ผลศึกษาใหม่พบความแตกต่างชัดเจนในการประเมินความรู้สึกจากใบหน้าระหว่างคนตะวันตกกับตะวันออก โดยกลุ่มแรกให้ความสำคัญเฉพาะภาพที่เห็นบนใบหน้าเป้าหมาย ขณะที่กลุ่มหลังพิจารณาถ้วนถี่ถึงอารมณ์ความรู้สึกและบรรยากาศรอบข้าง
ทาเคฮิโกะ มาซูดะ ผู้ช่วยศาสตราจารย์สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยอัลเบอร์ตาในแคนาดา ซึ่งเป็นผู้เขียนรายงานระบุว่า ผลศึกษานี้บ่งบอกความแตกต่างอย่างลึกซึ้งด้านวัฒนธรรม กล่าวคือคนตะวันตกอาจมองเห็นอารมณ์จากความรู้สึกของแต่ละคน ขณะที่คนเอเชียมองว่าความรู้สึกของแต่ละคนไม่อาจตัดขาดจากความรู้สึกของกลุ่มได้
การค้นพบนี้อิงกับการศึกษานักศึกษากว่า 30 คนที่แบ่งออกเป็นสองกลุ่มๆ แรกเป็นนักศึกษาญี่ปุ่น และอีกกลุ่มเป็นนักศึกษาตะวันตก อาสาสมัครทั้งหมดจะได้รับภาพร่างที่เป็นรูปเด็ก 5 คนหนึ่งชุด และรับรู้ว่าภาพร่างเหล่านี้จะนำไปใช้ในรายการทีวีเพื่อการศึกษา นักวิจัยจึงอยากให้ช่วยดูว่าภาพดูเหมือนจริงแค่ไหน
ความรู้สึกของเด็กในภาพจะไปในทิศทางเดียวกัน แต่ในหลายภาพเด็กแต่ละคนมีอารมณ์แตกต่างกัน อาสาสมัครถูกขอให้ให้คะแนนความสุข ความเศร้า และความโกรธ โดยดูจากใบหน้าของเด็กที่อยู่กลางภาพ
ผลศึกษาที่ตีพิมพ์อยู่ในวารสารเจอร์นัล ออฟ เพอร์ซันนัลลิตี แอนด์ โซเชียล ไซโคโลจีฉบับเดือนมีนาคมระบุว่า นักศึกษาตะวันตกให้คะแนนการประเมินอารมณ์เป้าหมายในภาพโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก ไม่ว่าเด็กคนอื่นๆ ในภาพจะแสดงสีหน้าอย่างไรก็ตาม
ผิดกับอาสาสมัครญี่ปุ่นส่วนใหญ่ กล่าวคือหากเด็กกลางภาพมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส แต่เด็กคนอื่นๆ เศร้าหรือฉุนเฉียว มีแนวโน้มว่าอาสาสมัครกลุ่มนี้จะให้คะแนนความสุขน้อยลง แต่ถ้าเด็กทุกคนในภาพมีความสุข นักศึกษาญี่ปุ่นจะให้คะแนนความสุขของเด็กกลางภาพสูง
เมื่อนำภาพชุดเดียวกันไปให้นักศึกษาอีกสองกลุ่มที่สวมอุปกรณ์ติดตามความเคลื่อนไหวของดวงตาดู นักวิจัยพบว่านักศึกษาญี่ปุ่นใช้เวลามองเด็กที่เป็นแบคกราวนด์ในภาพนานกว่านักศึกษาตะวันตก
นอกจากนั้น นักวิจัยยังศึกษาภาพเขียนตั้งแต่สมัยศตวรรษที่ 16 จนถึงศตวรรษที่ 20 ซึ่งพบว่าภาพเหมือนของคนตะวันตกมักเน้นตัวบุคคลให้โดดเด่นและใช้พื้นที่มากกว่าองค์ประกอบอื่นๆ ในภาพ ในทางกลับกัน ภาพเหมือนของคนตะวันออก ตัวบุคคลจะกินพื้นที่ในภาพน้อยกว่า อีกทั้งผสมกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์ประกอบอื่นๆ ของภาพ
จนถึงปัจจุบัน ความแตกต่างนี้ยังคงอยู่ เพราะเมื่อนักวิจัยแจกกล้องให้อาสาสมัครไปถ่ายภาพบุคคล สิ่งที่พบคือพื้นที่ในเฟรมในมุมมองของตากล้องอเมริกันจะเป็นของบุคคลเป้าหมายมากกว่าองค์ประกอบอื่นๆ
