ศาลแพ่งพิพากษาสั่งเมืองไทยประกันชีวิตจ่าย 1.7 ล้าน พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปีให้แก่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยชดเชยไฟไหม้สยามสแควร์ ช่วงเหตุการชุมนุมเผาบ้านเผาเมือง 19 พ.ค. 53
ที่ศาลแพ่ง ถ.อาญารัชดาภิเษก วันนี้ (5 มี.ค.) ศาลแพ่งนัดฟังคำพิพากษา คดีหมายเลขดำ ผบ.1219/2555 ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นโจทก์ฟ้อง บริษัท เมืองไทยประกันภัย จำกัด (มหาชน) เป็นจำเลย เรื่องขอให้ชำระค่าสินไหมทดแทน จำนวน 51,439,819.60 บาท กรณีมีคนร้ายลอบวางเพลิงเผาทรัพย์บริเวณศูนย์การค้าสยามสแควร์ เมื่อวันที่ 19 พ.ค. 2553
คดีนี้โจทก์ฟ้องสรุปว่า โจทก์ได้ทำสัญญาประกันอัคคีภัยอาคารพาณิชย์ในศูนย์การค้าสยามสแคร์ จำนวน 53 คูหา 48 กรมธรรม์ รวมเงิน 51,439,816.60 บาทไว้กับจำเลย ต่อมาเมื่อวันที่ 19 พ.ค. 2553 มีคนร้ายลอบวางเพลิงเผาทรัพย์จนเพลิงไหม้ไปยังอาคารพาณิชย์ที่เอาประกันภัยไว้ได้รับความเสียหาย แต่จำเลยไม่ยอมจ่ายเงินค่าประกันอัคคีภัย ตามสัญญาฯ ระบุว่า ความเสียหายที่เกิดขึ้นสืบเนื่องมาจากการก่อความไม่สงบของประชาชน การจลาจลและการก่อการร้าย อันเป็นข้อยกเว้นความรับผิดชอบของกรมธรรม์ประกันภัยอัคคีภัย
พิเคราะห์พยานหลักฐานโจทก์และจำเลยแล้วเห็นว่า แม้จะมีการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดง หรือ นปช. เพื่อเรียกร้องให้รัฐบาลขณะนั้นยุบสภาและเลือกตั้งใหม่ บริเวณพื้นที่สี่แยกราชประสงค์และบริเวณใกล้เคียงต่อเนื่องกันมาจนถึงวันที่ 19 พ.ค. 2553 ระหว่างการชุมนุมมีกลุ่มก่อการร้ายใช้อาวุธสงครามร้ายแรงก่อวินาศกรรมหลายครั้ง แต่ทางนำสืบของจำเลยไม่ปรากฏชัดว่าการก่อวินาศกรรมหรือเหตุการณ์รุนแรงเหล่านั้นเป็นการกระทำของผู้เข้าร่วมชุมนุมคนใด หรือเป็นการสั่งการโดยแกนนำให้ผู้เข้าร่วมชุมนุมกระทำการนั้น
ส่วนที่แกนนำกลุ่มคนเสื้อแดง หรือ นปช.บางคน ปราศรัยยั่วยุให้เกิดความรุนแรง ก็อยู่บนเงื่อนไขที่ว่า ถ้ามีการสลายการชุมนุมหรือมีการทำร้ายคนเสื้อแดงจึงจะเกิดเหตุการณ์ความรุนแรงขึ้น เพื่อป้องกันมิให้มีการสลายการชุมนุม มิใช่เรื่องที่ว่าถ้ารัฐบาลไม่ยุบสภา นายกรัฐมนตรีไม่ลาออก จึงเกิดเหตุการณ์ความรุนแรงขึ้น จะถือว่าเป็นการกระทำอันมีลักษณะเป็นการข่มขู่เพื่อผลทางการเมืองมิได้ การชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดง หรือ นปช.ก่อนเกิดเหตุจึงยังฟังไม่ได้ว่าเป็นการก่อการร้าย
สำหรับเหตุการณ์ในวันเกิดเหตุ เห็นว่าขณะคนร้ายเผาโรงภาพยนตร์สยามนั้น แกนนำ นปช.ประกาศยุติการชุมนุมแล้ว ไม่มีข้อเรียกร้องทางการเมืองเหลืออยู่ และเหตุการณ์เผาโรงภาพยนตร์สยามนั้น ทางจำเลยนำสืบไม่ได้ว่าเกี่ยวโยงหรือเชื่อมโยงกับกลุ่มคนเสื้อแดงหรือ นปช.อย่างไร และไม่ว่าจะกระทำโดยคนใดหรือกลุ่มใด ก็มิใช่การกระทำที่หวังผลทางการเมือง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันเกิดเหตุ ฟังไม่ได้ว่าเป็นการก่อการร้ายเช่นกัน
มีประเด็นต้องพิจารณาว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องของการก่อความไม่สงบของประชาชนถึงขนาดลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาลหรือไม่ เห็นว่าการกระทำที่จะฟังได้ว่าเป็นการก่อความไม่สงบของประชาชนถึงขนาดลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาลนั้น จะต้องแยกพิจารณาเป็น 3 ส่วน คือ จะต้องเป็นการก่อความไม่สงบของประชาชนจำนวนมากและมีวัตถุประสงค์เพื่อต่อต้านรัฐบาล และประชาชนที่ว่านั้นต้องเป็นประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ แต่เหตุการณ์ที่มีการชุมนุมต่อเนื่องบริเวณสี่แยกราชประสงค์ ประชาชนที่เข้าร่วมชุมนุมเป็นเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้น แม้การชุมนุมจะส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของผู้อื่นที่ไม่ได้เข้าร่วมชุมนุมอยู่บ้าง แต่ก็เป็นเพียงในวงจำกัด ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศยังใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ ไม่ปรากฏว่าเกิดความรู้สึกตื่นตระหนกหรือหวาดกลัว ว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับชีวิตและทรัพย์สินของตน เช่นนี้ ยังถือไม่ได้ว่าการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดง หรือ นปช. เป็นการก่อความไม่สงบของประชาชนถึงขนาดลุกฮือต่อต้านรัฐบาล อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังแกนนำประกาศยุติการชุมนุม เป็นการไม่นำพาต่อคำสั่งรัฐบาล ก่อให้เกิดความปั่นป่วน วุ่นวาย และไม่มีระเบียบจนไม่สามารถควบคุมได้ ถือได้ว่าอยู่ในความหมายของคำว่าการจลาจล อัคคีภัยที่เกิดขึ้นจึงเป็นภัยที่เกิดจากการจลาจล อันเป็นข้อยกเว้นความคุ้มครองตามกรมธรรม์ประกันอัคคีภัย จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชอบต่อโจทก์ตามกรมธรรม์ประกันอัคคีภัย จำนวน 51 คูหา 48 กรมธรรม์ โดยมีเพียงกรมธรรม์ประกันอัคคีภัยจำนวน 2 คูหา ไม่ปรากฏว่ามีข้อยกเว้นความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการจลาจลไว้
จำเลยจึงต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ในความเสียหายของอาคารพาณิชย์จำนวน 2 คูหา รวมเป็นเงิน 1,780,000 บาท
พิพากษาว่าให้จำเลยชำระเงินจำนวน 1,780,000 บาท ดังกล่าวแก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี
