นิก วูจิสิก เกิดมาในสภาพไม่มีทั้งแขนและขา แต่เขาไม่ปล่อยให้ความพิกลพิการหยุดยั้งตัวเอง ชายหนุ่มวัย 26 ปีผู้กล้าหาญ เล่นทั้งฟุตบอล กอล์ฟ ว่ายน้ำ เซิร์ฟ
นิกมีเท้าเล็กๆ ที่สะโพกซ้าย ที่ช่วยให้เขาทรงตัวและเตะฟุตบอลได้
เท้าข้างเดียวนี้ยังใช้พิมพ์ เขียนหนังสือและหยิบจับสิ่งต่างๆ
“ผมเรียกมันว่าขาไก่” นิกพูดติดตลก “และคงแย่ถ้าไม่มีมัน”
ชายหนุ่มที่เกิดในเมลเบิร์น ออสเตรเลีย แต่ปัจจุบันอาศัยอยู่ในลอสแองเจลีส สหรัฐฯ ยังเล่าว่า “ผมลอยตัวในน้ำได้เพราะร่างกาย 80% คือปอด และผมใช้ขาไก่เป็นใบพัดเรือ”
ด้วยความศรัทธาในนิกายอีแวนเจลิก นิกเลือกที่จะครองความบริสุทธิ์ไว้จนถึงวันแต่งงาน แม้ที่ผ่านมาเขาคบหาผู้หญิงมาแล้วหลายคนก็ตาม
“เขาถ่อมตัวมาก แต่มีผู้หญิงชวนเขาแต่งงานมาตลอดนะ” สตีฟ แอปเพล เพื่อนที่ทำงานประชาสัมพันธ์เล่า
นิกไม่ได้เล่นกีฬาทางน้ำได้เท่านั้น เขายังตีกอล์ฟโดยหนีบไม้กอล์ฟไว้ใต้คาง และเป็นแฟนลูกหนังเมืองสิงโตคำรามตัวยง
ย้อนกลับไปตอนที่นิกคลอดออกมา พ่อของเขาช็อกถึงขนาดวิ่งออกจากห้องพยาบาลไปอาเจียน ส่วนแม่ก็ตระหนกเสียขวัญจนไม่กล้าอุ้มลูกชายจนกระทั่งผ่านไปสี่เดือน
ความพิการของนิกเกิดขึ้นโดยไม่มีคำอธิบายทางการแพทย์ใดๆ อาการที่นานๆ จะพบสักครั้งนี้มีชื่อเรียกว่า Phocomelia หรือโรคแขนขาลีบผิดปกติ ครอบครัววูจิสิกใช้เวลาหลายปีเฝ้าถามไถ่ผู้เชี่ยวชาญว่าเพราะเหตุใดเรื่องโหดร้ายนี้จึงเกิดกับนิก
“แม่ผมเป็นพยาบาล ท่านทำทุกอย่างถูกต้องระหว่างตั้งท้อง แต่แม่ยังไม่วายโทษตัวเอง
“เป็นเรื่องยากที่พ่อแม่จะทำใจได้ แต่นับจากที่ผมเกิดมา ท่านทั้งสองพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้ผมสามารถพึ่งพิงตัวเองได้
“พ่ออุ้มผมลงน้ำตั้งแต่ 18 เดือน และคะยั้นคะยอให้ผมหัดว่ายน้ำ โตขึ้นมาผมยังได้เล่นสเก็ตบอร์ดและฟุตบอล ผมรักพรีเมียร์ลีกของอังกฤษ”
พ่อของนิกเป็นโปรแกรมเมอร์และนักบัญชี เขาสอนให้ลูกชายตัวน้อยหัดพิมพ์ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ ส่วนแม่ทำอุปกรณ์พลาสติกพิเศษเพื่อใช้เป็นตัวยึดปากกาและดินสอกับนิ้ว
แม้เสี่ยงที่จะถูกล้อและรังแก แต่พ่อแม่ยืนยันให้นิกเข้าเรียนในโรงเรียนปกติ
“นั่นอาจเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่พวกท่านทำเพื่อผม มันยากมากๆ แต่ก็ทำให้ผมช่วยเหลือตัวเองได้” นิกที่ถูกเพื่อนล้อและแกล้ง มีรถเข็นไฟฟ้าและทีมผู้ดูแลคอยให้ความช่วยเหลือ เล่าและว่า
“ตอนแปดขวบผมรู้สึกแย่มากๆ ผมร้องไห้กับแม่และบอกว่าอยากฆ่าตัวตาย รู้สึกอ้างว้างและขมขื่น ผมเกลียดพระเจ้าที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้และกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีพ่อแม่คอยดูแล
“ผมแปรงฟันได้โดยใช้แปรงสีฟันที่ติดอยู่กับผนัง และใช้อุปกรณ์ปั๊มครีมอาบน้ำและแชมพูอาบน้ำสระผม แต่ยังมีอีกหลายอย่างเหลือเกินที่ผมทำไม่ได้” นิกที่จบปริญญาตรีสาขาการวางแผนการเงินและอสังหาริมทรัพย์ ย้อนเรื่องราวชีวิตในวัยเด็ก