นักวิจัยสรุปว่า คนเอเชียตะวันออกมีมุมมองต่อโลกในองค์รวมมากกว่าตะวันตก
ทาเคฮิโกะ มาซูดะ ผู้ช่วยศาสตราจารย์สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยอัลเบอร์ตาในแคนาดา ซึ่งเป็นผู้เขียนรายงานระบุว่า ผลศึกษานี้บ่งบอกความแตกต่างอย่างลึกซึ้งด้านวัฒนธรรม กล่าวคือคนตะวันตกอาจมองเห็นอารมณ์จากความรู้สึกของแต่ละคน ขณะที่คนเอเชียมองว่าความรู้สึกของแต่ละคนไม่อาจตัดขาดจากความรู้สึกของกลุ่มได้
การค้นพบนี้อิงกับการศึกษานักศึกษากว่า 30 คนที่แบ่งออกเป็นสองกลุ่มๆ แรกเป็นนักศึกษาญี่ปุ่น และอีกกลุ่มเป็นนักศึกษาตะวันตก อาสาสมัครทั้งหมดจะได้รับภาพร่างที่เป็นรูปเด็ก 5 คนหนึ่งชุด และรับรู้ว่าภาพร่างเหล่านี้จะนำไปใช้ในรายการทีวีเพื่อการศึกษา นักวิจัยจึงอยากให้ช่วยดูว่าภาพดูเหมือนจริงแค่ไหน
ความรู้สึกของเด็กในภาพจะไปในทิศทางเดียวกัน แต่ในหลายภาพเด็กแต่ละคนมีอารมณ์แตกต่างกัน อาสาสมัครถูกขอให้ให้คะแนนความสุข ความเศร้า และความโกรธ โดยดูจากใบหน้าของเด็กที่อยู่กลางภาพ
ผลศึกษาที่ตีพิมพ์อยู่ในวารสารเจอร์นัล ออฟ เพอร์ซันนัลลิตี แอนด์ โซเชียล ไซโคโลจีฉบับเดือนมีนาคมระบุว่า นักศึกษาตะวันตกให้คะแนนการประเมินอารมณ์เป้าหมายในภาพโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก ไม่ว่าเด็กคนอื่นๆ ในภาพจะแสดงสีหน้าอย่างไรก็ตาม
ผิดกับอาสาสมัครญี่ปุ่นส่วนใหญ่ กล่าวคือหากเด็กกลางภาพมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส แต่เด็กคนอื่นๆ เศร้าหรือฉุนเฉียว มีแนวโน้มว่าอาสาสมัครกลุ่มนี้จะให้คะแนนความสุขน้อยลง แต่ถ้าเด็กทุกคนในภาพมีความสุข นักศึกษาญี่ปุ่นจะให้คะแนนความสุขของเด็กกลางภาพสูง
เมื่อนำภาพชุดเดียวกันไปให้นักศึกษาอีกสองกลุ่มที่สวมอุปกรณ์ติดตามความเคลื่อนไหวของดวงตาดู นักวิจัยพบว่านักศึกษาญี่ปุ่นใช้เวลามองเด็กที่เป็นแบคกราวนด์ในภาพนานกว่านักศึกษาตะวันตก
นอกจากนั้น นักวิจัยยังศึกษาภาพเขียนตั้งแต่สมัยศตวรรษที่ 16 จนถึงศตวรรษที่ 20 ซึ่งพบว่าภาพเหมือนของคนตะวันตกมักเน้นตัวบุคคลให้โดดเด่นและใช้พื้นที่มากกว่าองค์ประกอบอื่นๆ ในภาพ ในทางกลับกัน ภาพเหมือนของคนตะวันออก ตัวบุคคลจะกินพื้นที่ในภาพน้อยกว่า อีกทั้งผสมกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์ประกอบอื่นๆ ของภาพ
จนถึงปัจจุบัน ความแตกต่างนี้ยังคงอยู่ เพราะเมื่อนักวิจัยแจกกล้องให้อาสาสมัครไปถ่ายภาพบุคคล สิ่งที่พบคือพื้นที่ในเฟรมในมุมมองของตากล้องอเมริกันจะเป็นของบุคคลเป้าหมายมากกว่าองค์ประกอบอื่นๆ
นักวิจัยสรุปว่า คนเอเชียตะวันออกมีมุมมองต่อโลกในองค์รวมมากกว่าตะวันตก
