล่าสุดหนักข้อ ใช้เงินภาษีคนไทยไปญี่ปุ่น แทนที่จะเจรจาผลประโยชน์อะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้บ้านเมือง ดันไปเป็นตัวแทนโฆษณา ขายโครงการทวายให้รัฐบาลพม่า ชักชวนนักลงทุนญี่ปุ่นให้ขนเงินไปทำโครงการที่ทวายซะนี่
ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นผู้บริหารโครงการบ้านจัดสรรงั้นเชียว! ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าบักเหลี่ยมนั้นเป็นพนักงานขายโครงการให้พม่า ดึงสหรัฐฯ และชาติอื่นๆ เข้ามา แต่บางครั้งมีขีดจำกัด ต้องให้แม่นางโพยในฐานะผู้นำรัฐบาลเป็นตัวแทนขายให้ ดูมีน้ำหนัก เพราะสามารถรับประกันช่วยเหลือด้านงบมหาศาล
รู้กันอยู่อีกนั่นแหละ ว่าเอกชนไทยไม่สามารถระดมทุนมาทำโครงการทวายได้ รัฐบาลไทยจึงสวมบทบาทเป็นนายหน้า บักเหลี่ยมเป็นหัวหอก แต่ระยะหลังหอกไม่สมบูรณ์เพราะแช่น้ำทะเลนานเกินไป ทำให้ชำรุด หอกหัก!
คนไทยจะอดตาย กินข้าวเน่า ไข่แพง ค่าไฟอัตราสูง น้ำมันราคา 2 ลิตรร้อยบาท ค่าครองชีพกระโดนล้ำหน้ารายได้ แต่แม่นางโพยและขี้ข้าบักเหลี่ยมไม่เดือดร้อน มีเหตุมาตะแบง แก้ตัวสารพัด ชาวบ้านดูว่าโง่ปัญญาอ่อน ก็เฉย
เป็นไทยเฉยอีกมิติหนึ่ง คือไม่รู้สึกรู้สากับทุกข์ร้อนของชาวบ้าน คงรู้คำประกาศว่าจะ “กระชากค่าครองชีพลง” ไม่ง่ายเหมือนกระชากกระโปรงให้หลุด! ดังนั้นนางจึงมุ่งหน้าทัวร์นอกหาประสบการณ์ให้ชีวิต เที่ยวฟรีใช้ภาษีชาวบ้าน ล่าสุดจะไปศรีลังกา แล้วไปคลายเหนื่อย นอนอาบแดดที่มัลดีฟ
อะไรจะสุขขนาดนั้น! ตามปกติคนไปเที่ยวมัลดีฟมักจะพักผ่อนหย่อนใจกับคนรู้ใจ ฮันนีมูน แต่แม่นางโพยก็ร้างราจากพ่อของลูกชาย หน่ายกันนานแล้ว จะไปผึ่งแดด รับอากาศ อะร้าอร่ามเดียวดาย ไม่น่าสนุกนัก
เอาเถอะ ถ้าแม่นางโพยจะไปทัวร์นอกเพื่อเลี่ยงไม่ต้องไปประชุมสภาฯ ปล่อยให้พวกขี้ข้าดันทุรังผลักดันกฎหมายปรองดอง นิรโทษกรรม พ.ร.บ. งบประมาณ หาโครงการเอาเงินมาล้างผลาญบ้านเมืองให้ล่มจม ไม่รู้สึกสำนึกว่าวันสุดท้ายใกล้มาถึงแล้ว ก็ตามใจ! อย่างที่ว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา
