สมัยก่อนการมีบ่อนการพนัน มีหวย โดยรัฐเป็นเจ้าของเป็นเรื่องธรรมดา และเป็นความจำเป็น เพราะรัฐยังต้องพึ่งรายได้จากบ่อนการพนัน และเหล้า รายได้จากกิจการสองประเภทนี้มีถึงสองในสามของรายได้ทั้งหมด การจะเลิกบ่อนเบี้ยทำไม่ได้เพราะรัฐยังไม่สามารถหาแหล่งรายได้อื่นมาทดแทนได้ สินค้าส่งออกของเราก็ยังมีไม่มาก ฐานภาษีของเราก็ยังแคบ คนที่เสียภาษีทางตรงมีจำนวนน้อย การพึ่งพารายได้จากบ่อนและเหล้าถือเป็นตัวบ่งชี้ของความไม่ทันสมัย และแสดงให้เห็นว่ารัฐไม่พยายามที่จะหาแหล่งรายได้อื่น
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงตัดสินพระทัยเลิกบ่อนเบี้ยเมื่อ พ.ศ. 2460 นับเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ เพราะเท่ากับรัฐขาดรายได้หลักไป แต่ปัญหาทางสังคมก็ลดลง ที่สำคัญก็คือรัฐหันมาส่งเสริมเกษตรกรรม และพาณิชยกรรมมากขึ้น
ปัจจุบันไทยเรามีแหล่งรายได้จากการขายสินค้าและบริการมากมาย แต่เรามักได้ยินคนแสดงความเสียดายว่า เงินไหลออกนอกประเทศมากเพราะคนขนเงินไปเล่นการพนันในต่างประเทศ ตัวเลขที่ชอบอ้างกันก็เป็นแสนล้านหรือล้านล้านบาท ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคิดจากอะไร จำนวนคนที่นำเงินออกไปเล่นการพนันนอกประเทศนั้น อย่างมากก็เป็นพันหรือหมื่นคน คนที่เล่นหวยแม้จะมีจำนวนมาก แต่การเล่นแต่ละครั้งก็ไม่ได้ใช้เงินมาก
ความจำเป็นที่จะให้มีบ่อนการพนันถูกต้องตามกฎหมายนั้น ฟังเหตุผลดูแล้วก็มีแต่เรื่องเงินไหลออกนอกประเทศ ผมคิดว่าแม้จะมีบ่อนในประเทศแล้ว คนก็ยังนิยมออกไปเล่นการพนันนอกประเทศอยู่ เพราะไม่มีคนรู้เห็น ไม่เป็นข่าวไปๆ มาๆ เงินก็ยังไหลออกนอกประเทศอยู่ และบ่อนในประเทศก็มี
การเปิดบ่อนถูกกฎหมาย น่าจะให้ประโยชน์กับคนจำนวนน้อย ส่วนหนึ่งก็คือนักการเมือง และพรรคพวกนั่นเอง ประชาธิปไตยแบบไทยเรา มีการเลือกตั้งที่ใช้เงินมาก และใครบ้างจะนำกำไรจากการค้าขายมาลงทุนในการเลือกตั้งครั้งละพันๆ ล้าน ดังนั้น การเป็นเจ้าของบ่อนจึงเป็นธุรกิจที่ทำเงินได้เร็ว และสามารถนำมาใช้ทางการเมืองได้ง่าย
สมัยผมเป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี (พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์) เคยมีการวิ่งเต้น และเสนอให้รัฐบาลพิจารณาให้มีบ่อนการพนันที่ถูกต้องตามกฎหมาย ผมเป็นผู้หนึ่งซึ่งพิจารณาให้ความเห็นเสนอต่อนายกรัฐมนตรี เราคัดค้านเพราะผลเสียมีมากกว่าผลดี ประเทศที่ยังยากจน และไม่มีการผลิตการขายสินค้า อาจจำเป็นที่จะต้องหาเงินด้วยการเปิดบ่อน แต่ประเทศไทยไม่จำเป็นจะต้องหารายได้จากบ่อนการพนัน หากเปิดบ่อนแล้วไม่ว่าจะมีข้อจำกัดอย่างใด ในที่สุดคนทั่วไปก็สามารถเข้าไปเล่นได้
