หมักเลี้ยงแมว...แต่ว่าแม้วเลี้ยงหมัก
ต่างฟูมฟักหวังผลคนละฝา
เป็น Hobby ศรีศักดิ์อัครา
เป็นอาชาม้าใช้ไต่ดูดาว
ดูจิ๋นซีฮ่องเต้เห็นบทบาทของ “ลีปู้เหว่ย” แล้วทำให้คิดถึงใครบางคน ใครคนนั้นที่ฝันในวัยเด็กอยากเป็นนักเรียนนายร้อยห้อยกระบี่ มีดาวเงินเดินผงาดมีอำนาจเหนือคนธรรมดา แถมภูมิพักตร์อัครฐานกว่าชาวบ้านทั่วๆ ไป
แล้วเขาก็ได้ฝันนั้น
แต่พอพ่อพามาเดินตามก้นคนการเมือง เฟื่องฝันของเขาในวัยเด็กก็เริ่มริบหรี่ ยังมีอยู่อีกหรือ ที่เลิศล้นปรนเปรอเพียบพร้อมหอมหวนชวนให้น่าฉงนกว่าถนนสายเดิม เขาก็เริ่มได้สติ
คิดใหม่ทำใหม่
เส้นทางแห่งอำนาจมาดมั่นด้วยเงินตรานั้น มันมิใช่ถนนสายเดิมเสียแล้ว สายนั้นอุปสรรคขวากหนามยังทิ่มตำเอาได้ แม้กระทั่งลาภผลกองเล็กๆ ไม่ใหญ่โตโอฬารบานบุรีเหมือนถนนสายใหม่ที่ได้พบได้เจอ
แล้วเขาก็ได้เจอฝันใหม่ฝันนั้น
พวกฝูงแกะที่เลือกหมาป่าเอาไว้เป็นนาย เพราะเห็นว่าตัวมันใหญ่ดี หลงเคลิบเคลิ้มต่อวลีที่เขาเพียรเปล่งว่า...รวยพอแล้ว ตอนนี้จะมาช่วยบอกวิธีทำรวย
เหล่าฝูงแกะต่างเคลิบเคลิ้ม คลั่งไคล้หมาป่าที่สง่างาม ให้นำฝูงจูงจมูกไป โดยลืมหาสังหรณ์ใจไม่ว่า ลูกแกะหายไปทีละตัวสองตัว เพราะขนาดไม่ได้เป็นจ่าฝูง ยังแอบผูกขาดอำนาจกับนายเก่าที่เขาจิ้มก้องไว้ได้จำนวนไปเบอะบาน
เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ในทะนาน เขาก็เอาไปจากกระเป๋าของเรา
เขารวยมากเท่าไร พวกเราก็จนได้มากเท่านั้น มันเป็นผลผกผันในจำนวนเงินและทรัพยากรของแผ่นดินนี่มีจำกัด แต่เหล่าฝูงแกะไทยมิได้เฉลียว
คนที่เคยตั้งมอตโต้มาแต่น้อย ว่าอยากเป็นนายร้อยตำรวนนั่นน่ะ เขามีปรารถนาอะไรแฝงเร้นอยู่ในใจ ในสภาวะที่เราท่านมองเห็นได้ มิใช่เงินกับอำนาจหรือ?
