น้ำท่วมครั้งนี้ มีน้อยคนที่ไม่ได้รับความเดือดร้อน ผู้ประสบภัยมากที่สุด เห็นจะเป็นสมาชิกหมู่บ้านต่างๆ ซึ่งบางแห่งท่วมจนเกือบมิดคอ เพื่อนผมคนหนึ่งอยู่ชานเมืองรีบอพยพออกมาเกือบไม่ทัน น้ำเข้าท่วมชั้นล่าง เฟอร์นิเจอร์บิ้วอินเสียหายหมด เพื่อนคนนี้เป็นข้าราชการบำนาญผู้ซื่อสัตย์ เขาเก็บหอมรอมริบค่อยๆ ทำเฟอร์นิเจอร์ทีละแสนสองแสน เขารำพึงว่าเวลานี้อายุ 70 แล้ว ไม่รู้จะไปหาเงินที่ไหนมาทำบ้าน
เพื่อนๆ ผมส่วนใหญ่หนีน้ำออกไปอยู่นอกเมืองหมด คนหนึ่งไปเขาใหญ่ คนหนึ่งไปชัยภูมิ อีกคนไปหัวหิน ครอบครัวผมก็เช่นกัน ลูกสาวไปเช่าโรงแรมอยู่ที่พัทยา ลูกชายคนเล็กมาอยู่กับพ่อ-แม่ที่หัวหิน ส่วนเพชรต้องอยู่กรุงเทพฯ เพราะภรรยาทำงาน แต่ยังโชคดีที่น้ำไม่ท่วม
พวกมาอยู่หัวหินต้องเช่าบ้านเดือนละสอง-สามหมื่นบาทอยู่ ผมเองโชคดีที่มีห้องอยู่บนคอนโดฯ ชั้น 12 แต่ไปไหนมาไหนลำบากมาก เพราะคนกรุงเทพฯ แห่กันมามากมาย รถติดเป็นแพ เราไม่ทำอาหารจึงออกไปกินข้าวข้างนอกทุกวัน
น้ำท่วมคราวนี้เราได้เห็นอะไรมากมาย ที่จริงพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งเตือนมาเป็นเวลาสิบปีแล้ว แต่ก็ไม่มีรัฐบาลใดที่เอาใจใส่แก้ปัญหานี้ ปัญหาน้ำจำเป็นต้องอาศัยการทำงานร่วมกันหลายฝ่าย แต่หน่วยงานของทางราชการไม่เคยมีการทำงานประสานกัน เมื่อเกิดภัยพิบัติขึ้นจึงต้องใช้เวลานานเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
เราต้องชมเชยทหารทุกเหล่าทัพที่ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี บางหน่วยได้ส่งทหารไปช่วยโรงกลั่นน้ำมัน จะให้เงินก็ไม่ยอมรับ ทหารบก เรือ อากาศ ต่างทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่ที่ถูกวิจารณ์มากก็คือตำรวจเพราะมีโจรผู้ร้าย ทั้งงัดบ้าน งัดรถ และที่ร้ายก็คือบรรดาอันธพาลทั้งหลายที่ฉวยโอกาสออกมาเอาเรือรับคน หากองค์กรใดเข้าไปช่วยฟรีๆ ก็จะถูกขับไล่ บางแห่งเจ้าหน้าที่ถึงกับวางเรือใบให้รถทหาร และรถของคนที่เข้าไปช่วยยางแตกจะได้ไปรับคนไม่ได้ ซ้ำยังมีการโก่งค่าโดยสารเรืออย่างแรง
คนต่างบ่นกันว่านักการเมืองกร่างๆ ฝีปากดีๆ หายไปไหนหมด ชาวบ้านพากันพูดว่า เห็นคนเหล่านี้เฉพาะตอนเลือกตั้งเท่านั้น ที่แย่ก็คือนักการเมืองบางคนฉวยโอกาสเอาป้ายหาเสียงไปติดที่ของบริจาค นับเป็นพฤติกรรมที่น่าอดสูมาก