แม่นางโพยจะรู้หรือไม่กังวลก็สุดแล้วแต่ ว่ากระแสความไม่พอใจของคนดีในแผ่นดิน ต้องการขับไล่คนชั่ว เริ่มก่อตัว รอการจุดติดให้ลุกโชนเท่านั้น มากันหลายรูปแบบ เหมือนไฟสุมขอน ทั้งการชุมนุม และสื่อโซเชียลมีเดีย
เมื่อนางโพยและขี้ข้าหน้าหนา หน้าขาวใช้โบท็อกซ์ฉาบทา ให้หน้าด้านสู้กับคำครหาว่าโกงบ้านกินเมือง งาบหัวคิว 30-40 เปอร์เซ็นต์ ชาวบ้านคนดีก็สวมหน้ากากขาวสู้ผ่านโลกออนไลน์ โซเชียลมีเดีย กระหน่ำไม่ยั้ง ทำเอาบักเหลี่ยมถึงกับเม้งแตก ต้องสั่งให้ขี้ข้าเพิ่มประสิทธิภาพสกัดกั้นก่อนจบเห่เร็ว
การเดินหน้าในสภาฯ ท้าทายอำนาจประชาชน เหยียบย่ำกฎหมาย เดินหน้าย่ำยีศาลรัฐธรรมนูญ และองค์กรอิสระ ผยองในอำนาจ ดูหมิ่นกองทัพ ว่าเป็นผู้สังหารประชาชน ทั้งๆ ที่เหยื่อโหดช่วงเผาบ้านเผาเมืองส่วนหนึ่งเป็นทุรชน รับจ้างบักเหลี่ยมให้ทำชั่ว มีทั้งศาลากลาง ปล้นร้านค้า ฆ่าทหาร ฯลฯ
ความลำพองในอำนาจทำให้ลืมไปว่าผู้บังคับกองพล กองพันหลายรุ่นปัจจุบันนั้นเป็นลูกศิษย์ของใคร ยังจงรักภักดีต่อสถาบันหลักของบ้านเมือง แม้ตัวแม่ทัพเองนั้นจะยังไม่เดือดร้อน เลี่ยงปัญหา แม้ทหารโดนย่ำยีสารพัด
มาอีหรอบเดิม “การเมือง ต้องแก้ด้วยการเมือง” บ้านเมืองจะเสียหาย สถาบันหลักจะโดนย่ำยี โครงสร้างประเทศเสื่อม การทุจริต ข้าวเน่า ชาวบ้านแบกทุกข์แบกหนี้สินทั่วแผ่นดิน ก็ขอเป็นกองทัพเฉย ชาวบ้านรู้สึกไร้ที่พึ่งพา
นักการเมืองไร้คุณธรรม เป็นขบวนถ่อยกังฉินกินเมืองไปไม่รอด แม้สภาพขณะนี้ดูเหมือนว่ายังมั่นคง มีตำรวจ อัยการ ข้าราชการ และมวลชนถ่อยค้ำฐานอำนาจอยู่ก็ตาม แต่มีสิ่งบอกเหตุหลายประการ ทำให้เห็นอาการความไม่มั่นใจ หวาดผวาต่อพลังต้านซึ่งกำลังก่อตัวในสังคมของคนทนความชั่วไม่ได้
ชาวบ้านเห็นชัดว่านักการเมืองขี้ข้าบักเหลี่ยมไม่ทำอะไรตามหน้าที่ มุ่งแต่ช่วยสัมภเวสีเร่ร่อน ความอหังการเลยจุดที่ชาวบ้านทนได้มานาน แต่เป็นเพราะไทยเฉย ทำให้ความผุกร่อนของอำนาจเถื่อน ขบวนการถ่อย ยังยื้ออยู่ได้
ความมั่นใจมักเป็นฉากบังหน้าปกปิดความหวาดผวา ไม่เช่นนั้นจะมีอาการปรี๊ดแตกของขี้ข้าบักเหลี่ยม และลูกรักพ่อรอมรดก ซึ่งใกล้สติแตกเรอะ!