เมื่ออายุสิบขวบ นิกพยายามฆ่าตัวตายในอ่างอาบน้ำ แต่ไม่สำเร็จ
“ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเป้าหมายชีวิต เมื่อขาดเป้าหมายและความเข้มแข็ง ก็ยากที่จะอดทนมีชีวิตอยู่ต่อไป”
แต่ด้วยความช่วยเหลือของพ่อแม่ เพื่อน และศาสนา นิกสามารถฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงและกลายสัญลักษณ์ของชัยชนะเหนือเคราะห์กรรมที่เกิดขึ้นสำหรับคนทั่วโลก
ปัจจุบัน นิกเป็นผู้บรรยายเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น เขาเดินทางมาแล้วกว่า 20 ประเทศ และบอกเล่าเรื่องราวเพื่อสร้างความหวังและกำลังใจให้ผู้คน 110,000 คน
“ตอนอายุ 13 ปี ผมได้อ่านบทความในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งเกี่ยวกับชายพิการที่สามารถประสบความสำเร็จในหลายๆ อย่างและช่วยเหลือผู้อื่น
“ตอนนั้นผมตระหนักว่าพระเจ้าสร้างให้เราเป็นแบบนี้เพื่อให้เรามอบความหวังให้แก่ผู้อื่น บทความชิ้นนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้ผม ทำให้ผมตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตของตัวเองให้กำลังใจเพื่อให้ผู้อื่นมีความกล้าเหมือนที่บทความชิ้นนั้นทำให้ผมรู้สึกแบบนี้
“และผมกลับรู้สึกขอบคุณในสิ่งที่ตัวเองมี และเลิกโกรธเกรี้ยวกับสิ่งที่ไม่มี
“ผมมองตัวเองในกระจกและบอกว่า ‘นายรู้ว่าโลกทำถูกแล้ว รู้ว่านายไม่มีแขนขา แต่นั่นจะไม่สามารถปิดกั้นดวงตาของนายจากความสวยงามเด็ดขาด’ และผมอยากมุ่งมั่นกับสิ่งดีๆ ที่มีอยู่”
ปี 1990 นิกได้รับรางวัลพลเมืองรุ่นเยาว์ดีเด่นประจำปีของออสเตรเลียจากความกล้าหาญและมุ่งมั่น
“เวลามีเด็กเจอผมและถามว่า ‘เกิดอะไรขึ้น?’ ผมจะกระซิบตอบพวกเขาว่า ‘เพราะบุหรี่’” นิกหัวเราะกับคำตอบของตัวเอง
“ครั้งหนึ่งผมนั่งอยู่ในรถที่กำลังติดไฟแดง มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่บนฟุตบาธและพยายามมองผม เธอเห็นแค่หัวผมโผล่ออกมาจากหน้าต่าง ผมจึงตัดสินใจหมุนตัว 360 องศาบนเบาะรถเพื่อแกล้งเธอ
“ได้ผล..เด็กคนนั้นหน้าตาตื่นและวิ่งจี๋หายไปเลย”
นิกเริ่มออกท่องโลก ปี 2008 เขาไปฮาวายและได้พบกับครูสอนกระดานโต้คลื่น เบธานี แฮมิลตัน ที่เคยถูกฉลามกัดแขนตอนอายุ 12 ขวบ
“เธอเจ๋งมาก เธอสอนให้ผมเล่นเซิร์ฟ ตอนแรกผมก็กลัวอยู่เหมือนกัน แต่พอทำได้กลับรู้สึกยอดมาก ว่าไปแล้วผมโต้คลื่นเก่งพอดูเลย”
ไม่นานนิกเรียนรู้วิธีหมุนตัว 360 องศาบนบอร์ด ที่ทำให้เขาได้ขึ้นปกนิตยสารเซิร์ฟเฟอร์ภายใน 48 ชั่วโมง
“ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน เป็นเพราะจุดศูนย์ถ่วงผมต่ำ ผมจึงทรงตัวได้ดี”
เขาย้ายไปอยู่ลอสแองเจลีสเมื่อสองปีที่แล้ว และวางแผนท่องโลกต่อ ปีนี้เขาจะไปอเมริกาใต้และตะวันออกกลาง