ในทางการเมือง การแข่งขันการเลือกตั้งที่มีถี่ขึ้นและใช้เงินมากขึ้น ทำให้นายทุนไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินต่อไป ดังนั้น นักการเมืองบางคนจึงคิดถึงการเปิดบ่อนขึ้นมา ผลประโยชน์จากการเปิดบ่อนนี้ นอกจากเป็นที่ฟอกเงินของการค้ายาเสพติดแล้ว ก็ยังเป็นแหล่งรายได้ที่สามารถนำไปใช้ในการเลือกตั้ง และจ่ายให้คนในพรรครายเดือนได้
ผมแปลกใจที่เรื่องบ่อนนี้หวนกลับมาอีก นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันมีความภูมิใจที่บิดาเป็นข้าราชบริพารของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่ความภูมิใจนี้จะมีอยู่ต่อไปหรือ หากปรากฏว่าบ่อนที่เลิกไปเมื่อ 100 ปีที่แล้ว ในสมัยรัชกาลที่ 6 กลับมาเกิดขึ้นอีกในสมัยที่ลูกชายพระยาบำรุงราชบริพาร เป็นนายกรัฐมนตรี
เรื่องบ่อนนี้เป็นเรื่องที่รัฐบาลไม่น่าหยิบยกขึ้นมาพิจารณา เพราะเป็นเหมือนการสิ้นคิด มีเรื่องอื่นๆ ที่เป็นคุณประโยชน์หลายเรื่องที่น่าแก้ไข โดยเฉพาะความเสื่อมโทรมทางจิตใจของเยาวชนของเรา เรื่องเด็กไปขโมยนอตเสาไฟฟ้าแรงสูงมาขายจนเสาไฟล้มลงมา เป็นการแสดงความเสื่อมสุดๆ ของเด็กไทยที่ไม่มีคนสั่งสอน รัฐบาลน่าจะใส่ใจในเรื่องการฟื้นฟูจิตใจ แต่กลับมาคิดเรื่องอบายมุข เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก หรืออาจเป็นเพราะคนบางคนในรัฐบาลจ้องจะทำบ่อนเองก็เป็นไปได้ ไม่ว่าจะแก้ตัวอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้น คอยดูต่อไปดีกว่าว่าจะลงเอยเช่นไร
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงตัดสินพระทัยเลิกบ่อนเบี้ยเมื่อ พ.ศ. 2460 นับเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ เพราะเท่ากับรัฐขาดรายได้หลักไป แต่ปัญหาทางสังคมก็ลดลง ที่สำคัญก็คือรัฐหันมาส่งเสริมเกษตรกรรม และพาณิชยกรรมมากขึ้น
ปัจจุบันไทยเรามีแหล่งรายได้จากการขายสินค้าและบริการมากมาย แต่เรามักได้ยินคนแสดงความเสียดายว่า เงินไหลออกนอกประเทศมากเพราะคนขนเงินไปเล่นการพนันในต่างประเทศ ตัวเลขที่ชอบอ้างกันก็เป็นแสนล้านหรือล้านล้านบาท ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคิดจากอะไร จำนวนคนที่นำเงินออกไปเล่นการพนันนอกประเทศนั้น อย่างมากก็เป็นพันหรือหมื่นคน คนที่เล่นหวยแม้จะมีจำนวนมาก แต่การเล่นแต่ละครั้งก็ไม่ได้ใช้เงินมาก
ความจำเป็นที่จะให้มีบ่อนการพนันถูกต้องตามกฎหมายนั้น ฟังเหตุผลดูแล้วก็มีแต่เรื่องเงินไหลออกนอกประเทศ ผมคิดว่าแม้จะมีบ่อนในประเทศแล้ว คนก็ยังนิยมออกไปเล่นการพนันนอกประเทศอยู่ เพราะไม่มีคนรู้เห็น ไม่เป็นข่าวไปๆ มาๆ เงินก็ยังไหลออกนอกประเทศอยู่ และบ่อนในประเทศก็มี