ผู้ซึ่งทำงานหนักมากๆ ก็เห็นจะได้แก่ ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ คุณชายตั้งอกตั้งใจมากและพยายามให้ความร่วมมือกับรัฐบาลตลอดเวลา ออกลงพื้นที่เช้า สาย บ่าย เย็น และดึกๆ ดื่นๆ นับว่าเป็นที่พึ่งของชาวกรุงเทพฯ ได้ นอกจากนั้นเวลาให้ข่าวก็มีสติ คอยเตือนประชาชนแบบไม่เว่อร์จนเกินไป
พวกที่ต้องปรับปรุงตัวก็คือ หน่วยงานที่เรียกว่า ศปภ.ที่คอยเตือนประชาชนให้อพยพ แต่ถึงคราวตัวเองน้ำมาเร็วจนย้ายของไม่ทัน ทำให้ของเสียหายไปมากมาย
ผมก็เพิ่งจะได้ความรู้เกี่ยวกับการจัดการระบายน้ำครั้งนี้เอง ต้องขอชมเชยนักวิชาการที่ศึกษาวิเคราะห์มาเป็นอย่างดี และมีภาพมาแสดงทำให้เกิดความเข้าใจ ผมเพิ่งทราบว่าเรามีคลองหลายสาย และมีประตูระบายน้ำทั้งที่อยู่ในความดูแลของกรมชลประทาน และของ กทม. ดังนั้นการจะเปิดปิดประตูน้ำ จึงต้องทำอย่างประสานสัมพันธ์กัน
ที่น่าเวทนาก็คือ การที่ประชาชนบางกลุ่มถืออาวุธข่มขู่ กลุ้มรุมทำร้ายเจ้าหน้าที่ และทำลายที่กั้นน้ำ คนเหล่านี้ผมสังเกตว่าเป็นผู้สนับสนุนพรรคเพื่อไทย แต่ก็ยังไม่ยอมฟัง ส.ส.รัฐบาลเองก็ต้องยอมจนในที่สุด ก็จะเกิดความเสียหายแก่นิคมอุตสาหกรรมบางชันที่ยังเหลืออยู่เพียงแห่งเดียว คนพวกนี้ผมขอเรียกว่า “อุทกพาล”
หลังน้ำลด รัฐบาลคงต้องทำงานหนัก เพราะแรงงานนับแสนคนไม่มีงานทำ ต้องฟื้นฟูอุตสาหกรรมอีกนาน และคนเดือดร้อนต้องซ่อมแซมบ้านมากมาย คาดว่าจะต้องใช้เงินหลายแสนล้านบาท
เพื่อนๆ ผมส่วนใหญ่หนีน้ำออกไปอยู่นอกเมืองหมด คนหนึ่งไปเขาใหญ่ คนหนึ่งไปชัยภูมิ อีกคนไปหัวหิน ครอบครัวผมก็เช่นกัน ลูกสาวไปเช่าโรงแรมอยู่ที่พัทยา ลูกชายคนเล็กมาอยู่กับพ่อ-แม่ที่หัวหิน ส่วนเพชรต้องอยู่กรุงเทพฯ เพราะภรรยาทำงาน แต่ยังโชคดีที่น้ำไม่ท่วม
พวกมาอยู่หัวหินต้องเช่าบ้านเดือนละสอง-สามหมื่นบาทอยู่ ผมเองโชคดีที่มีห้องอยู่บนคอนโดฯ ชั้น 12 แต่ไปไหนมาไหนลำบากมาก เพราะคนกรุงเทพฯ แห่กันมามากมาย รถติดเป็นแพ เราไม่ทำอาหารจึงออกไปกินข้าวข้างนอกทุกวัน
น้ำท่วมคราวนี้เราได้เห็นอะไรมากมาย ที่จริงพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งเตือนมาเป็นเวลาสิบปีแล้ว แต่ก็ไม่มีรัฐบาลใดที่เอาใจใส่แก้ปัญหานี้ ปัญหาน้ำจำเป็นต้องอาศัยการทำงานร่วมกันหลายฝ่าย แต่หน่วยงานของทางราชการไม่เคยมีการทำงานประสานกัน เมื่อเกิดภัยพิบัติขึ้นจึงต้องใช้เวลานานเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