“ผมบอกให้คนอื่นล้มแล้วลุกและรักตัวเอง ถ้าผมสามารถให้กำลังใจใครได้แม้เพียงคนเดียว ผมถือว่าชีวิตผมคุ้มค่าแล้วที่ได้เกิดมา”
นิกมีเท้าเล็กๆ ที่สะโพกซ้าย ที่ช่วยให้เขาทรงตัวและเตะฟุตบอลได้
เท้าข้างเดียวนี้ยังใช้พิมพ์ เขียนหนังสือและหยิบจับสิ่งต่างๆ
“ผมเรียกมันว่าขาไก่” นิกพูดติดตลก “และคงแย่ถ้าไม่มีมัน”
ชายหนุ่มที่เกิดในเมลเบิร์น ออสเตรเลีย แต่ปัจจุบันอาศัยอยู่ในลอสแองเจลีส สหรัฐฯ ยังเล่าว่า “ผมลอยตัวในน้ำได้เพราะร่างกาย 80% คือปอด และผมใช้ขาไก่เป็นใบพัดเรือ”
ด้วยความศรัทธาในนิกายอีแวนเจลิก นิกเลือกที่จะครองความบริสุทธิ์ไว้จนถึงวันแต่งงาน แม้ที่ผ่านมาเขาคบหาผู้หญิงมาแล้วหลายคนก็ตาม
“เขาถ่อมตัวมาก แต่มีผู้หญิงชวนเขาแต่งงานมาตลอดนะ” สตีฟ แอปเพล เพื่อนที่ทำงานประชาสัมพันธ์เล่า
นิกไม่ได้เล่นกีฬาทางน้ำได้เท่านั้น เขายังตีกอล์ฟโดยหนีบไม้กอล์ฟไว้ใต้คาง และเป็นแฟนลูกหนังเมืองสิงโตคำรามตัวยง
ย้อนกลับไปตอนที่นิกคลอดออกมา พ่อของเขาช็อกถึงขนาดวิ่งออกจากห้องพยาบาลไปอาเจียน ส่วนแม่ก็ตระหนกเสียขวัญจนไม่กล้าอุ้มลูกชายจนกระทั่งผ่านไปสี่เดือน
ความพิการของนิกเกิดขึ้นโดยไม่มีคำอธิบายทางการแพทย์ใดๆ อาการที่นานๆ จะพบสักครั้งนี้มีชื่อเรียกว่า Phocomelia หรือโรคแขนขาลีบผิดปกติ ครอบครัววูจิสิกใช้เวลาหลายปีเฝ้าถามไถ่ผู้เชี่ยวชาญว่าเพราะเหตุใดเรื่องโหดร้ายนี้จึงเกิดกับนิก
“แม่ผมเป็นพยาบาล ท่านทำทุกอย่างถูกต้องระหว่างตั้งท้อง แต่แม่ยังไม่วายโทษตัวเอง
“เป็นเรื่องยากที่พ่อแม่จะทำใจได้ แต่นับจากที่ผมเกิดมา ท่านทั้งสองพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้ผมสามารถพึ่งพิงตัวเองได้
“พ่ออุ้มผมลงน้ำตั้งแต่ 18 เดือน และคะยั้นคะยอให้ผมหัดว่ายน้ำ โตขึ้นมาผมยังได้เล่นสเก็ตบอร์ดและฟุตบอล ผมรักพรีเมียร์ลีกของอังกฤษ”
พ่อของนิกเป็นโปรแกรมเมอร์และนักบัญชี เขาสอนให้ลูกชายตัวน้อยหัดพิมพ์ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ ส่วนแม่ทำอุปกรณ์พลาสติกพิเศษเพื่อใช้เป็นตัวยึดปากกาและดินสอกับนิ้ว
แม้เสี่ยงที่จะถูกล้อและรังแก แต่พ่อแม่ยืนยันให้นิกเข้าเรียนในโรงเรียนปกติ
“นั่นอาจเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่พวกท่านทำเพื่อผม มันยากมากๆ แต่ก็ทำให้ผมช่วยเหลือตัวเองได้” นิกที่ถูกเพื่อนล้อและแกล้ง มีรถเข็นไฟฟ้าและทีมผู้ดูแลคอยให้ความช่วยเหลือ เล่าและว่า
“ตอนแปดขวบผมรู้สึกแย่มากๆ ผมร้องไห้กับแม่และบอกว่าอยากฆ่าตัวตาย รู้สึกอ้างว้างและขมขื่น ผมเกลียดพระเจ้าที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้และกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีพ่อแม่คอยดูแล
“ผมแปรงฟันได้โดยใช้แปรงสีฟันที่ติดอยู่กับผนัง และใช้อุปกรณ์ปั๊มครีมอาบน้ำและแชมพูอาบน้ำสระผม แต่ยังมีอีกหลายอย่างเหลือเกินที่ผมทำไม่ได้” นิกที่จบปริญญาตรีสาขาการวางแผนการเงินและอสังหาริมทรัพย์ ย้อนเรื่องราวชีวิตในวัยเด็ก