พวกขี้ข้ายังพยายามหาลีลา ลูกเล่นใหม่ๆ มายื้อซื้อเวลา หาทางออก ที่เป็นมาจะหาทางออกให้ตัวเอง ไม่ให้บักเหลี่ยมหาเรื่องด่า เพราะทำงานไม่สำเร็จ ระยะหลังไม่เหนียมอายอีกต่อไปแล้ว ว่าอยากกลับบ้าน แม้จะทำตัวเป็นผู้ร้ายปากแข็ง อ้างว่าไม่กลับบ้านก็ได้ กลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวนหนัก
ยิ่งแม่นางโพยปูโพรกเน่าในก็ไม่รู้สึกอินังขังขอบ เพียงแต่ให้บริวารหน้าห้องหาโปรแกรมทัวร์ต่างประเทศ เจ๊าะแจ๊ไร้สาระ แอ่นระแน้ยืนถ่ายภาพกับผู้นำประเทศอื่นๆ ก็พอใจ ไม่มีผลงานมาแถลง เพียงแค่ไม่หลุดตัวโง่ก็บุญโข
ล่าสุดหนักข้อ ใช้เงินภาษีคนไทยไปญี่ปุ่น แทนที่จะเจรจาผลประโยชน์อะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้บ้านเมือง ดันไปเป็นตัวแทนโฆษณา ขายโครงการทวายให้รัฐบาลพม่า ชักชวนนักลงทุนญี่ปุ่นให้ขนเงินไปทำโครงการที่ทวายซะนี่
ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นผู้บริหารโครงการบ้านจัดสรรงั้นเชียว! ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าบักเหลี่ยมนั้นเป็นพนักงานขายโครงการให้พม่า ดึงสหรัฐฯ และชาติอื่นๆ เข้ามา แต่บางครั้งมีขีดจำกัด ต้องให้แม่นางโพยในฐานะผู้นำรัฐบาลเป็นตัวแทนขายให้ ดูมีน้ำหนัก เพราะสามารถรับประกันช่วยเหลือด้านงบมหาศาล
รู้กันอยู่อีกนั่นแหละ ว่าเอกชนไทยไม่สามารถระดมทุนมาทำโครงการทวายได้ รัฐบาลไทยจึงสวมบทบาทเป็นนายหน้า บักเหลี่ยมเป็นหัวหอก แต่ระยะหลังหอกไม่สมบูรณ์เพราะแช่น้ำทะเลนานเกินไป ทำให้ชำรุด หอกหัก!
คนไทยจะอดตาย กินข้าวเน่า ไข่แพง ค่าไฟอัตราสูง น้ำมันราคา 2 ลิตรร้อยบาท ค่าครองชีพกระโดนล้ำหน้ารายได้ แต่แม่นางโพยและขี้ข้าบักเหลี่ยมไม่เดือดร้อน มีเหตุมาตะแบง แก้ตัวสารพัด ชาวบ้านดูว่าโง่ปัญญาอ่อน ก็เฉย
เป็นไทยเฉยอีกมิติหนึ่ง คือไม่รู้สึกรู้สากับทุกข์ร้อนของชาวบ้าน คงรู้คำประกาศว่าจะ “กระชากค่าครองชีพลง” ไม่ง่ายเหมือนกระชากกระโปรงให้หลุด! ดังนั้นนางจึงมุ่งหน้าทัวร์นอกหาประสบการณ์ให้ชีวิต เที่ยวฟรีใช้ภาษีชาวบ้าน ล่าสุดจะไปศรีลังกา แล้วไปคลายเหนื่อย นอนอาบแดดที่มัลดีฟ
อะไรจะสุขขนาดนั้น! ตามปกติคนไปเที่ยวมัลดีฟมักจะพักผ่อนหย่อนใจกับคนรู้ใจ ฮันนีมูน แต่แม่นางโพยก็ร้างราจากพ่อของลูกชาย หน่ายกันนานแล้ว จะไปผึ่งแดด รับอากาศ อะร้าอร่ามเดียวดาย ไม่น่าสนุกนัก