เราต้องชมเชยทหารทุกเหล่าทัพที่ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี บางหน่วยได้ส่งทหารไปช่วยโรงกลั่นน้ำมัน จะให้เงินก็ไม่ยอมรับ ทหารบก เรือ อากาศ ต่างทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่ที่ถูกวิจารณ์มากก็คือตำรวจเพราะมีโจรผู้ร้าย ทั้งงัดบ้าน งัดรถ และที่ร้ายก็คือบรรดาอันธพาลทั้งหลายที่ฉวยโอกาสออกมาเอาเรือรับคน หากองค์กรใดเข้าไปช่วยฟรีๆ ก็จะถูกขับไล่ บางแห่งเจ้าหน้าที่ถึงกับวางเรือใบให้รถทหาร และรถของคนที่เข้าไปช่วยยางแตกจะได้ไปรับคนไม่ได้ ซ้ำยังมีการโก่งค่าโดยสารเรืออย่างแรง
คนต่างบ่นกันว่านักการเมืองกร่างๆ ฝีปากดีๆ หายไปไหนหมด ชาวบ้านพากันพูดว่า เห็นคนเหล่านี้เฉพาะตอนเลือกตั้งเท่านั้น ที่แย่ก็คือนักการเมืองบางคนฉวยโอกาสเอาป้ายหาเสียงไปติดที่ของบริจาค นับเป็นพฤติกรรมที่น่าอดสูมาก
ผู้ซึ่งทำงานหนักมากๆ ก็เห็นจะได้แก่ ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ คุณชายตั้งอกตั้งใจมากและพยายามให้ความร่วมมือกับรัฐบาลตลอดเวลา ออกลงพื้นที่เช้า สาย บ่าย เย็น และดึกๆ ดื่นๆ นับว่าเป็นที่พึ่งของชาวกรุงเทพฯ ได้ นอกจากนั้นเวลาให้ข่าวก็มีสติ คอยเตือนประชาชนแบบไม่เว่อร์จนเกินไป
พวกที่ต้องปรับปรุงตัวก็คือ หน่วยงานที่เรียกว่า ศปภ.ที่คอยเตือนประชาชนให้อพยพ แต่ถึงคราวตัวเองน้ำมาเร็วจนย้ายของไม่ทัน ทำให้ของเสียหายไปมากมาย
ผมก็เพิ่งจะได้ความรู้เกี่ยวกับการจัดการระบายน้ำครั้งนี้เอง ต้องขอชมเชยนักวิชาการที่ศึกษาวิเคราะห์มาเป็นอย่างดี และมีภาพมาแสดงทำให้เกิดความเข้าใจ ผมเพิ่งทราบว่าเรามีคลองหลายสาย และมีประตูระบายน้ำทั้งที่อยู่ในความดูแลของกรมชลประทาน และของ กทม. ดังนั้นการจะเปิดปิดประตูน้ำ จึงต้องทำอย่างประสานสัมพันธ์กัน
ที่น่าเวทนาก็คือ การที่ประชาชนบางกลุ่มถืออาวุธข่มขู่ กลุ้มรุมทำร้ายเจ้าหน้าที่ และทำลายที่กั้นน้ำ คนเหล่านี้ผมสังเกตว่าเป็นผู้สนับสนุนพรรคเพื่อไทย แต่ก็ยังไม่ยอมฟัง ส.ส.รัฐบาลเองก็ต้องยอมจนในที่สุด ก็จะเกิดความเสียหายแก่นิคมอุตสาหกรรมบางชันที่ยังเหลืออยู่เพียงแห่งเดียว คนพวกนี้ผมขอเรียกว่า “อุทกพาล”
หลังน้ำลด รัฐบาลคงต้องทำงานหนัก เพราะแรงงานนับแสนคนไม่มีงานทำ ต้องฟื้นฟูอุตสาหกรรมอีกนาน และคนเดือดร้อนต้องซ่อมแซมบ้านมากมาย คาดว่าจะต้องใช้เงินหลายแสนล้านบาท
