นักวิจัยเผยสูตรคณิตศาสตร์ตอกย้ำคำสอนของคนที่ผ่านโลกมาก่อน ไม่ให้หญิงชายใจเร็วด่วนได้ปล่อยตัวปล่อยใจกันตั้งแต่เดตแรก
นักวิจัยอังกฤษใช้สูตรคณิตศาสตร์อันซับซ้อนแสดงให้เห็นถึงระยะเวลาในการเกี้ยวพาราสีที่ช่วยให้ผู้หญิงกรองว่าที่คู่ครองที่ไม่สามารถพึ่งพิงได้ออกไป
ศาสตราจารย์โรเบิร์ต ซีมัวร์ จากยูนิเวอร์ซิตี้ คอลเลจ ลอนดอน ใช้ทฤษฎีเกมซึ่งเป็นคณิตศาสตร์สาขาหนึ่งมาค้นหากระบวนการในการเดตระหว่างชายกับหญิง
ผลลัพธ์ที่ได้สะท้อนคำแนะนำของผู้หญิงจากรุ่นสู่รุ่น จากป้าขี้บ่น พี่สาวคนโต และเพื่อนสนิท
โมเดลของซีมัวร์อิงกับความคิดที่ว่าผู้หญิงเป็นฝ่ายเสียเปรียบที่สุดจากความสัมพันธ์ใหม่ เนื่องจากความสัมพันธ์นั้นอาจจบลงตรงที่การมีลูกกับผู้ชายที่ไม่คู่ควร หรือกระทั่งผู้ชายที่ไข่ทิ้งไว้
งานวิจัยสรุปว่า การเกี้ยวพาราสีเป็นการต่อสู้ระหว่างเพศ โดยที่ทั้งสองฝ่ายมีจุดยืนที่ประนีประนอมกันในการพัฒนาความสัมพันธ์ที่จะนำไปสู่สัมพันธ์ลึกซึ้ง
“การเกี้ยวพาราสีในสัตว์หลายสายพันธุ์กินระยะเวลานาน ตัวอย่างเช่น การเกี้ยวพาของมนุษย์อาจเกี่ยวข้องกับการดินเนอร์ ดูหนัง ออกไปเที่ยวเล่นที่นานเป็นเดือนหรืออาจเป็นปี
“ฝ่ายหนึ่ง ซึ่งมักเป็นผู้ชาย มักรับผิดชอบต้นทุนทางการเงินส่วนใหญ่ แต่สำหรับคนทั้งสองเพศ ต้นทุนเวลาที่ทั้งคู่ใช้ร่วมกันกับกิจกรรมสร้างสรรค์อื่นๆ มีความสำคัญมาก ถ้าเช่นนั้นทำไมคนเราหรือสัตว์อื่นๆ จึงต้องเร่งรัดกระบวนการนี้เพื่อลดต้นทุน?