ฝันแรกที่สดใสไร้มารยานี้ บอกที่มาของตัวตนได้กระจ่างชัด
คนที่ถือสัมปทานรัฐมัดมือชกที่ตกพุ่มสืบทอดมาจากตระกูล “นายอากร” ผูกขาดภาษีรัฐ เขาจัดเอาส่วนไหนเป็นผลงาน นอกจาก “ส่วนต่าง” ที่เป็นของตน
คนที่มีจิตวิญญาณเอาตัวตนเป็นตัวตั้งอย่างนั้นหรือ ที่เขาจะมีจิตสาธารณะได้
ฝังลึกกันมาทั้งสายพันธุ์ชาติตระกูล แล้วจะมีผ่าเหล่าเอามวลชนเป็นตัวตั้ง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับประชาชนคนหน้าแห้งอย่างพวกเราๆ ได้ ในเมื่อในแก่นแกนแห่งจิตใจของเขาเอา “กำไร” ไปผูกมัดไว้แล้ว
แล้วเรื่องก็มาแตกโพละเมื่อตอนโละขายหุ้น วุ่นวายต่อเนื่องมาจนถึงเรื่องทหารปฏิวัติ เพื่อจัดขบวนใหม่
แต่เขาก็ยังดิ้นได้ มีนอมินีเข้ามาสืบทอดทำหน้าที่แทนเพราะอำนาจเงินที่เขามี ทำให้ผีโม่แป้งได้
ทุกวันนี้ขบวนการผีก็ทำหน้าที่โม่แป้งกันไป ไม่ว่าจะขบวนการไหน ขั้นตอนใหญ่หรือขั้นตอนเล็ก สารพัดผีมันให้เห็นกันอยู่ถ้วนทั่ว
มอตโต้ใหม่ของศรีธนญชัยตอนนี้ ก็ต้องเป็นวลีใหม่ ไม่เล่นการเมืองแล้ว
แต่พฤติกรรมที่ทำต่อเนื่องนี่ซิ จะไม่ทำให้นึกถึงลีปู้เหว่ย ในจิ๋นซีฮ่องเต้ได้อย่างไร
หรือได้อย่างไทยๆ ก็ทำให้คิดถึงบุรุษร่วมบาง ที่ครองผ้ากาสาวพัสตร์ แล้วลาภสักการะมันล้นเกิน เลยเพลิดเพลินเจริญศรัทธาจน “อรปวีณา” มีลาภผล แต่คนมันเคยเหนือคนไฉนจะจนด้วยแต้มเลยยืนหยัดตระบัดคำ ทั้งๆ ที่กรรมที่ก่อมันเป็นหลักฐานอยู่ทนโท่ จนศาลท่านต้องลงมาตัดสิน
แล้วตอนนี้เป็นไง ยังคงห่มดองครองผ้ากาสาวพัสตร์แม้จะผลัดสี จากสีกลักเป็นสีขาว ก็ยังเอากันอยู่ดี
นี่มันเป็นลาภผลจากกองกิเลสเพียงน้อยนิด ยังยึดติดได้เพียงถึงขนาดนี้ แล้วที่กองโตเท่าภูเขาเลากาล่ะ
ประชาชนคนไทยต้องร่วมกันใช้สมองตรองดูกันเสียแล้ว
อีกครั้ง
ต่างฟูมฟักหวังผลคนละฝา
เป็น Hobby ศรีศักดิ์อัครา
เป็นอาชาม้าใช้ไต่ดูดาว
ดูจิ๋นซีฮ่องเต้เห็นบทบาทของ “ลีปู้เหว่ย” แล้วทำให้คิดถึงใครบางคน ใครคนนั้นที่ฝันในวัยเด็กอยากเป็นนักเรียนนายร้อยห้อยกระบี่ มีดาวเงินเดินผงาดมีอำนาจเหนือคนธรรมดา แถมภูมิพักตร์อัครฐานกว่าชาวบ้านทั่วๆ ไป
แล้วเขาก็ได้ฝันนั้น
แต่พอพ่อพามาเดินตามก้นคนการเมือง เฟื่องฝันของเขาในวัยเด็กก็เริ่มริบหรี่ ยังมีอยู่อีกหรือ ที่เลิศล้นปรนเปรอเพียบพร้อมหอมหวนชวนให้น่าฉงนกว่าถนนสายเดิม เขาก็เริ่มได้สติ
คิดใหม่ทำใหม่
เส้นทางแห่งอำนาจมาดมั่นด้วยเงินตรานั้น มันมิใช่ถนนสายเดิมเสียแล้ว สายนั้นอุปสรรคขวากหนามยังทิ่มตำเอาได้ แม้กระทั่งลาภผลกองเล็กๆ ไม่ใหญ่โตโอฬารบานบุรีเหมือนถนนสายใหม่ที่ได้พบได้เจอ
แล้วเขาก็ได้เจอฝันใหม่ฝันนั้น
พวกฝูงแกะที่เลือกหมาป่าเอาไว้เป็นนาย เพราะเห็นว่าตัวมันใหญ่ดี หลงเคลิบเคลิ้มต่อวลีที่เขาเพียรเปล่งว่า...รวยพอแล้ว ตอนนี้จะมาช่วยบอกวิธีทำรวย
เหล่าฝูงแกะต่างเคลิบเคลิ้ม คลั่งไคล้หมาป่าที่สง่างาม ให้นำฝูงจูงจมูกไป โดยลืมหาสังหรณ์ใจไม่ว่า ลูกแกะหายไปทีละตัวสองตัว เพราะขนาดไม่ได้เป็นจ่าฝูง ยังแอบผูกขาดอำนาจกับนายเก่าที่เขาจิ้มก้องไว้ได้จำนวนไปเบอะบาน
เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ในทะนาน เขาก็เอาไปจากกระเป๋าของเรา
เขารวยมากเท่าไร พวกเราก็จนได้มากเท่านั้น มันเป็นผลผกผันในจำนวนเงินและทรัพยากรของแผ่นดินนี่มีจำกัด แต่เหล่าฝูงแกะไทยมิได้เฉลียว
คนที่เคยตั้งมอตโต้มาแต่น้อย ว่าอยากเป็นนายร้อยตำรวนนั่นน่ะ เขามีปรารถนาอะไรแฝงเร้นอยู่ในใจ ในสภาวะที่เราท่านมองเห็นได้ มิใช่เงินกับอำนาจหรือ?