การเปิดบ่อนถูกกฎหมาย น่าจะให้ประโยชน์กับคนจำนวนน้อย ส่วนหนึ่งก็คือนักการเมือง และพรรคพวกนั่นเอง ประชาธิปไตยแบบไทยเรา มีการเลือกตั้งที่ใช้เงินมาก และใครบ้างจะนำกำไรจากการค้าขายมาลงทุนในการเลือกตั้งครั้งละพันๆ ล้าน ดังนั้น การเป็นเจ้าของบ่อนจึงเป็นธุรกิจที่ทำเงินได้เร็ว และสามารถนำมาใช้ทางการเมืองได้ง่าย
สมัยผมเป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี (พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์) เคยมีการวิ่งเต้น และเสนอให้รัฐบาลพิจารณาให้มีบ่อนการพนันที่ถูกต้องตามกฎหมาย ผมเป็นผู้หนึ่งซึ่งพิจารณาให้ความเห็นเสนอต่อนายกรัฐมนตรี เราคัดค้านเพราะผลเสียมีมากกว่าผลดี ประเทศที่ยังยากจน และไม่มีการผลิตการขายสินค้า อาจจำเป็นที่จะต้องหาเงินด้วยการเปิดบ่อน แต่ประเทศไทยไม่จำเป็นจะต้องหารายได้จากบ่อนการพนัน หากเปิดบ่อนแล้วไม่ว่าจะมีข้อจำกัดอย่างใด ในที่สุดคนทั่วไปก็สามารถเข้าไปเล่นได้
ในทางการเมือง การแข่งขันการเลือกตั้งที่มีถี่ขึ้นและใช้เงินมากขึ้น ทำให้นายทุนไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินต่อไป ดังนั้น นักการเมืองบางคนจึงคิดถึงการเปิดบ่อนขึ้นมา ผลประโยชน์จากการเปิดบ่อนนี้ นอกจากเป็นที่ฟอกเงินของการค้ายาเสพติดแล้ว ก็ยังเป็นแหล่งรายได้ที่สามารถนำไปใช้ในการเลือกตั้ง และจ่ายให้คนในพรรครายเดือนได้
ผมแปลกใจที่เรื่องบ่อนนี้หวนกลับมาอีก นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันมีความภูมิใจที่บิดาเป็นข้าราชบริพารของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่ความภูมิใจนี้จะมีอยู่ต่อไปหรือ หากปรากฏว่าบ่อนที่เลิกไปเมื่อ 100 ปีที่แล้ว ในสมัยรัชกาลที่ 6 กลับมาเกิดขึ้นอีกในสมัยที่ลูกชายพระยาบำรุงราชบริพาร เป็นนายกรัฐมนตรี
เรื่องบ่อนนี้เป็นเรื่องที่รัฐบาลไม่น่าหยิบยกขึ้นมาพิจารณา เพราะเป็นเหมือนการสิ้นคิด มีเรื่องอื่นๆ ที่เป็นคุณประโยชน์หลายเรื่องที่น่าแก้ไข โดยเฉพาะความเสื่อมโทรมทางจิตใจของเยาวชนของเรา เรื่องเด็กไปขโมยนอตเสาไฟฟ้าแรงสูงมาขายจนเสาไฟล้มลงมา เป็นการแสดงความเสื่อมสุดๆ ของเด็กไทยที่ไม่มีคนสั่งสอน รัฐบาลน่าจะใส่ใจในเรื่องการฟื้นฟูจิตใจ แต่กลับมาคิดเรื่องอบายมุข เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก หรืออาจเป็นเพราะคนบางคนในรัฐบาลจ้องจะทำบ่อนเองก็เป็นไปได้ ไม่ว่าจะแก้ตัวอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้น คอยดูต่อไปดีกว่าว่าจะลงเอยเช่นไร