“คำตอบอาจเป็นการที่การเกี้ยวพาที่ใช้เวลานานเป็นวิธีการหนึ่งที่จะทำให้ผู้หญิงได้ข้อมูลเกี่ยวกับผู้ชายที่ทำความรู้จักกันอยู่
“การชะลอการมีเซ็กซ์จะทำให้ผู้หญิงลดโอกาสที่จะเลือกคู่ผิด”
โมเดลนี้ศึกษาการเกี้ยวพาราสีระหว่างชายกับหญิงในสังคมที่ไม่มีอุปกรณ์ป้องกันการคุมกำเนิด โดยที่การเกี้ยวพาจบลงที่ผู้ชายหรือผู้หญิงยุติความสัมพันธ์ หรือหญิงสาวรับรักชายหนุ่ม
การศึกษานี้ยังอยู่บนสมมติฐานว่าผู้ชายมีเพียงสองประเภทคือ ดีกับเลว ตามความยินดีที่จะเป็นพ่อที่ดี กับผู้ชายที่หวังผลในการล่วงเกินผู้หญิง และได้ข้อสรุปว่าผู้ชายที่ดีเต็มใจที่จะรอดูใจกันนานๆ ก่อนที่จะมีเพศสัมพันธ์
โมเดลนี้ศึกษาการเกี้ยวพาราสีในหลายรูปแบบเพื่อค้นหาวิธีที่เหมาะสมที่สุดทั้งสำหรับชายและหญิง
นักวิจัยพบว่า เนื่องจากผู้ชายเลวมีแนวโน้มสูงที่จะออกจากเกมการเกี้ยวพาอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงจึงมีโอกาสมากขึ้นที่จะเลือกคู่ที่เหมาะสมด้วยการยับยั้งชั่งใจไม่ด่วนชิงสุกก่อนห่าม
“ผู้ชายที่เต็มใจที่จะใช้เวลานานๆ เพื่อวางรากฐานความสัมพันธ์กับผู้หญิง เป็นการส่งสัญญาณของการเป็นคู่ที่ดี การปลูกต้นรักที่ใช้เวลานานคือราคาที่ต้องจ่ายสำหรับโอกาสที่มากขึ้นในการจับคู่ ซึ่งหากเกิดขึ้นจริง จะเป็นการจับคู่ที่ลงตัวและดีกับทั้งสองฝ่าย
“นี่อาจช่วยอธิบายความเชื่อที่มีมายาวนานว่าผู้หญิงไม่ควรรีบร้อนมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายตั้งแต่นัดเจอกันครั้งแรก”
อย่างไรก็ตาม โมเดลนี้ไม่ใคร่ได้ผลนักในสังคมที่อุปกรณ์คุมกำเนิดช่วยขจัดความเสี่ยงในการตั้งครรภ์ และสังคมที่ผู้คนเพิกเฉยต่อความกดดันจากเพื่อนและสังคมที่มีต่อผู้ชายและผู้หญิง
กระนั้น ศาสตราจารย์ซีมัวร์เชื่อว่า โมเดลนี้ช่วยอธิบายว่าการเกี้ยวพาทำความรู้จักที่ใช้เวลานานๆ ของมนุษย์อาจวิวัฒนาการขึ้นในสังคมก่อนประวัติศาสตร์เมื่อนับหมื่นปีที่แล้วอย่างไร
นักวิจัยอังกฤษใช้สูตรคณิตศาสตร์อันซับซ้อนแสดงให้เห็นถึงระยะเวลาในการเกี้ยวพาราสีที่ช่วยให้ผู้หญิงกรองว่าที่คู่ครองที่ไม่สามารถพึ่งพิงได้ออกไป
ศาสตราจารย์โรเบิร์ต ซีมัวร์ จากยูนิเวอร์ซิตี้ คอลเลจ ลอนดอน ใช้ทฤษฎีเกมซึ่งเป็นคณิตศาสตร์สาขาหนึ่งมาค้นหากระบวนการในการเดตระหว่างชายกับหญิง
ผลลัพธ์ที่ได้สะท้อนคำแนะนำของผู้หญิงจากรุ่นสู่รุ่น จากป้าขี้บ่น พี่สาวคนโต และเพื่อนสนิท
โมเดลของซีมัวร์อิงกับความคิดที่ว่าผู้หญิงเป็นฝ่ายเสียเปรียบที่สุดจากความสัมพันธ์ใหม่ เนื่องจากความสัมพันธ์นั้นอาจจบลงตรงที่การมีลูกกับผู้ชายที่ไม่คู่ควร หรือกระทั่งผู้ชายที่ไข่ทิ้งไว้
งานวิจัยสรุปว่า การเกี้ยวพาราสีเป็นการต่อสู้ระหว่างเพศ โดยที่ทั้งสองฝ่ายมีจุดยืนที่ประนีประนอมกันในการพัฒนาความสัมพันธ์ที่จะนำไปสู่สัมพันธ์ลึกซึ้ง
“การเกี้ยวพาราสีในสัตว์หลายสายพันธุ์กินระยะเวลานาน ตัวอย่างเช่น การเกี้ยวพาของมนุษย์อาจเกี่ยวข้องกับการดินเนอร์ ดูหนัง ออกไปเที่ยวเล่นที่นานเป็นเดือนหรืออาจเป็นปี
“ฝ่ายหนึ่ง ซึ่งมักเป็นผู้ชาย มักรับผิดชอบต้นทุนทางการเงินส่วนใหญ่ แต่สำหรับคนทั้งสองเพศ ต้นทุนเวลาที่ทั้งคู่ใช้ร่วมกันกับกิจกรรมสร้างสรรค์อื่นๆ มีความสำคัญมาก ถ้าเช่นนั้นทำไมคนเราหรือสัตว์อื่นๆ จึงต้องเร่งรัดกระบวนการนี้เพื่อลดต้นทุน?