ฝันแรกที่สดใสไร้มารยานี้ บอกที่มาของตัวตนได้กระจ่างชัด
คนที่ถือสัมปทานรัฐมัดมือชกที่ตกพุ่มสืบทอดมาจากตระกูล “นายอากร” ผูกขาดภาษีรัฐ เขาจัดเอาส่วนไหนเป็นผลงาน นอกจาก “ส่วนต่าง” ที่เป็นของตน
คนที่มีจิตวิญญาณเอาตัวตนเป็นตัวตั้งอย่างนั้นหรือ ที่เขาจะมีจิตสาธารณะได้
ฝังลึกกันมาทั้งสายพันธุ์ชาติตระกูล แล้วจะมีผ่าเหล่าเอามวลชนเป็นตัวตั้ง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับประชาชนคนหน้าแห้งอย่างพวกเราๆ ได้ ในเมื่อในแก่นแกนแห่งจิตใจของเขาเอา “กำไร” ไปผูกมัดไว้แล้ว
แล้วเรื่องก็มาแตกโพละเมื่อตอนโละขายหุ้น วุ่นวายต่อเนื่องมาจนถึงเรื่องทหารปฏิวัติ เพื่อจัดขบวนใหม่
แต่เขาก็ยังดิ้นได้ มีนอมินีเข้ามาสืบทอดทำหน้าที่แทนเพราะอำนาจเงินที่เขามี ทำให้ผีโม่แป้งได้
ทุกวันนี้ขบวนการผีก็ทำหน้าที่โม่แป้งกันไป ไม่ว่าจะขบวนการไหน ขั้นตอนใหญ่หรือขั้นตอนเล็ก สารพัดผีมันให้เห็นกันอยู่ถ้วนทั่ว
มอตโต้ใหม่ของศรีธนญชัยตอนนี้ ก็ต้องเป็นวลีใหม่ ไม่เล่นการเมืองแล้ว
แต่พฤติกรรมที่ทำต่อเนื่องนี่ซิ จะไม่ทำให้นึกถึงลีปู้เหว่ย ในจิ๋นซีฮ่องเต้ได้อย่างไร
หรือได้อย่างไทยๆ ก็ทำให้คิดถึงบุรุษร่วมบาง ที่ครองผ้ากาสาวพัสตร์ แล้วลาภสักการะมันล้นเกิน เลยเพลิดเพลินเจริญศรัทธาจน “อรปวีณา” มีลาภผล แต่คนมันเคยเหนือคนไฉนจะจนด้วยแต้มเลยยืนหยัดตระบัดคำ ทั้งๆ ที่กรรมที่ก่อมันเป็นหลักฐานอยู่ทนโท่ จนศาลท่านต้องลงมาตัดสิน
แล้วตอนนี้เป็นไง ยังคงห่มดองครองผ้ากาสาวพัสตร์แม้จะผลัดสี จากสีกลักเป็นสีขาว ก็ยังเอากันอยู่ดี
นี่มันเป็นลาภผลจากกองกิเลสเพียงน้อยนิด ยังยึดติดได้เพียงถึงขนาดนี้ แล้วที่กองโตเท่าภูเขาเลากาล่ะ
ประชาชนคนไทยต้องร่วมกันใช้สมองตรองดูกันเสียแล้ว
อีกครั้ง
