เดลิเมล์ - นักวิจัยแนะการสอนเคล็ดลับการเล่นกลเล็กๆ น้อยๆ ในโรงเรียน ช่วยเสริมสร้างความมั่นใจและการรักษาระเบียบวินัยของเด็ก หลังพบ ‘โรงเรียนมายากล’ สัปดาห์ละชั่วโมง เป็นประโยชน์กับเด็กอายุ 10-12 ขวบมากกว่าวิชา ‘เสริมสร้างประสบการณ์ชีวิต’
ศาสตราจารย์ริชาร์ด ไวส์แมน นักจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์ ผู้ทำการศึกษาเรื่องนี้ เรียกร้องให้บรรจุวิชามายากลในหลักสูตรการศึกษาของอังกฤษ โดยให้เหตุผลว่า การเรียนรู้มายากลต้องการการรักษาระเบียบวินัย การทำความเข้าใจความคิดของคนอื่น และความสามารถในการสร้างความบันเทิง
“นอกจากนั้น ยังส่งเสริมให้เด็กมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนและครอบครัว ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับเกมคอมพิวเตอร์
“เหตุผลเหล่านี้ทำให้เราคิดว่า มายากลน่าจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาชุดทักษะที่สำคัญ”
นักเรียนส่วนใหญ่จะต้องเรียนวิชาสุขอนามัยส่วนบุคคลและสังคม (พีเอชเอสอี) เป็นประจำทุกสัปดาห์ โดยวิชานี้พัฒนาขึ้นมาเพื่อสนับสนุนให้เด็กมีความนับถือและเชื่อมั่นในตัวเอง ปรับปรุงความสัมพันธ์ และเคารพผู้อื่น
ศาสตราจารย์ไวส์แมน สมาชิกแมจิก เซอร์เคิล และอดีตนักมายากลอาชีพ ได้ทดสอบผลลัพธ์จากการสอนมายากลกับนักเรียนอายุ 10-12 ปี จำนวน 60 คนจากโรงเรียนสองแห่งในเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์
นักเรียน 30 คนแรกได้เรียน ‘โรงเรียนมายากล’ หนึ่งชั่วโมง โดยเรียนรู้มุกง่ายๆ สองมุกคือ การทำให้เชือกที่ถูกตัดกลางกลับมาต่อเป็นเส้นเดียวกัน และการอ่านใจผู้อื่นโดยการทายไพ่ที่คนๆ นั้นเลือกได้อย่างถูกต้อง นักเรียนกลุ่มนี้จะถูกขอให้ฝึกฝนกลดังกล่าวซ้ำแล้วซ้ำอีก รวมถึงได้รู้เคล็ดลับในการแสดงกลทั้งสองแบบ
นักเรียนอีก 30 คนที่เหลือได้เรียนวิชาพีเอชเอสอีตามปกติ โดยครูพยายามเสริมสร้างความเชื่อมั่นและความเคารพในตัวเองด้วยนิทาน การจัดให้นักเรียนเล่นละคร และการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
นักวิจัยยังประเมินผลด้วยการขอให้นักเรียนทั้งหมดทำแบบสอบถามก่อนเข้าเรียน หลังเรียนเสร็จทันที และสองสัปดาห์หลังการเรียน
แม้ทั้งสองวิชาช่วยส่งเสริมความเชื่อมั่นและความสามารถในการเข้าสังคม แต่นักวิจัยพบว่าวิชามายากลได้ผลมากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กขี้อายที่มีความนับถือตัวเองต่ำ
ผลลัพธ์ดังกล่าวจะคงอยู่อย่างน้อยสองสัปดาห์หลังการเรียน และอาจได้ผลนานกว่านั้นหากมีการทบทวนบทเรียนอย่างต่อเนื่อง
เนื่องจากหากต้องการให้การแสดงกลประสบความสำเร็จ นักเรียนต้องฝึกฝนบ่อยๆ ซึ่งเท่ากับเป็นการสร้างระเบียบวินัยให้ตนเอง และส่งเสริมสมาธิ นอกจากนั้น เด็กยังต้องเรียนรู้วิธีการแสดงมายากลหน้าชั้นเรียน ทำให้มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
นักเรียนยังจะต้องคิดอย่างรอบคอบว่าคนดูจะมองการแสดงของตนอย่างไร และพยายามไม่ให้คนอื่นล่วงรู้เคล็ดลับ ซึ่งเท่ากับเป็นการส่งเสริมทักษะในการทำความเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นและทักษะในการเข้าสังคมไปในตัว
อย่างไรก็ตาม ศาสตราจารย์ไวส์แมนย้ำว่า ไม่ควรนำวิชามายากลไปแทนที่วิชาพื้นฐาน เช่น การอ่าน การเขียน คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ แต่ควรนำไปสอดแทรกในวิชาพีเอชเอสอีเป็นครั้งคราวโดยใช้ดีวีดีระบบอินเทอร์แอกทีฟช่วยเป็นสื่อการสอน