เมื่ออายุสิบขวบ นิกพยายามฆ่าตัวตายในอ่างอาบน้ำ แต่ไม่สำเร็จ
“ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเป้าหมายชีวิต เมื่อขาดเป้าหมายและความเข้มแข็ง ก็ยากที่จะอดทนมีชีวิตอยู่ต่อไป”
แต่ด้วยความช่วยเหลือของพ่อแม่ เพื่อน และศาสนา นิกสามารถฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงและกลายสัญลักษณ์ของชัยชนะเหนือเคราะห์กรรมที่เกิดขึ้นสำหรับคนทั่วโลก
ปัจจุบัน นิกเป็นผู้บรรยายเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น เขาเดินทางมาแล้วกว่า 20 ประเทศ และบอกเล่าเรื่องราวเพื่อสร้างความหวังและกำลังใจให้ผู้คน 110,000 คน
“ตอนอายุ 13 ปี ผมได้อ่านบทความในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งเกี่ยวกับชายพิการที่สามารถประสบความสำเร็จในหลายๆ อย่างและช่วยเหลือผู้อื่น
“ตอนนั้นผมตระหนักว่าพระเจ้าสร้างให้เราเป็นแบบนี้เพื่อให้เรามอบความหวังให้แก่ผู้อื่น บทความชิ้นนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้ผม ทำให้ผมตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตของตัวเองให้กำลังใจเพื่อให้ผู้อื่นมีความกล้าเหมือนที่บทความชิ้นนั้นทำให้ผมรู้สึกแบบนี้
“และผมกลับรู้สึกขอบคุณในสิ่งที่ตัวเองมี และเลิกโกรธเกรี้ยวกับสิ่งที่ไม่มี
“ผมมองตัวเองในกระจกและบอกว่า ‘นายรู้ว่าโลกทำถูกแล้ว รู้ว่านายไม่มีแขนขา แต่นั่นจะไม่สามารถปิดกั้นดวงตาของนายจากความสวยงามเด็ดขาด’ และผมอยากมุ่งมั่นกับสิ่งดีๆ ที่มีอยู่”
ปี 1990 นิกได้รับรางวัลพลเมืองรุ่นเยาว์ดีเด่นประจำปีของออสเตรเลียจากความกล้าหาญและมุ่งมั่น
“เวลามีเด็กเจอผมและถามว่า ‘เกิดอะไรขึ้น?’ ผมจะกระซิบตอบพวกเขาว่า ‘เพราะบุหรี่’” นิกหัวเราะกับคำตอบของตัวเอง
“ครั้งหนึ่งผมนั่งอยู่ในรถที่กำลังติดไฟแดง มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่บนฟุตบาธและพยายามมองผม เธอเห็นแค่หัวผมโผล่ออกมาจากหน้าต่าง ผมจึงตัดสินใจหมุนตัว 360 องศาบนเบาะรถเพื่อแกล้งเธอ
“ได้ผล..เด็กคนนั้นหน้าตาตื่นและวิ่งจี๋หายไปเลย”
นิกเริ่มออกท่องโลก ปี 2008 เขาไปฮาวายและได้พบกับครูสอนกระดานโต้คลื่น เบธานี แฮมิลตัน ที่เคยถูกฉลามกัดแขนตอนอายุ 12 ขวบ
“เธอเจ๋งมาก เธอสอนให้ผมเล่นเซิร์ฟ ตอนแรกผมก็กลัวอยู่เหมือนกัน แต่พอทำได้กลับรู้สึกยอดมาก ว่าไปแล้วผมโต้คลื่นเก่งพอดูเลย”
ไม่นานนิกเรียนรู้วิธีหมุนตัว 360 องศาบนบอร์ด ที่ทำให้เขาได้ขึ้นปกนิตยสารเซิร์ฟเฟอร์ภายใน 48 ชั่วโมง
“ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน เป็นเพราะจุดศูนย์ถ่วงผมต่ำ ผมจึงทรงตัวได้ดี”
เขาย้ายไปอยู่ลอสแองเจลีสเมื่อสองปีที่แล้ว และวางแผนท่องโลกต่อ ปีนี้เขาจะไปอเมริกาใต้และตะวันออกกลาง
“ผมบอกให้คนอื่นล้มแล้วลุกและรักตัวเอง ถ้าผมสามารถให้กำลังใจใครได้แม้เพียงคนเดียว ผมถือว่าชีวิตผมคุ้มค่าแล้วที่ได้เกิดมา”