เอาเถอะ ถ้าแม่นางโพยจะไปทัวร์นอกเพื่อเลี่ยงไม่ต้องไปประชุมสภาฯ ปล่อยให้พวกขี้ข้าดันทุรังผลักดันกฎหมายปรองดอง นิรโทษกรรม พ.ร.บ. งบประมาณ หาโครงการเอาเงินมาล้างผลาญบ้านเมืองให้ล่มจม ไม่รู้สึกสำนึกว่าวันสุดท้ายใกล้มาถึงแล้ว ก็ตามใจ! อย่างที่ว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา
แม่นางโพยจะรู้หรือไม่กังวลก็สุดแล้วแต่ ว่ากระแสความไม่พอใจของคนดีในแผ่นดิน ต้องการขับไล่คนชั่ว เริ่มก่อตัว รอการจุดติดให้ลุกโชนเท่านั้น มากันหลายรูปแบบ เหมือนไฟสุมขอน ทั้งการชุมนุม และสื่อโซเชียลมีเดีย
เมื่อนางโพยและขี้ข้าหน้าหนา หน้าขาวใช้โบท็อกซ์ฉาบทา ให้หน้าด้านสู้กับคำครหาว่าโกงบ้านกินเมือง งาบหัวคิว 30-40 เปอร์เซ็นต์ ชาวบ้านคนดีก็สวมหน้ากากขาวสู้ผ่านโลกออนไลน์ โซเชียลมีเดีย กระหน่ำไม่ยั้ง ทำเอาบักเหลี่ยมถึงกับเม้งแตก ต้องสั่งให้ขี้ข้าเพิ่มประสิทธิภาพสกัดกั้นก่อนจบเห่เร็ว
การเดินหน้าในสภาฯ ท้าทายอำนาจประชาชน เหยียบย่ำกฎหมาย เดินหน้าย่ำยีศาลรัฐธรรมนูญ และองค์กรอิสระ ผยองในอำนาจ ดูหมิ่นกองทัพ ว่าเป็นผู้สังหารประชาชน ทั้งๆ ที่เหยื่อโหดช่วงเผาบ้านเผาเมืองส่วนหนึ่งเป็นทุรชน รับจ้างบักเหลี่ยมให้ทำชั่ว มีทั้งศาลากลาง ปล้นร้านค้า ฆ่าทหาร ฯลฯ
ความลำพองในอำนาจทำให้ลืมไปว่าผู้บังคับกองพล กองพันหลายรุ่นปัจจุบันนั้นเป็นลูกศิษย์ของใคร ยังจงรักภักดีต่อสถาบันหลักของบ้านเมือง แม้ตัวแม่ทัพเองนั้นจะยังไม่เดือดร้อน เลี่ยงปัญหา แม้ทหารโดนย่ำยีสารพัด
มาอีหรอบเดิม “การเมือง ต้องแก้ด้วยการเมือง” บ้านเมืองจะเสียหาย สถาบันหลักจะโดนย่ำยี โครงสร้างประเทศเสื่อม การทุจริต ข้าวเน่า ชาวบ้านแบกทุกข์แบกหนี้สินทั่วแผ่นดิน ก็ขอเป็นกองทัพเฉย ชาวบ้านรู้สึกไร้ที่พึ่งพา
นักการเมืองไร้คุณธรรม เป็นขบวนถ่อยกังฉินกินเมืองไปไม่รอด แม้สภาพขณะนี้ดูเหมือนว่ายังมั่นคง มีตำรวจ อัยการ ข้าราชการ และมวลชนถ่อยค้ำฐานอำนาจอยู่ก็ตาม แต่มีสิ่งบอกเหตุหลายประการ ทำให้เห็นอาการความไม่มั่นใจ หวาดผวาต่อพลังต้านซึ่งกำลังก่อตัวในสังคมของคนทนความชั่วไม่ได้
ชาวบ้านเห็นชัดว่านักการเมืองขี้ข้าบักเหลี่ยมไม่ทำอะไรตามหน้าที่ มุ่งแต่ช่วยสัมภเวสีเร่ร่อน ความอหังการเลยจุดที่ชาวบ้านทนได้มานาน แต่เป็นเพราะไทยเฉย ทำให้ความผุกร่อนของอำนาจเถื่อน ขบวนการถ่อย ยังยื้ออยู่ได้
ความมั่นใจมักเป็นฉากบังหน้าปกปิดความหวาดผวา ไม่เช่นนั้นจะมีอาการปรี๊ดแตกของขี้ข้าบักเหลี่ยม และลูกรักพ่อรอมรดก ซึ่งใกล้สติแตกเรอะ!
