เดลิเมล์ – แมตต์ คิง เป็นอัมพาตถาวรจากอาการบาดเจ็บที่สันหลังระหว่างแข่งรักบี้ แต่ชายหนุ่มไม่เคยท้อแท้ เขาพากเพียรเอาชนะความพิการและวันนี้กำลังจะเรียนจบและได้ทำงานในบริษัทกฎหมายชั้นนำ
แมตต์ได้ลงสนามในฐานะนักรักบี้มืออาชีพครั้งแรกเพียง 20 วินาที เมื่อถูกผู้เล่นอีกฝ่ายเตะเข้าที่คอโดยไม่ตั้งใจ ทำให้เขาเป็นอัมพาตถาวรตั้งแต่คอลงมาและต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ
แต่ห้าปีหลังจากนั้น ชายหนุ่มวัย 22 ปีกำลังจะสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีนิติศาสตร์ และได้ฝึกงานกับบริษัทกฎหมายชั้นนำของลอนดอนที่เชี่ยวชาญเป็นพิเศษในการเรียกร้องค่าเสียหายจากการบาดเจ็บ
“ผมรู้ตัวเลยว่ากระดูกหัก เพราะเจ้าหน้าที่หน่วยแพทย์ฉุกเฉินบอกให้ผมขยับเท้าแต่ผมขยับไม่ได้ มันน่าตกใจมากจริงๆ
“สิ่งแรกที่ผมคิดคือ ‘ปล่อยให้ผมตายเถอะ เพราะผมเห็นภาพเลยว่าชีวิตนับจากนั้นจะทนทรมานแค่ไหน
“ช่วงที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล 9 เดือนเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิต ผมรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ได้เป็นแบบที่เคยฝันไว้
“แต่ต่อมาผมก็คิดได้ว่าผมยังอายุน้อย และน่าจะใช้ชีวิตอย่างมีความหมายด้วยการเรียนต่อ ผมจึงตัดสินใจว่าจะพยายามให้มากที่สุดหลังออกจากโรงพยาบาล แต่ก่อนอื่นผมต้องคิดให้ได้ก่อนว่าอะไรที่ผมสามารถทำได้ แล้วผมก็ได้คำตอบว่ากฎหมายไง คุณใช้แค่สมองเท่านั้น” แมตต์ที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่ในแลงฟอร์ด อังกฤษ เล่า
เขากลับเข้าเรียนระดับไฮสกูลในเดือนมีนาคม 2005 และเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์ และได้สัญญาฝึกงานกับบริษัทกฎหมายในลอนดอนในปี 2011 หลังเรียนจบ
แมตต์มีผู้ดูแลสองคนกับผู้ช่วยอีกคนที่คอยจดโน้ตให้เวลาเรียน ที่บ้านเขาใช้เทคโนโลยีรับคำสั่งจากเสียงทำรายงาน
ปี 2007 เขาเป็นผู้พิการแขนขาคนแรกที่ลงแข่งขันนิวยอร์ก มาราธอนจากจุดสตาร์ทจนถึงเส้นชัย โดยใช้รถเข็นที่ควบคุมโดยจอยสติ๊กที่ใช้คางบังคับ แมตต์ใช้เวลา 6 ชั่วโมงครึ่ง และระดมทุนให้มูลนิธิการกุศลได้ 10,000 ดอลลาร์
เขายังเป็นที่ปรึกษาให้มูลนิธิแบ็ก อัพ ทรัสต์ ที่ให้ความช่วยเหลือผู้บาดเจ็บที่สันหลัง
“ตอนแรกเขาแย่มาก เขาต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับสภาพที่เป็นก่อนออกจากโรงพยาบาล เราไม่คิดเลยว่าเขาจะมาได้ไกลขนาดนี้ เราภูมิใจในตัวเขามาก เขาทำให้เราอัศจรรย์ใจได้ตลอดเวลาด้วยเป้าหมายที่จะทำในอนาคต” แม่ของแมตต์เสริม
เควิน โรเจอร์ส อาจารย์อาวุโสคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์ สำทับว่า “แมทธิวเป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยมมาก ผมมั่นใจว่าเขาจะประสบความสำเร็จในอาชีพต่อไป”
จูเลียน แชมเบอร์เลน ผู้รับผิดชอบโครงการฝึกงานของบริษัทกฎหมายสจ๊วร์ต ขานรับว่า “วิธีที่เขาเอาชนะความพิการเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อ และสติปัญญาที่เฉียบคมทำให้เขาเป็นสมบัติที่มีค่าของบริษัท