“คำตอบอาจเป็นการที่การเกี้ยวพาที่ใช้เวลานานเป็นวิธีการหนึ่งที่จะทำให้ผู้หญิงได้ข้อมูลเกี่ยวกับผู้ชายที่ทำความรู้จักกันอยู่
“การชะลอการมีเซ็กซ์จะทำให้ผู้หญิงลดโอกาสที่จะเลือกคู่ผิด”
โมเดลนี้ศึกษาการเกี้ยวพาราสีระหว่างชายกับหญิงในสังคมที่ไม่มีอุปกรณ์ป้องกันการคุมกำเนิด โดยที่การเกี้ยวพาจบลงที่ผู้ชายหรือผู้หญิงยุติความสัมพันธ์ หรือหญิงสาวรับรักชายหนุ่ม
การศึกษานี้ยังอยู่บนสมมติฐานว่าผู้ชายมีเพียงสองประเภทคือ ดีกับเลว ตามความยินดีที่จะเป็นพ่อที่ดี กับผู้ชายที่หวังผลในการล่วงเกินผู้หญิง และได้ข้อสรุปว่าผู้ชายที่ดีเต็มใจที่จะรอดูใจกันนานๆ ก่อนที่จะมีเพศสัมพันธ์
โมเดลนี้ศึกษาการเกี้ยวพาราสีในหลายรูปแบบเพื่อค้นหาวิธีที่เหมาะสมที่สุดทั้งสำหรับชายและหญิง
นักวิจัยพบว่า เนื่องจากผู้ชายเลวมีแนวโน้มสูงที่จะออกจากเกมการเกี้ยวพาอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงจึงมีโอกาสมากขึ้นที่จะเลือกคู่ที่เหมาะสมด้วยการยับยั้งชั่งใจไม่ด่วนชิงสุกก่อนห่าม
“ผู้ชายที่เต็มใจที่จะใช้เวลานานๆ เพื่อวางรากฐานความสัมพันธ์กับผู้หญิง เป็นการส่งสัญญาณของการเป็นคู่ที่ดี การปลูกต้นรักที่ใช้เวลานานคือราคาที่ต้องจ่ายสำหรับโอกาสที่มากขึ้นในการจับคู่ ซึ่งหากเกิดขึ้นจริง จะเป็นการจับคู่ที่ลงตัวและดีกับทั้งสองฝ่าย
“นี่อาจช่วยอธิบายความเชื่อที่มีมายาวนานว่าผู้หญิงไม่ควรรีบร้อนมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายตั้งแต่นัดเจอกันครั้งแรก”
อย่างไรก็ตาม โมเดลนี้ไม่ใคร่ได้ผลนักในสังคมที่อุปกรณ์คุมกำเนิดช่วยขจัดความเสี่ยงในการตั้งครรภ์ และสังคมที่ผู้คนเพิกเฉยต่อความกดดันจากเพื่อนและสังคมที่มีต่อผู้ชายและผู้หญิง
กระนั้น ศาสตราจารย์ซีมัวร์เชื่อว่า โมเดลนี้ช่วยอธิบายว่าการเกี้ยวพาทำความรู้จักที่ใช้เวลานานๆ ของมนุษย์อาจวิวัฒนาการขึ้นในสังคมก่อนประวัติศาสตร์เมื่อนับหมื่นปีที่แล้วอย่างไร