ศาสตราจารย์ไวส์แมนทิ้งท้ายว่า พ่อแม่ยังสามารถช่วยพัฒนาความเชื่อมั่นและการรักษาระเบียบวินัยของลูกได้ด้วยการส่งเสริมการเล่นกลในบ้าน
ศาสตราจารย์ริชาร์ด ไวส์แมน นักจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์ ผู้ทำการศึกษาเรื่องนี้ เรียกร้องให้บรรจุวิชามายากลในหลักสูตรการศึกษาของอังกฤษ โดยให้เหตุผลว่า การเรียนรู้มายากลต้องการการรักษาระเบียบวินัย การทำความเข้าใจความคิดของคนอื่น และความสามารถในการสร้างความบันเทิง
“นอกจากนั้น ยังส่งเสริมให้เด็กมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนและครอบครัว ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับเกมคอมพิวเตอร์
“เหตุผลเหล่านี้ทำให้เราคิดว่า มายากลน่าจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาชุดทักษะที่สำคัญ”
นักเรียนส่วนใหญ่จะต้องเรียนวิชาสุขอนามัยส่วนบุคคลและสังคม (พีเอชเอสอี) เป็นประจำทุกสัปดาห์ โดยวิชานี้พัฒนาขึ้นมาเพื่อสนับสนุนให้เด็กมีความนับถือและเชื่อมั่นในตัวเอง ปรับปรุงความสัมพันธ์ และเคารพผู้อื่น
ศาสตราจารย์ไวส์แมน สมาชิกแมจิก เซอร์เคิล และอดีตนักมายากลอาชีพ ได้ทดสอบผลลัพธ์จากการสอนมายากลกับนักเรียนอายุ 10-12 ปี จำนวน 60 คนจากโรงเรียนสองแห่งในเฮิร์ตฟอร์ดเชียร์
นักเรียน 30 คนแรกได้เรียน ‘โรงเรียนมายากล’ หนึ่งชั่วโมง โดยเรียนรู้มุกง่ายๆ สองมุกคือ การทำให้เชือกที่ถูกตัดกลางกลับมาต่อเป็นเส้นเดียวกัน และการอ่านใจผู้อื่นโดยการทายไพ่ที่คนๆ นั้นเลือกได้อย่างถูกต้อง นักเรียนกลุ่มนี้จะถูกขอให้ฝึกฝนกลดังกล่าวซ้ำแล้วซ้ำอีก รวมถึงได้รู้เคล็ดลับในการแสดงกลทั้งสองแบบ
นักเรียนอีก 30 คนที่เหลือได้เรียนวิชาพีเอชเอสอีตามปกติ โดยครูพยายามเสริมสร้างความเชื่อมั่นและความเคารพในตัวเองด้วยนิทาน การจัดให้นักเรียนเล่นละคร และการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
นักวิจัยยังประเมินผลด้วยการขอให้นักเรียนทั้งหมดทำแบบสอบถามก่อนเข้าเรียน หลังเรียนเสร็จทันที และสองสัปดาห์หลังการเรียน
แม้ทั้งสองวิชาช่วยส่งเสริมความเชื่อมั่นและความสามารถในการเข้าสังคม แต่นักวิจัยพบว่าวิชามายากลได้ผลมากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กขี้อายที่มีความนับถือตัวเองต่ำ
ผลลัพธ์ดังกล่าวจะคงอยู่อย่างน้อยสองสัปดาห์หลังการเรียน และอาจได้ผลนานกว่านั้นหากมีการทบทวนบทเรียนอย่างต่อเนื่อง
เนื่องจากหากต้องการให้การแสดงกลประสบความสำเร็จ นักเรียนต้องฝึกฝนบ่อยๆ ซึ่งเท่ากับเป็นการสร้างระเบียบวินัยให้ตนเอง และส่งเสริมสมาธิ นอกจากนั้น เด็กยังต้องเรียนรู้วิธีการแสดงมายากลหน้าชั้นเรียน ทำให้มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
นักเรียนยังจะต้องคิดอย่างรอบคอบว่าคนดูจะมองการแสดงของตนอย่างไร และพยายามไม่ให้คนอื่นล่วงรู้เคล็ดลับ ซึ่งเท่ากับเป็นการส่งเสริมทักษะในการทำความเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นและทักษะในการเข้าสังคมไปในตัว
อย่างไรก็ตาม ศาสตราจารย์ไวส์แมนย้ำว่า ไม่ควรนำวิชามายากลไปแทนที่วิชาพื้นฐาน เช่น การอ่าน การเขียน คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ แต่ควรนำไปสอดแทรกในวิชาพีเอชเอสอีเป็นครั้งคราวโดยใช้ดีวีดีระบบอินเทอร์แอกทีฟช่วยเป็นสื่อการสอน
ศาสตราจารย์ไวส์แมนทิ้งท้ายว่า พ่อแม่ยังสามารถช่วยพัฒนาความเชื่อมั่นและการรักษาระเบียบวินัยของลูกได้ด้วยการส่งเสริมการเล่นกลในบ้าน