“เราเป็นตัวแทนของผู้ได้รับบาดเจ็บที่สันหลัง และเราคิดว่าเขาน่าจะเข้าใจคนเหล่านั้นดีกว่าพวกเรา”
แมตต์ได้ลงสนามในฐานะนักรักบี้มืออาชีพครั้งแรกเพียง 20 วินาที เมื่อถูกผู้เล่นอีกฝ่ายเตะเข้าที่คอโดยไม่ตั้งใจ ทำให้เขาเป็นอัมพาตถาวรตั้งแต่คอลงมาและต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ
แต่ห้าปีหลังจากนั้น ชายหนุ่มวัย 22 ปีกำลังจะสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีนิติศาสตร์ และได้ฝึกงานกับบริษัทกฎหมายชั้นนำของลอนดอนที่เชี่ยวชาญเป็นพิเศษในการเรียกร้องค่าเสียหายจากการบาดเจ็บ
“ผมรู้ตัวเลยว่ากระดูกหัก เพราะเจ้าหน้าที่หน่วยแพทย์ฉุกเฉินบอกให้ผมขยับเท้าแต่ผมขยับไม่ได้ มันน่าตกใจมากจริงๆ
“สิ่งแรกที่ผมคิดคือ ‘ปล่อยให้ผมตายเถอะ เพราะผมเห็นภาพเลยว่าชีวิตนับจากนั้นจะทนทรมานแค่ไหน
“ช่วงที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล 9 เดือนเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิต ผมรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ได้เป็นแบบที่เคยฝันไว้
“แต่ต่อมาผมก็คิดได้ว่าผมยังอายุน้อย และน่าจะใช้ชีวิตอย่างมีความหมายด้วยการเรียนต่อ ผมจึงตัดสินใจว่าจะพยายามให้มากที่สุดหลังออกจากโรงพยาบาล แต่ก่อนอื่นผมต้องคิดให้ได้ก่อนว่าอะไรที่ผมสามารถทำได้ แล้วผมก็ได้คำตอบว่ากฎหมายไง คุณใช้แค่สมองเท่านั้น” แมตต์ที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่ในแลงฟอร์ด อังกฤษ เล่า
เขากลับเข้าเรียนระดับไฮสกูลในเดือนมีนาคม 2005 และเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์ และได้สัญญาฝึกงานกับบริษัทกฎหมายในลอนดอนในปี 2011 หลังเรียนจบ
แมตต์มีผู้ดูแลสองคนกับผู้ช่วยอีกคนที่คอยจดโน้ตให้เวลาเรียน ที่บ้านเขาใช้เทคโนโลยีรับคำสั่งจากเสียงทำรายงาน
ปี 2007 เขาเป็นผู้พิการแขนขาคนแรกที่ลงแข่งขันนิวยอร์ก มาราธอนจากจุดสตาร์ทจนถึงเส้นชัย โดยใช้รถเข็นที่ควบคุมโดยจอยสติ๊กที่ใช้คางบังคับ แมตต์ใช้เวลา 6 ชั่วโมงครึ่ง และระดมทุนให้มูลนิธิการกุศลได้ 10,000 ดอลลาร์
เขายังเป็นที่ปรึกษาให้มูลนิธิแบ็ก อัพ ทรัสต์ ที่ให้ความช่วยเหลือผู้บาดเจ็บที่สันหลัง
“ตอนแรกเขาแย่มาก เขาต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับสภาพที่เป็นก่อนออกจากโรงพยาบาล เราไม่คิดเลยว่าเขาจะมาได้ไกลขนาดนี้ เราภูมิใจในตัวเขามาก เขาทำให้เราอัศจรรย์ใจได้ตลอดเวลาด้วยเป้าหมายที่จะทำในอนาคต” แม่ของแมตต์เสริม
เควิน โรเจอร์ส อาจารย์อาวุโสคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์ สำทับว่า “แมทธิวเป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยมมาก ผมมั่นใจว่าเขาจะประสบความสำเร็จในอาชีพต่อไป”
จูเลียน แชมเบอร์เลน ผู้รับผิดชอบโครงการฝึกงานของบริษัทกฎหมายสจ๊วร์ต ขานรับว่า “วิธีที่เขาเอาชนะความพิการเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อ และสติปัญญาที่เฉียบคมทำให้เขาเป็นสมบัติที่มีค่าของบริษัท
“เราเป็นตัวแทนของผู้ได้รับบาดเจ็บที่สันหลัง และเราคิดว่าเขาน่าจะเข้าใจคนเหล่านั้นดีกว่าพวกเรา”
